دانستنیهای گردشگری

سومین روستای شگفت‌انگیز دنیا در ایران !

 

طبق تصور بیشتر ایرانی‌ها روستای کندوان، یکی از 3 روستای سنگی - صخره‌ای دنیا، در حوالی تونل کندوان قرار دارد اما در حقیقت اینطور نیست و این روستای شگفت‌انگیز و منحصربه فرد در استان آذربایجان شرقی، تبریز قرار دارد.

 

پروفسور دیوید رول، باستان شناس مشهور انگلیسی معتقد است این روستا محل هبوط حضرت آدم است و احتمالا بهشت عدن در آن جا واقع شده است. در حالی‌که اطمینانی در صحت گفته‌های این باستان شناس انگلیسی وجود ندارد.

 

 

 

 

روستایی که مردمان آن سال‌هاست در دل کوه‌ها و صخره‌های سنگی زندگی می‌کنند. این سال ها یعنی 700 سال قبل همزمان با یورش مغول ها؛ یعنی 700 سال است مردم روستای کندوان در دل خانه‌هایی فرو رفته در صخره‌های ماسه‌ی فشرده زندگی می‌کنند.

 

نوعی از معماری روستایی که در تمام دنیا کم‌نظیر است و انقدر حیرت آور است که سالانه تعداد زیادی از گردشگران را به سوی خود می‌خواند، آنقدر که دیگر اهالی روستا از دید و بازدیدهای گردشگران کلافه شده‌اند و از حضور آنها در روستا گلایه می‌کنند!


خانه‌های مخروطی و دوکی شکل 2 تا 3 طبقه مهم‌ترین ویژگی این روستا و دلیل جذب گردشگران هستند. این روستا به عقیده کارشناسان با نوع معماری خاص خود نشان دهنده شکل ویژه‌ای از معماری و الگوی سکونت انسان‌ها، نمونه منحصر به فردی از نحوة استقرار و زندگی جماعت‌های اولیه انسانی در دوره‌های بسیار دور تاریخی است.

 

 

 

 

تاریخ نگاران می‌گویند اهالی این روستا در قرن هفتم هجری برای در امان ماندن از حمله مغول‌ها به دشت مقابل روستای کندوان فعلی مهاجرت کرده و بعد از گذشت مدت زمانی به تدریج حفاری را شروع کرده و خانه‌های سنگی خود را ساخته و در آن پناه گرفته‌اند.

غارهای دستکن و خانه‌های کله قندی این روستا که توسط اهالی حفاری شده‌اند شگفت انگیرترین آثار تاریخی بشری را در تمام دنیا رقم زده‌اند.

 

 

 

 

در دل تپه‌های این روستا صدها آغل، انبار و اتاقک حفاری شده است و البته در کنار خانه‌های شگفت انگیز خود چشمه آب معدنی دارد که اهالی می‌گویند برای درمان بیماری‌های کلیوی مفید است.

 

 

 

 

این روستا جزو 3 روستای شگفت انگیز دنیا و یکی از روستاهای استان آذربایجان شرقی است که در دهستان سهند بخش مرکزی شهرستان اسکو واقع شده‌است. اگربه این روستای بی نظیر سفر کردید بدانید عسل سوغات مسافران کندوان است.

هتل صخره‌ای کندوان هم پیشنهادی برای اقامت در این روستای زیبا است. این روستا آنقدر جاذبه‌های طبیعی و زمین شناسی و مردمی دارد که حتی اگر یک هفته هم در آن اتراق کنید باز وقت رفتن دوست ندارید روستا را ترک کنید.


راه دسترسی: برای سفر به كندوان، از تبریز باید به سمت اسكو در دامنه سهند حركت كرد، اسكو در جنوب شرقی تبریز واقع شده است.


 

 

پیاده‌روی روی ابر‌ها در قدیمی‌ترین جنگل جهان/ اینجا آسمان به زمین می‌آید!

 

جنگل ابر سمنان از قدیمی‌ترین جنگل های زمین محسوب می‌شود.

 

قدیمی‌ترین، خوش آب و هوا ترین، بکر ترین و البته بدون شک زیباترین جنگل ایران با گونه های نادر گیاهی و جانوری در35 کیلومتری شمال شرق استان سمنان و 50 کیلومتری شمال شرقی شهر شاهرود قرار دارد. جنگل ابر سمنان از قدیمی‌ترین جنگل های روی زمین محسوب می‌شود و به این دلیل به این نام نامیده شده است که در تمام طول سال اقیانوسی از ابر این جنگل جزیره مانند را در بر گرفته است.

 

 

 

 

ابرها در این جنگل تا نزدیکی درخت ها پایین می‌آیند و وقتی در جنگل راه می‌روید احساس می‌کنید مشغول پیاده روی روی ابرها هستید.

 

 

این جنگل به اعتقاد خیلی از گردشگردان و دوست داران طبیعت از زیباترین و منحصر به فرد ترین چشم اندازهای طبیعی ایران زیبا محسوب می‌شود و 35 هزار هکتار وسعت دارد.

 

درجه حرارت در این جنگل حتی در ماه های گرم سال پایین است و وجود چشمه سارهای فراوان هم از دیگر ویژگی های این جنگل است؛ جنگلی که تقریبا مرز استان سمنان و گلستان است.

 

 

 

از بعد ازظهر به بعد تا نیمه‌هاى شب هوا در این جنگل رو به سردی می‌رود و گردشگران احساس می‌کنند سوار بر کشتی جنگل روی اقیانوس ابرها شناور هستند. در دل و مرکز جنگل خبری از انسان و زندگی انسانی نیست اما در ابتدای جنگل چوپان‌های گلستانی را می‌بینید که می‌گویند گیاهان دارویی این جنگل کم نظیر است. بنابراین گیاه شناسان برای دیدن و بررسی این نوع گیاهان راهی جنگل ابر می‌شوند.

 

 

جنگل ابر در مسیر جاده شاهرود به آزادشهر و در استان گلستان در کنار روستای ابر قرار دارد. به روایتی دیگر جنگل ابر در 50 کیلومتری شمال شرق شاهرود، در مسیر جاده شاهرود به آزادشهر، استان گلستان و در روستای ابر قرار دارد.

 

 

 

 

 

 

برای رفتن به جنگل ابر در صورتی که ماشین شخصی ندارید می‌توانید به سراغ تورهای دو روزه آژانس های مسافرتی بروید وبا صرف هزینه ای بین 65 تا 75 هزار تومان دو روز را در جنگل ابر به سر ببرید و لذت زندگی در خانه‌های روستایی، گشت و پیاده روی در باغ‌های زیبای روستا و شب نشینی داخل جنگل در کنار آتش را تجربه کنید.

 

اگر قصد کردید به جنگل ابر سفر کنید حتما کفش مناسب، کوله پشتی سبک، پانچو؛ لباس ضد باران٬ لباس گرم، بطری آب، زیر انداز، کیسه خواب، چراغ قوه، کرم ضد آفتاب، عینک و کلاه، صندل یا دمپایی همراه داشته باشید.

 

«زیارت» را زودتر زیارت کنید !

 

 

آب و هوای روستای زیارت در اواخر مهر رو به سردی می رود،ب نابراین این روزها بهترین فرصت برای دیدن روستای زیبای زیارت در استان گلستان است.

شمال کشور برای خیلی از ما تنها محدود می‌شود به دریا و جنگل، به جاده چالوس و دیدن شهرهای بزرگی در شمال کشور که هربار در تعطیلات راهی آنها می شویم و ترافیک این شهرها در تعطیلات نشان می دهد که مردم تنها راه سفر به این شهرها را می شناسند.

 

در حالی که شهرهای شمالی کشور پر از مناطق بکر و روستاهای نه چندان معروف اما بسیار زیبایی هستند که لذت سفر به آنها و غرق شدن در زیبایی، آرامش و مناظر بکرشان با هیچ چیزی قابل مقایسه نیست.

 

 

 

 

دیدن این روستاها که البته بعضی‌شان از فرط زیبایی برای دوستداران طبیعت و گردشگران حرفه‌ای ناآشنا نیستند خیلی هم سخت نیست. کافی است جست‌وجوی کوتاهی برای یافتن این روستاها انجام بدهید و بعد از شناخت کامل مقصد با برنامه ریزی صحیح راهی جاده شوید.

 

روستای زیارت که البته اگر اهل سفر و طبیعت باشید نباید برایتان ناشناخته باشد یکی از روستاهای زیبای گرگان در استان گلستان است.

 

آبشارهای زیبا، چشمه آبگرم و امامزاده صالح از جاذبه‌های گردشگری این روستا هستند.

 

آب گرم این روستا خواص درمانی بسیار زیادی دارد، بنابراین در سفر به این روستا حتما آب تنی در چشمه‌های آب گرم را تجربه کنید.

زنان روستای زیارت نان‌های محلی می پزند که امتحان آنها به تمام نان‌های صنعتی می ارزد. مردم زیارت به دلیل تغذیه مناسب و استفاده از غذاهای جنگلی و سالم عمر طولانی دارند.

 

این روستا در این روزها گزینه خوبی برای سفر است، چون در اواسط پاییز هوای زیارت رو به سردی می رود.

