بانک مقالات مدیریت صنعتی

تحليل پوششي داده ها (DEA) ابزاري قدرتمند مديريتي به منظور ارزيابي عملكرد واحدهاي تصميم گيرنده است. امروزه استفاده از مدل هاي  DEAچند هدفه به منظور ارزيابي جنبه هاي مختلف عملكردي اعم از جنبه هاي كمي و كيفي بسيار مورد توجه قرار گرفته است. اما اين مدل ها در فضاي ايستا ارايه شده اند. در اين مقاله سعي بر آن است تا مدل هاي  DEAچند هدفه در فضاي پوياي فازي ارايه شود تا بتوان تغييرات داده ها در طول دوره ارزيابي را در مدل هاي DEA اعمال نمود. در اين مقاله به منظور ارزيابي نتايج مدل يك مثال براي مقايسه نتايج مدل پيشنهادي با مدل اصلي DEA ارايه شده است. نتايج اجراي مدل پيشنهادي نشان مي دهد، علاوه بر كاهش زمان اجراي مدل و تعيين هم زمان امتياز كارايي كليه واحدها، توان افتراق مدل بهبود يافته است.

 نسخه قابل چاپ

امروزه كنترل فرايند آماري نقش مهمي را در بررسي و كنترل دقيق كيفيت محصولات ايفا مي کند. بدين منظور روشهاي متعددي نيز براي انجام اين فرآيند مورد استفاده قرار مي گيرد. اما از آنجايي که در نمودارهاي كنترل گسسته، غالب اطلاعات در دسترس، به صورت ترم هاي زباني مي باشند كه مبهم و نادقيقند، بنابراين در اكثر مواقع تشخيص و تعيين مقادير به صورت كمي بسيار مشكل است. در اين مقاله علاوه بر كمي نمودن ترم هاي زباني با استفاده از خواص مجموعه هاي فاز ي، روشي جهت کنترل فرآيند گسسته ارايه مي گردد. در اين تحقيق كه به صورت مطالعه موردي در شركت محور سازان ايران خودرو صورت گرفته است، نمودارهاي كنترل فازي پيشنهاد شده بوسيله ونگ و رز مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج اين تحقيق نشان مي دهد كه در شرايطي كه ناچار به استفاده از متغيرهاي زباني هستيم، نمودارهاي كنترل فازي گزارش دقيق تر و مناسب تري از فرايند را نسبت به نمودارهاي كنترل كلاسيك ارايه مي دهد. اين روش به ويژه در زماني كه فرايند از كنترل خارج مي گردد، سريع تر هشدار داده و وجود يك حالت غير عادي در فرايند را نشان مي دهد. تعداد واژه هاي زباني مورد استفاده براي بيان سطح كيفيت محصول بر روي دقت و حساسيت نمودارهاي كنترل موثر است و هر چه تعداد واژه هاي زباني مورد استفاده براي بيان سطح كيفيت محصول نيز بيشتر باشد، احتمال رسم يك نقطه در فاصله بين حدود كنترل يا احتمال خطاي نوع دوم كمتر مي شود.

 نسخه قابل چاپ

يكي از مشکلات صنعت امروز کشور، عدم وجود يك رويكرد مشخص بمنظور افزايش رقابت پذيري است. لذا در اين مقاله قصد داريم که مدلي براي بررسي و اندازه گيري رقابت پذيري يا توان رقابتي بنگاه ارايه نماييم. براي استخراج مدل مفهومي، از يک طرف، تئوري ها، مدل ها، رويكردها و چارچوب هاي مرتبط با رقابت پذيري در سطوح مختلف بنگاه، صنعت و ملي و از طرف ديگر تحقيقات پيشين مورد بررسي قرار گرفت. نتيجه آن شناسايي رويكردهاي اصلي مورد استفاده در تدوين مدل مفهومي اوليه بود که عبارتند از: رويكردهاي سيستمي، دارايي - فرآيند - عملكرد، مبتني بر قابليت و مبتني بر بازار. با استناد به اين رويكردها مدلي با سه جزء اصلي منابع ورودي سازمان، موقعيت بنگاه در بازار و توان خلاقيت و نوآوري براي اندازه گيري توان رقابتي بنگاه توسعه داده شد. سپس با استفاده از تكنيك تحليل عاملي و مدلسازي شبکه هاي بيزين، اين مدل مورد بررسي قرار گرفت. پس از تاييد مدل، مشخص شد که توان رقابتي شركت صنايع پتروشيمي ايران به عنوان يك مطالعه موردي بيش از هر چيز وابسته به منابع است.

