متن روضه و مداحی رحلت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم

مصیبت عظمی(شعر در فراق رسول اكرم(ص))

رسد نوای افزا مرا به گوش امشب                                  پیام غم رسد از نغمه سروش امشب

چه روی داد خدایا که این چنین در عرش                             بر آورند ملایک ز دل خروش امشب

شب عزای پیمبر بود گمان دارم                                علی زداغ نبی می رود ز هموش امشب

علی که لنگر عرش خداست می لرزد                       که جسم جان جهان را کشد بدوش امشب

اشک غـم (شعر در فراق رسول اكرم(ص))

 

شــــــب هــــــجر رسـول الله آمــد           شب قـــــطع نــزول وحـــــی آمــد

 

فــــــــلک را رُکن آرامش شکسته           زمــین از اشک غم، در گِل نشسته

 

ملائک جمله در جوش و خروشند           خـــــلایق جمله از مــاتم خـمـوشند

 

کــــنار بـــــستر باباست، زهــــرا           ز غم دامانش، چون دریاست زهرا

سـروش غـم(شعر در فراق رسول اكرم(ص))

چـراغ و مـسجد و مـحراب شـد خـموش امـشب

 

                                            فــــتاد چـــــشمـه فــیض ابـــد ز جــوش امــشب

 

گــــذشت از ســر گــردون فـــغان اهــل زمـین

 

                                           رســد بـه گـوش زمـین نــــــــاله سـروش امـشب

 

بـه بـست دیـده حـــــــــق بـین، پـیمبر رحـمت

 

                                          کــه مــــی زنند مــلائک، ز دل خـــروش امــشب

 

چــــــرا صــــدای مـــناجــات او نـــــمی آیـــد

 

                                          ز شوق وصـل، مــگر رفــته او ز هــــوش امشب

بــجای نـــــــغمه تـــکبیر، رهـــبر اســـلام

 

                                             رسد سروش غم، از دخــترش بـــگوش امـشب

 

روان فـــــاطمه از قَـــطع وَحـــی می سوزد

 

                                             در یــغ و درد، کـه این شعله شد خَموش امشب

مـاتم پـدر (شعر در فراق رسول اكرم(ص))

ای دل بـیا کـه مـوسم آه و فـــغان رســید         یـعنی عـزای خـاتم پـیغمبران رسیـد

وا حـسرتا که حــــــضرت زهرا یتیم شد         از مـاتم پـدر به لبش نیمه جان رسید

سـفر مـرگ (شعر در فراق رسول اكرم(ص))

دخترم روشنی چشم تَـرَم زهـــــرا جـ‌ـان         پـیشتر آی و بـبـــین بــــیشترم زهـرا جان

سفر مرگ به پیش آمده و بــــــــاید رفت         زین جهان رو بــه جهان دگرم زهرا جان

جــان سپارم من و از فـــــتنه ایـام تــــرا         بخداوند جهــان می سپرم زهــــــــرا جان

دخـترم اینهمه در ماتم من گـــــریه مکن         آتش از اشــک مزن بر جگرم زهرا جـان

بعد من عمر تو کم باشد و از عترت من          زودتـر از همه آئی به بـرم زهـرا جــــان

ناگزیرم که در این امت بــی مهر تو را          می گذارم من و خود می گذرم زهرا جان

جــام غــم(شعر در فراق رسول اكرم(ص))

در سوگ نبی جهان سیه می پوشد               در سینه دل از داغ حسن می جوشد

از مــــاتم هــــشتمین امام معصوم               هــر شیعه ز درد، جام غم می نوشد

شام عزا(شعر در فراق رسول اكرم(ص))

آسمان گشته سیه پوش و عزادار امشب         از غــم ختم رسل احمد مختار امشب

دیــده از دار جـــهان بست رسول مدنی         کز غمش ماه نتابد به شب تار امشب

غــمی بـــزرگ (شعر در فراق رسول اكرم(ص))

مـــــدینه شهر رسالت محیط غــم ها بود       بـکوچه کوچه آن ناله بود و غوغا بود

حکایت از غم هجران مصطفی می کرد       قـــــــیامتی که به شهر مدینه بر پا بود

نَفَس نَفَس زدنش بود پیک رحــــــلت او        که از وجود وی، آثار ضعف پیدا بود

به خانه اشک عزا، در سقیفه طرح نفاق      به خانه شور غم و در سقیفه شورا بود

بناله امت اسلام، جــــــمع گـــــشته ولی       مـــــــیان جمع علی بود، آنکه تنها بود

