نوحه و متن روضه شب هفتم محرم، حضرت علی اصغر علیه السلام

کشته مظلوم

 

کیست این طفل که پیر بشرش باید  گفت

پسر و بر همه هستی پدرش باید گفت

شمسه شمس ولا ، کفو شه کرب و بلا

اختر زاده که رشک قمرش باید گفت

این پسر خون خدا و پسر خون خداست

که به تعبیر حسین دگرش باید گفت

این یگانه درّ نابیست خدا می داند

که به هفتاد و دو دریا گهرش باید گفت

به نظر کوچک و در سیر بزرگان جهان

تا ابد رهبر صاحب نظرش باید گفت

هر کجا کرب و بلا  یا شب عاشورا یست

بین عشاق چراغ سحرش باید گفت

این همان طرفه نهال است به گلزار حسین

که به سینای شهادت شجرش باید گفت

این شهیدی است که بر خون امام شهدا

تا صف محشر پیغامبرش باید گفت

طفل شیر است ولی با پسر شیر خداست

تا خدا همقدم و همسفرش باید گفت

لعل تسبیح به لبهای به هم خشکیده

در توحید به اشک  بصرش باید گفت

گر چه این مظنون از محتشم کاشانیست

باز در قالب شعر ، شعر دگرش باید گفت

از شرار عطشش دود رسیده به فلک  

در دل شعله همان نخل ترش باید گفت

گر چه بعد از شهدا جام شهادت نوشید

از تمام شهدا پیشترش باید گفت

هم به هفتاد و دو رضوان گل آغشته به خون

هم هفتاد و دو طوبی ثمرش باید گفت

لانه اش قلب حسین است خدا می داند

طایر قدس به هر بام و درش باید گفت

گر چه از دوش پدر بال زد و رفت به عرش

باز هم طایر بشکسته پرش باید گفت

پیش مرگ ولی دادگرش باید خواند

بر سر دست یدالله پسرش باید گفت

تیر قاتل به گلو ، اشک به رخ ، خنده به لب

قلم معجزه نقش هنرش باید گفت

اوست مظلوم ترین کشته تاریخ ولی

قاضی دادرس و دادگرش باید گفت

شاهدم نکته کیف یتلظّی عطشاست

از تمام شهدا تشنه ترش باید گفت

قبرش آغوش پدر ، قتلگهش دوش پدر

تا صف حشر انیس پدر ش باید گفت

اصغر است اینکه به اثبات شفاعت فردا

سند مستند  و معتبرش باید گفت

«سازگار»

ای حنجرت نازکتر از برگ گل یاس

ای حنجرت نازکتر از برگ گل یاس                                   دیگر نمی آید عمو شد کشته عباس

بالا ببر ای اصغرم دست دعا را                                               بر هم بزن با ناله ات کرببلا را

خون گلویت بر ملائک هدیه کردم                                     از خنده شیرین تو خون گریه کردم

گهواره را زینب کنید شش ماهه آید                                           اما چرا بابایم از بیراهه آید

گلم رنگ ندارد

ببینید ببینید گلم رنگ ندارد                                                اگر آمده میدان جنگ ندارد

                        گل سرخ و سفید است – از او قطع  امید است  

اگر تیر دریده گلوی کوچکش را                                 رود تا که ببیند عموی کوچکش را                                         گل سرخ و سفید است – از او قطع  امید است      

مگو آب ، مگو آب

مگو آب ، مگو آب – عمو نیست ، عمو نیست        ترا چاره علی جان – به جز تیر عدو نیست

                                    دیگر آب محال است – برو وقت وصال است

نشان ده ، نشان ده – به من مشک عمو را                 مپوشان ، مپوشان – ز من مشک عمو را

                                    که من مست وصالم – پی آب ننالم

مپوشان ، مپوشان -  سفیدی گلو را                                 بنوشان ، بنوشان – به من تیر عدو را

                                    که من مست وصالم – پی آب ننالم

بگوئید به صیاد – در این فصل پریدن                                      ندارد تماشا – سر جوجه بریدن

                                    خدا جوجه کبوتر – به دستم زده پرپر

ملائک بیایید – همه نوحه بخوانید                                       علی اصغر ما را – به فاطمه رسانید

                                    که در دامن مادر – چو محسن رود آخر

دو صد بار ، دو صد بار – بزن شا رگ دل را                              ولیکن ، ولیکن - مزن شارگ گل را

                                    خود آرام بگیرد – همین گونه بمیرد

آهسته در خوابش کنید

ضامن شدم بر مادرش                                                                   سیراب سازم اصغرش

رحمی به حال مضطرش                                                                 گیرد و سیرابش کنید

                                                آهسته در خوابش کنید

این طفل مهمان شماست                                                             یک جزء قرآن شماست

