امیر عاشقان

علی امام من است و منم غلام علی

 

علی امام من است و منم غلام علی

هزار جان گرامی فدای نام علی

علی علیم و علی عالم و علی اعلم

علی ولی و علی واالی و علی والاست

علی شهید و علی شاهد و علی مشهود

علی پناه و علی ملجع و علی من جاست

علی وصی و دم و لحق و نفس پیغمبر

علی ابوالحسنین است شوهر زهراست

علیست حج و علی کعبه و علی زمزم

علی صفا و علی مروه و علی مسعاست

علی اذان و اقامه، علی رکوع و سجود

علی قیام و قعود و علی سلام و دعاست

علی معلم جبریل در شناخت حق

علی معلم آدم عالم و الاسماست

علی امام من است و منم غلام علی

هزار جان گرامی فدای نام علی

خداحافظ ای کوفه ای شهر غم     

که درکام من کرده ای زهر غم

خداحافظ ای سجده گاه علی       

که چشم تو مانده براه علی

خداحافظ ای نخلها،چاه ها      

دگرنشنوی ازعلی اه ها

خدا حافظ اي روزها، روزه ها

دعاها، مناجاتها، سوزها

خداحافظ ای کوچه های خموش 

نیارد علی نان و خرما به دوش

خداحافظ ای نان خشک و نمک   

خداحافظ ای ماجرای فدک

خداحافظ ای بیت الاحزان او   

خداحافظ ای قبر پنهان او

خداحافظ ای بی وفادوستان    

خداحافظ ای آتش و ریسمان

خداحافظ ای کوچه پرزدود    

خداحافظ ای داغ یاس کبود

خداحافظ ای انتظاراجل        

خداحافظ ای زانوی دربغل

خداحافظ ای خشم لب دوخته     

خداحافظ ای خانه سوخته

خداحافظ ای چشم حلقه به در     

یتیم دوباره شده بی پدر

خداحافظ ای پرطنین ماذنه

که دلسنگ زشتی شکست آینه

بگو تیر مرغ شباهنگ خورد

دل شیشه اش از همه سنگ خورد

بگو این حقیقت به اهل مجاز

نماز است از من نه من از نماز

به خون گو به مسجد رخم تر کنند

نماز مرا بلکه باور کنند

به حمدی که من از دولب رانده ام

به حمد همه فاتحه خوانده ام

بگو جز غم جهل مردم نخورد

بگو در همه عمر گندم نخورد

کسی را چون من دهر تنها نکرد

زدم هم دری را یکی وا نکرد

ندیده در ایام چشم سحر

ز خورشید چشمم سحر خیز تر

غم و دردم امشب به پایان رسید

به زهرا بگویید مهمان رسیدپ

خداحافظ ای بوریا نان جو

کهن جامه و وصله نو به نو

خداحافظ ای سجده گاه علی

که مانده نگاهت به راه علی

خداحافظ ای نخل ها ، چاه ها

دگر نشنوید از علی آه ها

خداحافظ ای کوفه، ای شهر غم

که در کام من در تو شد زهر غم

رساندی تو ای کوفه جان بر لبم

مدارا کن ای کوفه با زینبم

میالا به نام خود این ننگ را

بگیر از کف کوفیان سنگ را

خدا حق ز حق ناسپاسان گرفت

علی از علی ناشناسان گرفت

الا کوفه کو یوسف مصطفی

چه کردی علی را تو ای بی وفا

به شامم فلک آفتابی نداد

سلام علی کس جوابی نداد

خداحافظی کرده ام با همه

که چشم انتظارم بود فاطمه

خدایا زکارم گره واشده

خدایا دلم تنگ زهراشده

غم و دردم آخر به پایان رسید    

به زهرابگویید مهمان رسید

یقین دوخته چشم زهرا به من    

نشان می دهد محسنم رابه من

نشان تا دهم فرق بشکسته را     

نشانم دهد بازوی خسته را

بیا ای غروب سعادت بیا

نجات علی(ع) ای شهادت بیا

 

 

خدایا

کاش انقدر رسول تو سفارش علی رو به مردم نمیکرد.

تو که میدانی طبع آدم حسود است.

