نوحه و متن شب عاشورا، شهادت امام حسین علیه السلام

جام مرا ز عشق خودت پر ز باده کن

جام مرا ز عشق خودت پر ز باده کن
سر می دهم برای تو آقا اشاره کن
کم کم ز هجر کرب وبلا پیر می شوم
لطفی برای خادم این خانواده کن
عازم شدم به سوی خدا از ره شما
فکری برای عاشقتان بین جاده کن
عمری برای زینبتان گریه کردم
از من برای نوکریت استفاده کن
تو کشتی نجاتی و من غرق در گنه
مولا مرا به کرب وبلایت پیاده کن

«زبانحال امام حسین علیه السلام با خواهر »

 

 

بیا خواهر به پای دین  در این صحرا سر اندازیم

    که کشتی ولایت را به ساحل لنگر اندازیم

بیا قامت علم سازیم و در میدان جانبازان

بنای ظلم هر ظالم ز بیخ و بن بر اندازیم

بیا من با فداکاری تو با صبر و شکیبائی

شرر بر خرمن عمر یزید ابتر اندازیم

بیا با هم بخوانیم سوره انا فتحنا را

که خونین نهضت خود را به شهر باور اندازیم

بیا با گفتن الله اکبر خویش را با هم

بروی نعش صد چاک علی اکبر اندازیم

بیا تا بر تن قاسم کفن از برگ گل پوشیم

که او را در عسل شیرین تر اندازیم

بیا بر کودکان شعر عطش را خوش بیاموزیم

که بند مشک را بر شانه آب آور اندازیم

بیا تا لحظه ای از گل ز تیر حرمله اینجا

به گردن بهر لبخند علی اصغر اندازیم

بیا از ضربت سیلی به یاد کوچه و مادر

به دشت کربلا عکسی برای دختر اندازیم

    ژولیده

آب فرات

کوفیان بستن اول آب را در کربلا

تا ببوسد نی سر احباب را در کربلا

صد نگهبان دیده بان دجله و آب فرات

تا بریزند آبروی آب را در کربلا

عهد خون بستند با هم لشکر خون خدا

تا به دست آرند دل ارباب را در کربلا

با وجود آب ذکر آب، آب کودکان

برد از چشم شقایق خواب را در کربلا

در میان مردمان آزادگی گم گشته بود

یافتند آن گوهر نایاب را در کربلا

باغبان بین دو نهر آب  سوز و عطش

با لبش می سفت دُرّ ناب را در کربلا

گل به پیچ وتاب بود و غنچه ای را می گفت تیر

شب مگر در خواب بینی آب را در کربلا

دست ساقی شد جدا وچشم ساقی غرق خون

ناتوان کردند صبر و تاب را در کربلا

سرنگون از صدر زین شد با عمود آهنین

تا ببینی حرمت محراب را در کربلا

در میان خاک و خون رگهای سرخ آفتاب

بوسه می زد پرتوی مهتاب را در کربلا

یک گلستان گل ز بیداد خزان پژمرده بود

آب هم می خواند شعر آب را در کربلا

شاعر:ژولیده

زبانحال حضرت سکینه علیها السلام با بی بی فاطمه زهرا (س)

