امام علي سلام الله علیه:

اَحْضَرُ النّاسِ جَوابا مَنْ لَمْ يَغْضِبْ؛

حاضر جواب‏ترين مردم كسى است كه خشمگين نشود.

غررالحكم، ج 2، ص 390، ح 2950؛ ميزان الحكمه، ج 8، ص 446

احسنت...بسیار بجا بود ممنون

بخیل و انباشتگی ثروت

قال الامام الرّضا (ع): لا یُجْمَعُ الْمالُ إلاّ بِخَمْسِ خِصال: بِبُخْل شَدید، وَ أمَل طَویل، وَ حِرص غالِب، وَ قَطیعَةِ الرَّحِمِ، وَ إیثارِ الدُّنْیا عَلَی الْآخِرَةِ.

امام رضا (ع) فرمود: ثروت، انباشته نمی‌گردد مگر با یكی از پنج خصلت: بخیل بودن، آرزوی طول و دراز داشتن، حریص بر دنیا بودن، قطع صله رحم كردن، آخرت را فدای دنیا كردن.

  خواب صبحگاه

پیامبر(ص) :  

إنّ الصّبحه تمنع بعض الرّزق. نهج الفصاحه ،ص282

 خواب صبحگاه مانع قسمتی از روزی می شود.
 

پيامبر صلى‏ الله ‏عليه ‏و‏آله :

اَلْعِلمُ إمامُ الْعَمَلِ وَالْعَمَلُ تابِعُهُ يُلهَمُ بِهِ السُّعَداءُ وَ يُحْرَمُهُ الأْشقياءُ؛

دانش پيشواى عمل و عمل پيرو آن است. به خوشبختان دانش الهام مى‏ شود و بدبختان از آن محرومند.

الأمالى، طوسى، ص 488، ح 38؛ بهشت و دوزخ از نگاه قرآن و حديث، ج 1، ص 320

آرزوهای بلند

امام علی(ع) :  
من اطال الامل اساء العمل. نهج البلاغه، کلمه 35
 كسى كه آرزو را دراز گرداند رفتار خود را ضايع و بد ساخته است.

امام باقر سلام الله علیه :

اَلْحِلْمُ لِباسُ الْعالِمِ فَلا تَعْرَيَنَّ مِنْهُ؛

بردبارى لباس عالم است، پس تو خود را از آن عريان مدار.

كافى، ج 8، ص 55؛ دانش‏نامه عقايد اسلامى، ج 3، ص 374

  عاقل و اعتماد برعمل

امام علی(ع):  
العاقل يعتمد على عمله و الجاهل يعتمد على امله. غرر الحکم ،ص43
 اشخاص عاقل بسعى و كوشش خود تكيه ميكنند ولى مردان نادان بآمال و آرزوهاى خويشتن متّكى هستند.
 

امام باقر سلام الله علیه :

اَلصَّدَقَةُ يَومَ الجُمُعَةِ تُضاعَفُ لِفضَلِ يَومِ الجُمُعَةِ عَلى غَيرِهِ مِنَ الأيّامِ

صدقه دادن در روز جمعه ، به دليل فضيلت جمعه بر روزهاى ديگر ، دو برابر مى شود .

ثواب الأعمال : ص ۲۲۰ / اهل بیت در قرآن وحدیث: ج1، ص 444

عن مولانا امیر المومنین علیه السلام: للمؤمن ثلاث ُ ساعاتٍ فساعةٌ یُناجی فیها ربّهَ و ساعةٌ یَرُمُّ معاشَه و ساعةٌ یخلی بین نفسه و بین لَذّتها فیما یَحِلُّ و یَجمُلُ. [۱] « مومن اوقات خود را به سه بخش تقسیم می کند : زمانی که در آن با پروردگار خود به راز و نیاز می پردازد و زمانی که به تحصیل معاش دست می بازد و زمانی که به لذت های حلال و نیکو می گذراند »

[۱] نهج البلاغه، حکمت۳۹۲

امام على عليه السلام:

بأبي أنتَ و اُمّي يا رسولَ اللّهِ ! لَقَدِ انقَطَعَ بمَوتِكَ ما لَم يَنقَطِعْ بمَوتِ غَيرِكَ مِن النُّبُوّةِ و الإنباءِ و أخبارِ السَّماءِ؛

پدر و مادرم فداى تو اى رسول خدا! با مرگ تو چيزى به پايان رسيد كه با مرگ كسى جز تو به پايان نرسيد: نبوّت و خبر دادن و خبرهاى آسمان.

نهج البلاغة : خطبة ۲۳۵ / ميزان الحكمه ج 12 ص 55

امام صادق سلام الله علیه :

كَم مِن حَريصٍ عَلى أمرٍ قَد شَقِىَ بِهِ حينَ أتاهُ وَ كَم مِن تارِكٍ لأَِمرٍ قَد سَعِدَ بِهِ حينَ أتاهُ؛

چه بسيار حريص بر كارى كه وقتى بدان دست يافت با آن بدبخت شد و چه بسيار رها كننده كارى كه وقتى به آن رسيد، به وسيله آن خوشبخت شد.

تحف العقول، ص 377؛ دنيا و آخرت، ج 2، ص 186

نیکی و گذ شت هنگام قدرت

امام علی(ع) :  
تَجاوَز مَعَ القُدرَةِ وأحسِن مَعَ الدَّولَةِ تَكمُل لَكَ السِّيادَةُ. عیون الحکمت ،ص200
 آن گاه كه قدرت دارى ، در گذر ، و آن گاه كه دورِ حكومت توست ، نيكى كن ، تا سَرورى برايت به كمال رسد.

سزاوار است که مرد، در خرج و هزینه ی زندگی بر خانواده ی خود توسعه و گشایش دهد، تا آرزوی مرگ او را نداشته باشند.