کدامیک درمورد پیامبر (ص)صحت دارد؟(شهادت یا رحلت)؟

aftabm کاربر طلایی1

تعداد پست ها : 25059

تاریخ عضویت : مرداد 1392

آیا پیامبر اسلام (ص)به شهادت رسید یا به حالت طبیعی از دنیا رفت؟

یکی از آسیب های مسایل تاریخی آن است که برخی از رخدادها ابهام دارد و از شفافیت لازم برخورد دار نیست ؛ از این رو قضاوت دربارة آن ها مشکل است. تاریخ زندگی پیامبر(ص) نیز از این قاعده مستثنا نیست و بخشی از آن فاقد شفافیت می باشد؛ از این رو دانشمندان سنی و شیعی در خصوص تاریخ ولادت ایشان اختلاف نظر دارند که دوازدهم ربیع الاول است و یا هفدهم آن.

یکی از مسایل دیگر که ابهام دارد، آن است که آیا حضرت به مرگ طبیعی از دنیا رفت و یا شهید شد ؟

در برخی از متون آمده است: «گروهی، زنِ یکی از اشراف یهود را به نام زینب فریب دادند که پیامبر را از طریق غذا مسموم سازد. نقشة وی از این قرار بود که آن زن، کسی را خدمت یکی از یاران پیامبر فرستاد و از او پرسید که پیامبر اسلام کدام عضو از گوسفند را بیشتر دوست می دارد. او در پاسخ گفت: ذراع گوسفند مطبوع‌ترین عضو برای پیامبر است. زینب، گوسفندی را بریان کرد و آن را مسموم ساخت، و بیش از همه در ذراع آن سم داخل نمود و به عنوان هدیه خدمت پیامبر فرستاد. پیامبر نخستین لقمه ای را که به دهان گذارد، احساس کرد مسموم است. فوراً آن را از دهان در آورد، ولی کسی که با ایشان غذا می خورد، یعنی «بشر بن براء معرور» که از روی غفلت چند لقمه خورده بود؛ پس از مدتی بر اثر سم در گذشت. پیامبر دستور داد زینب را احضار کردند و به او گفت: چرا چنین جفایی را بر من روا داشتی؟! وی در پاسخ گفت: تو اوضاع قبیلة ما را هم بر هم زدی، من با خود فکر کردم که اگر فرمانروا باشی، با خوردن این سم از بین خواهی رفت، و اگر پیامبر خدا باشی، قطعاً از آن اطلاع یافته و از خوردن آن خودداری خواهی نمود.

ابن اسحاق گزارش می دهد: «رسول خدا در معرض وفات خود به «امّ بشر» دختر «براء بن معرور» که برای عیادت وی آمده بود گفت: از همان خوراکی که با برادرت در «خیبر» خورده، اکنون رگ دلم قطع می شود. بدین جهت مسلمانان رسول خدا را علاوه بر افتخارات نبوّت دارای مقام شهادت هم می دانستند.

با توجه به مطالب مذکور باید گفت:

1) از برخی روایات و متون دینی استفاده می شود که پیامبر(ص) در جنگ خیبر مسموم شده و این مسمومیت در بیماری پیامبر مؤثر بوده است. برخی گفته اند: معروف این است که پیامبر در کسالت وفات خود می فرمود: این بیماری از آثار غذای مسمومی است که آن زن یهودی خورانده است .

شاید به خاطر همین روایات و متون تاریخی بوده که پیامبر(ص) را نیز دارای مقام شهادت می دانستند، همان گونه که ابن هشام تصریح نموده است.

در برخی روایات نیز اشاره شده که مسمومیت پیامبر در رحلت او تأثیر گذار بوده است، از این رو حضرت در هنگام رحلت با اشاره به مسمومیت خویش در خیبر می فرمود: «نیست پیامبر و وصی مگر این که شهید شود».

