هر روز مطالبی زیبا و جالب از تکنولوژی

حتما می دانید که فیبرهای نوری چه نقش مهمی را در افزایش سرعت اینترنت ایفا می کنند و حالا مشخص شده که می توان از این ماده در ارتباطات کوانتومی نیز بهره گرفت.

گروهی از پژوهشگران دانشگاه فناوری وین اتریش به روشی دست یافته اند که می توان به لطف آن فیبرهای نوری را برای کنترل سرعت نور به خدمت گرفت.

این گروه از دانشمندان موفق شدند اتم های سزیم را به فیبر پیوند زده و سرعت نور را از ۶۷۴ به حدود ۱۱۲ مایل بر ساعت برسانند. دانشمندان دانشگاه وین همچنین توانستند نور را به طور کامل متوقف نموده و مجددا آن را به حرکت درآورند؛ دستاوری که گفته می شود گامی مهم به سمت اینترنت کوانتومی محسوب می گردد.

اما آنطور که پروفسور Arno Rauschenbeutel می گوید امنیت این اینترنت هم به مراتب از آنچه هم اکنون در اختیار داریم بالاتر خواهد بود.

منبع : دیجیاتو

بر اساس گزارشی که روز جمعه وال استریت ژورنال منتشر کرد، چهار نفر در یک گروه کوچکی درون گوگل X در حال تحقیق و پژوهش بر روی باتری‌های نسل جدید هستند که گویا در حال حاضر نیز به نتایج قابل قبولی دست یافته‌اند. قرار بر این است در صورت موفقیت، کمپانی گوگل در محصولات خود از این باتری‌های جدید استفاده کند. محصولاتی نظیر اسمارت فون،‌ تبلت و ابزار‌های پوشیدنی.

نمونه اولیه‌ای که تاکنون ارایه شده است نشان از باتری منعطف و بدون مواد شیمایی دارد که باعث می‌شود سالم‌تر از باتری‌های عادی باشد و این مزیت آن را تبدیل به یک محصول خوب برای ابزار‌های پوشیدنی و اسمارت فون‌ها می‌کند. یکی از ویژگی‌هایی که این نمونه اولیه دارد، قابل انعطاف بودن آن است که نسبت به باتری‌های عادی باعث می‌شود عملکرد بهتری را در برابر ضربات داشته و توانایی زیادی نیز در ذخیره سازی انرژی که می‌تواند برای محصولاتی نظیر گوگل گلس و… مناسب و کاربردی باشد، داشته باشید.

نمونه اولیه دیگر نیز مربوط به یک باتری کوچک، قدرتمند و قابل انعطاف است که می‌تواند طول عمر باتری بسیار زیادی نسبت به باتری‌های کنونی کسب کند و البته بر اساس گفته محققان در زمینه تحقق این نوع باتری مشکلات بسیار زیادی وجود دارد و گویا به این زودی‌ها شاهد چنین محصول و باتری‌ای نخواهیم بود. هرچه که باشد باتری‌های لیتیوم یونی و لیتیوم پلیمری امروزی اصلا قابل قبول نیستند و نمی‌توانند نیاز‌های کاربران را از لحاظ طول عمر باتری تامین کنند و این حوزه نیازمند یک انقلاب بزرگ است.

جام جم کلیک: تجربه سفرهای هوایی برای انسان‌ها به صورت روزافزونی در حال بهبود است ولی هنوز برای رفتن به مقاصد دوردست با مشکلات فراوانی روبرو هسیتم که می‌توان از میان آن‌ها به مواردی مانند فرود در فرودگاه‌های بین راه برای سوخت‌گیری، تعویض مسیر با تغییر هواپیماها و سرگردانی برای ساعت‌ها در فرودگاه‌های بین‌المللی و ... اشاره کرد.

دانشمندان در راستای رفع این مشکلات به دنبال ساخت هواپیماهای ویژه‌ای هستند که به سادگی می‌تواند تمامی موارد یاد شده را رفع کند. این هواپیماها قرار است تا بتوانند در بین راه به یکدیگر متصل شوند و در صورت نیاز، مسافران بین دو هواپیما جابجا شوند تا نیازی به فرود برای این موضوع نباشد. این موضوع موجب می‌شود تا پروازها با سرعتی بالاتر انجام شده و مواردی مانند استارت و فرود با ظرفیت بالای مسافرین که موجب مصرف بسیار زیاد سوخت می‌شود نیز به حداقل میزان ممکن برسد.

البته برای این کار و برای اینکه بتوان مقاصد طولانی را به‌صورت یکسره و یا با تعویض هواپیما در آسمان طی کرد، باید مشکلی به نام منبع محدود سوخت هواپیما را نیز حل کرد. این امر نیز مدنظر مخترعین قرار داشته است و آن‌ها هواپیماهای خاصی را نیز طراحی کرده‌اند که درست مانند هواپیماهای نظامی می‌توانند سوختگیری را بین زمین و آسمان انجام بدهند.

به این ترتیب تجربه پرواز به مرحله جدیدی وارد می‌شود ولی تمامی این موارد به ابرکامپیوترهای محاسباتی نیاز خواهد داشت تا بتواند برای رفع موانع و حرکت‌های هواپیماها در هنگام اتصال چاره‌ای بیاندیشد و به همین دلیل نیز متخصصان کامپیوتر در این پروژه نقشی ویژه را ایفا می‌کنند. شایان ذکر است که زمان عملیاتی شدن این طرح، هنوز اعلام نشده است.

پیش از نشر خبر خودکشی برخی از کارکنان کمپانی سازنده و تامین کننده محصولات اپل، فاکسکان، کمتر کسی بود که حتی اسم این کارخانه را شنیده و یا با آن آشنایی نسبی داشته باشد. پس از آن واقعه ی خبر ساز، این تامین کننده تایوانی (که بزرگترین کارخانه هایش در چین قرار دارند) بارها به بدرفتاری و پرداخت حقوق بسیار اندک به کارگران در رسانه ها محکوم شده است.

نمی توان سهم بزرگ کمک های فاکسکان را به اپل، در تبدیل شدن به با ارزش ترین برند جهان نادیده گرفت؛ اینجا، همان جاییست که عمده ی آیفون، آیپد و سایر محصولات پر طرفدار اپل به تولید می رسند.

فاکسکان اما به تازگی مشتاق گشته تا چهره ای متفاوت از خود به نمایش بگذارد؛ تایوانی ها با درخواست وب سایت Re/code برای بازدید از این مجموعه و نگارش مقاله ای در خصوص آن، توافق کردند. در نهایت تصمیم بر این شد که خبرنگار Re/code از کارخانه واقع در شنژن بازدید به عمل آورد؛ همانجایی که بیشتر آیپد و مک های اپل سرهم بندی می شوند. خبرنگار وبسایت مذکور می گوید که مدیرعامل فاکسکان، Terry Gou، یکی از دستیاران ارشد خود را از شانگهای برای همراهی با ما به شنژن فرستاد، از همان نقطه بود که فهمیدیم قرار است بخش هایی را ببینیم که Terry Gou مایل است نگاهمان به آنها جلب گردد. قرار شد به خطوط تولید سر نزده و صرفا محیط این کارخانه را مورد بررسی قرار دهیم؛ دلیل یا بهتر است بگوییم بهانه دستیار ارشد Terry Gou نیز این بود که «یکی از مشتریان بزرگمان» (نیازی به بردن نامش هست؟) تمایل نداشته خبرنگاران از خطوط تولید بازدید کنند. 

اپل تنها مشتری بزرگ فاکسکان نیست؛ این شرکت، که از آن می توان به عنوان بزرگترین خانواده کاری خصوصی در چین نام برد، ۱.۴ میلیون نفر کارگر و کارمند دارد که به تولید و سرهم بندی (اسمبل) کامپیوتر، لوازم ارتباطی و سایر گجت ها برای برندهای بزرگ مشغول هستند. شرکت مورد بحث، مشتریان بسیاری دارد اما اگر از آنها بخواهید تا نام هایشان را برایتان بگویند، این جواب را خواهید شنید‌:‌ «اجازه نداریم نام ببریم.»