تـــمام بـــر ســر یک حرف متفق گشتند       کـــه آن گــرفتن حق علی و زهرا بود

زبـــانحال پــیامبر اکرم(ص) با حضرت علی(ع)

ز داغ من بــــــــبر رَخـــت عـــزا کـــن ای عــلی جـــان

 

                                       خــدا حــافظ برای مــن دعــا کــن ای عـــــلی جــان

 

پس از من زخـــــــم های کــینه ســروا مـــی کند بَــهرت

 

                                        بـــرو خـــود را مــهیای بـــلا کن ای عــــــلی جان

 

بــدستت مـی سپارم هـستی خـود را گـــل خــــــــــود را

 

                                        ز جـــان و دل، غــم او را دوا کـــن ای عـــلی جان

 

بــگو آیــد حـــسن تــا من زنــم بــوسه بــه لـــــــبهایش

 

                                       تــو پــاک اشــک از عذرا مجتبی کــن ای علی جان

 

نـــهد بر ســـینه ام تـــا ســر بــگیرم بــوسه از حــنجر

 

                                       تـــو عــشقم را حسینم را صــدا کــن ای عــلی جان

 

بـــرای مــاندن نهضت پس از خــون حـــــــسین مـــن

 

                                       تـــو زینب را ســفیر کــربلا کـــن ای عــــلی جــان

 

مـــقرر گــشته بـر تو صـبر و غـربـت، ور نه می گفتم

 

                                       کــه اول میــخ را از در جـــدا کن ای عـــــلی جــان

مــدینه سـرافراز(شعر در فراق رسول اكرم(ص))

مــــــــــدینه مــدفن پــیغمبر مــــاست             کــه خــاکش سـرمه چــشم تر ماست

مــدینه مَــهبط جـــبرئیل بــــوده است             مـــدینه مـــَرقد چــار اخــتر مــاست

مـــدینه ســـر فــراز و سـر بلند است             مـــــدینه داغـدار و دردمــــند اســت

ز دیــوار و زمین و کــــــوچه هایش             صـــدای نـــاله زهــــرا بـــلند اســت

بـــقیع دل خــراش مــــا در اینجاست             قــــبور اولــیای مــا در ایـــــنجاست

درونـــش قــبر بی نام و نشانی است             که مـی گویند آنــجا قــبر زهـــراست

مـــــدینه شـــهر ایــثار و رشـــــادت             مــــدینه مــدفن  زهـــــــرای اطـــهر

مـــــــــدینه شــــــهر زیـــبای پــیمبر             مــــدینه مــدفن زهــــــــرای اطـــهر

مــــدینه گشــته ای از ظــلم و انــدوه             بــه مــثل کــربلا در روز عـــاشورا

مـــدینه شــهر خــون، شــهر قــیامی             مــــدینه مـــــــدفن چـــندین امــــامی

مــــدینه کـی شــــــــود مـهدی بیـاید              بـــــیاید قـــــبر زهـــــرا را بـــــیابد

امــت نــامـهربان(شعر در فراق رسول اكرم(ص))

رو در جــهان چــو خــاتم پـــیغمبران گــذاشت

 

                                           داغــی گــران بــه ســینه اهــل جــهان گـذاشت

 

او بُـــد هــمای قُــدسی و عــالم بــر او قــفــس

 

                                          بــگشود بــال و روی، بـر ان آشــیان گـــذاشت

 

در راه ســر بــلندی دیــن و رضــای حـــــق

 

                                          کــوشید تـا کـه بـر سـر این کــار جــان گــذاشت

 

راحـت بــشد از شــماتت و آزار دشــمنــان

 

                                          رفــت و غَــمش بـه سینه عـــالم نــشان گـذاشت

 

رفــت از مــیان امــت و در بــین مــسلمین

 

                                         از خــود بـه یـادگار دو شــــیئی گــران گــذاشت

 

 

 

هــست آن دو شیء عترت و قرآن که امتش

 