2) در خصوص این که به پیامبر(ص) شهید گفته نمی شود، شاید بدان جهت باشد که مسایل تاریخی ابهام دارد و یا سند برخی از روایات اشکال دارد. طبیعی است چیزهایی را می توان به ساحت مقدّس پیامبر نسبت داد که شبهه و ابهام نداشته باشد. از سوی دیگر دقیقاً مشخص نیست که مسمومیت، چقدر در رحلت پیامبر تأثیر گذار بوده؛ زیرا مسمومیت در سال هفتم هجری بوده، ولی رحلت پیامبر در سال 11 هجری اتفاق افتاده و این فاصله زمانی حکایت از آن دارد که مسمومیت عامل اصلی رحلت پیامبر نبوده است. اگر مسمومیت علت اصلی رحلت پیامبر(ص) بود، باید پیامبر بعد از مسمومیت از دنیا می رفت، همان گونه که «بشر بن براء» که از گوشت همان گوسفند خورده بود، فوت کرد.

3) در خصوص صحت و عدم صحت اقوال دربارة رحلت و یا شهادت پیامبر(ص) نمی توان قضاوت نمود،‌ زیرا داوری دربارة مسایل تاریخی مبهم، مشکل است. از متون تاریخی استفاده می شود که پیامبر توسط زن یهودیه مسموم شده است. حال پیامبر(ص) در اثر مسمومیت از دنیا رفت یا نه، مشخص نیست.

به بیان دیگر:

آنچه كه در تاريخ آمده و محدثين آن را نقل كرده‏اند و مشهور است، مسأله رحلت است نه شهادت , و اين به ادبيات مسلمانان مربوط است و ربطي به توطئه ندارد . گرچه پيامبر در اثر آن سم مريض شد و به شهادت رسيد ولي مسلمانان به اينگونه مرگ شهادت اطلاق نكرده اند!

مرحوم حاج شيخ عباس قمى بعد از آن كه كيفيت رحلت آن حضرت را از شيخ مفيد و طبرسى نقل مى‏كند، در پايان همان باب احاديثى را كه ناظر به شهادت آن حضرت مى‏باشد آورده است. مى‏گويد: «در احاديث معتبره وارد شده است كه آن حضرت به شهادت از دنيا رفت، چنان كه صفار به سند معتبر از حضرت صادق(ع) روايت كرده است كه در روز خيبر که به آن حضرت گوشت بزغاله زهرآلود دادند چون او لقمه‏اى تناول فرمود آن گوشت به سخن آمده و گفت يا رسول الله مرا به زهر آلوده‏اند.

پس حضرت در مرض موت خود مى‏فرمود كه امروز پشت مرا درهم شكست آن لقمه كه در خيبر تناول كردم و هيچ پيغمبر و وصى پيامبرى نيست مگر آن كه به شهادت از دنيا بيرون برود.

در روايت ديگر فرمود كه زن يهوديه آن حضرت را زهر داد.... اين روايات ناظر بر اين است كه اثر سم‏ها موجبات شهادت و رحلت آن حضرت را فراهم كرده است يعنى رحلت آن حضرت مستند به همان مسموميت‏ها است.

در نتيجه قول مشهور كه پيامبر اسلام(ص) در سال دهم هجرت در اواخر عمر خود در اثر بيمارى رحلت فرمودند منافاتى با قول سوم شهادت حضرت ندارد زيرا ممكن است و بيمارى حضرت در اثر همان زهر باشد چنانچه از روايت مذكور نيز فهميده مى‏شود.

براى آگاهى بيشتر ر.ك:

1- منتهى‏الامال، شيخ عباس قمى

2- بحارالانوار، ج 22، ص 455

3- اصول كافى، ثقة‏الاسلام كلينى، ج 2، ص 323 و 324، نشر فرهنگ اهل‏البيت

4- فروغ ابديت، جعفر سبحانى، ج 2، ص 501

5- ناسخ‏التواريخ، ميرزا تقى لسان‏الملك، ج 3، ص 443، انتشارات محمدى

ria1365 کاربر طلایی1

تعداد پست ها : 7868

تاریخ عضویت : مرداد 1389

سلام

این سوال شما بیشتر باید روش تحقیق بشه تا جواب دقیق بدست بیاد و در این راه باید از تعصب بپرهیزیم تا بجواب برسیم

