بانک مقالات رشته کودکان استثنایی

هدف: هدف از تحقيق حاضر، بررسي رابطه بين خود - شکوفايي، رضايت از زندگي نياز به شناخت و همچنين بررسي اثر تعاملي جنسيت و پايه تحصيلي بر اين سه متغير بود.
روش: براي دست يابي به اين اهداف، 512 دانش آموز دختر و پسر پايه هاي تحصيلي اول تا سوم مدارس راهنمايي استعداهاي درخشان شيراز، که کل نمونه در زمان نمونه گيري را تشکيل مي دادند، انتخاب شدند. اين دانش آموزان در کلاسهاي عادي خود به تکميل مقياسها پرداختند. ابزارهاي مورد استفاده در پژوهش حاضر، عبارت از مقياس خود- شکوفايي اهواز، مقياس چند وجهي رضايت از زندگي دانش آموزان و مقياس نياز به شناخت بودند.
يافته ها: نتايج نشان دادند که بين خود - شکوفايي، نياز به شناخت و رضايت از زندگي همبستگي مثبت و معني داري (از 0.24 تا 0.63) وجود دارد. تاثير پايه تحصيلي بر متغيرهاي رضايت از زندگي و خود - شکوفايي معني دار بود. بين دو جنس در متغيرهاي مورد مطالعه تفاوت معني داري وجود نداشت و اثر تعاملي جنسيت و پايه تحصيلي هم معني دار نبود.
نتيجه گيري: نتيجه کلي تحقيق نشان مي دهد که بين متغيرهاي خود - شکوفايي، نياز براي شناخت و رضايت از زندگي رابطه وجود دارد. همچنين با افزايش پايه تحصيلي دانش آموزان از ميزان خود - شکوفايي و رضايت آنها از زندگي کاسته مي شود.

 نسخه قابل چاپ

هدف: در اين مطالعه مروري، نتايج پژوهشهاي مختلف در ارتباط با نارساخواني مورد توجه قرار گرفته است.
روش: با انتخاب مجلات و کتب معتبر بين المللي نتايج مطالعات اخير در حوزه هاي مختلف مقوله بندي و مطرح شده است.
يافته ها: نارساخواني نوعي اختلال يادگيري است که از جمله مشخصات آن مي توان به ناتواني در بازشناسي مناسب کلمه، توانايي ضعيف در روخواني، هجي کردن و بازنمايي اشاره نمود. بر خلاف زبان که رشد آن خود بخودي بوده و در جريان رشد حاصل مي شود، خواندن مهارتي است که در سنين بالاتر و بر اثر مداخلات آموزشي کسب مي گردد. در اين فرايند پيچيده شناختي همزمان مهارتهاي مختلفي درگير مي شوند مانند درک و تمييز حروف و صداها، برقراري ارتباط بين واج - نويسه، نامگذاري حروف و بازنمايي آنها، درک معني گروهي از کلمات نوشتاري در قالب جمله، حافظه، حرکت و عوامل ديداري و شنيداري همه به عنوان اجزاي اين فرايند مطرح هستند. هر چند که بيشتر پژوهشها اين اختلال را به دانش و آگاهي واج شناختي فرد و عوامل مرتبط با آن نسبت داده اند اما پژوهشهاي ارزشمندي در ارتباط با شناسايي منشا عصبي و زيستي اين اختلال به انجام رسيده و به نتايج قابل توجهي منتهي شده اند.
نتيجه گيري: اختلال خواندن بستر مناسبي را براي مطالعات ميان رشته اي فراهم کرده و به عنوان مدل مناسبي براي تبيين عوامل زيستي، آموزشي و اجتماعي- فرهنگي تعاملات مغز / شناخت، مورد توجه قرار گرفته است.

