از دست غیبت تو شکایت نمی کنم   تا نیست غیبتی نبود لذت حضور

بوی گل و سوسن و یاسمن آید        رهبر محبوب قلب از سفر آید

تا کی ز تمنای وصال تو یگانه                  اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

این دیگه چجور مشاعره ایه که حروف آخر بیت ها رو رعایت نمی کنید؟

 هان که خداوند بزرگ و احد                      خود خبر از روز قیامت دهد

دلا تا کی در این زندان فریب این و آن بینی؟                                                                                                    یکی زین چته ظلمانی برون شو تا جهان بینی  

یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور

کلبه ی احزان شود روزی گلستان غم مخور

البته نمی دونم قبلا گفتن یا نه

 روزگاریست که سودای بتان دین من است      غم اینکار  نشاط دل غمگسن من اســـــــت

دیدن روی ترا دیده ی جان بین بایـــــــــــــد       وین کجا مرتبه ی چشم جهان بین من است

تو اي مصطفي راه بخشش بگير /   بکن امر بر کار نيک اي بصير
از آن جاهلان روي خود را بتاب /  مينداز بيهوده خود را به تاب

سوره اعراف آيه 199

بس سعي نموديم كه بينيم رخ دوست
جانها به لب آمد رخ دلدار نديديم

اي بسته به زنجيرتودلهاي محبان
رحمي كه دراين باديه بس رنج كشيديم

 من دوستدار  روی خوش و موی دل کشم      مدهوش چشم مست و می صاف بی غشم

گفتی ز سر عهد ازل یک سخن بگـــــــــــو       آنگه بگویمت که دو پیمانه در کشــــــــــــــــم

من ادم بهشتیم اما در این سفـــــــــــــــــر       حالی اسیر عشق جوانان مهوشـــــــــــــــم

محروم اگر شدم ز سر کوی او چه شد        از گلشن زمانه که بوی وفا شنیــــــــد

ساقی بیا که عشق ندا می کند بلنـد        کانکس که گفت قصه ما هم زما شنید