مقالات اقتصاد کشاورزی و توسعه

اقتصاد كشاورزي و توسعه بهار 1385; 14(53):23-38.

بريم نژاد ولي*

* دانشگاه آزاد اسلامي واحد كرج

اين مقاله روشي را براي براورد سطوح كارايي فني واحدهاي توليد گندم با استفاده از روش مرزي تصادفي توليد و آزمون عوامل مديريتي موثر بر اين كارايي، نشان مي دهد. داده هاي مورد نياز تحقيق از اطلاعات مقطع عرضي سال 1383 و براي 149 واحد زراعي در استان قم به دست آمد. نتايج نشان داد كه متغير هايي مانند سواد زارع، عضويت يا عدم عضويت در تعاوني و شركت يا عدم شركت در دوره هاي آموزشي غير رسمي اثر معني داري در توضيح سطوح كارايي فني واحدها دارد.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

اقتصاد كشاورزي و توسعه زمستان 1384; 13(ویژه نامه):31-52.

رحيمي سوره صمد*,صادقي حسين

* مرکز تحقیقات روستایي وزارت جهاد سازندگي (سابق)

اين پژوهش به اندازه گيري و تجزيه و تحليل عوامل موثر بر کارايي طرحهاي مرتعداري واگذار شده به مرتعداران (خصوصي سازي مراتع) در سه استان کشور مي پردازد. با عنايت به ويژگيهاي حاکم بر بخش کشاروزي و منابع طبيعي به طور اعم و شرايط خاص منابع طبيعي (بالاخص مراتع) در ايران رهيافت مدل مرزي تصادفي بر ديگر رهيافتها ترجيح داده شد. در اين پژوهش دو فرم تابعي ترانسلاگ و کاب داگلاس، که دردهه اخير در پژوهشهاي مشابه متداول بوده است، با استفاده از نرم افزار frontier مورد تخمين قرار گرفت. درنهايت به استناد آزمونهاي صورت گرفته ، فرم کاب داگلاس براي طرحهاي مرتعداري نمونه کافي تشخيص داده شد. از ميان مدلهاي مختلف و بر اساس آزمون فرضيه هاي صورت گرفته، مدل ناکارايي فني غير خنثي هووانگ و ليو (Huang & liu. 1994) انتخاب شد. کاراييهاي فني براورد شده براي طرحهاي مرتعداري در يک طيف گسترده و دامنه 27 تا 99 درصد و با متوسط کارايي 63 درصد در سه استان کشور (86 طرح مرتعداري نمونه) متغير بود. نتايج حاکي از فزاينده بودن بازده نسبت به مقياس در ميان طرحهاي مرتعداري مي باشد. يافته هاي ديگر تحقيق نشان مي دهد که عملکرد (توليد در هکتار) علوفه و گياهان خشک در طرحهاي مرتعداري سه استان مورد بررسي نسبت به مراتع مجاور حدود 55 درصد افزايش داشته است.

كليد واژه: مدل مرزي تصادفي، توابع توليد، كارايي فني، طرحهاي مرتعداري، مدل آثار ناكارايي، مدل غير خنثي هووانگ – ليو

نسخه قابل چاپ

اقتصاد كشاورزي و توسعه زمستان 1384; 13(ویژه نامه):53-72.

روحاني سياوش*

* دانشگاه بوعلي سیناي همدان

اصلاحات ارضي سال 1342 موجب خردي و پراکندگي اراضي کشور شد که براي جبران آن تاسيس تعاونيهاي توليد روستايي پيشنهاد گرديد. در حال حاضر توسعه اين تشکلها در دستور کار وزارت جهاد کشاورزي قرار دارد و انتظار مي رود به اين وسيله امکان افزايش بهره وري نهاده هاي توليد، از جمله نهاده آب، فراهم شود.
هدف اين مطالعه محاسبه و مقايسه بهره وري آب در دو گروه از زارعان عضو تعاونيهاي توليد روستايي و زارعان غير عضو مي باشد تا مشخص شود که آيا تعاونيها موفق به افزايش بهره وري آب شده اند يا خير. جهت محاسبه بهره وري آب از نسبت مقدار محصول توليد شده به مقدار آب مصرف شده استفاده شد. اطلاعات مورد نياز اين تحقيق از روش ميداني و با پرسشگري در سال 1379 جمع آوري گرديد. نتايج به دست آمده نشان داد که ميانگين بهره وري آب براي کل محصولات زراعي در بهره برداري هاي عضو شرکتهاي تعاوني توليد روستايي و بهره برداري هاي غير عضو تقريبا يکسان است.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

اقتصاد كشاورزي و توسعه زمستان 1384; 13(ویژه نامه):73-91.

