بانک مقالات الهیات و معارف اسلامی
| الهيات و معارف اسلامي (مطالعات اسلامي ) بهار 1386; -(75):11-38. |
| اخوان كاظمي بهرام* |
| * دانشكده حقوق و علوم سياسي، دانشگاه شيراز |
|
نوشتار حاضر، مطالعه ايي اكتشافي در دستيابي به مفهوم، ابعاد و انواع امنيت بر مبناي قرآن كريم است و مي كوشد موضوع حاضر را براساس شواهد قرآني و از منظرهاي معنوي، فردي و اجتماعي، سياسي و نظامي، اقتصادي، و حقوقي و قضايي تنوير، تفصيل، تبويب و تدوين كند و نشان دهد كه اين كتاب آسماني داراي ديدگاه مدرن و امروزين درباره مفهوم متحول و پيچيده امنيت است؛ از سويي ايمان و امنيت معنوي، سرچشمه و مبناي اصلي كليه ابعاد امنيت است و از سويي ديگر ميان اين ابعاد پيوند و توازن عميقي برقرار است، ضمن آن كه هر گونه امنيتي و در هر بعد از ابعاد آن، در نهايت در ايمان و اعتقادات معنوي و الهي ريشه دارد و هرگونه ناامني در هر عرصه ايي، سرانجام ريشه اش به بي ايماني و صفات متقابل ايمان مانند شرك، كفر، ظلم، استكبار و از اين قبيل بر مي گردد. مومن و صفات ايماني نيز اصلي ترين خاستگاه صدور كنش هاي امنيت زا است و مي توان در استنتاجي نهايي گفت: بستر سازي حيات معنوي پاك و نيك براي تربيت و تذهيب افراد، چه در حوزه رفتارهاي فردي و چه رفتارهاي اجتماعي و نيز دور كردن افراد جامعه از حيات سيئه و غيرايماني، اصلي ترين ساز و كار تامين امنيت در نظام اسلامي است. |
| كليد واژه: |
| |
|
نسخه قابل چاپ |
| الهيات و معارف اسلامي (مطالعات اسلامي ) بهار 1386; -(75):39-76. |
| ذاكرصالحي غلام رضا* |
| * موسسه پژوهش و برنامه ريزي آموزش عالي |
|
ماده 10 قانون مدني ايران اشعار مي دارد:«قراردادهاي خصوصي نسبت به كساني كه آن را منعقد نموده اند، در صورتي كه مخالف صريح قانون نباشد، نافذ است». حقوقدانان از مفاد اين ماده اصل حاكميت اراده و آزادي قراردادها و نفوذ و صحت قراردادهاي نامعين را استفاده نموده اند. |
| كليد واژه: |
| |
|
نسخه قابل چاپ |
| الهيات و معارف اسلامي (مطالعات اسلامي ) بهار 1386; -(75):77-104. |
| سلطاني عباس علي* |
| * دانشكده الهيات، دانشگاه فردوسي |
|
شيفتگي به آگاهي و دستيابي به علوم و فنون ناشناخته، انسان را به پژوهش وا داشته و موجب گسترش دانش در همه زمينه هاي علوم و معارف بشري شده است و آشكارترين نمود آن نيز عرضه فرآورده هاي علمي دانشمندان به جامعه بشري است. امروزه در عصر اطلاعات و ارتباطات، اين نگاشته ها و فرآورده ها به وسيله رشد علوم و تكنولوژي، از محيط پديد آورنده و نويسنده پا فراتر مي گذارد و در اندك زماني در سراسر جهان منتشر مي شود. |
| كليد واژه: |
| |
|
نسخه قابل چاپ |
| الهيات و معارف اسلامي (مطالعات اسلامي ) بهار 1386; -(75):105-130. |
| فخلعي محمدتقي*,بابايي جابر |
| * دانشكده الهيات، دانشگاه فردوسي |
|