 

برای رفتن به این روستا باید به گرگان سفر کنید. زیارت در ادامه جاده ناهارخوران به سوی کوهستان‌های جنوب شهر گرگان حدود ۱۰ کیلومتر جلوتر از ناهارخوران قرار دارد.

 

اگر در گذشته به این روستا سفر می کردید و نیت می کردید چند روزی در زیارت بمانید و دل سیر این زیارت را زیارت کنید! تنها می توانستید در خانه‌ها و ویلاهای اجاره‌ای ساکن شوید. اما در حال حاضر روستای زیارت هتل هم دارد. یکی از روزهای مهرماه که هنوز سرمای پاییز بر گرمای خورشید غلبه نکرده است می توانید راهی این روستا شوید و خاطره‌ به یادماندنی از سفر به روستای زیارت و دیدار با مردم مهربان و مهمان نواز این روستا برای خود رقم بزنید.

 

برای دیدن آبشار زیبای زیارت در روستای زیارت باید در حدود 15 دقیقه پیاده روی کنید.ا ین پیاده روی در دره زیبایی صورت می گیرد و باید از این مسیر بگذرید.ب نابراین نگران مسیر نباشید. اتوموبیل‌تان را پارک کنید و با خیال راحت به طرف آبشار بروید.

 

سفر به جنگلی که محل عبور فرشته ها است/غرق شدن در مه و زیبایی

درفک بی‌شک از زیباترین کوهستان‌های ایران و از زیست‌گاه‌های گیاهی و حیوانی مهم کشور است.

 

قله درفک بام استان گیلان و آتشفشان خاموشی است که بین دو شهرستان رودبار و سیاهکل بر بالای منطقه دیلمان، عمارلو و خرگام قرار دارد.

 

می‌گویند زلزله سال 1369 بخش‌هایی از این قله را در هم فرو ریخت و بعد از آن هر سال بر شدت فرسایش قله افزوده شده است؛ قله ای که اهالی معتقدند اسرار سالیان سال اقوام گیل و دیلمی‌را در خود نهفته دارد، رازهایی که هنوز در دل غارها و جنگل‌های انبوه سر به مهر باقی مانده اند.

 

 

 

 

ارتفاع قله درفک 2700 متر است و از سمت جنوب به کوه‌های منجیل متصل و از مشرق و جنوب شرقی تا کوه‌های پیشکوه و رشته کوه‌های عظیم تخت سلیمان ادامه دارد و تا دره سه هزار تنکابن ادامه می‌یابد.

 

 

 

 

درفک بی شک از زیباترین کوهستان‌های ایران و از زیست‌گاه‌های گیاهی و حیوانی مهم کشور است. این کوه در شهرستان رودبار قرار دارد.

 

 

 

 

۲۰ کلبه‌ی سنگی پایین تر از قله قرار دارند که در فصل‌های بهار و تابستان مورد استفاده‌ی اهالی محلی و دام‌ها قرار می‌گیرد. دشت‌های سر سبز و کوهپایه‌های جنگلی پوشیده از انبوه درختان چشم هر بیننده ای را نوازش می‌دهد.

 

 

 

 

یک غار یخی به طول ۱۰۰ متر هم در این منطقه وجود دارد که آب شرب هم تامین می‌کند. این غار روی قله قرار دارد و عشایر در داخل كاسه قله با سنگ خانه ساخته اند و از داخل این غار كه بر اثر جمع شدن برف در زمستان تبدیل به یخچال می‌شود یخ بیرون می‌آورند و برای سیراب كردن احشام خود از آن استفاده می‌کنند.

 

 

 

 

البته اهالی می‌گویند این غار در تمام سال برف را در خود نگه می‌دارد و به همین دلیل منبع تأمین آب چوپانان منطقه است. دهانه این غار بسیار تنگ است و وارد شدن به آن بدون تجهیزات یخ نوردی شدنی نیست، بنابراین سعی نکنید وارد آن شوید.

 

 

 

 

بهترین زمان برای رفتن به جنگل‌های زیبای درفک البته پاییز است . در پاییز درفک می‌شود در برگ‌های پاییزی غرق شد و شگفت زده از رنگارنگی برگ‌ها در جنگل قدم زد و زیباترین خاطره زندگی خود را رقم زد.

 

 

 

 

چادر زدن در جنگل درفک و سر کردن شب با صدای پارس سگ‌ها و گوسفندان و دیدار با چوپان‌های مهربان محلی و روشن کردن آتشی کوچک می‌شود گوشه ای از زیباترین سفر زندگی تان. مه غلیظ و ابرهایی که که در ارتفاعات به زیر پایتان می‌رسند سفرتان را رویایی تر می‌کنند.

 

 

 

 

برای رفتن به درفک از تهران باید در اتوبان قزوین- رشت، بعد از عبور از رودبار از محلی به نام رستم آباد که در مقابل راهدارخانه رستم‏آباد قرار دارد، به سمت راست تغیر مسیر بدهید. پس از عبور از تنکابن و پل سپید رود ، به سمت روستای شیرکوه حرکت کنید. بعد از حرکت از شیرکوه وارد جنگل‌های زیبای درفک می‌شوید و تا چشمتان کار می‌کند جنگل است و جنگل.

 

 

 

 

راستی کوهنوردان زمان صعود به درفک با تابلویی چوبی مواجه می‌شوند که روی آن نوشته شده است: اینجا محل عبور فرشتگان است، زمین را آلوده نکنید! و بعد روی تابلو جهت فلشی به سوی قله است.

آبشار گزو - سوادكوه

•معرفی :

 

اين آبشار با ارتفاع تقريبي 75 متر در منطقه‌ي جنگلي و سر سبز و زيباي لفور مازندران در كنار امامزاده‌اي معروف به سه بزرگوار گزو در فاصله‌ي 15 كيلومتري «زيراب» سوادكوه قرار دارد. پس از طی ۲۸ کیلومتر جاده خاکی در این جنگل زیبا به امامزاده برادران گزو میرسیم . البته در طول مسير به دو راهي هاي زيادي ميرسيم كه با تابلوي به طرف امامزاده گزو راه كاملا" مشخص ميشود . از امامزادهتا آبشار بمدت نیم ساعت پیاده روی بسمت پایین جنگل با یک شیب نسبتا تند فاصله داریم . بهشت گمشده و چشمه دلاسره نیز در همین منطقه واقع است باید در پای عظمت این آبشار ایستاد و آن را تماشا کرد چون فقط در اینصورت است که آبشار در وسط آن جنگل بکر معنا پیدا میکند

• امکانات و تسهيلات تفريحی، گردشگری، حمل و نقل، اسکان و ... :

 

مسير ارتباطي آن راه روستايي جمشيد آباد «زيرآب» و ديگري از جاده‌ي لفور در پشت سد البرز در جاده كارسنگ است. برای دسترسی به آن یک ساعت و نیم پياده روي سبک نیاز است . وضعيت اسكان بصورت آزاد در دل جنگل ميباشد

 

جايي براي طبيعت دوستان و گردشگراني كه سفر و عشق به دل طبيعت دارنند

• آب و هوا : كوهستاني

• آدرس : مازندران - سوادكوه - زيرآب روستاي جمشيد آباد

• فاصله تا مرکز : حدودا 95 كيلومتر تا مركز استان فاصله دارد

• راه ارتباطی :

زميني

 

 

 

 

 

طولانی ترین رودخانه کردستان

 

آخرین فرصت های سفر تابستانی است و اگر هنوز برای انتخاب مقصدتان مردد هستید، پیشنهاد می کنیم روی گزینه های غربی کشور که این روزها سرسبز و خنک و دلچسب هستند، بیشتر فکر کنید. پیشنهاد ما برای شما، استان کردستان و شهرستان سروآباد است که با طبیعت خنک و پرآبش از شما پذیرایی خواهد کرد.

 

اورامان معروف ترین و توریستی ترین بخش کردستان است و اگر قرار باشد یک سفر کوتاه به این منطقه داشته باشید، باید بگوییم آنچه لذت سفر شما را کامل می کند، سر زدن به رودخانه سیروان است. رودخانه‌ای كه در جنوب غربی كردستان جریان دارد و طولانی‌ترین رودخانه این استان به حساب می آید.

 

 

 

 

از زیبایی های اورامان زیاد برایتان گفته ایم؛ اما بگذارید این بار از طراوت رودخانه سیروان بگوییم که می توانید در حاشیه آن چند روزی اقامت کنید و سفر طبیعت گردی متفاوتی را تجربه کنید.

سیروان محل تمرین و مسابقات قایقرانان استان است و حتی گاهی به میزبانی مسابقات ملی و بین‌المللی هم انتخاب می شود. با این حساب، اگر اهل قایقرانی باشید می توانید از موج های پرخروش این رودخانه به اندازه کافی لذت ببرید

 

سیروان بعد از به هم پیوستن آب‌های بخش‌های جنوب‌غربی، غرب و مركز استان مثل قشلاق، گاوه‌ رود و گردلان به وجود می آید و در مسیری طولانی به راه می‌افتد و با مسیر پیچ در پیچ خود، زمین های زیادی را سیرآب می کند. این رود سروآباد و منطقه باستانی اورامان را به دو بخش تقسیم می‌كند و تنها راه ارتباطی مهم بین این دو بخش پل دوآب در حدود 25 كیلومتری شمال غربی پاوه است. در كناره شمالی سیروان مقبره سلطان اسحاق در نزدیكی روستای شیرخان واقع شده است. سیروان بعد از طی مسیری طولانی با رودخانه لیلی تلاقی پیدا كرده و وارد كردستان عراق می‌شود و از آنجا با پیوستن به رودخانه دیاله، وارد رود بزرگ دجله شده و در نهایت به خلیج همیشه آبی فارس می ریزد.