مرتضوي مهدي*,خايف الهي احمدعلي

* دانشگاه تربيت مدرس

در اين پژوهش محقق به دنبال پاسخگويي به اين سوال اساسي است که آيا براي ايجاد تحول در مديريت بخش کشاورزي مي توانيم به جاي تاکيد بر مداخله و دستكاري در مولفه هاي درون سازماني بر عوامل برون سازماني تاکيد کنيم و از طريق سازماندهي و توانمند سازي مخاطبان، مشتريان و خدمت گيرندگان بخش کشاورزي، در قالب تشکلها و سازمانهاي غير دولتي و مردمي، اصلاح و تحول درمديريت بخش را به صورت مستمر و سازمان يافته پيگيري نماييم؟
يافته هاي اين پژوهش حاکي از جواب مثبت به سوال پيش گفته مي باشد و در نهايت اثبات شده است که هر قدر بهره برداري بخش کشاروزي سازمان يافته و متشکل شوند بر ميزان پاسخگويي، شفافيت، کارايي و اثر بخشي و نهايتا بهره وري بخش، به عنوان پيامدهاي تحول، افزوده مي شود.

كليد واژه: سازمانها و تشكلهاي غير دولتي، تحول سازماني، مشاركت پذيري

نسخه قابل چاپ

اقتصاد كشاورزي و توسعه زمستان 1384; 13(ویژه نامه):91-111.

كميجاني اكبر,علمي زهرا (ميلا)

يکي از عوامل مهم اثر گذار بر سطح درآمد، سرمايه انساني افراد است که در بسياري از مدلهاي نظري رشد اقتصاد مانند لوکاس؛ بکر ، مورفي و تمورا؛ لائو؛ جاميسن و لوات؛ ربلو؛ موليگان و سالايي مارتين (که مشخصات کتابشناسي آنها درمنابع پاياني مقاله ذکر شده است) در سالهاي آموزش افراد متجلي دانسته شده است. در نيمه دوم دهه 1990 افرادي چون برو – لي؛ نهرو، سوآنسن و دوبي (رجوع شود به منابع پاياني مقاله) با تبين سرمايه انساني در سالهاي تحصيلي به اندازه گيري آن اقدام کردند.
در اين مطالعه آموزش رسمي شاخصي براي اندازه گيري سرمايه انساني دانسته شده و با ارايه جايگزيني براي تجربه افراد، انباشت سرمايه انساني در حين کار نيز مورد توجه قرار گرفته است. همچنين به دليل وجود تبعيض و جداسازي شغلي، جنسيت افراد به عنوان متغيير مهم اثر گذار بر تفاوت در درآمد، وارد مدل شد. سپس با استفاده از تابع دريافتيهاي مينسر (Mincer ,1958 & 1947) و تعديل آن براي اقتصاد ايران، اثر سرمايه انساني بر درآمد افراد براي سالهاي 1363 تا 1379 براي خانوار شهري و روستايي به تفکيک بررسي گرديد. نتايج به دست آمده نشان دهنده آن است که درآمد افراد نه تنها تحت تاثير سرمايه انساني (سالهاي تحصيلي و تجربه) آنها قرار مي گيرد بلکه جنسيت افراد نيز از عوامل اثر گذار بر درآمد آنهاست.

كليد واژه: مدل رشد، سرمايه انساني، دستيابي به آموزش، تابع دريافتيهاي مينسر

نسخه قابل چاپ

اقتصاد كشاورزي و توسعه زمستان 1384; 13(ویژه نامه):185-199.

