آموزش SQL-محدودیت Check

محدودیت CHECK

Wiki

محدودیت CHECK داده هایی را که در ستون ها وارد می شوند، به دامنه ای از مقادیر محدود می کند.

اگر محدودیت CHECK را روی یک ستون مجزا تعریف می کنید تنها مقادیر خاصی را برای این ستون می توانید وارد کنید.

اگر محدودیت CHECK را روی یک جدول (ستون های ترکیبی) تعریف کنید این محدودیت می تواند ستون های خاصی از جدول را بسته به مقادیر موجود در دیگر ستون ها در همان سطر محدود کند.

محدودیت CHECK در دستور CREATE TABLE

Wiki

دستور زیر در ستون P_Id هنگامی که جدول Persons ایجاد می شود محدودیت CHECK را ایجاد می کند. محدودیت CHECK تعیین می کند که ستون P_Id باید مقدار صحیح بیشتر از صفر داشته باشد.

در MySQL:

CREATE TABLE Persons
(
P_Id int NOT NULL,
LastName varchar(255) NOT NULL,
FirstName varchar(255),
Address varchar(255),
City varchar(255),
CHECK (P_Id>0)
)

در SQL Server / Oracle / MS Access:

CREATE TABLE Persons
(
P_Id int NOT NULL CHECK (P_Id>0),
LastName varchar(255) NOT NULL,
FirstName varchar(255),
Address varchar(255),
City varchar(255)
)

برای تعریف محدودیت CHECK روی ستون های ترکیبی (ترکیب دو یا چند ستون) از دستور زیر استفاده کنید. (منظور این است که داده های چند ستون با هم چک شوند)

در MySQL / SQL Server / Oracle / MS Access:

CREATE TABLE Persons
(
P_Id int NOT NULL,
LastName varchar(255) NOT NULL,
FirstName varchar(255),
Address varchar(255),
City varchar(255),
CONSTRAINT chk_Person CHECK (P_Id>0 AND City='Sandnes')
)

محدودیت CHECK در دستور ALTER TABLE

Wiki

برای ایجاد محدودیت CHECK روی ستون P_Id هنگامی که جدول قبلا ایجاد شده از دستور زیر استفاده می کنیم.

در MySQL / SQL Server / Oracle / MS Access:

ALTER TABLE Persons
ADD CHECK (P_Id>0)

برای اضافه کردن محدودیت CHECK روی ستون های ترکیبی( ترکیب دو یا چند ستون) از دستور زیر استفاده کنید(منظور این است که داده های چند ستون با هم چک شوند)

MySQL / SQL Server / Oracle / MS Access:

ALTER TABLE Persons
ADD CONSTRAINT chk_Person CHECK (P_Id>0 AND City='Sandnes')

حذف محدودیت CHECK

Wiki

برای حذف محدودیت CHECK از دستور زیر استفاده می کنیم.

در SQL Server / Oracle / MS Access:

ALTER TABLE Persons
DROP CONSTRAINT chk_Person

در MySQL:

ALTER TABLE Persons
DROP CHECK chk_Person

آموزش SQL-محدودیت Default

محدودیت DEFAULT

Wiki

محدودیت DEFAULT برای وارد کردن مقداری به صورت پیش فرض در یک ستون استفاده می شود.

مقدار DEFAULT به تمام رکوردهای جدید اضافه می شود، البته اگر هیچ مقدار دیگری به جای آن درج نشود.

محدودیت DEFAULT در دستور CREATE TABLE

Wiki

دستور زیر در ستون City هنگامی که جدول Persons ایجاد می شود مقدار پیش فرضی را وارد می کند.

در My SQL / SQL Server / Oracle / MS Access:

CREATE TABLE Persons
(
P_Id int NOT NULL,
LastName varchar(255) NOT NULL,
FirstName varchar(255),
Address varchar(255),
City varchar(255) DEFAULT 'Sandnes'
)

همچنین محدودیت DEFAULT می تواند برای درج کردن مقادیری که مقدار خود را از سیستم می گیرند نیز استفاده شود، با استفاده از توابعی همچون ()GETDATE:

CREATE TABLE Orders
(
O_Id int NOT NULL,
OrderNo int NOT NULL,
P_Id int,
OrderDate date DEFAULT GETDATE()
)

محدودیت DEFAULT در دستور ALTER TABLE

Wiki

برای ایجاد محدودیت DEFAULT روی ستون City هنگامی که جدول، قبلا ایجاد شده از دستور زیر استفاده می کنیم.

درMySQL:

ALTER TABLE Persons
ALTER City SET DEFAULT 'SANDNES'

درSQL Server / Oracle / MS Access:

ALTER TABLE Persons
ALTER COLUMN City SET DEFAULT 'SANDNES'

حذف محدودیت DEFAULT

Wiki

برای حذف محدودیت DEFAULT از دستور زیر استفاده می کنیم.

درMySQL:

ALTER TABLE Persons
ALTER City DROP DEFAULT

درSQL Server / Oracle / MS Access:

ALTER TABLE Persons
ALTER COLUMN City DROP DEFAULT

آموزش SQL-دستور Create Index

دستور CREATE INDEX برای ایجاد INDEX (شاخص) در جداول استفاده می شود.

شاخص ها به پایگاه داده این اجازه را می دهند که داده ها را سریع پیدا کنند. بدون اینکه تمام جدول را بخواند.

INDEX

Wiki

یک شاخص می تواند در یک جدول برای پیدا کردن آسانتر و مؤثرتر داده ها ایجاد شود.

کاربران نمی توانند INDEXها را ببینند ، آنها تنها برای سریعتر کردن جستجوها کاربرد دارند.

توجه: به روز رسانی (Update) یک جدول با INDEX زمان بیشتری نسبت به جدول بدون INDEX می برد. (زیرا INDEXها خود نیاز به، به روز رسانی دارند) بنابراین تنها روی ستونهایی (و جداولی) INDEX ایجاد کنید که به تناوب روی آن ها جستجو انجام خواهد شد.

فرم دستور CREATE INDEX:

ایجاد یک شاخص در یک جدول، تکرار داده ها مجاز است.

CREATE INDEX index_name
ON table_name (column_name)

فرم دستور CREATE UNIQUE INDEX:

ایجاد شاخص یکتا در جدول، تکرار داده ها مجاز نمی باشد.

CREATE UNIQUE INDEX index_name
ON table_name (column_name)

توجه: فرم دستور ایجاد INDEX در پایگاه داده های مختلف با یکدیگر تفاوت دارد . بنابراین فرم این دستور را در پایگاه داده خود چک کنید.

مثال:

Wiki

دستور زیر یک شاخص با نام PIndex را روی ستون LastName در جدول Persons ایجاد می کند.

CREATE INDEX PIndex
ON Persons (LastName)

اگر می خواهید یک شاخص را روی مجوعه ای از ستون ها تعریف کنید، می توانید نام آن ستون ها را در یک پرانتز بنویسید و آنها را با کاما از هم جدا کنید.

CREATE INDEX PIndex
ON Persons (LastName, FirstName)

آموزش SQL-دستور Drop

شاخص ها، جداول و پایگاه داده ها به آسانی می توانند با دستور DROP حذف شوند.

