بانک مقالات قرآنی
| علوم حديث بهار 1387; 13(1 (47)):196-210. |
| ميرجليلي علي محمد* |
| * دانشگاه يزد |
|
الوافي يكي از منابع بزرگ روايي به شمار مي رود و مشتمل بر پنجاه هزار حديث همراه با توضيح ها و شرح هايي است كه مولف بزرگ آن، مرحوم فيض كاشاني در ذيل روايات آورده است، اما اين كتاب، آن چنان كه در خور و شايسته آن است، مورد توجه قرار نگرفته است. اين مقاله به معرفي اين كتاب گرانسنگ مي پردازد. |
| كليد واژه: |
| |
|
نسخه قابل چاپ |
| علوم حديث پاييز 1385; 11(3 (41)):3-12. |
| ايازي سيدمحمدعلي* |
|
اين مقاله در پي روشن ساختن معناي روايتي است كه در نقل هاي مختلف از پيامبر و اميرمومنان و امام باقر و حضرت صادق عليهم السلام آمده كه ضرب القرآن بالقرآن كفر است و كساني تصور كرده اند، ضرب قرآن به قرآن پاسخ دادن معناي آيه با آيه ديگر، يا تفسير قرآن به قرآن است، در حالي كه اين جمله در عصر ائمه اصطلاحي بوده است؛ متفاوت از آنچه از ظاهر لفظ استفاده مي شود. در اين مقاله شواهد و قراين معنايي، گردآوري شده، ديدگاه هاي متفاوت بيان شده و در نهايت، جمع بندي و ادله معناي مورد نظر بازگو شده و نشان داده كه چگونه بررسي روايات به صورت موضوعي، فهم كامل و جامعي در بستر صدور ارايه مي دهد. |
| كليد واژه: ضرب قرآن به قرآن، تفسير قرآن به قرآن، بستر صدور روايات، تصديق قرآن به قرآن |
| |
|
نسخه قابل چاپ |
| علوم حديث پاييز 1385; 11(3 (41)):13-36. |
| اسلامي سيدحسن* |
| * موسسه آموزش عالي اديان و مذاهب |
|
حديثي منسوب به حضرت اميرمومنان عليه السلام چهار فضيلت را به مثابه فضايل اصلي برمي شمارد كه عبارت اند از: حكمت، شجاعت، عفت و عدالت. اين مقاله مي كوشد نشان دهد كه اين حديث بيش از آن كه بازگوي فضايل اخلاقي از ديدگاه اسلام باشد، بيانگر فضايل اخلاقي فرهنگ يونان باستان است. براي اين كار، نويسنده به تحليل مفهوم آرته (فضيلت) در فرهنگ يونان باستان و فضايل معروف آن فرهنگ پرداخته، با بيان تحول تاريخي و مفهومي آنها دگرگوني آنها را در فرهنگ اسلامي در ميان عالمان اخلاق پي مي گيرد و با مقايسه آنها با آموزه هاي اخلاقي قرآن كريم، مي كوشد تا كاستي هاي اين حديث را از نظر تعداد، اهميت و محتواي فضايل اصلي نشان دهد و نتيجه بگيرد كه چه بسا اين حديث از سوي علاقه مندان به اخلاق فضيلت محور يوناني برساخته شده باشد. |
| كليد واژه: اخلاق فضيلت محور، حديث فضايل، فضايل اخلاقي، فضيلت، اخلاق اسلامي |
| |
|
نسخه قابل چاپ |
| علوم حديث پاييز 1385; 11(3 (41)):37-58. |
| مهريزي مهدي* |
|
بخش قابل توجهي از روايات اسلامي را احاديث پزشكي تشكيل مي دهد. محدثان شيعه و اهل سنت از دوره هاي نخست تدوين، در آثار مستقل و يا ضمني به گردآوري آنها همت گماشته اند. |
| كليد واژه: فهم روايات، روايات پزشكي، مصادر حديثي، تعامل با روايات |
| |
|
نسخه قابل چاپ |
| علوم حديث پاييز 1385; 11(3 (41)):59-88. |
| سي چيتيك ويليام* |
|
ويليام چيتيك يكي از اسلام شناسان بزرگ غربي است كه تاكنون مطالعات زيادي درباره عرفان اسلامي انجام داده است. از جمله كارهاي مهم وي ترجمه صحيفه سجاديه، كتاب دعاي منسوب به امام زين العابدين از زبان عربي به زبان انگليسي است. او مقاله حاضر را در مقدمه ترجمه انگليسي صحيفه سجاديه نگاشته است. چيتيك، ضمن توضيحي كوتاه درباره امام زين العابدين و نيز تبيين جايگاه دعا و مناجات در اسلام، كوشيده تا يك بحث تاريخي كوتاه درباره سندها و نسخه هاي مختلف صحيفه ارايه كند. همچنين تحليلي محتوايي نيز از ساختار ادعيه و مناجات هاي موجود در صحيفه ارايه كرده است. |
