متن روضه و اشعار سینه زنی به مناسبت شهادت امام رضا علیه السلام
امـــــــشب ز چه در خُلد نبی می گرید زهرای بتول با علی می گرید
گویا که عزای خسرو طوس رضاست زیــــــرا که محمد تقی میگرید
ای سند نجات من، ولایت تو یا رضا
صحن تو و عتیق تو، کعلبه و کربلا رضا
دلم بیاد تو بُود، مدینه الرضا رضا
زیارتت به دین من، زیارت خدا رضا
تو و کرامتت مرا ز خود مکن جدا رضا
رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا
شهی که خاک طوس از او آمده محترم توئی
مشهی که نور می دهد، ب عرب و عجم توئی
رئوف اهلبیتی و ولی ذوالکرم توئی
به مسجد الحرام دل، قبله توئی حرم توئی
صفا و مروه می کند با حرمت صفا، رضا
رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا
مرا به مهر خود ببر، که با ولات زیستم
به تربتت شتافتم، به غربتت گریستم
در آفتاب صحن تو، اگر دمی بایستم
به سایۀ بهشت هم، نیازمند نیستم
جهنم است بهر من، بهشت بی رضا رضا
رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا
الا الا ثنای تو، ذکر عَلَی الدّوام من
رؤف من، عطوف من، امید من، امام من
لحظه به لحظه دمبدم، بر حرمت سلام من
به غرفه های مرقدت، خورده گره زمام من
در حرمت گرفته ام ذکر رضا رضا رضا
رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا
منم که بین طوتیان، گرم ترانۀ توام
کبوتری شکسته پَر، در آشیان توام
نیازمند گندمی، در آستانۀ توام
بال زنان دور بَرِ، نقاره خانۀ توام
اگر پَرم زکوی تو، بگو پَرَم کجا رضا
رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا
من که کبوتر دلم، اُنس گرفتــــــــــه با رضا
می شنوم ز قدسیان زمزمـــۀ رضا رضا(2)
ای بنثار مَقدَمت گــــــــــــوهر اشکِ دیده ام
ای بفدای جـــــــان تو، جان به لب رسیده ام
من بــــــه بهای هستیم، مهر تو را خریده ام
نیست به جز ولای تو، جان به لب رسیده ام
مبـــــــــاد سازد از درت خدا مرا جدا رضا
من که بـــــــــبوی مغفرت به بارگاهت آمدم
شبی کــــــــه سر زد اُفق، جمال ماهت آمدم
پناه مـــــــــا سوی توئی، که در پناهت آمدم
نیازمندم و گـــــــــــــدا، بر سر راهت آمدم
اگر ز در برانیم کجـــا روم کجا روم رضا
به پیشگاه قدس تو، اگـــــــر چه دستِ خالیم
اگر چه کس نمی خورد، غــــم شکسته بالیم
اگر چه اشک من بود، گواه خــــــسته حالیم
ولــــــــــــــــی به جان فاطمه مُحِبم ومَوالیم
خوشم که دارم از جهان ولایت تو را رضا
اگـــر مرا از قید غم رها کنی چه می شود؟
اگــر نگاه مرحمت به کم کُنی چه می شود؟
نـــظر به این کبوتر حرم کنی چه می شود؟
جـــو از کربلا به ما کرم کنی چه می شود؟
اگـــــــــــــر ز در برانیم کجا روم کجا روم
رضا جان گر ببندی در برویم دگر راز دلم با که بگویم
فقط تو این دلم را می کنی باز ببین بهر گدائی آمدم باز
تو می دانی غریب و بی پناهم نشسته منتظر بهر نگاهم
مـــــــــــن کیستم گدای تو یا ثامن الحجج
شـــــــــــرمندۀ عطای تو یا ثامِن الحُجَج