دستور DROP INDEX

Wiki

دستور DROP INDEX برای حذف index از یک جدول استفاده می شود.

فرم دستور DROP INDEX در MS Access:

DROP INDEX index_name ON table_name

فرم دستور DROP INDEX در MS SQL Server:

DROP INDEX table_name.index_name

فرم دستور DROP INDEX در DB2/Oracle:

DROP INDEX index_name

فرم دستور DROP INDEX در MySQL:

ALTER TABLE table_name DROP INDEX index_name

دستور DROP TABLE

Wiki

دستور DROP TABLE برای حذف یک جدول استفاده می شود.

DROP TABLE table_name

دستور DROP DATABASE

Wiki

دستور DROP DATABASE برای حذف یک پایگاه داده استفاده می شود.

DROP DATABASE database_name

دستور TRUNCATE TABLE

Wiki

فرض کنید می خواهیم داده های درون یک جدول را (نه خود جدول را) حذف کنیم.

در این صورت، از دستور TRUNCATE TABLE استفاده می کنیم:

TRUNCATE TABLE table_name

آموزش SQL-دستور Alter

دستور ALTER TABLE :

Wiki

دستور ALTER TABLE برای اضافه کردن(Add) ، حذف کردن(Drop Column)، یا تغییر ستون ها (Alter Column)در جدول موجود استفاده می شود.

فرم دستور ALTER TABLE :

برای اضافه کردن یک ستون به یک جدول ، از دستور زیر استفاده می کنیم :

ALTER TABLE table_name
ADD column_name datatype

برای حذف کردن یک ستون از یک جدول از دستور زیر استفاده می کنیم ( توجه داشته باشید که بعضی از پایگاه داده ها اجازه پاک کردن ستون را نمی دهند )

ALTER TABLE table_name
DROP COLUMN column_name

برای تغییر data type (نوع داده ) یک ستون در یک جدول ، از دستور زیر استفاده می کنیم :

ALTER TABLE table_name
ALTER COLUMN column_name datatype

مثال :

Wiki

در جدول Persons:

P_Id	LastName	FirstName	Address	City
1	Hansen	Ola	Timoteivn 10	Sandnes
2	Svendson	Tove	Borgvn 23	Sandnes
3	Pettersen	Kari	Storgt 20	Stavanger

می خواهیم تا ستونی را با نام DateOfBirth به جدول اضافه کنیم .

از دستور زیر استفاده می کنیم:

ALTER TABLE Persons
ADD DateOfBirth date

توجه کنید که ستون جدید DateOfBirth از نوع date می باشد و تاریخ را در خود نگه می دارد.

data type تعیین می کند که چه نوع داده ای را در یک ستون می توان وارد کرد. برای اینکه لیست کاملی از data type های موجود در MS Access, MySQL, SQL Server را ببینید به لینک SQL Data Types مراجعه کنید.

حال جدول Persons به شکل زیر نمایش داده خواهد شد :

P_Id	LastName	FirstName	Address	City
1	Hansen	Ola	Timoteivn 10	Sandnes
2	Svendson	Tove	Borgvn 23	Sandnes
3	Pettersen	Kari	Storgt 20	Stavanger

مثال( تغییر Data Type) :

Wiki

می خواهیم data type ستون DateOfBirth در جدول Persons را تغییر دهیم.

از دستور زیر استفاده می کنیم:

ALTER TABLE Persons
ALTER COLUMN DateOfBirth year

توجه کنید که ستون DateOfBirth از نوع سال می باشد و سالی با تعداد ارقام دو یا چهار رقم را در خود نگه می دارد.

مثال DROP COLUMN :

Wiki

می خواهیم تا ستون DateOfBirth را از جدول Persons حذف کنیم.

از دستور زیر استفاده می کنیم:

ALTER TABLE Persons
DROP COLUMN DateOfBirth

جدول Persons به شکل زیر خواهد شد:

P_Id	LastName	FirstName	Address	City
1	Hansen	Ola	Timoteivn 10	Sandnes
2	Svendson	Tove	Borgvn 23	Sandnes
3	Pettersen	Kari	Storgt 20	Stava

آموزش SQL-افزایش خودکار فیلد

Auto-increment یا افزایش خودکار، اجازه می دهد که یک شماره منحصر به فرد، برای سطر جدیدی که درجدول وارد می شود، تولید شود.

AUTO INCREMENT (افزایش خودکار یک فیلد)

Wiki

خیلی اوقات می خواهیم زمانی که رکورد جدیدی وارد می شود، مقدار فیلد primary key (کلید اصلی) به طور خودکار ایجاد شود.

در این صورت از فیلد auto-increment در جدول استفاده می کنیم.

فرم دستور در MySQL

دستور زیر تعیین می کند که ستون P_Id در جدول Persons کلید اصلی با حالت افزایش خودکار باشد.

CREATE TABLE Persons
(
P_Id int NOT NULL AUTO_INCREMENT,
LastName varchar(255) NOT NULL,
FirstName varchar(255),
Address varchar(255),
City varchar(255),
PRIMARY KEY (P_Id)
)

MySQL از کلید واژه AUTO_INCREMENT برای اعمال حالت افزایش خودکار استفاده می کند.

به طور پیش فرض، مقدار شروع برای AUTO_INCREMENT عدد یک می باشد و مقدار آن برای رکورد جدید، یک عدد افزایش می یابد.

برای اینکه مقدار شروع AUTO_INCREMENT را مقداری غیر از یک تعیین کنیم از دستور زیر استفاده می کنیم:

ALTER TABLE Persons AUTO_INCREMENT=100

برای وارد کردن یک رکورد جدید در جدول Persons دیگر نباید مقداری برای ستون P_Id تعیین کنیم (مقداری منحصر به فرد، به صورت خودکار در این فیلد وارد می شود)

INSERT INTO Persons (FirstName,LastName)
VALUES ('Lars','Monsen')

دستور بالا سطر جدیدی را در جدول Persons وارد می کند. برای ستون P_Id یک مقدار منحصر به فرد تعیین می شود. در ستون FirstName مقدار Lars و در ستون LastName مقدار Monsen می آید.

فرم دستور در SQL Server

Wiki

دستور زیر تعیین می کند که ستون P_Id در جدول Persons کلید اصلی با حالت افزایش خودکار باشد.

CREATE TABLE Persons
(
P_Id int PRIMARY KEY IDENTITY,
LastName varchar(255) NOT NULL,
FirstName varchar(255),
Address varchar(255),
City varchar(255)
)

MS SQL Server از کلید واژه IDENTITY برای اعمال حالت افزایش خودکار استفاده می کند.

به طور پیش فرض، مقدار شروع برای IDENTITY عدد یک می باشد و مقدار آن برای رکورد جدید، یک عدد افزایش می یابد.

برای اینکه تعیین کنیم که ستون P_Id با مقدار 10 شروع شود و 5 تا 5 تا افزایش یابد IDENTITY به ( IDENTITY(10,5 تغییر می یابد.