 

 

 

 

 

شاید برایتان جالب باشد که بدانید، سیروان محل تمرین و مسابقات قایقرانان استان است و حتی گاهی به میزبانی مسابقات ملی و بین‌المللی هم انتخاب می شود. با این حساب، اگر اهل قایقرانی باشید می توانید از موج های پرخروش این رودخانه به اندازه کافی لذت ببرید. اما حواستان باشد که رودخانه سیروان به همین اندازه هم برای شنا خطرناک است. به خصوص برای بچه ها و شناگرهای آماتور. خطر غرق شدن در این رودخانه بسیار زیاد است و بارها پیش آمده كه جوانان كرد از اهالی بومی همین منطقه وقتی برای شنا وارد رودخانه شده‌اند، غرق شده اند.

 

 

 

 

اگر قصد سفر به اورامان و سیروان را دارید، بهترین مسیر فاصله بین روستاهای «اسپریز» تا «هجیج» است كه به دلیل وجود جاده شنی موازی و در راستای رودخانه، دیدنی‌های بسیار زیادی دارد و مطمئنا می‌تواند نظر و رضایت شما را جلب كند.
طولاني ترين رودخانه کردستان

 

 

تنها شهر بی كولر ایران

 

اگر وقت رفتن به بیرون کمی دقت کنی می‌بینی بر سر هر پشت بام و یا جلوی هر پنجره‌ای کولری گذاشته شده است. حدود 70 درصد از خانوارهای ایرانی در فصل گرما از كولرهای آبی و یا گازی برای خنك كردن محیط زندگی خود استفاده می‌كنند که توان کولرهای آبی در حدود 500 وات و در مورد كولرهای گازی بالغ بر 2000 وات است.

 

سال‌هاست مردم کشورمان، شهرستان چالدران را به عنوان شهر بی‌كولر می‌شناسند چراكه واقع شدن در دامنه سلسله جبال زاگرس كه آن را از شمال تا جنوب چون نگینی دربرگرفته است، هوای خنكی را بر مردم این شهرستان رقم زده است.

 

علی رادمنش یکی از شهروندان چالدران می گوید: در سالهای گذشته و بر اساس شرایط هوایی حاکم بر آسمان شهرستان، در این مواقع سال وقتی بیرون از خانه می‌رفتیم تعداد کمی از شهروندان را می‌دیدیم که اوقات فراغت خود را در بیرون از منزل‌هایشان به سر می‌برند.

 

 

 

 

 

او ادامه می دهد: اگرچه در روزهای اخیر آب و هوای شهرستانمان گرمای بی‌سابقه‌ای را در مقایسه با میزان دمای گذشته‌اش تجربه می‌کند، اما اکنون هم چهره این شهر دارای زیبایی‌هایی وصف نشدنی است.

 

مطبوع بودن دمای هوای شهرستان چالدران در طول تاریخ به گونه‌ای بوده است که فروشندگان مجاز لوازم خانگی این شهرستان نیز می ‌گویند در سابقه 40 یا 50 ساله خود تا بحال فروش کولر را در این شهرستان ندیده‌اند.

 

 

 

 

امین ولی‌زاده یکی از فروشندگان لوازم خانگی در شهرستان چالدران هم می گوید: من در طی 25 سال سابقه فروشندگی خود و با توجه به ارتباط هایی که با سایر فروشندگان داشته‌ام هرگز مشاهده نکرده‌ام که در فروشگاه‌های این شهرستان اقدام به فروش کولر کنند. سیستم‌های خنک کننده این شهرستان فقط پنکه است که آن هم فقط در زمان‌هایی استفاده می‌شود که دمای هوا بالا رود یعنی فقط در بعداز ظهرها آن هم نه در تمام ایام.

 

 

 

 

بد نیست بدانید که در سال های گذشته این شهرستان تا حدی دارای هوای معتدل و مطبوعی بود که مردم این شهرستان در هوای گرم فصل تابستان به جای استفاده از پارکها و یا فضاهای سبز ترجیح می دادند در خانه‌های خود بمانند.

 

البته تعطیلات امسال با توجه به شرایط آب و هوایی حاکم بر کشور، این ویژگی منحصر به فرد طی گرمای چند روز اخیر در چالدران دچار تغییر شده و مردم را وادار به خروج از خانه‌های خود می‌کند و یا شهروندان را به تهیه دستگاه‌های خنک کننده مجبور کرده است.

 

 

 

 

یکی از دلایل این گرمی هوای شهرستان از بین رفتن پوشش گیاهی بر اثر سیل‌های اخیر در شهرستان چالدران است. متاسفانه هر سال به علت وقوع پدیده سیل بیش از 4میلیون مترمكعب خاك در هر هكتار از اراضی و مراتع این شهرستان از بین می‌رود.

کهن‌ترین درختان جهان در یزد

 

یزد سرزمین کهن‌سال ترین موجودات زنده دنیاست، به طوری که تاریخ سکونت انسان را در این سرزمین به زمانی پیش از هزاره سوم قبل از میلاد نسبت می‌دهند. بعضی از متون تاریخی هم زیربنای شماری از شهرهای این استان مانند میبد را به سلیمان پیامبر، یزد را به ضحاک و اسکندر مقدونی و ابرکوه را به ابراهیم پیامبر نسبت داده‌اند. در این میان، شاید سرو پنج هزار ساله ابرکوه، دیدنی‌ترین یادگار طبیعی این شهر از تاریخ طولانی یزد باشد که در کنار درختان دیگر کویری، مهر تاییدی بر تاریخ بلند از منطقه می‌زند.

 

 

 

 

در استان یزد بیش از 50 درخت کهن‌سال شناسایی شده‌اند که از گونه‌های مختلفی مثل سرو، چنار، گردو و زبان گنجشک هستند. درختانی که هنوز هم در میان مردم حرمت و شکوه دارند و مردم روزهای تعطیل شان را در کنار آن‌ها شب می‌کنند.

 

بیشتر درختان کهن استان یزد بین 800 تا 1500 سال عمر دارند و سمبلی از مقاومت و پایداری مردم کویر‌نشین در برابر شرایط نامساعد آب و هوایی هستند و شاید به همین دلیل باشد که یزدی‌ها این طور به درختان کهن‌سالشان احترام می‌گذارند و آن‌ها را مقدس می‌دانند

 

مثلاً عده ای از مردم طبس، طبق یک رسم قدیمی شب‌های جمعه در داخل درخت سرو 1500 ساله خرو در این شهرستان برای شفای بیماران‌شان چراغی می‌افروزند و به آن پارچه بسته و مراد خود را طلب می‌کنند.

 

یا اهالی روستاهای همجوار با چنار تنگ چنار مهریز بر این اعتقاد هستند که این درخت هر هزار سال یک بار خود به خود آتش گرفته و مجددا خاموش می‌شود.

 

در مورد چنار 1400 ساله چک چک که از نظر قدیمی‌های یزد مقدس است، می‌گویند که این درخت تاکنون دو مرتبه تحت تاثیر ریزش کوه شکسته و مجددا روئیده است.
کهن‌ترين درختان جهان در یزد

 

اهالی منطقه دربید یزد هم برای بر آورده شدن حاجات خود نخ‌های رنگین به سرو کهن‌سال خود آویزان می‌کنند.

 

در مورد درخت ارس باجگان در شهرستان بافق نیز شایعاتی مبنی بر این که با بریدن شاخه‌‌های آن از محل برش خون جاری می‌شود، وجود دارد بنابراین از نظر آن‌ها این درخت مقدس است و بسیار مورد احترام.

 

چنار تلکین آباد نیر و زبان گنجشک میبد نیز مورد تقدس مردم این مناطق است و به همین علت از چوب آن‌ها برای ساختن نخل به منظور عزاداری در روزهای تاسوعا و عاشورای امام حسین (ع) استفاده می‌‌شود.

 

سرو 5هزار ساله‌ شهرستان ابرکوه دومین درخت پیر دنیا است که در تمام جهان به عنوان نمادی از زندگی و زیبایی معرفی شده است. با این حال هنوز هم خیلی از گردشگران، از وجود این جاذبه دیدنی در 120‬ کیلومتری غرب شهر یزد بی خبرند

 

دومین درخت پیر جهان

 

سرو 5هزار ساله‌ شهرستان ابرکوه دومین درخت پیر دنیا است که در تمام جهان به عنوان نمادی از زندگی و زیبایی معرفی شده است. با این حال هنوز هم خیلی از گردشگران، از وجود این جاذبه دیدنی در 120کیلومتری غرب شهر یزد بی خبرند.

 

سرو کهن ابرکوه(ابرقو) بعد از درخت مسوسلاه، پیترین ارگانیسم زنده در روی زمین است که اگرچه در ایران به سرو 5هزار ساله شهرت دارد، اما از سوی دانشمندان ژاپنی و روس سن آن حتی تا 8000 سال هم برآورد شده است.

