مجله پزشکی : بیماریهای عفونی
|
اسپوروتریکوز
|
اسپوروتریكوز عبارت است از یك بیماری قارچی عفونی كه باعث ایجاد زخم و آبسه در پوست، غدد لنفاوی و عروق لنفاوی میگردد. مزرعهداران و باغداران به ویژه افرادی كه با گلسرخ، خزه مردابی و یا زرشك سر و كار دارند، بیشتر آلوده میشوند. اسپوروتریكوز سرایت فرد به فرد ندارد. در بزرگسالان از هر دو جنس ایجاد میشود ولی در مردان شایعتر است. ● علایم شایع ▪ مراحل اولیه: یك ندول كوچك، قابل حركت و غیرحساس به درد در زیر پوست انگشتان ظاهر میشود. ندول به آهستگی بزرگ شده، صورتی و زخمی میگردد. در عرض چند روز یا هفته: ندولهای تیرهای در امتداد عروق لنفاوی تخلیهكننده ناحیه ظاهر میشود. اگر قارچ عامل ایجادكننده به ریه برسد، سرفه همراه با خلط آغاز میگردد (نادر). برخلاف سایر بیماریهای قارچی كه باعث تب، لرز، احساس ناخوشی كلی و بیاشتهایی میشوند، معمولاً علایم دیگری وجود ندارد. ● علل عفونت با قارچی به نام اسپوروتریكوز شنكی كه در خاك، خزه مردابی، علفهای هرزه و سبزیجات آلی در حال فساد زندگی میكند. ● عوامل تشدید كننده بیماری ▪ سابقه طبی ساركوئیدوز یا سل ▪ شغلهایی كه با گیاهان و خاك سر و كار دارند مثل كشاورزی و پرورش گل ▪ سركوب ایمنی ناشی از بیماری یا داروها ● پیشگیری در هنگام كار با خاك، دستكش بپوشید. ● عواقب مورد انتظار معمولاً با درمان در عرض ۲-۱ ماه پس از بهبود ضایعات قابل علاج است ولی ممكن است بهبودی ۷-۶ ماه طول بكشد. میزان كشندگی در صورت گسترش عفونت در بدن، بالا است. ● عوارض احتمالی گسترش قارچ در بدن كه باعث عفونت سرتاسر و تهدیدكننده زندگی میگردد (نادر). ● درمان ▪ اصول كلی آزمونهای تشخیصی میتوانند شامل كشت آزمایشگاهی چرك حاصل از ضایعات باشند. آزمون پوستی برای آن وجود ندارد. ممكن است برای رد سایر اختلالات از جمله سل، ساركوئیدوز، استئومیلیت باكتریایی و نئوپلازی، آزمونهای دیگری انجام گیرند. ممكن است بتوان در منزل با دارو درمان كرد. از آنجا كه اسپوروتریكوز مسری نیست، لازم نیست شخص قرنطینه شود. گرم كردن میتواند به كاهش درد كمك كند. ضایعات را با بانداژهای شل بپوشانید تا از عفونت ثانویه با باكتریها جلوگیری كنید. روزانه خود را وزن و آن را ثبت كنید. در صورت بروز عوارض، بستری شوید. ممكن است برای بیماران مبتلا به بیماری استخوان و مفاصل یا ضایعات ریوی، جراحی توصیه گردد. ▪ داروها ـ محلول اشباع شده یدید پتاسیم. آن را در آب، آب میوه یا سایر نوشیدنیها رقیق كند و هر روز ۳ بار بعد از غذا مصرف كنید. برای جلوگیری از تغییر رنگ دندانها آن را با نی بنوشید. ـ داروهای ضد قارچ مثل فلوكونازول یا ایتراكونازول ▪ فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری محدودیتی لازم نیست مگر این كه علایم عفونت منتشر ایجاد گردد. ▪ رژیم غذایی رژیم غذایی خاصی ندارد. ▪ درچه شرایطی باید به پزشك مراجعه نمود؟ اگر شما یا یكی از اعضای خانوادهتان علایم اسپوروتریكوز را داشته باشید. اگر در طول درمان موارد زیر پیش بیایند: ـ كاهش وزن غیرقابل توجیه ـ تب ۳/۳۸ درجه سانتیگراد با دماسنج دهانی اگر دچار علایم جدید و غیر قابل توجیه شدهاید. داروهای ضد قارچ مورد استفاده در درمان ممكن است عوارضی جانبی مثل بثور پوستی، تحریك زبان و دهان و سرفه ایجاد كنند. |
|
استئومیلیت
|
استئومیلیت عفونت استخوان و مغزاستخوان. هر یك از استخوانهای بدن ممكن است درگیر شود. در كودكان استخوانهایی كه معمولاً درگیر میشوند عبارتند از استخوان ران، درشت نی، استخوان بازو یا ساعد. در بزرگسالان استخوانهای لگن و ستون فقرات معمولاً درگیر میشوند. این بیماری در هر دو جنس و همه سنین دیده میشود، ولی در كودكان در دوره رشد سریع (۱۴-۵ سال)، به خصوص در جنس مذكر شایعتر است. ● علایم شایع ▪ تب. گاهی تنها علامت بیماری است. ▪ درد، تورم، قرمزی، گرمی و احساس درد با لمس برروی استخوان مبتلا، به خصوص هنگام حركت دادن مفصل مجاور آن. مفاصل مجاور ناحیه مبتلا، نیز ممكن است دچار قرمزی، گرمی و تورم باشند. ▪ در كودكانی كه هنوز قادر به تكلم نیستند، وجود درد ممكن است خود را به صورت امتناع از حركت دادن اندام فوقانی یا تحتانی، خودداری از راه رفتن، لنگیدن هنگام راه رفتن یا جیغزدن هنگام لمس یا حركت دادن عضو مبتلا، نشان دهد. ▪ خروج چرك از طریق آبسه پوستی، بدون تب یا درد شدید (تنها در موارد استئومیلیت مزمن) ▪ احساس ناخوشی عمومی ● علل علت این بیماری اغلب عفونت استافیلوكوكی است ولی سایر باكتریها نیز میتوانند عامل آن باشند. باكتری ممكن است از منابع زیر و از طریق جریان خون به استخوان گسترش یابد: ▪ شكستگی پا یا سایر صدمات ▪ كورك، كفگیرك یا هرگونه ضایعه پوستی ▪ عفونت گوش میانی پنومونی [ ذاتالریه ] ● عوامل افزایشدهنده خطر ▪ بیماریهای تضعیف كننده مقاومت بدن ▪ رشد سریع در طی كودكی ▪ دیابت شیرین ▪ كاشتن وسایل ارتوپدی (مثلاً زانوی مصنوعی) ▪ مصرف وریدی داروها ● پیشگیری اقدام فوری برای درمان هرگونه عفونت باكتریایی جهت پیشگیری از گسترش آن به استخوانها یا سایر نواحی بدن ● عواقب مورد انتظار این بیماری معمولاً با درمان فوری و شدید قابل علاج است. ● عوارض احتمالی ▪ آبسه سرباز كرده به بیرون از طریق پوست كه تا هنگام التیام استخوان درگیر بهبود نمییابد. ▪ سفتی دایمی در مفصل مجاور (به ندرت) ▪ شكستگی استخوانی ▪ شل شدن وسیله ارتوپدی كاشته شده در بدن ▪ در صورت انسداد جریان خون عضو یا قانقاریا ممكن است قطع عضو مبتلا لازم باشد. ● درمان ▪ بررسیهای تشخیصی ممكن است شامل آزمایشهای خون، كشت خون برای شناسایی باكتری عامل بیماری، اسكن رادیونوكلئید استخوان، سیتی اسكن یا امآرآی استخوان باشد. رادیوگرافی استخوان اغلب تغییرات استخوانی را تا ۳-۲ هفته پس از شروع عفونت نشان نمیدهد. ▪ درمان مشتمل است بر تجویز داروها، استراحت و سایر اقدامات حمایتی ▪ عضو مبتلا را در سطح بدن نگه داشته یا با قراردادن بالش زیر آن مختصری بالا نگه داشته و آن را بیحركت كنید. از آویزان نگهداشتن عضو مبتلا خودداری كنید. ▪ سایر نواحی غیرمبتلای بدن را فعال نگه دارید تا از بروز زخمهای فشاری در طی دوره طولانی استراحت در بستر به طور اجباری، پیشگیری شود. ▪ بستری در بیمارستان برای جراحی جهت برداشت قسمت درگیر استخوان و / یا برای تجویز مقدار بالای آنتیبیوتیكها (گاهی به صورت وریدی) ممكن است ضرورت یابد. ▪ ممكن است لازم باشد وسایل ارتوپدی قبلاً كاشته شده (نظیر زانوی مصنوعی) خارج گردد (گاهی همزمان با این عمل، تعویض وسیله قبلی با وسیله جدید قابل انجام است). ● داروها مقدار بالای آنتیبیوتیكها. با وجود آنتیبیوتیكهای قوی جدید، تجویز وریدی آنتیبیوتیكها كه سابقاً یك ضرورت بود ممكن است دیگر لازم نباشد. تجویز آنتیبیوتیك چه به صورت خوراكی و چه وریدی ممكن است ۱۰-۸ هفته لازم باشد. ● مسكنها مسهلها، در صورت بروز یبوست در طی دوره طولانی استراحت در بستر ● فعالیت تا ۳-۲ هفته پس از برطرف شدن علایم در بستر استراحت كنید. پس از آن فعالیتهای طبیعی خود را به تدریج از سر بگیرید. ● رژیم غذایی رژیم خاصی نیاز نیست. از یك رژیم متعادل استفاده كنید. در صورت نیاز از مكملهای مواد معدنی و ویتامینها استفاده كنید. ● در این شرایط به پزشك خود مراجعه نمایید اگر شما یا یكی از اعضای خانواده تان دارای علایم استئومیلیت باشید. ▪ بروز موارد زیر در طی درمان: ▪ تشكیل آبسه برروی استخوان مبتلا یا افزایش خروج چرك از آبسه موجود ▪ تب ▪ درد غیرقابل كنترل ▪ اگر دچار علایم جدید و غیرقابل توجیه شده اید. داروهای تجویزی ممكن است با عوارض جانبی همراه باشند. |
