مقالات تاریخ پزشکی

سرزمين ايران در اعصار مختلف تاريخ همواره از کانون هاي مهم علوم گوناگون به خصوص داروسازي و کشت و پرورش گياهان دارويي بوده است. دانش پزشکي در ايران باستان پيش از دوره اوستايي وجود داشته است و با ظهور زرتشت که خود از پزشکان برجسته بوده است، گسترش اين دانش و همچنين علوم مختلف، دامنه وسيع تري يافت که دامنه وسعت آن، تمدن هاي ديگر را نيز تحت تاثير قرار داده است، اما تاثيرپذيري اقوام و ملل ديگر از دانش ايرانيان، متاسفانه مرجع مهم باستاني در تاريخ طب ايران برجاي نمانده است و در گذر حوادث تلخ تاريخي مانند هجوم يونانيان و نابود کردن و به آتش کشيدن پايگاه هاي فرهنگي و اسناد تاريخي، امروزه بسياري از موارد تاريخي اين مرز و بوم به محاق گراييده است. از جمله اين موارد، مي توان به تاريخ پزشکي ايران باستان اشاره کرد که به جز مواردي اندک در اوستا و چند کتاب پهلوي و اشاره هايي محدود در آثار يونانيان، متاسفانه تاکنون مرجع و سند يا کتابي در باب پزشکي ايران برجاي نمانده است. از اين رو، تاريخ پزشکي ايران زمين به علت کمبود منابع مکتوب به سه دوره محدود شده است: دوره نخست، از عصر پيش اوستايي و اوستا تا ظهور ساسانيان، دوره دوم، از آغاز تا انقراض امپراطوري ساساني و دوره سوم، از آغاز اسلام تا عصر حاضرکه از آن به دوران طلايي دانش ايراني ياد مي شود. نوشتار حاضر، پژوهشي مختصر در باب دوره نخست دانش پزشکي در ايران است که با استناد به اوستا از نخستين پزشک آريايي- فريدون- شروع مي شود و تا آغاز امپراطوري ساساني ادامه مي يابد.

 نسخه قابل چاپ