چشم نداشتند بهتر از خودشان را ببینند.

یکی به من بگوید "گناه آقای من چه بود؟"
 

 

 

 

یه جوون سی و چند ساله رو در نظر بگیر که زنش بارداره..

دو سه تای بچه قد و نیم قد هم داره..

دستاشو ببندن و کشون کشون توی کوچه ها ببرندش..

زنش رو هم بزنند و بچه هاش هم در حال نگاه کردن باشن..

میتونی حس کنی اون جوون چی میکشه؟!!

 

هنوز هم مردم آماده نیستند.

همون بهتر که امام زمان حالا حالاها نیاد.

مطمئنم اگه بیاد همون کاری را باهاش میکنن که با جدش امیرالمومنین کردند.

هنوز عقلها خیلی ناقصه.

هنوز بشر به جایی نرسیده که ظرفیت امام زمان رو داشته باشه.

مگه ما که ادعای شیعه بودن داریم هنوز تونستیم امیرالمومنین رو بشناسیم و با ایشون احساس نزدیکی و دوستی کنیم؟

ما کجا و علی (ع) کجا؟

فدای اول مظلومی شوم 

که محرم اسرارش چاه بود ....

 

نوشته شده در عرش خدا با قلم حیدر كرار
خدا خلق نموده است زمین را و زمان را ز غبار حرم حیدر كرار
بهشت و همه‌ی آنچه در آن هست فدای غبار قدم حیدر كرار
بود خشم خدا بر لب تیغ دو دم حیدر كرار
رسولان اولوالعزم نمك خورده‌ی جود و كرم حیدر كرار
امیری و دلیری و همه كاره‌ی خلقت شدن
اینها همه یك فضل كم حیدر كرار
بدانید اگر كعبه شده قبله‌ی حق بوده ز یمن قدم حیدر كرار

 

علی كیست همان شاه كه عالم به كف اوست
خدایی شدن عالم هستی هدف اوست
همه‌ آبروی اهل زمین اهل سماء از شرف اوست
بدانید همه مركز عالم نجف اوست
علی كیست همانی كه خدا خوانده ثنایش
همانی كه كعبه دریده دل خود را به هوایش
همانی كه نشسته دل زارم چو كبوتر لب بامش
همانی كه خدایی است كلامش، مرامش، نمازش
قعودش، سجودش، قنوتش و قیامش
همانی كه خدا داده سلامش،
علی كیست همان مالك عقبیٰ
علی كیست همان صاحب دنیا و همان صاحب دلها
علی كیست همانی كه خدا داده به او هستی خود را
و هستی خدا كیست بجز حضرت زهرا
علی كیست همانی كه دهد خاتم شاهانه گدا را
همانی كه حسینش به جهان كرده علم كرب و بلا را
همانی كه ابوالفضل از او درس گرفتست وفا را
همانی كه بود همت او، غیرت او، هیبت او در نفس زینب كبری
همان زینب كبری كه با خطبه‌ی مردانه طرفدار علی گشت

 

بر هر ضعیفی پشت و پناهی
نور چراغی بر هر سیاهی
روشن دلم کن با یک نگاهی
گم کرده راه را سالار راهی

 

نیکو خصال و نیکو سرشتی
اکنون امیر باغ بهشتی
با رنگ خونت آخر نوشتی
در راه دینت از جان گذشتی

هم نشين بي خرد مباش، كه كار زشت خود را زيبا جلوه داده، دوست دارد تو همانند او باشي. حضرت علی(ع)

اي فرزند آدم ! خودت وصي مال خويش باش، امروز به گونه اي عمل كن كه دوست داري پس از مرگت عمل كنند.  حضرت علی(ع)

از حرام دنيا چشم پوش، تا خدا زشتي هاي آن ر ا به تو نماياند، و غافل مباش كه لحظه اي از تو غفلت نشود. حضرت علی(ع)

 

شعر معروف علی ای همای رحمت اثر ماندگار محمد حسین بهجت تبریزی معروف به شهریار در بهمن ماه سال 1316 توسط این شاعر بزرگ آذری سروده شد.

تصویری از نسخه اولیه این شعر به دستخط این شاعر را در زیر می بینید.