شيرزادكبريايي علي,زيبايي منصور*

* دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز

با توجه به نقش سوددهي واحدها در تداوم فعاليت اقتصادي شان، مطالعه اين مقوله اهميت زيادي دارد. به همين دليل، در مطالعه حاضر نيز مشکلات سوددهي واحدهاي پرورش گاوهاي شيري با استفاده از يک روش سيستمي بررسي گرديد. در اين روش با اندازه گيري کارايي اندازه، کارايي فيزيکي و کارايي اقتصادي و تحليل هزينه، دلايل عدم سوددهي واحدهاي مورد مطالعه تعيين شد.
داده هاي تحقيق از روش نمونه گيري خوشه اي تصادفي دو مرحله اي به دست آمد. در مرحله اول سه شهرستان شيراز، مرودشت و سپيدان انتخاب گرديد و در مرحله دوم با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي سيستماتيک، به 120 واحد گاوداري صنعتي مراجعه و اطلاعات مورد نياز جمع آوري شد.
نتايج نشان مي دهد که تنها 5.8 درصد از واحدهاي مورد مطالعه (7 واحد) مشکل سوددهي نداشته اند و در 37.8 درصد از واحدهاي با ارزش توليد پايين، مشکل عدم سوددهي مربوط به ناکارايي اندازه بوده است. همچنين مشکل سوددهي 62.2 درصد از واحدهاي با ارزش توليد پايين، کم بودن کارايي فني و رضايتبخش نبودن ترکيب فعاليتها بوده است. 39 واحد از واحدهاي مورد مطالعه، به رغم داشتن ارزش توليد بالا، مشکل سوددهي داشته اند که مشکل سوددهي 6 واحد از آنها به بالا بودن هزينه هاي ثابت و مشکل سوددهي بقيه به پايين بودن کارايي اقتصادي و مشکلات بازاريابي مربوط بوده است.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

اقتصاد كشاورزي و توسعه بهار 1385; 14(53):69-90.

اميني اميرمظفر,خياطي مهدي

تعاوني آب بران سازماني است براي مديريت و استفاده بهينه از آب، با تاكيد بر مشاركت كليه گروههاي ذينفع. هدف كلي اين پژوهش، بررسي دلايل عدم موفقيت طرح تشكيل تعاونيهاي آب بران در منطقه جرقويه استان اصفهان است. اين عوامل در قالب پنج شاخص آگاهي، مشاركت، مشوقهاي اقتصادي، مشوقهاي اجتماعي و ارتباط دو سويه سازمانها با كشاورزان، به وسيله رگرسيون فازي و با اعداد فازي مثلثي متقارن و نامتقارن بررسي شده است. ضرايب تخمين زده شده نشان مي دهد كه مشوقهاي اقتصادي نه تنها براي گروههاي ذينفع تبيين نشده، بلكه اقدامات عملي نيز در اين خصوص براي آنها صورت نگرفته است. تاثير ساير شاخصها نيز در شكل گيري تعاونيها در سطح "بسيار كم" ارزيابي شده است.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

اقتصاد كشاورزي و توسعه بهار 1385; 14(53):39-68.

پيراسته حسين,كريمي فرزاد*

* دانشگاه اصفهان، دانشگاه آزاد اسلامي مباركه

شرط زير بنايي توسعه، رشد توليدات ملي است كه اين امر خود در گرو بهره برداري از ظرفيتهاي اقتصادي در ابعاد ملي و منطقه اي است. به عنوان يك امر شناخته شده، توسعه كمي و كيفي محصولات بر اساس ظرفيتها و توانمنديهاي مناطق يك كشور به پويايي رشد و توسعه اقتصاد ملي منجر خواهد شد. اين مقاله مي كوشد با طرح نظريه هاي مزيت نسبي و ارتباط آنها با رشد اقتصادهاي منطقه اي، به روشهاي اندازه گيري مزيت نسبي اشاره كند و با به كار گيري روش ضرايب مكاني، توانمنديهاي توليدي محصولات زراعي در استان اصفهان را ارزيابي نمايد. به اين منظور دو شاخص ديگر از مزيت نسبي و رويكردي در جهت توضيح عوامل تاثير گذار بر مزيت نسبي ارائه مي شود.
نتايج اين تحقيق نشان مي دهد كه كشت ديم محصولات زراعي در استان اصفهان هيچ گونه مزيت نسبي ندارد و تنها كشت آبي برخي از محصولات زراعي، مانند حبوبات، داراي مزيت نسبي است، لذا توسعه و بهزراعي كشت اين محصولات نتايج مثبتي براي اقتصاد ملي و منطقه اي به همراه خواهد داشت.

كليد واژه: شاخص عملكرد مزيت نسبي، شاخص كارايي فني مزيت نسبي، شاخص مقياس مزيت نسبي، عملكرد زراعي، مزيت نسبي

نسخه قابل چاپ

اقتصاد كشاورزي و توسعه زمستان 1384; 13(ویژه نامه):1-30.