کارخانه ای که از آن بازدید کردیم، ۲.۲ کیلومتر وسعت داشته و ۱۴۰.۰۰۰ کارمند نیز در آن مشغول کارند. شنژن در زمان های دورتر صرفا دهکده ای بود که آن را به واسطه ی دریاچه «مروارید دلتا»یش می شناختند اما از سال ۱۹۸۰ به بعد، به یکی از قطب های اقتصادی چین بدل گشت؛ جمعیت این منطقه نیز که در آن زمان صرفا ۳۰.۰۰۰ نفر بود، جمعیت این منطقه اما در عرض مدت کوتاهی و به واسطه فرصت های شغلی به وجود آمده رشد نمود و به بیش از ۱۰ میلیون رسید.

ساختمان های سفید رنگ که دود و غبار رنگ آنها را مکدر کرده،‌ کمی آنطرف تر از درب ورودی اصلی کارخانه فاکسکان دیده می شوند و حسی که در آن زمان دارید، همانند این است که وارد یک سازمان بسیار منظم و قانون مدار شده اید؛ گویی فاکسکان یک پادگان است. به ساختمان های مخصوص اسکان کارگران که نگاه می کنید، یادآور تراژدی غم انگیر سال گذشته، چشمانتان را به خود می دوزد: تورهایی که به ساختمان ها متصل شده اند تا از خودکشی و پرتاب خودخواسته کارگران جلوگیری به عمل آورند.

مدیران فاکسکان نمی توانند مشکل را پنهان سازند؛ در پاییز گذشته، یک کارگر ۲۴ ساله در بخش اسمبل محصولات به نام Xu Lizhi، خود را از خوابگاهش به بیرون پرتاب کرده و دست به خودکشی زد. او قبل از این اقدام، متنی نوشته و شرایط دشوار کاری را علت انجام این کار دانست.

سخنگوی فاکسکان به نام Louis Woo که با ما همراه بود می گوید که بعد از سال ۲۰۱۰، خودکشی ها در این کارخانه افزایش یافته اند و مدیران نیز تلاش کرده اند با متخصصین روانشانسی خود، مشکل را ریشه یابی نمایند. البته Woo خاطرنشان می کند که در آمریکا، به ازای هر ۱۰۰.۰۰۰ کارگر، ۱۳ نفر دست به خودکشی می زنند اما اینجا، ۱۲ خودکشی در میان ۱.۰۰۰.۰۰۰ نفر صورت گرفته است. (این آمار را در گذشته استیو جابز عنوان کرده بود و حال Woo داشت از آن استفاده می کرد.)

Woo ادامه می دهد: «خودکشی، حادثه ای بسیار پیچیده است؛ صرفا نمی توان با حل یک مشکل از بروزش جلوگیری به عمل آورد. هر سازمان بزرگی نیز با این مشکل مواجه می شود اما این نکته به معنی آن نیست که ما هم باید دست روی دست بگذاریم و سقوط کارمندانمان را بنگریم.»

وی می گوید تورهایی که به ساختمان ها متصل شده، دست کم باعث می شود تا کارگران نتوانند به این شکل دردناک به زندگی خود خاتمه دهند: «اگر بتوانید ۳۰ ثانیه اقدام فردی که تمایل به خودکشی دارد را عقب بیاندازید، شخص ذهنیتش را تغییر داده و درصد بالایی وجود دارد که از این کار منصرف شود.»

برای افراد مشغول در فاکسکان که به افسردگی دچارند، این شرکت مشاوره روانی را در اختیار آنها گذاشته و همچنین یک خط تلفن ویژه ۲۴ ساعته نیز برای همه کارمندان در نظر گرفته شده که اگر احساس کردند به کمک ذهنی نیاز دارند، بتوانند با آن تماس برقرار کنند. سخنگوی شرکت یاد شده همچنین اذعان دارد که روزانه، دست کم ۱۰۰۰ تماس با این خط ویژه برقرار می گردد اما در بازدیدمان از مرکز مراقبت و سلامت این کارخانه، صرفا ۷ اتاقک شیشه ای وجود داشت که پاسخگوی تلفن ها بودند.

اتحادیه کارگری که بخشی دولتیست نیز در همان ساختمان قرار دارد. خانمی که کتی رسمی به تن کرده، به ما خوش آمد می گوید؛ Woo عنوان می کند در تمام کارخانه های بزرگ این کشور، از طرف دولت چین بخشی مشابه قرار می گیرد که در اصل کارگران می توانند به آن مراجعه کرده و مشکلات خود را عنوان سازند یا در صورت بدرفتاری یا اتفاقات از این دست، این موارد را گزارش دهند. صندلی های براق و تمیز این قسمت البته خبر از ترافیک کم و مراجعه های اندک می دهد.

Woo می گوید فاکسکان حرکات دیگری را نیز برای رفع نیاز قشر جوان کارگران انجام داده است؛ برای مثال مدیران این شرکت کارخانه هایی در Zhengzhou و Chengdu در مرکز چین و کارخانه دیگری نیز در Guiyang، بخش جنوبی کشور چین تاسیس کرده اند تا کارگران بتوانند به راحتی با دوستان و خانواده خود تعامل داشته و حس انزوا به آنها دست ندهد.

شرایط زندگی اما بخش اساسی در کارخانه های کشور چین هستند؛ کیفیت غذا و بهداشت پایین است، خوابگاه ها بیش از حد معمول شلوغند. همین مسئله در سال ۲۰۱۲ باعث شورش و اعتراض کارگران فاکسکان در کارخانه واقع در تایوان و منطقه شانشی (Shanxi) شد. یک گزارش که به شکل مخفیانه از این کارخانه تهیه شده بود، خبر از شرایط اسفناک خوابگاه های کارگران می داد.

Woo می گوید که شرایط خوابگاه ها، دست کم در کارخانه واقع در شنژن، بهبود بسیاری داشته اند و کیفیتشان با خوابگاه های واقع در مجموعه های دانشگاهی برابری می کند؛ حالا هر اتاق، صرفا جهت استراحت ۸ کارگر خواهد بود.

بدون اجازه گرفتن از کارگران، وارد یکی از اتاق ها شدیم؛ تخت هایی فلزی در اتاق خودنمایی می کردند که در قسمت فوقانی آنها نیز تشک خواب و همینطور پشه بند قرار داشت، در قسمت پایین نیز یک میز مطالعه و فضایی برای قرار دادن اشیا در نظر گرفته شده بود. نمی توان از این محیط تعریف کرد اما می شد امیداوار بود که کارگران در چنین خوابگاهی، دست کم شورش نخواهند کرد.

از خوابگاه که خارج شدیم، امکانات جالبی در برابر چشمانمان دیدیم؛ یک زمین دو که چند نفری هم بر روی صندلی های چوبی، در قسمتی که از چمن پوشیده شده بود در حال استراحت بودند. در سوی دیگر هم ۵ استخر قرار گرفته بودند. البته استخر ها توسط هیچکس مورد استفاده قرار نمی گرفتند و Woo می گوید که به علت هوای سرد و تقریبا زمستانی، استفاده از استخرها به شکل موقت امکان پذیر نیست.

در بخش دیگر شاهد کافی نت و گیم نتی بودیم که چند نفری در آن مشغول انجام بازی های کامپیوتری بودند؛ در قسمت کناری هم یک سالن سینما وجود داشت. Woo می گوید این بخش بیشتر توسط کارگران ۱۸ ال ۲۵ ساله مورد استفاده قرار می گیرد. فاکسکان با شرایط خاصی، افراد ۱۶ ساله را نیز برای کارآموزی می پذیرد.

