چيزی كه آدم رو پير می كنه گذر زمان نيست .. حرف نزدنه! 

مگه آدم چقدر می تونه حرف رو حرف بذاره و بريزه توی خودش؟ كلمه روی كلمه بچينه و شهر و كوچه هاش رو بالا پايين كنه؟ آدم هر چقدر صبور، هر چقدر توو دار، يه جايی بالاخره كم مياره ..

يه جايی می بينی خسته ای از اين خودت و خودت بودن، از اين بی شنونده بودن

مثل آدم در حال سقوط دست ميندازی كه فقط پيداش كنی .. در حد دو كلمه .. در حد يه سلام و خداحافظی ساده، در حد اينكه فقط به خودت قوت قلب بدی كه آروم باش، يكی هست! 

اينكه مثل اسپند روی آتيشی، اينكه هر بيست ثانيه يكبار گوشيت رو چک می كنی، اينكه آدم به آدم خيابونها رو می گردی تا پيداش كنی يعنی حرف داری .. حرف

 تووی زندگی هر آدمی، بايد كسی باشه تا حرفهايی كه دلت نمی خواد ديگران بدونن رو بهش بگی .. كسی كه خيلی مهم نباشه كيه و كجاس .. فقطِ فقط بودنش مهم باشه .. بايد كسی باشه كه بهش بگی يه لحظه صبر كن، منو ببين .. هيچی نگو عزيزم هيچی .. فقط گوش كن حرف دارم .. حرف

حرف نزدن آدم رو پير می كنه ...

#پویا_جمشیدی