|
اسهال خونی باکتریایی
|
اسهال خونی باکتریایی (شیگلوز) عبارت است از یک عفونت باکتریایی در لایههای سطحی پوشاننده جدار داخلی روده ها. این بیماری در اثر تماس نزدیک فردی است و به صورت همهگیری رخ میدهد. از زمان ورود باکتریها تا ظهور علایم ۴-۱ روز طول میکشد. ● علایم شایع الف) دل پیچه ب)تب ج)اسهال (تا ۲۰ یا حتی ۳۰ بار اجابت مزاج آبکی در روز) د)وجود خون، مخاط، یا چرک در مدفوع و)تهوع یا استفراغ هـ)دردهای عضلانی ی)گاهی در شروع بیماری، شمارش گلبولهای سفید کمتر از حد طبیعی است. ● علل یک نوع باکتری به نام شیگلا که به جدار روده بزرگ تهاجم میکند. این باکتری معمولاً از طریق دستها، غذا، یا آب آلوده، از یک فرد به فرد دیگر انتقال مییابد. ● عوامل تشدید کننده بیماری الف)مسافرت به کشورهای خارجی ب)محیط زندگی شلوغ یا غیر بهداشتی ● پیشگیری الف)دستان خود را پس از اجابت مزاج و قبل از دست زدن به مواد غذایی بشویید. ب)هر کس که علایم اسهال خونی باکتریایی را دارد جداسازی نمایید. ج)لباسهای آلوده و ملحفهجات را در سطلهای پوشیده و پر از آب و صابون قرار دهید تا زمانی که بتوان آنها را جوشاند. ● عواقب مورد انتظار با درمان معمولاً در عرض ۷ روز قابل معالجه است. اغلب عفونتهای شیگلایی خفیف هستند و درمان جدی احتیاج ندارند. البته در موارد شدید، اگر درمان موفقیتآمیز نباشد، از دست رفتن آب زیاد از بدن ممکن است مرگبار باشد (خصوصاً در شیرخواران و کودکان کم سن و سال). ● عوارض احتمالی الف)کم آبی بدن به طور خطرناک، خصوصاً در کودکان ب)در موارد نادر، باکتری ها ممکن است از مجرای گوارش به خون وارد شوند و سایر اعضای بدن را درگیر سازند، مثل کلیه ها، کیسه صفرا، کبد، یا قلب و مفاصل. این حالت شاید به شوک و مرگ بیانجامد. ● درمان الف) اصول کلی ۱)اقدامات تشخیصی ممکن است شامل بررسی آزمایشی و کشت نمونه مدفوع باشد. اطلاع از بروز همهگیری بیماری و نیز آشنایی به نواحی بومی میتواند در رسیدن به تشخیص کمک کننده باشد. ۲)درمان شامل جایگزینی مایعات از دست رفته، غذای کم حجم، و نیز گاهی دارو میشود. ۳)بیمار را از بقیه جدا نمایید. ۴)برای تخفیف درد، یک صفحه گرم کننده یا شیشه آب داغ را روی شکم قرار دهید. ۵)بیمار باید مرتباً مایعات دریافت کند. ۶)بستری کردن بیمارانی که شدیداً مریض احوالند (خصوصاً کودکان کم سن و سالی که کمآبی دارند). بیمار جدا از بقیه بستری میشود و مایعات تکمیلی از راه سرم به وی رسانده خواهد شد. ب)داروها ۱)امکان دارد آنتی بیوتیک تجویز شود. ۲)از مصرف ترکیبات ضد اسهال خودداری کنید مگر اینکه با نظر پزشک تجویز شده باشند. این ترکیبات ممکن است بیماری را طولانی کنند. اگر تا کنون مورد استفاده قرار میگرفتهاند بلافاصله مصرف آنها را متوقف کنید. ج) فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری تا حداقل ۳ روز پس از رفع تب، اسهال، و سایر علایم، استراحت در رختخواب ضروری است مگر برای توالت. البته پاها را در رختخواب باید مرتباً ورزش داد. د)رژیم غذایی مایعات یا جامدات نرم تا زمانی که اسهال متوقف شود، سپس رژیم عادی. ● درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟ الف)اگر شما یا کودکتان علایم اسهال خونی باکتریایی را دارید. ب)اگر یکی از موارد زیر هنگام درمان رخ دهد: ج)تب ۹/۳۸ درجه سانتیگراد یا بیشتر د)گلو درد، سردرد، یا گوش درد و)تنگی نفس یا سرفه شدید هـ)رگه خون در خلط سینه ی)درد یا تورم شدید شکم ر)خونریزی گوارشی از مقعد ز)درد در ساق پا یا تمام پا ژ)تورم مفاصل ص)علایم کم آبی بدن (بیحالی، فرورفتگی چشم ها، کاهش وزن سریع، یا خشکی پوست ) ظاهر شوند. |
|
اشتراک زیانبار با دوستان نامطمئن
|
هپاتیت ویروسی A (HAV، ویروس هپاتیت A) به طور عمده از طریق مدفوعی- دهانی به دنبال خوردن غذا یا مایعات آغشته با ترشحات فرد آلوده به این ویروس منتقل می شود. اپیدمی ها به راحتی در محل های تجمع (مانند سربازخانه ها، مدارس، مهدهای کودک و زندان ها) به خصوص در صورت عدم رعایت بهداشت رخ می دهد. بروز وسیع بیماری هپاتیت ویروسی A به خصوص بین معتادان تزریقی گزارش شده است. حدود یک سوم امریکایی ها سابقه عفونت با این ویروس در گذشته را دارند. هپاتیت A از طریق واکسیناسیون قابل پیشگیری است. عفونت هپاتیت ویروسی B (HBV) هنگامی رخ می دهد که خون یا مایعات بدن از فرد آلوده، وارد بدن فرد غیرآلوده شود. رفتارهای جنسی پرخطر (مانند تماس جنسی محافظت نشده یا با شرکای جنسی متعدد) و تزریق مواد، بزرگ ترین عوامل خطر ابتلا به بیماری محسوب می شوند. حدود ۵ درصد جمعیت امریکا شواهدی از عفونت گذشته با HBV را دارند و تقریباً ۲/۱ میلیون نفر عفونت مزمن هپاتیت ویروسی B را دارند. هپاتیت B نیز مانند هپاتیت C، به طور نابرابری افراد با رنگ پوست مختلف را آلوده می کند. در سال ۲۰۰۰ تخمین زده شده است که ۳۷هزار مورد جدید ابتلا به این بیماری رخ داده است. بیشتر عفونت ها در بالغان جوان ۲۰ تا ۳۹ ساله رخ داده است. هپاتیت ویروسی B از طریق واکسیناسیون قابل پیشگیری است. عفونت هپاتیت ویروسی C (HCV) زمانی رخ می دهد که خون (با شیوع کمتر مایعات بدن مانند منی و ترشحات واژن) از شخص آلوده وارد بدن شخص سالم شود. تزریق مواد مخدر بزرگ ترین خطر برای ابتلا به عفونت HCV است. حدود ۹/۳ میلیون نفر امریکایی به این ویروس آلوده شده اند و ۷/۲ میلیون نفر نیز عفونت مزمن HCV دارند. هپاتیت ویروسی C افراد نژادهای مختلف را به طور نابرابر درگیر می کند؛ ۲/۳ درصد امریکایی های آفریقایی تبار و۱/۲ درصد امریکایی های مکزیکی تبار به این ویروس آلوده اند، حال آنکه در سفیدپوست های غیراسپانیایی این رقم به ۵/۱ درصد می رسد. به نظر می رسد این ارقام کمتر از میزان واقعی آلودگی باشد زیرا زندانیان و افراد بی خانمان را در نظر نمی گیرد. در سال ۲۰۰۰ حدود سی هزار مورد عفونت جدید رخ داده است. بیشتر این عفونت ها در بالغان جوان ۲۰ تا ۳۹ ساله رخ داده است. ● هزینه های پزشکی و مراقبت های بهداشتی همه ساله هشت تا ده هزار نفر از عوارض کبدی ناشی از هپاتیت ویروسی C و حدود پنج هزار نفر از عوارض ناشی از هپاتیت ویروسی B می میرند. بیماری مزمن کبدی در حال حاضر دهمین علت مرگ و نارسایی کبدی ناشی از هپاتیت C مهم ترین عامل پیوند کبد است. در ایالات متحده، هزینه های پزشکی و اتلاف سرمایه ناشی از بیماری های کبدی همراه هپاتیت های ویروسی، سالانه حدود ۶۰۰ میلیون دلار برای هپاتیت C و ۷۰۰ میلیون دلار برای هپاتیت B تخمین زده می شود. هزینه های فردی و اجتماعی ناشی از هپاتیت A به خصوص در کشورهای در حال توسعه قابل توجه است. ● هپاتیت ویروسی می تواند تدریجی باشد به طور شایع علائم عفونت جدید خفیف یا بدون علامت است، لذا ممکن است حتی تشخیص داده نشود که فرد مبتلا به هپاتیت ویروسی است. افراد دارای علائم، ممکن است نشانه هایی شبیه سرماخوردگی، خستگی، تهوع، درد در قسمت فوقانی شکم و گاهی اوقات زردی یا یرقان داشته باشند. افرادی که دچار هپاتیت ویروسی A می شوند، می توانند ویروس را به طور کامل از بدن پاک کرده و کامل بهبود یابند. این افراد مصونیت مادام العمر نسبت به این ویروس پیدا می کنند.