هفته ششم: ----o-( ذوالکفــــــل " پرهیز از قضاوت عجولانه ")-o--- امتیاز ویژه

بسمه تعالی

عهدنامه با خویش

ما رهروان ره حق که با خدا و امام زمان (عج) خویش عهد بسته ایم هر روز بهتر از روز قبل باشیم در هفته شهادت امام محمد باقر(ع) با خود عهد می‌بندیم که برای رضای حق و شادی دل شکسته مولایمان امام زمان (عج) با توکل به خدا و توسل به چهارده معصوم و همتی مضاعف ، از از قضاوت عجولانه پرهیز کنیم.

و بدینوسیله پیمانی مجدد با مولایمان حضرت ولی عصر(عج) می بندیم که راه ظهور را هموارتر سازیم.

این هفته ثواب و اجر این کار را هدیه می کنیم به ساحت مقدس امام زمان (عج) برای سلامتی مسئولین سایت راسخون و مدیر تالار گفتگوی آزاد و برای راسخونی گرامی nargesi  که موضوع این هفته را پیشنهاد دادند دعا می‌کنیم.

من این گناه رو قبلا خواسته و ناخواسته انجام دادم و بعدش خیلی پشیمون میشدم

یه مدتی هست که خیلی حواسم هست دیگه این گناه زشت رو انجام ندم

انشالله حالا که این عهد نامه رو هم امضاء کردم با این پستم مطمئنن انگیزه های بیشتری دارم واسه اینکه این گناه زشت رو انجامش ندم

انشالله که موفق باشم با توکل به خدا

و انشالله که مسئولین سایت و مدیر تالار گفتگوی آزاد و زاسخونی nargesi  هم همیشه سلامت باشن و ازشون بخاطر زحماتشون تشکر میکنمو خسته نباشید میگم بهشون

اللهم عجل لولیک فرج

بحث این هفته ذوالکفل منو به یاد داستان زیر انداخت:

زن و مرد جوانی به محله جدیدی اسباب کشی کردند. روز بعد از اولین روز سکونت در خانه جدید ضمن صرف صبحانه زن متوجه شد که همسایه اش در حال آویزان کردن لباسهای شسته اش است.
زن جوان به همسرش گفت: لباس ها چندان تمیز نیست. انگار نمیداند چطور لباس بشوید. احتمالا باید پودر لباسشویی بهتری بخرد. همسرش نگاهی به او کرد اما چیزی نگفت.
هر بار که زن همسایه لباس های شسته اش را برای خشک شدن آویزان میکرد زن جوان همان گفته ها را تکرار می کرد تا اینکه حدود یک ماه بعد روزی از دیدن لباسهای تمیز روی بند رخت تعجب کرد و به همسرش گفت: یاد گرفته چطور لباس بشوید. مانده ام که چه کسی درست لباس شستن را به او یاد داده است.
مرد با تامل پاسخ داد: ولی من امروز صبح زود بیدار شدم و پنجره هایمان را تمیز کردم. 

امام صادق علیه السلام براى مهمان خود خرماى مرغوبى آورد. مهمان آیه‏اى از قرآن خواند.(260) كه مفهومش این بود: از این نعمت‏ها در قیامت، مورد بازخواست قرار خواهید گرفت.
 گویا به نظرش آمد كه خرماى به این خوبى، چرا در منزل امام است. امام فرمود: مراد از نعمتى كه در قیامت مورد بازخواست قرار گرفته مى‏شود، نعمت رهبرى و ولایت است و نه خرما.(261)
 این مهمان به خیال خود، خرماى عالى را خلاف زهد و مقام امامت دانست و خواست به امام تذكرى بدهد. غافل از آنكه، امر و نهى و تذكر نیاز به شناخت معروف و منكر دارد و با قضاوت عجولانه نمى‏توان هر كلامى را گفت. در حدیث مى‏خوانیم: خداوند منزه است از آنكه از نعمتهاى مادى سوال كند زیرا انسان‏هاى معمولى از آب و نانى كه به شخصى مى‏دهند، بازخواست نمى‏كنند؛ تا چه رسد به خداى رحمان.
 

260) ثُمَ لَتُسْئَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعیم. (تكاثر/8)
261) روایت ذیل تفسیر این آیه آمده است.
 

یک داستان....