 

حمدالله مستوفی در کتاب نزهت القلوب که در سال 740 هجری قمری تالیف شده است، درباره این سرو آورده است: " آنجا سروی است که در جهان شهرتی عظیم دارد. چنانچه سرو کشمیر و بلخ شهرتی داشته و اکنون این از آن‌ها بلندتر و بزرگ‌تر است...".

 

"الکساندر روف" دانشمند روسی عمر این درخت را بین 4000 تا 4500 سال برآورد کرده است. این درخت کهن زنده در حال حاضر حدود 28 متر ارتفاع دارد و محیط دور تنه آن 11.5 متر است.

 

 

 

 

درخت هزار ساله در باغچه یک خانه

 

شهرستان ابرکوه دارای سرو کهن‌سال دیگری نیز هست که سن آن را بیش از هزار سال تخمین می‌زنند، این درخت در باغچه یکی از خانه‌های قدیمی این شهر قرار گرفته و البته دارای پلاک میراث فرهنگی است.

 

منطقه دربید واقع در 30 کیلومتری شمال شرقی یزد نیز میزبان چهار درخت کهن‌سال و دیرزیست سرو است.

 

بیشتر درختان کهن استان یزد بین 800 تا 1500 سال عمر دارند و سمبلی از مقاومت و پایداری مردم کویر‌نشین در برابر شرایط نامساعد آب و هوایی هستند و شاید به همین دلیل باشد که یزدی‌ها این طور به درختان کهن‌سالشان احترام می‌گذارند و آن‌ها را مقدس می‌دانند

 

سرو 2500 ساله‌ ای به ارتفاع 21 متر که اهالی منطقه جهت برآورده شدن حاجت به آن پارچه‌‌های رنگی آویزان کرده‌‌اند و هم‌ اکنون به دلیل محوطه سازی و سنگ چینی در معرض خطر خشکیدگی قرار دارد، سرو 12 متری دیگری که سن آن را نزدیک به هزارسال تخمین زده‌اند و به گفته اهالی به دلیل انشعابات زیاد درخت در گذشته مردم از ترس اشرار از آن به عنوان پناه استفاده می‌کرده‌اند و نهایتا دو سرو دیرزیست 150 تا 200 ساله که ارتفاع آن‌ها 19 و 11متر است.

 

سرو منگ آباد مهریز از درختان کهن‌سال شهرستان مهریز است که سن آن را بیش از دو هزار سال تخمین زده ‌اند. بر روی تنه این درخت 14 متری آثار زیادی از نوک دارکوب وجود دارد.

 

چنار تنگ چنار مهریز یکی دیگر از درختان کهن‌سال مهریز است که در 42 کیلومتری جنوب این شهر واقع شده و سن آن را 1100 تا 1200 سال تخمین زده ‌اند. اهالی منطقه عقیده دارند که این درخت هر هزار سال یک بار آتش گرفته و خود به خود خاموش می‌‌شود و حدود 20 سال پیش نیز درخت آتش گرفته است.

 

 

 

چنار 1500 ساله روستای نصرآباد نیز دیگر دیدنی درختان کهن‌سال استان یزد است که در 37 کیلومتری شمال غرب شهرستان تفت روییده است. درون تنه این درخت به دلیل آتش سوزی خالی شده و هم ‌اکنون شاخه‌‌های جوان این درخت که جایگزین شاخه‌های اصلی بریده شده،‌ با سیمهای قوی مهار شده‌اند.

 

چنار اسلامیه هم با سن تخمینی 1500 سال در 10 کیلومتری جنوب غرب شهرستان تفت و در روستای اسلامیه قرار دارد. درون تنه این درخت که دارای پلاک میراث فرهنگی است نیز در اثر پوکی خالیست و در گذشته از این فضا برای دکه کفاشی استفاده می‌شده است. اهالی روستا می‌گویند؛ شاخه‌‌های این درخت توسط کدخدای محل یک بار جهت ساخت درب و پنجره مدرسه بریده شده است.

 

بیشتر درختان کهن استان یزد بین 800 تا 1500 سال عمر دارند و سمبلی از مقاومت و پایداری مردم کویر‌نشین در برابر شرایط نامساعد آب و هوایی هستند و شاید به همین دلیل باشد که یزدی‌ها این طور به درختان کهن‌سالشان احترام می‌گذارند و آن‌ها را مقدس می‌دانند

 

سرو روستای چم در پنج کیلومتری شمال شرق شهر تفت و در نزدیکی روستاهای زین آباد و مبارکه واقع شده که سن آن را 1100 سال تخمین می‌زنند. این درخت ثبت شده در میراث فرهنگی است. این درخت با ارتفاع 18 متر در حیاط آتشکده زرتشتیان قرار گرفته و در کنار تنه آن جایگاهی برای روشن کردن شمع ساخته شده است. قدیمی‌‌های منطقه از هجوم ملخ‌ها به بسیاری از انشعابات این درخت در حدود 60 سال پیش و همچنین خشک شدن درخت در اثر وزش باد شدید در حدود 50 سال قبل که منجر به ایجاد شکاف در تنه اصلی آن شده، خبر می‌دهند که البته هم ‌اکنون این شکاف توسط سیم بکسل بسیار قوی مهار شده است.

 

سرو زین آباد تفت 9 متر ارتفاع و سن آن نزدیک به 900 سال تخمین زده شده است و در پشت این درخت آتشکده بسیار کوچکی وجود دارد.

 

سن سروهای دو قلوی روستای مبارکه تفت را 1500 سال تخمین زده ‌اند. هر دو درخت به ثبت میراث فرهنگی در آمده و در نزدیکی آن‌ها بقایای آتشکده کوچکی مشاهده می‌‌شود.

 

چنار 900 ساله‌ طزرجان نیز از دیگر درختان کهن‌سال شهرستان تفت است که در 27 کیلومتری جنوب تفت و در روستای طزرجان در حال زیست است.

 

اهالی منطقه فیروزآباد شهر میبد در مورد درخت کهن‌سال زبان گنجشک این محل که سن تقریبی آن را 800 سال تخمین زده‌ اند، می‌گویند: درخت سه مرتبه از نزدیکی یقه جهت ساختن نخل قطع شده ولی دوباره جوانه زده است. آن‌ها معتقدند به دلیل قرابت احساسی نخل‌های ساخته شده از این درخت با خود درخت، هیچگاه نمی‌توان نخل را از زیر درخت عبور داد زیرا در زمان عبور، نخل به درخت چسبیده و درخت استوارتر و قویتر به نظر می‌آید و از این جهت این درخت را درخت مقدس نیز می‌نامند.

 

 

 

 

چنار باجگان بافق با سه شاخه قطور که هر کدام محیطی بالغ بر 2.5 متر دارند از درختان کهن‌سال شهرستان بافق است که سن آن را با 34 متر ارتفاع، حدود 700 سال ذکر کرده ‌اند.

 

درخت ارس این منطقه که قبلاً مختصری در مورد آن اشاره شد نیز تاکنون در پناه اعتقادات مردمی حفظ شده است.

 

سرو شادکام بافق که درختی با 35 متر ارتفاع و در درون یک باغ شخصی قرار دارد نیز در زمره همین درختان مورد احترام است.

 

چنار تلکین آباد نیر هم از درختان کهن‌سال مورد احترام در منطقه است که به گفته اهالی حدود 950 سال پیش آتش گرفته و تا نزدیکی یقه سوخته ولی دوباره رشد کرده است. نزدیک به پنج سال پیش نیز یکی از شاخه‌‌های قطور فرعی درخت جهت ساخت نخل بریده شد.

 

به این لیست باید سرو باغ خواجه تفت، سرو قندی اشکذر، سروهای مقدس روستای خرو طبس، سرو نصرت آباد شاهدیه، پده هارونی ابرکوه، بنه بداف بخش بهمن ابرکوه، بنه دشت شیطور بافق، چنار و بنه آسویج و درخت بنه کمکوئیه بهاباد، درختان چنار کرخنگان خاتم، چنار جرمق علیای کرخنگان با قطر تنه بیش از شش متر و گردوی کرخنگان و... را هم اضافه کنید تا فهرست کاملی از درختان کهن‌سال یزد داشته باشید!

 

بش قارداش یکی از جاهای دیدنی استان خراسان شمالی

 

 

بش قارداش یکی از جاذبه های طبیعی و گردشگری شهرستان بجنورد می باشد که از لحاظ واژه در زبان ترکی به معنی پنج برادر می باشد.

 

نقطه جغرافیایی

این مکان در ۷ کیلومتری شهر بجنورد (مرکز استان خراسان شمالی) در مسیر جاده بجنورد اسفراین می باشد

 

تاریخی

پیش از اسلام در زمان اشکانیان و ساسانیان در این محل عبادتگاه پیشوایان کنتیس زرتشتی قرار داشته است.به سبب اقامت چهار فصل مغ (بزرگان دینی زرتشتی) به چهار مغان شهرت یافته است.طبق مدارک موجود آب چشمه به چهرمغان یا چرمغان موسوم بوده که هم اکنون نیز به این نام معروف است.

