وقتی برای رفتن به هر جایی خلوت ترین و دور ترین خیابان را انتخاب میکنی

وقتی که به پشت در میرسی و سیل کفش های میهمان ها را میبینی و بدون معطلی سر خرت را کج میکنی و میزنی به جاده تا آب ها از آسیاب بیوفتد و خانه هم به مانند خیابان دم دم های چهار صبح خلوتِ خلوت شود

وقتی قید همه ی دوست داشتنی هایت را از بیخ و بُن میزنی

وقتی به هر کاری متوسل میشوی تا دورهمی هایت را بپیچانی و وارد شلوغی بیش از دو نفر نشوی

وقتی سفیدی زیاد اذیتت میکند

وقتی چشمانت همیشه ی خدا پشت یک عینک دودی بی مروت قائم میشود

وقتی آنقدر عمیق و مستاصل نفس میکشی که سوپر مارکتی سر محل هم میفهمد که یک چیزی درست نیست !

وقتی هیچ آغوشی بی منظور باز نمیشود

یعنی یک جای کار می لنگد ، یعنی دیر یا زود جایی از نفس خواهی افتاد ، یعنی اینکه وارد شدن به طوفان نزدیک تر از هر موقع دیگری است.

و بدین ترتیب است که ذره ذره ته میکشیم

ذره ذره ، ارام آرام

#پويان_اوحدى