بــــــــــــــالله نمیروم بَرِ بیگانگان بعجز
تـــــــــــا هستم آشنای تو یا ثامِن الحُجَج
از کــــــار ما کســــــی گره نگشاید مگر
دست گــــــــــره گشای تو یا ثامِن الحُجَج
تــــــــــــــا آخرین نفس نکشم دست التجا
از دامـــــــــــــن ولای تو یا ثامِن الحُجَج
خــــواهم ز بخت همت و از حق سعادتی
تــــــــــــا سر نهم بپای تو یا ثامِن الحُجَج
دار الشفاست کوی تو و خود توئی طبیب
درد من و دوای تـــــــــــو یا ثامِن الحُجَج
هستی چـــــــــــــــــو پارۀ تن پیغمبر هدا
جـــــــــــان جهان فدای تو یا ثامِن الحُجَج
هم نــــــــاله با جوان دل افسرده ات جواد
گـــــــــــــریَم در عزای تو یا ثامِن الحُجَج
بــــــا پیکر تو زهر جگر سوز تا چه کرد
خـــــــــود دانی و خدای تو یا ثامِن الحُجَج
[سید رضا مؤید]
ای غریبی کــــــــــــــه ز جد و پدر خویش جدائی
خُــــــــــفته در خاک خراسان، تو غریب الغربائی
این رواق تو و صحن و حرمت همچو بهشت است
روضه ات جنت فـــــــــــــردوس مسمّا به رضائی
آه از آنـــــــــــــــدم که ز سوز جگر و حال پریشان
نــــــــــــــــــــــــاله ات گشت بلند آه تقی جان کجائی
ای شه یثرب و بَطــــــــــــــحا تو غریبی به خراسان
سرور جــــــــــــــــــــــمله غریبان و معین الضعفائی
اغنیا مکـــــــــــــــــــــــــــه روند و فقرا سوی تو آیند
جــــــــــــــــــــان به قربان تو شاها که تو حج فقرائی
این رضا کیست که عالم همه خشنود از اوست
این رضــا کیست که بر درد دل خلق دوا است
ای ضعیفی کــــــــــه تو را پشت و پناهی نبود
شو پناهدند بشاهی کـــــــــه معین الضعفا است
ساکن کوی رضا باش کـــــــــــــه این ابر کرم
سایۀ رحمت او بــــــــر سر سلطان و گدا است
دامن ضــــــــــــــــــامن آهو مده از دست که او
دوست را ضامن و فـــریاد رس روز جزا است
در دبـــــــــستان رضـــــــــا درس فضیلت آموز
کــــــــــه دبستان رضا مکت تسلیم و رضا است
سخن ســــــــــــــــــوختگان سوزی و حالی دارد
لیک سوزنده تر از هـــــر سخنی شعر رسا است
[قاسم رسا]
ای که عاجز خَــرد از وصف مقام تو بود
وی که چشم هــــمه بر رحمت عام تو بود
هر سحر گـاه که زمشرق بدر آید خورشید
بــــــــــــــــی تعظیم تو و بهر سلام تو بود
توئی آن بندۀ صالح که خدا از تو رضاست
آشکار ایــــــــــن سخن از نام کران تو بود
بهر توصیف مقــام تو همین نکته بس است
کـــــــــــه علی باب تو و فاطمه مام تو بود
قبـــــــــــــــــــــلۀ هشتمی و پارۀ قلب احمد
کــــــــــــــعبۀ اهل نظر رکن و مقام تو بود
هــــــــر که بر درگهت آید نرود دست تهی
جـــــــــود و احسان و کرم کار مدام تو بود
مــــــــی شوی ضامن ما روز جزا می دانم
یــــــــــــــاری از مردم بیچاره مرام تو بود
روز محشـــــر که سر از خاک لحد بردارم
بخــــــــــــــــــــدا ذکر لبم یکسره نام تو بود
تــــــــــــــو نگهدار خراسان ز بلا می باشی
کـــــــــــــــــــه قضا بندۀ امر تو رام تو بود