| كليد واژه: امام زين العابدين، صحيفه، دعا و مناجات، ذكر، رحمت، طلب بخشايش، اسماي الهي، مصنويت اسلامي |
| |
|
نسخه قابل چاپ |
| علوم حديث پاييز 1385; 11(3 (41)):89-102. |
| جليلي سيدهدايت* |
| * دانشگاه تربيت معلم تهران |
|
در اين مقاله ضمن ارايه چند ديدگاه درباره صحابه، به تعريف ابن حجر عسقلاني و محمدهادي معرفت از صحابه پرداخته شده و ضمن مقايسه اين رو و تطابق آن با ديدگاه هاي رايج به تحليل آنها پرداخته و اشكالاتي بر تعريف محمد هادي معرفت از صحابي وارد نموده است. |
| كليد واژه: صحابي، اين حجر عسقلاني، محمد هادي معرفت |
| |
|
نسخه قابل چاپ |
| علوم حديث پاييز 1385; 11(3 (41)):103-127. |
| شمشيري رحيمه,جلالي مهدي |
|
احمد بن علي بن احمد بن عباس نجاشي (م 450ق) از فهرست نگاران مهم شيعه و فهرست او از قديمي ترين فهرست هاي شيعي است. گرچه نجاشي بيشتر به عنوان عالم رجالي و فهرست او يكي از كتاب هاي چهارگانه اساسي رجالي شيعه شناخته شده، ليكن در اين مقاله به كتاب او صرفا به عنوان فهرست اصول و مصنفات نگرسته ايم و سعي نموده ايم روش نجاشي را در بيان اطلاعات عمومي درباره نويسندگان و مولفات آنان و چگونگي ارايه آن به دست آوريم. |
| كليد واژه: فهرست، نجاشي، مولفات، آثار |
| |
|
نسخه قابل چاپ |
| علوم حديث پاييز 1385; 11(3 (41)):128-144. |
| محمدي مظفر محمدحسن* |
| * مركز مطالعات و تحقيقات اديان و مذاهب |
|
دو منبع اصلي زيارت عاشورا عبارت اند از: كامل الزيارات ابن قولويه و مصباح المتهجد شيخ طوسي. نوشته حاضر به بررسي اسناد اين زيارت در اين دو منبع مي پردازد و وجوه تضعيف و تصحيح آنها را آشكار مي كند و به اين نتيجه مي رسد كه سند سوم شيخ طوسي در مصباح المتهجد (روايت صفوان) اصح طرق روايت اين زيارت است و طرق ديگر هرچند خالي از ضعف نيستند، ولي مي توانند اين طريق را تاييد و تقويت كنند. |
| كليد واژه: زيارت عاشورا، اسناد حديث، ضعف سند، تصحيح سند |
| |
|
نسخه قابل چاپ |
| علوم حديث پاييز 1385; 11(3 (41)):145-168. |
| آقايي سيدعلي* |
| * بنياد دائرة المعارف اسلامي |
|
روايات در سنت اسلامي به عنوان منبعي مهم براي فقه، اخلاق، تفسير و حتي تاريخ شناخته مي شود؛ اما در ميان خاورشناسان و حديث پژوهان غربي، در وهله نخست به مثابه منبع اساسي براي شناخت تاريخي اسلام خصوصا در سده هاي نخست حايز اهميت است. همين امر موجب شده تا ايشان براي بهره گيري صحيح از اين منبع اطلاعاتي به مداقه در ارزش تاريخي آن بپردازند؛ بدين معنا كه اين روايات، به واقع، به چه دوره اي از تاريخ اسلام مربوط هستند و به لحاظ تاريخي، به چه فرد يا افرادي انتساب مي يابند. اين موضوع از زاويه اي ديگر مورد توجه عالمان حديث مسلمان نيز بوده است و آن مساله نقد سندي و متني روايات و تمييز روايات مجعول و موضوع از روايات اصيل و معتبر است. همين جا تلاش هاي حديثي انديشمندان مسلمان و غربي با هم پيوند مي خورد. |
| كليد واژه: تاريخ گذاري روايات، تحليل اسناد، نقد سندي روايات، وضع |
| |
|
نسخه قابل چاپ |
| علوم حديث پاييز 1385; 11(3 (41)):169-184. |
| جلالي سيدلطف اله* |
|
