بانک مقالات پزشکی

مقدمه و هدف: بررسي‌هاي جهاني نشان مي‌دهد که جمعيت سالمندان به علت ارتقاء سطح بهداشت در حال افزايش است، اين در حالي است که اين گروه همچنان مشکلات بهداشتي ـ درماني زيادي را تجربه مي‌کنند به طوري که يکي از مشکلات اساسي سالمندان مساله افسردگي است . اين مطالعه با هدف تعيين تاثير خاطره‌گويي گروهي بر ميزان افسردگي سالمندان ساکن شهرکرد انجام شده است .
مواد و روش‌ها: اين مطالعه يک پژوهش کارآزمايي باليني است که تعداد 64 نفراز سالمندان مراجعه کننده به کانون بازنشستگان کشوري شهرکرد در سال 1385 به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه آزمون و شاهد تقسيم شدند. در گروه آزمون خاطره‌گويي گروهي و در گروه شاهد جلسات گروهي به طول 8 جلسه و هر جلسه به مدت يک و نيم ساعت انجام شد. ميزان افسردگي واحدهاي پژوهش قبل و بعد از مداخله با استفاده از پرسشنامه افسردگي سالمندان ارزيابي گرديد. داده‌هاي جمع‌آوري شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌هاي آماري مجذور کاي و تي زوجي تحليل گرديد.
يافته‌ها: نتايج نشان داد که ميانگين امتياز افسردگي سالمندان گروه آزمون از 95/17 قبل از مداخله به 92/12 بعد از مداخله رسيد و نتايج اختلاف معني‌داري را در اين گروه نشان داد(04/0=p)، اين در حالي است که در گروه شاهد قبل و بعد از مداخله اختلاف معني‌داري مشاهده نشد .
نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج مي‌توان گفت که خاطره‌گويي گروهي بر کاهش ميزان افسردگي سالمندان موثر است، لذا مي‌توان اين تکنيک را که مورد بي‌توجهي قرار گرفته است، به طور آسان، و قابل اجرا در تمام مراکز نگهداري سالمندان و يا در منزل به کار برد. 

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف: پنج انگشت يا ويتکس يک گياه فيتواستروژن بومي‌خاورميانه و جنوب اروپا است و در بسياري از کشورها مصرف پزشکي دارد. هدف از اين تحقيق بررسي اثرات عصاره ميوه گياه ويتکس بر اسپرماتوژنز موش نر مي‌باشد.
مواد و روش‌ها: اين يک مطالعه تجربي مي‌باشد که طي سال‌هاي1387-1386 در دانشگاه آزاد اسلامي واحد آشتيان انجام شد. در مجموع تعداد 56 موش نر بالغ به 3 گروه، کنترل، شم، تجربي(65، 165، 265، 365 و 465 ميلي‌گرم بر کيلوگرم از عصاره دانه گياه) تقسيم شدند. در حيوانات روزانه به مدت 10 روز متوالي به صورت درون صفاقي ترزيق انجام شد و دو هفته پس از آخرين تزريق به وسيله قطع نخاع کشته شدند و بيضه و اپيديديم چپ آنها برداشته شد. بخش دمي‌اپيديديم راست براي شمارش اسپرم به کار رفت. پس از بررسي ماکروسکوپي (وزن، قطر بزرگ، کوچک و حجم بيضه) بافت‌ها در فيکساتيوبوئن فيکس شدند. مقاطع 5 ميکرومتري تهيه و با هماتوکسيلين ـ ائوزين رنگ شد. داده‌هاي جمع‌آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون‌هاي آماري آناليز واريانس يک طرفه و توکي  تجزيه و تحليل شد .
يافته‌ها: در اين بررسي تفاوت معني‌داري در وزن بدن، حجم، وزن و قطر بيضه مشاهده نشد. مطالعات ميکروسکوپ نوري کاهش معني‌داري در اپيتليوم زاينده در دوزهاي  265 و  365ميلي‌گرم بر کيلو گرم(05/0> p) و همچنين افزايش بافت بينابيني در دوزهاي 265،365 و  465ميلي‌گرم بر کيلو گرم را نشان داد(001/0 > p). تفاوت معني‌داري در ضخامت اپي تليوم و قطر اپيديديم نبود. سلول‌هاي زاينده هسته پيکنوتيک و لوله‌هاي سمينيفر حفره‌هاي فراواني داشتند که در لوله‌ها پخش شده بود. همچنين در بيضه يک بي نظمي‌عمومي‌در قسمت‌هاي مختلف بافت زاينده و لوله‌هاي سمينيفر مشاهده شد. نتايج شمارش اسپرمي‌کاهش معني‌دار اسپرم را در دوز 265 و 365 ميلي‌گرم بر کيلو گرم نشان داد(01/0> p).
نتيجه‌گيري: ويتکس داراي روغن‌هاي ضروري، گليکوزيدهاي ايريدوئيد، فلاونوئيدهاي دي‌ترپن و اسيدهاي چرب ضروري است. به نظر مي‌آيد اثرات ضد باروري آن وابسته به فلاونوئيد و اسيدهاي چرب ضروري باشد، اما مطالعات بيشتري بايد روي فارماکوکنيتيک اين گياه انجام شود.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف: بعد از عمل جراحي قلب باز در بخش مراقبت‌هاي ويژه، قرار دادن بيماران در وضعيت نيمه نشسته و خوابيده به پشت، از مدت‌ها پيش به عنوان يک مانور درماني جهت بهبود اکسيژناسيون، براي جلوگيري از هيپوکسي و پيامدهاي خطرناک آن مطرح بوده است، ولي تا کنون براي مقايسه تاثير دو وضعيت فوق بر ميزان تبادلات گازي و بهبود اکسيژناسيون و جلوگيري از هيپوکسي در ايران مطالعات زيادي صورت نگرفته است، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسي مقــايسه‌اي تــاثير وضعيت نيمه نشسته و خوابيده به پشت و مدت زمان آن بر نتايج گازهاي خون شرياني بيماران بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه جراحي قلب باز مرکز مازندران انجام شده است.