وضعیت در خصوص هپاتیت های B و C کاملاً متفاوت است. ▪ اکثر افرادی که بعد از پنج سالگی به عفونت HBV مبتلا می شوند، می توانند ویروس را از بدن پاکسازی کنند. به هرحال، حدود دو تا شش درصد مبتلایان قادر به پاکسازی ویروس نیستند و به سمت مزمن شدن بیماری پیش می روند. درصد بالایی از شیرخواران (۹۰ درصد) و خردسالان (۳۰درصد) دچار این بیماری می شوند. ▪ حدود ۷۵ تا ۸۵ درصد مردم با عفونت HCV قادر به پاکسازی ویروس نبوده و دچار عفونت مزمن می شوند. بسیاری از افراد دچار عفونت مزمن (۶۰ درصد افراد با عفونت HBV و ۷۰ درصد با عفونت HCV) دچار بیماری مزمن کبدی می شوند که ویروس در این حالت به کبد آسیب می رساند. آسیب ممکن است به سمت بیماری شدید مثل سیروز کبدی، سرطان کبد و نارسایی کبد پیشرفت کند. بیماری پیشرونده کبدی به آهستگی در طول بیست تا سی سال نمود می یابد. به خاطر کمی یا فقدان علائم، اکثر افراد با عفونت مزمن HBV و HCV از آلودگی خود خبر ندارند و می توانند بیماری را به دیگران انتقال دهند. در بسیاری از موارد علائم و نشانه ها زمانی ظاهر می شود که بیماری پیش رفته و درمان کمتر موثر است. ● شیوع هپاتیت ویروسی بین معتادان تزریقی چون HBV و HCV از طریق تماس مستقیم با خون یا مایعات آلوده بدن منتقل می شود، معتادان تزریقی در خطر بالایی از اکتساب هر دو بیماری هستند. ● راه های انتقال هپاتیت B وC آلودگی به هپاتیتB وC به طور عمده در نتیجه تماس با خون و ترشحات جنسی آلوده به روش های زیر صورت می گیرد؛ تماس جنسی حفاظت نشده (عدم استفاده از کاندوم) با فرد آلوده، استفاده مشترک از ابزار آلوده تیز و برنده نظیر سرنگ و سوزن، تیغ اصلاح و مسواک، خالکوبی، حجامت و سوراخ کردن گوش در محل های نامطمئن و آلوده، خدمات پزشکی و دندانپزشکی (در صورت رعایت نکردن شرایط استریلیزاسیون)، تزریق مکرر خون یا فرآورده های خونی آلوده، تولد از مادر آلوده، دیالیز با وسایل آلوده و پیوند اعضای آلوده. اغلب موارد آلودگی به هپاتیتC مربوط به افرادی است که با استفاده از سرنگ و سوزن مشترک اقدام به تزریق مواد مخدر می کنند. هپاتیت B و C از طریق دست دادن، در آغوش گرفتن، بوسیدن و نشستن در کنار فرد آلوده و دیگر تماس های معمولی منتقل نمی شود و حضور افراد آلوده در محیط های کار و اجتماع بلامانع است. ● واکسن هپاتیت B کلیه نوزادان بلافاصله در بدو تولد، دو ماهگی و شش ماهگی باید واکسینه شوند. (در کشور ما کلیه کودکان متولد شده از ۱/۱/۷۲ علیه این بیماری واکسینه شده اند.) در سال های اخیر افراد جوان حدود ۱۷ تا ۱۸ سالگی به طور رایگان علیه این بیماری واکسینه می شوند. پزشکان، دندانپزشکان و پیراپزشکان، افراد تحت دیالیز، افرادی که به علت ابتلا به بیماری های زمینه یی نظیر هموفیلی و تالاسمی، بارها خون یا فرآورده های خونی دریافت می کنند و افراد خانواده فرد آلوده که با وی هم منزل هستند نیز باید واکسینه شوند. عفونت هایHBV و HCV بین معتادان تزریقی نسبتاً سریع گسترش می یابد. ۵۰ تا ۷۰ درصد معتادان تزریقی طی پنج سال از ابتدای تزریق به HBV آلوده می شوند. طی همین زمان آلودگی به HCV در این افراد به ۵۰ تا ۸۰ درصد می رسد. چندین عامل، انتقال سریع HCV را بین معتادان تزریقی تغییر می دهد؛ ▪ عوامل وابسته به ویروس HCV : از طریق تماس خونی به طور موثری منتقل می شود. ▪ عوامل وابسته به میزبان؛ تعداد زیادی از افراد آلوده هستند که این به نوبه خود شرایط انتقال از طریق تزریق مشترک را افزایش می دهد. ▪ عوامل وابسته به اشتراک تزریق؛ معتادان تزریقی معمولاً دارو و سرنگ و... را با هم تهیه و مصرف می کنند. همه این عوامل دست به دست هم می دهد و خطر انتقال ویروس به تک تک افراد را در صورت آلودگی هر کدام از وسایل تزریق مشترک افزایش می دهد. |
| متخصص اطفال و نوزادان دکتر رامین علاسوند کارشناس مامایی افسانه طاعتی |
|
اصول پایهای درباره آنفلوانزا
|
با این پاندمی زودرس آنفلوانزای H۱N۱، شکلگیری سریع مقاومت به داروهای ضدویروسی، افزایش پوشش واکسنهای فصلی آنفلوانزا و همچنین سهولت مسافرت از قارهای به قاره دیگر، به سختی میتوان با دقت بالا، وضعیت آنفلوانزا و تاثیرات احتمالی آن را پیشبینی نمود. اما به مثابه تمام سیستمهای بیولوژیک، پیامد نهایی که از همهگیری آنفلوانزا به ذهن متبادر میشود، محدود به مجموعه معینی از احتمالات ممکن است. در نظر داشتن ۱۲ اصل پایهای درباره آنفلوانزا میتواند در تعیین پاسخها و اقدامات بالینی و همچنین سیاستگزاری برای عموم مردم کمک شایانی نماید. ۱) ویروسهای آنفلوانزای انسانی، از طریق فرد به فرد منتقل میشوند. اگر این زنجیره شکسته شود، هیچ مورد اضافهتری از بیماری رخ نخواهد داد. ▪ استنباط: حفظ فاصله در محیطهای اجتماعی یعنی دور نگهداشتن افراد حساس به بیماری از موارد شناخته شده، روش موثری برای همگان است تا بوسیله آن از انتقال ویروس جلوگیری به عمل آورند. ▪ کاربرد بالینی: اطلاعاتی که به بیماران ارایه میکنیم میتواند مداخله زودرس برای پیشگیری از عفونت آنفلوانزای H۱N۱ باشد. ۲) ویروسهای آنفلوانزا، عمدتا توسط ذرات و قطرات تنفسی منتشر میشوند؛ ریزقطرات تنفسی تحت تاثیر عوامل زیر قرار دارند: نیروی جاذبه و قوانین فیزیک. ریزقطرات تنفسی، از ترشحات تنفسی منشا میگیرند و با سرفه و عطسه به اطراف پراکنده میشوند. ▪ استنباط: محدود کردن و جلوگیری از پخش شدن ریزقطرات تنفسی باعث پیشگیری از انتقال عفونت خواهد شد. استفاده از ماسکهای صورت توسط افراد بیمار یا مشکوک به عفونت، میتواند در جلوگیری از انتقال ویروس موثر باشد. ▪ کاربرد بالینی: مراکز بهداشتی و درمانی باید به اندازه کافی ماسک برای توزیع بین کارکنان مراقبت کننده از بیماران و خود بیماران داشته باشند؛ البته به همراه مطالب و پوسترهای آموزشی. ۳) ویروسهای آنفلوانزا، هوای سرد و خشک را بیشتر دوست دارند. آنفلوانزا، یک ویروس به شدت فصلی است که اکثر موارد انتقال آن در عرض جغرافیایی معتدل، محدود به اواخر پاییز و همچنین زمستان است. ▪ استنباط: انتقال میتواند در سایر زمانها اتفاق بیفتد، ولی به مراتب ناکارآمدتر است. انتقال به میزان قابل توجهی هم ممکن است در شرایط دیگر روی دهد؛ البته بسته به ماهیت