تـــــــــــــا ابد ساکن کویت ز وفا خواهد بود
هر کـــه از روز ازل سر خوش جام تو بود
نتوانم کـــــــــــه بغیر از تو دهم دل به کسی
زانـــــــــکه مرغ دل من بسته به دام تو بود
به نشابور حــــــــــدیثی تو بخواندی و هنوز
گـــــــــــــــــوهر گوش بشر دُرّ کلام تو بود
بــــــــــــا چنین قلب رئوف تو کجا بود سزا
کـــــــــــــــه زیبداد عدو زهر به کام تو بود
بــــــــــه زوال تو کمر بست عدو غافل بود
کــــــــــــــــه دوام همه عالم ز دوام تو بود
چــــــــــــه غم از آتش سوزندۀ دوزخ دارد
هــــــر که چون خسرو مداح و غلام تو بود
[خسرو]
رضا دستم به دامانت(2) رضــا جانم به قربانت
بُــــود چشمم به احسانت رضا جانم، رضا جانم
قبولـــــم کُن تو ای مولا بــه جانِ مادرت زهرا
روا کــــن حاجت ما را رضا جانم، رضا جانم
در خــــــــــــراسان جلوۀ ایزد نما دارد رضا
قُبّـــــۀ زرین و ایــــــــــــوان طلا دارد رضا
هر مریضی که امیدش قطع شد از هر طبیب
گـــــــــــر بیاید بر درش دارالشفا دارد رضا
تــــــــــوئی آن مظهر امید رضا توئی آن کُــــــشته توحید رضا
تو ملقّب بـــــــــه رضائی و خدا خُلق و خـــوی تو پسندید رضا
گشته مـایوس هر آنکس ز دری نیست هرگز ز تو نومید رضا
تــــــــــوئی آن مظهر انوار خدا نور حق در تو توان دید رضا
هر کسـی شیعۀ اثنی عَشَر است غــــــــــیر راه تو نپوئید رضا
در کشور دل غیر توأم یاری نیست جـــز خدمت درگاه توام کاری نیست
هــــــــــر چند بَدَم گدای با سابقه ام وین سابقه را جز تو خریداری نیست
[مؤید(مشهد)]
محبوب رضاست هر که دل ریش تر است
از کــــــــــعبه صفای این حرم بیشتر است
اینجاست طــــــــــبیبی کـــــــه ندارد نوبت
هــــــــر دل که شکسته تـر بود پیشتر است
[مؤید(مشهد)]
تـا در کنف لطف تو مأوای من است خـــــاک در تو عرش معلای من است
ای خسرو طوس، این بود مَسلک من آنکس که بود عبد تو، مولای من است
[ثابت (مشهد)]
من یه پرندم خدائیه دلم
رو خاكم اما هوائیه دلم
قاتل من چیست؟ جدائیه دلم
شكر خدا كه رضائیه دلم
رضا كیه شهن شاه خراسان و میگم
رضا كیه شه خته ی شیران و میگم
رضا كیه پل بركت ایران و میگم
السلطان یا ابا الحسن علی علی
خالق منان رها خواسته منو
بنده ی باب شفا خواسته منو
قبله ی عشقم میشه كربُ بلا
اما برای رضا خواسته منو
خواسته منو كه پروانه ی مرقدش بشم
خواسته منو كه جلب بوم مشهدش بشم
خواسته منو گدای شاه و مسندش بشم
رضا كیه شهن شاه خراسان و میگم
رضا كیه شه خته ی شیران و میگم
رضا كیه پل بركت ایران و میگم
السلطان یا ابا الحسن علی علی
من یه پرندم گدای كرمم
دونه به گیر شه محترمم
عاشق اشك چشای ترمم
زنده شده از شفای حرمم
شفا كجاست توی صحن گوهرشاد رضا
شفا كجاست دم پنجره فولاد رضا
شفا كجاست میون دست صیاد رضا
رضا كیه شهن شاه خراسان و میگم
رضا كیه شه خته ی شیران و میگم
رضا كیه پل بركت ایران و میگم
السلطان یا ابا الحسن علی علی
دانلود مداحی