مواد و روش‌ها : اين يک مطالعه نيمه تجربي است که در سال 1387 در مرکز جراحي قلب دانشگاه علوم پزشکي مازندران بر روي 30 نفر از گروه سني60‌ ـ 18 ساله که به روش نمونه‌گيري آسان و در دسترس از بيماران بخش مراقبت‌هاي ويژه که واجد شرايط ورود به تحقيق بوده‌اند، انتخاب گرديد. تاثير تغيير وضعيت و مدت زمان آن از حالت نيمه نشسته به وضعيت خوابيده به پشت در زمان‌هاي 15، 30، 45 و 60 دقيقه بر ميزان گازهاي خون شرياني با استفاده از دستگاه آناليزر اندازه‌گيري شد، ساير اطلاعات لازم با استفاده از چک ليست، پرونده بيمار و نتايج آزمايشگاهي به دست آمده است. داده‌هاي جمع‌آوري شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌ آماري آناليز واريانس براي داده‌هاي تکراري تجزيه و تحليل شد.
يافته‌ها: ميانگين درصد اشباع اکسيژن خون شرياني قبل از تغيير وضعيت( نيمه‌نشسته) 18/0 ±77/98 درصد، بعد از تغيير وضعيت(خوابيده به پشت) در زمان‌هاي15، 30 و 45  دقيقه مقادير يکسان و برابر با 16/0± 79/98 درصد بود و در دقيقه 60 به 44/0±43/98 درصد رسيد که اختلاف معني‌داري نداشتند. ميانگين فشار سهمي دي‌اکسيدکربن‌خون شرياني قبل از تغيير وضعيت 77/0± 92/37 درصد و بعد از تغيير وضعيت به ترتيب در زمان‌هاي مذکور داراي اندازه‌هاي 03/1±67/38 درصد، 03/1 ±52/37 درصد،96/ 0±95/37 درصد و در دقيقه 60 به 84/0± 50/37 درصد رسيد که اختلاف معني‌داري نداشتند. ميانگين فشار سهمي اکسيژن خون شرياني قبل از تغيير وضعيت برابر 17/6±72/145 درصد و 30 دقيقه بعد از تغيير وضعيت به 78/5±49/143 درصد کاهش يافته و 60 دقيقه بعد مجددا به 03/6±31/146 درصد افزايش يافت، که اختلاف معني‌داري ملاحظه نشد.
نتيجه‌گيري: در اين تحقيق ملاحظه شد که تغيير وضعيت و مدت زمان آن تغيير چنداني در نتايج آزمايشگاهي گازهاي خون شرياني ايجاد نمي‌نمايد و اين بيماران نبايستي به منظور بهتر شدن تبادلات گازي در وضعيت نيمه نشسته قرار بگيرند، زيرا که اين وضعيت نمي‌تواند تاثير مثبتي در تبادلات گازهاي خون شرياني ايجاد نمايد و از مشکلات خطرناک و جدي ناشي از هيپوکسي جلوگيري نمايد و ممکن است ما را از انجام اقدامات ديگر براي رفع هيپوکسمي باز دارد، لذا بهتر است بيمار را براي راحتي بيشتر وجلوگيري از زخم‌هاي فشاري در نواحي مستعد و سُر خوردن بيمار به پايين تخت در وضعيت خوابيده به پشت قرار داد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف: باکتري پسودوموناس آئروژينوزا باسيل گرم منفي بوده که در طبقه‌بندي عضو خانواده پسودوموناسيه مي‌باشد. اين باکتري به بسياري از آنتي‌بيوتيک‌ها و مواد ضدعفوني کننده شيميايي مقاوم است وشايع‌ترين عامل ايجاد عفونت بيمارستاني در بيماراني است که مدت 10 روز يا بيشتر در بيمارستان بستري شده‌اند. اين باکتري در بيماران سوختگي به صورت حاد سبب عفونت شده و موجب يکي از خطرناکترين و کشنده‌ترين عفونت‌هاي خوني به وسيله باکتري‌هاي گرم منفي مي‌شود. اين باکتري داراي اگزوتوکسين  Aبوده که با تاثير بر فاکتور طويل سازي پروتئين II موجب توقف پروتئين‌ سازي شده وباعث مرگ سلول‌ها مي‌شود، همچنين با تاثير روي گلبول‌هاي سفيد و تغيير در عملکرد و تعداد آنها موجب نقص در سيستم ايمني بيماران به خصوص بيماران سوختگي عفوني شده مي‌شود. هدف از اين مطالعه بررسي تاثير اگزوتوکسين A باکتري پسودوموناس آئروژينوزا بر شمارش گلبول‌هاي سفيد درموش و مقايسه آن با بيماران سوختگي بود.
