متن اشعار و روضه های اربعین حسینی

به کویت حسین زیارت می کنم

گل آور چشم خود نثارت می کنم

پریشان خاطر و دل پر شراره

رسیده کربلا زینب دوباره

حسین جانم حسین جانم حسین جان

خدا داند ز غم چه شد با خواهرت

که طفلان تو را رساندم در برت

نگاهی کن به این جسم کبودم

امانتدار طفلان تو بودم

ز شرم روی تو به لب جانم رسید

به ویران بلبلت ز دستم پر کشید

انیس سینه ی من آه و ناله است

تنم اینجا دلم پیش سه ساله است

تنهایم و سر گشته ام من از سفر برگشته ام

من باغبان خسته ی گلهای پرپر گشته ام

ای ماه زینب بگو کجایی

می میرم آخر من از جدایی

اینجا به چشمان ترم دیدم که می سوزد حرم

اینجا جدایم کرده اند با کعب نی از دلبرم

ینجا گلم را لب تشنه چیدند

باغ مرا درآتش کشیدند

ای ماه زینب بگو کجایی

می میرم آخر من از جدایی

من با تو ای ماه تمام

از کوفه گویم یا ز شام

هر جا که گفتم یا حسین

سنگم زدند از روی بام

کی باورم بود آرام جانم

بعد تو من زنده بمانم

ای ماه زینب بگو کجایی

می میرم آخر من از جدایی

می چکد خون جگر از آهم

شده قبر تو زیارتگاهم

بوسه از قبر تو می گیرم من

آخر از داغ تو می میرم من

به پابوس تو آمد سفر کرده کویت

به قربان صفایت دل عاطفه جویت

به یک بوسه که آن روز زدم زیر گلویت

گرفت از تو طراوت بهار دل زینب

میون همه دلها امان از دل زینب

شد آینه ی عشقت سرا پای وجودم

اگر رنگ بنفشم اگر یاس کبودم

در ایام جدایی پر از یاد تو بودم

که شد ذکر جمیلت گل محمل زینب

اگر باغ گلم رفت به تاراج و به غارت

اگر سنگ ستم کرد به آیینه جسارت

مرا برده بر سوی اگر موج اسارت

ولی در دل دریا تویی ساحل زینب

میون همه دلها امان از دل زینب

آهم که شعله بر جگر غم کشیده ام

اشکم که قطره قطره به پایت چکیده ام

آیینه ام که زخم ترک خورده ام ز سنگ

سروم که سایبان شده قد خمیده ام

ای تل خاک غرق به خون برادرم

باور نمی کنم که کنارت رسیده ام

یادم نمی رود که در آن روز در پی ات

صد بار و این مسیر سیه را دویده ام

نبش نظار و ضربت دشمن گرفته ام

طعم هزار و صد سنگ ستم را چشیده ام

یادم نمی رود که در آن شام و از تنت

صد تیغ و تیر ونیزه و خنجر کشیده ام

اکنون رسیده ام که ببوسم دوباره ات

آه ای گلو بریده کجا این بریده اند

به دردرم هیچ مرهم نیست

امیدی بر حیاتم نیست

چهل روزه ز تو دورم

داداش یک اربعین کم نیست

ولیکن دخت زهرایم ،شده ویرانه ها جایم

به حال جسم مجروحم،بگرید تاول پایم

کبود ضربه ی مشتم،شکسته مهره ی پشتم

خدا داند مسلمانم،نه نصرانی نه زرتشتم

چه گویم من ز بزم می،چه گویم از خزان نی

چه گویم از جسارتها،که شد منزل به منزل طی

گروهی مست و لامذهب،گروهی ناسزا بر لب

نبودی هر کس و نا کس،صدقه دادو بر زینب

چرا غم را خَمش کردن،دلم بر نیزه خوش کردن

فقط سر بسته می گویم،که ما را ضجرکش کردن

حیسنم وا حسینم وا

امان از معجر پاره،امان از گوش و گوشواره

رباب با گریه می خونه،لالایی بهر گهواره

نگاهم خیس ابر تو،سلام بر روی قبر تو

مرا کشته حسین جانم حدیث قتل صبر تو

ز هجرت گریه ها کردم،عدو خندید و بر دردرم

طبیب تشنه ام برخیز،برایت ب و آوردم

حیسنم وا حسینم وا

مپرس از چه رخم زرد است،که این از قحطی مرد است

برای دختر زهرا،غم بی محرمی درد است

غمت در سینه گنجاندم،نماز وصل تو خواندم

چه شد لایق ندانستی،رقیه رفت و من ماندم

حیسنم وا حسینم وا

کاروان اربعین سه روز کنار قبر ابی عبدالله عزاداری کردند ، امام سجاد دید اگر این زن و بچه بیشتر بمانند  هلاک می شوند .