كرمي عزت اله,رضايي مقدم كورش

افزون بر نيمي از جمعيت جهان در نواحي روستايي کشورهاي در حال توسعه زندگي مي کنند که از نظر فقر، سو تغذيه و سواد بدترين بخش از جمعيت جهان به شمار مي آيند. رفع معضلات اين جمعيت عظيم از طريق برنامه ريزي آگاهانه توسعه روستايي امکانپذير است، به طوري که هر برنامه موثر توسعه روستايي بايد از راه افزايش توليد و مشارکت توده هاي روستايي و توسعه و برخورداري از مزاياي آن، به مقابله با فقر برخيزد. در واقع هر برنامه توسعه روستايي بايد از دو بعد مورد توجه قرار گيرد؛ نخست از لحاظ آثار آن بر توليد و دوم از نظر توزيع منافع آن در جامعه روستايي. از آنجا که نقش تعاوني توليد و نهايتا توسعه روستايي مهم است و با توجه به اينکه سرمايه گذاري ها و تلاشهاي گسترده اي براي تاسيس و پيشبرد تعاونيهاي توليد کشاورزي انجام گرفته لذا هدف کلي اين پژوهش نيز مطالعه و بررسي آثار تعاونيهاي توليد در فرايند توليد محصولات کشاورزي و رفع نيازهاي کشاورزان در امر توليد محصولات کشاورزي است.
اين پژوهش از نوع پژوهش ارزشيابي است و با به کارگيري روش نمونه گيري تصادفي طبقه بندي شده در استانهاي فارس و بوشهر صورت گرفته است. به اين منظور در مجموع با 52 نفر مدير عامل و 260 نفر کشاورز در 52 تعاوني توليد مصاحبه و اقدام به تکميل پرسشنامه شد. يافته هاي اين پژوهش نشان مي دهد که عملکرد تعاونيهاي توليد در رفع نيازهاي کشاورزان در مجموع ضعيف بوده و شاخص کلي عملکرد نيز، که حاصل جمع عملکرد تعاونيهاي توليد کشاورزي در مراحل پيش از کاشت، داشت، برداشت، پس از برداشت و انجام خدمات ترويجي است، بر اين موضوع تاکيد دارد، هر چند بين تعاونيهاي مختلف از نظر اين شاخص تفاوتهايي نيز وجود دارد به طوري که ميانگين عملکرد برخي تعاونيها در فعاليتهاي پس از برداشت، کمترين و برخي نيز در فعاليتهاي داشت و کاشت بيش از ديگر مراحل بوده است.

كليد واژه: تعاوني توليد كشاورزي، پژوهش ارزشيابي، ارزشيابي آثار

نسخه قابل چاپ

اقتصاد كشاورزي و توسعه زمستان 1384; 13(ویژه نامه):113-129.

خليليان صادق,موسوي سيدحبيب اله*

* دانشگاه تربیت مدرس

با توجه به آمار و ارقام موجود و مطالعات انجام گرفته در ايران به جرات مي توان گفت که آب کمياب ترين عامل توليد محصولات کشاورزي است و توسعه بخش کشاورزي رابطه مستقيمي با کميت و کيفيت منابع آب و نحوه مديريت و استفاده از اين منابع دارد. استفاده از سيستمهاي آبياري تحت فشار، به عنوان سياستي جهت بهبود مديريت تقاضاي آب و افزايش بازده استفاده از آب، توانسته است تا حدي کمبود منابع آب را جبران کند. در مطالعه حاضر آثار ريسکي کاربرد سيستمهاي آبياري تحت فشار، که تکنيکي جهت صرفه جويي در آب و افزايش کارايي هر واحد آب مصرفي است، بررسي شده است. در اين مطالعه با استفاده از روشهاي برنامه ريزي رياضي ريسكي (الگوي تارگت موتاد) براي دو حالت استفاده و عدم استفاده از اين نوع سيستمها، تحليلهاي مورد نظر صورت گرفته است. نتايج حاصل از مدلهاي تخميني نشان مي دهد که به کارگيري اين سيستمها باعث کاهش ريسک و در نهايت، افزايش نسبت بازده به ريسک شده است.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

اقتصاد كشاورزي و توسعه زمستان 1384; 13(ویژه نامه):131-147.

