اسماعيل در سال 1332در بهبهان، شهري كه فصلهاي نخستين و داستان پر حماسه 8 سال دفاع مقدس در آن ورق خورد، ديده به هستي باز كرد و در اوايل كودكي همراه خانوادهاش، به آغاجاري هجرت نمود. پس از طي تحصيلات مقدماتي براي ادامه طريق كسب دانش، به هنرستان شركت ملي نفت وارد شد، اما به دليل آغاز مبارزات سياسي و پس از دو بار دستگيري در سال 1353، از هنرستان اخراج گرديد. پس از آن در كنكور شركت نمود و در رشته آبياري دانشكده كشاورزي اهواز، پذيرفته شد. دو سال بعد مجدداً دركنكور شركت كرده ، براي ادامه تحصيل در رشته علوم تربيتي راهي تهران شد. اسماعيل در راستاي نقد و بحث افكار گوناگون، كنفرانسهاي علمي و مذهبي جالبي را در دانشكده ترتيب داده، در جريان همين جلسات به شدت شيفته و مجذوب شخصيت استاد شهيد مطهري گرديد و به مطالعه دقيق آثار ايشان پرداخت. سال 1357 بود كه دختر دايياش را به همسري برگزيد و صاحب دو فرزند شد. يك سال بعد از پيروزي انقلاب اسلامي، با توجه به احساس مسئوليتي كه در قبال آن دوران احساس مينمود، تحصيل را ترك كرده، به اتفاق عدهاي از دوستانش براي راهاندازي جهاد سازندگي آغاجاري پيشقدم شد. پس از چند ماه طي حكمي به مسئوليت تشكيل سپاه پاسداران در منطقه آغاجاري منصوب گرديد و اولين گامهايش را براي فنا شدن در راه حق برداشت. مهمترين حركت ارزشمند و تاريخي اسماعيل تشكيل تيپ بدر و سازماندهي و فرماندهي مجاهدين و مبارزين عراقي بود. او كه در راه حفظ نظام مقدس جمهوري اسلامي ايران، دست از آلايشهاي دنيا شسته و دل به محبت حق سپرده بود، در عمليات كربلاي 5، در سال 65 در حالي كه فرماندهي لشگر بدر را به عهده داشت آرام و سربلند به سوي معبود و معشوق شتافت.
