داستان دولتي شدن شركت واحد اتوبوسراني تهران

در اين روز در سال 1346 (سپتامبر 1967) شهرداري تهران به دلايل بسيار از جمله زيان دهي، از خير شركت واحد اتوبوسراني گذشت و از دولت خواست كه آن را تحويل بگيرد. افزايش بهاي بليت باعث تظاهرات دانشجويان دانشگاه تهران شده بود و دولت آن را لغو كرده بود. اتوبوسراني تهران تا سال 1336 توسط شركتهاي غيردولتي
     23 گانه اداره مي شد كه اين خطوط از نخستين روز سال 1337 يكي پس از ديگري دولتي شدند. نخستين رئيس شركت واحد اتوبوسراني تهران ژنرال علوي مقدم رئيس وقت شهرباني بود.
    شركتهاي غير دولتي اتوبوسراني تهران تلاش بسيار كردند كه دولتي نشوند، ولي موفق نشدند مخصوصا كه اقساط اتوبوسهاي مرسدس بنزي را كه دولت وارد كرده بود و در اختيار آنها گذارده بود پرداخت نكرده بودند و براي افزايش بهاي بليت كه يك ريال بود دستاويزي به عنوان "ادامه خط" و "خط فرعي" اختراع كرده بودند و به اين بهانه از مسافر نيم ريال (ده شاهي) بيشتر مي گرفتند.
    دولت قرار بود كه به جاي اموال شركتهاي خصوصي اتوبوسراني، به آنها از سهام شركت واحد بدهد كه بالاخره اين وعده عملي نشد. مديران شركتهاي غير دولتي سابق دولت را متهم مي كردند كه به منظورهاي سياسي دست به ملي كردن شركتهاي آنها زده است و مي خواهد به اين ترتيب كنترل رفت و آمد در شهر را به دست داشته باشد و از اعتصابات آينده جلوگيري كند. بعضي از صاحبان اين شركتها به دليل كمك به كودتاي 28 مرداد حتي انتظار اين كار را از دولت نداشتند و تا آخرين لحظه آن را باور نمي كردند.