برای اینکه سطر جدیدی را در جدول Persons وارد کنیم، دیگر نیازی نیست مقداری برای ستون P_Id وارد کنیم. (مقداری منحصر به فرد، به طور خودکار در این ستون وارد می شود)

INSERT INTO Persons (FirstName,LastName)
VALUES ('Lars','Monsen')

دستور بالا سطر جدیدی را در جدول Persons وارد می کند. به ستون P_Id یک مقدار منحصر به فرد داده می شود. در ستون FirstName مقدار Lars و در ستون LastName مقدار Monsen می آید.

فرم دستور در Access

Wiki

دستور زیر تعیین می کند که ستون P_Id در جدول Persons کلید اصلی با حالت افزایش خودکار باشد.

CREATE TABLE Persons
(
P_Id PRIMARY KEY AUTOINCREMENT,
LastName varchar(255) NOT NULL,
FirstName varchar(255),
Address varchar(255),
City varchar(255)
)

MS Access از کلید واژه AUTOINCREMENT برای اعمال حالت افزایش خودکار استفاده می کند.

به طور پیش فرض، مقدار شروع برای AUTOINCREMENT عدد یک می باشد و مقدار آن برای رکورد جدید، یک عدد افزایش می یابد.

برای اینکه تعیین کنیم که ستون P_Id با مقدار 10 شروع شود و 5 تا 5 تا افزایش یابد AUTOINCREMENT به ( AUTOINCREMENT(10,5 تغییر می یابد.

برای اینکه سطر جدیدی را در جدول Persons وارد کنیم، دیگر نیازی نیست مقداری برای ستون P_Id وارد کنیم. (مقدار منحصر به فردی به طور خودکار در این ستون وارد می شود)

INSERT INTO Persons (FirstName,LastName)
VALUES ('Lars','Monsen')

دستور بالا سطر جدیدی را در جدول Persons وارد می کند. به ستون P_Id یک مقدار منحصر به فرد داده می شود. در ستون FirstName مقدار Lars و در ستون LastName مقدار Monsen می آید.

فرم دستور در Oracle

Wiki

در Oracle کار کمی پیچیده تر است.

شما باید فیلد auto-increment را با یک شیء sequence ایجاد کنید. (این شیء، یک توالی از اعداد را تولید می کند)

برای تولید اعداد متوالی، از دستور CREATE SEQUENCE که در زیر آمده استفاده کنید.

CREATE SEQUENCE seq_person
MINVALUE 1
START WITH 1
INCREMENT BY 1
CACHE 10

دستور بالا یک شی sequence با نام seq_person ایجاد می کند، که با عدد یک شروع و یک عدد یک عدد افزایش می یابد. همچنین برای کارآیی و سرعت دسترسی بیشتر تا 10 مقدار در حافظه نگهداشته می شود (Cache).

برای درج یک رکورد جدید در جدوف "Persons"، باید از تابع nextval استفاده کنیم. (این تابع، مقدار بعدی sequence تعریف شده در بالا را برمی گرداند)

INSERT INTO Persons (P_Id,FirstName,LastName)
VALUES (seq_person.nextval,'Lars','Monsen')

دستور بالا سطر جدیدی را در جدول Persons وارد می کند. به ستون P_Id یک مقدار منحصر به فرد داده می شود. در ستون FirstName مقدار Lars و در ستون LastName مقدار Monsen می آید.

آموزش SQL-دیدگاه یا View

View یک جدول مجازی است.

این فصل نشان می دهد که چگونه یک View را ایجاد، حذف و یا تغییر دهیم.

دستور CREATE VIEW

Wiki

در SQL یک View یک جدول مجازی است که نتیجه حاصل از عبارات و دستورات SQL می باشد.

یک view شامل سطر و ستونهایی دقیقا شبیه یک جدول واقعی است. فیلدها در یک View فیلدهایی هستند که از یک یا چند جدول واقعی در پایگاه داده گرفته شده اند.

شما می توانید توابع موجود در SQL، عبارت WHERE و JOIN را به یک View اضافه کنید و داده های نتیجه را به همان صورت که داده ها در یک جدول آورده می شوند، نشان دهید.

فرم CREATE VIEW:

CREATE VIEW view_name AS
SELECT column_name(s)
FROM table_name
WHERE condition

توجه: یک View همیشه داده های به روز شده (up-to-date) را نشان می دهد! موتور یک پایگاه داده، داده های یک View را هر زمانی که View فرا خوانی می شود ، به روز می کند.

مثال:

Wiki

اگر پایگاه داده Northwind را دارید شما می توانید چندین view را که به طور پیش فرض روی آن نصب شده است را ببینید.

View با نام Current Product List، لیست محصولات جاری (محصولاتی که تولید آنها متوقف نشده است) را از جدول Products نشان می دهد. این view توسط دستور زیر ایجاد می شود.

CREATE VIEW [Current Product List] AS
SELECT ProductID,ProductName
FROM Products
WHERE Discontinued=No

می توانیم View فوق را به صورت زیر فراخوانی کنیم:

SELECT * FROM [Current Product List]

مثال دیگری از View در پایگاه داده Northwind، تمام محصولاتی را که در جدول Products قیمت واحدشان بزرگتر از میانگین قیمت هاست را بر می گرداند:

CREATE VIEW [Products Above Average Price] AS
SELECT ProductName,UnitPrice
FROM Products
WHERE UnitPrice>(SELECT AVG(UnitPrice) FROM Products)

می توانیم view فوق را به صورت زیر فراخوانی کنیم:

SELECT * FROM [Products Above Average Price]

مثال دیگری از View در پایگاه داده Northwind، کل فروش را برای هر طبقه از محصولات در سال 1997 محاسبه می کند. توجه کنید که این view داده هایش را از view ی دیگری که Product Sales for 1997 نامیده می شود می گیرد.

CREATE VIEW [Category Sales For 1997] AS
SELECT DISTINCT CategoryName,Sum(ProductSales) AS CategorySales
FROM [Product Sales for 1997]
GROUP BY CategoryName

می توانیم view فوق را به صورت زیر اجرا کنیم:

SELECT * FROM [Category Sales For 1997]

همچنین می توان یک شرط روی Query فوق تعریف کرد. می خواهیم فروش کل محصولاتی که در گروه Beverages هستند را ببینیم.

SELECT * FROM [Category Sales For 1997]
WHERE CategoryName='Beverages'

تغییر (به روز رسانی) یک View

Wiki

می توانیم یک View را به وسیله دستور زیر به روز رسانی کنیم:

فرم دستور CREATE OR REPLACE VIEW:

CREATE OR REPLACE VIEW view_name AS
SELECT column_name(s)
FROM table_name
WHERE condition

می خواهیم ستون Category را به Current Product List اضافه کنیم. به وسیله دستور زیر view را تغییر می دهیم:

CREATE VIEW [Current Product List] AS
SELECT ProductID,ProductName,Category
FROM Products
WHERE Discontinued=No

حذف یک View

Wiki

می توانید یک view را به وسیله فرمان DROP VIEW حذف کنیم.

فرم DROP VIEW:

DROP VIEW view_name

آموزش SQL-تاریخ ها در SQL

تاریخ در SQL

Wiki

سخت ترین قسمت کار با Date این است که مطمئن شویم فرمت تاریخی که شما سعی می کنید وارد کنید با فرمت ستون تاریخ در پایگاه داده هم خوانی داشته باشد.

