مبحث هفتاد و دوم طرح صالحین: امر به معروف و نهی از منکر در نهضت امام حسین (علیه السّلام)

كنارخیابان شریعتی چند موتور سوار دارند دختری را به زور سوار می كنند كه روحانی جوانی برای كمك به دخترك، به سمت آنان می رود.

شیشه نوشابه ای را خرد می كنند و چشم راست فرزاد را می درند...پزشك می گوید چشم او تخلیه می شود.

روحانی جوان قبل از بیهوشی می گوید" الحمدلله به قیمت یك چشم موفق شدیم ناموس مردم را نجات دهیم ".

چشم تو ، فدای همه چشم چرانهای شهر ...

فدای همه جوانهایی كه كنار كهف الشهدا با دوست دخترشان برف بازی می كنند !

فدای چشم هیز كارمندانی كه دنبال صید ارباب رجوع بی سرپرست و جوانند... 

نصیحت امام خمینی {ره}

«سزاوار است که آمر به معروف و ناهی از منکر در امر و نهی و مراتب انکارش مانند پزشک معالج مهربان و پدر باشفقت که مراعات مصلحت مرتکب را می نماید باشد و انکارش لطف و رحمت برای او خصوصاً و برای امت عموماً باشد و قصدش را فقط برای خدای متعال و رضایت او قرار دهد و این کارش را از آلودگیهای هواهای نفسانی و اظهار بزرگی خالص نماید و نفس خویش را منزّه از عیب نداند. و برای آن بزرگی یا برتری بر مرتکب قائل نباشد که چه بسا برای شخصی مرتکب گناه ولو گناهان کبیره باشد ولی صفات خوب نفسانی نیز داشته باشد که مورد رضایت ذات الهی باشند و خداوند متعال او را به خاطر این صفات دوست بدارد گرچه گناه او مورد بغض خداوند است و چه بسا آمر و ناهی عکس او باشد اگرچه بر خودش مخفی و پوشیده است.»

تحریرالوسیله، ج 1، ص 458

هیچ کدوم از ما پاک و معصوم نیستیم؛ همه ما گناه میکنیم؛ هر کدوممون یه جور گرفتاریم!!

نهی از منکر، یعنی اینکه مُدام به هم گوشزد بدیم اونم دوستانه، که گناه بَدَه! این کاری که تو الان داری میکنی اشتباهه..

امروز من میبینم یه کار بدی شما انجام میدی، بِهِتون میگم؛ فردا شما یه کار بد از من میبینی، بهم میگی..

این طوری در بهتر شدن به همدیگه کمک میکنیم..

این طوری، کار بد همیشه بد میمونه و قبحش نمیریزه.. 

امر به معروف هم یعنی اینکه مُدام به همدیگه خوبیها رو سفارش کنیم تا ملکه ذهنمون بشه و همیشه یادمون بمونه..

پس لزوماً اونی که امر به معروف و نهی از منکر میکنه لزوماً به معنای خوب بودن و پاک بودن اون و بدی و ناپاکی طرف مقابلش نیست...

به همین سادگی! 

پس چرا ما باید از امر به معروف و نهی از منکر بترسیم و یا ازش ناراحت بشیم؟!؟!؟

در ادامه ترویج راه شهدای امر به معروف به این خبر برخوردم که:

مراسم نامگذاری پل شهیدعلی خلیلی (شهید امر به معروف و نهی از منکر) با حضور مجتبی شاکری رئیس کمیته نامگذاری معابر شورای شهرتهران با حضور مادر این شهید در محدوده مجموعه پل‌های بسیج برگزار شد.مجتبی شاکری دراین مراسم گفت: پرچم امربه معروف و نهی ازمنکر در این محل برافراشته شده و این فریضه، ستون فقرات دین است زیرا اگر درجامعه‌ای این پدیده معطل بماند اعضای آن با هم مطابق نمی‌شوند و پیوند نمی‌خورند.

شاکری افزود: به‌طور حتم نامگذاری این پل به نام علی خلیلی ، شهید امر به معروف و نهی از منکر می‌تواند موجب شود که هرفردی که از معبر می‌گذرد به یاد این مسئله بیفتد و آن راکاملا لمس کند. 

به نظرم کار بدی نیست اما انقد روی این مساله کم کاری شده که حالا با نامگذاری یه پل و ... مشکل چندانی حل نخواهد شد. حالا حالاها باید روی مساله کار بشه؛ باید فرهنگ سازی بشه؛ قانون هم باید به کمک آمرین به معروف و ناهین از منکر بیاد؛ یه کار جهادی میطلبه...