ویروس و جمعیت در معرض مواجهه. ▪ کاربرد بالینی: وقتی ویروسهای جدیدی (مثل آنفلوانزای H۱N۱) بوجود میآیند، انتقال ممکن است در زمان های غیرمتعارف رخ دهد که علت آن، نبود ایمنی در جمعیت در معرض خطر است. ۴) هدف اصلی ویروسهای آنفلوانزا، مخاط دستگاه تنفسی است. آن بخش از مخاط تنفسی که بالقوه «در معرض مواجهه» به حساب میآید عبارتست از راههای عبور هوا از بینی، نازوفارنکس، ملتحمه، حلق، حنجره، نای، برونشها، برونشیولها و آلوئولها. ▪ استنباط: محافظت از مخاط تنفسی در برابر ریز قطرات و یا تماس مستقیم، باعث پیشگیری از انتقال خواهد شد. دستهای آلوده میتوانند مسبب تماس مستقیم شوند و شستن دستها این تماس مستقیم را کاهش میدهد. ▪ کاربرد بالینی: شستن مکرر دستها و استفاده از ماسک صورت میتواند از مخاط تنفسی در برابر مواجهه با آنفلوانزای H۱N۱ محافظت به عمل آورد. ۵) وقتی مواجهه اتفاق افتاد، دوره انکوباسیون نسبتا قابل پیشبینی برای ویروسهای آنفلوانزا وجود دارد. ناخوشی بالینی معمولا بین ۷۲-۲۴ ساعت پس از عفونت، تظاهر پیدا میکند. ▪ استنباط: عدم بروز ناخوشی بالینی پس از مواجهه، دال بر این است که عفونتی وجود ندارد، ایمنی به اندازه کافی است یا عفونت به شکل تحت بالینی است. ▪ کاربرد بالینی: سابقه مواجهه با یک مورد تایید شده آنفلوانزای H۱N۱ به مدت ۳-۱ روز قبل از شروع علایم، کلید تشخیصی ارزشمندی به حساب میآید. ۶) وقتی عفونت حادث شد، یک دوره نسبتا قابل پیشبینی از دفع ویروس و انتقال آن را میتوان انتظار داشت. حداکثر دفع ویروس معمولا طی ۳-۲ روز از ناخوشی بالینی اتفاق میافتد که عموما همزمان و منطبق بر دوره حداکثر علایم بیمار است. ▪ استنباط: افراد بیمار احتمالا کمتر میتوانند در جامعه جابجا شوند و حرکت کنند. اما سیستمهای پزشکی غالبا از افراد بیمار میخواهند که به جامعه برگردند و در تماس باشند (اصل شماره۱). پس از گذشت ۶-۵ روز از ناخوشی، احتمال انتقال آنفلوانزا از فرد بیمار، غیرمحتمل خواهد بود. ▪ کاربرد بالینی: درک دوره ناخوشی و دفع ویروس، به بیماران کمک خواهد کرد که ارزش ماندن در منزل در طی دوره بیماری را بهتر درک کنند. ۷) به دنبال عفونت، در بدن میزبان این ویروس فعال خواهد شد. پاسخ ایمنی هم منجر به بروز برخی از نشانههای آنفلوانزا میشود. ▪ استنباط: با فرض اینکه دستگاه ایمنی بدن میزبان سالم است، ابتلای به عفونت و بهبود پس از آن، ایمنی طولانیمدت نسبت به آن سوش خاص از ویروس آنفلوانزا بوجود میآورد. ▪ کاربرد بالینی: افراد سالم و بیمارانی که از آنفلوانزای H۱N۱ اجتناب و دوری میکنند، در آینده نسبت به آن حساس خواهند بود و باید به محض آنکه واکسنی برای مقابله با این ویروس در دسترس قرار میگیرد و توصیه میشود، نسبت به آن واکسینه شوند. ۸) ابتلای به این عفونت در یک سر طیف منجر به بهبود و ایمنی و یا در آن سر طیف منتهی به مرگ میشود. ▪ استنباط: حرکت به سمت مرگ میزبان، وابسته به عوامل مربوط به روش ویروس و عوامل میزبانی است. به طور کلی، مرگ و میر ناشی از آنفلوانزا در گروه بسیار مسن و بسیار خردسال (کودکان) و همچنین در افرادی که بیشترین ضعف سیستم ایمنی را دارند، در بالاترین حد خود قرار دارد. ▪ کاربرد بالینی: پزشکان باید از طیف در حال تغییر ویروس آنفلوانزای H۱N۱ و اینکه کدام بیماران بیشترین موربیدیته و یا مرگ و میر را خواهند داشت، آگاه باشند. ۹) ایمنی را میتوان از راه ابتلا به عفونت یا از راه ایمنسازی و واکسیناسیون کسب کرد. ▪ استنباط: سابقه ابتلای قبلی به سایر روشها و یا ایمنیسازی قبلی، تضمینی برای ایمنی بودن نیست. عوامل مرتبط با میزبان و تطابق نامناسب وضعیت واکسنها، ایمنی فرد را به شدت کاهش میدهد. ▪ کاربرد بالینی: هر وقت که واکسن آنفلوانزای H۱N۱ در دسترس قرار گیرد، لازم است پزشکان مطابق توصیهها اقدام به ایمنسازی بیماران نمایند. ۱۰) اپیدمیهای آنفلوانزا، الگوهای قابل پیشبینی را در طی زمان دنبال میکنند. این رفتار کلی را میتوان با تخمین میزان ایمنی، قابلیت انتقال و زمان تکثیر ویروس (generation time) مدلسازی یا شبیهسازی کرد. ▪ استنباط: به دست آوردن بسیاری از متغیرها و پارامترهای مورد نیاز برای مدلسازی اپیدمیها، آسان نیست؛ مدلها عمدتا در دیدگاه گذشتهنگر بهتر کار میکنند. ▪ کاربرد بالینی: نظامهای مراقبت ملی و منطقهای بسیار قابل و توانمندی در سرتاسر دنیا مشغول فعالیتاند. اطلاعات به دست آمده از نظام مراقبت میتواند در جهت هدایت به سمت رفتار و تصمیمات صحیح، بسیار کمک کننده باشد. ۱۱) تعامل بین عفونتزایی یک ویروس و سطح ایمنی قبلی یک جمعیت، بسیار حساس و ظریف است. برای اینکه انتقال ویروس اتفاق بیفتد، وجود افراد حساس در جمعیت مواجهه یافته ضروری است. کاهش احتمال تماس با یک فرد حساس باعث کاهش عفونتزایی یک ویروس میشود. ▪ استنباط: ویروسهای جدید آنفلوانزا، بوسیله فاکتورهای مرتبط با ایمنی میزبان محدود نمیشوند و در نتیجه از پتانسیل عفونتزایی بالایی برخوردارند. ▪ کاربرد بالینی: آنفلوانزای H۱N۱ در یک زمان غیرمعمول در حال گسترش است. با رسیدن به اواخر پاییز و فصل زمستان، احتمالا گسترش آنفلوانزای H۱N۱ به مراتب بدتر خواهد شد. ۱۲) تمام موجودات زنده، نشانههایی از غیرقابل پیشبینی بودن را دارند که باعث میشوند اتفاقات عجیب و بعضا غیرقابل توجیه را رقم بزنند. هر کدام از اصولی که تاکنون گفتیم ممکن است در هر لحظه از زمان، زیر پا گذاشته شود؛ ویروسهای آنفلوانزا، توانایی بالایی برای جهش ژنی دارند، ژنوم آنها ممکن است دچار نوترکیبی شود و همچنین الگوهای جمعیتی نیز همیشه ثابت نیستند. ▪ استنباط: هرچند که این اصول پایه، فضا را برای برنامهریزی اقدامات مهیا میکنند، اما مراقبت مداوم و تغییر پاسخها بر حسب ضرورت، برای دستیابی به پیشگیری موثر و کنترل اثربخش، ضرورت دارد. ▪ کاربرد بالینی: پزشکان و خصوصا پزشکان خانواده، در خط مقدم مراقبت از آنفلوانزا قرار دارند و لازم است در جریان آخرین اطلاعات در حال تغییر باشند تا بهترین مراقبت را از بیماران و از جامعه خود به عمل آورند. ● توضیح مشخصه بالینی ویروس آنفلوانزای H۱N۱ عبارتست از تب ۸/۳۷ درجه سانتیگراد (و بالاتر) همراه با سرفه، گلودرد و کوریزا. موارد مشکوک آنهایی هستند که یک ارتباط اپیدمیولوژیک با یک مورد تایید شده بیماری یا با یک جامعهای که آنفلوانزای H۱N۱ در آن تایید شده دارند. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریهای ایالات متحده (CDC) استفاده از مهارکنندههای نورآمینیداز برای درمان اولیه بیماران مبتلا به آنفلوانزای H۱N۱ را توصیه میکند (دو دارو از این دسته به نامهای اسلتامیویر (تامیفلو) و زانامیویر (رلنزا) در ایران موجود است. |
| منبع: Temte JL. Basic Rules of Influenza: How to combat the H۱N۱ Influenza (swine flu) virus. American Family physician May ۵, ۲۰۰۹. ترجمه: دکتر علیرضا احمدوند عضو شورای سردبیری نوین پزشکی |
| هفته نامه نوین پزشکی |
|
اگر سرما خورده اید بخوانید!!
