دانلود مقالات علوم زمين

CD يك پروتئين چسبندگي است كه تجلي آن در سلولهاي سالم و سرطاني انواع بافتها متفاوت است. شيوع سرطان مري از نوع اسكوموس سل كارسينوما در ايران در مقايسه با اغلب كشورهاي ديگر، بسيار بالا است. در اينجا تجلي CD استاندارد (CDS) و اشكال پروتئين حاوي توالي هاي مربوط به اگزونهاي متغير V, V و V در بافت سرطاني و به ظاهر سالم مري 42 (يا بيشتر) ايراني مبتلا به سرطان مري به روش ايمنوهيستوشيمي مطالعه شد. بيماران از لحاظ مرحله تمايز و ميزان تهاجم دسته بندي شدند. نتايج با روشهاي آماري ارزيابي شدند. تفاوتهاي معني دار در تجلي بين نمونه هاي سالم و سرطاني عبارتند از تجلي V و V در درصد بيشتري از نمونه هاي سالم و افزايش شدت تجلي CDS در نمونه هاي سرطاني. مكان سلولي تجلي CDS و هر سه اگزون متغير نيز به وضوع در نمونه هاي سالم در مقايسه با نمونه هاي سرطاني فرق داشت. تفاوتهايي در گروه هاي مختلف نمونه هاي سرطاني نيز تشخيص داده شد، يكي افزايش درصد و شدت تجلي CDS با كاهش درجه تمايز و ديگر كاهش درصد تجلي V با افزايش وضعيت تهاجمي. وجود اين تفاوتها پيشنهاد مي دهد تجلي CD يا بر ايجاد و توسعه سرطان موثر است يا تحت تاثير اين فرايند واقع است.

 نسخه قابل چاپ

گوگرد موجود در نفت خام ‌اثرات زيانباري در آلودگي هوا و محيط زيست دارد. بنابراين تلاش هاي بسياري در زمينه شناسايي باكتريهاي گوگردزدا انجام شده است. در اين تحقيق ژنهاي گوگردزدايي از باكتري رودوكوكوس اريتروپوليس (Rhodococcus erythropolis IGTS8) جداسازي و تحت كنترل پروموتر tac از طريق كانژوگاسيون در كروموزوم باكتري سودوموناس آئروجينوزا (Pseudomonas aeruginosa ATCC9027) كلون شد. يك كپي پلاسميدي نيز از لوكوس گوگردزدا در باكتري نوتركيب مذكور كلون شد. اين كلون ها توسط آزمايشهاي ژنتيكي تاييد شدند. باكتري نوتركيب حاصل از اين تحقيق احتمالا در پژوهشهاي مربوط به گوگردزدايي از مواد نفتي قابل استفاده خواهد بود.

 نسخه قابل چاپ

در اثر پرتوهاي‌ يونساز، ميزان‌ زيادي‌ راديكالهاي‌ آزاد ايجاد مي شود كه‌ مي تواند سبب‌ صدمات‌ جبران‌ ناپذيري‌ به‌ سيستم‌ ايمني‌ بدن‌ شود. از سوي‌ ديگرنشان‌ داده‌ شده‌ است‌ كه‌ رانيتيدين‌ (مهار كننده ‌گيرنده ‌H2) توانايي‌ جارو كردن‌ راديكالهاي‌ آزاد را دارند. از اين‌ رو اثر رانيتيدين‌، بر ايمني‌ اختصاصي ‌موشهاي‌ BALB/c كه‌ در معرض‌ اشعه‌ گاما قرار داده‌ شده‌ بودند مورد مطالعه‌ قرار گرفت‌. بدين‌ جهت ‌چند گروه‌ موش‌ انتخاب‌ شدند و به‌ نيمي‌ از آنها 0.5 mg/Lit رانيتيدين‌ داده‌ شد و نيمي‌ از موشهاي‌ درمان ‌شده‌ و درمان‌ نشده‌ تحت‌ 1 Gy/day پرتو گاما بمدت‌ سه‌ روز قرار گرفتند. بعد موشها با بروسلا ملي تنسيس‌ ضعيف‌ شده‌ ايمن‌ شدند و بدنبال‌ آن‌ ميزان‌ پاسخ‌ اختصاصي‌ آنتي بادي‌ سازي‌، ازدياد حساسيت ‌تاخيري‌ و آزمون‌ تكثير لنفوسيتها انجام‌ شد. نتايج‌ نشان‌ داد كه‌ رانيتيدين‌ پاسخ‌ ايمني‌ را در موشهاي‌ اشعه ‌ديده‌ افزايش‌ داده‌ و آنرا به‌ حد موشهاي‌ اشعه‌ نديده‌ رسانده‌ است‌.

