متن نوحه و روضه شب چهارم محرم، طفلان زینب

مانده خدا رو دستم دسته گلای زینب

چه جوری برم تو خیمه با بچه های زینب

دو تا کبوتر عشق، دو شاخه یاس پرپر

دو جسم پاره پاره با دست تیغ لشکر

امون از دل زینب

از بدن دو تاشون دو رده خون چکیده

 خواهر کجاست ببینه داداش نفس بریده

آتیش شرم زینب به خرمنه من افتاد

با موندنش تو خیمش خیلی خجالتم داد

دو تا دلاوری که دایی رو یاری کردن

دیدن که من غریبم آبرو داری کردن

رفتن دیگه نبینن مادر و توی پیری

خواهرم و نبینن تو جامه ی اسیری

امون از دل زینب

 اخ المظلوم حسین امیر بی لشکرم

ببین دو چشم ترم

 حسین وآ آ آ

برای دل من رسیده مهمانی

به نذر تو دارم دو طفل قربانی

فتاده بر پای تو دلم

فدای تو این دو حاصلم

دو طفل ناقابلم

اخ المظلوم حسین

منادیان هدایتند

فداییان ولایتند

حسین وآ آ آ

به عشقت برادر ببین گرفتارم

تمام غمت به جان خریدارم

اگر چه سرباز ساده اند

به تو دل و دیده داده اند همیشه آماده اند

اخ المظلوم حسین

سوزد اگر پر و بال من

ز داغ این دوغزال

حسین وآ آ آ

خزان اگر بچیند ز کینه گلهایم

عزیزم ز خیمه برون نمی آیم

بار غمت روی شانه ام

شرمنده از تو یگانه ام ای یار جانانه ام

تو خیمه با گریه  دسته گلای غریب

می خونم براتون دعای امن یجیب

برید عزیزای مادر کفن بر تن کنید

اینجا که شد دلم پر ِ خون

تو کربلای غریبی رسیده نوبت رزم و جنگاوری مردونتون

بارون زیر چادرم بدرقه ی راهتون

آتیش ِ دل ِکربلا شراره ی نگاهتون 

منی که بارون چشام

شبیه ابر بهاری تو اوج غم می باره

می خوام برای حسینم

شمار و هدیه بیارم که یاوری نداره

دایی تون قسم بدین به جون زهرا مادرش

تا بذاره شهید بشین مثل علی اصغرش

نذارید که دست رد به سینتون بزنه

قبول شما ها اوج غرور منه

حالا که دست شهادت زده به اسمتون قرعه

فقط اینو بدونین با چشمای پر ِ از خون

برای اومدن من منتظر نمونین

دایی خجالت می کشه اگه برسم پیشتون

مادر حلالم کنید ستاره های غرق خون

رسید تا به گوشم سوز صدای شما

گرفتم تو قلبم روضه برای شما  امون از دل زینب

با شور و شین بر حسین هر دو فداییم

هستیم فدایی ِ تو و زاده ی زینب

داریم شورِعشق تو بر لب

مردان سترگ یل میدان بلاییم بلاییم 

پا داده که در راه تو جان هدیه نماییم نماییم

رخصت بده بر ما حسین جان

تا رو بنماییم به میدان

با شور و شین بر حسین هر دو فداییم

بر گیسوی ما خواهر تو شانه کشیده

در راهت از ما دل بریده

گفته که سر از خاک قدوم تو نگیریم نگیریم

تا اینکه به پیش قدم یار بمیریم بمیریم

جز جان که نداریم برایت آنهم شود آقا به فدایت

با شور و شین بر حسین هر دو فداییم

مایل نمی شوم که زمن راه کج کنی                                ما را امام زاده کنی میل حج کنی 

یک بار  رو زدم به تو این است پاسخت                  حیف از تو نیست با من دل خسته لج کنی

زینب بسا ط کرده تو چیزی از او بخر                     بهتر که رفع این همه عسر و حرج کنی

آه ضعیف زود اثر می کند بترس                                 با رد من چگونه به کارت فرج کنی

هر چند عین و کاف تو دیگر نمی شوم               سر کش تر از تو ام که مقر ر نمی شوم

پنجاه و چهار سال بزر گت نمو ده ام                          انصاف ده برای تو مادر نمی شوم

