"عروس تعریفی" شعر محلی بیرجندی
«عروس تعریفی »
هِشْکَه تویِ شَاْرْ اِمرو قدرِما نِمِاْدُاْنه
گَندهیِ به جُاْنِ تو اَویُاْنِ درِ خُاْنه
وَر چِنگِ دماغِ خُوْ ما رَ اَاْوِزُ دَاْره
از بچّة ریقُاْنه تا عزیزِ دُرْدُاْنه
با اِی که دم و بیدم، از مرد و زنِ عَاْلَم
هر کسِ که درمُاْنه وَرْ اُلَنگِ ما رُاْنه
مستِ سینه چاکِم ما، از عشقْ هلاکِمْ ما
گنجِ زیرِ خاکِم ما، در گوشة ویرُاْنه
دیوُاْنة عشقِم ما، بیزارْ ز هُشیَاْری
تا فکرِ کُنَه هشیار وَرْ اَو زده دیوُاْنَه
مرغِ باغِ عشقِم ما، در بهشتْ دَاْرِم جا
کُنجِ اِی قَفسْ امّا، مُاْتاجِ اَو و دُاْنه
چُو مِاْخِ زرینِم ما، صد گَزْ دَ زَمینِمْ ما
هر کسِ نِمِاْدُاْنَه جُزْ اَاْدَمِ فرزُاْنَه
از کینة بَدکَاْرا، از غصّة بیچَاْرا
شَلْتَه خورده جُاْمِ دلْ، وَر شَریده پیمُاْنَه
خوش خوردنِ شَفتَاْلو پَس دَاْدَنِ بَد دَاْره
بَس جوابِ ما رَاْده او که دلْ مِلَرزُاْنَه
بد کرده یِ اِی دنیا، بد مِبینه او دنیا
او که خربزه کِشته وَر نِدَاْره هِندُاْنَه
تا کُلِ کلیدُاْنِ جُاْنِ مُوْ خِزِ گُربه
در رقص مِیَاْ او که هی گُربه مِرَقصُاْنَه
چُو مِاْخِ دَ دیوارِ دردِ مَردُمُوْ اِمرو
دلْ ما همگی خونَاْ، او بُر خُوْ مِلکُّاْنَه
گر بُو همه جا تَاْریکْ تنها پَیِ درْ روشَه
مَاْکُوْ مُوجْ جُاْنِ مُوْ خودْ دورة وَر بُاْنَه
اِی دوره یِ دلْ خَواْره، اَو کُنَه بُرا زَاْره
سقفِ زندگیرْ اَاْخِر اِی دوره هُتُنْبُاْنه
جنگِ زرگَرُاْنَاْیَه، قدِّ ما کَمُاْنَاْیَه
در خُاْنه نِیَاْ چیزِ بیبی اَ مَلِک مُاْنَه
وقتِ خوردنِ نِسْتَه، مَاْیِمْ چه کُنِمْ پسته
عَاْجِزْ چه کُنَه اَینَه، کَلْ مَاْ چه کُنَه شُاْنَه
وَر مرده لَقَتْ مَاْزَه ای صَاْحِبِ زور و زر
اِی قدرت و اِی مِکنَت اَاْخِر از تو وَاْمُاْنَه
یَاْ سوزنِ زَه وَر خُوْ یَاْ جِوَاْلدوزَرْ ما
تا مِثلِ مُوْ شِی اَاْگا(ه) از آهِ غَریبُاْنَه
زرق و برقِ اِی دنیا سِرْ تورْ نِبَرَه از را(ه)
جُاْنِ مُوْ دَ شَو گویَنْ دُر مِتَاْبَه پَندُاْنَه
اَوسُاْنَة دنیا رَ خیلِ گفتهیَی وَمّا
از عروسِ تَاْریفی بَاْسِ دِگَه اَوسُاْنَه
انتظارِ خوشْ قولی بیجایِ زِ نَاْمَرْدُ
نَاْکَسْ نِمِدَه هرگزْ قولِ مرد و مردُاْنَه
از کُاْنَه شُدامْ بیزار، اندیشة نَو دَاْرُم
نَو وقتِ به بَاْزار اَ، اَاْزارِ دلِ کُاْنَه
از کَوگِ دَ کو گویُمْ، از تِلِکْلِکو گویُم
از گفتنِ اِی حرفُوْ خَاْلی نِکُنُم شُاْنَه
شِاْرِ نَو مِپِندَاْرَه وَرْ عَرشْ سوار اَاْیَه
گَو لَاْغَرِ شِاْرِ نَو، خَو مِبینه پَندُاْنَه
شِاْرِ نَویِ نَو اینِ، نشأَه یِ کَنَو اینِ
اَاْتِشِ غمِ دلْ رَ اِی شِاْرْ هُسُاْمُاْنَه
هر کسِ به کیشِ خُوْ، کوسه فکرِ ریش خُوْ
ما خودْ دِلِ ریشِ خو، در گوشه یِ میخُاْنَه
اَاْلِ جُلّ و پُلْ خودْ هم، اَاْدَمُاْنِ شُلْ خودْ هم
«عندلیب» و گل خودْ هم عینِ شَاْم و پروُاْنَه
با سلام.و
شعرش خیلی باحال بود هر چند که معنی بعضی از کلماتشو نمی دونم ولی تا جایی که فهمیدم باحا...ل بود.
ممنو...ن .