مواد وروش‌ها: پژوهش حاضر يک تحقيق تجربي مي‌باشد که درسال 1384 در بيماران سوختگي بستري در بيمارستان قطب‌الدين شيراز انجام شد. از بيماران سوختگي عفوني  نمونه زخم گرفته شد و مواردي که داراي عفونت با باکتري پسودوموناس آئروژينوزا بودند وارد مطالعه شدند. از بيماران ذکر شده نمونه خون جهت شمارش گلبول‌هاي سفيد و تفکيک آنها گرفته شد. در اين مطالعه از 100 فرد داراي سوختگي بدون عفونت شامل 50 مرد و50 زن نيز خون‌گيري و گلبول‌هاي سفيد آنها شمارش شد. باکتري سوش توکسژنيک در محيط مايع کشت شده و بعد از 48 ساعت انکوباسيون سانتريفوژ ومايع رويي آن جهت تخليص اگزوتوکسينA  مورد استفاده قرارگرفت، پس از تخليص ميزان پروتئين آن، معادل1/0ميکروگرم برميلي‌ليتر جهت تزريق به موش تنظيم گرديد. به 50 سر موش سوري اگزوتوکسين فوق به روش درون رگي و به ميزان 1/0ميلي‌ليتر تزريق و پس از انکوباسيون‌هاي متفاوت از آنها خون‌گيري وشمارش گلبول‌هاي سفيد انجام گرفت. شمارش گلبول‌هاي سفيد جهت 10 سر موش سوري نرمال به عنوان شاهد نيز انجام گرفت. داده‌هاي جمع‌آوري شده به وسيله نرم‌افزار SPSS وآزمون‌هاي آماري تي زوجي و تي مستقل تجزيه وتحليل گرديد. 
يافته‌ها: شمارش گلبول‌هاي سفيد در موش چالش شده با اگزوتوکسين A کاهش معني‌داري نسبت به شمارش در موش‌هاي نرمال نشان داد(05/p<). شمارش گلبول‌هاي سفيد در مجموع بيماران عفوني نيز نسبت به شمارش در 100 نمونه افراد طبيعي کاهش معني‌داري نشان داد(029/0p<). در تفکيک گلبول‌هاي سفيد بيشترين کاهش مربوط به گلبول‌هاي سفيد چند هسته‌اي بود.
نتيجه‌گيري: در اين مطالعه نشان داده شد که عفونت با باکتري پسودوموناس آئروژينوزا مولد اگزوتوکسين A موجب کاهش گلبول‌هاي سفيد بيماران سوختگي وهمچنين در موش‌هاي چالش شده با اگزوتوکسين A  مي‌شود، که تاثير کاهنده اين سم بر تعداد گلبول‌هاي سفيد در شرايط بدن را نشان مي‌دهد، همچنين مي‌توان نتيجه گرفت که باکتري عامل عفونت در بيماران مورد تحقيق سوش توکسيژنيک مولد اگزوتوکسين A مي‌باشد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف: بيماري مزمن ريوي شايع‌ترين عارضه ديررس تماس با گاز خردل در جانبازان شيميايي ايراني مي‌باشد. يکي از روش‌هاي شناخته شده کمک درماني در مراقبت، درمان و پيشگيري از عفونت‌هاي تنفسي در بيماران مبتلا به بيماري مزمن ريوي، فيزيوتراپي تنفسي مي‌باشد که به شکل‌هاي مختلف و به صورت ترکيبي از روش‌ها استفاده مي‌شود. هدف از اين مطالعه تعيين تاثيرات کوتا‌ه مدت فيزيوتراپي تنفسي بر شاخص‌هاي اسپيرومتري درمصدومين شيميايي مبتلا به بيماري‌هاي ريوي مي‌باشد.
مواد و روش‌ها اين يک مطالعه نيمه تجربي است که در سال 1386 در کلينيک تخصصي جانبازان شيميايي شيراز بر روي 27 نفر از جانبازان شيميايي مبتلا به بيماري ريوي که با روش نمونه‌گيري آسان و مبتني بر هدف انتخاب شدند، انجام  شد. به منظور بررسي تاثيرات کوتاه‌مدت فيزيوتراپي تنفسي بر شاخص‌هاي اسپيرومتري فيزيوتراپي تنفسي به صورت ترکيبي از روش‌هاي تخليه وضعيتي، دق کردن و لرزانيدن، در چهار وضعيت آناتوميک مختلف بروي آنها انجام شد. شاخص‌هاي اسپيرومتري در سه مرحله قبل، بلافاصله بعد و 20 دقيقه بعد از انجام عمليات براي واحدهاي مورد پژوهش انجام شد. داده‌هاي جمع‌آوري شده با استفاده از نرم‌افزارSPSS و آزمون‌هاي آماري آناليز واريانس اندازه‌هاي مکرر و به همراه مقايسه دو به دوي ميانگين‌ها تجزيه و تحليل گرديد.
يافته‌ها: نتايج نشان داد که انجام فيزيوتراپي تنفسي بر شاخص‌هاي حجم بازدم اجباري در ثانيه اول ؛ ميانگين قبل از مداخله (17/44 درصد)، بلافاصله بعد از مداخله (3/47  درصد) و 20 دقيقه بعد از مداخله (34/48 درصد ) و ظرفيت حياتي اجباري؛  ميانگين قبل از مداخله (23/69 درصد)، بلافاصله بعد از مداخله (56/73 درصد)، 20 دقيقه بعد از مداخله (79/75 درصد) در مصدومين مورد مطالعه تاثير معني‌داري داشته است(01/0 p<).  فيزيوتراپي تنفسي در گروه مبتلا به برونشيت آسمي داراي اثرات معني‌دار بود(01/0 p<). همچنين فيزيوتراپي تنفسي در هر دو گروه از جانبازان با ضايعات متوسط و شديد نيز معني‌دار بود(05/0p< ).