 نسخه قابل چاپ

امروزه مديريت ريسك راهكاري مناسب در مديريت پروژه به منظور مقابله با ريسك ها و حوادثي كه ممكن است در يك پروژه صنعتي رخ دهد، در نظر گرفته مي شود. فرآيند مديريت ريسك، فرآيندي است كه قادر است ريسك ها را شناسايي، تحليل و همچنين راهبردهايي به منظور كاهش اثرهاي ريسك تعيين كند. همچنين، اكثر مديران در هنگام تصميم گيري، به خصوص زماني كه قرار است از بين چند راه حل براي يك مساله يكي را انتخاب كنند، دچار چالش مي شوند. در مديريت ريسك در مرحله پاسخ گويي به ريسك نيز يك مساله تصميم گيري وجود دارد، يعني انتخاب يك راهبرد از بين چند راهبرد پاسخ مربوط به يك ريسك. در اين مقاله سعي شده است تا با استفاده از تكنيك ANP، كه به عنوان يكي از تكنيك هاي تصميم گيري چند شاخصه (MADM) شناخته مي شود، به بررسي اين موضوع پرداخته شود. در اين پژوهش ابتدا اصلي ترين ريسك پروژه از طريق پرسشنامه تعيين شده است. سپس استراتژي هاي پاسخ براي مهم ترين ريسك بحراني، مشخص و در نهايت با كمك از پژوهش هاي پيشين و همچنين تكنيك گروه اسمي، مدل تصميم گيري تهيه و از طريق مقايسات زوجي، بهترين استراتژي براي مهم ترين ريسك در پروژه توسعه ميدان نفتي آزادگان شمالي انتخاب شده است.

 نسخه قابل چاپ

توسعه توانمندي هاي تكنولوژيكي از روش هاي موثر در ارتقاء عملكرد رقابتي بنگاه ها است. انتقال مناسب تكنولوژي كمك مي كند تا بنگاه ها در زمان كوتاه تري در مقايسه با توسعه دروني تكنولوژي، موقعيت رقابتي خود را در صنعت تقويت نمايند. موفقيت پروژه هاي انتقال تكنولوژي در بنگاه ها را مي توان بر اساس شاخص هاي متنوعي مانند ارتقاء عملكرد رقابتي بنگاه به واسطه انتقال تكنولوژي مورد سنجش قرار داد. اين پژوهش با هدف ارزيابي تاثير انتقال تكنولوژي توليد خودرو تندر 90 بر عملكرد رقابتي قطعه سازان ايراني با استفاده از مدل معادلات ساختاري به انجام رسيده است. بر اساس يافته هاي تحقيق، انتقال تكنولوژي اثر مستقيمي بر عملكرد رقابتي شركت هاي فعال در پروژه توليد خودرو تندر 90 داشته است و به افزايش كيفيت و كاهش هزينه توليد منجر شده است و از سوي ديگر در فرآيند انتقال تكنولوژي توجه بنگاه ها بيشتر بر ابعاد سخت افزاري و نرم افزاري تكنولوژي متمركز بوده است.

 نسخه قابل چاپ

سازمان هاي توليدي معاصر با چالش هايي از دو سو مواجه هستند. از يك سو، فلسفه ها و تكنولوژي هاي توليدي جديد براي منسوخ كردن فلسفه ها و تكنولوژي هاي توليدي موجود ظاهر شده اند. از سوي ديگر، مشتريان امروز با تقاضاي محصولات و خدمات جديد در يك دوره زماني كوتاه مدت پيشاپيش جسور و مهاجم تر شده اند. از اين رو، سازمان هاي توليدي امروز به منظور تامين چالش هاي هجوم آورده از هر دو سو نياز دارند كه بر حسب موقعيت هاي رقابتي پيرامون به سرعت عمل كنند. بنابراين در طي چند دهه گذشته، صحنه توليد به سمت نوع نسبتا جديدي از پارادايم توليد تحت نام «توليد چابك» جهت يابي كرده است. اما يك سوال وجود دارد كه آيا چابك سازي يك سازمان، يك ضرورت اجتناب ناپذير فعاليت و رقابت در عرصه اقتصاد جهاني است. در اين مقاله، با استفاده از چارچوب مفهومي تحليل نياز به چابكي، يك مدل فازي ارايه شده است كه از مفهوم فازي در فرآيند سنجش و تحليل نياز به چابكي و نيز مدل هاي تصميم گيري چند شاخصه استفاده شده است.

 نسخه قابل چاپ

مديريت كيفيت فراگير راهكاري است كه بسياري از سازمان ها براي بقا خود در عرصه رقابت برگزيده اند. مديران سازمان ها نيازمند كسب اطلاع در خصوص سطح TQM در سازمان هايشان هستند. هرچند ميزان استقرار مديريت كيفيت فراگير تا حدودي زيادي مي تواند نشان دهنده جايگاه و سطح سازمان در پذيرش اين نگرش باشد، اما بايد توجه داشت كه فقط نهادينه شدن مديريت كيفيت فراگير به عنوان يك عادت سازماني است كه مي تواند حضور مداوم و موفق سازمان ها در اين نگرش را تضمين كند. بنابراين فارغ از ميزان اجراي مديريت كيفيت فراگير، ميزان پذيرش آن به‏عنوان يك عادت سازماني اهميت فراواني خواهد داشت. در اين پژوهش تلاش شده است تا به منظور سنجش ميزان پذيرش مديريت كيفيت فراگير در سازمان ها به عنوان يك عادت سازماني، مدلي ارايه شود. در اين مقاله پرسشنامه اي تهيه شده و در بين تامين كنندگان شركت سازه گستر سايپا توزيع شده است و مدل پيشنهادي مورد تحليل قرار گرفته است. با مقايسه نتايج اجراي اين مدل در اين زنجيره و اطلاعاتي كه از قبل در اين زنجيره وجود داشته است، اعتبار مدل مورد بررسي قرار گرفته وتصوير جديدي از وضعيت زنجيره تامين اين شركت ارايه شده است.

 نسخه قابل چاپ