 نسخه قابل چاپ

دسترسي به سويه هاي خانواده استوباکتراسه با تحمل حرارتي بالا اهميت فراواني در افزايش کارايي تبديل زيستي الکل ها به مشتقات آلدييدي و اسيدي آنها دارد. در جستجوي باکتري هاي اسيداستيک 70 نمونه سرکه خانگي از 4 شهر تاکستان، تهران، قزوين و ابهر جمع آوري شد. باکتريهاي مولد اسيد استيک از اين سرکه ها جـداسازي و سويه هاي جدا شده بر اساس سن سرکه و اقليم آن طبقه بندي شدند. در بررسي برهم کنش سن و اقليم بيشترين تعداد جدايه ها از سرکه هاي تاکستان 12-8 ماهه به دست آمد. در شناسايي جنس جدايه ها از ميان 39 سويـــه جدا شده، 23 جدايه از جنس استوباکتر (بدون تمايز از گلوکونواستوباکترها) و 16 جدايه گلوکونوباکتر بودند. از آنجا که نيمي از سويه هاي Glaucanobacter قادر به اکسيداسيون استات در محيط کشت EOM بودند (ويژگي گلوکونوباکترهاي ترموتالرنت) جهت شناسايي اين دو جنس تنها به پاسخ جدايه ها در محيط کشت LOM (اکسيداسيون لاکتات) استناد شد. در حالي که دماي بهينه رشد سويه هاي استوباکتراسه به طور معمول بين 30-33C و بيشينه آن کمتر از 37C است، يک سوم از جدايه ها قادر به رشــد در دماي 40±1C بودند. جدايه هاي اخير ترموتالرنت محسوب مي شوند. بنابراين بنظر مي رسد که ويژگي مقاومت به دما کم و بيش در ميان فلور ميکروبي ايران صفتي شايع است. اين داده ها نسبت به نتايج به دست آمده در ساير کشورهاي آسيايي نظير ژاپن و تايلند متفاوت است و اثرات آب و هوايي ممکن است علت اصلي آن باشد. اين صفت به لحاظ صنعتي اهميت دارد زيرا سويه هاي مولد مي توانند به راحتي تغييرات فصلي دما را تحمل نمايند.

