یاسین

   بیا سویم

تو برام بیشه سبزی بدون هیچ سیاهــــــــــی            مـن بیــدی مجنونم در آن لیلی نگـــــــــاهی

چهره ی ماهت به تجلی برده بر دل راه نور           چو مـــــــــــاه تــو ندیدم هرگزم مـــــــــاهی

توانــــــم را بگرفت از من زمـــــــــــــــــــانه           ندادست در خیــــــــــالم بر تو راهــــــــــــی

چشم بـــــــویت در هوای بـــــــــــــازدم ودم            کشم بر کویت هر روز و هر شب آه و آهی

سزد ریزم به پایت ،جـــــــانم، هر چه دارم            دهم جانم به راهت خواهــــی نخواهـــــــــــی

گفتی نیست سوی بد کاران عذر و بهـــــانه            گفتی کردم نمایــان هر راه و چــاهــــــــــــی

گفتم من تبـــــاهم دوستم داری یـــــــا نداری            گفتی بیا سویم کنم پاکت هر چند تباهـــــــــی