نتيجه‌گيري: فيزيوتراپي تنفسي باعث بهبود شاخص‌هاي عملکرد ريوي در جانبازان شيميايي مبتلا به بيماري ريوي مي‌شود. اين اثرات در گروه مبتلا به برونشيت آسمي و همچنين هر دو گروه از جانبازان با ضايعات متوسط و شديد معني‌دار بود.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف: گندزدايي پساب نهايي تصفيه خانه فاضلاب، يکي از مهمترين مراحل تصفيه فاضلاب بوده که جهت حفاظت منابع آب و يا استفاده مجدد از آن انجام مي‌پذيرد. ترکيبات کلر متداول‌ترين گندزداهايي هستند که براي اين منظور تا کنون به کار گرفته شده‌اند. امروزه با توجه به توليد فراوردهاي جانبي خطرناک ناشي از استفاده ترکيبات کلر درآب کاربرد ساير گندزدا‌ها از قبيل؛ آب‌اکسيژنه، پراستيک‌اسيد و پرتو فرابنفش، ازن و يا ترکيبي از دو يا سه مورد از اين مواد به عنوان گزينه جايگزين مطرح گرديده است . هدف از اين تحقيق مقايسه تاثير گندزدايي پساب خروجي تصفيه خانه فاضلاب ياسوج به روش‌هاي تلفيقي، اشعه ماورا بنفش، پراستيک اسيد و هيپوکلريت سديم در مقياس پايلوت  بود.
مواد و روش‌ها: اين يک مطالعه تجربي است که در سال 1387 بر روي پساب خروجي تصفيه خانه فاضلاب شهر ياسوج انجام پذيرفت. در طي عمليات نمونه‌برداري هر 10 روز 2 سري نمونه‌برداري با دو غلظت مختلف از هر ترکيب گندزدا انجام شد و مورد آزمايش‌هاي ميکروبي شامل؛ تشخيص کل کليفرم‌ها، کليفرم‌هاي مدفوعي و استرپتوکوک مدفوعي مطابق با روش‌هاي استاندارد آزمايش‌هاي آب و فاضلاب قرار گرفتند. داده‌هاي جمع‌آوري شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS  و آزمون‌ آماري آناليز ميانگين واريانس تجزيه و تحليل شد.
يافته‌ها: نتايج نشان داد که روش‌هاي تلفيقي پر استيک اسيد، آب‌ژاول با اشعه فرابنفش و پر استيک اسيد با اشعه فرابنفش و آب‌ژاول با اشعه فرابنفش به ترتيب از راست به چپ بيشترين کارايي را در کاهش کليفرم‌کل و ترکيب پراستيک اسيد، آب‌ژاول با اشعه فرابنفش بيشترين کارايي و اشعه فرابنفش تنها کمترين کارايي و روش‌هاي ترکيبي آب ژاول با اشعه فرابنفش و پراستيک‌اسيد با اشعه فرابنفش کارايي مشابهي در کاهش کليفرم مدفوعي و کليه روش‌هاي تلفيقي کار شده اکثر مواقع به طور کامل سبب کاهش استرپتوکوک مدفوعي از پساب خروجي تصفيه خانه فاضلاب ياسوج گرديده است.
نتيجه‌گيري: نتايج اين تحقيق بيانگر اين است که استفاده ترکيبي از پر استيک‌اسيد، آب‌ژاول و اشعه فرابنفش در گندزدايي پساب خروجي سبب افزايش کارايي اين روش ها در غير فعال کردن کل‌کليفرم‌ها، کليفرم‌هاي مدفوعي و استرپتوکوک‌هاي مدفوعي مي‌گردد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف : صدمات و آسيب ‌هاي ناشي از عدم رعايت پوسچر بدني مخصوصا در کارگراني که بيش از دو سوم سيکل کاري خودشان را در محل کار مي‌نشينند، هزينه‌‌‌ زا بوده و درد و ناراحتي زيادي به بار مي ‌آورد، درحالي که کنترل ‌هاي مهندسي و اصول طراحي ‌هاي ارگونوميکي، موثرترين وسيله و روش براي کاهش اين نوع صدمات است، ولي موانع فني و اقتصادي مانع بهسازي ارگونوميکي شده است و متعاقبا، برخي از کارخانجات و سازمان‌ ها بر آموزش صحيح  نشستن تاکيد مي‌ کنند. با وجود اين مشکل، اجراي اين فرايند روند نامناسبي داشته است و مديران براي تشويق کارگران در استفاده و اجراي هميشگي اين رفتار دچار مشکل هستند. هدف مطالعه حاضر بررسي عوامل پيش ‌بيني کننده رفتار کارگران براي رعايت پوسچر صحيح با استفاده از نظريه رفتار برنامه ‌ريزي شده بود.
 مواد و روش ‌ها: اين مطالعه توصيفي ـ مقطعي در سال 1387 انجام گرفت که نظريه رفتار برنامه‌ ريزي شده را در نمونه 222 نفري از کارگران بخش‌ هاي مونتاژ، ماشين کاري و چاپ کارخانجات شهرک صنعتي البرز قزوين جهت پيش‌ بيني رعايت پوسچرصحيح بدن هنگام انجام کار به کار برد. مدل‌ يابي معادلات ساختاري و آناليز عاملي تاييدي به وسيله نرم افزارAMOS و آناليز عاملي اکتشافي به وسيله نرم افزار SPSS انجام شد.
يافته‌ها : يافته‌هاي مطالعه نشان داد که نگرش (53/0 =?، 05/0p<) و قصد (‌46/0 =?، 05/0p<) قوي‌ ترين پيش ‌بيني کننده‌ هاي رفتار (رعايت پوسچر بدني صحيح) بودند. کنترل رفتاري متصور با قدرت کمتري بر قصد(34/0=?، 05/0p<) و رفتار (28/0=?، 05/0p<) تاثير داشت. نرم‌هاي انتزاعي به عنوان يک پيش ‌بيني کننده مستقيم موثر بر رفتار شناخته نشد، اما از طريق ساير سازه ‌ها به صورت واسطه (نگرش، کنترل رفتاري متصور) بر رفتار و قصد تاثيرگذار بود. سرانجام، نتايج مطالعه از نظريه رفتار برنامه ‌ريزي شده به عنوان مدلي موثر براي توضيح رفتار (رعايت پوسچر بدني صحيح) حمايت کردند. نتايج همچنين مي‌تواند بيانگر کاربرد بالقوه اين نظريه براي بسياري از رفتارهاي مربوط به ايمني باشد.