خواهر نبود ه ای که ببینی چه می کشم                 حال مرا بپرس که بهتر نمی شوم

گر زندگی دوباره بیا بم به دهر دون                       سو گند بر برادر خواهر نمی شوم

من هر چه هست دختر زهرای اطهرم                  با من بگو به نجمه برابر نمی شوم     

من در نیابت از جگر اخضرم هنوز                              یادت بماند که تو را مادرم هنوز

من ذوالفقار دارم و حیدر شما یلم                           یعنی دل دو نیم بود تیغ کاملم

با دست رد به سینه زینب مزن حسین               من نامه نیستم که زنی مهر باطلم

جعفر اگر دو بال فضیلت گشوده است               من با دو با ل خویش به اوج فضا ئلم

اصلا چرا به روزه شک دار رو کنیم                    میدان نرفته ذبح کن این جا مقا بلم

راحت کنم تو را پسر مادرم حسین                     من بر گدایی بر رخ تو سخت قائلم

من زینبم که بر جگرم هست آذرم                       من از خلیل در صف قربان جلو ترم

موسی منم که سینه سینا سینه ام                موسایم جبین به سر و پای دلبرم

عیسا یم که با تو به معراج می روم  حسین     شایسته است گر ز سر عرش بگذرم         

بر چادرم ز کشته هر کس نشا نه ای است      از اکبر و قاسم و هم عون و جعفرم

از وقتی به دنیا آمدند، با عشق مادر به حسین شیر خوردند،  با مادر دنبال حسین بودند، تربیت کننده آنها حسینه، گر چه عبد الله ابن جعفر هست، بین راه به امام پیو ستند، نامه عبدالله را دادند به دایی عزیزشان، امام حسین تشکر کرد از عبدالله و از خواهر گرامش ، روز عا شورا  با لباس رزم، شمشیر حما یل  ،خدمت دایی سلام کردند، فرمود :بروید مادر را بیا ورید، مادر گفت قبو لتان نکرد من می دان چه کار کنم

گیرم که رد کنی دل ما را خدا که هست       باشد محل نده قسم مر تضی که هست

وقتی قسم به معجر زینب قبول نیست           چادر نماز حضرت خیر النسا که هست

آیا فقط سعادت زینب اضا فی است              بیرون مکن مرا تو از این خانه، جا که هست

از درد گریه تکیه مده سر به نیزه ات           زینب نمرده شانه  ، دارالشفا که هست

قر با نیان خواهر خود را قبول کن             گیرم که نیست اکبر تو، طفل ما که هست

                                    امیری حسین و و نعم  الا میر

گفتی که زن جهاد ندارد برو برو           لفظ برو چه داشت برادر بیا که هست

خون را بیا به دست دو قر بانیم  بکش    تو خون مکش به دست برادر حنا که هست

گفتی مجال خدمتشان بعد از این دهم         از سر مرا تو باز مکن کربلا که هست

وقتی اومدن محضر امام حسین، جوابشون کرد. پیش مادر اومدن، داغ علی اکبر ما را کشته حالا نوبت ما به تعویق  افتاده، زینب فرمود بروید دایی را به حق مادر پهلو شکسته قسم دهید اجازه می دهد، رفتن تا زینب اومد، اجازه داد، اومدن مقابل لشگر، عمر سعد صدا زد عجب زینب برادر دوست است همه هستیش را در طبق اخلاص گذاشته، بچه ها محو حسینند گاهی می گن ،نواده جعفریم، گاهی می گفتن حسین ،شهید شدن آقا آمد هر دو را بغل کرد، پا ها رو زمین، زنها از خیمه بیرون آمدند از زینب خجالت می کشیدند، گفتند نمی آیی، فرمود: نه فدای حسین، بعدها عبدالله جعفر پرسید: شنیدم علی اکبر افتاد رفتی به حسین رسیدی بالا سر علی ،مگه بچه ها خطایی داشتن نرفتی بالا سرشان، زینب گریه کرد صدا زد دیدم قربانیان من قابل حسین را ندارد، ترسیدم حسین خجا لت بکشه،علی اصغر شهید شد گاهی طرف خیمه گاه بر می گشت اومد پشت خیمه قبر کوچکی کند یک دفعه  صدایی شنید صبرکن آقا ببینمش