بیا مادر تماشا کن گلان پرپر ما را

به دشت کربلا کشتند یار و یاور ما را

به جرم حفظ دین بین دو نهر آب نامردان

به خاک و خون کشیدند از ستم آب آور مارا

همان دستی که در محراب بالا رفت سر بشکست

درید از راه کین فرق علی اکبر ما را

لگد کوب سم اسبان نمودند این زر اندوزان

به پیش دیده ما قاسم فرخ فر ما را

بریدند از ستم با تیغ زهر آگین

    ستمکاران سپیدی گلوی شیر خواره اصغر ما را

کنار پیکر صد پاره خون خدا می زد

عدو با تازیانه عمه غم پرور ما را

حسینت را سر از پیکر بریدند و فراز نی

زدند از بهرملک ری سر تاج سر ما را

به یاد کوچه و ثانی ز کینه سرخ می کردند

به سیلی صورت از برگ گل نازک تر ما را

به ضرب تازیانه در مصادف با علی گفتن

سپر کردند همچون پیکر تو پیکر ما را

زبانحال حضرت سکینه خاتون علیها السلام

گفت سکینه ای پدر روم ز کربلای تو

بروی خاک خفته ای جان و سرم فدای تو

کدام سنگدل ز کین بریده از قفای تو

شرم چرا نکرده است ز روی دلربای تو

ز جور کوفیان نگر شدم اسیر و خون جگر

شمر نمی گذاردم گریه کنم برای تو

به خاک وخون که ازجفاکشیده جسم اطهرت

خدا کند که دختر ، پدر شود فدای تو

ز بعد تو یا بتا فرقه بی شرم و حیا

زدند آتش جفا ز کین به خیمه های تو

به راه شام می روم پدر به کی سپاریم

همسفرم نگر شده قاتل بجای تو

میسرم نمی شود بمانم اندر این زمین

زنم کنون من از وفا بوسه به دست و پای تو

زبانحال حضرت سکینه علیه السلام در کنار آب در ره شام

شنیدستم  ز ارباب مقاتل

حدیثی را که سوزد خرمن دل

قضا را کاروان آل طاها

که کشتیشان نشسته بود در گل

کنار جوی آبی در ره شام

برای استراحت کرد منزل

همه لب تشنگان بازوی عشق

که شرح تشنگی شان هست مشکل

پی رفع عطش با ناله و آه

زلال اشک را گشتند ساحل

سکینه دختر سلطان خوبان

کزو سوز عطش گردید کامل

کند او پر ز آب یاد بابا

لبانی تشنه بودش در مقابل

چنین می گفت آن فرزانه دختر

که گفتارش زند آتش به حاصل

بر من برگو به وقت بودن باب

کجا بودی کجا بودی تو ای آب

چرا شرمی تو از داور نکردی

حیا از روی پیغمبر نکردی

به دشت کربلا ما تشنه بودیم

چرا فریادها باور نکردی

علی اکبر ما تشنه جان داد

چرا رحمی تو بر اکبر نکردی

تن قاسم به خون غلطید اما  

حیائی زان گل پرپر نکردی

چرا سقای مار ا تشنه کُشتی

چرا رحمی تو بر اصغر نکردی

سر بابا جدا شد تشنه از تن             

چرا لبهای او را تر نکردی

تو بودی مهر زهرا مادر ما

چرا فکر دل مادر نکردی

نه ما لب تشنگان آب جوئیم

تمام آبها را آبروئیم

شراب عشق

 

حسین فاطمه من ذره و تو خورشیدی

                                                تمتّعی ز تو ای آفتاب می خواهم

چه غم ز مستی و دیوانگی و رسوایی

                                    شراب عشق تو را بی حساب می خواهم

وقتی غمت همیشه به عالم مقدس است-جواد مقدم

وقتی غمت همیشه به عالم مقدس است

هر ماه مثل ماه محرم مقدس است

هم در مرام عشق و هم در مسلک شعور

این غم به صد ادله محکم مقدس است

در بارگاه قدس که جای ملال نیست

تنها به عشق کرب وبلا غم مقدس است

سینه زنی و گریه بماند به جای خود

پیراهن عزای شما هم مقدس است

تا آیه های اشک غمت هست غصه چیست

این قصه مثل سوره مریم مقدس است

معراج کربلا به خدا هیئت است و بس

این روضه های فاطمه ای بس مقدس است

چون که فقط برای شما گریه می کنم

چشمم شبیه چشمه زمزم مقدس است

این دوره هم نشستن ما پای روضه ها

از عصر قبل دوره آدم مقدس است

عبد خدا شدم من اگر هیئتی شدم

با مهر کربلاست نمازم مقدس است

پایین پای بیرق تو هیئت خداست

پس مرگ زیر سایه پرچم مقدس است

 

دانلود مداحی 

 

