لیست شهدای دفاع مقدس(الف)

عضویت در بسیج مسجد جامع کرج برای یدالله یک افتخار محسوب می شد؛ او در اول مهرماه سال 1336 در میبد به دنیا آمد. در روستای آلوئک تا پایان ابتدایی درس خواند و سپس به کار کشاورزی پرداخت. بیشترین لذت برای او در دورانی که کشاورزی می کرد، شرکت در نماز جماعت و جمعه بود.
بستگانش او را یک مهربان زحمتکش می دانستند. از او 5 فرزند به یادگار مانده است. تاریخ 22/11/1364 منطقه ی ام الرصاص، عملیات والفجر 8 یک موقعیت ویژه برای حیات ظاهری یدالله بود. شلیک تیر مستقیم دشمن باعث شد که از آن پس در سنّ 28 سالگی برای همیشه آرام گیرد.
مزار پاکش در گلزار شهدای ارمبویه قرار دارد.

رحمان آقابالازاده در سال 1334 در شهرستان اردبیل متولّد شد. پدرش چون ارتشی بود، خانواده ی رحمان به علت تغییر محل مأموریت پد، مجبور می شدند از این شهر به آن شهر هجرت کنند. او دومین فرزند خانواده بود. خیلی زود با فراست درونی خویش دوره ی ابتدایی و راهنمایی و دبیرستان را به اتمام رساند و همان سال در رشته ی تربیت بدنی دانشگاه تهران قبول شد.
ورود او به دانشگاه مصادف با اوج جریانات ضد رژیمی دانشگاه بود. او در دانشگاه با جنبش های دانشجویی معلّمان آشنا شد و این خود دلیلی شد که پس از فراغت از تحصیل با میل و رغبت، خدمت در مناطق محروم را آگاهانه انتخاب کند و به عنوان دبیر تربیت بدنی به استخدام آموزش و پرورش شبستر درآید.
وی هم زمان با خدمت در آموزش و پرورش به علت شور و شوق انقلابی اش، با نهادهای تازه تأسیس انقلاب مثل جهاد و سپاه در شکل دهی حرکت های مردمی همکاری داشت. وی با تحمیل جنگ از طرف ضد انقلاب در سال 1358 به جرگه ی نیروهای شهید چمران پیوست و در سال 58 با دخترخاله اش که خود فرزند شهید بود، ازدواج نمود که ثمره ی نیک این پیوند فرزند پسری بود به نام ناصر.
هم زمان با آغاز جنگ تحمیلی، رحمان که جان در گرو عشق پیر خمین داشت، برای دفاع از باورهایش، چندین بار عازم جبهه شد و هر بار همسر جوان خویش را چشم انتظار گذاشت تا این که شاهد یار را در عملیات رمضان به آغوش کشید.
رحمان چهارم مردادماه سال 1361 در سنّ 27 سالگی در حالی که فرماندهی گردان بعثت را بر عهده داشت، در شلمچه به لقای معشوق رسید؛ اما حتی نشانی از او نیز به خانه برنگشت.

همه چیز خیلی زود گذشت. برای نوروز همه چیز واقعاً مثل چشم به هم زدن بود. دوم تیرماه سال 1346 در یک روستای دورافتاده در اطراف ساوه، داستان زندگی کوتاه نوروز آغاز شد. خیلی زود مجبور شد درس خواندن را رها کند و برای کمک به خانواده مشغول به کار شود. هم نقاشی ساختمان می کرد و هم جوشکاری.
کار و بار نوروز خوب بود؛ نه این که درآمد زیادی داشته باشد، اما با همان درآمد کم ولی بابرکت، دو بار پدر و مادرش را برای زیارت امام رضا (ع) به مشهد فرستاد. همه ی این ها اما خیلی زود گذشت. حالا هجده بهار از زندگی نوروز گذشته بود و او شش ماه دیگر تا نوزده ساله شدن فاصله داشت. زودتر از فرا رسیدن زمان سربازی اش، داوطلبانه آماده ی خدمت شد؛ آن هم درست در زمان جنگ.
نوروز عازم جبهه شد و کارش را برای رفتن به سربازی رها کرد. آرزوی فرستادن پدر و مادر به سفر حج فعلاً یا شاید برای همیشه باید به تعویق می افتاد. زمان عملیات کربلای پنج بود. نوروز دوران آموزشی را گذرانده بود و حالا یکی از نیروهایی بود که باید در عملیات شرکت می کرد. اما این بارهم همه چیز خیلی زود گذشت. کمتر از یک ماه طول کشید تا باز هم همه چیز خیلی زود سپری شده باشد.
بیست و ششم دی ماه سال 1365 یک ترکش در گردن و یکی هم در پا، فقط بهانه ای بود برای زودتر پر کشیدن. زندگی این دنیا برای نوروز خیلی زودتر از بیشتر ما تمام شد. حالا گلزار شهدای ستارخان تبریز میزبان پیکر خونین اوست.