 نسخه قابل چاپ

تعداد 27 نمونه از تورمالين رگه هاي کوارتز- تورمالين، گرانيتهاي گرايزني و ميکروگرانيتهاي لوکوکرات توده گرانيتوئيدي شاهکوه (شرق ايران) به وسيله دستگاه الکترون ميکرپروب Cambex SX50 مورد تجزيه قرار گرفنتد. نتايج حاصل نشان مي دهند که نمونه هاي تورمالين مورد مطالعه از نوع شورال (Schorl) بوده و سنگهاي رسوبي سازند شمشک موجود در حاشيه شمالي توده نفوذي که خود ميزبان تعدادي از رگه هاي کوارتز- تورمالين نيز مي باشند. از طريق تامين عناصر Ca, Al, Mg, Fe و احتمالا مورد نياز در تشکيل تورمالين اين رگه ها نقش مهمي داشته اند تغييرات نسبت(FeO*/(FeO*+MgO)  تورمالين رگه هاي مذکور نيز نشان مي دهند که هر چه محل اين رگه ها از سنگهاي رسوبي فاصله بيشتري داشته باشد از مقدار اين نسبت کاسته مي شود. اين امر نشان مي دهد که رگه هاي کوارتز- تورماليني که سنگهاي رسوبي را قطع مي کنند. با منبع سيال تغذيه کننده خود نزديکتر بوده و بنابراين منبع مواد مورد نياز براي تشکيل آنها احتمالا در اين سنگها قرار داشته و يا از آنها عبور نموده است.
همچنين نتايج الکترون ميکروپروب نشان مي دهند که قلع به عنوان يک عنصر مهم در ساختمان تورمالين رگه هاي حضور دارد. تصاوير تهيه شده از توزيع پرتو ايکس Sn در کانيهاي مورد بررسي نشان مي دهند که قلع گاهي اوقات به عنوان يک عنصر فرعي و به صورت پراکنده در ساختمان کاني ميزبان موجود بوده و در مواردي نيز به صورت ادخالهاي ريز کاسيتريت در ساختمان اين کاني حضور دارد. مورد اخير بيانگر تشکيل کاسيتريت متقدم بر تورمالين است. قرار گرفتن ترکيب تعدادي از تورمالين رگه هاي در زير خط شورل- دراويت در نمودار مثلثي Al Fe-Al-Al Mg نيز بر جانشينيAl  به وسيلهFe  در يک محيط اکسيدان- که محيط مناسبي براي تشکيل کاسيتريت نيز مي باشد- دلالت دارد.

 نسخه قابل چاپ

سنگ هاي آتشفشاني پالئوژن البرز در شمال شرق روستاي زرجه بستان (اطراف قزوين) يک توالي آتشفشاني متشکل از يازده روانه استراتوئيد با ترکيب تراکي آندزيت تا تراکي آندزيت بازالتي و بافت پرفيري را تشکيل مي دهند که به صورت متناوب با طبقات پالئوسل قرار گرفته اند. شواهد پتروگرافي در گدازه ها از قبيل وجود بافت غربالي و زونينگ در فنوکريست هاي پلاژيوکلاز و وجود فنوکريست هاي با حاشيه گرد شده نشانه عدم تعادل بلورهاي از قبل موجود با ماگماي جديد الورود است. داده هاي ژئوشيميايي حاکي از متحول تر شدن ماگماي سازنده گدازه هاي منطقه از قاعده به سمت راس توالي مي باشد، به طوري که در قسمت فوقاني بر فراواني عناصر ناسازگار افزوده و از فراواني عناصر سازگار کاسته مي شود. اين تغييرات کاملا هماهنگ با تغيير فراواني مدال کاني هاي تشکيل دهنده سنگ ها مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

ميکروارگانيسم هاي نمک دوست نقش مهمي را در پاکسازي زيستي ترکيبات سمي فلزي در محيط ايفا مي کنند و شناسايي سويه هاي تحمل پذير به اين ترکيبات، مرحله نخست در استفاده از اين ميکروارگانيسم ها در فرايندهاي پاکسازي زيستي است. در اين راستا 10 سويه باکتري تشکيل دهنده اسپور از خاک هاي شور در ايران جداگشت و مقاومت ذاتي بسيار بالا نسبت به اکسي آنيون هاي سمي، کرومات، ارسنات، سلنيت، سلنات و بي سلنيت در بعضي از سويه ها نشان داده شد. روش رقت در آگار براي تعيين تحمل پذيري باکتري ها نسبت به اين ترکيبات سمي مورد استفاده قرار گرفت و حداقل غلظت مهار کننده رشد (MIC) براي هر اکسي آنيون در دماي 34 درجه سانتي گراد و در زمان گرماگذاري 72 ساعت تعيين گشت. بر اساس تعيين MIC، همه باکتري هاي مورد آزمايش بالاترين مقاومت را نسبت به اکسي آنيون سمي ارسنات نشان دادند. سويه هاي B2 و C2 مي توانستند تا غلظت 250 ميلي مول ارسنات را تحمل کنند. يک مقاومت غير معمول نسبت به اکسي آنيون هاي کرومات در بعضي سويه ها مشاهده گشت. سويه هاي B1, A2 و C2 سديم کرومات را تا 75 ميلي مول تحمل مي کردند در حاليکه سويه C2 تحمل به پتاسيم کرومات را تا 70 ميلي مول نشان داد و ساير سويه ها C1, B1, A2, A1) و (C4 مقاومت را نسبت به پتاسيم کرومات را تا حداکثر 60 ميلي مول نشان دادند. سطح مقاومت سويه ها به سلنواکسي آنيونها بين 10 تا 40 ميلي مول بود. بالاترين مقاومت به سلنات و پايين ترين مقاومت به بي سلنيت نشان داده شد. بالاترين سميت را در ميان اکسي آنيون هاي مورد آزمايش را تلوريت نشان داد (حداکثر تحمل پذيري 3 ميلي مول). اثر شوري بر روي سميت اکسي آنيون ها مورد مطالعه قرار گرفت. افزايش شوري از %5 (w/v) به %15 (w/v) بطور کلي سبب افزايش مقاومت به اکسي آنيونها در سويه ها مي گردد.