 

نام این مکان یعنی بش قارداش بر اساس داستانی تاریخی است که در بین مردم شهر جریان دارد. طبق این افسانه در روزگاران قدیم پنج برادر در شهر بجنورد زندگی می کردند که به دلیل مخالفت با ظلم و ستم حکمران تحت تعقیب ماموران قرار داشتند. این پنج برادر به همراه هم گریختند و ماموران نیز آنها را تا این مکان تعقیب کردند. پنج برادر از خدا طلب کمک کردند، در این هنگام پنج سوراخ در کوه ایجاد شد که برادران به آنها پناه بردند و از سوراخ ها آب گوارایی جاری شد. تا سالها قبل و پیش از خشکسالی های شدید تعداد چشمه ها پنج عدد بود که تمامی آنها آب بسیار داشتند. البته بعضی از افراد ناآگاه این موضوع را اینچنین نقل می کنند که چون پنج چشمه غار مانند سنگی وجود دارد نامشان بش قارداش شده است. قار=غار و داش که در ترکی همان سنگ است. البته احتمالا این روایت توسط مهاجران و کسانی آشنایی به زبان ترکی نداشته اند پدید آمده. در ترکی صفت قبل از اسم می آید. یعنی اگر اینگونه بود باید نام «بش داشلِه غار» به آن می دادند.

 

آب چشمه بش قارداش از کوهی سنگی و از پنج شکاف بزرگ و کوچک در پایین کوه بیرون می ریزد. که در روزگار دیرین آب چشمه در سمت بالا و میانه کوه بیرون می زده و هم اکنون شکافها و مسیرهای آب نیز برروی کوه جای مانده است. در پایین کوه یک شعار سنگ تراشیده ای وجود دارد که شعار زرتشتیان یعنی پندار نیک گفتار نیک و کردار نیک برروی کوه حک شده است سنگتراش این اثر اسماعیل جزمی نقاش، خطاط و سنگ تراش بجنوردی می باشد که در سال ۱۳۰۰ و اندی این سخن را تراشیده و به گفته خودش برای در یاد ماندن در دلها تاریخ آن را به ۱۳۰۰ خورشیدی نوشته است. در سمت چپ کوه و چشمه بش قارداش یک بنای تاریخی که به دستور ناصرالدین شاه قاجار ساخته شده هم اکنون پابرجاست و در سالهای قبل چندی از خاندان شادلو بجنورد در آن دفن شده اند. در روبروی استخر اصلی بش قارداش یک دروازه از حدود ۲۰۰ سال پیش تا کنون پابرجاست.

 

 

 

 

خواص معدنی آب بش قارداش

آب چشمه بش قارداش در آبشناسی پزشکی جهت درمان بیماریهای تغذیه ای، اشکالات کبدی، صفرایی و ناراحتی های دستگاه ادراری دارای اهمیت خاصی می باشد. در تحقیقات دکتر محمدرضا غفوری استاد دانشکده داروسازی دانشگاه تهران آب معدنی بش قارداش در شمار آبهای بیکربناته، کلسیم و سولفاته کلروره سرد به همراه سیلیس و آثار آهن می باشد. در اعلامیه بهداشت محیط شهرستان بجنورد به نقل از کتاب ایشان (شناخت آب معدنی و چشمه های ایران) اثرات درمانی آب بش قارداش چنین اعلام شده است. در اختلالات دستگاه گوارش معده، کبد، لوزالمعده و روده موثر است در اثرات سوخت و سازکلوسیدها، پروتیدها، کلسترول به ویژه اسید اوریک. در اعمال تغذیه در مورد بیماریهای معده خاصیت قلیایی این آبها به سبب خنثی کردن اسیدیته و وجود سیلیس اثر حفاظتی و تسکین دهنده دارد. در مورد روده ها بطور مستقیم نیروبخش و بطور غیر مستقیم در اثر سهولت ترشحات صفرایی و لوزالمعده سبب تغییر محتویات شیمیایی و میکروبی محیط می گردند. باید متذکر شد اینگونه آبها در تورم روده ها در اثر تخمیر اثرات نیکویی دارند. در مورد کبد و لوزالمعده از نظر تجربی گذشته از ازدیاد خاصیت، آمیلار، آب دهان و لوزالمعده نیروی اسیدزا، اوره آز، ساکاراز، آنزیمهای کلوتامیک و پیرودیک را بالا می برند. آب بش قارداش چندی پیش توسط شرکت چشمه طبیعت بجنورد به بهره برداری رسید و به صورت آب معدنی ابتدا با نام سحا و چندی بعد با نام گلستان وارد بازار ایران شد.

 

 

 

 

امکانات

این مکان تفریحی دارای سه استخر می باشد که دو استخر آن برای شنا کودکان و بزرگسالان درست شده است. یک نمازخانه برای مردم و مسافرین محترم و از امکانات در حال ساخت می توان به استخر بانوان اشاره کرد. دیگر امکانات: تلفن همگانی - سوپر مارکت - سیستم روشنایی در شب - پارکینگ - کمپ نیروی انتظامی - پست امداد و نجات هلال احمر - آنتن دهی همراه اول و ایرانسل - آب شرب و سرویس بهداشتی

 

 

تله کابین گردنه حیران/گزارش تصویری

 

منطقه حیران در جاده آستارا به اردبیل جزو مناطق سازمان گردشگری و میراث فرهنگی اردبیل، برای توسعه گردشگری طبیعی محسوب می‌شود و محل تلاقی مرز مشترک بین استان‌های گیلان، اردبیل و جمهوری آذربایجان است. مسیر تله کابین حیران، از جاده آستارا به اردبیل در منطقه حیران در حوزه استحفاظی اردبیل آغاز شده و وارد جنگل فندقلو می‌شود.

مسير تله كابين حيران از جاده آستارا به اردبيل در منطقه حيران آغاز شده و وارد جنگل فندقلو مي‌شود كه با علاوه براینکه با موضوع گردشگري و افزايش درآمدهاي اقتصادي آن سنخيت كامل دارد، فرصت مناسبي براي جذب گردشگر است.

منطقه گردشگري حيران برخوردار از ويژگي‌هاي رفاهي و تفريحي خاصی است بطوریکه در ابتدا، انتها و مسير اين تله كابين امكانات رفاهي، هتل و رستوران ايجاد شده تا مسافران ورودي به اين منطقه احساس رضايت كنند.

تله كابين حيران دو ايستگاه مستقل دارد كه يك ايستگاه در جنگل فندقلو و ديگري در منطقه حيران گيلان است.

گردنه حيران يكي از پرجاذبه‌ترين مناطق گردشگري كشور است که می توان احداث تله كابين حيران را گام مهمي در راستاي توسعه گردشگري گيلان و اردبیل دانست.

تله كابين در نقطه‌اي از گردنه حيران قرار گرفته كه از طرف شرق به درياي خزر و شهر آستارا و چشم‌اندازهاي زيباي گردنه حيران و از طرف غرب و جنوب به جنگل‌هاي زيباي فندقلو و از شمال نيز به شهرهاي مرزي جمهوري آذربايجان مشرف است.

تله کابین گردنه حیران بزرگترین تله کابین کشور به طول مسير يك‌هزار و 500 متر است که از مناطق نمونه گردشگری کشور به حساب می آید.
 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"درگز " جایی در مرز ایران و ترکمنستان

 

درگز یکی از شهرهای استان خراسان رضوی در شمال شرقی ایران است. نام پیشین این شهر محمدآباد بود. به استشهاد مستندات تاریخی، درگز قبل از ورود اسلام به ایران مرکز حکومت اشکانیان بوده و پیش از آن هخامنشیان نیز بر آن سیطره داشته اند. این ناحیه در مرز ایران و ترکمنستان واقع شده و به عبارتی زیر پونس نقشه است .
اگر چه این شهرستان در بین مردم کمتر شناخته شده اما از نظر جاذبه ای توریستی بی نظیر است.

موقعیت جغرافیایی
شهرستان درگز، با پهنه ای حدود 3.924 کیلومتر مربع در شمال استان خراسان رضوی، در کنار مرز ایران و ترکمنستان،‌ از نظر جغرافیایی در 37 درجه و 26 دقیقه پهنای شمالی و 59 درجه و 7 دقیقه درازای خاوری و بلندی 450 متر از سطح دریا قرار دارد. این شهرستان از سوی شمال و خاور به جمهوری ترکمنستان، از باختر به شهرستان قوچان، از جنوب به شهرستان های چناران، قوچان و مشهد محدود است. آب و هوای آن در نقاط کوهستانی سرد و در نواحی پست، گرم و پوشیده از مرتع و چمن زار است. هوای درگز گرم و نیمه مرطوب است. بیش ترین درجه حرارت در تابستان ها 38 درجه بالای صفر و کم ترین آن در زمستان ها، 2 درجه زیر صفر است. میانگین باران سالیانه درگز، 350 میلی‌متر گزارش شده است.

روستای گرنی

منطقه چرلاق/ پارک ملی تندوره شهرستان درگز

چهلمیر(پارک ملی تندوره)

درگز

مکان های دیدنی و تاریخی
چشم انداز جنگلی و مرتعی شهرستان درگز و ییلاقات با صفای آن مهم ترین مکان دیدنی این شهرستان را تشکیل می‌دهند. 