تا زمانی که داده فقط شامل تاریخ باشد، Query شما همان طور که انتظار دارید کار خواهد کرد. اما اگر با بخش زمان درگیر شوید، کار کمی پیچیده خواهد شد.

قبل از صحبت درباره پیچیدگی های کار با تاریخ، توابع مهم آن را با هم مرور می کنیم:

توابع تاریخ در MySQL

Wiki

جدول زیر، لیستی از مهم ترین توابع تاریخ در MySQL است:

تابع	توضیحات
NOW()	تاریخ و زمان جاری را برمی گرداند
CURDATE()	تاریخ جاری را برمی گرداند
CURTIME()	زمان جاری را برمی گرداند
DATE()	بخش تاریخ را از یک عبارت date/time بیرون می کشد
EXTRACT()	یکی از بخش های عبارت date/time مانند سال، ماه، روز، ساعت و ... را برمی گرداند
DATE_ADD()	یک فاصله زمانی مشخص را به تاریخ اضافه می کند
DATE_SUB()	یک فاصله زمانی مشخص را از تاریخ کم می کند
DATEDIFF()	تعداد روز بین دو تاریخ را برمی گرداند
DATE_FORMAT()	نمایش تاریخ و زمان در فرمت های مختلف

توابع تاریخ در SQL Server

Wiki

جدول زیر، لیستی از مهم ترین توابع تاریخ در SQL Server است:

تابع	توضیحات
GETDATE()	تاریخ و زمان جاری را برمی گرداند
DATEPART()	یکی از بخش های عبارت date/time مانند سال، ماه، روز، ساعت و ... را برمی گرداند
DATEADD()	یک فاصله زمانی مشخص را به تاریخ اضافه یا کم می کند
DATEDIFF()	زمان بین دو تاریخ را برمی گرداند
CONVERT()	نمایش تاریخ و زمان در فرمت های مختلف

انواع داده های تاریخ در SQL

Wiki

MySQL:

DATE - format YYYY-MM-DD
DATETIME - format: YYYY-MM-DD HH:MM:SS
TIMESTAMP - format: YYYY-MM-DD HH:MM:SS
YEAR - format YYYY or YY

SQL Server:

DATE - format YYYY-MM-DD
DATETIME - format: YYYY-MM-DD HH:MM:SS
SMALLDATETIME - format: YYYY-MM-DD HH:MM:SS
TIMESTAMP - format: a unique number

توجه: زمانی که یک جدول جدید تعریف می کنید باید برای هر ستون، Data Type آنرا مشخص کنید.

اگر مایل هستید کلیه ی انواع داده را مرور کنید به مطلب SQL Data Types مراجعه نمایید.

کار با تاریخ در SQL

Wiki

توجه: اگر خودتان را با بخش زمان درگیر نکنید، براحتی می توانید دو تاریخ مختلف را با هم مقایسه کنید!

فرض کنید جدول "Orders" را داریم:

OrderId	ProductName	OrderDate
1	Geitost	2008-11-11
2	Camembert Pierrot	2008-11-09
3	Mozzarella di Giovanni	2008-11-11
4	Mascarpone Fabioli	2008-10-29

حالا می خواهیم رکوردهایی با تاریخ "2008-11-11" را انتخاب کنیم.

از Query زیر استفاده می کنیم:

SELECT * FROM Orders WHERE OrderDate='2008-11-11'

نتیجه به شکل زیر خواهد بود:

OrderId	ProductName	OrderDate
1	Geitost	2008-11-11
3	Mozzarella di Giovanni	2008-11-11

حالا، فرض کنید که جدول "Orders" شبیه زیر باشد. (بخش زمان به فیلد OrderDate اضافه شده است)

OrderId	ProductName	OrderDate
1	Geitost	2008-11-11 13:23:44
2	Camembert Pierrot	2008-11-09 15:45:21
3	Mozzarella di Giovanni	2008-11-11 11:12:01
4	Mascarpone Fabioli	2008-10-29 14:56:59

اگر از Query بالا استفاده کنیم نتیجه ای نخواهیم داشت، بنابراین اگر می خواهید Queryی ساده ای داشته باشید، اجازه ندهید بخش زمان در تاریخ وارد شود.

توجه: در SQL Server با استفاده از تابع ()substring می توان قسمت تاریخ را بیرون کشید و سپس مقایسه کرد.

SELECT * FROM Orders WHERE substring(OrderDate,1,10)='2008-11-11'

آموزش SQL-عبارت IS Null

مقدار NULL بیانگر داده ای است که مشخص نشده و فیلدی خالی است.

به طور پیش فرض، یک ستون از جدول می تواند مقدار NULL را در خود نگه دارد.

در این فصل می خواهیم، عملگرهای IS NULL و IS NOT NULL را توضیح دهیم.

مقدار NULL

Wiki

اگر وارد کردن مقدار در ستونی در یک جدول، اختیاری باشد، می توانیم در رکورد جدید یا رکورد موجود بدون اضافه کردن مقداری در این ستون، مقدار NULL را در این فیلد داشته باشیم.

با مقدار NULL نسبت به مقادیر دیگر، رفتار متفاوتی می شود.

در فیلدهای نامشخص یا نامعلوم که مقداری وارد نمی شود، مقدار NULL وجود دارد.

توجه: NULL و صفر را نمی توان با هم یکی دانست، این دو معادل یکدیگر نیستند.

کار با NULL

Wiki

به جدول Persons در زیر نگاه کنید:

P_Id	LastName	FirstName	Address	City
1	Hansen	Ola		Sandnes
2	Svendson	Tove	Borgvn 23	Sandnes
3	Pettersen	Kari		Stavanger

فرض کنید که وارد کردن مقدار در ستون Address اختیاری باشد. این بدان معناست که اگر رکوردی را بدون وارد کردن مقداری در ستون Address درج کنیم، ستون Address با مقدار NULL ذخیره می شود.

چگونه می توانیم تست کنیم فیلدی مقدار NULL دارد؟

با عملگر های مقایسه ای مثل (=, <, >) نمی توان مقدار NULL را تست کرد.

بلکه باید از عملگرهای IS NULL و IS NOT NULL استفاده کنیم.

IS NULL

Wiki

چگونه می توان رکوردهایی را که در ستون Address مقدار NULL دارند را انتخاب کرد؟

باید از عملگر IS NULL برای این کار استفاده کرد:

SELECT LastName,FirstName,Address FROM Persons
WHERE Address IS NULL

نتیجه چنین خواهد بود:

LastName	FirstName	Address
Hansen	Ola
Pettersen	Kari

نکته: همیشه از IS NULL برای مشاهده فیلدهای حاوی مقدار NULL استفاده کنید.

IS NOT NULL

Wiki

چگونه رکوردهایی را که مقدارشان NULL نیست را از ستون Address انتخاب کنیم؟

باید از عملگر IS NOT NULL استفاده کنیم:

SELECT LastName,FirstName,Address FROM Persons
WHERE Address IS NOT NULL

نتیجه چنین خواهد شد:

LastName	FirstName	Address
Svendson	Tove	Borgvn 23

در فصل بعد به توابع () ISNULL() ,NVL() ,IFNULL() ,COALESCE نظری خواهیم داشت.