سيد بن طاووس از عالمان پر نفوذ شيعه در قرن هفتم هجري است كه در زمينه هاي مختلف علمي مهارت داشته و آثار فراواني را تاليف كرده است. يكي از آثار او كتاب التشريف بالمنن في التعريف بالفتن است كه در موضوع ملاحم و فتن نگاشته شده و به طور عمده از سه منبع حديثي اهل سنت گرد آمده است. اين كتاب در قرون اخير در ميان عموم عالمان شيعه، كتابي ارزشمند و معتبر در موضوع مهدويت تلقي شده است. در اين مقاله به بررسي اين كتاب پرداخته و به اين نتيجه دست يافته ايم كه اين كتاب نه معتبر است و نه در باب مهدويت نوشته شده و نه سيد بن طاووس به آن چنين نگاهي داشته است. |
| كليد واژه: ابن طاووس، مهدويت، ملاحم، فتن، احاديث، ظهور، مهدي موعود |
| |
|
نسخه قابل چاپ |
| علوم قرآن و حديث (مطالعات اسلامي) پاييز و زمستان 1387; 40(3/81):11-35. |
| احمدزاده سيدمصطفي* |
| * پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامي |
|
دستاوردهاي زبانشناسي معاصر، تفسير ادبي قرآن كريم را وارد مرحله جديدي كرده است. نظريه «سيستمي - نقشي هليدي» در حال حاضر مورد توجه بسياري از زبانشناسان است. هدف اين نوشتار، آشنا ساختن مفسران و قرآن پژوهان با روش هاي جديد زبانشناسي در حوزه فهم متون ديني است. نگارنده بر اساس اين نظريه و با روشي زبانشناختي، سوره عصر را تفسير كرده و نكات جديدي را درباره معناشناسي اين سوره ارايه داده است. از جمله: ارتباط عاشقانه انسان با خداوند و ديگر انسان ها، بازتاب جهان گوينده، شنونده و خواننده؛ تقديم و تاخير حساب شده واژه ها؛ فراز و فرود آهنگ کلمات؛ پيوند اسرار آميز اطلاع کهنه و نو؛ استفاده از انواع گونه هاي انسجام و ارتباط سلسله وار مفاهيم و معاني. |
| كليد واژه: قرآن و زبانشناسي، تفسير زبانشناختي، سوره عصر، زبانشناسي نقش گرا، نظريه «سيستمي - نقشي» هليدي |
| |
|
نسخه قابل چاپ |
| علوم قرآن و حديث (مطالعات اسلامي) پاييز و زمستان 1387; 40(3/81):37-61. |
| اصغرپور حسن* |
| * دانشگاه تربيت مدرس |
|
جستجو در منابع کهن روايي اهل سنت نشان مي دهد که بخشي از آن ها با عنوان «کتاب الفضايل» به ذکر فضايل و مناقب افراد و گروه ها اشاره دارند. در نظر گرفتن فصلي جداگانه با اين عنوان، در کنار ديگر ابواب و فصول حديثي، از اهميت اين موضوع و اهتمام صاحبان جوامع حديثي اهل سنت به گردآوري اين دسته روايات، پرده برمي دارد. اين گونه روايات را پس از گردآوري و بررسي مي توان در هفت دسته (عرصه) جاي داد: «فضايل برخاسته از رابطه فرد با پيامبر (ص)»، «ديني»، «قومي، قبيله اي و گروهي»، «نظامي ـ امنيتي»، «علمي»، «اخلاقي» و «روايات اختصاصي اهل بيت (ع)». روايات مناقب و فضايل افراد يا گروه ها با اثرپذيري از شرايط مختلف زماني، مکاني و ...، از حد دلالت، ارزش و اعتبار متفاوتي برخوردار است که به هنگام استناد بايد مورد توجه و دقت نظر قرار گيرد. فضايل و مناقب، يکي از حوزه هاي حديثي است که از راه يافتن جعل و وضع در امان نبوده است، از اين رو هنگام بهره گيري از اين روايات و استناد به آن ها دقت نظر و احتياط، ضروري به نظر مي رسد. |
| كليد واژه: مناقب، فضايل، کتب شش گانه، اهل سنت |
| |
|
نسخه قابل چاپ |
| علوم قرآن و حديث (مطالعات اسلامي) پاييز و زمستان 1387; 40(3/81):63-82. |
| ايمانيان حسين,ايرواني زاده عبدالغني |
|