بلوار امام خمینی-درگز

کشاورزی و دام داری

درگز و پیرامون آن، دارای کشاورزی و دام‌پروری خوبی است. فرآورده های کشاورزی آن گندم، جو، پنبه، کنجد، میوه های گوناگون، و حبوبات است. درگزچون در درون کوهستان هزار مسجد قرار گرفته و پوشیده از مرتع و چمن زار است، یکی از مراکز مهم دام‌داری و دام‌پروری خراسان رضوی به شمار می رود. پرورش دام، شامل گوسفند، بز، گاو، گاومیش، شتر، اسب و الاغ و هم چنین پرورش و نگاه‌داری طیور به روش سنتی و صنعتی در این منطقه رایج است.

باغات سیب درگز

 

نقشه ماهواره ای و گردشگری راههای شهر درگز

 

پوششی برای قلب دوم

 

«پا، قلب دوم شماست»، این جمله ای است كه حتما شما هم شینده اید، عبارتی كه از میزان و اهمیت سلامتی پا برای تمام بدن حكایت دارد. اما اگر یك كوهنورد یا یك طبیعت گرد حرفه ای باشید، اهمیت این جمله بیشتر خواهد شد؛ چرا كه این قلب دوم مهم ترین عضو برای گشت و گذار در طبیعت است و سلامت اجرای سفرتان به سلامت آن وابسته است. به همین دلیل هم كفش، خانه این قلب دوم- مهم ترین وسیله كوهنوردی و گردشگری- است. در تمام طول روز پا در كفش است و این وسیله مسوولیت مهم نگهداری از آن را به عهده دارد. فرقی ندارد روی خاك، سنگ و گل باشد یا روی آب و برف، در تمام نقاطی كه قرار است قدم روی آن بگذارید، كفش باید به بهترین شكل از پا نگهداری كند. پای خیس، پای تاول زده، پای داغ یا یخ، پای دردناك و ... می توانند تك تك لحظه های لذت از طبیعت را برایتان عذاب آور كنند. به همین دلایل باید بهترین كفش ممكن را انتخاب كرد تا آن سفر آخرین سفر شما به طبیعت نباشد.
 

نكات طلایی
 
- اندازه كفش باید از نیم یا یك شماره بزرگ تر از كفش معمولیتان باشد. جورابی هم كه با كفش می پوشید باید كلفت باشد.
- هیچ وقت برای بیشتر از گرم شدن پا چند جفت جوراب روی هم نپوشید كه پا خفه می شود و به همین خاطر بیشتر احساس سرما خواهید كرد.
- اگر بعد ازكوهنوردی كفشتان خیس شد، چند روزنامه مچاله شده درون كفش بگذارید تا هم فرم كفش تغییر نكند، هم نم كفش گرفته شود.
- هیچ وقت كفش را جلوی آتش خشك نكنید. چون ممكن است رویه آن بشكند و كفه ذوب شود.
- كفش را با مواد شوینده قوی شست و شو ندهید، این شوینده ها عمر كفش را كم می كنند.
- آب بهترین شوینده برای كفش است.
- كفش های گرتكس را به هیچ عنوان چرب نكنید، چون مانع تنفس آنها می شود. از واكس مخصوص خودشان استفاده كنید.
- قبل از سفر از سالم بودن كفش مطمئن شوید.

چه بخریم؟
همراهان مهربان كوه
مهم ترین ویژگی كفش های كوهنوردی و پیاده روی این است كه ساق بلندی دارند كه مچ پا را می پوشاند و مانع پیچ خوردن پا می شود.

- كفش سنگ نوردی: این كفش ها فقط برای صخره نوردی ساخته می شوند و برای یك قدم راه رفتن هم مناسب نیستند؛ نوك تیزی دارند كه برای گرفتن گیره های سنگی كوچك با پنجه مناسب است و پا در این كفش بسیار جمع شده است. هنگام سنگ نوردی پا كوچك ترین لغزش پا در كفش نباید اتفاق بیفتد. یخ نوردان و كوهنوردان این كفش ها را فقط در صعودهای صخره ای به پا می كنند.

- كفش كوهنوردی زمستانه: این كفش ها برای راه رفتن روی برف ساخته شده اند، ضد آب هستند و نسبت به سرما هم بسیار مقاومند. جنس رویه این كفش ها از چند لایه چرم فناوری شده ساخته شده و كف این كفش كوه نسبت به بقیه مدل ها ضخیم تر و سنگین تر است. كفش های زمستانه بسیار خشك هستند و انعطاف پذیری ندارند. البته مثل كفش های قدیمی زمستانه هم نیستند كه باید چرم آنها مدام چرب نگه داشته می شد. كوهنوردهای قدیمی تر تا همین 10سال پیش در برنامه های زمستان همیشه یك ظرف كوچك وازلین همراه داشتند كه در پایان روز در چادر كفش ها را چرب كنند، البته قبل از آن باید كفش ها را گرم می كردند تا چربی به خورد كفش می رفت. اما كفش های زمستانه امروزی دارای لایه تنفسی و واكس مخصوص هستند كه به شكل اسپری یا كرم به راحتی به خورد كفش می رود. كوهنوردان حرفه ای برای آنكه برف داخل كفششان نرود از «گتر» هم استفاده می كنند. گتر در تعریف ساده یك لوله پارچه ای است كه بالا و پایین آن كش دارد. گتر را روی پاچه شلوار می پوشند و پایین آن را روی كفش می كشند. گتر با یك قلاب كوچك به بند كفش و با یك تسمه كه از زیر كفش رد می شود به كفش متصل می شود تا مانع وارد شدن برف از كناره های كفش شود.

- كفش های كوه پیمایی: این نوع كفش هم ساق بلندی دارد اما جنس رویه و كفی آن محكم تر از كفش پیاده روی است. وزن این كفش هم سنگین تر از دیگر كفش هاست؛ چون در صعود و فرود تخت فشار بیشتری است و مطمئنا باید محكم تر از كفش های پیاده روی باشد. همه انواع معتبر كفش كوه از سبك تا سنگین، لایه پارچه ای تنفسی داخلشان دارند. این لایه مانع ورود آب به داخل كفش می شود، اما عمل تعریق پا را مختل نمی كند و نم داخل كفش را به بیرون منتقل می كند. معروف ترین این لایه های تنفسی گرتكس یاGoretex نام دارد. جالب است بدانید كه این لایه اولین بار توسط شخصی به نام Gore برای كفش های فضانوردان ساخته شد. حواستان باشد كه اگر كفش دارید، داخلش خیس نشود. رویه كفش كوه معمولا چرمی است و در نقاط حساسی مثل جلو و پشت پاشنه كه بیشتر در معرض آسیب هستند، لایه لاستیكی سختی هم اضافه دارند. كفش های كوه در صعود های سه فصل (به جز زمستان) استفاده می شوند. بند كفش كوه باید به راحتی بسته شود، به همین دلیل قلاب هایی كه بند از درونشان رد شده یك قرقره دارند تا بند برای محكم بسته شدن فشار را به همه جای كفش یكنواخت وارد كند. اگر كفشتان قلاب ندارند، بند كفش را به ترتیب گیره ها از پایین به بالا محكم كنید.

- كفش پیاده روی یا Trekking: این كفش برای پیاده روی بر سطوح خاكی طراحی شده كه شیب زیادی هم ندارند و فشار زیادی به پا وارد نمی شود. كف راحت و رویه سبك از ویژگی های این كفش هاست، ضمن آنكه مثل بقیه كفش های استاندارد طبیعت گردی ساق بلندی و كفی چند لایه دارند.

همراه با كوه
 
این كوهنوردان به راه افتاده اند تا به كوه نمك شهر برسند، همه هم با كفش های حرفه ای. فقط مراقب كفش های چینی باشید. چون این كفش های غیر استاندارد به جای تمام این لایه های یك سطح مشبك و تو خالی دارند كه تنها بعد از چندبار پیاده روی زیر پاشنه شان سوراخ می شود. قیمت ارزان این كفش ها در مقایسه با ضرری كه به پای شما می رسانند اصلا منطقی نیست.

شهر تاریخی و باستانی دارابگرد

 

ین شهر از کهن‌ترین شهرهای ایران و جهان محسوب می‌شود و پیشینه آن به بیش از 2500 سال می‌رسد. دارابگرد نام یکی از 5 شهرستان ایالت پارس در ایران قدیم، به معنی شهر داریوش تنها شهر بنا شده به دست داریوش هخامنشی نبوده، اما شاید نخستین بنای مدور برپا شده به دست او بود که نام خود را بر آن نهاد.

سبک بنای شهر اقتباس از شهرهای قدیم بین‌النهرین باستان است. دیوار اطراف شهر باقی مانده و هنوز برخی از بقایای بناها از جمله کاخ و قلعه حاکم شهر بر فراز قله میانی دیده می‌شود. بنای شهر دارابگرد بر مبنای برخی روایات تاریخی منسوب به داراب پسر بهمن پسر اسفندیار کیانی بوده است.

طرح و نقشه مدور شهر دارابگرد از اصول شهرسازی آسیای غرب اقتباس شده است و برای حفاظت از شهر خندقی پیرامون آن حفر کرده‌اند. محیط دیوار شهر حدود 6 کیلومتر است.

