مشاعره آنلاین

ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد         دل رمیده ی ما را انیس و مونس شد

لا تَثِقَنَّ بِعَهدِ مَن لا دينَ لَهُ ؛ 10163

به پيمان كسى كه دين ندارد ، اعتماد نكن .

"سربلند و پیروز باشید"

مجتبی گودرزی

ده روز مهر گردون افسانه است و افسون                          نیکی به جای یاران فرصت شما یارا

العِلمُ ثَلاثَةٌ : الفِقهُ لِلأَديانِ ، وَالطِّبُّ لِلأَبدانِ ، وَالنَّحوُ لِلِّسانِ .

امام على عليه‏السلام :

دانش ، سه گونه است : فقه براى دين‏ها ، طب براى بدن‏ها ، و نحو براى زبان .

تحف العقول ، ص 208 . دانش نامه احاديث پزشكي : 1 / 32

ای نفس خرم باد سبا                 به بر یار آمده ای مرحبا

إذا تَوَضَّأتَ بَعدَ الطَّعامِ فَامسَح عَينَيكَ بِفَضلِ ما في يَدَيكَ ، فَإِنَّهُ أمانٌ مِنَ الرَّمَدِ .

امام صادق عليه‏السلام :

چون پس از غذا دستانت را شستى ، با باقى‏مانده آب ، دستى بر چشمان خود بكش ؛ چرا كه مايه ايمنى از چشم‏درد است .

مكارم الأخلاق ، جلد 1 ، صفحه 303 ، حديث 959 ، بحار الأنوار ، جلد 66 ، صفحه 363 ، حديث 38 دانش نامه احاديث پزشكي : 2 / 92

الا یا ایها الساقی ادل کعص و نالها                          که عشق آسان نموداول ولی افتاد مشکل ها

رسول اللّه‏ صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :

الحِجامَةُ فِي الرَّأسِ شِفاءٌ مِن سَبعٍ إذا ما نَوى صاحِبُها : مِنَ الجُنونِ ، وَالجُذامِ ، وَالبَرَصِ ، وَالنُّعاسِ ، ووَجَعِ الضِّرسِ ، وَالصُّداعِ ، وظُلمَةٍ يَجِدُها في عَينَيهِ .

پيامبر خدا صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :

حِجامت در سر ، شفاى از هفت چيز است ، آن‏گاه كه بر شخص ، عارض شود : ديوانگى ، جذام ، پيسى ، چرت‏آلودگى ، دندان‏درد ، سردرد و تيرگى‏اى كه شخص در چشم احساس مى‏كند .

اول دفتر به نام ایزد دانا             صانع و پروردگار حی و توانا

"هر چه انعطاف پذیر باشد نمیشکند"

دائو ده جینگ

tao te ching

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را                         به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا                        حالا که من از پا افتاده ام چرا

ایـرجـا! رفـتـی و اشـعـار تو ماند          کـوچ کـردی تـو و آثـار تـو مـانـد

 

بـــدامـــان گـــلـــســتــانــی شــبــانــگــاه          چــنــیــن مــیــکــرد بــلــبــل راز بـا مـاه
کـــه ای امـــیــد بــخــش دوســتــداران          فــــروغ مــــحـــفـــل شـــب زنـــده‌داران

 

نــیــســتـم بـلـبـل کـه بـر گـلـشـن نـظـر بـاشـد مـرا          بـــاغـــهـــای دلـــگـــشــا در زیــر پــر بــاشــد مــرا
ســرمــهٔ خــامــوشــی مــن از ســواد شــهـرهـاسـت          چـون جـرس گـلـبـانـگ عـشـرت در سـفر باشد مرا

 

اول و آخــــر بـــوجـــود و صـــفـــات          هـسـت کـن و نـیـسـت کـن کـایـنـات

 

تـو کـز عـشـق حقیقی لافی ای دوست          خــراش ســوزنــی بـنـمـای در پـوسـت
تـو کـز بـانـگ سگی از دین شوی فرد          نــداری شـرم از ایـن ایـمـان بـی درد

 

دوش از درم آمــد آن مـه لـالـه نـقـاب          سیرش نه بدیدیم و روان شد به شتاب
گـفـتـم کـه : دگـر کیت بخواهم دیدن؟          گـفـتـا کـه: بـه وقت سحر، اما در خواب

 

به حلاوت بخورم زهر که شاهد ساقی است                 به ارادت بکشم درد که درمان هم از اوست.

تـرک خـواهش کن و با راحت و آرام بخسب          خــاطــر آسـوده ازیـن گـردش ایـام بـخـسـب
بــه ریــا خــواب چــو زاهــد نــبــود بـیـداری          چـنـد جـامـی بـکـش از بـادهٔ گـلـفـام بـخسب