آموزش SQL-تابع IsNull

توابع ISNULL و NVL و IFNULL و COALESCE

Wiki

به جدول Products در زیر توجه فرمایید:

P_Id	ProductName	UnitPrice	UnitsInStock	UnitsOnOrder
1	Jarlsberg	10.45	16	15
2	Mascarpone	32.56	23
3	Gorgonzola	15.67	9	20

فرض کنید که وارد کردن مقدار ستون UnitsOnOrder اختیاری باشد و ممکن است حاوی مقدار NULL باشد.

دستور SELECT زیر را داریم:

SELECT ProductName,UnitPrice*(UnitsInStock+UnitsOnOrder)
FROM Products

در مثال فوق، اگر هر یک از مقادیر ستون UnitsOnOrder حاوی NULL باشند نتیجه آن NULL خواهد بود.

از تابع ISNULL استفاده می شود تا مشخص کنیم چگونه می خواهیم با مقدار NULL رفتار کنیم.

توابع NVL و IFNULL و COALESCE نیز می توانند برای رسیدن به نتیجه ای مشابه استفاده شوند.

در این مورد می خواهیم تا مقدار NULL صفر در نظر گرفته شود.

در زیر، اگر UnitsOnOrder مقدار NULL داشت، دیگر مشکلی برای محاسبه وجود ندارد، زیرا تابع ISNULL آن را به صفر بر می گرداند.

SQL Server / MS Access

SELECT ProductName,UnitPrice*(UnitsInStock+ISNULL(UnitsOnOrder,0))
FROM Products

Oracle

در Oracle تابع ISNULL وجود ندارد. اما می توانیم از تابع NVL برای رسیدن به نتیجه ای مشابه استفاده کنیم:

SELECT ProductName,UnitPrice*(UnitsInStock+NVL(UnitsOnOrder,0))
FROM Products

MySQL

در MySQL تابع ISNULL وجود دارد. اما عملکرد آن کمی با تابع ISNULL در ماکروسافت (ACCESS,SQL SERVER) متفاوت است.

در MySQL از تابع IFNULL برای این امر استفاده می کنیم:

SELECT ProductName,UnitPrice*(UnitsInStock+IFNULL(UnitsOnOrder,0))
FROM Products

از تابع COALESCE می توانیم به شکل زیر استفاده کنیم:

SELECT ProductName,UnitPrice*(UnitsInStock+COALESCE(UnitsOnOrder,0))
FROM Products

آموزش SQL-انواع داده

انواع داده ها (Data type) و دامنه آن ها در Microsoft Access ,MySQL و SQL Server

انواع داده ها در Microsoft Access

Wiki

نوع داده	توضیحات	فضا
Text	متن یا ترکیب متن و اعداد، حداکثر 255 کاراکتر
Memo	متن های طولانی، حدکثر 65,536 کاراکتر توجه: فیلدهای از نوع Memo را نمی توان مرتب (sort) کرد، اما قابل جستجو هستند
Byte	اجازه می دهد هرعددی از 0 تا 255 را وارد کرد	1 byte
Integer	اجازه می دهد هرعددی بین 32767 تا 32768- وارد شود	2 bytes
Long	اجازه می دهد هرعددی بین 2,147,483,647 تا 2,147,483,648- وارد شود	4 bytes
Single	اعداد اعشاری با دقت واحد	4 bytes
Double	اعداد اعشاری با دقت مضاعف	8 bytes
Currency	از این نوع داده ها برای نگهداری مقادیر پولی یا ارزی استفاده می شود. اکسس تمامی مقادیر پولی/ارزی را با ۱۵ رقم در سمت چپ و چهار رقم در سمت راست نقطه اعشار نگه می دارد, لذا می توانید اعداد با دقت بالا را در فیلدهای پولی نگه دارید توجه: می توانید کشوری که ارز مورد نظرتان در آن استفاده می شود را انتخاب نمایید	8 bytes
AutoNumber	وقتی که فیلدی را را از نوع داده Auto number تعریف می کنید، با هر رکوردی که به جدول اضافه شود اکسس به طور خودکار عددی را در این فیلد نگه می دارد	4 bytes
Date/Time	برای نگهداری داده های از نوع تاریخ و زمان استفاده می شود	8 bytes
Yes/No	فیلدی که از نوع Yes/No تعریف می شود به ازای Yes عدد ۱- و به ازای No عدد ۰ را دارا می شود. با استفاده از بخش Filed Properties در پنجره مذکور می توانید بسته به دلیل استفاده از فیلد, یکی از سه حالت Yes/No, True/False (درست یا غلط) یا On/Off (روشن و خاموش) را به کار ببرید. توجه: مقدار NULL را نمی پذیرد	1 bit
Ole Object	OLE مخفف Object Linking and Embedding (اتصال و نشاندن شی) است. فیلدهای OLE برای نگه داری اشیایی از قبیل عکس, تصاویر ویدیوئی و صدا مناسب است.	up to 1GB
Hyperlink	شامل لینک هایی به دیگر فایل ها یا صفحات وب است
Lookup Wizard	هنگام تعریف این نوع داده، یک لیست از گزینه های انتخابی را مشخص می کنید و هنگام ورود اطلاعات یک لیست کشویی نمایش داده خواهد شد	4 bytes

انواع داده ها در MySQL

Wiki

در MySQL سه نوع اصلی داده وجود دارد: نوع متنی، نوع عددی و نوع تارخ/زمان

داده های متنی

نوع داده	توضیحات
CHAR(size)	رشته ای با طول ثابت (می تواند شامل حروف، اعداد و کاراکترهای خاص باشد) طول رشته در پرانتر مشخص می شود و حداکثر 255 کاراکتر است
VARCHAR(size)	رشته ای با طول متغییر (می تواند شامل حروف، اعداد و کاراکترهای خاص باشد) حداکثر طول رشته در پرانتز مشخص می شود و حداکثر 255 کاراکتر است توجه: اگر رشته ای با طول بیش از 255 کاراکتر را در آن قرار دهید، به نوع TEXT تبدیل خواهد شد
TINYTEXT	رشته ای با طول حداکثر 255 کاراکتر
TEXT	رشته ای با طول حداکثر 65,535 کاراکتر
BLOB	داده باینتری با طول حداکثر 65,535 بایت (Binary Large OBject)
MEDIUMTEXT	رشته ای با طول حداکثر 16,777,215 کاراکتر
MEDIUMBLOB	داده باینتری با طول حداکثر 16,777,215 بایت (Binary Large OBject)
LONGTEXT	رشته ای با طول حداکثر 4,294,967,295 کاراکتر
LONGBLOB	داده باینتری با طول حداکثر 4,294,967,295 بایت (Binary Large OBject)
ENUM(x,y,z,etc.)	فقط یکی از مقادیری که در پرانتز لیست شده است، اجازه ورود دارد. می توانید حداکثر 65535 کاراکتر در ENUM لیست کنید اگر مقداری که در لیست وجود ندارد، درج شود، یک blank یا فضای خالی بجای آن در نظر گرفته می شود توجه: مقادیر به ترتیبی که شما وارد کرده اید، مرتب می شوند
SET	مانند ENUM است با این تفاوت که، حداکثر 64 آیتم می توانید لیست کنید و همچنین بیشتر از یک انتخاب دارید

