لیست شهدای دفاع مقدس(الف)

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)

محمد در سحرگاه یکی از روزهای اردیبهشت ماه سال 1296 در یکی از محلات جنوب شهر تهران متولد شد، دو سال بیشتر نداشت که پدرش شیخ کاظم را از دست داد و تحت تعلیمات عالمانه مادر بزرگ شد و به مدرسه رفت و تا پایان سال چهارم دبستان تحصیل نمود. علاقه ی خاصی به فراگیری ریاضی و خطاطی داشت. لذا در دوران نوجوانی تا حدودی به تحصیل این علم پرداخت 18 ساله بود که مادرش دار فانی را وداع گفت. آریایی پور در سن 20 سالگی ازدواج کرد و در همین سال به خدمت نظام وظیفه فرا خوانده شد. در آن جا با استبداد افسران و درجه داران رژیم مقابله کرد و به همین علت بارها بازداشت شد. بعد از اتمام این دوره به نزد برادرش در تنکابن رفت. برادرش در آنجا زمین و باغ داشت و محمد مرکبات و مواد غذایی را از شمال به تهران می برد و به بارفروشان میدان بزرگ می فروخت.
در سال 1357 به همراه همسرش به زیارت عتبات عالیات مشرف گشت. انقلاب و موج عظیم تظاهرکنندگان او را نیز به مصاف با باطل فرا خواند و به خیل یاوران امام (ره) پیوست. بعد از پیروزی انقلاب و آغاز جنگ در سال 1361 علی رغم ناراحتی قلبی که همیشه وی را رنج می داد به همراه لشکر محمد رسول الله (ص) به مدت چهارماه در جبهه حاضر شد. در سال 1362-63 نیز درمیدان جنگ حماسه آفرید، تا اینکه درسال 1363 به زیارت بیت الله الحرام رفت. در فروردین ماه سال 1364 در عملیات بدر در حوالی جزیره ی مجنون به علت پخش گازهای شیمیایی مجروح شده و به بستر بیماری افتاد. در بهار سال 1365 دو ماه در جنوب جنگید و اینبار به علت گرمای شدید به بستر بیماری افتاد.
بیست و پنجم آبان ماه همان سال در سن 69 سالگی برای آخرین بار از خانواده خداحافظی کرد و به جبهه شتافت در آنجا مسئولیت آشپزخانه را بر عهده داشت. او هر روز ساعت 10 صبح غذا را با وانت به خط مقدم می برد، ولی روز چهارم آذرماه سال 1365 (سه شنبه) در پایگاه وحدتی بین راه اندیمشک و دزفول بر اثر اصابت ترکش خمپاره به پیکر و اصابت ترکش کالیبر5 به روی پیشانی اش هنگام اذان ظهر به شهادت رسید. پیکرش را در اذان ظهر روز هفتم آذرماه به خاک سپردند. از او 6 فرزند به یادگار ماند.

یاد لحظات بودنت، خوشی را تا عمق وجودم می نشاند. سپیده دم بیست و یکمین روز از شهریورماه 1343 بود که تو چشم های کوچکت را در میان خانواده ای اصیل و مذهبی در روستای کوچک "چری" از توابع استان چهارمحال و بختیاری به روی دنیای خاکی گشودی.
پس از مدتی به خاطر زمین های پدرت که در حدود خوزستان بود، مجبور به مهاجرت به آن جا شدید. تحصیلات ابتدایی را در مدرسه ی " پرخدیجه " در روستای " سد شهید عباس پور " گذراندی و برای تحصیل در دوران راهنمایی به دلیل کمبود امکانات آموزشی به شهر مراجعت کردی. دوران نوجوانی ات مصادف شد با تب و تاب مردم برای انقلاب اسلامی.
با وجود سنّ کم ات بعد از تعطیلات مدارس، به اهواز می رفتی و کارگری می کردی تا بخشی از مخارج خانه را بر عهده بگیری. انقلاب پیروز شد و تو یکی از کسانی بودی که در سپاه پاسداران سد شهید عباس پور ثبت نام کردی و چندین سال فی سبیل الله در این نهاد خدمت کردی.
اول دبیرستان را که تمام کردی، در سال 1360 وارد ارتش شدی و 2 سال در تهران آموزش دیدی و پس از آن در گروه پدافند هوایی به اهواز منتقل شدی. سال 1364 بود و تو احساس کردی می توانی آرزوهایت را با دختری عفیف و پاک تقسیم کنی.
جنگ شروع شده بود؛ تلاشت برای رفتن به جبهه بی فایده بود چرا که موقعیت کاری ات اجازه ی حضور در صحنه ی حماسه ها را نمی داد. اما بالاخره موفق شدی و در عملیات مرصاد شرکت کردی. پنجمین روز از مردادماه 1367 تو 24 سال داشتی و اسلام آ باد غرب انتظار قدوم شیرمردانی را می کشید که خط شکنی کنند و افتخارآفرین باشند و انگار همان یک بار به جبهه رفتنت کافی بود تا اثبات کنی دلیری و خط شکن و می توانی کارنامه ی قبولی ات را از خدا بگیری و به دیدارش بشتابی و اصابت آن ترکش به سرت باعث شد تا هر چه راه نرفته است را سریع تر از قبل طی کنی.
حالا چندین سال است که من مانده ام و دو پسرت و مزاری که در گلزار شهدای کلگه نام "خسرو آزاد" بر آن حک شده است.