دستور داد بار شتران را ببندند از کربلا به طرف مدینه حرکت کنند وقتی بارها را بستند ، آماده حرکت شدند همه با ناله و فریاد جهت وداع کنار قبر امام حسین (ع) جمع شدند ، سکینه قبر  بابا را در آغوش گرفت ، گریه  می کند صدا زد :

اَلا یا کربلا نُودِعکِ جِسماً                                       بَلا کَفَنٍ وَ غُسلٍ دَفِینا

ای زمین کربلا ! بدنی را در تو به ودیعه گذاردیم ، که بدون غسل و کفن مدفون شد.

اَلا یا کربلا نُودِعکِ رُوحاً                                          لِاَحمَدَ وَ الوصِیِّ مَعَ الاَمِینا 1

ای کربلا کسی را در تو به یادگار نهادیم که او روح احمد و وصی اوست .

خدایا زار و مظطر گشته زینب                                                 به سیر باغ پر پر گشته زینب

پریشان خاطر و قامت خمیده                                              پس از یک اربعین برگشته زینب

ببین جانا دل پر درد زینب                                                        گونه با غمت خو کرده زینب

 ببین ای یوسف صد پاره پیکر                                                          برایت پیرُهن آورده زینب

دلم را چون تنت صد چاک کردند                                           سرشکم را به سیلی پاک کردند

                                             الهی خواهرت زینب بمیرد

                                              تو را با بوریا در خاک کردند

به کربلای تو یک کاروان دل آوردم                                         امانتی که تو دادی به منزل آوردم

هزار بار به دریای غم فرو رفتم                                             که چند دُر یتیمت به ساحل آوردم

به جرم آنکه سرت را فراز نی کردند                                      نجات داده و چون مرغ بِسمِل آوردم

                                    به جز رقیه که از پا فتاده پیش سرت

                                    تمام اهل حرم را به منزل آوردم

لاله خونین بدنی یا حسین                                                تو نور چشمان منی یا حسین

آمده ام ای برادر از اسارت                                      تا که کنم قبر تو را زیارت

عشق منی ، روح منی یا حسین                                        تو نور چشمان منی یا حسین

            لالة خونین بدنی یاحسین – تو نور چشمان منی یا حسین

آمدم از شام بلا سوی تو                                       مرغ دلم مانده سر کوی تو

بگو تو با من سخنی یا حسین                                            تو نور چشمان منی یا حسین

            لالة خونین بدنی یاحسین – تو نور چشمان منی یا حسین

ببین که قامتم ز هجرت خمید                                             موی سیاهم ز غمت شد سپید

چرا تو صد پاره تنی یا حسین                                             تو نور چشمان منی یا حسین

            لالة خونین بدنی یاحسین – تو نور چشمان منی یا حسین

خیز وز جا کن نظری خواهرت                                   چگونه گویم ز غم دخترت

چهل روز است حسینم را ندیدم                                     بلایش را به جان و دل خریدم

چهل روز چهل منزل اسیرم                                                   دعا کن در کنار تو بمیرم

چهل روز غم چهل ساله دیدم                                             غم و اندوه دیدم ناله دیدم