 نسخه قابل چاپ

مطالعه و شناخت دقيق جزر و مد، به دليل تاثيري كه در حل مسايل ناوبري دريايي، شيلات، مديريت بنادر و… دارد، موضوعي داراي اهميت است. يكي از روش هاي بررسي جزر و مد، آناليز هارمونيك جزر و مد است. آناليز هارمونيك جزر و مد بر اساس سري فوريه انجام مي شود و يكي از بهترين روش ها براي پردازش آن استفاده از روش حداقل مربعات است. يكي از نرم افزارهاي جزر و مدي كه بر اساس اين روش عمل مي كند، نرم افزار IOS است.
به دليل هزينه بر بودن و زمان بري ثبت تغييرات تراز آب و عدم وجود داده مشاهداتي كافي در بسياري از مناطق دريايي به ويژه در كشور ما و هم چنين وجود نقصان در بسياري از داده هاي ثبت شده، تعيين تاثير طول دوره آماري داده هاي جزر و مدي و نيز نقص در داده هاي جزر و مدي بر صحت نتايج آناليز و پيش بيني هاي جزر و مدي ضروري است. هدف ما در اين مقاله، تعيين ميزان دقت و صحت آناليزها و پيش بيني هاي جزر و مدي در منطقه دريايي بوشهر است که با داده هاي محدود صورت مي گيرد و براي اين منظوراز نرم افزار جزر و مدي IOS استفاده مي شود.
به اين منظور، داده هاي ساعت به ساعت پنج ايستگاه مختلف با دوره هاي آماري متفاوت از 13 ساعت تا 30 روز، به عنوان ورودي هاي نرم افزار IOS مورد استفاده قرار گرفته است. سپس، با انجام آناليز حساسيت و با مقايسه نتايج حاصل از پيش بيني هاي جزر و مدي در هر حالت با داده هاي مشاهداتي، در مورد صحت و دقت اطلاعات خروجي نتيجه گيري شده است.
همچنين، با توجه به اين كه گاهي اوقات در چند ساعت از يك روز، داده مشاهداتي وجود ندارد و يا در برخي روزها، ممكن است قرائت جزر و مدي وجود نداشته باشد، تاثير نقص در داده ها بر نتايج اين نرم افزار مورد بررسي قرار مي گيرد.

