حسرت مانده در دل

سلام ب همه دوستان راسخونی ببخشید ک بدون مقدمه میرم سر اصل مطلب .هر کسی توی زندگیش ی ارزو هایی داره و ی حسرت هایی .شاید همین آرزو ها باشن ک وقتی بهوشن نمیرسی تبدیل میشن ب حسرت .این تاپیک رو درست کردم ک داخلش آرزوهامون و حسرت هامون رو بذاریم 

اولین نفر هم خودم برزرگترین حسرتم رو گذاشتم

و بزرگترین حسرت من تو زندگی اینه ک تا الان نتونستم برم کربلا .برم جلو ضریح امام حسین (ع) و این متن رو زمزمه کنماَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَعَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَعَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَعَلى اَصْحابِ الْحُسَيْنِ

حسرت هم لیاقت می خواد که می دونم ندارم

شهــــادت

با سلام و تشکر از مطلبتون

درسته هرکسی یه سری حسرتهایی رو تو زندگیش میخوره

منم حسرت میخورم چرا انقدر زود بابابزرگ مامان بزرگم رو از دست دادم جای خالیشون خیلی احساس میشه

سلام.ادم تو زندگیش حسرت خیلی چیزها رو میخوره.مثلا من حسرت اینو میخورم که چرا خادم حرم امام رضا نیستم و یا حداقل تو مشهد زندگی میکردم.حسرت اینو میخورم که کاش تو دوران بچگیم مونده بودم