برادران اهل سنت میگن پیامبر رحلت کردند و چون روی صحابه و بعضی از همسران پیامبر تعصب زیادی دارند براحتی نمیشه قانعشون کرد در چند روز قبل از شهادت پیامبر 2 نفر از همسران پیامبر و پدرانشان چه کارهایی کردند ولی من حاضرم اگه کسی از دوستان اهل سنت بخاد از کتاب های خودشون بگم چند شب و روز اخر پیامبر چه کارها کردند و چه داروهایی به پیامبر دادند که پیامبر از هوش میرفتند تا نتونن حرفی بزنن برای درک بهتر میتونین به حدیثی که به قرطاس معروف هست رو مطالعه فرمایید.

در بین شیعیان هم دو دسته هستند که یک عده میگن پیامبر رحلت کردند و بعضیا میگن پیامبر رو شهید کردند.

در پناه الله

aftabm کاربر طلایی1

تعداد پست ها : 25059

تاریخ عضویت : مرداد 1392

با سلام و خسته نباشید به شما عزیز راسخونی : از اینکه دنبال پاسخ واضحی در این موضوع می باشید .تشکر می نماییم.

دوست عزیزمنظورتون را از تعصب نفهمیدم ولی در این رابطه حقیقتی و دلیلی و استدلالی را که بتوانیم روی آن قسم بخوریم وجود ندارد.

یعنی این نتیجه از از روی همین مطالب موجود کنونی به دست آمده .

به عبارت دیگر آنچه که در مطالب دینی و تاریخی وجو د داشته تا کنون همین بوده ولی

شاید واقعا حرف آخری هم وجود داشته باشد که محققین به آن مطالب تا کنون دسترسی نداشته اند .

پس مجموعه انچه در این مورد تحقیق شده چه در منابع شیعی چه سنی ما حصل آن همین است .

تا جایی هم که من مطلع هستم مسایل اختلافی را که ادله و برهان واضحی وآشکاری برآن نداریم

نمی توان از روی تعصب جواب بدهیم و بگوییم حقیقت همین و بس ولاغیر.

seyedkomeilhosseini کاربر برنزی

تعداد پست ها : 254

تاریخ عضویت : اسفند 1392

پیامبران جز با شهادت از دنیا نرفته اند علل الخصوص آخرین پیامبر

ahmadfarm کاربر طلایی1

تعداد پست ها : 7792

تاریخ عضویت : آبان 1390

اميدواريم خداوند در رفع شبهات كمكمون كنه.

nargesza کاربر طلایی1

تعداد پست ها : 10707

تاریخ عضویت : آبان 1392

سلام

خیلی ممنون ولی جواب درست و سرراست داده نشده.

sajjadez کاربر نقره ای

تعداد پست ها : 249

تاریخ عضویت : مرداد 1393

التماس دعا از تمام عزیزان

ria1365 کاربر طلایی1

تعداد پست ها : 7868

تاریخ عضویت : مرداد 1389

با سلام و خسته نباشید به شما عزیز راسخونی : از اینکه دنبال پاسخ واضحی در این موضوع می باشید .تشکر می نماییم.

یعنی این نتیجه از از روی همین مطالب موجود کنونی به دست آمده .

به عبارت دیگر آنچه که در مطالب دینی و تاریخی وجو د داشته تا کنون همین بوده ولی

شاید واقعا حرف آخری هم وجود داشته باشد که محققین به آن مطالب تا کنون دسترسی نداشته اند .

پس مجموعه انچه در این مورد تحقیق شده چه در منابع شیعی چه سنی ما حصل آن همین است .

تا جایی هم که من مطلع هستم مسایل اختلافی را که ادله و برهان واضحی وآشکاری برآن نداریم

نمی توان از روی تعصب جواب بدهیم و بگوییم حقیقت همین و بس ولاغیر.

