مشاعره آنلاین

 میان گریه می خندم که چون شمع اندر این مجلس           زبان اتشینم هست لیکن در نمی گیــــــــــــــــــــرد

چه خوش صید دلم کردی بنازم چشم مـــــــستت را           که کس مرغان وحشی را از این خوشتر نمی گیرد

 اجرها باشدت ای خسرو شیرین دهنان            گر نگاهی سوی فرهاد دل آفتاده کنی

خاطرت کی رقم فیض پذیرد هیـــــــهات             مگزار نقش پراگنده ورق ساده کنـــــی

در خرابات مغان نور خدا می بینم    این عجب بین که چه نوری ز کجا می بینم

 من چه گویم که قدح نوش و لب ساقی بوس      بشنو از من که نگوید دگری بهتر از ایـــن

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی

زبامی که برخواست مشکل نشین

   دل تمنا می کند تا من بسازم خانه ای
                              عاشقان کی خانه دارند دل مگر دیوانه ای؟

   دلا دیشب چه می کردی تو در کوی حبیب من
                         الهی خون شوی ای دل تو هم گشتی رقیب من؟

ناصحم گفت که جز غم چه هنر دارد عشق

برو ای خواجه عاقل هنری بهتر از این

نه هر درخت تحمل کنـــــــــــــد جفای خزان     غلام همت سروم که این قــــــدم دارد

رسید موسم ان کز طرب چون نرگس مست     نهد به پای قدح هر که شش درم دارد

دانی که چرا چوب شود قسمت آتش

بی حرمتیش بر لب ودندان حسین است

دانی که چرا آب فرات است گل آلود

شرمندگی از لب عطشان حسین است