نتيجه‌گيري: نتايج اين مطالعه بر لزوم توجه به عواملي از جمله نگرش و کنترل رفتاري متصور و عدم چشم ‌پوشي از نرم‌ هاي انتزاعي و خلق شبکه مديريتي حمايت کننده جهت تشويق و آموزش کارگران براي رعايت پوسچر بدني صحيح تاکيد مي‌کنند. 

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف: رزکسيون پروستات از طريق مجراي ادراري شايع ترين عمل اورولوژي مي باشد. با در نظر گرفتن عوارض جراحي رزکسيون پروستات از طريق مجرا، مطالعات تکنولوژيک به سمت ايجاد يک روش آندوسکوپيک به صورت آلترناتيو در کنار جراحي رزکسيون پروستات از طريق مجراي ادراري سوق مي يابند. بيشتر مطالعات اميدوار کننده در اين زمينه روي ليزرهاي پر انرژي مي باشد. در اين مطالعه ميزان اثربخشي ليزرKTP  ساخت انرژي اتمي ايران روي آدنوم هاي رزکت شده طي جراحي باز پروستات بررسي مي شود.
مواد و روش ها: اين مطالعه به صورت تجربي روي پروستات رزکت شده 40 بيمار که به جهت مشکلات ادراري با تشخيص هيپرپلازي خوش خيم پروستات به درمانگاه ارولوژي بيمارستان شهدا تجريش در تهران سال 1386 مراجعه نموده اند انجام شده است. تمامي پروستات ها به دو قسمت تقسيم شده، قسمت اول به پاتولوژي ارسال شده و قسمت دوم بدون دستکاري جهت تاباندن ليزر KTP با توان 5 وات به مدت 15 ثانيه در چهار گروه (گروه اول يک مرحله ليزر، گروه دوم دو مرحله، گروه سوم و چهارم به ترتيب سه و چهار مرحله) که در داخل بيمارستان نصب شده است ارسال شده است و ميزان نفوذ و تغييرات پاتولوژي بررسي شده است. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون هاي آماري مان ويتني و ويلکاکسون تحليل گرديد.
يافته ها: متوسط سن بيماران 73.25±6.8 سال و متوسط سطح آنتي ژن اختصاصي پروستات 3.65±2.1 نانوگرم بر ميلي ليتر بود. در تمام گروهها با هر مرحله تابش اشعه ليزر، 2ـ1 ميلي متر تخريب بافتي مشاهده شد. در بررسي پاتولوژيک نمونه ها شاهد 2ـ0 ميلي متر تخريب ساختار سلولي به صورت محو شدن هسته هاي سلولي و تغييرات بازوفيليک استروماي سلولي (اثر کاتر) مطابق با تغييرات سوختگي در بافت مي باشد.
نتيجه گيري: نتايج پاتولوژي نشان مي دهد که تغييرات ميکروسکوپي پاتولوژي بسيار ناچيز است، بنابراين ريسک پارگي کپسول نيز وجود ندارد. عمل پروستاتکتومي به وسيله ليزرKTP  جهت درمان علايم انسدادي به دنبال هيپرپلازي خوش خيم پروستات بسيار سريع و مطمئن مي باشد و ضمنا با توجه به قيمت مناسب نوع ايراني ساخت انرژي اتمي ايران صرفه جويي لازم را به دنبال خواهد داشت.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف: افزايش ناگهاني تعداد موارد بيماري کالاآزار در چند ساله اخير در شهرستان ممسني واقع در استان فارس بيانگر شکل‌گيري کانون آندميک جديدي از بيماري بود. از آنجا که تبيين يک استراتژي کنترلي موثر در بيماري‌هاي ناقل زاد مستلزم شناخت فون و بيواکولوژي ناقلين آنهاست، مطالعه حاضر با هدف تعيين فون و بيواکولوژي ناقلين ليشمانيوز انجام شد.

مواد و روش‌ها اين يک مطالعه توصيفي به صورت مقطعي مي‌باشد که طي سال‌هاي 1384 ـ 1383 در شهرستان نورآباد ممسني استان فارس به منظور تعيين فون و بيواکولوژي ناقلين ليشمانيوز انجام شد. صيد پشه‌هاي خاکي با استفاده از تله چسبان، آسپيراتور و تله نوري در طي فصل فعاليت آنها انجام شد. نرخ پاريتي با تشريح پشه‌هاي خاکي و مشاهده غدد ضميمه دستگاه تناسلي و نرخ آنتروپوفيليک با آزمايش اليزاي خون موجود در معده آنها انجام پذيرفت. ناقلين هم به دو روش ميکروسکپيک و مولکولي واکنش زنجيره‌اي پلي مراز مشخص گرديدند.