|
قطره های ریزعطسه یا سرفه حدوداً تا مسافت ۳۰ سانتی متری پراکنده می شوند. دکتر دنیس موری ، پزشک اطفال از دانشکده پزشکی ایالت میشیگان، خاطرنشان می کند که اگر یکی از این قطره ها روی چشم یا بینی شما قرار بگیرد، چند روز بعد به بیماری سرماخوردگی مبتلا می شوید . هرگاه در آسانسور با فردی که سرفه می کند مواجه شدید، رویتان را برگردانید. ۲) در هر فرصتی دستهایتان را بشویید. اکثر میکروب های سرماخوردگی از طریق تماس فیزیکی غیرمستقیم منتقل می شوند. به طور مثال ، فرد بیماری که ویروس سرماخوردگی را از بینی به دستهایش منتقل می کند، به هر شیئی که دست بزند آن را آلوده می کند ( ویروسهای سرماخوردگی به مدت ۳ ساعت بر روی اشیاء ، زنده می مانند.) افرادی که این اشیاء را لمس کنند و بعد بینی یا چشمهایشان را بمالند به بیماری مبتلا می شوند. پس نتیجه می گیریم که شستشوی مدام دستها مهمترین کاری است که می توانید برای پیشگیری از سرماخوردگی انجام دهید. بنابراین دستهایتان را در هر فرصتی بشویید. ۳) در محیط هایی که تهویه مناسب ندارد، از خودتان بیشتر مراقبت کنید. ساختمانهای اداری که از تهویه هوای مناسب برخوردار نیستند یکی از محیط هایی محسوب می شوند که خطر ابتلا به سرماخوردگی را افزایش می دهند، زیرا در این مکانها ویروس سرماخوردگی راه خروج ندارد. بدتر از آن رطوبت کم است که باعث خشکی مخاط بینی می شود، در نتیجه ، مخاط را برای شکار ویروسها مستعد می سازد. به همین دلیل هواپیماها هم محیط های مشابه دیگری برای ابتلا به سرماخوردگی محسوب می شوند. دکتر مارگارت گرادیسون از انجمن پزشکی دانشگاه دوک می گوید: بهترین پادتن ، مرطوب کردن سوراخهای بینی با اسپری محتوی آب نمک مخصوص بینی است . ۴) مایعات مختلف بنوشید. نوشیدن مایعات گوناگون ، میکروبهای فعال سرماخوردگی را از بین می برند و همینطور از کمبود آب بدن که معمولاً با بیماری سرماخوردگی همراه است جلوگیری می کنند. دکتر ترادیسون می گوید: " تنفس از راه دهان ، دمیدن به داخل بینی و مصرف داروهای آبریزش بینی ، کمبود آب بدن را افزایش می دهد. برای مقابله با این کمبود ، حداقل روزی هشت لیوان آب، آب میوه و یا مایعات بدون کافئین بنوشید. ۵) از مالیدن بیش از حد چشم و بینی خودداری کنید. با توجه به بررسی های انجام شده ، افراد در هنگام سرماخوردگی این اعضاء صورت خود را سه بار در ساعت می مالند. اگر احساس می کنید که باید این کار را انجام دهید، بهتر است به جای نوک انگشت از بند انگشتانتان استفاده کنید، چون این قسمت کمتربه میکروب سرماخوردگی آلوده می شود. ۶) از رختخواب بیرون بیایید و به ورزش بپردازید. نیال مونیا ، زیست شناس می گوید : " شما می توانید سه بار در هفته و به مدت ۳۰ تا ۴۵ دقیقه به انجام ورزشهای ساده ، مثل پیاده روی و دوچرخه سواری بپردازید و با این کار مقاومت بخش بالایی مجرای تنفسی را نسبت به عفونتها افزایش دهید. ۷) اسکاچهای ظرفشویی را ضد عفونی کنید. اکثر میکروبهای سرماخوردگی در آشپزخانه منتقل می شوند. مهمترین عامل اسکاچهای ظرفشویی هستند که برای رشد و نمو میکروب های سرماخوردگی محیطی گرم و مرطوب را فراهم می کنند . بهتر است برای جلوگیری از ابتلا به سرماخوردگی ، روزی دو تا سه مرتبه این اشیاء را در جریان آب جوش قرار دهید. اگر یکی از اعضای خانواده بیماراست ، برای احتیاط بیشتر بهتر است تمام لوازم منزل را که بیشتر با آنها در تماس هستند، ضدعفونی کنید. ۸) ویتامین "E " مصرف کنید. ویتامین "E " نقش مهمی درعملکرد سیستم ایمنی بدن ایفا می کند. اما از آنجایی که این ویتامین بیشتر در مواد غذایی پرچرب وجود دارد ، افرادی که رژیم لاغری دارند ، نمی توانند از آن استفاده کنند. دکتر جان – اچ ویسبرگر توصیه می کند که روزانه ۱۰۰ تا ۲۰۰ واحد ( واحد بین المللی )، مکمل ویتامینE مصرف کنید. اکثر افراد برای افزایش توانایی بدنشان در مصرف این قرص ، باید آن را همراه با نهار و شام ( غذاهای اصلی) مصرف کنند. در مورد خاصیت ضد سرماخوردگی ویتامین "C" هیچ گونه شواهدی وجود ندارد. اما چند تحقیق حاکی از آن است که این ویتامین تا اندازه ای دوره و شدت سرماخوردگی را کاهش می دهد. به خاطر داشته باشید، روزانه، بیشتراز ۵۰۰ میلی گرم از آن مصرف نکنید ، چون مصرف بیش از حد این ویتامین باعث اختلال در دستگاه گوارش می شود. ۹) سرفه را تسکین دهید. برای سرفه های خشک و تک سرفه ها از شربتی که حاوی مواد التیام دهنده است استفاده کنید. برا ی سرفه هایی که با خلط همراه است ، از شربت سینه و داروی خلط آور استفاده کنید که باعث می شود مقدار ترشح مخاطی افزایش یافته ، در نتیجه فرد راحت تر سرفه کند. ۱۰) خواب شبانه آرامی داشته باشید. با توجه به تحقیقات انجام شده در مؤسسه بهداشت سنتیاگو ، خواب خوب و آرام موجب تقویت سلولهای سیستم ایمنی بدن می شود. در این بررسی ، ۴۳ نفر ( افرادی که به سرما خوردگی مبتلا نبوده اند) به طور داوطلبانه تنها نیمی از شب را در خواب سپری کردند . فردای آن روز ۳۰% از سلولهای مدافع بدن آنها از بین رفتند .اما شب بعد، زمانی که این افراد ، حداقل هشت ساعت را در خواب سپری کردند، سلولهای نابود کننده بدن آنها کاملاً مقاوم شدند. ۱۱) از بازکننده های ( مجرای بینی و سینه) مناسب استفاده کنید. برای التیام گرفتگی بینی ، بهتراست از اسپری و قطره های باز کننده استفاده کنید، زیرا این نوع داروها علائم بیماری را سریع تر از داروهای خوراکی از بین می برند و نیز اثرات جانبی کمتری را به دنبال دارند. داروهای خوراکی باعث افزایش ضربان قلب می شوند. بنابراین افرادی که مبتلا به فشار خون بالا با بیماری هستند . نباید از آنها استفاده کنند. بازکننده های بوییدنی را نباید بیش از سه روز پیاپی مصرف کرد، چون ممکن است اثر این دارو کاهش یابد و گرفتگی بینی بدتر از قبل شود. ۱۲) گلو درد را تسکین دهید. دکترموری ازایالت میشیگان معتقد است غرغره کردن با آب نمک گرم برای تسکین گلو درد فوق العاده مؤثر است . ( یک قاشق چایخوری نمک برای هر لیوان آب ) او می گوید :" هیچ گونه شواهدی وجود ندارد که برای التیام درد مکیدن آب نباتهای دارویی معمولی از آب نباتهای سفت و محکم بهتراست . هر دوی این مواد ، مقدار بزاق دهان را افزایش داده و سطح گلو را پوشش می دهند . به همین دلیل است که نوشیدن " چای وعسل " برای التیام گلو درد تأثیر بسزایی دارد. آب نباتهای دارویی حاوی " منتول" بهتر از آب نباتهای سفت و محکم کارایی دارند چون باعث بی حسی گلو می شوند. ۱۳) در هر وعده از غذاهای اصلی " نهار و شام "، سوپ کم چربی بخورید. مایعات گرم در بی اثر کردن ویروس سرماخوردگی نقش مهمی را ایفا می کنند و نوعی مُسکن محسوب می شوند. سوپ جوجه برای تسکین این بیماری تأثیر فوق العاده ای دارد. دکتر گرادیسون معتقد است : " این سوپ حاوی پروتئین ، ویتامین و مواد معدنی است ، که همگی به از بین بردن ویروس سرماخوردگی کمک می کنند." در هنگام سرماخوردگی سعی کنید سرفه های آرام و آهسته کنید تا سرماخوردگی شما به دیگران منتقل نشود . این اصل را به کودکانتان نیز آموزش دهید . گرادیسون می گوید : " اگر هر فردی اصول ساده بهداشتی را رعایت کند، مطمئناً به نتایج فوق العاده ای در این زمینه خواهیم رسید." |
|
انفلوانزای مرغی: اپیدمی بعدی یا ترس بیمورد
|