کافی نت در خیابانی واقع شده که ردیفی پر از درخت، در میان آن قرار گرفته اند. در این خیابان رستوران های چینی و فست فود بسیاری به همراه یک بانک یافت می شوند. Woo می گوید خوابگاه و این فروشگاه ها از هم مستقل بوده و کارگران صرفا هزینه محل اقامت خود را نمی پردازند. در اصل فروشگاه ها، از طریق افراد دیگری خارج از مجموعه فاکسکان اداره می شوند و تجاری جدا برای خود محسوب می گردند.

اما مهمترین بخش تور ما از کارخانه فاکسکان واقع در شنژن، مربوط به دانشگاه آن می شود که نام خود کمپانی را نیز یدک می کشد. پوستری که بر دیوار نصب شده، به شکل خلاصه داشتن ۷ ویژگی را برای رسیدن به موفقیت ارائه می دهد؛ تمایل به کار کردن، داشتن سه قلب (مسئولیت پذیری، انگیزه، بلندپروازی) و اخلاق کاری.

Woo می گوید از سال ۲۰۰۷ تا به حال ۱.۵ میلیون نفر از این دانشگاه فارغ التحصیل شده اند: «اولویت اول ما بهبود شرایط کاری و البته بالا بردن حقوق کارگران است. در درجه دوم نیز تغییر ادراک آنها قرار گرفته.» این سخنان را زمانی که از زمین گلف گذر می کنیم Woo بر زبان می آورد.

او ادامه می دهد: «کار اسمبل و سرهم بندی قطعات، بسیار سخت و فرسایشی است اما ما تلاش می کنیم تا به هر شکل ممکن، شرایط را برای کارکنان بهتر کنیم. نمی خواهم وارد جزئیات کار تولید شوم اما صرفا این را بدانید که کار یک کارگر در روز بارها و بارها برایش تکرار می شود.»

آیا به همین دلیل هم هست که آقای Gou (مدیر عامل فاکسکان) تمایل دارد هر چه زودتر خطوط تولید را به شکل مکانیزه در آورد؟ این شرکت قصد دارد در آینده بین ۴۰ الی ۵۰ درصد از تولیدات خود را به شکل رباتیک و ماشینی سر هم بندی کند. جدا از بالاتر رفتن کیفیت بخش سرهم بندی، این موضوع می تواند هزینه های شرکت مورد بحث را تا حد زیادی کاهش دهد.

پس از توجه رسانه ها و بررسی های انجام شده، مشخص شد که حقوق یک کارگر در کارخانه فاکسکان به شکل متوسط ۱۵۳ دلار در ماه است؛ حال این مقدار به ۳۰۶ دلار برای یک هفته کار ۴۰ ساعته افزایش یافته. افرادی که دوره سه ماهه کار در این کارخانه را نیز پشت سر بگذارند، حقوقشان در یک هفته از ۳۰۶ دلار به ۴۰۲ دلار افزایش خواهد یافت. جدیدا هم به فاکسکان دیکته شده که نمی تواند بیش از ۶۰ ساعت به شکل ماهانه از یک کارگر اضافه کار بخواهد.

این در حالیست که تامین کننده دیگر اپل به نام Pegatron، توجه رسانه های جهانی را به خود جلب نموده است. چندی قبل در گزارشی که به شکل مخفیانه از خطوط تولید این کمپانی تهیه شده بود، مشخص شد که کارگران این کارخانه در خطوط تولید آیفون ۶، در شیفت های ۱۲ ساعته و به علت فشار کار زیاد، مشغول چرت زدن هستند. جف ویلیامز، یکی از مدیران اجرایی اپل نیز تهیه چنین گزارش هایی را کاملا غیر اخلاقی خواند و اعلام کرد که اپل، در حال انجام رایزنی هایی برای ارتقا شرایط کاری خطوط تولید است. در هر صورت، مراقب آیفون خود باشید؛ با زحمت تولید شده است.

منبع : دیجیاتو

لوازم ورزشی خانگی طرفداران خاص خود را دارند اما همین طرفداران نیز همواره از یک مشکل گلایه می کنند و آن هم نداشتن منظره ای جالب در هنگام ورزش کردن است. حال تیمی ایتالیایی ابتکاری به خرج داده و می خواهد محصول جدید خود را با هدست های واقعیت مجازی ادغام سازد تا در نهایت این مشکل بزرگ برای افرادی که در محیط های بسته به ورزش مشغول می شوند، حل شود.

شما در اتاق خود در حال رکاب زدن دوچرخه هستند اما در واقع این حس را دارید که در خیابان های نیویورک، توکیو یا جاده ای کوهستانی مشغول به دوچرخه سواری گشته اید.

یکی از بهترین قسمت های این سیستم، Widerun (تصویر فوق) نام داشته که به شما اجازه می دهد دوچرخه واقعی خود را به آن متصل نموده و در اتاقتان و به شکل ثابت از آن بهره گیرید. این مورد برای افرادی که تمایل ندارند از یک دوچرخه ثابت و جاگیر استفاده کنند، بسیار مهم خواهد بود. دوچرخه ای که از آن در خیابان ها استفاده می کنید را به داخل اتاق آورده و به Widerun متصل نمایید، سپس هدست واقعیت مجازی را بر روی چشم نهاده و حس راندن در جادی ای کوهستانی را تجربه کنید.

این سیستم با هدست های واقعیت مجازی مختلف نظیر Oculus Rift و Samsung Gear VR کار کرده و اگر از چنین هدستی بهره نبرده و یا به طور کلی علاقه ای نیز به آنها ندارید، می توانید دوچرخه خود را در مقابل تلویزیون خود قرار داده و تصاویر مربوط به محیط های مختلف را بر روی نمایشگر LCD تان ببینید.

این پروژه در کیک استارتر مطرح گشته و در صورت دریافت سرمایه عمومی ۴۴.۰۰۰ دلار، می تواند کار خود را آغاز کرده و در آوریل ۲۰۱۶ نیز محصول خود را با قیمت ۴۰۰ دلار در اختیار مشتریان قرار دهد.

وقتی صحبت از دوربین های اکشن (Action Cam) به میان می آید در ذهن بسیاری از ما محصولات برند GoPro تداعی می گردند اما این مسئله به معنای پایان رقابت در عرصه ی این دسته از گجت ها نیست.

در همین راستا شرکت گارمین پیش از این و با آخرین دوربین خود یعنی VIRB Elite تلاش کرده بود تا نشان دهد GoPro نمی تواند حاکم مطلق بازار باشد و حالا آنها دامنه ی کوشش خود را با معرفی دو دوربین دیگر یعنی VIRB X و VIRB XE گسترده تر نیز کرده اند.

دوربین های جدید در ابعادی کوچکتر از Elite ارائه شده اند و کمپانی تولید کننده ظاهری به آنها بخشیده که به نظر می رسد دارای بدنه ای مقاوم تر و مستحکم تر از محصولات GoPro هستند.

همانند رقیب که با انتخاب عناوین Black و Silver برای دوربین هایش آنها را در کلاس های مختلفی از نظر امکانات و قیمت تقسیم می نماید، گارمین نیز سیاستی مشابه را اتخاذ کرده است؛ VIRB X مدلی ارزان تر و ۲۹۹ دلاری به حساب می آید که قابلیت های کمتری را به همراه دارد و VIRB XE با قیمت ۳۹۹ دلار، امکانات و کیفیت بیشتری را در اختیار کاربران می گذارد.

مدل XE از توانایی فیلم برداری با رزلوشن های ۱۴۴۰P (با نرخ ۳۰ فریم بر ثانیه) و ۱۰۸۰P (با نرخ ۶۰ فریم بر ثانیه) برخوردار است و در آن مدی با عنوان pro‌ در نظر گرفته شده که به کاربر اجازه می دهد تنظیماتی مانند وایت بالانس، اکسپوژر، شارپنس و مقدار ISO را به صورت دستی کنترل نماید.