چيذري اميرحسين,قاسمي عبدالرسول*

* دانشکده اقتصاد کشاورزی دانشگاه علامه طباطبایی

در اين مقاله ابتدا تاريخچه اي از تصميمگيري و کاربرد مدلهاي برنامه ريزي در کشاورزي ارايه مي شود، آنگاه با توجه به محدوديتهاي ذکر شده براي مدلهاي برنامه ريزي خطي، الگوي برنامه ريزي امکاني با هدف تعيين الگوي بهينه توليد محصولات زراعي مورد بررسي قرار مي گيرد. در ادامه با استفاده از داده هاي جمع آوري شده از سطح حدود 10 هزار هکتار از اراضي آبي شمال استان فارس طي سالهاي 1381-1375، مدلهاي برنامه ريزي امکان در سناريوهاي مختلف شامل نبود قطعيت کامل، کاهش 254 درصدي نبود قطعيت، کاهش 50 درصدي نبود قطعيت، کاهش 75 درصدي نبود قطعيت و کاهش 100 درصدي نبود قطعيت (قطعيت کامل )، طراحي و حل و در پايان نيز پيشنهادهايي ارايه مي شود.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

اقتصاد كشاورزي و توسعه زمستان 1384; 13(ویژه نامه):149-163.

يزدان پناهي مژگان,نجفي بهاالدين*

* دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز

با توجه به نقش موثر ظرفيت توليد شير در کاهش هزينه گاوداريها، تعيين ظرفيت توليدي گاوداريهاي با حداقل هزينه ضروري است. در مطالعه حاضر ظرفيت بهينه توليد، اندازه بهينه گله و حداقل هزينه متوسط توليد شير در گاوداريهاي توليد کننده شير در استان فارس مورد بررسي قرار گرفته است. بدين منظور 141 گاودري شيري بالاي 10 راس، از طريق نمونه گيري طبقه بندي شده، متناسب با حجم در سه شهرستان شيراز، مرودشت، و سپيدان انتخاب و اطلاعات مورد نياز از طريق مصاحله با مديران اين گاوداريها جمع آوري شد. در اين مطالعه براي تعيين ظرفيت بهينه توليد شير از الگوي دو مرحله اي داوسون و هوبارد (Dawson & Hubbard , 1987) استفاده شد. در اين الگو ابتدا تابع توليد ترانس لاگ براورد و محصول تعديل شده شير از اين تابع تعيين گرديد. در مرحله بعد، تابع هزينه متوسط دراز مدت ترانس لاگ در سه شهرستان مورد بررسي و دو گروه نژادي گاو شامل خالص و دو رگ، با متغيرهاي توصيفي محصول تعديل شده و متغير جايگزين مديريت براورد گرديد. ظرفيت بهينه توليد شير از حداقل کردن تابع هزينه دراز مدت تعيين شد. همچنين ميزان محصول در نقطه سر به سر در گروه هاي مختلف به دست آمد.
ميزان ظرفيت بهينه توليد شير در سه شهرستان مورد نظر و در گاوداريهاي داراي دو گروه نژادي هلشتاين خالص و هلشتاين دو رگ مورد مقايسه قرار گرفت. نتايج اين مقايسه نشان دهنده نقش موثر مکان گاوداري و نوع نژاد در ميزان ظرفيت بهينه توليد شير، حداقل هزينه متوسط توليد شير و نقطه سر به سر در گاوداريهاي شيري مي باشد.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

اقتصاد كشاورزي و توسعه زمستان 1384; 13(ویژه نامه):165-183.

اكبري نعمت اله*,صمدي سعيد,دين محمدي مصطفي

* گروه اقتصاد دانشگاه اصفهان

در گذر از مديريت سنتي به مديريت نوين، برنامه ريزي جايگه مهمي در تعيين نوع و اندازه فعاليتهاي بنگاه هاي بزرگ داشته است. از اوايل دهه پنجاه، برنامه ريزي خطي از ابزار مهم تحقيق در اقتصاد کشاورزي به شمار مي آمده و کاربرد آن در مسايل مديريت مزرعه و تجزيه و تحليل ترکيب غذايي قابل توجه بوده است.
تعيين الگوي بهينه براي فعاليتهاي پرورش و فروش رده هاي مختلف دام و تعيين حداکثر سود اقتصادي واحد دامي از اهم اهدافي است که در اين تحقيق دنبال مي شود. اين پژوهش در يکي از بزرگترين واحدهاي گاوداري کشور در دوره 1381-1377 با استفاده از برنامه ريزي خطي پويا صورت گرفته است. بر اساس آمار و اطلاعات موجود، امکان تعريف هشت فعاليت داشتي مجزا و يک فعاليت فروش در حوزه گله مادينه براي هر سال در اين شرکت وجود داشته است. تابع هدف، تابع سود فعاليتهاي شرکت و هدف، حداکثر کردن آن بوده است. مدل نهايي، با توجه به الگوي مدل برنامه ريزي خطي پويا، يک تابع هدف 45 متغيره با 110 محدوديت در دوره پنج ساله بوده است.
نتايج تحقيق نشان مي دهد که در سالهاي اوليه اختلاف بين مدل و واقعيت قابل توجه بوده ولي در سالهاي پاياني اين دو با هم برابر شده اند. همچنين با ثبات قيمتهاي بازار، واحد مورد بررسي در بهترين شرايط سود دهي، نسبت به سال 1381 امکان کسب 10 درصد سود واقعي بيشتر داشته است. همچنين مشخص شد که حساسترين محدوديت، محدوديت جيره بوده است.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