پس از رسيدن يک تماس تلفنی برای يک عمل جراحی اورژانسی پزشک با عجله راهی بيمارستان شد و پس از اينکه جواب تلفن را داد، بلافاصله لباسهايش را عوض کرد و مستقيم وارد بخش جراحی شد...
او پدر پسر را ديد که در راهرو می رفت و می آمد و منتظر دکتر بود. 
به محض ديدن دکتر، پدر داد زد: چرا اينقدر طول کشيد تا بيايی؟ مگر نميدانی زندگی پسر من در خطر است؟ مگر تو احساس مسئوليت نداری؟ 
پزشک لبخندی زد و گفت : متأسفم من در بیمارستان نبودم و پس از دريافت تماس تلفنی، هرچه سريعتر خودم را رساندم و اکنون اميدوارم شما آرام باشيد تا من بتوانم کارم را انجام دهم ... 
پدر با عصبانيت گفت : آرام باشم؟! اگر پسر خودت همين حالا توی همين اتاق بود آيا تو ميتوانستی آرام بگيری؟ اگر پسر خودت همين حالا ميمرد چکار ميکردی؟!!
پزشک دوباره لبخندی زد و پاسخ داد: من جوابی را که در کتاب مقدس انجيل گفته شده ميگويم : از خاک آمده ايم و به خاک باز می گرديم شفادهنده يکی از اسم های خداوند است ... 
پزشک نميتواند عمر را افزايش دهد ! برو و برای پسرت از خدا شفاعت بخواه ما بهترين کارمان را انجام می دهيم به لطف و امید خدا ... 
پدر زیر لب غرغر کنان گفت : نصيحت کردن ديگران وقتی خودمان در شرايط آنان نيستيم آسان است!!! 
عمل جراحی چند ساعت طول کشيد و بعد پزشک از اتاق عمل با خوشحالی بيرون آمد : خدا را شکر! پسر شما نجات پیدا کرد ... 
و بدون اينکه منتظر جواب پدر شود با عجله و در حاليکه بيمارستان را ترک می کرد گفت : اگر شما سؤالی داريد از پرستار بپرسيد ! 
پدر با ديدن پرستاری که چند لحظه پس از ترک پزشک ديد گفت : چرا او اينقدر متکبر است؟! نمیتوانست چند دقيقه صبر کند تا من در مورد وضعيت پسرم ازش سؤال کنم؟! 
پرستار در حاليکه اشک از چشمانش جاری بود پاسخ داد : پسرش ديروز در يک حادثه ی رانندگی مرد. وقتی ما با او برای عمل جراحی پسر تو تماس گرفتيم او در مراسم تدفين بود و اکنون که او جان پسر تو را نجات داد با عجله اينجا را ترک کرد تا مراسم خاکسپاری پسرش را به اتمام برساند.

وقتی بدون دلیل و مدرک در مورد کسی قضاوت می‌کنیم در واقع حق او را برای اثبات واقعیت ضایع کرده‌ایم. گاهی در مورد افراد مهم به سرعت قضاوت غلط خود را نشر می‌دهیم و سپس از راهی، متوجه اشتباه خود می‌شویم و اگر کمی منصف باشیم ناچار به شرمندگی و عذرخواهی و جبران خواهیم شد. در حالی که از ابتدا می‌توانیم با قدری صبوری و بررسی و تحقیق بیشتر و حتی با یک سؤال صریح و مستقیم، از بروز چنین مشکلاتی جلوگیری کنیم. قضاوت فقط بر پایه خبر واصله از یک منبع اطلاعاتی سبب اشتباه می‌شود. هنگام مشاهده انتقال خبر و به خصوص نقل قول، نباید زیاد به آن اعتماد کنیم زیرا به خصوص در نقل قول کلمات و جملات تغییر می‌کنند و حتی با تغییر در لحن گفتار، معنی جمله و منظور گوینده می‌تواند عوض شود. شایسته‌تر است قبل از قضاوت در مورد کسی ابتدا به او فرصت آخرین دفاع را داده و حرف‌های او را هم بشنویم.

برای اصلاح این رذیله اخلاقی هم باید هر شخصی خودش را جای دیگری که از او قضاوت عجولانه شده بگذارد و ببیند که آیا خودش دوست دارد به صرف نقل خبری از او قضاوت عجولانه بشود؟ همانطور هم باید از قضاوت از روی صرف نقل خبر از دیگران پرهیز کند همان توصیه پیامبر(ص) که آنچه برای خود دوست داری برای دیگران هم دوست بدار و آنچه برای خود نمی پسندی برای دیگران هم نپسند.

قضاوت عجولانه ممکن است انسان را جهنمی کند یا اینکه از بهشت دور بگرداند زیرا وقتی انسان بدون واقعیت ها و حقایق درباره حیثیت و شخصیت افراد داوری می کند آرام آرام آن شقاوت در نفس انسان قوت پیدا می کند و حالت اشقیا می گیرد و اشقیا از رحمت و بهشت خدا دور هستند. ممکن است کار به جایی رسد که انسان راه نجاتی نیابد زیرا قضاوت عجولانه روحیه نصیحت پذیری را در انسان از بین می برد. لذا از این جهت شاید شنیع ترین گناهی باشد که یک مؤمن مرتکب می شود.