در سوی دیگر توانایی فیلم برداری VIRB X به رزلوشن ۱۰۸۰P با نرخ سی فریم بر ثانیه محدود گشته است. هر دو دوربین امکان ثبت تصاویر با کیفیت ۱۲ مگاپیکسل را نیز دارا هستند و از ارتباط مبتنی بر تکنولوژی های بلوتوث و Wi-Fi هم پشتیبانی به عمل می آورند.

گارمین می گوید باتری مدل های تازه معرفی شده اش می توانند در حدود دو ساعت دوام بیاورند و البته در هیچ یک از آنها نباید انتظار قابلیت هایی مانند اسلوموشن و یا فیلم برداری ۴K را داشته باشید.

وب سایت ورج که قبلاً فرصت آزمودن دوربین VIRB Elite را داشته در مورد آن می نویسد، “گارمین با این دسته از محصولات تلاش دارد تا توجه ورزشکاران واقعی را جلب نماید. اگرچه در مورد Elite کیفیت ضبط ویدئو به پای مدل های مشابه و همتای موجود در بازار نمی رسید اما در آن قابلیت های منحصر به فرد و خاص زیادی وجود داشتند.

دوربین مذکور عمر باتری بسیار خوبی داشت، می توانست داده های مرتبط به GPS و نرخ ضربان قلب را نیز جمع آوری نماید. همچنین مدل مورد بحث قادر بود موارد دیگری مانند سرعت و میزان شتاب را هم سنجیده و آنها را بر روی ویدئویی که در حال ضبط شان بود درج نماید.”

در دو مدل جدید گارمین همانند Elite سنسورهای متعددی گنجانده شده که امکان اندازه گیری موارد گوناگونی مانند ارتفاع و… را در اختیار کاربران می گذارند. شکل ظاهری متفاوت این دوربین ها نیز امکان ماونت کردنشان در حالت های مختلفی را فراهم می آورد.

در مدل Elite طراحی مستطیلی دوربین سبب می شد تا نصب بر روی سر ورزشکاران چندان وضعیت خوشایندی را رقم نزند، که این مسئله نیز به نظر می رسد حالا برطرف شده، هر چند که راه حل های ارائه گشته از جانب گارمین به نوعی قرار است کسب و کار لوازم جانبی آنها را بهبود بخشد.

باید منتظر ماند و دید واکنش بازار نسبت به VIRB X و VIRB XE چه خواهد بود و آیا آنها می توانند کمپانی تولید کننده شان را سربلند نمایند یا خیر؛ گارمین برای اینکه محصولاتش را در بدنه ای کوچک تر از حد معمول بگنجاند مجبور شده تا برخی از قابلیت های رایج کنونی را قربانی کند اما اگر توانسته باشد حتی امکانات فعلی موجود را نیز به درستی ارائه نموده باشد به یقین شانس موفقیت قابل توجهی خواهد داشت.

منبع : دیجیاتو

 در طول دوازده ماه گذشته ساعت‌های هوشمند رشد بسیار چشم گیری داشته‌اند و اکنون نیز کمپانی ایسوس محصول جدیدی را در این زمینه معرفی کرد است. ایسوس در طول امروز بند ورزشی جدید خود را معرفی کرد که VivoWatch نامیده می‌شود و این محصول ساعتی است زیبا و ورزشی که تمام اپلیکیشن‌های مختلف این حوزه نیز بر روی آن وجود دارید و شما می‌توانید از طریق این محصول ضربان قلب، میزان فعالیت، نمودار خواب و… را بسنجید و مشاهده نمایید.

البته نکته جالب در خصوص این محصول صفحه نمایش سیاه و سفید آن است و یک LED سبز رنگ نیز در بخش زیرین آن قرار گرفته است. البته این صفحه نمایش سیاه و سفید باعث می‌شود که دستگاه شارژ کمتری را مصرف کند و طول عمر باتری آن افزایش یابد. علاوه بر این بدنه محصول مذکور از استیل ضد زنگ ساخته شده و دستگاه در برابر آب و گرد و غبار مقاوم است و توانسته گواهی IP67 را دریافت نماید.

همان طور که معلوم است این محصول از اندروید ور استفاده نمی‌کند و نکته جالب و خوب در خصوص آن توانایی 10 روز فعالیت با یک بار شارژ است که آن را متفاوت از سایرین می‌کند. البته فعلا اطلاعات بیشتری در خصوص این محصول منتشر نشده است و فردا شاهد اطلاعات بیشتری در خصوص ساعت جدید ایسوس با نام VivoWatch خواهیم بود. 

وقتی اولین شایعات در مورد ساعت هوشمند اپل مطرح شد همگان تصور می کردند کمپانی مذکور همانند آیپاد، آیفون و آپید از عنوان iWatch برای آن استفاده خواهد کرد و حتی در واپسین روزهای پیش از معارفه و زمانی که اطمینان حاصل گشته بود محصول مورد بحث در راه است نیز کسی انتظار برگزیده شدن نام “اپل واچ” را از جانب شرکت ساکن کوپرتینو نداشت.

در اواخر ماه سپتامبر و پس از پرده بردای از “اپل واچ” نام انتخابی برای آن تقریباً اصحاب رسانه و حتی کاربران را شگفت زده کرد. حدس و گمان هایی صورت گرفت که چرا اپل از اسم یاد شده استفاده نموده ولی کسی عملاً دلیل واقعی آن را نمی دانست.

نکته در اینجاست که ظاهراً اهالی کوپرتینو مجاز به استفاده از نام iWatch نبوده اند و حق مالکیت تجاری این عنوان توسط OMG الکترونیکس در سپتامبر ۲۰۱۲ به ثبت رسمی رسیده بوده است.

کمپانی مذکور تلاش داشته در همان بازه ی زمانی و از طریق جمع آوری سرمایه های عمومی به کمک وب سایت Indiegogo به تولید ساعت هوشمندی با نام مدنظر اپل بپردازد. OMG الکترونیکس برای اینکه محصول خود را ساخته و به دست کاربران برساند نیاز به سرمایه ای یکصد هزار دلاری داشته ولی پروژه ی آنها تنها ۱۴۳۴ دلار از سوی اعضای Indiegogo دریافت می نماید و لذا ناکام باقی می ماند.

در ژوئن ۲۰۰۷ هم یک شرکت ساکن نیویورک با نام M.Z. Berger & Co تلاش کرده بود عنوان تجاری iWatch را به مالکیت خود دربیاورد ولی این کمپانی اندکی بعد و توسط برند معتبر ساعت سازی سوئیسی یعنی سواچ، از گردونه ی رقابت خارج شد.

Probendi دیگر شرکتی است که در منطقه ی مرتبط به اتحادیه اروپا فعالیت داشته و از سال ۲۰۰۸ حق استفاده از عنوان تجاری آی واچ را برای خود به ثبت رسانده؛ کمپانی مذکور نیز در وب سایت اش با صراحت اعلام کرده هر کس که در منطقه یاد شده بخواهد از عنوان تجاری مورد بحث استفاده نماید مورد پیگرد قانونی واقع خواهد گشت.

البته مشخص نیست اپل هرگز تلاشی را برای بازپس گیری نام آی واچ از کمپانی های فوق الذکر صورت داده یا خیر، ولی به یقین موانع قانونی اصلی ترین دلیلی بوده اند که این شرکت از فرمول نامگذاری محصولاتش خروج کرده و برای ساعت هوشمند اش نام اپل واچ را انتخاب نموده است.

ساکنین کوپرتینو قبلاً برای استفاده از نام آیفون مجبور شده بودند با شرکت سیسکو وارد رایزنی گردند و همچنین برای بهره گیری از عنوان آیپد نیز مذاکراتی را با یک کمپانی تایوانی صورت داده و مبلغی را به آنها پرداخته بودند.