به بهانه به چالش كشيدن مفاد ماده 268 قانون مجازات اسلامي، اين مقاله درصدد است مساله اختيار مقتول در قصاص و عفو را قبل از به هلاكت رسيدن مورد بررسي فقهي قرار دهد. با بررسي آراي فقيهان بزرگ اماميه و اهل سنت و ارزيابي دقيق ادله آن ها اين نتيجه حاصل مي شود كه در قتل عمد حق قصاص، ديه، عفو نسبت به آن ها و مصالحه مالي از حقوق ابتدايي و بالاصاله اولياي دم است و مجني عليه را در آن حقي نيست. به جز آنچه كه تحت عنوان تاديه ديون و وصاياي مقتول از محل ديه به دليل خاص وارد شده است. در اين مقاله در جريان نقد ادله، موضوعاتي همچون اذن در اتلاف نفس و برايت از ضمان طبيب قبل از علاج هم مورد بررسي قرار مي گيرد. |
| كليد واژه: |
| |
|
نسخه قابل چاپ |
| الهيات و معارف اسلامي (مطالعات اسلامي ) بهار 1386; -(75):131-174. |
| قدسي سيدابراهيم,سجودي سيدرضا |
| عفو يكي از عوامل سقوط و يا تخفيف مجازات و نيز ابراز محبت و رافت نسبت به محكومان است كه از طرف عالي ترين مقام كشور و يا مرجع قانونگذاري اعطا مي گردد. عفوي كه از طرف عالي ترين مقام كشور اعطا مي شود، عفو خصوصي و عفو ديگر عمومي ناميده مي شود. كيفيت اعطاي عفو در قوانين قبل از انقلاب پيش بيني شده بود. اما بعد از پيروزي انقلاب اسلامي در قوانين جزايي مورد غفلت قرار گرفته است و فقط با تفسير موسع از اصل 71 قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران مي توان به ظاهر اعطاي عفو عمومي را در صلاحيت مجلس شوراي اسلامي دانست. امروزه ميان صاحب نظران در خصوص نوع عفو و كيفيت آن اختلاف نظر وجود دارد و هنوز اين ترديد وجود دارد، كه آيا عفو اعطايي توسط عالي ترين مقام، از نوع عفو عمومي است يا خصوصي. به موجب بند 11 از اصل 110 قانون اساسي و ماده 24 قانون مجازات اسلامي عفو بايد با پيشنهاد رييس قوه قضاييه و تاييد مقام رهبري باشد و ماهيت قيد «در حدود موازين اسلامي» در اصل و ماده مذكور در قوانين مدون تبيين نشده است و به ناچار بايد به منابع معتبر فقهي و فتاوي مشهور فقها مراجعه كرد. از آن جا كه تا كنون در خصوص موضوع عفو تحقيق جامع و مستقلي به عمل نيامده و در قوانين موضوعه نيز حدود اختيارات مراجع اعطا كننده عفو و همچنين انواع مجازات هايي كه امكان عفو يا تخفيف در آن ها وجود دارد مشخص نشده و با نواقص و كاستي هايي همراه مي باشد، پژوهش صورت گرفته در اين مقاله مي تواند ابهام ها و اجمال هاي موجود در اين موضوع را از ميان ببرد. |
| كليد واژه: |
| |
|
نسخه قابل چاپ |
| الهيات و معارف اسلامي (مطالعات اسلامي ) بهار 1386; -(75):175-223. |
| نظري توكلي سعيد* |
| * دانشكده الهيات، دانشگاه فردوسي |
|
تمايل به بقاي نسل، هرچند يك نياز غير جسماني است، ولي بدون برخورداري از سلامت جسماني دست نايافتني است؛ طبيعي است اگر هريك از زن و مرد يا هر دو از چنين سلامتي برخوردار نباشند، فرصت توليد انساني را از دست خواهند داد. |
| كليد واژه: |
| |
|
نسخه قابل چاپ |
| الهيات و معارف اسلامي (مطالعات اسلامي ) زمستان 1385; -(74 (ويژه علوم قرآن و حديث)):39-64. |
| صدقي حامد*,سيفي طيبه |
| * دانشگاه تربيت معلم تهران |
|
الفاظ مترادف از جمله الفاظي هستند كه حجم زيادي از لغت نامه هاي قديم و جديد عربي و غير عربي را به خود اختصاص داده اند. زبان عربي نيز از جمله زبان هايي است كه به دليل وجود الفاظ مترادف از ديگر زبان ها متمايز و برجسته گشته تا جايي كه وجود اين الفاظ مشخصه اي براي اين زبان شده و از آن جدا نمي شود. |