يافته‌ها: در اين مطالعه 12688 پشه خاکي صيد گرديد که 7040 عدد (48/55 درصد) آنها نر و 5648 عدد (52/44 درصد) ماده بودند. از ميان پشه‌هاي صيد شده 16/23 درصد از اماکن داخلي و 84/76 درصد از اماکن خارجي صيد شدند. تعيين هويت پشه‌هاي خاکي مجموعه‌اي بالغ بر 25 گونه (14 گونه فلبوتوموس 11 گونه سرژانتوميا) را به عنوان فون شهرستان مشخص نمود. 4 گونه فلبوتوموس شامل؛ گونه‌هاي صالحي، انصاري، الينوره و برگروتي و دو گونه سرژانتوميا افريکانا و اسکواميپليوريس براي اولين بار از استان فارس گزارش مي‌شوند. در اماکن داخلي گونه فلبوتوموس پاپاتاسي با 637 نمونه (2/39 درصد) و در اماکن خارجي گونه سرژانتوميا دنتاتا با 1137 نمونه (1/21 درصد) صيد، گونه‌هاي غالب بودند. فعاليت ماهيانه پشه‌هاي خاکي در نيمه ارديبهشت شروع و در نيمه آبان‌ ماه خاتمه مي‌يابد و اوج فعاليت آنها در نيمه مرداد ماه مي‌باشد. در 2 نمونه از گونه فلبوتوموس پاپاتاسي و 2 مورد الکساندري آلودگي لپتومونادي مشاهده گرديد. اندکس آنتروپوفيليک گونه‌هاي پاپاتاسي و الکساندري با استفاده از روش اليزا به ترتيب 3/37 و 8/32 درصد مشخص گرديد.
نتيجه‌گيري: فون پشه‌هاي خاکي شهرستان ممسني بسيار غني است که متاثر از تنوع بالاي بيوجغرافيايي آن است. گونه‌هاي پاپاتاسي و الکساندري به عنوان ناقلين فرم‌هاي جلدي و احشايي ليشمانيوز در اين کانون معرفي مي‌شوند. يافته‌هاي بيواکولوژيک پشه‌هاي خاکي در اين مطالعه اساس استراتژي کنترل ناقلين ليشمانيوز در اين کانون نوظهور را تشکيل خواهد داد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف: يکي از عوارض مهم در اعمال جراحي پيوند عروق کرونر بروز آريتمي فيبريلاسيون دهليزي است که با موربيديتي و مورتاليتي همراه است. از مداخلات دارويي مطرح شده به صورت پروفيلاکتيک، تجويز سولفات منيزيم مي باشد. هدف از اين مطالعه تعيين تاثير سولفات منيزيم در پيشگيري از آريتمي فيبريلاسيون دهليزي در بيماران تحت عمل جراحي پيوند عروق کرونر است.
مواد و روش ها: اين مطالعه يک کارآزمايي باليني تصادفي شده دو سوکور است که بر روي 162 نفر بيمار کانديد عمل جراحي  پيوند عروق کرونر مراجعه کننده به دو بيمارستان گلستان و نفت دانشگاه علوم پزشکي اهواز در سال 1385 انجام شده است. اين بيماران به صورت تصادفي در دو گروه سولفات منيزيم و دارونما قرار گرفتند. در گروه سولفات منيزيم بلافاصله پس از عمل جراحي 2 گرم سولفات منيزيم در 80 ميلي ليتر نرمال سالين به بيماران انفوزيون شد. همزمان در گروه دارونما 100 ميلي ليتر نرمال سالين داخل وريدي انفوزيون شد. بروز فيبريلاسيون دهليزي طي 72 ساعت پس از عمل جراحي و سطح سرمي منيزيم در زمان هاي قبل از عمل، بلافاصله پس از عمل قبل از تجويز سولفات منيزيم و 24 ساعت پس از عمل اندازه گيري شد. داده هاي به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون هاي آماري مجذور کاي و تي دانشجويي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.
يافته ها: بروز فيبريلاسيون دهليزي در گروه سولفات منيزيم 6 نفر (7.4 درصد) و در گروه دارونما 28 نفر (34.6 درصد) بود که از نظر آماري گروه سولفات منيزيم کاهش معني داري در بروز فيبريلاسيون دهليزي داشت (P=0.0001). سطح سرمي منيزيم طي زمان هاي پيگيري در دو گروه مشابه بوده و اختلاف معني داري نداشت، اما سطح سرمي منيزيم قبل از عمل جراحي در بيماراني که مبتلا به فيبريلاسيون دهليزي شده بودند به طور معني داري کمتر از ساير بيماران بود (P=0.0001). همچنين سطح سرمي منيزيم در کل بيماران بلافاصله پس از عمل جراحي قبل از تجويز سولفات منيزيم کاهش معني داري در مقايسه با سطح اوليه داشت (P<0.0001).
نتيجه گيري: نتايج نشان داد که افزودن سولفات منيزيم منجر به کاهش بروز فيبريلاسيون دهليزي در بيماران تحت عمل جراحي پيوند عروق کرونر مي شود که در نهايت مي تواند منجر به کاهش موربيديتي در اين دسته از بيماران گردد.

 نسخه قابل چاپ

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف: تهوع و استفراغ پس از عمل از مشکلات شايع به دنبال بيهوشي عمومي مي باشد که سبب تاخير در ترخيص بيمار مي گردد. روش ها و داروهاي بسياري جهت کاهش اين عارضه مطرح شده است. هدف از اين مطالعه تعيين تاثير کلونيدين خوراکي بر پيشگيري از تهوع و استفراغ پس از اعمال جراحي لاپاراسکوپي زنان مي باشد.
مواد و روش ها: مطالعه فوق يک مطالعه کارآزمايي باليني تصادفي دو سوکور بوده که بر روي 86  زن با وضعيت فيزيکي يک و دو تقسيم بندي انجمن متخصصين بيهوشي آمريکا انجام شد. اين بيماران براي انجام اعمال جراحي لاپاراسکوپي زنان به بيمارستان هاي وابسته به دانشگاه علوم پزشکي جندي شاپور اهواز در سال 1385 مراجعه کرده بودند. بيماران مراجعه کننده که شرايط شرکت در مطالعه را داشتند به روش تصادفي بلوکي به يکي از دو گروه مورد و دارونما تخصيص داده شدند، يعني؛ 43 بيمار براي هر گروه در نظر گرفته شد. 90ـ60 دقيقه قبل از عمل به گروه مورد 0.2 ميلي گرم کلونيدين خوراکي همراه با 50 ميلي ليتر آب و به گروه دارونما يک عدد قرص دارونما همراه با 50 ميلي ليتر آب تجويز شد. بيماران از نظر وجود تهوع و استفراغ تا 24 ساعت پس از عمل با استفاده از جدول رامسي بررسي شدند. داده هاي جــمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون هاي آماري مجذور کاي، تي دانشجويي و فيشر تجزيه و تحليل شدند.