 نسخه قابل چاپ

هدف: اين تحقيق به منظور بررسي تاثير آموزش خودگرداني رفتارهاي توجهي، خودگرداني رفتارهاي انگيزشي و خودآموزي کلامي بر کاهش نشانه هاي نارسايي توجه در کودکان با اختلال نارسايي توجه / بيش فعالي انجام شده است.
روش: تعداد 60 دانش آموز پسر پايه سوم ابتدايي مبتلا به اختلال نارسايي توجه / بيش فعالي به شيوه غربالگري انتخاب شدند. براي انتخاب آزمودنيها، از مصاحبه تشخيصي مبتني بر DSMV و پرسشنامه CSI-4 ويژه معلمان استفاده شد. پس از اعمال مداخلات آموزشي- درماني و اندازه گيري مجدد نشانه هاي نارسايي توجه در پس آزمون و آزمون پيگيري (دو ماه بعد از اتمام مداخلات)، نتايج استخراج شده با استفاده از روش تحليل واريانس اندازه گيريهاي مکرر، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.
يافته ها: نتايج به دست آمده حاکي از آن بود که اثر اصلي اجراي آزمونهاي سه گانه (پيش آزمون- پس آزمون و آزمون گيري) در سطح P<0.001 معني دار است؛ در اين راستا، نتايج آزمونهاي تعقيبي حاکي از آن بود که نشانه هاي نارسايي توجه در پس آزمون پيگيري نسبت به پيش آزمون، بهبود معني داري پيدا کرده است اثر اصلي اجراي مداخلات آموزشي- درماني سه گانه در سطح P<0.001 معني دار است؛ در اين راستا، نتايج آزمونهاي تعقيبي نشان داد که کاربندي آموزش خودگرداني رفتارهاي توجهي نسبت به دو مداخله ديگر (آموزش خودگرداني رفتارهاي انگيزشي و آموزش خودآموزي کلامي) موجب بهبودي نشانه هاي نارسايي توجه شده است اثر تعاملي اجراي آزمونهاي سه گانه و اجراي مداخلات درماني- آموزشي سه گانه در سطح P<0.001 معني دار است.
نتيجه گيري: بررسي تاثيرات اصلي ساده نشان داد که در گذر از پيش آزمون به پس آزمون، اثر آموزشي خودگرداني رفتارهاي توجهي و آموزش خودآموزي کلامي بر نشانه هاي نارسايي توجه معني دار بوده است و با گذر از پس آزمون به آزمون پيگيري، تاثيرات آموزشي خودگرداني رفتارهاي توجهي بر نشانه هاي نارسايي توجه تداوم معني دار پيدا کرده است، اما با گذر از پس آزمون به آزمون پيگيري، اثر آموزش خودآموزي کلامي بر نشانه هاي نارسايي توجه معني دار نبوده است و با گذر زمان، تاثيرات اين مداخله، کاهش معني دار پيدا کرده است.

 نسخه قابل چاپ

هدف: بررسي تاثير شن بازي درماني بر روي پسران پرخاشگر 11 ساله در پايه هاي پنجم دبستان در منطقه 5 آموزش و پرورش شهر تهران است.
روش: بدين منظور با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي يک دبستان به تصادف از ميان دبستانهاي منطقه 5 تهران انتخاب شد سپس با اجراي سياهه پرخاشگري و تکميل آن توسط معلمان، 14 نفر از دانش آموزان پرخاشگر انتخاب و به طور تصادفي در گروه هاي کنترل و آزمايش قرار گرفتند و روش شن بازي درماني بر روي گروه آزمايش به مدت 6 جلسه بطور انفرادي اجرا شد.
يافته ها: با استفاده از T تفاوت، ميانگين تفاضل نمره هاي پيش آزمون و پس آزمون پرخاشگري کودکان مورد مقايسه قرار گرفت.
نتيجه گيري: نتايج نشان داد T محاسبه شده در سطح P<0.05 معنادار و حاکي از کاهش سطح پرخاشگري کودکان در گروه آزمايش بود.

