یاسین

  درد

دردی در سینه دارم در دریدن و شکستن          چو سنگ قلب شکستن چو شیر سینه دریدن

جــانــا امیــدی ، بس اندک  است فردا را          یا رب نگــاهی که پاک کند از دل تا ردا را

درمــان درد سیـنـه هست دیـدن و شنیدن           بـوی تــو را شنیــدن ، روی تــو را دیــــدن

کمــــال آدم تـــو نشد هرگـــــز مهیــــــــا           مدد فرمـــــا که آدم گـــم شده است خدایــــــا

                              بهــــــار سبز آدم ز دست او برفتــــــــه

                             زان موقع تا به امروز در پی آن نشسته

روزی دوبـــاره آیـــد بهــــــار سبــز آدم           رخت بـر کند ز آدم رنجش و درد و مــاتـم

آنجاستکه مرد مردیم از نامردان نترسیم           کوشش بجای یاران در پایکوبی و رقصیم

باشد که اوج گیـریـم بر سقف آسمان ها            دلـبــر نظــر فـرمـایـد بـر حسن آرمــان ها

شنـیـدم ندایـــی مبهم و سـرد و ســــاکت            بگفت خمـوش بـر من بشنـو ایـنک جوابت

                           ((خود ز فلک برتریم وز ملک افزونتریم

                           زین دو چرا نگذریم منزل ما کبریاست))