 نسخه قابل چاپ

در بخش شرقي يك مجموعه افيوليتي درمنطقه سولابست (جنوب شرق بيرجند) يك سري دگرگوني شامل اكلوژيت، شيست آبي، شيست آبي گارنت دار، آمفيبوليت، اپيدوت آمفيبوليت، شيست سبز و ميكاشيست رخنمون يافته است. علاوه بر گدازه هاي بالشي بازالتي و چرت ها كه به اكلوژيت و شيست آبي تحول يافته اند، اغلب توالي انباشتي گابرو تا دايكهاي ديابازي ورقه اي روي آن نيز دگرگون شده است. اين دگرگوني درحد رخساره دگرگوني پرهنيت – اكتينوليت (زير رخساره شيست سبز) تا رخساره شيست سبز مي باشد. وجود ميكروفسيل اوربيتوئيدس درسنگ آهكهاي ميكريتي داخل مجموعه افيوليتي، نشان دهنده سن جايگزيني ماستريشتين براي مجموعه افيوليتي است.
نتايج ترموبارومتري اكلوژيت ها كه توسط برنامه كامپيوتري ترموكالك هلند و پاول (3.1, 2001 1998; version) و با استفاده از نتايج تجزيه ميكروپروب بدست آمده است، نشان مي دهدكه پيك دماي اكلوژيت هاي منطقه سولابست از 496 تا 592 درجه سانتيگراد و پيك فشار آنها از 22.0 كيلوبار تا 26.4 كيلوبار است. دگرگوني پسرونده رخساره اپيدوت آمفيبوليت در اين اكلوژيت ها بين دماهاي 469 تا 592 درجه سانتيگراد و فشارهاي 5.1 تا 7.4 كيلوبار انجام گرفته است. شواهد بافتي و نيز نتايج آنالير ها نشان مي دهد كه مرحله دوم دگرگوني در هنگام بالا آمدن اين سنگها انجام شده است. از طرفي نتايج آناليزها، شواهد بافتي و بخصوص نمودارهاي منطقه بندي گارنتها و تلفيق آنها با شواهد صحرايي نشان مي دهد كه دگرگوني پيشرونده از نوع دگرگوني ناحيه اي ديناموترمال بوده كه ضمن عملكرد يك فرآيند فرورانش انجام شده است.
همراهي اكلوژيت ها در منطقه مورد مطالعه با شيست هاي آبي،آمفيبوليت ها و گارنت آمفيبوليت ها در بخش شرقي يك مجموعه افيوليتي و تلفيق نتايج آزمايشگاهي و صحرايي حاكي از عملكرد يك فرآيند فرورانش به سن كرتاسه فوقاني در منطقه مورد مطالعه و در نتيجه در شرق ايران است كه در مرحله بعد با فرآيند راندگي طي برخورد دو بلوك لوت و هلمند، دنبال شده است.

 نسخه قابل چاپ

تونل كلات در انتهاي راه آسفالته مشهد به کلات در قسمت شمال شرقي ناوديس کلات به طول 725 متر در سال 1367 بطور ناقص احداث شده است. در طي حفاري تونل به علت شرايط ساختاري بخشهايي از آن ريزش كرده است. مسير تونل عمدتا از ميان سنگ هاي ماسه سنگي، آهکي و مارني کرتاسه فوقاني عبور مي کند. هدف از اين مقاله، بررسي تاثير خصوصيات ژئومکانيکي و ويژگيهاي ساختاري توده هاي سنگي مسير تونل کلات در ارزيابي پايداري آن جهت تعريض مي باشد. برآورد خصوصيات کمي و كيفي توده سنگ در برگيرنده تونل و رده بندي مهندسي آن با استفاده از سيستم هاي طبقه بندي ژئومكانيكي توده سنگ (RMR)، شاخص مقاومت زمين شناسي (GSI) و شاخص كيفي تونل سازي در سنگ (Q) انجام شده است. به منظور تخمين پارامترهاي مقاومتي توده سنگي (مانند مقاومت فشاري تک محوره توده سنگ، مقاومت کششي، مدول الاستيسيته توده سنگ و ثابت هاي هوك - بران) از معيار تجربي هوک - بران استفاده گرديد. همچنين با توجه به خصوصيات ژئومكانيكي براي ارزيابي پايداري تونل جهت تعريض آن، روش عددي اجزا محدود بکار گرفته شده است. بر اساس نتايج بدست آمده، مقاطع يک و سه بترتيب داراي بهترين و بدترين شرايط از نظر پايداري مي باشند. براي انتخاب سيستم نگهدارنده مقاطع مختلف تونل در هنگام تعريض از شاخص هاي (RMR) و (Q) نيز استفاده شده است.