سر پر خون تو همراه من بود                                               به هر جا چلچراغ راه من بود

همین جا غرق در غم شد وجودم                                           تن پاک ترا گم کرده بودم

میان نیزه ها دل با ختم من                                                ترا دیدم ولی نشناختم من

اگر امروز برداری سرت را                                          تو هم نشناسی ای گل خواهرت را   

ز جا برخیز ای نور دو دیده                                                 ببین مویم سپید و قد خمیده

روز اربعین ، امام حسین دو زائر دل شکسته داشته ، یکی زینب و دیگری جابر است اما عاشقان ابی عبدالله جابر  برای اولین بار قبر ابی عبدالله را زیارت می کند .

ولی عمه سادات اولین بار در گودال قتلگاه بدن بی سر برادر را در آغوش گرفت بوسه بر رگهای بریده برادر گذاشت . سر به طرف آسمان بلند کرد گفت : خدایا این قربانی را از آل الله قبول بفرما .1در قتلگاه جسم برادر به روی دست                         بگرفت کای خدای من این جا زینب است

قربانی تو است بکن از کرم قبول                              کاری چنین ز عهدة ایمان زینب است

بنازم آنکه دائم گفتگوی کربلا دارد                            دلی چون جابر اندر جستجوی کربلا دارد

بیاد کاروان اربعین با گریه می گوید                           به هر جا هست زینب رو بسوی کربلا دارد

بیاد آن لب تشنه هنوز این عاشق خسته                   به کف جامی لبالب از سبوی کربلا دارد

اگر دست قضا مانع شد از رفتن به پابوسش              همی بوسیم خاکی را که بوی کربلا دارد

اگر خاک رهش بنشست بر روی گنه کاری                 گرامی می شود چون آبروی کربلا دارد

بیاد آن قافلة دل شکسته ای که روز اربعین آمد کربلا ، شما دیدید اربعین شهدا ، با چه عظمتی ، پدر و مادر و خانواده شهدا را کنار مزار می برند مراقب شان بودند ، دلداری می داند  . اما دلها بسوزد برای این قافله ، تا چشم این زن و بچه به قبرها افتاد خودشان را از بالای شترها به زمین انداختند هر کسی قبری را بغل گرفت ، عمه سادات هم آمد کنار برادر ، یادش میاد خاطرات روز عاشورا ، یادش میاد آن روزی که وارد کربلا شد با چه عزت و احترامی علی اکبر ، قاسم ، عباس زینب را پیاده کردند ، حالا هر چه نگاه می کند نه قاسمی دارد  ، نه عباس ، نه علی اکبری دارد ، حسین جان من زینبم ، برادر یادتِ آن روزی که آمدم گودی قتلگاه ، خیره خیره ، به بدنت نگاه می کردم نمی شناختم از روی تعجب گفتم آیا تو حسین منی ؟ حسین جان امروز تو زینب را نمی شناسی ، برادر اگر این جا نا محرم نبود اثر تازیانه را روی بدنم نشانت می دادم . برادر همه عزیزانت را آوردم اما سراغ رقیه ات را از خواهر نگیر ، که در خرابه شام جان داد .

خیز و از جا خواهرت از ره رسیده یا حسین                          آمده گوید برایت آنچه دیده یا حسین

بعد از آنکه رأس پاک تو شد از پیکر جدا                         یک جهان رنج وبلا برمن رسیده یا حسین

باز آمدم ای همسفر ، ای تشنه کامم من زینبم پیروز بر گشته ز شامم

با کودکان خسته ات باز آمدم من        با یک دل پر غصه و زار آمدم من

خواهم عزای روز عاشورا بگیرم           شاید خدا لطفی کند اینجا بمیرم

اینجا تنت را استخوان بشکسته دیدم  بر سینه ات شمر لعین بنشسته دیدم

دیدم نهاده خنجرش زیر گلویت            آن لحظه دیدی من آمدم روبرویت

روز اربعین اهل بیت وارد کربلا شدند ، مثل برگ خزان زده ، از بالای شترها روی زمین افتادند ، یکی می گوید: حسینم ، یکی می گوید: برادرم ، یکی می گوید : پسرم ، عمه سادات زینب روضه می خواند گفت :

هُنا ذُ بِحَ الحسینَ بِسَیفِ شمرٍ           هُنا قَد تَرَّبُوا مِنُُهُ الجَبینا

گفت : اینجا همان جائی است که شمر سر حسینم را جدا کرد ، اینجا همان جایی بود که پیشانی او را بر خاک زمین نهادند .