| كليد واژه: ترادف، نهج البلاغه، امام علي (ع) |
| |
|
نسخه قابل چاپ |
| الهيات و معارف اسلامي (مطالعات اسلامي ) زمستان 1385; -(74 (ويژه علوم قرآن و حديث)):65-80. |
| طباطبايي سيدكاظم,خاتمي معصومه |
|
در بسياري از آيات قرآن كريم اهل كتاب مخاطب قرار گرفته اند يا از عقايد و رسوم آنان سخن به ميان آمده است. اما به نظر مي رسد مفسران به سبب نداشتن آگاهي دقيق و شناخت همه جانبه درباره عقايد و رسوم آنان، در مواردي به گونه اي سخن گفته اند كه با واقعيت فاصله بسيار دارد. مثلا خداوند متعال در آيه «صبغه اله و من احسن من اله صبغه» به «آيين تعميد» اشاره كرده است. از ميان مفسراني كه به اين معنا پي برده اند، برخي چون فراء و طوسي از «تعميد كودكان» و بعضي چون زمخشري، ميبدي، نظام نيشابوري، بيضاوي و نسفي از «تعميد كودكان نصاري در آبي زرد رنگ» سخن گفته اند، در حالي كه تعميد اهل كتاب نه منحصر به كودكان است و نه آب تعميد رنگ خاصي دارد. نگارندگان در اين مقاله با بررسي و نقد آراي مفسران در تفسير «صبغه» (به عنوان نمونه) نشان مي دهند كه مفسراني چون زمخشري احتمالا با مشاهده رفتار مسيحيان يك منطقه خاص از «تعميد كودكان در آبي زردرنگ» سخن گفته و آن رسم را به همه مسيحيان نسبت داده اند و آن گاه مفسران بعدي همان سخن را تكرار كرده اند. بنابراين، مي توان گفت آگاهي هاي ديني اين مفسران محققانه، علمي و روشمند نيست و براي تدارك اين كاستي بايد آگاهي دقيق، علمي و مستند از عقايد و آيين هاي اهل كتاب را به «مبادي تفسير» افزود. |
| كليد واژه: تفسير قرآن، مفسران قرآن كريم، صبغه، تعميد، زمخشري |
| |
|
نسخه قابل چاپ |
| الهيات و معارف اسلامي (مطالعات اسلامي ) زمستان 1385; -(74 (ويژه علوم قرآن و حديث)):81-111. |
| كريمي نيا مرتضي* |
| * بنياد دايره المعارف اسلامي، تهران |
|
التبيان في تفسير القران تاليف شيخ طوسي (385-460 ق.) نخستين تفسير كامل شيعه است كه در بغداد و دوران حكومت آل بويه تدوين يافته است. اين اثر از جهات بسياري با ساير تفاسير مختصر شيعه (پيش از شيخ طوسي) مانند عياشي، فرات و علي بن ابراهيم قمي و نيز تفاسير اهل سنت چون فراء، طبري و جبائي متفاوت است. همين شيوه تفسيرنگاري شيخ طوسي را طي قرون بعدي در ميان مفسران معروف شيعي چون طبرسي، ابوالفتوح، مولي فتح اله کاشاني و علامه طباطبايي مي توان ديد. مقاله حاضر با مروري بر منابع و روش هاي تفسيري شيخ طوسي در التبيان روشن مي سازد كه اين اثر محصول ذهن پويا، نقاد و جامع نگر شيخ طوسي در عصر خود در بغداد بوده است. مجموعه شرايط زماني و مکاني قرن چهارم و پنجم هجري در بغداد، علاوه بر نيازها، تنگناها و پرسش هاي اساسي علوم اسلامي در آن زمان، تفسيرالتبيان شيخ طوسي را يكسره متفاوت از تمام تفاسير پيش - طوسي ساخته است. به گونه اي كه مي توانيم به وضوح آن را تركيبي گزينش شده از مهم ترين آثار و آراي ادبي، لغوي، فقهي، كلامي و تفسيري شيعه و سني در حوزه قرآن و در عصر شيخ طوسي بدانيم. |
| كليد واژه: تفسير، تاريخ تفسير شيعه، شيخ طوسي، التبيان، تفاسير معتزله |
| |
|