منبع : دیجیاتو

شرکت ال‌جی الکترونیکس (LG) در راستای محصولات ساندبار و بلندگوی Hi-Fi خود اولین محصول صوتی‌اش با قابلیت Google Cast را ارائه خواهد کرد. Music Flow شرکت ال‌جی، سیستم صوتی Hi-Fi هوشمندی است که تجربه موسیقی را به سطحی کاملا جدید می‌رساند.
Google Cast این امکان را به همگان می‌دهد که موسیقی مورد علاقه‌شان را از تبلت یا گوشی اندروید، آیفون، آیپد، مک، کروم‌بوک و یا لپ‌تاپ به ساندبار یا بلندگوهای LG Music Flow دارای قابلیت
Google Cast بفرستند.

با استفاده از Google Cast، استفاده‌کنندگان از LG Music Flow نه تنها با استفاده از تلفن‌های همراهشان قادر به استفاده از سرویس‌های استریمینگ هستند بلکه همچنین می‌توانند از سرویس‌های موسیقی آنلاین موردعلاقه‌شان نظیر Google PlayTM Music، Pandora، Songza، TuneIn، iHeartRadio و Rdio بهره ببرند. در پخش موسیقی شنوندگان از کیفیت بالاتری از آنچه که آنها با بلندگوهای بلوتوثی می‌شنوند مواجه هستند زیرا موسیقی به صورت مستقیم پخش می‌شود نه از یک دستگاه موبایل.

بیونگ هون مین، نائب رئیس و مدیر بخش CAV شرکت صوتی و تصویری ال‌جی می‌گوید: “بسیار مفتخریم که اعلام کنیم LG Music Flow در میان بلندگوهایی که قابلیت Google Cast دارند جای خواهد گرفت. Google Cast مکملی عالی برای سیستم صوتی Music Flow شرکت ال‌جی خواهد بود. ما از همکاری با گوگل در راستای تبدیل موسیقی به تجربه‌ای لذت‌بخش برای مصرف‌کنندگان جهانی بسیار مشعوفیم.”

شرکت ال‌جی در راستای استریمینگ موسیقی شرکایی از سرویس‌های محبوبی نظیر Deezer و Spotify برای تکمیل مجموعه موسیقی شخصی کاربران برگزیده است. کاربران Spotify می‌توانند از مزایای
Spotify Connect که همانند ریموت عمل می‌کند و به آنها اجازه می‌دهد که با استفاده از یک اپلیکیشن بلندگوهای LG Music Flow خود را کنترل کنند بهره‌مند شوند.

در رستوران اینامو در لندن، آینده شش سال پیش شروع شده است. نوئل هانویک و دنیل پاتر در دانشگاه آکسفورد با یکدگیر دوست شدند و این رستوران را با کمک هم به راه انداختند. 
 
آقای هانویک می‌گوید: «ما در یک رستوران دور هم جمع شده بودیم و می‌خواستیم کمی خوش بگذرانیم. پیشخدمت کمی تنبل بود. دوستم خلاقیت به خرج داد و E-Table یا میزهای الکترونیکی را طراحی کرد. این میزها اکنون دارای پروانه ثبت اختراع شده است.»
 
با کمک این میزها می‌توان نورپردازی محیط را کم و زیاد کرد و دیگر نیازی نیست برای پرداخت هزینه منتظر پیشخدمت ماند.
 

 
راجات سوری که «اِلا کارته» را بر پایه «سیلیکون ولی» تاسیس کرده است می‌گوید: «اگر به غذاخوری‌های روم باستان نگاهی بیندازید، خواهید دید که با رستوران‌های امروزی تفاوت چندانی ندارند.» 
 
آقای سوری از دوره دکتری دانشگاه MIT انصراف داد تا در یک کافه ایرلندی در کمبریج ماساچوست کار کند. حاصل کار بسیار جالب بود. او یک تبلت رستورانی به نام  Prestoرا اختراع کرد. رستوران زنجیره‌ای Applebee's آمریکا با او قرارداد بست و قرار است که از این تبلت در تمام 1800 شعبه خود در سراسر ایالات‌متحده استفاده کند. 
 

 
او می‌گوید: «رستوران‌ها محافظه‌کار هستند.  فناوری در تمام جنبه‌های زندگی بشر نفوذ کرده، اما رستوران‌ها عقب مانده‌اند.» 
 
پِرستو یک رقیب هم دارد.  زیاسک «Ziosk»  توسط یک شرکت تگزاسی توسعه داده شده و دو رستوران زنجیره‌ای Chili’s و Red Robin از آن استفاده می‌کنند. سرعت فروش این تبلت‌ها به سرعت در حال افزایش است. 
 

 
ربات‌های پیشخدمت جای کارگران را در برخی مجموعه‌ها گرفته‌اند. البته در حال حاضر فست‌فودها بازار هدف این ربات‌ها هستند، اما آقای سوری معتقد است که این روال تغییر خواهد کرد: «به نظرم، رستوران‌های مجلل به این قضیه می‌بالند که تمام کارها را دستی انجام می‌دهند. اما در طول زمان همه چیز تغییر خواهد کرد. آن‌ها به فناوری محتاج خواهند شد.» 
 

شیائومی معمولا پیش از عرضه محصولات خود، پوسترهایی مرتبط با آنها به نمایش گذاشته و سپس آن محصول را معرفی می کند؛ پوسترهایی که معمولا به شکل غیر مستقیم به محصول اشاره می کنند.

حال این کمپانی چینی در پوستر جدیدی که رد لاستیک یک خودرو را می توان در آن دید، خبر از رویدادی در ۱۵ آوریل (فردا) داده است. 

همانگونه که در پوستر مشاهده می کنید، رد لاستیک یک خودرو در بخش میانی تصویر به وضوح پیداست. در صورتی که شیائومی از یک خودروی الکتریکی رونمایی به عمل آورد، می توان این اتفاق را به عنوان یک رویداد بسیار بزرگ پنداشت؛ تا پیش از اعلام رسمی شیائومی، نه هیچ خبری در این خصوص منتشر شده و نه خود مدیرعامل این شرکت در این مورد سخنی بر لب آورده بود.

گمان می رود به جای رونمایی از یک خودرو، شاهد ارائه برخی مشخصات آن از سوی مدیران این کمپانی چینی باشیم.

این شرکت که بیشتر به واسطه موبایل های ارزان قیمت خود شناخته می شود، در سال جاری محصولاتی خارج از این دسته بندی به بازار عرضه نموده که می توان از آنها به ترازوی هوشمند، لامپ هوشمند، تلویزیون و … اشاره کرد. شرکت مذکور، بزرگترین سازنده تلفن همراه در چین بوده و ظاهرا اشتهای بسیاری نیز برای موفقیت های بیشتر دارد.

منبع : دیجیاتو

چندی پیش یک پهپاد بدون سرنشین در حال پرواز روی اماکن کلیدی، ساختمان های دولتی و حتی یکی از تاسیسات هسته ای پاریس در آسمان این شهر رویت شد و مشخص نبود که آیا هدایت آن بر عهده گروهی از افراد آماتور است که اشتباها پهپاد خود را به سمت این مناطق هدایت کرده اند یا اینکه یک عملیات کاملا هدایت شده در جریان است.

خوشبختانه دیری نپایید که شرکت فرانسوی ECA سریعا به نگرانی های مقامات دولتی آن کشور در این رابطه واکنش نشان داد و مدعی شد که موفق به ساخت نوعی هواپیمای بدون سرنشین ضد پهپاد شده است که می تواند درون ها را شناسایی نموده و موقعیت هدایت کننده آنها را تشخیص دهد.

طبق اعلام شرکت سازنده، این پرنده که EC180 نام دارد پس از تشخیص پهپادهای مشکوک در آسمان آنها را مهار کرده و موقعیت هدایت کننده شان را تشخیص می دهد. در مرحله بعد، هواپیما به سراغ فردی می رود که کنترل پهپاد شناسایی شده را در دست دارد و عکسی که از وی تهیه کرده را برای نزدیک ترین اداره پلیس ارسال می کند تا در اسرع وقت نسبت به دستگیری فرد مظنون اقدام نماید.