از بوستان مصطفاست                                                                  گیرید و سیرابش کنید

                                                آهسته در خوابش کنید

همبازی سکینه است                                                                   آواره از مدینه است

مقتول تیر کینه است                                                                    کیرید و سیرابش کنید       

                                                آهسته در خوابش کنید

                                                وای اصغرم ، وای اصغرم (2)

اگر چه شیر خواره بوده اصغر

اگر چه شیر خواره بوده اصغر                                                  بسی حاجت روا بنموده اصغر

گره های بزرگ دوستان را                                                   به دست کوچکش بگشوده اصغر

                                                           ***                                                                  

علی اصغر خموش و غرق خواب است                                  تهی جایش در آغوش رباب است

گلوی تشنه و تیری سه شعبه                                               از این غم سینة زهرا کباب است

                                                            ***

اصغر که عطش خسته و بی تابش کرد                              لالایی عشق دوست در خوابش کرد

سیرآب شد آن کودک شیر خوار ولی                                    از حرمله پرس با چه سیر آبش کرد 

خندگ جفا

الهی شد اصغرم ز جفا در ره تو فدا روی دست من

گل نشکفته ز باغ ولا شد ز شاخه جدا روی دست من

خیزد این نغمه، از دل جانم، ای علی جانم (2)

الهی تو آگهی که خدا اصغرم شده این آخرین یارم

شراره برخیزد از دل من حلق چاگ علی چون به یاد آرم

گویم ای نور هر دو چشمانم، ای علی جانم (2)

فتاد آخر بلبلم ز نوا از خَندگ جفا اندر آغوشم

به حلق خونین و خنده به لب شد به سوی جنان طفل خاموشم

مانده اندر دل، آه سورانم، ای علی جانم(2)

قیام خونین کرب و بلا زنده تا ابد از خون اصغر شد

گواه از بهر غریبی من خون حنجر این طفل اَطهر شد

نالم از این قلب پریشانم، ای علی جانم (2)

[ابوالفضل آسمانی] 

در خیمه قحط آب است

بشتاب ای عمو جان، در خیمه قحط آب است

اصغــــر فتاده مدهوش، در دامن رباب است

شد آب اگــــــــــــر میسر، اول بده به اصغر

کاین طفل ناز پــرور، از تشنگی کباب است

 

[حسان]

آرام جانم

 

 

شش مـــــــــــــــاه ام دست دعا بالا گرفته       امشـــب علی اصغرم احیا گرفته

امشب علی دارد به کف هم جـــان و هم دل      فــــــردا تبسم می زند بر تیر قاتل

امشـــب بــــــــرایت دیـــــــدۀ سقا بگریَد      فــــــردا کنار کُشته ات بابا بگرید

گهواره را از اشک خود می شوید اصغر     آهسته با خدا سخن می گوید اصغر

هنگام لالایی

 

 

گهــــــــواره را زینت کنم که شاید         اصغــــــر دوباره در حرم بیاید

بنشینم و دعا کنم، خدا خدا خدا کنم         ششماهــــــــــۀ من، دُردانه من

بــــــــــــــــالا بگیرم پردۀ حرم را         از دور بینـــم روی اصغرم را

طــــــــــــــــفل صغیرم کرده غش         تـــــــرسم بمیرد از عطش (2)

تیـــــــــــــر از کمان حرمله پریده         حلــــــــــق علی اصغرم دریده

یــــــــــــــــا رب به زهرا ی بتول         قــــــــــــــــــربانیم را کن قبول

هنگـــــــــــــــام لالایـــــــــی شده          اصغر تمــــــــــــــــاشایی شده

ششمـــــــــــــــاهۀ من، دردانۀ من         ششماهۀ من، دردانــــــــــۀ من

گُل شش ماهه

 

 

        بخواب اصغــــــــر گلِ پژمردۀ من      بخواب ای غنچۀ تیر خوردۀ من

 

گل نـــــــــــــازم چرا رنگت پریده      لبت جــــــز اشک من آبی ندیده

بخــــــــــواب ای اصغرم بابا نیاید      دگر از علقمـــــــــه اصغر نیاید

بخواب ای اصغرم شد مَشک پاره      نبینی گوش هـــای بی گوشواره

علـــــــــی جان از دلم خبر نداری     علی اصغر مـــــگر مادر نداری

گل ششمــــــاهه ام را حرمله چید      مگر عـــــــمه گلویش را نبوسید

الهی حــــــــــرمله از غم بسوزی      که دیگر حنجـــــر طفلی ندوزی

به چشم خـــویش می کردم نظاره      گلوی اصــــــــغرم شد پاره پاره

مچین خـــــــــشت لحد تا من بیایم      تمـــــــــــاشای رُخ اصغر نمایم

دوید او را گــــرفت با آه و زاری      که ای اصغر، مگر مادر نداری