نگاهي گذرا به قرآن کريم به نيکي روشن مي سازد که برخي از آياتش در نقد جامعه جاهلي همزمان با آن نازل شده است؛ نقدي که از کاستي ها و عيوب نقد انساني پاک است. در قرآن کريم انواع متعددي از نقد - چون نقد اجتماعي، ادبي، تاريخي و روان شناسانه - ديده مي شود و اين به ما امکان مي دهد كه قرآن را اولين کتاب مسلمانان بناميم. گرچه اسامي بسياري از انواع نقدهاي ياد شده، جديد و نو ظهوراند به راستي ريشه بيشتر آن ها در قرآن وجود دارد. جستار پيش رو نگاهي کوتاه است بر مهمترين ويژگي هاي نقد اجتماعي در قرآن و تفاوت هاي آن با نقد از نوع انساني و نيز بيان شيوه هاي مختلف قرآن در بررسي رفتار هاي جامعه جاهلي و اسلامي آن زمان. از اين رهگذر به بررسي موضوع کرم و بخشش نزد عرب جاهلي مي پردازد و به اين نتيجه مي رسد که ظاهرا صفت بخشندگي آن ها به آن اندازه که زبان زد گشته نيست و در نسبت دادن آن به اعراب پيش از اسلام تا حد زيادي غلو شده است. دلايل نگارندگان بر اين مدعا نوشته هاي برخي مورخان، نهج البلاغه، انديشه و رفتار گروه صعاليک و از همه مهم تر استناد به آيات قرآن کريم است. به اين معنا که بر خلاف شعر جاهلي که معمولا اعراب را بسيار بخشنده معرفي مي کند، تاکيد قرآن بر لزوم انفاق، به شيوه موازنه معکوس نوعي تناقض را براي خواننده معاصر آشکار مي کند. |
| كليد واژه: قرآن، نقد اجتماعي، نقد قرآني و انساني، جامعه جاهلي، بخشش، انفاق |
| |
|
نسخه قابل چاپ |
| علوم قرآن و حديث (مطالعات اسلامي) پاييز و زمستان 1387; 40(3/81):83-110. |
| حسيني بي بي زينب,رضايي كرماني محمدعلي* |
| * دانشگاه فردوسي مشهد |
|
در قرآن كريم آيات فراواني با الفاظ مشابه وجود دارد كه اين پرسش را در ذهن خواننده ايجاد مي كند؛ آيا در قرآن كريم تكرار وجود دارد؟ آيا اين تكرار به بلاغت و فصاحت قرآن آسيب نمي رساند؟ پاسخ به اين پرسش ها سبب پيدايش دانشي به نام آيات متشابه لفظي گرديده است. |
| كليد واژه: قرآن، آيات متشابه لفظي، تقديم و تاخير، تناسب آيات و سور، شان نزول |
| |
|
نسخه قابل چاپ |
| علوم قرآن و حديث (مطالعات اسلامي) پاييز و زمستان 1387; 40(3/81):111-133. |
| سليمي زارع مصطفي* |
| * دانشكده علوم حديث تهران |
|
ابن بطائني، علي بن ابي حمزه، از راويان فاسدالمذهب است؛ اما با اين تفاوت كه او دو دوره متمايز را در حياتش پشت سر گذاشته است. مدتي بر طريق حق بوده و در آن دوران از راوايان امام صادق و كاظم (عليهما السلام) به شمار مي رفته است؛ ولي در اواخر عمرش به كژراهه مي رود و امامت امام رضا (عليه السلام) را منكر مي شود. او روايات زيادي را در دوره استقامت خود از آن دو امام همام نقل كرده كه از طريق گزارش صاحبان اصول روايي، مشايخ ثقات و اصحاب اجماع به جوامع روايي ما راه يافته است. به سبب مذمت هايي كه از او در كتب تراجم شده است، فقيهان و عالمان ما موضع گيري متفاوتي در برخورد با روايات او داشته اند. منشا اختلاف آنان نيز به اين بر مي گردد كه برخي زمان اداي روايات را دوره استقامت او مي دانند و برخي ديگر دوره انحراف او. و اين يك نوع دوگانگي در پذيرش يا عدم پذيرش روايات او ايجاد كرده است. اما بنا به قرايني، به نظر مي رسد بيشتر روايت او مربوط به دوره استقامتش بوده است، از اين رو مي توان به روايات او، در صورت احراز شرايطي، اعتماد كرد و آن ها را ملاك عمل قرار داد. همان طور كه عمل مشهور فقيهان و عالمان نيز همين بوده است. |
| كليد واژه: علي بن ابي حمزه، فاسد المذهب، روايات، انحراف و استقامت، توثيق و تضعيف |
| |
|
نسخه قابل چاپ |