سلام بزرگوار منم در جواب مقاله خوب شما این نظر خودمو گفتم من ادعا نکردم محقق علوم اسلامیم ولی تا اونجا که مطالعه کردم و در باره این مورد و حدیث قرطاس این موضوع رو گفتم من یک پاورپوینتی تهیه کردم انشالله اینجا در اولین فرصت میزارم

منم دیدین گفتم بر اساس منابع معتبر برادران اهل سنت

شاید شما با اقای ابواقاسمی کارشناس علوم اسلامی و کارشناس شبکه ولایت و قران سیما آشنا باشید من از ایشونم سوال کردم ایشونم همین مطلب رو گفتند

و استاد رائفی پور هم همین نظر بندرو دارند.ایشون هم که کارشناس همین مسایل هستند تازه ایشون ادلشون خیلی قویتره

ria1365 کاربر طلایی1

تعداد پست ها : 7868

تاریخ عضویت : مرداد 1389

پیامبران جز با شهادت از دنیا نرفته اند علل الخصوص آخرین پیامبر

سلام

من با نظر شما مخالفم هرچند در منابع داریم در یک روز 70 پیامبر رو کشتند یا شهید کردند ولی عموما همه پیامبران شهید نشدند ولی من میگم پیامبر اسلام با مرگ طبیعی از دنیا نرفتند و یهود از سالها قبل برنامه داشتند چون پیامبری ایشون رو قبل از بدنیا اومدنش میدونستند حتی تو منابع داریم یهود پیامبر رو میشناختند تا جایی که مادر فرزندش رو میشناسه

shirdel2 کاربر طلایی1

تعداد پست ها : 5535

تاریخ عضویت : مهر 1393

بنام خدا

قال الصادق علیه السلام: و ما من نبی و لا وصی و الّا شهید. (1)

آیا پیامبر اسلام به مرگ طبیعی از دنیا رفت یا شهیدش کردند؟ عده ای تلاش می کنند در جامعه مسلمین القا کنند پیامبر عمر طبیعی خودشان را کرد . کسی به ایشان قصد سوء نکرد. و این نظر خود را با تعبیر وفات و یا رحلت پیامبر ابراز می دارند؛ و متأسفانه در محافل شیعیان هر چند نادانسته و ناخواسته؛ چنین تعبیر می شود.

اما اولا باید بدانیم پیامبر را چندین بار ترور کردند. در اوایل بعثت مشرکان قصد حذف کردن فیزیکی ایشان را داشتند و در ادامه و مخصوصا بعد از هجرت به مدینه و استقرار حکومت اسلامی منافقین که طمع ریاست داشتند چندین بار سوء قصد به حضرت رسول کردند که ناکام ماند اما در آخر ایشان را مسموم و به شهادت رساندند و به قصد شوم خود رسیدند. ثانیا در عمل این مطلب را ابراز کنیم که پیامبر ما در بستر به مرگ طبیعی جان نداد بلکه شهید شدند. اما دلیل ادعای ما علاوه بر تاریخ صحیح صدر اسلام روایتی است که از امام صادق(علیه السلام) نقل شده است که فرمود: هیچ پیامبر و وصی پیامبری نیست الّا اینکه به شهادت می رسد. یعنی در راه خدا کشته خواهد شد. شیخ عباس قمی در کتاب منتهی الامال روایتی در همین مضمون از امام صادق(علیه السلام) نقل می کنند و تصریح می کنند که روایت صحیحه است.

پی نوشت ها:

1. بصائر الدرجات، محمد بن حسن بن فروخ صفار، ص 503، کتابخانه آیت الله مرعشی، قم 1404 قمری .

shirdel2 کاربر طلایی1

تعداد پست ها : 5535

تاریخ عضویت : مهر 1393

بنام خدا

عیون: ابا صلت هروى از حضرت رضا علیه السّلام نقل كرد كه فرمود هیچ یك از ما نیست مگر اینكه كشته مى‏شود. اعتقادات صدوق: می نویسد اعتقاد ما اینست كه پیامبر اكرم(صلی الله علیه و آله) در جنگ خیبر مسموم‏ شد پیوسته این ناراحتى در آن جناب بازگشت می كرد تا بالاخره رگ گردنش بر اثر سمّ قطع شد. و از آن ناراحتى فوت شد.(1)

پی نوشت ها:

1. ترجمه جلد هفتم بحارالانوار، ج‏5، ص 176 .