                                           نــه حـد این شناخت مه حرمت بر آن گــــذاشت

 

او در گــذشت و فــاطمه دل شــــکسته را

 

                                          تــنها مـــیان امــــــــــت نـــامــهربان گـــــذاشت

 

زهــــرا مگر نبود ز عترت که خصم دون

 

                                          پــس درد و داغ بــر دل ن نـــــوجوان گــــذاشت

 

شـــیر خـــدا امـــام زمـــان بـود و فاطمه

 

                                          جــــان را بـــــراه حــــفظ امام زمــــان گـذاشت

ببین زهرا غریب است(شعر سـینه زنـی شهادت حضرت زهرا(س))

نگاهم کن  دوباره ای پدر جان (2)

          ببین زهرا غریب است (2)

تو رفتی منم محزون و نالان                                    تو رفتی و منم محزون ونالان

          ببین زهرا غریب است (2)

غم مرگت زده آتش بجانم                           ببین خون دل ازچشمان فشانم

صبوری بر غم تو کی توانم                           چسازم با غم سنگین هجران

          ببین زهرا غریب است (2)

تو رفتی و مدینه بی صفا شد                                 دل زهرای تو پرعزا شد

تو گوئی  روحم از پیکر جدا شد                   چسازم با غم سنگن هجران

ببین زهرا غریب است (2)

یَثرِب ز غَمِ مصطفی گرید(شعرسینه زنی در فراق رسول اكرم(ص))

یَثرِب ز غَمِ  مصطفی گرید                                  یا زماتَمِ مجتبی گرید  (2)

یا محمّدا یا رسول الله (2)

با دا غ پدر حضرت زهرا                               از سوز جگر فراق بی صدا گرید

یا محمّدا یا رسول الله (2)

بابا به خدا بی تو تنهایم                                        هجر تو بوَد فصل غمهایم

داغ تو بوَد همه اعضایم                                          زهرا ر غمت در کجا گ

یا محمّدا یا رسول الله (2)

 

تسلیت ترا حضرت زهرا                              کشته شد حسن آه وواویلا

از حال حسن کس نشد آگاه                                   با تلخی صبر غربت جانکاه

یا محمّدا یا رسول الله (2)

گرد بستر بابا(شعر سـینه زنـی در فراق رسول اكرم(ص))

                                       دخترم مکن گریه – گرد بستر بابا

                                    نور دیده ام زهرا – نور دیده ام زهرا

بیش ازاین مزن آتش                                                         فاطمه تو جان من (2)

ناله تو می سوزد دم به دم روان من                                    نور دیده ی بابا دخت مهربان من

                                    ناله ی  غم انگیزت ، سوزد دل بابا را

                                    نور دیده ام زهرا – نور دیده ام زهرا

لحظه ی جدایی شد دخترم خداحافظ                                   همدم وانیس وغم پرورم خداحافظ

پاره ی تنم از جان بهترم خداحافظ                            دخترم خداحافظ دل بریدم از دنیا

                                    نور دیده ام زهرا – نور دیده ام زهرا

چهره ی دل آرایت پر شد از غبار غم                         از جهان خود برگیر گرد غصه وماتم

شادی تو می گردد زخم سینه را مرهم                                مونس وانیس من روح عصمت و تقوا

                                    پیش چشم بابایت دیده را مکن دریا

                                    نور دیده ام زهرا – نور دیده ام زهرا

همدم پدر بودی وقت درد و تنهائی                           مایه ی امید من اسوه ی شکیبائی

بعد رفتن بابا تو انیس مولائی                                             می شود علی بعد از مرگ من پدر تنها

                                    نور دیده ام زهرا – نور دیده ام زهرا

بعد ازاین تو می مانی با مصیبت و غربت                   همدم تو می گردد اشک و ناله و محنت

در جهان نمی بینی آسودگی و راحت                                   درد و رنج از هر سو برتو می شود پیدا

                                    نور دیده ام زهرا – نور دیده ام زهرا

سینه با تو می سوزد دیده با تو گریان شد                گریه ترا دیدم قلب من پریشان شد

خانه دلم را باز حزن و ناله مهمان شد                                  از تو دل بریدن بر من گران

                                    نور دیده ام زهرا – نور دیده ام زهرا