يافته ها: 9 نفر (20.9 درصد) از افراد گروه مورد و 19 نفر (44.2 درصد) از گروه دارونما دچار تهوع شدند (P=0.021). 7 نفر (16.3 درصد) از گروه مورد و 15 نفر (34.9 درصد) از گروه شاهد دچار استفراغ شدند (P=0.048).
نتيجه گيري: نتايج نشان داد که بين تجويز کلونيدين خوراکي و دارونما در جلوگيري از تهوع و استفراغ پس از اعمال جراحي لاپاراسکوپي زنان اختلاف آماري معني داري وجود دارد، به طوري که تجويز کلونيدين خوراکي قبل از عمل سبب کاهش رخداد تهوع و استفراغ پس از عمل مي شود، لذا تجويز کلونيدين به منظور کاهش تهوع و استفراغ پيشنهاد مي شود.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف: مطالعات اخير نشان داده است که جنين هاي پستانداران در مرحله پيش از لانه گزيني در معرض مخلوطي از فاکتورهاي رشدي قرار دارند که به وسيله سلول هاي فوليکول، سلول هاي پوششي لوله رحم و رحم ترشح مي شوند. گيرنده هاي مربوط به فاکتورهاي فوق در سطح جنين نيز به اثبات رسيده است. کشت آزمايشگاهي جنين هاي انسان و حيوانات مختلف در محيط هاي کشت فاقد فاکتورهاي رشد باعث ايجاد مشکلات زيادي در تکامل جنين هم در کوتاه مدت و هم بلند مدت مي شود. يکي از فاکتورهاي فوق، فاکتور مهار کننده لوسميايي مي باشد. هدف از انجام اين تحقيق تعيين اثرات فاکتور فوق بر ميزان تکامل جنين موش در مرحله پيش لانه گزيني جنين در شرايط آزمايشگاه بود.
مواد و روش ها: در اين مطالعه تجربي موش هاي ماده از نژاد ان ماري 8ـ6 هفته، به ترتيب با تزريق 10 واحد هورمونPMSG  و 48 ساعت بعد تزريق 10 واحد هورمون گنادوتروپين جفتي انسان به صورت داخل صفاقي جهت تحريک تخمک گذاري آماده شدند. سپس 48 ساعت پس از جفت گيري با موش هاي نر، جنين هاي دو سلولي آنها جمع آوري شده و در دو گروه کنترل و تيماري به مدت 72 ساعت در داخل انکوباتور کشت داده شدند. محيط کشت گروه کنترل محيطHTF  و گروه تيماري محيط HTF به اضافه 1000 واحد در ميلي ليتر فاکتور مهار کننده لوسميايي بود. در طي زمان کشت جنين ها از نظر تکاملي در زير ميکروسکوپ معکوس ارزيابي شدند. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماري تي دانشجويي تحليل گرديد.
يافته ها: ميزان مورولاها و بلاستوسيست هاي به دست آمده در گروه تيماري در مقايسه با گروه کنترل بيشتر بود، هر چند که اين افزايش از نظر آماري معني داري نبود. ليکن درصد بلاستوسيست هاي خارج شده از لايه شفاف در گروه تيماري به طور معني داري بيشتر از گروه کنترل بود.
نتيجه گيري: فاکتور مهار کننده لوسميايي تاثير چنداني بر تکامل جنين در مراحل اوليه تکامل تا قبل از مورولا ندارد، اما اثرات مثبتي بر سرعت تبديل مورولا به بلاستوسيست و خروج بلاستوسيست ها از زونا دارد.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف: تريکوفيتون روبروم و تريکوفيتون منتاگروفيتس شايعترين گونه هاي عامل درماتوفيتوزيس در سراسر جهان هستند و شناسايي اين دو از نقطه نظر همه گيرشناسي و بيماري زايي مهم است. روش هاي معمول آزمايشگاهي براي افتراق اين دو گونه شامل؛ مشخصات ميکروسکوپي، بررسي ظاهر کلني و تست هاي بيوشيميايي مي باشد. روش هاي فوق وقت گير بوده و احتياج به پرسنل مجرب دارند و با وجود اين گاهي هنوز با هم اشتباه مي شوند. هدف مطالعه حاضر استفاده  از روش واکنش زنجيره اي پلي مراز و برش آنزيمي براي افتراق ايزوله هاي مرتبط با اين دو گونه بوده است.
مواد و روش ها: در اين مطالعه تجربي تعداد 100 ايزوله درماتوفيتي از بيماران مبتلا به اشکال مختلف درماتوفيتوزيس جدا شد و با بررسي مشخصات مورفولوژيک ماکروسکوپيک و ميکروسکوپيک مورد شناسايي اوليه به عنوان تريکوفيتون روبروم / تريکوفيتون منتاگروفيتس قرار گرفت. اين پژوهش در آزمايشگاه قارچ شناسي دانشگاه علوم پزشکي تهران در سال 1386 انجام گرفت. استخراج دي ان آ به روش گلاس بيد فنل کلروفورم صورت گرفت و نــاحيه ITS1-5.8SrDNA-ITS2 با روش واکنش زنجيره اي پلي مراز تقويت گرديد و سپس به کمک آنزيمMva?  مورد هضم اندونوکلئازي قرار گرفت. محصول واکنش زنجيره اي پلي مراز و محصول برش آنزيمي روي ژل آگاروز الکتروفورز شده و پس از رنگ آميزي و عکس برداري با توجه به الگوهاي الکتروفورتيک اختصاصي به دست آمده و با در نظر داشتن نتايج بررسي توالي اسيدهاي نوکلئيک مربوطه، گونه ها مشخص شد.