شهر دارابگرد بنا به نوشته مورخان و جغرافیدانان قدیم تا سده ششم هجری قمری بسیار آباد و پررونق بوده، اما بر اثر حملات ویرانگر و نبردهای داخلی دچار آسیب و ویرانی می‌شود و اهالی پس از کوچ از دارابگرد به تنگ رنبه ویبسر به محل فعلی شهر داراب عزیمت می‌کنند.

گنبد نمکی دارابگرد یا دارابجرد در وسط دشت سرسبز و پهناور داراب سر از خاک بر آورده است. این کوه نمکی مرکز شهر باستانی دارابگرد می باشد که دیواری حلقوی آن را در برگرفته است. این مجموعه گردشگری باستان - زمین شناسی کم نظیر یکی از جمله آثار جذاب، دیدنی و تماشایی حوضه زاگرس در استان فارس است.

شهر تاریخی دارابگرد نخستین پایتخت سلسله ساسانیان و یکی از قدیمی‌ترین شهرهای ایران باستان است به طوری که قدمت آن به عصر هخامنشیان می‌رسد. در میان دشت وسیع و حاصلخیز داراب به دلیل شرایط امنیتی آن زمان و اهمیت شهر به صورت مدور بنا گردیده است و از این جهت در ردیف اولین شهرهای مدور داخل فلات ایران محسوب می‌گردد.

پیرامون شهر دیوار مخروطی عظیمی از گل رس و سنگ و ملاط آهک ساخته شده است که ارتفاع آن به بیش از ۱۰متر می‌رسد. این دیوار در طول زمان دچار فرسایش شده و ارتفاع آن اکنون به حدود ۷ متر می‌رسد.

وجود ماده چسبنده‌ای در میان ملاط و گل به کار رفته در دیوار، سبب شده با گذشت بیش از 2500 سال این دیوار با تخریب کم پا برجا و استوار باقی بماند.

پشت دیوار خندق بزرگی برای حفاظت بیشتر از شهر ایجاد نموده بودند که دسترسی به شهر را در مواقع خطر بسیار مشکل می‌کرده‌است. عمق این خندق بیش از ۱۰ متر و عرض آن حدود۵۰ متر بوده‌است که این قسمت نیز دچار فرسایش شده‌است.

این خندق پیوسته مملو از آب بوده و به گفته مورخین در آن گیاهانی بوده که به دور پای افرادی که وارد خندق می‌شده‌اند می‌پیچیده و مانع از شنا کردن آنها می‌شده است. آب مورد نیاز خندق از رودخانه‌های اطراف از جمله رود بال تامین می‌شده است.

این شهر تاریخی در دوران هخامنشیان منطقه‌ای آبادان و پررونق بوده‌است. ظاهراً این منطقه در آغاز تحت حکومت آریامنه قرار داشته‌است. دردوران سلوکیان و اشکانیان ولایت دارابگرد دارای حکومت نیمه مستقلی بوده که پادشاهان آن از حاکم پارس اطاعت می‌کرده‌اند.

آخرین امیر دارابگرد در عصر اشکانیان پیری نام داشته و پس از وی اردشیر بابکان بر این شهر تسلط می‌یابد و سپس با کنترل سراسر ایران امپراتوری ساسانی را تأسیس می‌نماید. از این جهت دارابگرد نخستین مقر حکومتی ساسانیان بوده‌است.

دارابگرد در عصر ساسانیان اهمیت فراوانی داشته‌است و اکثرآثار تاریخی این شهرستان متعلق به این دوره می‌باشد. ضرابخانه بزرگی نیز در دارابگرد دایر بوده که در دوران اسلامی فعال بوده‌است. این شهر در سال ۲۳ هجری توسط اعراب فتح می‌شود و حکومت آن در اختیار سرداران عرب قرار می‌گیرد.

این شهر تا قرن پنجم هجری آباد بوده، اما در این دوره به دلیل تهاجم گسترده سلجوقیان دچارآسیب و ویرانی می‌شود و اهالی به ناحیه جدیدی در شرق شهر فعلی به نام تنگ رمبه کوچ می‌نمایند و پس از حمله سلاجقه به ناحیه جدید به ناچار به محل فعلی داراب عزیمت می‌کنند.

شهر فعلی نیز در دوران ایلخانان مغول و تیموریان مورد حمله قرار می‌گیرد و خسارات زیادی می‌بیند. اما در عصر صفویه با توجه به حکام وقت این شهر روبه آبادانی می‌گذارد و تا دوران زندیه ازولایات مهم فارس بوده‌است. درعصر قاجار شهر داراب به دلیل دارا بودن اراضی وسیع و حاصلخیز مورد توجه حکام ایالتی قرارمی گیرد با استقرار ایلات ترک و عرب در اطراف این شهر به صحنه منازعات و درگیری‌های حکومت و ایلات تبدیل می‌شود و از این رهگذر دچار صدمات جدی می‌گردد و از توسعه و پیشرفت باز می‌ماند.

در این محل دو آتشکده ساسانی در مجاورت یکدیگر قرار دارد که در نوع خود قابل توجه است. ساختار این آتشکده‌ها همانند سایر آتشکده‌های عصر ساسانی به شکل چهارتاقی با گنبد مدور می‌باشد و مصالح به کار رفته درآن شامل گل وگچ ساروج وسنگ لاشه می باشد.

دروازه های شهر دارابگرد

شهر دارابگرد دارای 2 دروازه اصلی و 2 دروازه فرعی بوده است که این 4 دروازه دقیقا در 4 جهت اصلی قرار داشته‌اند. 2 دروازه اصلی که مهم تر بوده در جهات غربی و شرقی و 2 دروازه دیگر در شمال و جنوب شرق قرار داشته‌اند.

دروازه شرقی به نام دروازه خورشید در سمت راهی که به آتشکده مشهور به آذرخش می‌رفته قرار داشته و دروازه غربی از نظر تماس و ارتباط با خارج مهم‌تر بوده است و در جهت راهی که به مناطق مرکزی فارس می رفته قرار داشته است. ظاهرا از دروازه شمالی و جنوبی بیشتر برای ورود آب مشروب و خروج آب زاِِئد استفاده می‌شده است.

در مقابل دروازه‌های شهر دارابگرد پل‌های متحرکی قرار داشته‌اند که به هنگام حمله دشمن و همچنین در شب ها برچیده می‌شده‌اند.

آثار پایه‌های پل در مقابل دروازه‌ها خصوصا دروازه غربی دیده می‌شود. در درون شهر دو قله کم ارتفاع قرار دارد که همانند گنبدهای بزرگی در میان شهر خودنمایی می‌کنند. در بالای قله بزرگتر که مشهور به قله شاه نشین است آثار  قلعه  بزرگی وجود دارد، به نظر می‌رسد در این مکان ارگ یا قصری وجود داشته است.

آثار 4 دیواره و حصار به فاصله های مختلف در اطراف این قله دیده می‌شود، در حصار اول دوازده مقر نگهبانی و در حصار دوم 8 مقر یا سنگر نگهبانی و در حصار سوم 5 سنگر نگهبانی وجود داشته است و دیوار آخر که اطراف قصر یا ارگ بالای قله را محصور می‌کرده است.

این حصارها توسط سنگ و ساروج ساخته شده اند. در بالای قله شاه نشین آثار یک چاه آب نیز دیده می‌شود، احتمالا آب مورد نیاز ساکنین قلعه به وسیله همین چاه به بالای قله می‌رسانده‌اند.

در دامنه قله شاه نشین در دامنه 200 متری آثار غاری مصنوعی وجود دارد که به نظر می‌رسد محل نگهداری زندانیان و یا محل ذخیره آب و یا کالاهای ضروری بوده است. از دهانه غار تا کف آن بیش از یک و نیم متر ارتفاع وجود دارد و هیچ پلکانی در آن بکار نرفته است. پس از ورود به درون غار و عبور از یک راهرو باریک به فضای نسبتا بزرگی می رسیم که سقف و دیوارهای آن از سنگ تراشیده شده ایجاد گردیده‌اند.

این ولایت از شمال به شهر سیرجان و از غرب به کوره اردشیر خوره از شمال غرب کوره استخر از جنوب به خلیج فارس و از شرق به بخشی از استان کرمان و بنادر هرمز محدود بوده است.

ویژگی‌های جغرافیایی و کشاورزی دارابگرد

مساحت شهر دارابگرد قریب 300 هکتار است که شامل قله‌‌‌های میانی شهر می‌شود. در محوطه پیرامون قله‌ها آثار بسیار اندکی از منازل مسکونی و آزاد به چشم می‌خورد و دلیل آن این است که عموم منازل و بناها با گل ساخته بودند.

شهر دارابگرد در میان دشت حاصلخیز و سرسبز هشیوار قرار گرفته است و از این جهت منطقه مناسبی برای کشت انواع محصولات کشاورزی بوده است. برخی از فراورده های کشاورزی علاوه بر مصرف داخلی به شهر های همجوار صادر می‌شده است.
 

گندم مهمترین محصول دارابگرد بوده است . بیشتر زمین‌های زراعی پیرامون شهر زیر کشت گندم قرار داشته است . بهترین نوع گندم این منطقه در روستایی به نام شهنان در شمال دارابگرد کشت می‌شده است. علاوه بر گندم محصولات دیگری مانند جو ، ذرت ، پنبه و انواع پسته نیز کشت می‌شده است.

