بزرگترین مشاعره آنلاین اینترنتی جهان

بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم

فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو در اندازیم

دفتر صـــوفی سواد حرف نیســــت

جز دل اســـپید همچون برف نیسـت

تاب بنفشه می​دهد طره مشک سای تو

پرده غنچه می​درد خنده دلگشای تو

گفت و گوهاست در این راه که جان بُگدازد     هر کسی عربده ای این که مبین آن که مپرس

کس به امید وفا ترک دل و دین مکناد             که چنانم من از این کرده پشیمان که مپرس

یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

باز آید و برهاندم از بند ملامت

تویی آن گوهر پاکیزه که در عالم قدس            ذکر خیر تو بود حاصل تسبیح ملک

تو در آب اگر ببینی حرکات خویشتن را

به زبان خود بگویی که به حسن بی نظیرم