 نسخه قابل چاپ

هدف: در پژوهش حاضر هدف بررسي تاثير آموزش مهارتهاي خود نظم بخشي بر عملکرد درسي در دانش آموزان نابينا است.
روش: بدين منظور کل جامعه دانش آموزان نابينا (120 نفر) سال اول متوسطه مدرسه نابينايان شوريده شيراز انتخاب شدند و به تصادف آنها به دو گروه 10 نفري آزمايش و کنترل تقسيم شدند. پرسشنامه هاي راهبردهاي انگيزشي و يادگيري پينتريچ (M-S-L-Q) و آزمون زيست شناسي به عنوان پيش آزمون در دو گروه اجرا شد. سپس گروه آزمايش هشت جلسه در طول يک ماه آموزش مهارتهاي خودنظم بخشي دريافت کردند. در طول اين دوره، گروه کنترل هيچ آموزشي دريافت نکردند. پس از خاتمه دوره آزمايش مجددا آزمون MSLQ و آزمون درس زيست شناسي براي دو گروه اجرا شد. براي بررسي تاثير پايداري آموزش پس از يک ماه فرم موازي آزمون درس زيست شناسي براي دو گروه به عمل آمد. براي تحليل داده ها از تحليل واريانس با اندازه گيري مکرر استفاده شد.
يافته ها: نتايج تفاوت معناداري را در نمره مهارتهاي خودنظم بخشي و درس زيست شناسي براي گروه نشان داد. بدين صورت که گروه آزمايش در دو آزمون عملکرد بهتري داشتند و در درس زيست شناسي بعد از گذشت يک ماه باز اين برتري را حفظ کرده بودند.
نتيجه گيري: گروه آزمايش عملکرد بهترين نسبت به گروه کنترل در يادگيري خودنظم بخشي و درس زيست شناسي نشان دادند.

 نسخه قابل چاپ

هدف: در اين تحقيق هدف بررسي تاثير نرم افزاري طراحي شده مبتني بر نظريه عصب روان شناختي بينايي رنگها (ويلکينز، 2003) در کاهش انحراف ادراک بينايي ناشي از عملکرد ناقص دستگاه عصب- بينايي، بوده است.
روش: با بهره گيري از روش شبه آزمايشي، از ميان دانش آموزان نارساخوان، پس از همتاسازي بر مبناي نمران پيش آزمون و پايه تحصيلي به صورت يک به يک و واگذاري تصادفي، تعداد 40 آزمودني (20 نفر در گروه آزمايش و 20 نفر در گروه کنترل) در دامنه سني 6 سال و 7 ماه تا 9 سال و 10 ماه، از پايه هاي اول، دوم و سوم، سال تحصيلي 85 انتخاب شدند. در گروه آزمايش، نرم افزار آموزشي طراحي و در گروه کنترل، روش سنتي فرنالد جهت آموزش آزمودنيها به کار گرفته شد. با استفاده از پرسشنامه آزمون خواندن (پوراعتماد، 1384) و به صورت طرح پيش آزمون و پس آزمون تاثير شيوه آموزشي و نتايج حاصله با روش آماري t مستقل تحليل شد.
يافته ها: تحليل نشان داد که گروه آزمايش پس از استفاده از نرم افزار آموزشي، در توانايي خواندن، کاهش خطاي خواندن، سرعت خواندن و درک مطلب نسبت به گروه کنترل رشد محسوسي داشته است. همچنين با محاسبه اندازه اثر مشخص شد 22 درصد از واريانس خواندن صحيح کلمات، 21 درصد از واريانس خطاي خواندن، 27 درصد از واريانس سرعت خواندن و 14 درصد از واريانس درک مطلب توسط تاثير اين نرم افزار آموزشي تبيين مي شود.
نتيجه گيري: با استفاده از اين نرم افزار آموزشي مي توان به دانش آموزان نارساخوان آموزش داد.

 نسخه قابل چاپ

هدف: تحقيق حاضر به منظور مقايسه برخي مولفه هاي حافظه دانش آموزان نابينا و بينا انجام شده است.
روش: جامعه آماري اين پژوهش همه دانش آموزان نابينا و همچنين دانش آموزان بيناي 20-16 ساله مشغول به تحصيل در دبيرستان هاي استان اردبيل در سال تحصيلي 86-85 بوده است. 15 نفر از دانش آموزان نابيناي پسر در گروه اصلي و 15 نفر از دانش آموزان بينا نيز در گروه مقايسه قرار گرفتند و با روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب و چهار خرده آزمون کنترل ذهني، حافظه منطقي، تکرار و به جلو و معکوس و تداعي کلمات مقياس حافظه و کسلر به صورت انفرادي و در محل آموزشگاه بر روي آنها اجرا شد.
يافته ها: نتايج تحليل واريانس چند متغيري (MANOVA) نشان داد که افراد نابينا در خرده آزمون هاي کنترل ذهني، حافظه منطقي و تداعي کلمات، عملکرد بهتري نسبت به گروه بينا دارند. ولي در خرده آزمون تکرار رو به جلو و معکوس هيچ تفاوت معني داري بين اين دو گروه مشاهده نشد.
نتيجه گيري: در مجموع يافته ها نشان دادند که افراد نابينا در مقايسه با افراد بينا، در تکاليفي که مستلزم مهارت هاي گوش دادن و تمرکز توجه است و به مقدار بيشتري به مهارت هاي اکتسابي نياز دارد، توانايي زيادي نشان مي دهند ولي توانايي هاي ذاتي مانند فراخناي حافظه کوتاه مدت اين افراد، همانند افراد بيناست.

