بانک مقالات بینایی

هدف: تعيين اثر پروپرانولول خوراكي در بهبود رتينوپاتي سروز مركزي (CSR) در بيماران مراجعه كننده به بيمارستان فارابي و فيض اصفهان در سالهاي 80-1379.
روش پژوهش: تحقيق به روش كارآزمايي باليني دوسوكور انجام شد. بيماران مبتلا به CSR به طور تصادفي به دو گروه درمان و شاهد، هر كدام شامل 30 تقسيم شدند. براي گروه درمان قرص پروپرانولول به ميزان 20 ميليگرم دوبار در روز و براي گروه شاهد دارونماي مشابه تجويز شد. بيماران به طور هفتگي تا زمان بهبود كامل معاينه شدند. مدت زمان ابتلا به بيماري، حدت بينايي نهايي برحسب لاگمار و فراواني نسبي حدت بينايي نهايي 10.10 بين دو گروه درمان و شاهد با استفاده از آزمون t و كاي دو مقايسه شد.
يافته ها: دو گروه به لحاظ سن، جنس، چشم گرفتار، تنشهاي رواني و يافته هاي باليني با هم مشابه بودند. مدت زمان رسيدن به بهبود در گروه درمان، 29±62 روز و در گروه شاهد، 44±89 روز بود(P<0.05) . ميانگين حدت بينايي نهايي در گروه درمان، 0.98 لاگمار و در گروه شاهد 0.97 بود (NS) فراواني نسبي ديد كمتر از 10.10 در گروه شاهد 30 درصد و در گروه درمان 23.3 درصد بود (NS) نياز به ليزر در گروه شاهد 30 درصد و در گروه درمان  3.3درصد بود(P<0.01) .
نتيجه گيري: پروپرانولول مدت ابتلا به بيماري و نياز به ليزر را در مبتلايان به CSR كاهش ميدهد ولي روي ميزان ديد نهايي بيماران تاثيري ندارد. با توجه به اينكه مبتلايان اكثرا در سنين فعال زندگي هستند، مصرف پروپرانولول در اين بيماران توصيه مي شود.

 نسخه قابل چاپ