غلامرضا فرزند عباس در نهمين روز از مهرماه سال 1344 در محلهي وحدتيه شهرستان بوشهر چشم بر دنياي خاکي باز کرد. پدرش کشاورز بود و فرزند را با کار و تلاش آشنا ساخت.
پدر و مادر او را با احکام دين اسلام آشنا ساختند. سپس به مکتبخانه فرستادند تا قرآن بخواند. اما درس و مدرسه را در سال چهارم ابتدايي رها کرد. مشکلات اقتصادي و ناتواني پدر، ناچار او را به کارگري کشاند. 13 ساله بود که انقلاب به پيروزي رسيد و او به عضويت بسيج بيست ميليوني درآمد.
سال 1362 در سنّ 18 سالگي ازدواج نمود و همان زمان به عنوان پاسدار وظيفهي سپاه به جنوب رفت. سه ماه بعد از تولّد پسرش عباس، به خانه آمد تا براي چند روز کنار فرزندش باشد. وقتي عازم سفر شد، به همسرش گفت: « به خدا توکل کن؛ شهادت لياقت ميخواهد، اگر نصيب من شود که بزرگترين افتخار است، تو هم بايد افتخار کني. به پسرم ياد بده که در اين راه گام بردارد. »
در سومين اعزام در عمليات بدر حماسهاي پرشکوه آفريد و سرانجام در بيست و يکمين روز از اسفندماه سال 1363 بر اثر اصابت ترکش به ناحيهي سر در سنّ 19 سالگي به خيل شهيدان انقلاب و اسلام پيوست.
مزار پاکش در گلزار شهداي وحدتيه قرار دارد.