 نسخه قابل چاپ

هدف: پژوهش حاضر، با هدف جمع آوري اطلاعات و ارزيابي ميزان شاخص بهداشتي DMFT و وضعيت دهان و دندان در بيماران مبتلا به نشانگان داون انجام شد.
روش: براي انجام اين پژوهش، با مراجعه به مراکز نگهداري کودکان عقب مانده و همچنين مدارس استثنايي همدان، همه مبتلايان به نشانگان دوان ثبت و ارزيابي شدند و طبق روش استاندارد، DMFT, WHO کودکان بررسي و در فرمهاي مخصوص ثبت شد؛ همچنين از طريق پروب کردن هر دندان CPITN فرد ارزيابي شد.
يافته ها: در اين پژوهش 18 فرد مونث (48.6%) و 19 فرد مذکر (51.4%) مبتلا به نشانگان داون بررسي شدند. 62% گروه مورد پژوهش 12-9 ساله و 38% آنها 17-13 ساله بودند. در مجموع 73% نمونه ها داراي CPITN برابر 1 و 27% داراي CPITN برابر 2 بودند. در ميان افراد مونث 72% داراي CPITN برابر 1 و 28% داراي CPITN برابر 2 و در افراد مذکر 74% داراي CPITN برابر 1 و 26% داراي CPITN باربر 2 بودند. ميزان DMFT در افراد مونث و مذکر به ترتيب 6.7 و 6.1 بود. ميانگين DMFT بيماران به دست آمده اين پژوهش 6.4 است.
نتيجه گيري: براساس يافته هاي پژوهش حاضر درصد بالايي از کودکان مبتلا به نشانگان داون همدان، ضايعات پوسيدگي و مشکلات دهان و دندان داشتند؛ لذا نيازمند درمانهاي دندان پزشکي، آموزش دقيق و مکرر دها و دندان و کنترلهاي دوره اي هستند. همچنين فراهم آوردن امکانات مالي و تجهيزات لازم براي اين برنامه ها ضروري به نظر مي رسد.

 نسخه قابل چاپ

هدف: پ‍‍ژوهش حاضر با هدف مطالعه رشد نظريه ذهن در كودكان ناشنوا و بررسي تاثير روش ارتباطي بر اين رشد انجام شد. علاوه بر آن، تاثير استفاده از ابزار كمتر كلامي بر عملکرد كودكان ناشنوا در تكاليف باور كاذب مورد بررسي قرار گرفت.
روش: با ترتيب دادن يک طرح پژوهشي تحولي از نوع مقطعي و همچنين يک طرح پژوهشي علّي مقايسه اي و با انتخاب 200 کودک در سه گروه ناشنواي داراي والدين شنوا، ناشنواي داراي والدين ناشنوا و شنوا که 18-3 سال سن داشتند، به بررسي رشد نظريه ذهن پرداخته شد. از تكاليف باور كاذب رايج (كلامي) و تکليف تغيير مکان (كمتر كلامي) براي ارزيابي توانايي آزمودنيها در نظريه ذهن استفاده شد.
يافته ها: نتايج نشان دادند که کودکان ناشنواي نسل اول؛ يعني آنهايي که داراي والدين شنوا هستند، در مقايسه با کودکان شنوا تاخير شديدي در رسيدن به نظريه ذهن دارند، اما تاخيرکودکان ناشنواي نسل دوم؛ يعني ناشنواياني که داراي والدين ناشنوا هستند و زبان اشاره را به صورت طبيعي از والدين خود فرا گرفته اند، در رسيدن به نظريه ذهن از تاخير کودکان ناشنواي داراي والدين شنوا به مراتب کمتر است. کودکان ناشنواي داراي والدين ناشنوا، بر خلاف کودکان ناشنواي داراي والدين شنوا، با افزايش سن تاخير در نظريه ذهن را به صورت کامل جبران مي کردند. سن ميانگين رسيدن به نظريه ذهن در كودكان ناشنواي داراي والدين شنوا، كودكان ناشنواي داراي والدين ناشنوا و كودكان شنوا، به ترتيب 7;6, 11;0 و 4;6 (سال؛ ماه) بود. همچنين کمتر کلامي  بودن تکليف باور کاذب نيز تاثير معني داري بر پاسخهاي کودکان، اعم از شنوا و ناشنوا نداشت.
نتيجه گيري: پ‍ژوهش حاضر نشان داد ناشنوايي، تاخيري جدي در رشد نظريه ذهن ايجاد مي کند، عدم فراگيري زبان اشاره در سن طبيعي زبان آموزي، مي تواند به وجود آورنده اين نقص باشد. زبان اشاره با فراهم کردن امکان تعامل کودک با والدينش، شناخت وي را از حالات ذهني و بازنمايي ذهني که از پيش نيازهاي نظريه سازي ذهني هستند، امکان پذير مي سازد.