داده های عددی

نوع داده	توضیحات	فضا
TINYINT(size)	محدوده اعداد مجاز به صورت علامت دار: 128- تا 127 محدوده اعداد مجاز به صورت بدون علامت: 0 تا 255	1 byte
SMALLINT(size)	محدوده اعداد مجاز به صورت علامت دار: 32768- تا 32767 محدوده اعداد مجاز به صورت بدون علامت: 0 تا 65535	2 byte
MEDIUMINT(size)	محدوده اعداد مجاز به صورت علامت دار: 8388608- تا 8388607 محدوده اعداد مجاز به صورت بدون علامت: 0 تا 16777215	3 byte
INT(size)	محدوده اعداد مجاز به صورت علامت دار: 2147483648- تا 2147483647 محدوده اعداد مجاز به صورت بدون علامت: 0 تا 4294967295	4 byte
BIGINT(size)	محدوده اعداد مجاز به صورت علامت دار: 9223372036854775808- تا 9223372036854775807 محدوده اعداد مجاز به صورت بدون علامت: 0 تا 18446744073709551615	8 byte
FLOAT(size,d)	از این دو نوع داده برای ذخیره اعداد اعشاری با ممیز شناور استفاده می شود پارامتر size حداکثر تعداد ارقام و پارمتر d حداکثر تعداد ارقام سمت راست ممیز اعشار را مشخص می کند پارامتر size نشان دهنده 4 byteی یا 8 byteی بودن فیلد است. اگر بین ا تا 24 باشد، 4 byteی است و اگر بین 25 تا 53 باشد، 8 byteی است	4 یا 8 byte
DOUBLE(size,d)	از این دو نوع داده برای ذخیره اعداد اعشاری با ممیز شناور استفاده می شود پارامتر size حداکثر تعداد ارقام و پارمتر d حداکثر تعداد ارقام سمت راست ممیز اعشار را مشخص می کند	8 byte
DECIMAL(size,d)	از این نوع داده برای نگهداری اعداد اعشاری با ممیز ثابت استفاده می شود. این نوع داده برای هر ۹ رقم ، ۴ بایت فضا اشغال می کند پارامتر size حداکثر تعداد ارقام و پارمتر d حداکثر تعداد ارقام سمت راست ممیز اعشار را مشخص می کند

- اگر هنگام تعریف فیلد از کلمه کلیدی UNSIGNED استفاده کنیم میتوانیم مقادیر بدون علامت را درون فیلد بریزیم، ولی بطور پشفرض فیلد ها مقادیر علامت دار (SIGNED) را می پذیرند.

- میتوان تعداد ارقامی که به نوع دادهٔ Integer نسبت داده می شود را محدود نمود، به عنوان مثال: (INT(5 یعنی فیلدی از جنس INT که 5 رقم را در خود جای می دهد.

- وقتی از کلمه کلیدی ZEROFILL استفاده می کنیم، اگر مقدار نسبت داده شده به فیلد از تعداد ارقام مشخص شده کمتر باشد، با اضافه کردن 0 به سمت چپ عدد، آن مقدار را هم اندازه تعداد ارقام مشخص شده می کند.

داده های تاریخ/زمان

نوع داده	توضیحات	فضا
DATE()	این نوع داده برای نگهداری تاریخ (بدون ساعت)، با غالب 'YYYY-MM-DD' استفاده می شود توجه: محدوده تاریخی بصورت '01-01-1000' تا '31-12-9999' می باشد	3 byte
DATETIME()	این نوع داده برای نگهداری زمان (هم تاریخ و هم ساعت بصورت تفکیک شده و بدون توجه به منطقه زمانی)، با غالب 'YYYY-MM-DD HH:MM:SS' استفاده می شود توجه: محدوده زمانی بصورت '00:00:00 01-01-1000' تا '23:59:59 31-12-9999' می باشد.	8 byte
TIMESTAMP()	هر زمان سطری ایجاد یا تغییر داده می شود، یک عدد یکتا بصورت اتوکاتیک در این فیلد ذخیره می شود. داده timestamp وابسته به ساعت داخلی سیستم می باشد و با زمان واقعی مطابقت ندارد. هر جدولی ممکن است یک timestamp متفاوت داشته باشد. به عبارت دیگر در این فیلد ۸ بایتی، تایم لحظه‌ای اجرای دستور نگهداری می‌شود و کاربرد آن کنترل بروزرسانی همزمان (Concurrency) اطلاعات توسط چند کاربر است. البته در تعداد رکوردهای پایین به کار نمی‌آید و بیشتر زمانی مورد نیاز است که تعداد رکوردها خیلی زیاد باشد مثلاً ۱۰۰ میلیون رکورد! توجه: محدوده زمانی بصورت '00:00:00 01-01-1000' UTC تا '23:59:59 31-12-9999' UTC می باشد. یعنی هنگام ذخیره سازی زمان ، آن را از زمان محلی (Time Zone) سیستم به زمان UTC (گیرینویچ) تبدیل می کند و هنگام بازیابی ، آنرا از UTC به زمان محلی سیستم تبدیل می کند.	4 byte
TIME()	این نوع داده برای نگهداری زمان (فقط ساعت ، بدون تاریخ)، با غالب 'HH:MM:SS' یا 'HHH:MM:SS' استفاده می شود توجه: محدوده ساعتی بصورت '838:59:59-' تا '838:59:59' می باشد. علت پذیرش مقدار منفی در این نوع داده این است که می توان از این نوع داده برای ذخیره اختلاف دو زمان استفاده کرد	3 byte
YEAR()	ذخیره سال به فرمت: دو رقمی یا چهار رقمی توجه: مقادیر چهار رقمی: از 1901 تا 2155 و مقادیر دو رقمی: از 70 تا 69 که نماینده 1970 و 2069 است	1 byte

انواع داده ها در SQL Server

Wiki

داده های متنی

نوع داده	توضیحات	فضا
char(n)	رشته ای با طول ثابت، حداکثر 8000 کاراکتر مصرف فضای ابن نوع وابسته به تعداد کاراکترهای آن است هر کاراکتر یک بایت اشغال می کند n می تواند عددی بین 1 تا 8000 باشد توجه: اگر 5=n باشد و 2 کاراکتر وارد کنید، 3 کاراکتر باقی مانده با Space پر می شود مزیت این نوع داده در جستجوی سریع آن است	n
varchar(n)	رشته ای با طول متغییر، حداکثر 8000 کاراکتر از این نوع داده زمانی استفاده می کنیم که میزان فضایی که داده ها اشغال می کنند بسیار متغیر باشد توجه: اگر 5=n باشد و 2 کاراکتر وارد کنید، فقط به اندازه 2 کاراکتر فضا اشغال می شود (3 کاراکتر باقی مانده در نظر گرفته نمی شود) مزیت این نوع داده در میزان فضای استفاده شده است
varchar(max)	رشته ای با طول متغییر، حداکثر 1,073,741,824 کاراکتر به جای n در مورد قبلی می توان از عبارت max استفاده کرد تا حداکثر فضای امکان پذیر در دسترس باشد
text	رشته کاراکتر با طول متغییر، حداکثر 2GB داده متنی

