قرار شب اول ماه مبارک رمضان

خیلی ها علم رو به دست میارن ولی از اون استفاده درستی نمی کنند. شاید همون علمی که دارن با کمی وسوسه در مسیری غیر از مسیری که راه حق هست به کار بگیرن. درست مثل اینکه در یک کشوری از علمی برای بهبود زندگی مردم استفاده میکنن ولی در جای دیگه از همون علم برای نابودی مردم استفاده میشه.

به نظرم پیام این ایه اینه که با مستحکم کردن رابطه خودمون با خدا مانع ا ز انحراف از راه حق و راه راست بشیم.و نذاریم دلهای ما به سمتی متمایل بشه که از خدا دور بشیم

البته این گمراه شدن و استفاده نادرست فقط به انسان های بی دین ختم نمیشه بلکه آسیبی هست کا حتی افراد با ایمان رو هم تهدید میکنه.

همین که انسان از خطا و اشتباه مصون نیست باعث میشه حتی بعد از هدایت شدن هم از وسوسه های شیطان و نفس در امان نباشه. برای همین هم هست که در این آیه حتی باقی ماندن بر ایمان و اعتقاد را باید از خود خدا بخواهیم. گاهی به دست آوردن مال یا علم یا هر موقعیت دیگه ای ما رو بیشتر در معرض خطر انحراف قرار میده.

شاید کسامی که لهره کمتری از علم برده اند کمتر از افراد با علم بیشتر در معرض گمراهی قرار داشته باشن.

این آیه اشاره به استقامت در راه حق دارد که لازمه ان داشتن پیروی عملی از دستورات خداوند  می باشد

هدایت را از خدا بخواهیم ( ربّنا لا تزغ ... )

هدایت و گمراهی مربوط به قلب و فکر انسان میشود ( لا تزغ قلوبنا... )

هدایت شدن مهم است، مهمتر اینکه میل به باطل پیدا نکنیم و از خط خارج نشیم ( بعد اذ هدیتنا...)

منبع: تفسیر نور

پیام مهمه آیه به نظر من اینه که در هر حالی باید مطیع امر پروردگار باشیم دلیل نمیشه اگه کسی هدایت یافت پروردگارش رو رها کنه و‌بگه همه چیز رو میدونه چون ممکنه به انحراف کشیده بشه

ابو على جبائى مى‏گويد: منظور اين است كه «خدايا دلهاى ما را از پاداش و رحمت خويش تنگ مگردان و اين معنا همان است كه خداوند در مورد شرح صدر و توسعه آن ميفرمايد: «من يشرح صدره للاسلام»  (هر كه را خدا بخواهد هدايت كند سينه او را براى اسلام آوردن بگشايد) و در مقابل آن تنگى و سختى آن است كه خداوند كفار را با آن دو، عقوبت كرده و كيفر مى‏دهد و از اين قبيل است تطهير و پاك كردن دل كه خداوند نسبت به دلهاى مؤمنين انجام ميدهد و از كفار منع مى‏كند چنان كه مى- فرمايد: «أُولئِكَ الَّذِينَ لَمْ يُرِدِ اللَّهُ أَنْ يُطَهِّرَ قُلُوبَهُمْ»  (آنها (كفار) كسانى هستند كه خدا نخواسته است كه دلهاى آنان را پاك گرداند) و نيز از همين باب است نوشتن و راسخ كردن ايمان در دل مؤمنين چنان كه ميفرمايد: «أُولئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ الْإِيمانَ»  (آنها (مؤمنين) كسانى‏اند كه خداوند ايمان را در دلهاى آنها قرار داده است) و در مقابل اين نوشتن و راسخ بودن ايمان در دل‏ مؤمنان، همان علامتهاى كفر است كه در دلهاى كافران مى‏باشد. بنا بر اين، در حقيقت، راسخان درخواست مى‏كنند خداوند دلهاى آنان را از اين پاداش كه گشادگى و وسعت است برنگرداند به تنگى و سختى كه عذاب و كيفر است.

منظور اينه كه خداوند دلهاى آنان را از يقين و اطمينان منحرف نگرداند.

بايد توجه داشت كه لازمه اين درخواست اين نيست كه اگر سؤال و درخواست نبود خداوند آن انحراف را بوجود مى‏ آورد زيرا امكان دارد براى توجه به خدا و اظهار نيازمندى بدرگاه او چيزى را كه ما مى‏ دانيم خداوند آن را انجام مى‏ دهد درخواست كنيم كه آن را انجام دهد و چيزى را كه مى‏ دانيم حتماً آن را نخواهد كرد سؤال كنيم آن را انجام ندهد زيرا گاهى مصلحت در خود اين درخواست خواهد بود

سؤال:

چطور نادرست است كه كسى بگويد خدايا بما ستم نكن و در حق ما جور ننما؟

این سوال رو درجایی خوندم و گذاشتم ولی به نظرم جوابش اینه که این سوال به نظرم یه نوع ناراحتی انسان رو میرسونه و اینکه این سوال معمولا در برابر کسی هستش که عادت به جور و ستم کردن داشته باشه در صورتی که چنین صفتی در خدا وجود نداره چون با توجه به ایه با لطف خدا ایمان ثابت میشه پس به خدا گفته میشه که با لطف خودت ایمان ما رو ثابت نگه دار و درحقیقت لطف خدا واصل  ایمان یک جور لازم و ملزوم همدیگه هستن