متاسفانه باید بگوییم که شرکت سازنده بنابر دلایلی که قابل درک هم هست حرفی از نوع فناوری به کار گرفته شده در ساخت این پهپاد و ایجاد قابلیت ضد جاسوسی آن، به میان نیاورده است.

شرکت ECA اعلام کرده که فناوری تازه اش «فرار افراد خراب کار را غیر ممکن» خواهد کرد. ناگفته نماند که مقامات دولتی فرانسه نیز تاکنون دو مرتبه این پهپاد را مورد ارزیابی قرار داده اند و «کاملا قانع گشته اند» که این پرنده بدون سرنشین می تواند ظرف کمتر از یک دقیقه اپراتور درون های خرابکار را تا شعاع ۷۰۰ متری خود شناسایی کند.

منبع : دیجیاتو

هر هواپیمایی که به برواز در می آید عاقبت باید روی زمین بنشیند و اگر آن پرنده یک درون باشد، به بدترین شکل ممکن این اتفاق رخ خواهد داد؛ با درختان برخورد می کند، سر از بزرگراه ها و تونل ها در می آورد و یا با بالاترین شدت به ساختمانی برخورد کرده و نابود می شود.

در برخی موارد هم که هم چیز خوب پیش می رود دستگاه باتری تمام می کند و به داخل یک منطقه آبی فرود می آید. به بیان دیگر استفاده بهینه از هزینه ای که برای خرید این پرنده ها پرداخت می کنید تا حدود زیادی به مهارت شما در کنترل آن وابسته است.

اما اگر قرار باشد هدایت ۳D Robotics را در اختیار بگیرید که به گفته شرکت سازنده اش هوشمندترین درون ساخته شده تا به امروز است، اوضاع کمی متفاوت خواهد بود.

اما رقابت برای دریافت این عنوان (یعنی هوشمندترین پهپاد) همواره در میان شرکت ها داغ بوده است و اگر خاطرتان باشد همین یک هفته پیش بود که کمپانی چینی DJI خبر از ساخت محصول تازه خود با نام فانتوم ۳ را داد که در واقع نسل تازه ای از درون های غیرنظامی و پرفروش این شرکت است و آنطور که سازنده اش می گوید عملکرد دوربین کار گذاشته شده روی بدنه آن به میزان قابل توجهی بهبود یافته و قادر است به صورت زنده فیلم های ضبط شده توسط درون را دریافت کرده و روی یوتوب پخش کند.

اما آنطور که مدیران ۳D Robotics می گویند سولو یک گام جلوتر از محصول DJI است و در توجیه این گفته نیز به امکاناتی از قبیل کامپیوترهای آنبورد در کنترلر و داخل بدنه هواپیما اشاره نمودند که هدایت دستگاه را در سطوح بالاتری امکان پذیر می کند.

از دیگر مشخصات این محصول می توان از دسترسی کامل به قالبیت های کنترلی دوربین GoPro در حین پرواز و نرم افزاری یاد کرد که به افراد مبتدی امکان می دهد تنها با فشردن چند دکمه شات های چند مرحله ای و همراه با جزئیات از سوژه بگیرند.

خدمات پشتیبانی در نظر گرفته شده برای سولو نیز در سطحی است که تا پیش از این کمتر در صنعت شاهدش بودیم. برای نمونه در صورتی که از محصول خریداری شده رضایت نداشته باشید یا اینکه درون شما در حین پرواز خراب شود می توانید در بازه زمانی ۳۰ روزه از زمان خرید، وجه خود را پس بگیرید.

شرکت سازنده پیش بینی نموده که این محصول قطعا مورد توجه علاقمندان به این پرنده های هدایت شونده قرار خواهد گرفت و مدعی شده که سولو می تواند نقشی بنیادین در تحولی را ایفا نماید که فانتوم ۳ آغازگر آن بود و محض اطلاع تان باید خاطر نشان شویم که کمپانی سازنده تاکنون موفق شده ۸۵ میلیون دلار سرمایه برای پروژه خود کسب نماید.

کالین گوین از شرکت ۳DR اظهار داشته: «ما یکی از بازیگران این صنعت هستیم و رقابت سختی را نیز در پیش داریم.»

با Guinn بیشتر آشنا شوید

گوین از DJI به شرکت ۳DR ملحق شد و در آنجا سمت مدیرعاملی بخش آمریکای شمالی را بر عهده داشت. وی در طراحی و بازاریابی فانتوم (پهپاد معروف و محبوب این شرکت) نقشی کلیدی را ایفا کرد.

گوین پس از انتشار سری ویدئوهای پرطرفداری که در رابطه با توانمندی های فانتوم تهیه و روی سایت یوتوب منتشر شده بود به خوبی در میان علاقمندان به حوزه سرگرمی شناخته شد.

اما به تدریج روابط گویین با مدیران DJI در چین به تیرگی گرایید و پس از مطرح نمودن چند پرونده قضایی علیه وی (که هیچکدامشان هم به نتیجه نرسیدند)، تصمیم گرفت که ترک DJI بگوید و راهی ۳DR شود.

حالا او سمت مدیر ارشد فروش را دارد اما حوزه مسئولیت ها و اختیاراتش به مراتب بیشتر از چیزی است که در عنوان شغلی اش می بینید و پهپاد پلاستیکی یک و نیم کیلویی سولو حاصل تلاش ها و زحمات خودش است که با دقت و ظرافت تمام مهندسی اش کرده.

اما همه اینها حتی ذره ای از فعالیت ها و زندگی حرفه ای وی را که تحت تاثیر پهپادها قرار گرفته نشان نمی دهد؛ وی زمانی مدیریت یک شرکت عکسبرداری هوایی را بر عهده داشت و برای فیلم های هالیوودی تصویر برداری می کرد و به همین دلیل دانش فراگیر و بسیار خوبی در زمینه ساخت فیلم در آسمان دارد.

از حرف هایش می توان اینطور استنباط کرد که به اعتقاد وی هر کسی که درون داشته باشد مجهز به نیرویی خارق العاده است و اگر این قدرت را در اختیار داشته باشید دنیا بیشتر بر وفق مرادش خواهد بود.

او در ادامه اشاره ای به تاریخچه کتاب های مصور و کاراکترهای خیالی شان می کند که می توانند دنیا را از منظره چشمان یک پرنده ببینند و می گوید: «چه تفاوتی میان آن نیروهای ماورایی و سولو وجود دارد که می تواند تصاویری با کیفیت اچ دی را با استفاده از یک دوربین GoPro در اختیار کاربر قرار دهد؟ ما در ازای دریافت تنها هزار دلار این قدرت فرازمینی را در اختیار افراد قرار می دهیم.»

حالا زمان آن رسیده که گوین قدرت خود را به ما نشان دهد.

پرواز سولو

گوین در حالی که بادهای سنگینی در شهر برکلی کالیفرنیا می وزید یک نمونه پیش تولیدی از سولو را روی پشت بام دفتر اصلی ۳DR برد و آن را از کوله ای که به صورت جداگانه در کنار درون به فروش می رود، بیرون آورد.

نگاهی به باتری انداخت و یک عدد دوربین GoPro را به دستگاه متصل کرد و جالب است بدانید که کل این فرایند در کمتر از ۶۰ ثانیه به انجام رسید.

گوین در ادامه دکمه ای تحت عنوان پرواز (Fly) را روی کنترلر دستگاه فشار داد. آرمیچرها شروع به چرخیدن کردند و پهپاد به یکباره از زمین بلند شد و به ارتفاعی در حدود ۳ متر از سطح رسید.