گلهای خواهر ، گردیده پرپر                                      شد هدیه هایی ، بهر برادر

تنها نه گلها ، بلکه فدایت                                       دارو ندار هستی خواهر

                                    مظلوم حسینم ، مظلوم حسینم

از پشت پرده ، در خیمه دیدم                                              آید ز میدان، ای پور حیدر

بر روی دستت ، چون دسته گل                               گلهای سرخم، در خون شناور

                                                مظلوم حسینم ، مظلوم حسینم

بگرفتی از چه ، سر را به پایین                                            هرگز نبینم ، شرم تو دیگر

گفتم نیایم ، از خیمه بیرون                                                تا که نباشد ، شرمنده دلبر

                                    مظلوم حسینم ، مظلوم حسینم

یا رب نگردد ، از مَحرم خود                                                 شرمنده یک تن، تا روز محشر

روزی مدینه ، با حال خجلت                                                دیدم پدر را ، در پیش مادر

                                    مظلوم حسینم ، مظلوم حسینم

آن مام خسته ، پهلو شکسته                                            این دستت  بسته ، سردار خیبر

این با طنابی ، رو سوی مسجد                                           آن پشت در بود در خون شناور

                                    مظلوم حسینم ، مظلوم حسینم

آن ضربه ها که ، دشمن بر در زد                             در کربلا هم ، گشته مکرر

اینجا دوباره گردید نیلی                                          گلهای یاس آل پیمبر

                                    مظلوم حسینم ، مظلوم حسینم

گرچه برادر ، نیلو فرانم                                           گشته فدایت ، در پیش لشکر

                                    مظلوم حسینم ، مظلوم حسینم

ای برادر جان شوم                                                            من بلا گردان تو

دسته گلهایم شوند                                                          جملگی قربان تو

جان زهرا رد احسانم مکن                                      ای برادر دل پریشانم مکن

                                        یا اخا یاحسین یا حسین (2)

در میان دشمنان                                                  بس که دیدم غربتت

جای دستم دسته گل                                                       آورم بر بیعتت

روز عاشورا کنم یاد غدیر                                        بهر یاری دسته گلهایم بگیر

                                    یا اخا یا حسین یاحسین (2)

جسم گلهای مرا                                                  آورید از قتلگاه

می کشد روی زمین                                                         پایشان تا خیمه گاه

من نمی آیم برون از خیمه ها                                             تا نگردی شرمسارم اخا

                                    یااخا یا حسین یا حسین (2)

دید زینب چو برادر تنهاست                                                          بهر یاری برادر برخاست

دو جگر گوشة خود را طلبید                                                به موی هر دو پسر شانه کشید

روی بر حجت داور آورد                                                                      هر دو را نزد برادر آورد

                                    از تو سر در ره حق باختن است

                                    سهم من سوختن و ساختن است

دو جگر گوشه من منتظرند                                                 خبر از ما سوی مادر ببرند

ای برادر تو دوای دردم                                                      با چه رویی به حرم برگردم

این دو گل هست به دوران ثمرم                                       هدیه بفرست به سوی پدرم

گفت ای خواهر غم پرور من                                                بس بود داغ علی اکبر من

 گفت ای نور دو چشمان من                                               ای که هستی سرو سامان من

قافله ابی عبدالله از مدینه به سوی مکه حرکت کرد ، چند منزل نگذشته بود یک وقت دید دو سوار دارند می آیند ، ابی عبدالله فرمود : عباسم برو ببین دو سوار که می باشند دید بچه های زینب اند ، آورد خدمت امام حسین ، زینب هم آمد ، خوشحال شد ، روز عاشورا هم بچه ها را آورد نزد برادر ، برادر اجازه بده محمد و عون هم به میدان بروند ، همین جا که اجازه داد زینب خوشحال شد ، بچه ها را بدرقه کرد اما وقتی عزیزانش (محمد و عون )شهید شدند زینب از خیمه ها بیرون نیامد مبادا چشمش به صورت برادر بیفتد برادر خجالت بکشد . همه صدا بزنید حسین .

ای به یک روز مادر دو شهید                                               وی فدای دو نازنین پسرت

ای که در طول کمتر از یک روز                                          ماند هفتاد و دو داغ بر جگرت