"در قرن گذشته، سه بار بیماری آنفولانزا ( در طی سالهای ۱۹۱۸، ۱۹۵۷ و ۱۹۶۸ ) بطور شدید شیوع یافت که علت آن ظهور نوع جدیدی از ویروس آنفلوانزای انسانی بود. اخیراً بیماری آنفلوانزای مرغی بعلت آنکه ویروس آن میتواند به انسان سرایت نموده موجب بیماری شدید و مهلک گردد توجه جهانیان را بخود جلب کرده است. آنفلوانزای مرغی یک بیماری واگیردار در بین پرندگان است که بر اثر ویروس ( آ ) آنفلوانزای مرغی ایجاد می شود. آنفولانزای مرغی بواسطه نوع فرعی پروتئینی که در سطح سلول ویروس وجود دارد از آنفلوانزای انسانی متمایز میگردد. دو نوع پروتئین مهمی که شدت بیماری زائی این ویروس را تعیین میکنند عبارتند از" هماگلوتینی" ( اچ ) و " نورامی نیداس" (ان ). ۱۶ نوع فرعی پروتئین (اچ) و ۹ نوع فرعی پروتئین (ان) وجود دارد که فقط ویروس هائی که دارای "اچ ۵ " ( اچ ۵ ان ۱ ) و " اچ ۷" ( اچ ۷ ان ۷ و اچ ۷ ان ۳ ) میباشند بعنوان عامل خطرناک ترین نوع آنفولانزای مرغی شناخته شده اند. در حال حاضر حدوث شش جهش یا موتاسیون دراین ویروس می تواند موجب انتقال سریع بین انسانها و اپیدمی یا آندمی جهانگیری شود. ویروس آنفلوانزای مرغی را در بزاق ، ترشحات بینی وفضولات پرندگان مبتلا یافت می شود که اگر پرندگان دیگر با این مواد آلوده تماس پیدا کنند به این بیماری مبتلا میشوند. معمولاً مرغ، مرغابی ، غاز و بوقلمون از جمله پرندگانی هستند که بیشتر به این بیماری مبتلا می شوند. سرایت آنفلوانزای مرغی به انسان اغلب بر اثر تماس مستقیم با پرنده بیمار یا محل های که از تراوشات و فضولات پرندگان بیمار آلوده بوده پیش آمده است. اکثریت موارد سرایت به انسان در مناطق روستائی که بسیاری از خانواده ها به پرورش پرندگان اشتغال دارند و مرغان آزادانه به هر طرف حرکت می کنند و امکان آلوده نمودن محیط و سرایت بیماری را افزایش میدهند، دیده شده است. به احتمال قوی انتقال بیماری درهنگام ذبح ، تمیز کردن و آماده نمودن مرغان برای آشپزی پیش می آید. هیچگونه شواهدی در دست نیست که نشان دهد مرغ یا تخم مرغ کاملاً پخته شده باعث ابتلا شده باشد. انتقال آنفلوانزای مرغی از انسان به انسان محدود به موارد معدودی بوده که در خانواده هائی که در تماس نزدیک و مستقیم با فرد مبتلا بوده اند دیده شده است. تا کنون هیچگونه موردی از اینکه تماس اتفاقی با فرد مبتلا منجر به بیماری شده باشد تائید نشده است. از دسامبر ۲۰۰۳ تا آگست ۲۰۰۵ ، شیوع ویروس " اچ ۵ ان ۱" در مراکز پرورش پرندگان در کشور های جمهوری کره ، ویتنام ، ژاپن ، تایلند ، کامبج ، لائوس ، اندونزی ، چین ، مالزی ، روسیه ، قزاقستان و مغولستان دیده شده است. اخیراً یعنی در اکتبر ۲۰۰۵ ، این بیماری در بین پرندگان در ترکیه و رومانی نیز دیده شده است. دیروز نیز این ویروس در کانادا شناسائی شد. علیرغم ابتلای میلیون ها مرغ ، فقط ۱۳۲ مورد آنفلوانزای مرغی در انسان دیده شده است که منجر به مرگ ۶۴ نفر در ۵ کشور آسیائی یعنی هنک کنک، ویتنام، تایلند، کامبج و اندونزی گردیده است. اکثر بیماران قبل از ابتلا، کودکان و افراد کاملاً سالمی بوده اند. علائم آنفلوانزای مرغی در انسان شامل علائمی شبیه سرماخوردگی، مانند تب شدید، سرفه ، دردهای عضلانی ، گلو درد و سردرد و همچنین چشم درد ، ذات الریه، درد شکم ، اسهال، تورم مغز و اختلالات شدید دستگاه تنفسی میباشد. اکثر بیماران حدود یک هفته بعد از تماس با پرندگان مبتلا یا محیط آلوده ، علائم بیماری در آنها ظاهر می گردد . همچنین مواردی از ابتلای خفیف غیر بالینی نیز گزارش شده است که نمیتوان تعداد آنها را مشخص نمود ، چه که اینگونه بیماران هرگز به پزشگ مراجعه نمی کنند. در حال حاضر هیچگونه واکسنی برای این بیماری وجود ندارد ، گر چه از آوریل ۲۰۰۵ تلاشهائی در این زمینه بعمل آمده است. دو ماده ضد ویروس وجود دارد که ممکن است شدت و طول بیماری آنفلوانزای مرغی را در انسان کاهش دهد که عبارتند از " اوسلتامی ویر"(تامیفلو) و" زانامی ویر" ( رلنزا). اما این داروها اغلب اگر ظرف ۴۸ ساعت از ظهور علائم مرض مصرف گردد موثر واقع می شود. بالا بودن قیمت این داروها توزیع آنها را در کشورهائی که بیشتر به آن نیاز دارند مشکل می سازد. در حال حاضر هیچگونه درمانی برای آنفلوانزای مرغی وجود ندارد و معلوم نیست چرا افرادی که در معرض این ویروس قرار می گیرند بعضی مبتلا شده بعضی نمیشوند. مشکل اینجاست که انواع ویروس های آنفلوانزا میتوانند تغییر یابند و پروتئین های سطح خود را از طریق فرآیندی بنام " جهش ژنتیکی" تغییر دهند و باین ترتیب انواع جدیدی از این ویروس بوجود خواهند آمد. از آنجائی که آنفلوانزای مرغی معمولاً انسان را مبتلا نمی سازد ، بدن انسان به مصونیت این ویروس مجهز نمی باشد. از اینرو دانشمندان و مسئولان بهداشت عمومی وضع ویروس" اچ ۵ ان ۱" را در آسیا بطور دقیق زیر نظر دارند تا در صورتیکه این ویروس تحول پیدا کند و بصورت نوع جدیدی از ویروس تکامل یابد که بتواند آسان تر و در سطحی وسیع تر از انسان به انسان منتقل گردد ، آمادگی لازم را داشته باشند. " |
|
انواع سلولیت
|
● چطور سلولیت سفت را تشخیص دهیم؟ بعضی اوقات در نظر اول مشكل است سلولیت سفت را شناخت.این نوع سلولیت ضخیمتر به نظر میرسد و چسبیده به عضلات است، به سختی میتوان آن را با فشار دست به یك طرف راند، موقعی كه نسج مبتلا را بین دو انگشت شست و سبابه بگیرید و یا روی آن فشار وارد آورید متوجه میشوید كه حساس است و شخص مبتلا احساس ناراحتی میكند دلیلش این است كه احتمالاً در محل سلولیت انتهای اعصاب تحت فشار قرار گرفتهاند. ● در چه اشخاصی سلولیت سفت را میتوان یافت؟ بجز در موارد استثنائی معمولاً سلولیت سفت را در خانمهای جوان با شرایط خوب جسمی میتوان دید. خانمها در هر سنی و با هر شرایط جسمی نیز گاهی به این نوع عارضه دچار میگردند حتی آنهائی كه ورزیده و قهرمان هستند. بطور مثال سلولیت سفت در بین رقاصان فراوان یافت میشود. ● چه عوارضی با سلولیت سفت همراه است؟ پوست در ناحیه سلولیت عموماً خشك است، بعضی مواقع زبر هم هست كه نتیجه بدی تغذیه پوست میباشد. كشیدگی پوست مشكل دیگری است كه در این نوع وجود دارد. فیبرهای قابل انعطاف و قابل ارتجاع نسج سفت شده حركت دادن پوست روی سطح زیرین آن را ناممكن میسازند، پوست كشیده شده و یك حالت انقباضی دارد. موقعی كه برای مدت زیادی این فیبرها بیش از حد كشیده شوند پاره میشوند و بجای خود یك جوش خوردگی یا سیكاتریس باقی میگذارند. معمولا این نوع خطوط جوش خوردگی روی پوست شكم پس از زایمان بوجود میآید در اینجا نیز به همان دلیل كه پوس نمیتواند همگام با برآمدگی و بزرگ شدن حجم نسج زیرپوستی كش بیاید فیبرها پاره شده خطوط جوش خوردگی از خود به یادگار باقی میگذارند. ● چگونه سلولیت شل را میتوان تشخیص داد؟ سلولیت شل با آنچه در مورد سلولیت سفت گفته شد كاملاً متفاوت است. این نوع سلولیت محدود و در یك نقطه متمركز نیست و اغلب ناحیه بزرگی از بدن را اشغال میكند. ناحیه مبتلا سفت نیست و به نظر میرسد سلولیت بین عضلات و پوست مواج است. این نوع سلولیت كه تعداد زیادی از خانمها را مبتلا نموده توجه بسیاری از متخصصین را به خود جلب نموده است. لمس ناحیه مبتلا به این نوع سلولیت جهت تشخیص آن ضروری به نظر نمیرسد زیرا ظاهر آن گویای ابتلاء به این عارضه میباشد. برعكس سلولیت سفت كه نمیتوان آن را در زیر پوست جابجا كرد و حركت داد در اینجا میتوان براحتی آن را روی عضلات با فشار دست به این طرف و آن طرف راند. به علت شل بودنش در این ناحیه پوست آویزان با كمی برجستگی شل پفآلود دست و با هر حركت بدن میجنبد كه منظره ناخوشایندی را بوجود میآورد. ● چه اشخاصی مبتلا به سلولیت شل میشوند؟ سلولیت شل اغلب در خانمهائی كه مدت زیادی پرتحرك بوده و بعداً بدون فعالیت و تحرك میشوند دیده میشوند. افرادی كه مجبور به انجام كارهای خستهكننده و شاق هستند نیز مبتلا میشوند. نسج سفتی كمی دارد و محكم نیست، پوست نرم است، عضلات قدرت كافی ندارند و وریدها گشاد و مستع گردیدهاند. كسانی كه برای لاغر شدن رژیمهای سخت میگیرند و در مدت كوتاهی خود را لاغر مینمایند نیز در معرض ابتلاء به این نوع سلولیت میباشند. رژیمهای سختی كه با عرق كردن زیاد توأم گردد صدمه و آسیب سختی به بدن وارد میآورد. این نوع خانمها كه زود خود را لاغر میكنند عموماً به همین ترتیب هم زود دوباره چاق میشوند. انساج در این لاغر و چاق شدن پی در پی حالت ارتجاعی و محكم خود را از دست میدهند و شل و آویزان میشوند. |
|
اورتریت
|