با  اسفاده از امکانی به نام اتوپایلت پرنده در جای خود ثابت نگه داشته شده بود و در مرحله بعد گوین باید تصمیم گرفت که چه کاری را انجام دهد. در همین لحظه تصمیم گرفت که یک عکس سلفی بگیرد که کدهای لازم برای این منظور نیز از قبل برای دستگاه نوشته شده و از طریق اپلیکیشنی که روی تبلت شما نصب می شود، می توانید به آن دسترسی پیدا کنید.

با دو اشاره دیگر زوم دوربین سولو روی آسمان تنظیم شد و کمی بعد، به آرامی روی گوین و همراهش قرار گرفت و به گونه ای تنظیم شد که هر دویشان (گوین و خبرنگار The Verge) در داخل کادر باشند. جالب اینجاست که کلیه این فرایندها را می شد از طریق آیپد مینی او که به کنترلر متصل بود، مشاهده نمود و امکان دسترسی به کلیه قابلیت ها و امکانات کنترلی سولو از طریق آن تبلت وجود داشت.

پس از اتمام فرایند، فیلم ضبط شده در بخش camera roll آیپد ذخیره شد و در صورت تمایل می شد آن را در اینستاگرام یا دیگر وبسایت های اجتماعی به اشتراک گذاشت.

اما سولو توانایی گرفتن تصاویر پیچیده تری را هم دارد. با استفاده از قابلیتی به نام Cable Cam می توانید یک مسیر مجازی را در آسمان برای آن ترسیم نمایید و دستگاه را به گونه ای تنظیم کنید که از آن عبور کند، درست مثل آنکه به یک سیم متصل شده.

گوین با استفاده از این قابلیت، تصاویری زیبا را از مسیر حرکت قطاری که ریل آن در نزدکی دفتر اصلی شرکت قرار داشت ضبط نمود و فیلمی خارق العاده از خلیج سانفرانسیسکو را از طریق آن دریافت کرد.

همین قابلیت توجه بسیاری از شرکت های فیلم ساز را به سولو جلب نمود و باعث شد که این پرنده هوشمند را برای انجام پروژه های سینمایی خود خریداری نمایند.

خبرنگار The Verge که در این ماجراجویی کوتاه، گوین را همراه می کرد در این رابطه گفت: مطمئنم که اگر بفهمم دکمه خاموش کردن وضعیت اتوپایلوت کجاست آن را به مرز نابودی خواهم برد. در مدت ۲۰ دقیقه ای که با این دستگاه کار کردم اصلا به خودم زحمت ندادم که نحوه عملکرد دسته کنترلر را یاد بگیرم و صرفا با استفاده از آزمون و خطا آن را هدایت کردم.

او در ادامه گفت: این قابلیت در نوع خود امکانی لوکس به حساب می آید و تا کنون از سوی شرکت های دیگر عرضه نشده است و با استفاده از آن، با چنان آرامشی سولو را هدایت کردم که در یک سال گذشته در حین کار کردن با هیچ محصول مشابهی تجربه اش نکرده بودم.

در پایان یکی از پروازها نیوتون (خبرنگار The Verge) متوجه می شود که در حین گرفتن عکس و در حالی که اصلا متوجه نبوده، به عقب حرکت می کرده و نگاهش به پهپادی بوده که مقابل او در آسمان پرواز می کرده که ناگهان به زمین می خورد. در این لحظه قطعات مختلفی از کنترلر پلاستیکی دستگاه از بدنه آن جدا شده و به اطراف پرتاب می شوند و باتری هم در جای خود می لغزد.

می خواهید بدانید که چه اتفاقی برای سولو افتاد، باید بگوییم که خوشبختانه مشکلی برای آن به وجود نیامد و همچنان در آسمان مشغول پرواز بود و در حالی که باد با سرعت ۲۰ مایل بر ساعت در حال وزیدن بود، سولو این آمادگی را داشت که هر فرمانی را به اجرا در آورد و این در حالی بود که همچنان ۷۰ درصد از باتری آن باقی مانده بود.

در ادامه قسمت های جدا شده از کنترلر سر هم شدند و با فشردن تنها دو دکمه پرنده به سلامت روی سقف فرود آمد.

عملکرد دستگاه چگونه است؟

شرکت ۳DR این پهپاد را روز گذشته در انجمن ملی نمایش فیلم آمریکا (National Association of Broadcasters Show) در لاس وگاس به نمایش گذاشت و عرضه آن را به صورت رسمی از چند هفته دیگر آغاز خواهد کرد.

قیمت پایه تعیین شده برای این دستگاه برابر با ۹۹۹ دلار است و در صورت تمایل می توان با پرداخت ۳۹۹ دلار دیگر امکانات پیشرفته کنترلی برای دوربین را هم خریداری نمود و باید به اطلاع تان برسانیم که سولو نخستین درونی است که همراه با کلیه تجهیزات جانبی دوربین GoPro عرضه می شود.

اما به نظر می رسد که یکپارچه نمودن دوربین با دستگاه مورد بحث اصلی ترین کار سازندگان سولو بوده است چراکه با این پهپاد می توانید به سادگی فرایند ضبط فیلم را آغاز کرده یا متوقف نمایید یا اینکه نرخ فریم دوربین یا دیگر تنظیمات آن را در حین پرواز تغییر دهید و باید بگوییم که این دستگاه همان چیزی است که فیلم سازان به دنبالش بوده اند.

اغلب پهپادها تنها یک کامپیوتر دارند که درست در واحد پروازی آنها تعبیه شده است و دوربین با استفاده از کنترلر، سیگنال هایش را برای آن ارسال می کند. اما برای سولو دو چیپست یک گیگاهرتزی در نظر گرفته شده که یکی در داخل کنترلر و دیگری درون بدنه پرنده جایگذاری شده است.

پردازنده ای که برای هلی کوپتر چهار پره در نظر گرفته شده صرفا به انجام کارکردهای مربوط به قابلیت اتوپایلوت اختصاص دارد و در عین حال، کنترلر دستگاه هم نقش «کورتکس جلویی» را ایفا کرده و فعالیت های سطح بالاتری را بر عهده دارد که البته برخی از آنها نیز پس از عرضه آپدیت های جدید در اختیار کاربران قرار خواهند گرفت.

اما یکی از جالب ترین این قابلیت ها «بازگشت» پرواز نام دارد و برای استفاده از آن کافی است که دکمه pause را فشار داده و نگه دارید تا دستگاه عملکردی شبیه به ترمز اضطراری را از خود نشان دهد و مسیر طی شده را باز گردد.

اپلیکیشن طراحی شده برای سولو نیز زمانی که باتری دستگاه در حال تمام شدن باشد به شما هشدارهای لازم را می دهد و به صورت خودکار به آشیانه باز می گردد تا مطمئن شود که به موقع آن را شارژ خواهید کرد (در نظر داشته باشید که می توانید این قابلیت را غیرفعال نمایید اما در این صورت کنترلر تا زمانی که پرنده را فرود بیاورید شروع به لرزش خواهد کرد).

شرکت سازنده همچنین پرهزینه ترین خدمات پس از فروش را برای این محصول در نظر گرفته و تنها در صورتی نمی توانید از خدمات آن بهرمند شوید که پهپاد خود را گم کنید.

باید به اطلاع تان برسانیم که سولو نخستین پهپاد ساخته شده در دنیاست که ضمانت بازگشت پول ۳۰ روزه دارد و خریدارانی که از محصول رضایت نداشته باشند می توانند در بازه زمانی اعلام شده، وجه خود را پس بگیرند و برای این منظور صرفا کافی است که به پنج سوال پاسخ دهند و از این طریق شرکت سازنده را برای بهبود محصولات آتی اش یاری نمایند.

در کنار این مسأله، تیمی متشکل از ۱۰۰ تکنیسین هم آماده اند تا در هر زمان که خریداران سولو به کمک نیاز داشتند وارد عمل شوند.

اپلیکیشن دستگاه موارد سوانح هوایی را تحت نظر می گیرد و در چنین مواردی به کاربر پیشنهاد می دهد که با استفاده از بلیط دردسر (trouble ticket ) از واحد پشتیبانی درخواست کمک نمایید.