نسخه قابل چاپ |
| الهيات و معارف اسلامي (مطالعات اسلامي ) زمستان 1385; -(74 (ويژه علوم قرآن و حديث)):113-130. |
| مودب سيدرضا* |
| * دانشگاه قم |
|
محمد حسين ذهبي از جمله عالمان اهل سنت است كه در اثر خود به نام التفسير و المفسرون به بررسي تفسير و روش هاي آن به همراه معرفي تعدادي از كتاب هاي تفسيري فرق اسلامي پرداخته است كه بررسي تفاسير روايي اماميه و تعيين منزلت روايات تفسيري امامان معصوم عليهم السلام از آن جمله است. او بر آن است كه در روايات تفسيري اماميه، جعل و دس فراوان راه پيدا كرده و روايات تحريف از اين نوع است. روايات امامان معصوم شيعه، اعتبار ويژه اي ندارند و همانند ديگر سخنان و آثار تابعان است به باور او ذهبي در تقسيم بندي خود از روش هاي تفسيري، تفاسير روايي اماميه را از اقسام باطل مي داند و بر آن است كه روايات تفسيري بطني آيات هم بي اعتبار و تنها براي اثبات ولايت امامان اماميه به كارگرفته شده است. |
| كليد واژه: روايات تفسيري، روايات بطني، تفسير ممدوح و مذموم، روايات تحريف |
| |
|
نسخه قابل چاپ |
| الهيات و معارف اسلامي (مطالعات اسلامي ) زمستان 1385; -(74 (ويژه علوم قرآن و حديث)):131-153. |
| واسعي سيدعليرضا* |
| * دانشگاه علم و صنعت ايران |
|
پژوهش درباره شخصيت و انديشه ابن ابي الحديد و نگاهي به شرح نهج البلاغه او، به دليل اعتباري كه وي در مطالعات ديني دارد شايسته و حتي ضروري به نظر مي رسد. او به ويژه در ميان نويسندگان و دانشمندان شيعي فردي شناخته شده است و داده ها و اطلاعات او به فراواني تاريخي و روايي از اهميت بالايي برخوردار است؛ هر چند، گاه اين توجه با رويكردي نقدي همراه بوده و حتي در رد و نقض آن نيز كتاب هايي به نگارش درآمده؛ اما اعتماد به انديشه ها و داوري هاي او، خصوصا در مقام جدال با خصم اندك نبوده است، تا آن جا كه برخي از نويسندگان، به استناد سخن وي به محاجه با اهل سنت پرداخته و مدعي شده اند كه باورهاي شيعي در ميان خود آنان پيروان، و يا لااقل قايلاني داشته است. از اين رو جا دارد هر چند گذرا، نگاهي به شخصيت و انديشه او، و نيز به شرح نهج البلاغه اش، كه مهم ترين كتاب باقي مانده از اوست، نظري افكنده و ارزش داده هاي وي به مطالعه گرفته شود. |
| كليد واژه: نهج البلاغه، ابن ابي الحديد، شرح نهج البلاغه، امام علي (ع)، معتزله |
| |
|
نسخه قابل چاپ |
| الهيات و معارف اسلامي (مطالعات اسلامي ) زمستان 1385; -(74 (ويژه علوم قرآن و حديث)):155-174. |
| غفراني علي* |
| * دانشكده الهيات، دانشگاه فردوسي مشهد |
|
در جزيره العرب پيش از اسلام، كه از آن به دوره جاهلي تعبير مي شود، فعاليت تجاري، بخش مهمي از زندگي عربان را تشكيل مي داد. بخش بزرگي از تجارت عربان با سرزمين هاي همسايه بود كه جنبه خارجي داشت. اما در ماه شوال و ماه هاي حرام پايان سال كه ايام حج نيز نزديك مي شد يعني درماه هاي ذيقعده و ذيحجه عربان در مناطقي از حجاز گرد مي آمدند و با استفاده از فرصت به دست آمده، با تشكيل بازارهاي متعدد فصلي به مبادله كالا مي پرداختند. بازار عكاظ در اين ميان از اهميت خاصي برخوردار بود كه در كنار مبادلات تجاري، مبادلات فرهنگي و اجتماعي و ادبي نيز در آن صورت مي گرفت و برخي مسايل و مشكلات عرب ها در آن جا حل و فصل مي شد و در زندگي اجتماعي عرب پيش از اسلام تاثير قابل توجهي داشت. از طرف ديگر اين بازار تصوير كاملي از زندگي اجتماعي عرب پيش از اسلام را به نمايش مي گذاشت. بازار عكاظ بعد از اسلام نيز تا سال 129 هجري برقرار بود. |