● علایم شایع الف) ادرار کردن همراه با درد یا سوزش ب) اضطرار فراوان برای ادرار کردن حتی در هنگامی که ادرار زیادی در مثانه نیست. ج) مقاربت جنسی دردناک یا ناتوانی جنسی موقتی در مردان د) قطرهقطره آمدن ادرار در مردان بالای ۵۰ سال ● علل الف) همان عفونت باکتریایی مشابه که باعث سوزاک میشود، اورتریت گنوکوکی ایجاد میکند؛ اورتریت غیر اختصاصی (اورتریت غیرگنوکوکی نیز نام دارد)، ممکن است ناشی از انواع ارگانیسمها از جمله باکتری، قارچ و عفونت کلامیدیایی باشد. ب) سایر علل میتوانند شامل ترومای ناشی از آسیب یا جراحی یا مواد شیمیایی مثل ضدعفونیکنندهها باشند. ج) نشان داده شده است که خوشبوکنندههای حمام و روغنهای حمام باعث اورتریت میگردند. ● عوامل افزایشدهنده خطر الف) عفونت باکتریایی که گسترش مییابد و از پوست اطراف ناحیه تناسلی و مقعد وارد مجرای ادرار میگردد. ب) کبودی در طول مقاربت جنسی ج) تماس با شریک جنسی دچار عفونت د) استفاده از سوند ادراری و) استفاده از داروهایی که باکتریهای عامل عفونت نسبت به آنها مقاوم شدهاند. هـ) شرکای جنسی متعدد ی) سابقه سنگ کلیه، پروستاتیت، اپیدیدیمیت یا آسیب به ناحیه تناسلی ر) سابقه بیماری آمیزشی ● پیشگیری الف) برای علل مرتبط بافعالیت جنسی: ۱) قبل از مقاربت جنسی یک لیوان آب بنوشید و ظرف ۱۵ دقیقه پس از آن ادرار کنید. ۲) از کاندوم لاستیکی استفاده کنید. ۳) از یک نرمکننده محلول در آب (مهبلی) مثل ژل K-Y استفاده کنید. *از وضعیتهای مقاربتی مختلف استفاده کنید تا احتمال آسیب به مجرای ادرار زن کاهش یابد. ۴) برای عللی که تنها به زنان ارتباط دارند: ۵) پس از اجابت مزاج از جلو تا عقب را پاک کنید و با صابون و آب بشویید. ۶) به جای وان حمام از دوش استفاده کنید. ۷) برای هردو جنس، هر روز ۸ لیوان آب میل کنید. ● عواقب مورد انتظار اورتریت معمولاً «از درجه خفیف» است و به ندرت بیماری طولانی مدت خطرناکی ایجاد میکند. عود شایع است. ● عوارض احتمالی الف) اورتریت و سیستیت مزمن در صورت ناکافی بودن درمان ب) گسترش عفونت به مجاری ادرار و کلیه ● درمان الف) اصول کلی ۱) آزمونهای تشخیصی میتوانند شامل بررسیهای آزمایشگاهی خون و ترتشحات و آزمایش ادرار باشند. ۲) درمان در منزل کافی است و شامل داروهایی برای شما و همسرتان است. ۳) برای تسکین درد، در وان حاوی آب داغ به مدت ۱۵ دقیقه حداقل ۳ بار در روز بنشینید. ۴) مردان: با کشیدن پوست تناسلی به پایین برای بازکردن مجرای ادرار و بررسی این که آیا همچنان ترشح وجود دارد یا خیر، مجرای ادرار را تحریک نکنید. آلت تناسلی را میتوان مشاهده کرد ولی آن را فشار ندهید. ۵) اطراف ناحیه تناسلی را تمیز نگه دارید. از صابون ساده و بدون بو استفاده کنید. ب) داروها آنتی بیوتیک ها برای مقابله با عفونت. از تکمیل دوز تجویز شده اطمینان حاصل کنید حتی اگر علایم زودتر فروکش یابند. ج) فعالیت محدودیتی وجود ندارد. تا دو هفته پس از رفع علایم از تحریک و مقاربت جنسی بپرهیزید. د) رژیم غذایی ۱) هر روز ۸ لیوان آب بنوشید. ۲) در طول درمان از کافئین بپزهیزید. ۳) برای اسیدی کردن ادرار آب آلبالو بنوشید. برخی داروها با ادرار اسیدی اثربخشتر هستند. ● در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمایید الف)اگر شما یا یکی از اعضای خانوادهتان علایم اورتریت را داشته باشید. ب)اگر در طول درمان هریک از موارد زیر رخ دهند: ج) تب ۳/۳۸ درجه سانتیگراد یا بیشتر د) خونریزی از مجرای ادرار یا خون در ادرار و) عدم بهبودی ظرف یک هفته علیرغم درمان هـ) اگر شما دچار علایم جدید و غیر قابل توجیه شدهاید. داروهای مورد استفاده در درمان ممکن است عوارض جانبی ایجاد کنند. |
|
اوریون؛ بیماری زمستان
|
همچنین اختلالات دهلیزی در اوریون شیوع کمی دارد و به این علت سرگیجههای متوالی پس از بیماری به ندرت در بیماران دیده میشود و اکثر افراد مبتلا آزمایشهای Eng پاسخهای طبیعی دارند و فقط در درصد کمی از موارد پاسخهای از بین رفته مشاهده میشود. البته دیده شده که در برخی از موارد مبتلایان به این بیماری هیچگونه علائم بالینی مشخصی را نشان نمیدهند. با این وجود آزمایشهای خون یا ادرار وجود ویروس را در بدن آنها تائید میکند. اوریون در مردان کمی آشکارتر از زنان دیده میشود و هرچه سن بیمار در زمان ابتلاء بیشتر باشد عوارض شدیدتری در فرد ایجاد خواهد شد. از آنجا که آنتیکورهای مادر در دوران بارداری از طریق جفت به نوزاد منتقل میشود امکان مبتلا شدن نوزادن کمتر از یکسال به این بیماری ویروسی بسیار کمی باشد. یکبار ابتلا به اوریون، ایمنی طولانی میدهد و ابتلای مجدد آن بسیار نادر است. با این وجود بهتر است کودکان هرزمان بعد از یک سالگی واکسن ارویون را به تنهایی و یا به همراه مایه سرخک و سرخجه تحت عنوان واکسن MMR دریافت نمایند. این واکسن را بویژه بایستی در کودکان یا بالغینی که قبلا مبتلا به اوریون بالینی نشده یا واکسینه نگشتهاند تجویز نمود و این امر در افرادی که در ارتباط با مبتلایان به این بیماری هستند ضرورت بیشتری پیدا میکند زیرا تجربه ثابت کرده که جدا کردن بیماران از افراد سالم به طور موثر از انتشار عفونت جلوگیری نمیکند. علیرغم مصونیتدهی واکسن اوریون درمقابل این بیماری باید توجه داشت از استعمال این واکسن در کودکان کمتر از یکسال، بیماران تبدار و کسانی که دچار بیماریهای بدخیم عمومی هستند و بالاخص در زنان باردار باید جدا خودداری کرد. در صورت ابتلا کودکان به این بیماری درمان خاصی برای آن وجود ندارد و کودک باید تحت درمان با داروهای مسکن، هورمونهای استروئید، رژیم غذایی خاص و استراحت کامل قرار بگیرد. یکی از عوارض شایع ابتلا کودکان به اوریون ضایعات شدید گوش داخلی است که طبعا مشکلات شنوایی از نتایج آن است در این بیماری قسمتهای مختلف حلزونی از جمله غشاء تکتوریای، استریاوس کولاریس و اندام کرتی دچار آسیب شدید میشوند. کمشنوایی حاصله معمولا از نوع حسی - عصبی، به صورت ناگهانی و شدید، همراه با سرگیجه وزوز گوش در بیمار ایجاد میشود. به دلیل اینکه کری ناشی از اوریون غالبا یک طرفه است تا مدتها در کودکان تشخیص داده نمیشود و کودک با مشکلات کمشنوایی یک طرفه که یکی از بارزترین آنها عدم توانایی در جهتیابی صدا است مواجه میشود. این مسئله به خوبی ضرورت انجام آزمایشهای اویولوژیک روتین دبستانی را روشن مینماید. با وجود اینکه برای کمشنوایی ناشی از اوریون درمانی وجود ندارد معذلک کودکان دبستانی و بزرگسالانی که در اثر اوریون یا بیماریهای مشابه و حوادث دچار کمشنوایی یک طرفه میشوند میتوانند به منظور پیشرفت در دروس و مقاصد خاص شغلی و اجتماعی از اقدامات ویژه توانبخشی استفاده نمایند. |
| اوریون؛ بیماری زمستان |
| روزنامه رسالت |
|
اول سرما؛ اول سینوزیت
|
اگر شما هم سردردها و ترشحات حلقی چسبنده را تجربه کرده باشید، اقرار میکنید که برای خلاصی از شر این بیماری انواع و اقسام درمانها و توصیهها را امتحان کردهاید. بد نیست حرفها و توصیههای دو متخصص این رشته یعنی - دکتر مسعود مردانی-فوقتخصص بیماریهای عفونی و عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی- و دکتر حمید عمادی- متخصص عفونی و عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران- را نیز در اینباره بخوانید. آنها که در دبیرستان مثلثات خواندهاند، با شنیدن نام این بیماری، سینوس و کوسینوس مثلثاتی را به یاد میآورند، اما سینوسهای صورت، حفرههایی داخل استخوانهای اطراف بینی هستند که هوای استنشاق شده را گرم و مرطوب و تا حدی تصفیه میکنند و هیچ ربطی به مثلثات ندارند. این حفرههای استخوانی معمولا باید پر از هوا باشند و اگر به جای هوا مایع یا چرک در آنها جمع شود، بیمار احساس سنگینی سر و سردرد میکند. ● ترشحات از کجا میآیند؟ بیماری سینوزیت بر اثر ورود ویروس و باکتری یا بروز آلرژی ایجاد میشود. دکتر مسعود مردانی درباره علت ایجاد بیماری سینوزیت میگوید: «این بیماری به علت التهاب سینوسهای اطراف صورت بر اثر عفونتهای میکروبی، باکتریایی و ویروسی به وجود آمده یا به دنبال عفونت فوقانی دستگاه تنفس ایجاد میشود. ترشحات مخاط سینوسها، باکتریها را به دام میاندازد و مژکهایی که در جدار سطح داخلی بینی وجود دارد و سطح سینوسها را پوشانده، با حرکات منظم خود ترشحات مخاط سینوس را به داخل بینی و حلق تخلیه میکند. در صورت ایجاد عفونت ویروسی ناشی از سرماخوردگی، سینوس ملتهب شده و این التهاب از حرکت ترشحات به داخل بینی و حلق ممانعت میکند. در نتیجه ترشحات در سینوس باقی مانده و منجر به تکثیر میکروب میشود؛ به همین علت خیلی وقتها سینوزیت باکتریایی به دنبال سینوزیت ویروسی یا آلرژیک سراغ آدم میآید». اولین علائم این بیماری- که بیشتر کودکان و نوجوانان را گرفتار میکند - همان نشانههای سرماخوردگی مانند آبریزش بینی و سرفه است که بیش از حد معمول طول میکشد. پس ترشحات زرد متمایل به سبز از بینی، احساس پری و درد در ناحیه گونهها و پیشانی هم به آن اضافه میشود. گاهی درد شدید در پشت دندانهای فک فوقانی و در بعضی موارد، تب هم وجود دارد. ● سلام دکتر با توجه به اینکه علائم سینوزیت شبیه علائم سرماخوردگی است، ابتدا ممکن است با سرماخوردگی اشتباه گرفته شود، اما اگر علائم طول کشید (مثلا اگر ترشحات زرد متمایل به سبز بیشتر از ۸ روز مشاهده شد) بیمار با شک سینوزیت باید به پزشک مراجعه کند. در این موارد، پزشک با عمل عکسبرداری از سینوسها یا سیتیاسکن