داده های متنی Unicode

نوع داده	توضیحات	فضا
nchar(n)	داده Unicode با طول ثابت، حداکثر 4,000 کاراکتر میزان مصرف این نوع داده دو بایت به ازای هر کاراکتر است. بخاطر این موضوع، n باید بین یک تا چهار هزار تعیین شود
nvarchar(n)	داده Unicode با طول متغیر، حداکثر 4,000 کاراکتر
nvarchar(max)	داده Unicode با طول متغیر، حداکثر 536,870,912 کاراکتر
ntext	داده Unicode با طول متغیر، حداکثر 2GB داده متنی

داده های Binary

نوع داده	توضیحات	فضا
bit	0، 1 یا NULL
binary(n)	داده باینری با طول ثابت حداکثر 8000 بایت
varbinary(n)	داده باینری با طول متغیر حداکثر 8000 بایت
varbinary(max)	داده باینری با طول متغیر حداکثر 2GB
image	داده باینری با طول متغیر حداکثر 2GB

داده های عددی

نوع داده	توضیحات	فضا
tinyint	اعداد صحیح بین 0 تا 255	1 byte
smallint	اعداد صحیح بین 32,767 تا 32,768-	2 bytes
int	اعداد صحیح بین 2,147,483,647 تا 2,147,483,648 - معادل از منفی 231 تا 231 منهای یک است	4 bytes
bigint	اعداد صحیح بین 9,223,372,036,854,775,807 تا 9,223,372,036,854,775,808- که معادل از منفی 263 تا 263 منهای یک است	8 bytes
decimal(p,s)	اعداد با مقیاس (scale) و دقت (precision) ثابت از منفی 1038 بعلاوه یک تا 1038 منهای یک پارامتر p ماکزیمم تعداد ارقام یک عدد را نشان می دهد (شامل هم ارقامی که سمت راست علامت اعشار می آیند و هم ارقامی که سمت چپ علامت اعشار می آیند) پارامتر p باید مقداری بین صفر تا 38 باشد. مقدار پیش فرض 18 می باشد. پارامتر s ماکزیمم تعداد ارقامی که سمت راست علامت اعشار می آید را نشان می دهد. پارامتر s باید عددی بین صفر تا p باشد. مقدار پیش فرض عدد صفر است	5-17 bytes
numeric(p,s)	اعداد با مقیاس (scale) و دقت (precision) ثابت از منفی 1038 بعلاوه یک تا 1038 منهای یک پارامتر p ماکزیمم تعداد ارقام یک عدد را نشان می دهد (شامل هم ارقامی که سمت راست علامت اعشار می آیند و هم ارقامی که سمت چپ علامت اعشار می آیند) پارامتر p باید مقداری بین صفر تا 38 باشد. مقدار پیش فرض 18 می باشد. پارامتر s ماکزیمم تعداد ارقامی که سمت راست علامت اعشار می آید را نشان می دهد. پارامتر s باید عددی بین صفر تا p باشد. مقدار پیش فرض عدد صفر است	5-17 bytes
smallmoney	داده های ارزی بین 214,748.3648- تا 214,748.3647	4 bytes
money	داده های ارزی بین 922,337,203,685,477.5808- تا 922,337,203,685,477.5807	8 bytes
float(n)	برای نگهداری اعداد غیر صحیح با تعداد ارقام اعشار متغیر و یا تخمـینـی استفاده می‌شود (from -1.79E + 308 to 1.79E + 308) پارامتر n نشان دهنده 4 byteی یا 8 byteی بودن فیلد است. اگر بین ا تا 24 باشد فیلد، 4 byteی است و اگر بین 25 تا 53 باشد فیلد، 8 byteی است. مقدار پیش فرض عدد 53 است.	4 یا 8 bytes
real	برای نگهداری اعداد غیر صحیح با تعداد ارقام اعشار متغیر و یا تخمـینـی استفاده می‌شود (from -3.40E + 38 to 3.40E + 38)	4 bytes

داده های تاریخ و زمان

این نوع فیلد‌ها برای نگهداری تاریخ میلادی و ساعت استفاده می‌شود و برای تاریخ شمسی کاربردی ندارد.

نوع داده	توضیحات	فضا
datetime	از تاریخ اول January سال 1753 تا سی ویکم December سال 9999 با دقت 3.33 میلی ثانیه	8 bytes
datetime2	از تاریخ اول January سال 0001 (01/01/0001) تا سی ویکم December سال 9999 (31/12/9999) با دقت 100 نانو ثانیه	6-8 bytes
smalldatetime	از تاریخ اول January سال 1900 تا ششم June سال 2079 با دقت یک دقیقه	4 bytes
date	فقط تاریخ را ذخیره می کند. از تاریخ اول January سال 0001 (01/01/0001) تا سی ویکم December سال 9999(31/12/9999)	3 bytes
time	فقط زمان را ذخیره می کند با دقت 100 نانو ثانیه	3-5 bytes
datetimeoffset	مشابه datetime2 می باشد به علاوه timeoffset را ذخیره می کند	8-10 bytes
timestamp	هر زمان سطری ایجاد یا تغییر داده می شود، یک عدد یکتا ذخیره می شود. داده timestamp وابسته به ساعت داخلی سیستم می باشد و با زمان واقعی مطابقت ندارد. هر جدولی ممکن است یک timestamp متفاوت داشته باشد. به عبارت دیگر در این فیلد ۸ بایتی، تایم لحظه‌ای اجرای دستور نگهداری می‌شود و کاربرد آن کنترل بروزرسانی همزمان (Concurrency) اطلاعات توسط چند کاربر است. البته در تعداد رکوردهای پایین به کار نمی‌آید و بیشتر زمانی مورد نیاز است که تعداد رکوردها خیلی زیاد باشد مثلاً ۱۰۰ میلیون رکورد!

انواع داده ای دیگر

نوع داده	توضیحات
sql_variant	این نوع فیلد، به جز داده های text, ntext, timestamp برای نگهداری انواع داده های دیگر استفاده می‌شود و نوع آن با توجه به اولین مقداری که در آن قرار می‌گیرد تعیین خواهد شد. (حداکثر 8000 بایت) چون نوع و حجم فیلد مشخص نیست، لذا تنها یک اشاره‌گر ۱۶ بایتی در آن قرار گرفته و داده اصلی در فایل جداگانه نگهداری می‌شود. استفاده از این نوع فیلد، توصیه نمی‌گردد.
uniqueidentifier	این فیلد ۱۶ بایتی، به ما کدی Unique یا یکتا می‌دهد که به اصطلاح GUID می‌گویند. یکی از کاربردهای آن در Replication است.
xml	داده هایی با فرمت XML را ذخیره می کند. (حداکثر 2GB) این فیلد بیشتر برای انتقال اطلاعات و دستورات تحت web استفاده می‌شود و شامل انواع MetaData های مختلف است. این فیلد در SQL 2005 معرفی گردید.
cursor	این فیلد مربوط به كنترل Cursor است و مرجع یک Cursor در آن ذخیره می شود
table	نتیجه یک کوری را برای عملیاتهای بعدی ذخیره می کند.