اقتصاد كشاورزي و توسعه زمستان 1384; 13(ویژه نامه):201-225.

حاجياني پرويز,خليليان صادق*,ابريشمي حميد,پيكاني غلام رضا

* دانشگاه تربيت مدرس

ميگو از ذخاير مهم آبزي کشور است که به لحاظ ارزش غذايي فراوان و قيمت بالا در بازارهاي جهاني، داراي اهميت اقتصادي خاصي در بين فراورده هاي آبزي است. محدوده آبهاي استان بوشهر به لحاظ موقعيت ويژه زيستگاهها و ذخاير ميگو در ميان استانهاي ساحلي جنوب بيشترين ميزان استحصال ميگو را در طي سالهاي مختلف به خود اختصاص داده است. مطالعه حاضر با هدف تعيين کارايي فني ناوگان صيد ميگو و شناسايي عوامل موثز بر کارايي شناورهاي صيد ميگو انجام شده است. جامعه آماري اين مطالعه شناورهايي هستند که در سال 1381 در آبهاي خليج فارس (حوزه استان بوشهر) اقدام به صيد ميگو کرده اند. اين جامعه شامل 46 فروند کشتي، 587 فروند لنج و 1182 فروند قايق است که به مدت 36 روز مبادرت به صيد ميگو کرده و در مجموع 1110 تن ميگو برداشت نموده اند.
در اين مطالعه از روش مرزي تصادفي براي اندازه گيري کارايي استفاده شده و براي هر طبقه شناور (قايق، لنج و کشتي) يک مدل مرزي تصادفي و ناکارايي براورد گرديده است. نتايج مطالعه نشان مي دهد که عوامل مختلفي بر ميزان صيد هر يک از طبقات و کارايي آنها تاثير دارد. متوسط کارايي فني سه طبقه شناور، لنجها، کشتيها و قايقها به ترتيب برابر با 0.81 ، 0.73 و 0.47 بوده است. در مقايسه با ساير مطالعات انجام شده به نظر مي رسد که کارايي فني لنجها و کشتيها نسبتا خوب، ولي کارايي قايقها بسيار پايين بوده است.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ

اقتصاد كشاورزي و توسعه زمستان 1384; 13(ویژه نامه):227-237.

صفوي بيژن,تور منصور

کيوي به همراه سيب و مرکبات از مهمترين ميوه هاي مصرفي جهان به شمار مي آيند. ارزش غذايي کيوي از اغلب ميوه ها بيشتر مي باشد، به طوري که اين ميوه سرشار از ويتامينهاي مختلف و عناصر معدني مانند روي، سديم، پتاسيم؛ کلر و .. است. زلاندنو، ايتاليا و شيلي عمده ترين توليد کنندگان اين ميوه در جهان محسوب مي شوند.
سابقه کشت انبوه کيوي در ايران به سالهاي 1360 و بعد از آن بر مي گردد. استان مازندران به علت دارابودن شرايط آب و هوايي معتدل و مرطوب، بارندگي فراوان و زمينهاي حاصلخيز، در کشت اين محصول از جايگاه ويژه اي برخوردار است، به طوري که سالانه حدود 90 درصد توليد کيوي کشور را به خود اختصاص مي دهد.
در تحقيق حاضر پس از استخراج آمار و اطلاعات از پرسشنامه هاي تکميلي توليد کنندگان کيوي در غرب استان (رامسر، تنکابن، نوشهر و چالوس)، تابع توليد درجه دوم، به عنوان بهترين برازش از ميان ساير توابع توليد، مورد برآورد و تخمين قرار گرفت. نتايج نشان مي دهد که ميزان استفاده از عوامل توليد کود شيميايي، نيروي کار و سطح زير کشت از ميزان بهينه کمتر مي باشد که بايد با تدابيد لازم ميزان به کارگيري اين عوامل در سالهاي آينده بهينه شود.

كليد واژه:

نسخه قابل چاپ