دوستان به نظرتون چه کارهایی میتونیم در زمینه "فرهنگ سازی امر به معروف و نهی از منکر" انجام بدیم؟ (امتیاز ویژه)

همین! اصل قضیه اینجاست. فرهنگ سازی امر به معروف و نهی از منکر. یعنی اینکه امر به معروف بشه فرهنگ ما، مشخصه ما. به اصطلاح تخصصی، امر و نهی بخشی از هنجارهای پذیرفته جامعه ما بشن. در مرحله اول، ما مردم باید چنین تصویری را بپذیریم. تصویر جامعه آمر و ناهی را بپذیریم. خوشبختانه یا متاسفانه امروزه نقش رسانه به ویژه سینما و تلویزیون (شبکه خانگی و...) تو این قضیه تصویرسازی پررنگ شده است. هم فرصت است و هم تهدید. تهدید است چون تصویر فعلی از آمر و ناهی در رسانه به شدت منفی است. فرصت است چون از ده ها منبر موثر است. فرض کنید بتونیم مثلا تو یک سریال، تصویر امر به معروف را درست نشون بدیم! مثلا امام صادق می فرمایند: با امربه معروف، شهرها آباد میشن. فرض کنید اینو تو سریال، یا حتی تو یه پویانمایی 60 ثانیه ای نشون بدیم. مرحله اول همینه که مردم ما تصویر درست امر به معروف (و نتایج آن) را ببینند. باور دینی ما میگوید اگر ببینند، می پذیرند. علوم ارتباطات هم نظر مشابهی دارد. مرحله اول که خوب برداشته بشه، برای مراحل بعدی (آموزش شیوه های امر و نهی، مواقع آن، چگونگی و دیگر ابعاد آن) باید کار کرد و به شیوه های روز رسید. البته کارهای فراوانی شده است، اما عمده آنها مربوط به عصر قبل از رسانه های جمعی است. مثلا نارضایتی قلبی و در سطح ایما و اشاره، برای رسانه جمعی کاربرد ندارد. باید دید مراحل آن متناسب با رسانه های جدید چه میشود.

تصویر قشنگی ساختیم؟ متاسفانه تاکید بر عدم پذیرش امر و نهی از سوی جامعه است: ضرب و جرح آمر!

چه شد که به اینجا رسیدیم؟ آیا زمان قبل از انقلاب و اوایل آن هم وضع به همین ترتیب بود؟

من چند سال پیش (نه خیلی دور) رو که یادم میاد، در ماه مبارک رمضان، مردم احترام بیشتری نگه میداشتن، اما متاسفانه امروزه بسیار اوضاع بدی را شاهدیم.. به غیر از خوراکی، آدامس و سیگار که بسیار عادی هستند... 

چرا ما انتقاد پذیر نیستیم؟ چرا انقدر خودمان را کامل و بی عیب و نقص میدانیم که اجازه کوچکترین انتقادی رو به طرف مقابل نمیدهیم؟!

در خارج از کشور ، ببخشید، گلاب به روتون، برای "تُف" کردن هم قانون دارن و اگه رعایت نکنن، باید جریمه بپردازن!! 

چه قدر کار فرهنگی مثبت و سازنده، در جامعه ما صورت میگیرد؟!  خصوصاً درباره موضوع مورد بحث ما؟؟!؟

خدا وکیلی، تیم ملی فوتبال برای مسئولان اهمیت بیشتری دارد یا فرهنگ مردم؟!!؟

میبینید که دارم بسیار روی فرهنگ تاکید میکنم.. بله! اصلاٌ دین و امر به معروف و نهی از منکر را بگذارید کنار .. 

همه مشکل ما اینه که طرز فکرمون عوض شده! ارزشها و ضد ارزشها، جاشون رو با هم عوض کردن..

فرق بین "دخالت" و "دلسوزی" رو تشخیص نمیدیم! 

اوج فاجعه اینجاست که حتی توی خانواده هامون هم بچه ها به حرف پدر و مادر گوش نمیدن!! 

سلام

چون گفتن:  "مختصر" ، منم فقط سعی میکنم مختصر کنم.

در باب 

همه ي کارهاي نيک و جهاد در راه خدا در برابر امر به معروف و نهي از منکر ،چون دميدني است به درياي پرموج پهناور.(نهج البلاغه ،حکمت 374، ص429.)

اقوام گذشته به اين جهت هلاک و نابود گشتند که مرتکب گناهان مي شدند و دانشمندانشان سکوت مي کردند و نهي از منکر نمي نمودند. در اين هنگام ،بلاها و کيفرهاي الهي برآن ها فرود مي آمد ،پس اي مردم ! امر به معروف و نهي از منکرنماييد تا به سرنوشت آنها دچار نشويد .(تفسير نمونه ،ج4،ص446-448.)