احمدآقاجانی در سال 1349 در رودسر دیده به جهان گشود. طبیعت زیبای شمال ایران و طهارت و صداقت خدادادی احمد در این خطه، به هم آمیخت و نقطه ی عطفی شد برای بیان احساسات ناب و خالص او تا آن ها را با نظم در لوح هستی جاودان کند.
احمد آقاجانی از همان دوران تحصیل به استعداد خدادادی اش پی برد و شعر سروده هایش را برای دوستانش در مدرسه قراعت می کرد. با حضور در مجالس ادبی و هنری، فعالیت های ادبی اش را جدی گرفت و به جمع شاعران شهر رودسر پیوست و بین آن ها جایگاه ویژه ای پیدا کرد. تمام این نعمات خدادادی روح تند احمد را آرام نکرد و او را واداشت تا به ندای خمینی کبیر لبیک گوید.
سرانجام احمد که در سال سوم متوسطه رشته برق مشغول درس خواندن بود راهی جبهه های نبرد حق علیه باطل گردید و همان جا بود که در منطقه ی عملیاتی شلمچه در سال 1365 در سن 16 سالگی به دیدار معبود و محبوب خود شتافت و روحش از شربت عشق سیراب گشت.
یادش جاودان و راهش مستدام باد.

ظهراب آقاجری در روز بیست و سوم دی ماه سال 1332 به دنیا آمد. از همان دوران کودکی در سایه ی تربیت های اسلامی پدر و مادر مؤمن و فداکارش، خود را به کردار و آداب دینی و اسلامی آراست.
نماز را سرلوحه ی زندگی خود قرار داد و با وجود سنّ و سال کم، رفتار و کردار بزرگان را پیشه ی خود کرد. دوران تحصیلاتش را تا مقطع متوسطه با موفقیت سپری نمود و بعد از اخذ دیپلم، موفق به استخدام در آموزش و پرورش شد.
با شروع جنگ تحمیلی در حالی که در مقطع پیش دانشگاهی تحصیل می نمود، به ندای رهبر عزیز حضرت امام خمینی (ره) لبیک گفت و عازم جبهه های حق علیه باطل گردید.
او در تاریخ 29/11/64 طی عملیات والفجر 8 در فاو در سنّ 32 سالگی به درجه ی رفیع شهادت نایل شد و به لقاالله پیوست.
یادش گرامی باد

روز دوم بهار سال 1350 در تهران به دنیا آمد، روزهای کودکی را با شادی و نشاط پشت سر گذاشت. آموختن علم را در 7 سالگی آموخت؛ اما هنوز دانش آموز مدرسه بود که عزم جهاد کرد. سال 1363 برای اولین بار قدم به میدان رزم گذاشت.
بسیجی دلاور روستای پیشوای ورامین مردانه به مصاف بعثیان پرداخت. آقاخانی سرانجام در بیست و پنجمین روز از دی ماه سال 1365 در سنّ 15 سالگی در شلمچه هنگام عملیات کربلای 5 به آسمان پیوست.
مزار پاکش در گلزار شهدای پاکدشت قرار دارد.

محسن آقاخانی فرزند رضا در هشتم خردادماه سال 1347 در خانواده ای مذهبی در شهر تهران متولّد شد. دوران کودکی خود را همراه پدر در حسینیه ها و مساجد گذراند و از همان اوان کودکی به خاندان عصمت و طهارت (ع) عشق می ورزید. تحصیلات ابتدایی و راهنمایی خود را با موفقیت سپری کرد و در سنّ 12 سالگی به سبب عشق و علاقه به فراگیری علوم و معارف اسلامی، در مدرسه ی علمیه حاج آقا مجتهدی مشغول تحصیل علوم حوزوی شد.
در دوران شکوفایی انقلاب اسلامی هم گام با امت حزب الله در راهپیمایی ها و تظاهرات علیه رژیم ستم شاهی فعالانه شرکت کرد. پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی در سنگر مقدس حوزه و بسیج به حفظ دستاوردهای انقلاب اسلامی پرداخت و با شروع جنگ تحمیلی از سوی کمیته ی انقلاب اسلامی به عنوان مبلّغ به جبهه های نبرد حق علیه باطل اعزام شد. وی با نهادها و ارگان های انقلاب چون سپاه پاسداران، کمیته ی انقلاب اسلامی و بسیج ارتباط تنگاتنگ داشت. مرکز فعالیت او برای هدایت جوانان و تدوین احکام قرآن مجید، مسجد جامع جوادیه پایگاه بسیج محمد رسول الله (ص) بود. او با روحیه ای بشاش و جاذبه ای وصف ناشدنی نسبت به جذب و هدایت جوانان همت گماشت و با نطق هایی شیوا و عارفانه و با منطقی محکم، منافقین را افشا کرد.
در سال 1362 از سوی تیپ موسی ابن جعفر (ع) به جبهه های غرب کشور اعزام و مجروح شد. آقاخانی در عملیات رمضان و والفجر 8 حضوری فعال داشت و سرانجام در هشتم بهمن ماه سال 1365 در منطقه ی عملیاتی کربلای 5 در منطقه ی شلمچه هنگام انتقال پیکر مطهر شهدای عملیات، بر اثر اصابت تیر مستقیم توپ در سنّ 18 سالگی به فیض عظمای شهادت نایل آمد و پیکر مطهرش در کنار یاران باوفای سید و سالار شهیدان حسین ابن علی (ع) در بهشت زهرا (س) آرام گرفت.

وارطان در سال 1344 دیده به جهان هستی گشود. او که معتقد به آیین پاک حضرت مسیح بود، در عنفوان جوانی به خدمت نظام وظیفه فرا خوانده شد و داوطلبانه آماده ی اعزام به خطوط مقدم رزم گشت.
وی در جبهه های نبرد حق علیه باطل مردانه جنگید و سرانجام در آذرماه سال 1364 در سنّ 20 سالگی در جزیره ی مجنون شهد شیرین شهادت نوشید.