قضاوت از مسائلی هست ک امروزه جزء عادات شخصی خیلی از ماها شده! وقتی کنارمون یه اتفاقی میفته از کاه کوه میسازیم و طرفو رو صندلی متهم مینشونیم و بعد هم حکم میدیم خیلی راحتو سریع از ی اتفاق یا از ی موضوع نتیجه گیری میکنیم بدون اینکه حتی ذره ای راجع ب اون فک کنیم ک آیا چیزی ک داریم بر زبون میاریم درست هست یا نه؟!!! پس میشه گفت درست فک نکردن راجع ب ی موضوعی باعث قضاوتای نسنجیدمون میشه ک  در بعضی موارد کمی بعدش یا مدتی بعد می فهمیدم اشتباه کردیم و موضوع اون چیزی نبوده که ما فکرشو می کردیم...

قرآن هم پى در پى به ما اخطار مى‏كنه ك بسیارى از خیالات و تصوّرات و گمان‏هاى شما باطل است، پس چنین خیال نكنید، چنان فكر نكنید، این نحوه گمان نبرید و امثال این تعبیرات كه همه نشان دهنده انتقاد از دیدهاى سطحى و عجولانه است!!!

چقد خوبه ک اصلا قضاوت نکنیم ... حتی قضاوت های معمول و ذهنی چ برسه به اینکه قضاوت عجولانه و اون هم در موضوعات جدی تر! چرا ک ما اصلا تو زندگی افراد نیستیم و نمیدونیم تو زندگیشون چی میگذره و تو چ شرایطی هستن! پس هممون سعی کنیم در برخورد با موضوعات و اتفاقات کمی با صبر و حوصله برخورد کنیم و سریع  نتیجه گیری نکنیم ...!چون ممکنه این وسط یا شخصیت آدما رو زیر سؤال ببریم یا خدای ناکرده ب خاطر قضاوتای عجولانمون دل ی نفرو بشکونیم ک این اصلا صحیح نیست...به نظرم بهترین کار سؤال کردن از طرف مقابل در مورد موضوعی هست ک فکر ما رو به خودش مشغول کرده...اینجوری  کمتر دچار سو تفاهم و سو ءتعبیر در مورد هم می شیم و هیچ وقتم شرمنده کسی نمیشیم...

پرهیز از قضاوت عجولانه در زندگی مشترک بسیار کاربرد دارد چرا که بعضی از افراد در برخی مواقع قبل از اینکه تو ضیحی را از طرف مقابل بشنوند سریعا حکم را صادر کرده و او را محکوم اعلام می کنند .

مثلا اگر مرد ماشینش خراب شود و کمی دیرتر از همیشه به خانه بیاید وای به حالش ...

یا اگر زن غذایش به خاطر رسیدگی به بچه سوخته باشد بیا و ببین که چه میشود

در نتیجه بهتر است که قبل از هر قضاوتی توضیحاتی را از طرف مقابل بشنویم

با زیر سوال بردن دیگران و قضاوت کردن اونها و تجزیه و تحلیل و بررسی رفتار و اعمالشون، فقط ذهنمون رو مشغول می کنیم و دقایق روزمون رو درباره کاری که بهمون مربوط نیست هدر میدیم و خسته می شیم و از کارهای اصلی خودمونم باز می مونیم.

ما به جای ابن که زمان، که گرانبها ترین گوهر زندگیمون هست رو این طور از بین ببریم، چه بهتر که خودمون رو اصلاح کنیم. هرگاه که گفتگوی درونی ذهنمون، پیرامون اعمال دیگران چرخید، به خدا پناه ببریم و افکارمون رو پیرامون مسائل مربوط به خودمون برگردونیم.
خوش بحال کسی که پرداختن به عیوبش او را از دخالت در عیوب دیگران باز میدارد.

چرا ما آدما به خودمون اجازه میدیم به راحتی در مورد هم قضاوت کنیم اونم بدون اینکه از وا قعیت خبر داشته باشیم. فقط ذهن بقیه رو نسبت به اون خراب میکنیم، هیچ فکر نمی کنیم که این کار ما منجر به نابودی شخصیت و زندگی طرف میشه.شاید اگه ما بدونیم که عواقب کارامون به خودمون بر میگرده اینقد اشتباه نکنیم.

امام علی (ع) در نامه ای به مالک اشتر می فرمایند: ای مالک اگر شب هنگام کسی را در حال گناه دیدی فردا به همان چشم نگاهش نکن شاید سحر توبه کرده باشد و تو ندانی!

ایا می دانیم  قضاوت غیر منطقی ونادرست چه پیامدهایی بر نگرش وتغییر ان در فرددارد؟

نویسنده ای نوشته بود در زندگی افراد دردهایی است که مثل خوره بجان فرد افتاده وهر روز اورا می کاهد که انرا ان شخص می داند خدای او نکنه خود را بجای خداوند گذاشته ومانند قاضی القضات دادگاه صحرایی عمل کنیم پس بهتر است اطلاعات دینی واخلا قی مان را افزایش دهیم که هیچگاه نه تو ونه من کامل نیستیم(رو سپید وروسیاه جان مولا در هم است)