 نسخه قابل چاپ

تخمين پارامترهاي پتروفيزيكي مخزن شامل تخلخل، اشباع شدگي و تراوايي اولين و مهمترين گام در ارزيابي صحيح مخزن و مدلسازي مخازن مي باشد.تخلخل و اشباع شدگي را مي توان از نمودارهاي خام پتروفيزيكي و همچنين آزمايشات مغزه تعيين نمود، در حاليكه تراوايي فقط به طور مستقيم از نتايج آزمايشات مغزه تعيين مي شود. از آنجاييكه به دليل مسايل اقتصادي و فني امكان مغزه گيري در تمامي چاه هاي يك ميدان و يا حتي بطور كامل در طول يك چاه ميسر نيست لذا تخمين تراوايي با استفاده از داده هاي مغزه و نمودارهاي پتروفيزيكي ضروري است. در اين مطالعه از منطق فازي به عنوان يك رهيافت جديد و نيرومند در تخمين تراوايي از نمودارهاي پتروفيزيكي در يكي از مخازن ناهمگون كشور استفاده شده است.

 نسخه قابل چاپ

بهينه سازي انتقال ژن كيتيناز (از لوبيا) به پنبه (Gossypium hirsutum L.) كه باعث مقاومت به بيماري هاي قارچي ورتيسيليوز و فوزاريوز مي شود با كمك اگروباكتريوم و پلاسميد pBI121 بررسي شد. به منظور تهيه پلاسميد حاوي ژن كيتيناز (pBI121-BCH)، ابتدا قطعه يك كيلو بازي كيتيناز لوبيا (CHI) در مكان EcoRI اپران lacZ در ناقل همسانه ساز pGEM–7Zf(+) همسانه مجدد شد. ژن كيتيناز (chti) الحاق شده متعاقبا با دو آنزيم برشي SacI/XbaI هضم و در مكان همولوگ به وكتور باينري pBI121 متصل شد. در اين حالت، تظاهر ژن (chti) تحت كنترل مستقيم پيشبر ذاتي 35S ويروس موزاييك گل كلم قرار گرفت. جهت ژن chti بر اساس الگوي بدست آمده در اثر هضم دوگانه مورد تاييد واقع شد. قطعات بافت هيپوكوتيل واريته هاي ساحل و كوكر پنبه با سه سويه C58، LBA4404 و EHA101 از Agrobacterium tumefaciens تيمار شدند. تمام سويه هاي باكتري داراي پلاسميد Ti و ناقل دوتايي pBI121 حاوي پروموتر CaMV35S و ژن كيتيناز لوبيا بودند. ريزنمونه هاي (محور زير لپه) تيمار شده با باكتري به مدت 48 ساعت در محيط كشت كالوس زايي هم كشت شدند. بيشترين درصدكالوس ها (87 درصد) و گياهان مقاوم به كانامايسين (68 درصد) مربوط به سويه LBA4404 بود. تجلي ژن gus در برگ رقم كوكر مويد انتفال ژن بود. واكنش رنجيره اي پليمراز نشان داد كه گياهان فرضي تراريخته در مقايسه با شاهد حداقل يك نسخه از ژن كيتيناز و nptII را در ژنوم دارا هستند.