حیدرعلی آزادی در سال 1342 در خانواده ای منوّر به نور ایمان در روستای گرم آباد سمیرم متولّد شد و اولین روزهای زندگی را در آغوش پرمهر خانواده ی رنج دیده آغاز کرد. خانواده ی شیعه اش که وجودشان مالامال از عشق به امیرالمؤمنین (ع) بود، او را "حیدرعلی " نام نهادند. مقطع ابتدایی را در مدارس عشایری سپری نمود اما در ادامه مجبور به ترک تحصیل و یاری خانواده شد.
فکر او برای آینده و امیال دنیوی نبود وجّه همت او خدمت به نظام اسلامی بود. بنا بر این تا قبل از آراسته شدن به لباس سربازی ارتش اسلام، پایگاه های مقاومت بسیج، محل انس او بود.
سرانجام در سال 1361 مشتاقانه لباس پرافتخار عزم و رزم و اراده را در ارتش سرافراز جمهوری اسلامی به تن کرد. حیدرعلی از این خیل اسماعیلیان بود که پس از 22 ماه خدمت، پیکر پاکش غربال گلوله های ناجوانمردانه ی بعثیون خودفروخته گردید و کارنامه ی پاکی و پاکباختگی و ایثار آن سرباز سرافراز جمهوری اسلامی ایران به خون مطهرش امضاء گشت.
روز بیست و سوم دی ماه سال 1363 روز عروج او در سنّ 21 سالگی بود. پیکر پاکش را از کوشک به گلزار شهدای روستای بیدزرد انتقال دادند.

حیدرعلی آزادی در سال 1342 در خانواده ای منوّر به نور ایمان در روستای گرم آباد سمیرم متولّد شد و اولین روزهای زندگی را در آغوش پرمهر خانواده ی رنج دیده آغاز کرد. خانواده ی شیعه اش که وجودشان مالامال از عشق به امیرالمؤمنین (ع) بود، او را "حیدرعلی " نام نهادند. مقطع ابتدایی را در مدارس عشایری سپری نمود اما در ادامه مجبور به ترک تحصیل و یاری خانواده شد.
فکر او برای آینده و امیال دنیوی نبود وجّه همت او خدمت به نظام اسلامی بود. بنا بر این تا قبل از آراسته شدن به لباس سربازی ارتش اسلام، پایگاه های مقاومت بسیج، محل انس او بود.
سرانجام در سال 1361 مشتاقانه لباس پرافتخار عزم و رزم و اراده را در ارتش سرافراز جمهوری اسلامی به تن کرد. حیدرعلی از این خیل اسماعیلیان بود که پس از 22 ماه خدمت، پیکر پاکش غربال گلوله های ناجوانمردانه ی بعثیون خودفروخته گردید و کارنامه ی پاکی و پاکباختگی و ایثار آن سرباز سرافراز جمهوری اسلامی ایران به خون مطهرش امضاء گشت.
روز بیست و سوم دی ماه سال 1363 روز عروج او در سنّ 21 سالگی بود. پیکر پاکش را از کوشک به گلزار شهدای روستای بیدزرد انتقال دادند.