| كليد واژه: بازار عكاظ،جزيره العرب، فرهنگ و ادبيات عرب، فجار |
| |
|
نسخه قابل چاپ |
| الهيات و معارف اسلامي (مطالعات اسلامي ) پاييز 1385; -(73 (ويژه نامه فقه و حقوق اسلامي)):9-48. |
| بهرامي بهرام,ناصري مقدم حسين* |
| * دانشکده الهيات، دانشگاه فردوسي مشهد |
|
چيرگي و تضلع امام علي (ع) به دانش خاصي محدود نيست. با اين حال، نمود علمي آن حضرت در قلمرو فقه بسيار درخشنده و بارز است. روايات فقهي فراواني از آن حضرت، ميراث فقهي ما - و حتي اهل سنت - را سيراب كرده است و فقيهان سترگي چونان ابن عباس از خرمن دانش فقه او، خوشه برگرفته اند. |
| كليد واژه: |
| |
|
نسخه قابل چاپ |
| الهيات و معارف اسلامي (مطالعات اسلامي ) پاييز 1385; -(73 (ويژه نامه فقه و حقوق اسلامي)):49-74. |
| پوربافراني حسن* |
| * گروه حقوق، دانشگاه اصفهان |
|
بر اساس بند ب ماده 206 قانون مجازات اسلامي كه متخذ از منابع فقهي است «قصد انجام عمل نوعا كشنده» ضابطه دوم قتل عمدي در حقوق كيفري ايران است. با وجود اين، رويه قضايي كه به خصوص در آرا شعب ديوان عالي كشور متجلي است، حاكي از آن است كه دادگاهها و شعب ديوان با تفسير موسع بند ب ماده 206، صرف «قصد استفاده از آلت قتاله» را كافي براي تحقق قتل عمدي مي دانند، صرف نظر از آنكه موضع اصابت محل حساس يا غير حساس بدن باشد. در حالي كه صرف استفاده از «آلت قتاله» الزاما «عمل نوعا كشنده» به شمار نمي آيد. اين مقاله به نقد اين رويه قضايي مي پردازد. |
| كليد واژه: |
| |
|
نسخه قابل چاپ |
| الهيات و معارف اسلامي (مطالعات اسلامي ) پاييز 1385; -(73 (ويژه نامه فقه و حقوق اسلامي)):75-106. |
| تولايي علي,حائري محمدحسن |
|
با رواج طبقه پيشه وران به عنوان يك نهاد اجتماعي مستقل كه در سرزمينهايي چون عراق و ايران شناخته شده بود و ارايه خدماتشان به شكل گسترده، روابط معاملي ميان پيشه وران و مشتريان در قالب «اجاره خدمات» تحليل گرديد. نظريه حضرت علي (ع) درباره «اجير مشترك» كه مصداق بارز آن پيشه ور بود، و به مساله ضمان و مسووليت ناشي از خسارتهاي وارد آمده بر كالا مربوط مي شد مبدا تحولي شكلي و محتوايي بود كه از دوره آغازين فقه تا دوره گسترش آن محافل فقهي را تحت تاثير خود داشت.در دوره هاي بعد، فقيهان در تحليلي فقهي از اين مساله به ادله اي چون «مصلحت»، «استحسان» و «سد ذريعه» و نيز «قاعده اتلاف» استناد جستند. نگارندگان با بررسي تاريخي روايات پر شمار بر جاي مانده درباره اين مساله در سده هاي 2 و 3 ق.، نخست فقه بومي و آراي فقيهان امصار در اين دوره را مورد بررسي قرار داده اند و سپس با طبقه بندي روايات منقول از اهل بيت (ع)، سعي در ارايه يك نظام منسجم حقوقي از آنها دارند. |
| كليد واژه: |
| |
|
نسخه قابل چاپ |