اشعار در مدح حضرت علی (ع)

مدح_امیرالمومنین
یا_اسدالله_حیدر

لبهای قلم باز ، ز وصف تو کم آورد
در شأن خودت غیر خودت نیست سزاوار

هفتاد فلک ، سجده به پاهای تو رفتند
تسبیح سماوات شده ، حیدر کرار

دریای عجائب که حسن سازد و زینب
کلثوم و حسین ، گوهر نایاب ،به تکرار

با ناد علی ، هر گرهی لب بگشاید
این عین یقینست ، نه در سایه ی انکار

توحید و خدا ، در سکناتش به لب آید
این ریشه به حقانیت و عشق دهد بار

هرکس که خدا خواهد و وحدانیتش را
باید به علی رو بزند ، از سر اجبار

بر سفره ی او آدم و نوحست و سلیمان
جن و ملک و انس به این ریشه گرفتار

تسبیح علی یارب و، رب نام علی را
در خلقت عالم به یقین برده دوصد بار

خیبر شکن و خط شکن و نیزه شکن بود
اینگونه تجلی کند این تحفه ی دادار

هرکس که علی را به امامی نشناسد
ناچار بلغزد ز صراطش به دم نار

تا نام علی ورد زبان نیست نشاید
با نام علی باز شود عقده ی هر کار

شب طرفه ی زلفیست ، که افتاده به پایش
والیل ، که غیر از تو شهی نیست ، صداقرار

من مرتضوی ، فاطمی و زینبی هستم
من حیدریم ، این صفتم را بزنم جار

در آتش این عشق ، تب فاطمه میسوخت
در راه علی تحفه شد این ، در گهر بار

در مهلکه ی آتش و دیوار و در و بغض
باعشق علی ، بیعت خون داد به مسمار

توحید خدا معرکه در ، آتش و غم برد
رفتست به امداد علی با تن بیمار

در عشق شده غوطه ور از آتش نمرود
رفتست به خیبر شکنی باز ، على وار

ای مست قلم ، از چه نوشتی که کم آمد
از مدح علی ، بی مددش دست نگهدار

عالم که فدایی شده با عشق تو حیدر
در شأن خودت غیر خودت نیست سزاوار

نرگس غریبی