 نسخه قابل چاپ

سيستان، دشت هموار و پهناوري است كه بر روي دلتاي رودخانه ي هيرمند در شمال استان سيستان و بلوچستان قرار گرفته است. آورد زياد نهشته ها در گذشته و در پي آن انباشت اين نهشته ها سبب گرديده تا ژرفاي درياچه هامون كاهش يابد و امروزه شهر زابل در برخي جاها بلنداي كمتري از اين درياچه داشته باشد. از اين رو براي نگهداري شهر در برابر سيلاب هاي هيرمند، سيلاب بندهايي پيرامون شهر بنا شده است. فرسايش و تخريب اين سيلاب بندها (كه در گويش محلي گوره ناميده مي شود) و خسارات ناشي از حمله سيلاب هاي محلي به تاسيسات شهري از مسايل عديده سال هاي اخير در اين دشت بوده است. با توجه به اين كه دشت سيستان از تناوب خاك هاي ريزدانه رسي و سيلتي تشكيل گرديده است، لذا احتمال نقش داشتن پديده واگرايي خاك در فرسايش و تخريب برخي از اين خاك ها وجود دارد. خاك هاي واگرا در مجاورت آب هاي نسبتا خالص پراكنده مي شوند و محلول معلق كلوئيدي را بوجود مي آورند، بنابراين نسبت به فرسايش و پديده رگاب مستعد مي باشند. چنين فرسايشي از سويي به شيمي رس ها و از سوي ديگر به نمك هاي محلول در آب منفذي - بويژه سديم- و آب فرساينده بستگي دارد. در اين تحقيق بر روي 21 نمونه آزمايش هاي ويژه واگرايي صورت گرفت، ليكن واگرا بودن خاك هاي منطقه به رغم بالا بودن ميزان سديم رد شد. بنابراين، خاك هاي ريز دانه منطقه را مي توان خاك هاي سديم بالايِ غير واگرا نام نهاد. فرسايش در اين دشت از نوع مكانيكي و به شكل ريزشي ناشي از شسته شدن ذرات درشت تر فاقد چسبندگي (SP و SM) مي باشد كه در آستانه خاصي از سرعت آب رخ مي دهد. پديده ناپايداري خاك هاي ماسه اي در اين نوع فرسايش نقش مهمي دارد.

 نسخه قابل چاپ

در طي طرح بررسي بيوسيستماتيک عنکبوت هاي فوق خانواده Araneoidea درشمال استان خراسان دو گونه جديد براي فون ايران متعلق به جنس (Araneidae) Argiope شناسايي گرديد. گونه هاي شناسايي شده عبارتند از: Argiope bruennichi (Scopoli, 1772) و A. lobata (Pallas, 1772). پيش از اين گونه A. lobata از نواحي مديترانه اي تا چين و A. bruennichi از اوراسيا تا ژاپن گزارش شده اند. در اين مقاله توصيف گونه ها به همراه نکات تاکسونوميک براي نمونه هاي نر و ماده هر دو گونه ارايه شده است.

 نسخه قابل چاپ

واحد 2 سازند مبارك ( تورنزين مياني )، در برش شهميرزاد، در برگيرنده شيل وآهكهاي نازك لايه است. در بخش بالايي توالي ياد شده پشته هاي گلي كه در بردارنده رخساره هاي هسته (مدستون تا وكستون بيوكلاستي) و رخساره هاي دامنه (وكستون تا پكستون كرينوئيدي) هستند، شناسايي شده اند. پشته ها با رخساره هاي پكستون تا گرينستون كرينوئيدي (رخساره پوشاننده) پوشيده شده اند. رخساره هاي بخش زيرين پشته ها شيل / آهك هاي نازك لايه پلاژيك با ميان لايه هاي آهک دوباره نهشته شده هستند. جاي گيري پشته ها درميان رخساره هاي ژرف تر و كم ژرفا، بودن اسكلت و خرده هاي اسكلتي درياي باز در آنها، رنگ تيره رخساره پشته گلي و رخساره هاي زيرين آن و نبودن جلبك سبز و اائيد همگي نشاندهنده پديدآمدن پشته هاي گلي در بالاي شيب يك رمپ كربناته با انتهاي پرشيب است. رخساره هاي پشته هاي گلي نشاندهنده يك چرخه رسوبي دسته چهارم، وابسته به بخش آغازينHST ، از يک سکانس رسوبي هستند.

 نسخه قابل چاپ