 نسخه قابل چاپ

هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسي تاثير آموزش فنون کنترل خود بر بهبود مهارتهاي اجتماعي دانش آموزان با اختلال کاستي توجه و بيش فعالي انجام شده است.
روش: اين پژوهش به شيوه نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون و پيگيري با گروه کنترل اجرا شد. جامعه مورد مطالعه را همه دانش آموزان پسر دبستاني شاغل به تحصيل در شهر تهران، در سال تحصيلي 83-1382 تشکيل مي داد. نمونه هاي پژوهش 20 نفر از دانش آموزان با اختلال کاستي توجه و بيش فعالي بودند که به شيوه در دسترس از يک دبستان واقع در آموزش و پرورش منطقه 6 تهران انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه آزمايشي و کنترل تقسيم شدند. از هر دو گروه، پيش آزمون و پس آزمون به عمل آمد و گروه آزمايشي به مدت يک ماه تحت آموزش فنون کنترل خود قرار گرفت. براي تحليل داده ها از روش اندازه گيري مکرر استفاده شد.
يافته ها: نتايج اين پژوهش نشان داد که آموزش فنون کنترل خود، مهارتهاي اجتماعي دانش آموزان با اختلال کاستي توجه و بيش فعالي را به طور معناداري افزايش مي دهد و بعد از يک ماه پيگيري نيز آشکار شد که نتايج به دست آمده پايدار مانده اند.
نتيجه گيري: از يافته هاي به دست آمده مي توان نتيجه گيري کرد که آموزش فنون کنترل خود بر بهبود مهارتهاي اجتماعي تاثير مثبتي داشته است.

 نسخه قابل چاپ

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي ساختار عاملي پرسشنامه خودسنجي (YSR) با استفاده از رويكرد تحليل عاملي تاييدي به اجرا درآمد.
روش: در اين مطالعه از بخشي از داده هاي پژوهش مينايي (1384)، استفاده شد كه شامل 465 دانش آموز پسر و 421 دانش آموز دختر مدارس ابتدايي، راهنمايي و متوسطه شهر تهران است كه با استفاده از روش نمونه گيري طبقه اي چند مرحله اي انتخاب شده اند. براي برآورد پارامترها و برازش مدل از تابع كمترين مجذورات وزن دار استــفـاده شد. جــهـت ارزيــابـي كــفـايـت بـرازش مـدل از شاخص ريشه دوم برآورد واريانس خطاي تقريب، شاخص برازش تطبيقي، ريشه دوم ميـانگيـن مجـذورات پــس مـانـده هـاي استـانـدارد شده، شاخص تاكر – لويز، شـاخـص خـوبـي برازندگي و شاخص تعديل يافته خوبي برازندگي استفاده شد.
يافته ها: نتايج نشان داد كه مدل 8 سندرمي همبسته آخنباخ از برازش خوبي با داده ها برخوردار است. اين يافته شاهد ديگري در زمينه روايي سازه دروني پرسشنامه خودسنجي فراهم آورد. علاوه بر اين، نتايج نشان داد كه سندرمهاي پرسشنامه مورد بحث همپوشي كامل با همديگر ندارند. اين مطلب حاكي از آن است كه سندرمها واجد روايي تشخيصي هستند.
نتيجه گيري: نتايج نشان داد که مدل 8 سندرمي آخنباخ از برازش خوبي با داده ها برخوردار است.