سایر محصولات دارابگرد

بافت انواع قالی و حصیر از زمانهای بسیار قدیم در دارابگرد و نواحی اطراف آن رواج داشته است. در برخی روستاهای قدیمی داراب مانند نوایگان ، لایزنگان ، رستاق فرشهای دستباف بسیار زیبا و ارزشمند تولید می شده که تاکنون نیز ادامه دارد و این فرشها به شهرها و مناطق اطراف و حتی کشور های دوردست صادر می شده است . بر اساس نوشته مورخین در دربار هارون الرشید بیش از هزار قالی بافت دارابگرد وجود داشته است.

یکی از محصولات مهم و ارزشمند دارابگرد مومیایی این شهر بوده است. این ماده که دارای ارزش دارویی است و برای درمان انواع شکستگی ها، زخم خوردگی‌ها و پادزهر به کار می‌رود مقدار کمی از این ماده برای تسکین درد در شکستگی ها و کوفتگی ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. مومیایی در کوهی واقع در جنوب غربی دارابگرد از سقف غاری قطره قطره می چکد.

راه‌های مواصلاتی دارابگرد

شهر دارابگرد بر سر راه بازرگانی و تجاری پارس بابنا در هرموز قرار داشته است. نزدیک ترین مسیری که شهرهای مرکزی فارس مانند شیراز، تخت جمشید، استخر را به بندر هرمز وصل می‌کرده از این شهر عبور می‌نموده است.

همچنین یکی از مسیر های فارس به کرمان از این منطقه می‌گذشته است . راه معروف ابریشم سنگی که سواحل دریای خزر را به بنادر خلیج فارس وصل می‌کرده و عمود بر راه اصلی ابریشم بوده از داراب تا نزدیکترین شهر بزرگ همجوار (فسا) هفده فرسنگ بوده است.

 

منبع: همشهری آنلاین

میراثی از علیقلی آقا در قلب اصفهان

 

یکی از حمام های قدیمی اصفهان که تا همین چند سال پیش هم مورد استفاده قرار می گرفت، حمام علیقلی خان است که در اواخر دوره صفویه حدود 310 سال پیش توسط شخصی به همین نام ساخته شد.

شهر اصفهان را همه می شناسند، شهر زیبایی که آوازه هنر و معماریش قرن هاست که نه تنها در ایران، بلکه در دورترین نقاط جهان پیچیده است.

هرچند نام سی وسه پل، پل خواجو، مسجد امام و میدان نقش جهان برای همه آشناست و شکوه و ظرافت از آنها موج می زند ولی نباید از سایر آثار معماری اصفهان غافل شویم. حمام ها، خانه های تاریخی، پل ها، بازارها، مدارس و مساجد زیادی در این شهر وجود دارند که همه و همه در کنار هم لقب نصف جهان را برازنده این شهر کرده اند.

در این میان حمام های قدیمی نقش بسیار مهمی در میراث تاریخی اصفهان دارند و نشانه ای از پیشرفته بودن شبکه های آبرسانی و اهمیت بهداشت در روزگار گذشته را نمایان می کند.

یکی از حمام های قدیمی اصفهان که تا همین چند سال پیش هم مورد استفاده قرار می گرفت، حمام علیقلی آقا است که در اواخر دوره صفویه حدود 310 سال پیش توسط شخصی به همین نام ساخته شد. این حمام با مساحت 1200 متر مربع یکی از چند گرمابه معروف اصفهان است که نشان می دهد ایرانیان تا چه حد در معماری پیشرفته بوده اند، تا جائیکه می بینیم حتی در ساخت این حمام نیز پا را از ساخت جائی که صرفا مخصوص نظافت باشد فراتر نهاده و بنای آن را با ظریفترین ابعاد هنری و معماری درآمیخته اند.

نقوش و گچبری های بجا مانده در طاق ها و دیوارهای حمام و نمایش آنها به صورتی که بیشتر به چشم بیایند، و جداسازی مناسب فضاها برای جلوگیری از هدر رفتن گرما نشان از ذوق و درایت سازندگان حمام دارد.

نحوه تقسیم گرما در بخشهای مختلف حمام و ترتیب قرار گرفتن فضاها از جمله رختکن، سربینه، چال حوض وگرمخانه نشان می دهد از لحظه ورود تا خروج برای مراجعین برنامه ریزی وجود داشته تا مردم با عبور از این فضاها علاوه بر نظافت، به ملاقات و گفتگو با یکدیگر و حتی تفریح و شنا نیز پرداخته باشند. مثلا در سربینه، حوضچه هایی وجود دارد که می بایست پاها را در آن شستشو می دادند، و یا در قسمت چال حوض حمام، استخری با قاعده مستطیل وجود دارد که با آب سرد پر می شده و برای شنا استفاده می شده است.

بر روی طاق ها و دیوارها نقاشی هایی مربوط به اواخر صفویه به چشم می خورد که بعضی از آنها در دوره پهلوی تراشیده شده و جای خود را به نقاشیهای رنگ روغن ساده ای داده است که شخصی گمنام از خود برجا گذاشته است. اما کاشی کاریهای ظریف حمام توجه هر بیننده ای را به خود جلب می کند. رنگ بندی مناسب آنها در قسمت ورودی و رختکن، بسیار استادانه است ضمن اینکه تصویری در کنار استخر بزرگ حمام مشاهده می شود که منسوب به بانی حمام، علیقلی خان می باشد.

یکی از نکات جالب این گرمابه، سیستم نوردهی آن است. روشنایی از روزنه هایی تأمین می شود که بر روی سقف گنبدی شکل حمام تعبیه گردیده، دراین روزنه ها شیشه های محدبی و عدسی شکل وجود دارد. خاصیت محدبی این شیشه ها علاوه بر جلوگیری از اتلاف انرژی،باعث شکست نور شده و روشنایی را پخش می کند. در واقع مهندسان و معماران بنا از خاصیت ذره بین، برعکس استفاده نموده و براحتی فضای داخل حمام را روشن کرده اند. ویژگی جالب دیگر اینکه شیشه ها از یک طرف نور را عبور می دهند و کسی که در پشت بام باشد نمیتواند داخل حمام را ببیند.

استفاده از حمام برای همه مردم آزاد بوده و از سحرگاه تا نیم روز مردها، و از ظهر تا غروب زنان استحمام می کردند. البته در بعضی دوره ها مانند دوره قاجار، ثروتمندان و افراد با نفوذ ساعاتی گرمابه را قرق یا اجاره می کردند و اجازه ورود را تا زمانیکه خود مشغول استحمام بودند به مردم عادی نمی دادند.

مخزن حمام از سوختن چوب و زغال گرم می شد و حتی دود حاصل از آن را به داخل لوله هایی که در کف وجود دارد هدایت می کردند تا برای ضدعفونی و گرم کردن سایر قسمتها نیز مورد استفاده قرار بگیرد، بدین ترتیب ازکمترین انرژی موجود، به بهترین وجه استفاده می کردند.

در چند جای حمام در کنار حوضچه ها، سنگ های یک تکه و سفید رنگی به اندازه یک متر دیده می شود که سطح آنها آجدار و دارای برجستگی های ملایمی است. تعجب نکنید اگر بگوئیم که از این سنگها برای ماساژ دادن استفاده می کردند. این سنگها مانند تکیه گاه صندلی و عمود بر حوضچه ها طراحی شده اند و از حفره بالای آنها آب گرم بر سطح آجدار جاری می شد ونقش یک ماساژور را بازی می کردند.

آب به خاطر اختلاف سطح میان مخازن و حوضچه ها و فواره ها، به گردش در می آمده و برای به جریان انداختن آب، لوله ها را شیب دار طراحی کرده اند. یکی از مواردی که هنگام بازدید حمام توجه شما را به خود جلب خواهد کرد وجود تعداد زیادی فواره ها و جوی های آب است که تقریبا همه جا دیده می شوند. این فواره ها باعث میشوند تا صدای دلنشین آب در فضای بسته حمام بپیچد و در همه جا به گوش برسد تا کسانی که برای شستشو به گرمابه آمده اند، ساعتی به آرامش برسند و خاطر از دغدغه های روزمره بشویند. جالب است بدانیم از نظر روانشناسان صدای آب، تأثیر بسیار مثبتی بر اعصاب و روان انسان دارد و بسیاری از بیماری های روحی را درمان می کند. و جالب تر اینکه پدران ما در گذشته های دور و نزدیک بخوبی به این نکته واقف بودند به همین دلیل است که در بیشتر آثار معماری و تاریخی ایران مانند مساجد و باغ ها، آب به عنوان عنصری حیاتی و مقدس تلقی می شده وجوی ها و فواره ها، جزء جدانشدنی عمارت ها به شمار می آمدند.

حمام علیقلی خان اصفهان، پنجره ایست به گذشته پرافتخار ایران زمین که با زبانی گویا، جایگاه والای میهن مان را در آسمان هنر و معماری می ستاید. هم اکنون از این حمام بعنوان موزه استفاده می شود و گردشگران داخلی و خارجی زیادی از آن بازدید می کنند. این حمام در چهارراه تختی، خیابان مسجد سید، بعد از خیابان طیب اصفهان قرار دارد که براحتی می توانید آن را پیدا کنید و از آن دیدن کنید. پس در سفر آینده به نصف جهان بازدید از این بنای زیبا را فراموش نکنیم.