آموزش توابع SQL

آموزش SQL-توابع در SQL

SQL توابع تعریف شده زیادی برای انجام محاسبات بر روی داده ها دارد.

توابع Aggregate:

Wiki

توابع Aggregate تنها یک مقدار را براساس داده های یک ستون برمی گردانند.

توابع پرکاربرد Aggregate:

AVG- میانگین مقادیر یک ستون را بر می گرداند.
COUNT- تعداد سطرهای یک ستون را برمی گرداند.
FIRST- اولین مقدار ستون را بر می گرداند.
LAST- آخرین مقدار ستون را بر می گرداند.
MAX- بزرگترین مقدار ستون را بر می گرداند.
MIN- کوچکترین مقدار ستون را بر می گرداند.
SUM- مجموع داده های ستون را بر می گرداند.

توابع Scalar:

Wiki

توابع Scalar تنها یک مقدار را بر اساس داده ورودی برمی گردانند.

توابع پرکاربرد Scalar:

UCASE: یک فیلد را به حروف بزرگ (upper case) تبدیل می کند.
LCASE- یک فیلد را به حروف کوچک (lower case) تبدیل می کند.
MID- کاراکترهایی را از یک فیلد متنی بیرون می کشد.
LEN- طول یک فیلد متنی را بر می گرداند.
ROUND- یک فیلد عددی را به عددی با تعداد اعشار مشخص گرد می کند.
NOW- تاریخ و ساعت جاری سیستم را بر می گرداند.
FORMAT- مشخص می کند یک فیلد با چه فرمتی نمایش داده شود.
LEFT- این تابع از سمت چپ یک عبارت، به تعدادی مشخص، کاراکتر برمی گرداند.
RIGHT- این تابع از سمت راست یک عبارت، به تعدادی مشخص، کاراکتر برمی گرداند.
CONVERT & CAST- یک عبارت را به نوعی دیگر تبدیل می کند.

توابع Aggregate و Scalar به صورت کامل در فصل های بعد توضیح داده خواهند شد.

آموزش SQL-تابع avg

تابع AVG:

Wiki

تابع AVG میانگین مقادیر یک ستون عددی را بر می گرداند.

نحوه استفاده:

SELECT AVG(column_name) FROM table_name

مثال:

Wiki

جدول Orders را در زیر داریم:

O_Id	OrderDate	OrderPrice	Customer
1	2008/11/12	1000	Hansen
2	2008/10/23	1600	Nilsen
3	2008/09/02	700	Hansen
4	2008/09/03	300	Hansen
5	2008/08/30	2000	Jensen
6	2008/10/04	100	Nilsen

می خواهیم میانگین فیلد OrderPrice را به دست آوریم.

از دستور زیر استفاده می کنیم:

SELECT AVG(OrderPrice) AS OrderAverage FROM Orders

نتیجه به شکل زیر خواهد بود:

OrderAverage
950

می خواهیم مشتریانی را پیدا کنیم که مقدار سفارش آنها بزرگتر از میانگین باشد.

از دستور زیر استفاده می کنیم:

SELECT Customer FROM Orders
WHERE OrderPrice>(SELECT AVG(OrderPrice) FROM Orders)

نتیجه به شکل زیر خواهد بود:

Customer
Hansen
Nilsen
Jensen

آموزش SQL-تابع count

تابع COUNT تعداد سطرهایی را بر می گرداند که در شرط صدق می کنند.

فرم تابع (COUNT(column_name

Wiki

تابع (COUNT(column_name تعداد مقادیر ستون مشخص شده را بر می گرداند (مقدار NULL شمرده نمی شود.)

SELECT COUNT(column_name) FROM table_name

فرم تابع (*)COUNT

تابع (*)COUNT تعداد رکوردهای یک جدول را بر می گرداند.

SELECT COUNT(*) FROM table_name

فرم تابع ( COUNT(DISTINCT column_name

تابع (COUNT(DISTINCT column_name تعداد مقادیر متمایز (داده های تکراری را یک بار حساب می کند) از یک ستون را بر می گرداند.

SELECT COUNT(DISTINCT column_name) FROM table_name

تابع (COUNT(DISTINCT در ORACLE و Microsoft SQL Server کار می کند و در Microsoft Access کار نمی کند.

مثالی از ( COUNT(column_name

Wiki

جدول Orders را در زیر داریم:

O_Id	OrderDate	OrderPrice	Customer
1	2008/11/12	1000	Hansen
2	2008/10/23	1600	Nilsen
3	2008/09/02	700	Hansen
4	2008/09/03	300	Hansen
5	2008/08/30	2000	Jensen
6	2008/10/04	100	Nilsen

می خواهیم تعداد سفارشات مشتری با نام Nilsen را بیابیم:

از دستور زیر استفاده می کنیم:

SELECT COUNT(Customer) AS CustomerNilsen FROM Orders
WHERE Customer='Nilsen'

نتیجه دستور فوق عدد 2 خواهد بود زیرا مشتری با نام Nilsen در کل دو سفارش داده است.

CustomerNilsen
2

مثالی از (*)COUNT

Wiki

اگر عبارت WHERE را از دستور بالا حذف کنیم، به این صورت:

SELECT COUNT(*) AS NumberOfOrders FROM Orders

نتیجه چنین خواهد بود:

NumberOfOrders
6

که تعداد کل سطرهای جدول را بر می گرداند.

مثالی از (COUNT(DISTINCT column_name

Wiki

می خواهیم تعداد مشتریان را در جدول Orders به دست آوریم (داده های تکراری یک بار شمرده شوند.)

از دستور زیر استفاده می کنیم:

SELECT COUNT(DISTINCT Customer) AS NumberOfCustomers FROM Orders

نتیجه چنین خواهد بود:

NumberOfCustomers
3

که تعداد مشتریان منحصر به فرد در جدول Orders می باشد.(Hansen, Nilsen, Jensen)

آموزش SQL-تابع first

تابع FIRST

Wiki

تابع FIRST اولین داده را از ستون انتخابی بر می گرداند.

فرم دستور FIRST:

SELECT FIRST(column_name) FROM table_name

مثال:

Wiki

جدول Orders را در زیر داریم:

O_Id	OrderDate	OrderPrice	Customer
1	2008/11/12	1000	Hansen
2	2008/10/23	1600	Nilsen
3	2008/09/02	700	Hansen
4	2008/09/03	300	Hansen
5	2008/08/30	2000	Jensen
6	2008/10/04	100	Nilsen

می خواهیم اولین مقدار از ستون OrderPrice را پیدا کنیم:

از دستور زیر استفاده می کنیم:

SELECT FIRST(OrderPrice) AS FirstOrderPrice FROM Orders

توجه: اگر دستور فوق جواب نداد از دستور زیر استفاده کنید:

SELECT OrderPrice FROM Orders ORDER BY O_Id LIMIT 1

نتیجه به شکل زیر خواهد بود:

FirstOrderPrice
1000