 نسخه قابل چاپ

هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسي ادراک شنوايي دانش آموزان دچار آسيب شنوايي شديد (70-90 دسي بل) در دو محيط آموزشي مدارس عادي و استثنايي (تلفيقي) بود.
روش: در چارچوب طرح 36 نفر از دانش آموزان دختر و پسر كلاسهاي اول و دوم و سوم ابتدايي مدارس ناشنوايان و عادي به عنوان نمونه انتخاب شدند و با ارجاع به كلينيك شنوايي شناسي و انجام آزمايشهاي شنوايي صداي خالص، آزمايش آستانه دريافت كلمات دو هجايي، معاينه گوش خارجي و پرده گوش مياني، آزمايش مقاومت گوش مياني جهت اطمينان از سلامت گوش مياني و قرار داشتن ميزان شنوايي در محدوده آسيب شنوايي شديد انتخاب و براساس سن وقوع كم شنوايي، سن تشخيص كم شنوايي، شنوايي والدين، سطح (وضعيت) اجتماعي اقتصادي، بهره هوشي و وجود ناتوانيهاي مضاعف همتا شدند. سپس هر دو گروه به وسيله آزمون ادراك شنوايي (APT/HI) مورد بررسي قرار گرفتند. داده هاي به دست آمده با روشهاي آمار توصيفي و تحليلي به روش تحليل واريانس عاملي بررسي شدند.
يافته ها: ميانگين نمرات کل در هشت زيرآزمون در مدارس ناشنوايان پايه اول، دوم و سوم به ترتيب 170.3, 164.95 و 153.65 و در مدارس عادي، 191.45, 181.45 و 188.95 بدست آمد. تحليل واريانس عاملي داده ها تفاوت معناداري را بين دو گروه نشان داد (P=0.0001), (F=42.58).
نتيجه گيري: مقايسه دو گروه نشان مي دهد كه در شرايط يكسان دانش آموزان دچار آسيب شنوايي شديد مشغول به تحصيل در مدارس عادي (تلفيقي) داراي تواناييهاي ادراك شنوايي بهتري نسبت به دانش آموزان آسيب ديده شنوايي شديد شاغل به تحصيل در مدارس ناشنوايان هستند.

 نسخه قابل چاپ

هدف: هدف تحقيق حاضر، انطباق و هنجاريابي سياهه علايم مرضي كودكان (CSI-4) بود.
روش: 1134 دانش آموز 12-6 ساله از مدارس ابتدايي و راهنمايي، و از چهار بيمارستان در شهر تهران (بيمارستانهاي امام حسين، روزبه، نواب صفوي و درمانگاه شهيد اسماعيلي شهر تهران) شامل 715 نفر كودك عادي و 419 كودك داراي اختلال به دو روش مرحله اي و انباشته اي انتخاب شدند و فرم والد و معلم سياهه علايم مرضي كودكان را والدين (مادران) و معلمان آنان تكميل کردند.
يافته ها: پس از بررسي ويژگيهاي روان سنجي سياهه ها از جمله اعتبار به روشهاي بازآزمايي، همبستگي دروني، همساني دروني و روايي شامل: روايي محتوايي، روايي وابسته به ملاك و روايي تفكيكي، نتايج نشان داد كه: ضرايب اعتبار فرم والد سياهه به روش بازآزمايي با فاصله زماني دو هفته براي 11 اختلال از 0.29 براي اختلال هراس اجتماعي تا 0.76 براي اختلال سلوك برآورد شد كه به استثناي اختلال هراس اجتماعي همگي در سطح 0.01 معنادار بودند. ازسويي همساني دروني نمرات شدت سياهه علايم مرضي كودك، حاكي از همبستگي ميان گويه ها و ساختار زيربنايي يكسان گويه هاي مقياس بود. در بررسي محتوايي، وجود اظهار نظرها و داوريهاي مثبت متخصصان در مورد همگوني و مناسبت محتواي CSI-4 با حيطه مورد سنجش، روايي محتوايي سياهه را به مثابه ابزار شناسايي و غربال اختلال رفتاري و هيجاني در كودكان مورد تاييد قرار داد و روايي وابسته به ملاك سياهه مذكور، با مقايسه نمرات مقوله هاي سياهه با تشخيصهاي مبتني بر روان پزشكي مورد ارزيابي قرار گرفته و حساسيت و ويژگي بالاي اكثر اختلالات موجود در سياهه به ويژه سياهه والدين حاكي از روايي ملاكي اين ابزار است. تفاوت معني دار نمره هاي گروههاي عادي و باليني در همه اختلالات، حاكي از روايي تفكيكي مناسب است. بعد از بررسي لازم در زمينه ويژگيهاي روان سنجي و نتايج مطلوب، نمرات شدت نشانگان در هر مقوله به نمرات استاندارد (T مك كال) تبديل و جداول هنجاري براي سياهه هاي والد و معلم براي دخترها و پسرها به تفكيك عرضه شد.
نتيجه گيري: ويرايش چهارم سياهه علايم مرضي کودک ويژگي هاي روانسنجي مناسبي دارد که مي توان از جداول هنجاري آن استفاده کرد.