هُنا العَباسُ فی یومٍ عَبوسٍ         حِیالَ الماءِ قَد اَمسی رَهِینا ً

(آمد کنار نهر علقمه ، زنها بیایید ، بنی اسد بیایید ، اینجا همان جایی است که روز عاشورا عباسم را جدا کردند )اینجا همان جایی است که روز عاشورا عباس را کنار فرات نگه داشته شد نگذاشتند به خیمه بیاید .

هُنا ذَبَحوا لرَّضِیعَ بِسَهمٍ حِقدِ فَما رَحِمُوا الصّغارَ المُرضَعِینا

همین جا بود با تیر کینه ، سر علی اصغر شیر خوار را بریدند ، حتی به کودکان شیر خوار رحم نکردند .

هُنا مَزَقوا الخِیامَ و حَرِّ قُوها    و َ قُسِّمَ فَیثُنا فِی الخائِنِینا

همین جا بود که خیمه ها را آتش زدند ،اموال ما را به غارت بردند1

1. مقتل الحسین ابو مخنف ، ص 201 ، سوگنامه آل محمد ، ص 500 .

ز داغ تو، پریشانم، حسین جانم، حسین جانم

ببین از دیده گریانم، حسین جانم، حسین جانم

ز جا خیز ای امید من، ببین موی سفید من

ز بعدت ای شهیدِ من، نه سر مانده نه سامانم

تو با رأس جدا از تن، زدی آتش به قلب من

چه سازم در بر دشمن، خزان گردیده بوستانم

آمدم از دشت و صحرا، با اسارت    تا کنم گلهای پرپر را زیارت

ای حسین جان، ای حسین جان، ای حسین جان (2)

ای برادر جان من بر لب رسیده (2)     از فراقت قامتِ خواهر خمیده

ای حسین جان، ای حسین جان، ای حسین جان (2)

ماه من در خون همین جا دست و پا زد    گه مرا گه مادر خود را صدا زد

ای حسین جان، ای حسین جان، ای حسین جان (2)

شَستم اینجا جسم یارم اشک دیده      بوسه بگرفتم ز رگهای بریده

ای حسین جان، ای حسین جان، ای حسین جان (2)

باغبان دشت خون بی سر شد اینجا      یک گلستان ماه من پرر شد در اینجا

ای حسین جان، ای حسین جان، ای حسین جان (2)

از مـــــــزار حسین می رسد این پیام (2)

زینبــــــــــــــــــــم آمدی، و علیک السلام

خـــــــــــــــسته جانی چرا، خواهر با وفا

یــــا حسین، یا حسین، یا حسین، یا حسین

قــــــــــــامتِ زینبت، ای برادر خمید (2)

این چهل روز صبر، خون ز چشمم چکید

بـــــــی تو غم ها نشد، یک دم از من جدا

یـــــا حسین، یا حسین، یا حسین، یا حسین

بــــــــــــــــــــــا وفا زینبم، خواهرم آمدی

بهـــــــــــر دیـــــــــــدار من، کربلا آمدی

بـــــــــــــــــــــــــا برادر بگو، سخن آشنا

یـــــا حسین، یا حسین، یا حسین، یا حسین

بــــــــــی تو این اربعین، شد چهل سال غم

تــــــــــــــــــــــــو شهید جفا، من اسیر ستم

من کــــــــــــه پیمان خویش با تو کردم وفا

یـــــــا حسین، یا حسین، یا حسین، یا حسین

(آشفته)