بانک مقالات بینایی

هدف: تعيين اثر متوكلوپراميد خوراكي در مقايسه با دارونما در كاهش تهوع و استفراغ ناشي از آنژيوگرافي با فلورسين .(FA)
روش پژوهش: مطالعه به روش كارآزمايي باليني دوسوكور بر روي 400 بيمار مراجعه كننده به بخش چشم بيمارستان سيناي اهواز كه پس از معاينه نياز به FA داشتند، انجام شد. بيماران به طور تصادفي در دو گروه 200 نفري درمان (متوكلوپراميد) و شاهد (دارونما) قرار گرفتند. همه بيماران به طور تصادفي در دو گروه يك ساعت قبل ازFA ، يك قرص 10 ميليگرم متوكلوپراميد يا يك قرص دارونما دريافت كردند و سپس 5 ميلي ليتر از محلول 10 درصد فلوريسن، ظرف 6-4 ثانيه تزريق شد. عوارض تهوع و استفراغ طي 30 دقيقه بعد از تزريق، بررسي و ثبت گرديد.
يافته ها: محدوده سني بيماران 95-12 سال با ميانگين 51.7 سال و انحراف معيار  14.1سال بود. بيماران شامل 60 درصد مرد و 40 درصد زن بودند. در گروه متوكلوپراميد، دو مورد استفراغ (1 درصد) و در گروه دارونما، 10 مورد استفراغ (5 درصد) روي داد P=0.01) و (OR=5.21. در گروه متوكلوپراميد، 19 مورد تهوع (9.5 درصد) و در گروه دارونما، 30 مورد (15 درصد) تهوع روي داد كه اختلاف دو گروه معني دار نبود(P=0.09) .
نتيجه گيري: مصرف يك قرص 10 ميليگرم متوكلوپراميد يك ساعت قبل ازFA ، به طور قابل توجهي باعث كاهش استفراغ ناشي از اين روش ميشود ولي بر روي تهوع ناشي از آن، تاثير قابل ملاحظه اي ندارد.

 نسخه قابل چاپ