 نسخه قابل چاپ

هدف: هدف از اين پژوهش بررسي ارتباط دست نويسي با حس حرکت در دانش آموزان کم توان ذهني است.
روش: 126 کم توان ذهني آموزش پذير (53 دختر و 73 پسر) در دامنه سني 9 تا 19 سال که در سال تحصيلي 85-1384 در پايه هاي اول تا پنجم در مدارس استثنايي شهرري مشغول به تحصيل بودند، دراين پژوهش شرکت کردند براي همه دانش آموزان چک ليست دست نويسي محقق ساخته و نيز آزمون حس حرکت اجرا شد.
يافته ها: آزمون همبستگي اسپيرمن نشان داد بين دست نويسي با حس حرکت رابطه مثبت معني دار وجود دارد (r=0.305 و p<0.001). همچنين حس حرکت با سرعت دست نويسي رابطه منفي معني دار دارد (r=-0.202 و p<0.024). حس حرکت با نحوه به دست گرفتن قلم، فشار وارد بر قلم و فشار وارد بر کاغذ رابطه معني دار ندارد.
نتيجه گيري: وجود ارتباط بين حس حرکت با دست نويسي و سرعت دست نويسي و نيز بعضي مقوله هاي دست نويسي مانند اندازه کلي نوشته نشان مي دهد که به منظور بهبود خوانايي و سرعت دست نويسي دانش آموزان کم توان ذهني بايد برنامه هاي درماني در زمينه بهبود حس حرکت طراحي شود.

 نسخه قابل چاپ

هدف: هدف از اين پژوهش بررسي ارتباط دست نويسي با يکپارچگي بينايي- حرکتي در دانش آموزان کم توان ذهني است.
روش: در اين پژوهش که از نوع مطالعات همبستگي است، از 157 دانش آموز کم توان ذهني دختر و پسر که در سال تحصيلي 85-1384 در پايه هاي اول تا پنجم مدارس استثنايي شهر ري مشغول به تحصيل بودند 126 دانش آموز کم توان ذهني (53 دختر و 73 پسر) در دامنه سني 9 تا 19 سال شرکت کردند. براي همه دانش آموزان چک ليست دست نويسي محقق ساخته و نيز آزمون يکپارچگي بينايي- حرکتي بيري اجرا شد.
يافته ها: آزمون همبستگي پيرسون نشان داد که يکپارچگي بينايي- حرکتي با دست نويسي (r=0.472 و  p<0.0001رابطه مثبت) دارد. شايع ترين مشکل دست نويسي در دانش آموزان کم توان ذهني جدا نويسي با 82 درصد و کم اهميت ترين مشکل دست نويسي آنان، فاصله گذاري بين کلمات و حروف با 34.9 درصد بود.
نتيجه گيري: نتايج اين تحقق نشان مي دهد که به دليل وجود رابطه بين يکپارچگي بينايي- حرکتي و دست نويسي در موارد ايجاد مشکلات دست نويسي در دانش آموزان کم توان ذهني، متخصصان مي توانند به ارزيابي يکپارچگي بينايي- حرکتي بپردازند.

 نسخه قابل چاپ