يافته ها: تست هاي مورفولوژيک به تنهايي قادر به افتراق قطعي دو گونه به ويژه در ايزوله هاي استريل فاقد توليد کونيدي نبود. ايزوله هاي با خواص بينابيني دو گونه نيز با روش هاي مورفولوژيک و فيزيولوژيک به سختي از همديگر متمايز مي شدند. پس از بررسي هاي مولکولي مشخص شد که 45 ايزوله متعلق به تريکوفيتون روبروم، 54 ايزوله متعلق به تريکوفيتون منتاگروفيتس و يک ايزوله گونه اي از فوزاريوم مي باشد. با انجام تست هاي فيزيولوژيک نتايج مشابه با اندکي تفاوت به دست آمد. همچنين مشخص شد که تست سوراخ کردن مو براي افتراق اين دو گونه از يکديگر، اعتبار بيشتري در مقايسه با تست اوره آز دارد.
نتيجه گيري: يافته هاي اين بررسي نشان داد که اولا روش هاي مبتني بر دي ان آ علي رغم هزينه بالاتر، از قاطعيت و سرعت بيشتري براي افتراق دو گونه تريکوفيتون روبروم و تريکوفيتون منتاگروفيتس برخوردار است و ثانيا اين دو گونه در ايران داراي شيوع تقريبا يکسان هستند. اين روش ها براي شناسايي ساير درماتوفيت ها قابل توصيه است.

 نسخه قابل چاپ

مقدمه و هدف: وجود منيزيم براي متابوليسم قند لازم است و ممکن است باعث آزادسازي و فعال شدن انسولين شود، افزايش مقدار گلوگز خون در بيماران ديابتي باعث کاهش منيزيم خون و کمبود آن در ادرار مي شود. در اين مطالعه اثر تجويز منيزيم خوراکي بر غلظت گلوکز و درد ناشي از آزمون فرمالين در حيوانات ديابتي مورد آزمايش قرار مي گيرد.
مواد و روش ها: اين مطالعه تجربي بر روي 80 سر موش سفيد صحرايي نژاد ان ام آر آي در ده گروه هشت تايي شامل؛ کنترل، ديابتي، چهار گروه ديابتي تحت تيمار منيزيم و چهار گروه سالم تحت تيمار منيزيم در سال 1387ـ1386 در دانشکده پزشکي دانشگاه علوم پزشکي قزوين انجام گرديد. در گروههاي تحت تيمار منيزيم، سولفات منيزيم به ترتيب يک، دو، سه و چهار هفته به صورت خوراکي با غلظت 10 گرم در ليتر به صورت محلول در آب تجويز گرديد. القا ديابت با تزريق درون صفاقي استرپتوزوسين با دوز 60 ميلي گرم بر کيلوگرم صورت مي گرفت. ضمن اندازه گيري وزن حيوانات، اندازه گيري قند خون با استفاده از کيت بيوشيميايي و به روش آنزيماتيک ـ کالريمتريک انجام شد. جهت بررسي درد حاد و مزمن از آزمون فرمالين استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها به کمک نرم افزار SPSS و آزمون هاي آناليز واريانس و توکي انجام شد.
يافته ها: داده هاي مورد بررسي از گروههاي مذکور با سنجش غلظت گلوکز موجود در سرم و وزن حيوان جمع آوري شدند. تفاوت بين گروههاي کنترل و ديابتي هم در غلظت گلوکز و هم ميزان وزن حيوان با P<0.0001 برجسته نشان داد. در ميان گروههاي ديابتي تحت تيمار منيزيم نيز ميزان غلظت گلوکز بين 1 و 2 با P<0.005 و بين 1 و 2 گروه 3 و 4 نيز با P<0.0001 برجسته نشان داد. تفاوت آماري بين گروه 2 و دو گروه 3 و 4 به ترتيب با P<0.001 و P<0.01 معني دار بود. تفاوت آماري بين چهار گروه تحت تيمار منيزيم و گروه ديابتي نيز با سطح معني داري P<0.0001 برجسته بود. تفاوت آماري بين چهار گروه ديابتي تحت تيمار منيزيم و گروه کنترل، سطح معني داري بين گروه کنترل و 1 با P<0.0001 و بين کنترل و 2 با P<0.05 را نشان داد. ميانگين وزن بين گروه ديابتي و گروههاي 1 و 2 بدون تفاوت معني دار و براي 3 و 4 به ترتيب با P<0.01 و P<0.0001 برجسته بود. در اين مطالعه سنجش درد دو فازي در آزمون فرمالين با رفتارهاي پاسخ به درد يعني ليسيدن مکان تزريق و جمع کردن پوست پشت صورت گرفت.
نتيجه گيري: تجويز منيزيم در گروههاي ديابتيک باعث افزايش وزن و کاهش قند خون به صورت وابسته به دوز شده است. اگر چه کاهش سطح گلوگز در هفته هاي 3 و 4 به حد کنترل مي رسد، ولي اين موضوع در خصوص وزن مشاهده نمي شود. در دو گروه ديابتي تحت تيمار منيزيم و گروه ديابتي تشديد درد نسبت به گروه کنترل برجسته بود.

 نسخه قابل چاپ