هر جا که می روم ز غمت دیده پر نم است-جواد مقدم

هر جا که می روم ز غمت دیده پر نم است

هر ماه من ز داغ تو ماه محرم است

یک لحظه بی محبت تو کی کشم نفس

دنیای بی حسین برایم جهنم است

عمری گریستم که موظف به گریه ام

گر نه فلک بگریه شود باز هم کم است

در مکتب تو بحث سیاه و سفید نیست

نام تو افتخار خداوند عالم است

شرح غلام ترک تو متن کتاب هاست

یک موی به قیمت صد جام و صد جم است

مریم که در کتاب خدا ذکر نام اوست

یک زینب تو اسوه و استاد مریم است

انگشتری که هست در انگشت مصطفی

بی شهد نام نامی تو نقش خاتم است

یک کشتی نجات به امت دهد نجات

فرمایش نبی است حدیث مسلم است

سنی هم اعتراف نموده به آن حدیث

حکم تو یا حسین ز هر حکم محکم است

در روز حشر عفو تو عفو عمومی است

از یک کنار حکم نمیایی که در هم است

گفتم به دل که این همه دلواپسی چرا

عشق حسین برای شفاعت فراهم است

اوضاع روزگار اگر نا منظم است

ای ناظم الامور تو کارت منظم است

اشکی که در عزای تو جاری شود ز چشم

سوگند می خورم که ز مجرای زمزم است

زخمیست زخم عشق که گویند و بی دواست

اما نگاه مرحمت دوست مرحم است

یک یا حسین گفتن من رمز آبروست

نام حسین ترجمه اسم اعظم است

 

دانلود مداحی

نذار رو قلبم آرزوتو-حاج محمود كریمی

نذار رو قلبم آرزوتو

ببین بارونه روبروتو

یه کم بالا بگیر گلوتو

ای عشق مهربون زینب

بگو چی میشه جون زینب

به پات بریزه خون زینب

یه وقت نگن نداری،یاری میون دشمن

از تو به یک اشاره،از من به سر دویدن

نمی تونم ببینم،دل بی قراریه تو

چادر کمر ببندم،بیام به یاریه تو

نرو کجا داری می ری عزیزم

جوونم و میگیری عزیزم

از خواهرت سیری عزیزم

یادته روز آخر،مادر چی گفت داداشی

منو سپرد به تو تا، هوامو داشته باشی

حالا داری می ری و کوفی ها پشت سر تو

می خوان بیان سراغت،معجر دختر تو

زخمی ترین برادر من

بگو چرا دور بر من

می آد صدای مادر من

داره میمیره خواهر تو

چی می آد اینجا به سر تو

خنجر کُند و حنجر تو

تیراندازا به زانو،نشسته روبروتن

نیزه دارا تو فکر،نحر کردن گلوتن

مرده تو دل هاشون مروت

ببین چه جوری با قساوت

می زننت با قصد قربت

از دل من امون گرفتن

از تن تو توَون گرفتن

تو افتادی و جون گرفتن

نیزه و تیر و شمشیر،سنگ و سنان آوردند

از کوفه تیراشونو،عصا زنان آوردند

پاشیده از هم بدن تو

چیزی نمونده از تن تو

غارت شده پیرُهن تو

یه نیزه توی پهلو،یه نیزه توی سینه

دعام اینه که مادر،این صحنه رو نبینه

این چیه که می خواد تا،برگردونه تنت رو

دانلود مداحی 

 

آقا شروع من تویی به نام اسمت

مولا تموم آدما غلام اسمت

وقتی کشیدی دستتو رو سرم

شدم  گدای دور  حرم

تو میدونی که من یه روسیاهم

عشقم، همه ی دل خوشیم همینه

یه روز چشام اینو ببینه، عزیز فاطمه دادی پناهم

بمیرم آقا کفن نداری، چرا تو سر در بدن نداری

تو زینت اهل آسمونی، حالا چرا پیراهن نداری

من از تو دل نمیکنم، آقام اگه قابل بدونی

اگه میون عاشقات، این دل مارو دل بدونی

من از تو دل نمیکنم، مگه میشه از تو جدا شد؟

مگه میشه دل به تو داد، و بی خیال کربلا شد؟

تموم زندگیمو من مدیون دستای تو هستم!

نمیدونم چجوری شد، ندیده من دل به تو بستم

ولی بدون هرجا باشم، نشون نوکری باهامه

تموم عالم بدونه هرجا باشم، حسین آقا

بمیرم آقا کفن نداری، چرا تو سر در بدن نداری

تو زینت اهل آسمونی، حالا چرا پیراهن نداری

 

 

فروغ چشم پر آبم حسین است

فروغ چشم پر آبم حسین است               دلیل این که بی تابم حسین است

اگر چه نوکری ناچیز هستم                        خدا را شکر اربابم حسین است

آئینه حق نما

آئینه حق نما حسین است حسین     جان و تن مصطفی حسین است حسین

           مصباح هدایت بشر تا محشر                       بی شبه حسین است حسین 

هر کس که حسینی است حقیرش مشمار

هر کس که حسینی است حقیرش مشمار          در رتبه کبیر است صغیرش مشمار

عنوان گدایی درش آقائی است                          آقاست گدای او فقیرش مشمار