آشنایی با مذاهب هندوستان

حدود 3500 سال پیش قومی خود را اَریه یعنی نجیب و شریف می خواندند که از آسیای مرکزی به اطراف رود سند ( در جنوب پاکستان کنونی ) مهاجرت کردند و با پیشروی به سوی مشرق ، سرزمینی را که بعدا هندوستان نامیده شد در معرض هجوم خود قرار دادند . در همان زمان دسته ای دیگر از قوم آریا به سرزمینی مهاجرت کردند که بعد ها ایران نام گرفت . و دسته ای دیگر از قوم آریا در اروپا منتشر شدند .

زبان زبان قوم آریایی هندوستان سانسکریت یعنی خوش ترکیب خوانده می شود که با زبان اوستایی و پارسی باستان و زبانهای اروپایی خویشاوندی دارد . آیین قوم آریایی هندوستان برهمایی بود که به برهما خدای هندوان یا برهمن به معنای ذات خدا و نیز روحانی هندو اشاره می کند . آیین برهمایی شکل تکامل یافته آنمیسم است و به همین دلیل بنیانگذار آن شناخته شده نیست . این آیین گونه ای فرهنگ ،آداب و سنن اجتماعی است که با تهذیب نفس و ریاضت همراه شده و در تمدن و حیات فردی و جمعی مردم هندوستان نقش بزرگی داشته است .

کتاب های مقدس ادعیه و آیین های هندوان در مجموعه ای به نام ودا به معنای دانش ، به زبان سانسکریت گرد آمده و به آن شروتی یعنی وحی و الهام و علوم مقدس موروثی لقب می دهند . تاریخ تصنیف وداها بین 1400 تا 1000 ق . م است و بنابراین بر این اساسس سالهای 1500 – 800 ق.م را دوره ودایی می خوانند . 4 ودا وجود دارد
1. ریگ ودا یعنی ودای ستایش
 2. یجور ودا یعنی ودای قربانی
 3. سام ودا یعنی ودای سرودها
 4. اَتهَرو ودا یعنی ودای اَتهَروان ( نام نویسنده این ودا )
متن وداها عبارت است از مَنتَرها یعنی اورادی در ستایش آتش ، خورشید ، و سایر مظاهر طبیعت و دعاهایی برای فراخی روزی ، باروری ، بخشایش گناهان کبیره . کتاب های دینی ، فلسفی ، عرفانی و ادبی بیشماری در میراث فرهنگی هندوستان وجود دارد که به زبانهای مختلف ترجمه شده و از جمله آنها کتاب معروف کلیله و دمنه است که در سانسکریت پنچه تنتر یعنی در 5 بخش خوانده می شود.

می دانید اَهیمسا چیست ؟ این کلمه به معنای پرهیز از آزار جانداران است و در زمانهای بعد تحت تاثیر تعالیم مهاویرا ( بنیانگذار جینیسم ) مورد توجه قرار گرفت و تا کنون هم به شدت رعایت می شود . در این آموزه خوردن گوشت حیوانات را غیر اخلاقی دانسته و این کار اثر عجیبی بر شیوه زندگی هندوان گذاشته