اگر سانحه به وجود آمده به خاطر خطای هدایت کننده اش باشد، شرکت به او پیشنهاد خواهد داد که یک مدل بازسازی شده را در ازای پرداخت مبلغی پایین تر خریداری نماید و اگر گزارشات اپلیکیشن حاکی از نقص در عملکرد خود دستگاه باشد، شرکت پهپاد خراب را با یکی دیگر جایگزین نموده و در کنار این، تجهیزات جانبی و دوربین GoPro شما را نیز تعویض می کند.

رقابت با فانتوم

آیا این امکانات به حدی بزرگ و قابل توجه هستند که ۳DR را بزرگ ترین بازیگر این صنعت بخوانیم؟ احتمالا به زودی چنین اتفاقی خواهد افتاد. این شرکت در سال ۲۰۰۹ میلادی توسط کریس اندرسون و جردی مانوز راه اندازی شد.

این دو نفر در یک انجمن اینترنتی به نام DIY Drones (یا درون های دست ساز) آشنا شده بودند که توسط اندرسون راه اندازی شده بود و در زمینه توسعه نرم افزارهای متن باز برای کنترل اشیاه پرنده فعالیت داشت. امروز این شرکت ۳۰۰ کارمند دارد و دفاتر آن هم در برکلی، سن دیگو، آستن، تگزاس و Tijuana دایر است.

در پاییز سال گذشته ۳DR پهپادی به نام Iris+ را طراحی کرد اما به خاطر فعالیت شرکت هایی نظیر DJI این محصول فروش موفقی نداشت. کمپانی چینی DJI سال گذشته موفق شد ۵۰۰ میلیون دلار را از محل فروش محصولات خود که برای افراد حرفه ای و آماتور ساخته شده بود و در عکسبرداری و فیلم برداری هوایی مورد استفاده قرار می گرفت به جیب بزند. ناگفته نماند که بازار پهپادهای مصرفی هم اکنونی ارزشی کمتر از یک میلیارد دلار دارد.

البته به پرواز در آوردن این پرنده ها در آسمان مسأله ای بود که با موانع قانونی متعددی در خاک آمریکا روبرو بود و با وضع قوانین تازه در این رابطه که در فوریه امسال صورت گرفت چنین مشکلاتی نیز تا حدودی از میان رفت و حالا شاهد روند تدریجی کاهش قیمت این پرنده ها هستیم.

هر سه نام مطرح این صنعت بر این باورند که اگر کار کردن با این دستگاه ها کمی ساده تر شود و طیف گسترده تری از اپلیکیشن نیز برای آنها تهیه شود، بازار از این محصولات پر خواهد شد.

اندرسون می گوید: با پیچیده تر شدن این دستگاه ها، دیگر نیازی به مهارت داشتن کاربر نخواهد بود و اپل نیز به همین طریق موفق شد که با گنجاندن تنها یک دکمه روی آیفون، صنعت تلفن های همراه را متحول نماید و به این ترتیب توانست تمام آن پپیچیدگی ها را در یک دکمه خلاصه نماید.

کاری که سولو انجام می دهد نیز این است که تمامی پیچیدگی های پرواز، ربات و فرایند دریافت اطلاعات را در یک جا جمع کرده و آنها در یک دکمه خلاصه کند.

به اعتقاد مدیران ۳DR ساخت چنین محصولاتی می تواند آغازگر عصری تازه در صنعت درون ها باشد. نخستین دوره پیشرفت صنعت با پرواز ربات ها رقم خورد و مرحله بعدی ساده تر نمودن فرایند پرواز آنها بود.

اما مرحله تازه به هیچ وجه به مقوله پرواز کردن مربوط نمی شود و در عوض به هوش این ربات ها باز می گردد، به نحوی که می توان آنها را تقریبا به حال خود رها کرد و فرایند پرواز را به خودشان محول نمود.

آینده

طبق گفته نیوتون، شرکت ۳DR تاکنون حتی یک نمونه تولیدی واقعی از سولو را نساخته و در حالی که تنها چند روز تا آغاز فروش این محصول باقی مانده تیم سازنده هنوز هم مشغول بهینه سازی نرم افزار و سخت افزار آن است.

اگر بخواهیم برآیندی از عملکرد این دستگاه داشته باشیم باید بگوییم که همه چیز دقیقا طبق پیش بینی ها جلو رفت اما پهپاد مورد بحث در برخی موارد برای ثابت ایستادن در موقعیت خود با مشکل روبرو بود. از طرف دیگر به خاطر انعکاس نور روی صحفه نمایش تبلت ها (که امری رایج و البته آزاردهنده هم به حساب می آید) به سختی می توان نتیجه شات های گرفته شده را مشاهده کرد.

مسأله دیگر اینکه این دستگاه با چنین قابلیتی کمتر به کار شما خواهد آمد و بیشتر افرادی از آن استقبال می کنند که دائما در حرکت و سفر هستند و سلفی گرفتن با چنین پرنده ای هر قدر هم که به نظرتان جذاب باشد، عاقبت باعث دلزدگی شما خواهد شد.

اینکه بازار درون ها فضای لازم برای فعالیت سه بازیگر اصلی را داشته باشد یا نه، مساله ایست که تنها با گذر زمان روشن می شود، اما بی تردید ۳DR از باقی ماندن در جایگاه سوم این جدول رضایت ندارد.

گوین نیز در این رابطه می گوید که شرکت متبوعش در حال حاضر نسبت به رقیب خود کمتر شناخته می شود با این حال اعتقاد دارد که این موضوع به زودی تغییر خواهد کرد.

وی خاطر نشان کرد که سولو در ۱۰ کشور دنیا عرضه می شود و امیدوار است که به زودی هزاران فروشگاه در سراسر دنیا آن را عرضه کنند و در پایان گفت: «دنیا می فهمد که ۳DR کیست.»

منبع : دیجیاتو

محققان ام آی تی درحال‌توسعه فناوری «ردیابی چشمی» هستند.

در این فناوری تعامل انسان و ابزارهای الکترونیکی برای اندازه‌گیری حرکتی ارزیابی می‌شود اما آنچه محققان در ام آی تی دنبال می‌کنند شیوه جدیدی است که با نشستن روی ناخن کاربر می‌تواند کارهای جادویی انجام دهد.

قرار است جزییات این تحقیق هفته آینده در کنفرانس اثر متقابل انسان و رایانه در کره جنوبی توضیح داده شود اما دو دانشجوی دانشگاه ماساچوست بنام‌های «سیندی هسین-لیو کائو» و «آرتم دمنت یوف» ردیابی به‌اندازه ناخن دست‌ساخته‌اند که برای اولین بار کار ردیابی چشمی به صورت آنلاین را انجام می‌دهد.

به‌عنوان‌مثال این ناخن جادویی(NailO) با نشستن روی دست شما هنگام درست کردن غذا، کمک می‌کند با گرفتن اطلاعات آنلاین شما را در پخت‌وپز صحیح کمک کند.

NailO‌در شرایطی که هر دو دست مشغول هستند به عنوان کنترل از راه دور کار می‌کند و مانند اسکرول دستورالعمل‌های غذایی را در حال پخت و پز انجام می‌دهد. در واقع با تکان دادن دست ناخن جادویی می‌تواند بفهمد در حال انجام چه کاری هستید و در به سرانجام رساندن آن به صورت هوشمند کمک می‌کند.

این دو دانشجو نمونه اولیه را ساخته و در حال توسعه ابداع خود هستند تا تراشه ای چند منظوره ساخته تا کارهای روزانه کاربر را به صورت آنلاین انجام دهد. مثلاً اگر مکانیک باشید ناخن جادویی حین باز و بسته کردن موتور خودرو، در تعمیر آن با دادن اطلاعات آنلاین کمک کند.