صورت، بیماری را تشخیص داده و درصورت حاد بودن بیماری، آنتی بیوتیک تجویز میکند. پس از مصرف دارو التهاب بهبود پیدا کرده و عفونت میکروبی از بین میرود. ● سینوزیت هم انواع و اقسام دارد سینوزیت در دو نوع حاد و مزمن دیده میشود. هر کسی ممکن است دچار سینوزیت حاد شود. گرفتگی بینی، تب، سردرد، تشدید درد سینوس هنگام لمس و فشردن و احساس سنگینی سر هنگام خمشدن از علائمی است که بیمار را ناراحت میکند. در این نوع سینوزیت، سینوسها دچار عفونت میشوند. دکتر حمید عمادی - متخصص عفونی و استاد دانشگاه تهران - درباره انواع سینوزیت میگوید: «در مواردی که سینوزیت کهنه میشود، سینوزیت مزمن ایجاد میشود. این نوع بیماران درد یا مشکل خاصی ندارند، اما همیشه از پشت حلق شان ترشحات چرکی پایین میرود و اغلب از اینکه صبحها خلط دارند شکایت میکنند. این افراد بیشتر از سایرین دچار سینوزیت حاد میشوند و در واقع میتوان گفت افراد مبتلا به سینوزیت مزمن، مستعد ابتلا به سینوزیت حاد مکرر هستند». بد نیست بدانید تشخیص سینوزیت مزمن مشکلتر از نوع حاد آن است چون ممکن است بیمار نشانههای حاد را نداشته باشد و به علت گرفتگی بینی، سردرد یا درد ریشه دندان به پزشک مراجعه کند. در این حالت، التهاب باعث میشود مخاط ضخیم شود و میکروبها در خلل و فرج ایجاد شده قرار بگیرند. متاسفانه مصرف چرکخشککن و آنتیبیوتیک نمیتواند سلامت را به این بیماران برگرداند. قبلا از عمل جراحی برای این بیماران استفاده میشد اما در حال حاضر با روشهای آندوسکوپی مخاط را میتراشند و خلل و فرج ایجاد شده را از بین میبرند که البته کار سخت و مشکلی است و گاهی هم جواب نمیدهد. ● پس از سینوزیت دکتر مردانی در پاسخ به این سؤال که بیماران بعد از ابتلا به سینوزیت چه اقداماتی انجام دهند تا روند بهبودیشان تسریع شود، گفت: «بیماران برای تسکین درد میتوانند از قرص یا شربت استامینوفن استفاده کنند. بهتر است از غذاهای محرک - که باعث گرفتگی بینی میشود - استفاده نکنند. مصرف زیاد آب و مایعات هم مفید است. بخور آب گرم هم باعث بهبود گرفتگی بینی شده و در تسریع درمان مؤثر است». ▪ البته یادتان باشد که : نباید خودسرانه آنتی بیوتیک مصرف کنید، وگرنه دچار مقاومت نسبت به دارو شده و در درمان های بعدی با مشکل مواجه میشوید. اگر درمان سینوزیت به درستی صورت نگیرد، ممکن است عوارضی هم با خود به دنبال بیاورد. این استاد دانشگاه شهید بهشتی درباره عوارض بیماری سینوزیت گفت: «سینوزیت ممکن است باعث ایجاد آبسه در مغز، تجمع چرک در ناحیه ماستوئید، عفونت قسمتهای فوقانی دستگاه تنفس، سینهپهلو و در موارد نادری مننژیت شود». بد نیست بدانید آلودگی هوا بهبود این بیماری را به تأخیر میاندازد و در مواقع حاد بهتر است بیماران در روزهایی که آلودگی هوا زیاد است، در مناطق آلوده شهر تردد نکنند تا روند بهبودی شان تسریع شود. ● توصیهها را جدی بگیرید توصیه اغلب پزشکان به بیمارانی که سینوزیت مزمن دارند، این است که از محلول آب و نمک استفاده کنند.( البته بهتر است به جای محلول آب و نمک، از محلول سرم فیزیولوژی استفاده کنید که در داروخانه ها می فروشند و از نظر غلظت نمک، استاندارد و مطمئن هستند.) اما متاسفانه این توصیه معمولا جدی گرفته نمیشود. دکتر عمادی هم معتقد است: «یک راه مؤثر برای درمان و پیشگیری از بروز سینوزیت حاد در افرادی که سینوزیت مزمن دارند، شستوشوی حلق و بینی با آب و نمک است. برای شستوشو بهتر است از ترکیب ۵/۴گرم نمک در نیم لیتر آب، با غلظتی کم و مشابه سرمهای فیزیولوژیک استفاده شود. هنگام شستوشو باید مخلوط آب و نمک مانند هوا از راه بینی عمیق تنفس شده و از راه دهان خارج شود، طوری که شوری در حلق و دهان احساس شود». به گفته این متخصص عفونی، اگر بیماران مبتلا به سینوزیت مزمن، روزی ۲ تا ۳ دفعه بینی و حلقشان را با محلول آب و نمک شستوشو دهند، به میزان زیادی از ایجاد سینوزیت حاد پیشگیری کردهاند. لازم است بدانید بهتر است محلول آب و نمک استریل باشد. دکتر عمادی میگوید: «بیماران بهتر است برای تهیه محلول شستوشوی آب و نمک از بستههای ۵/۴گرمی نمک استریل - که در داروخانهها به قیمت ارزان موجود است - و بطریهای نیم لیتری آب معدنی استفاده کنند». آن شال و کلاه بستنها که در خیابانهای شهر میبینیم هم بیحکمت نیست. پزشکان هم این روش را برای پیشگیری توصیه میکنند. با توجه به اینکه بیماران مبتلا به سینوزیت مزمن حساسترند و بیشتر از دیگران در معرض ابتلا به سینوزیت حاد قرار دارند، بهتر است بیشتر مراقب باشند و وقتی بیرون میروند یا روی موتور مینشینند، با استفاده از شال و کلاه، سر و صورت خود را بپوشانند و سینوسهایشان را گرم نگه دارند. |
|
بـیـمـاری فـرامـوش شـده
|
جذام روزی بیماری فقر خوانده میشد؛ امروز نیز این روند حفظ شده و با وجود تکنیکهای جدید تشخیص و درمان حتمی، کشورهای فقیرنشین و محروم از امکانات پیشرفته بهداشتی - درمانی هنوز هم با جذام دست به گریبان هستند. آنچه که در این بیماری اهمیت دارد، آغاز سریع درمان است. جذام در طول تاریخ بیش از هر بیماری دیگری وحشت و انزوای مبتلایان و اطرافیان آنها را به دنبال داشت. امروز هم با وجود تاکید متخصصان به درمان صددرصد این بیماری، باز هم نشانههایی از وحشت عموم جامعه نسبت به جذام دیده میشود. همچنین باید گفت که برخلاف تصور عموم، انتقال این بیماری نیازمند تماس مداوم و نزدیک با فرد ناقل است. انگی که به این بیماری زده شده از جمله موانع بر سر راه ریشهکنی قطعی این بیماری محسوب میشود؛ چرا که ممکن است مبتلایان به آن به نوعی خود را از نظرها دور داشته و مخفی شوند. دکتر محمد شیزرپور، متخصص پوست و محقق مرکز آموزش و پژوهش بیماریهای پوست و جذام وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران، جذام را نوعی بیماری مزمن میداند که با عامل باکتری به وجود میآید و در صورت عدم درمان به موقع آسیبهای جدی و دائمی را به دنبال دارد. وی با بیان این که عدم درمان به موقع جذام، آسیبهای جدی به پوست، اعصاب، دست و پا وچشم را سبب میشود؛ میگوید: پوست و اعصاب مهمترین مکانهایی هستند که گرفتار این بیماری میشوند؛ هر چند که سایر اندامهای بدن هم از این بیماری مصون نیستند. از آنجا که عصب اعضای درگیر در این بیماری از بین میرود، بیمار آسیب دیدگی و سوختگی حاصل از بیماری را احساس نمیکند و ضایعه حاصله ممکن است به زخم تبدیل شود. افراد معمولی هنگام تماس با جسم داغ سریع عکسالعمل نشان میدهند و خود را از منبع گرما دور میکنند، این در حالی است که به گفته دکتر شیزرپور، بیمار جذامی به دلیل از دست دادن حس و اعصاب خود، گرما را متوجه نشده و به سوختگیهایی مبتلا میشود که نتیجه این سوختگیها هم زخم در اندامهاست. این زخمها میتواند پیشرفت کرده و در صورت عدم درمان به آسیبهای دایمی به اندامها منجر شود. از طرف دیگر جذام ممکن است به صورت فلج ماهیچه و فلج عضلات خود را نشان دهد. ● جذام مسری نیست برخلاف تصور عموم که این بیماری را مسری میخوانند و به شدت از مبتلایان وحشت دارند، جذام چندان مسری نبوده و انتقال آن نیازمند تماس مداوم با فرد مبتلاست. این متخصص پوست در این باره میگوید: انتقال جذام به صورت مستقیم، از انسان به انسان و از طریق ترشحات تنفسی صورت میگیرد. سرایت این بیماری نیازمند دوره تماس طولانی است. همچنین برای مبتلا شدن به این بیماری وجود استعداد ژنتیکی لازم است. به این ترتیب همه افراد نمیتوانند به آن مبتلا شوند. بیش از ۹۵ درصد افراد جامعه در مقابل جذام مصون هستند. همچنین جذام میتواند هر دو جنس زن و مرد را گرفتار کند. دوره نهفتگی این بیماری طولانی میان پنج تا سه سال است. به این ترتیب باکتری جذام چند سال پس از ورود به بدن خود را نشان میدهد. جذام خطر مرگ ندارد؛ این در حالی است که در صورت عدم درمان فرد را به معلولیتهایی دچار میکند. ● جذام، قابل درمان است جذام در زمانهای دور به علت کمبود امکانات تشخیصی - درمانی عوارض غیرقابل جبرانی را به جا میگذاشت. اگرچه جذام بیماری تاریخی با عوارض نامطلوب بوده و از سابقه طولانی برخوردار است؛ اما در حال حاضر صد در صد قابل درمان است. دکتر شیزرپور نیز بر این امر صحه گذاشته و میگوید: در حال حاضر روش دارویی بسیار موثری برای درمان جذام وجود دارد که صد در صد بیماری را درمان میکند. در صورت تشخیص به موقع بیماری، بیمار در مراحل اولیه کاملا بهبود مییابد. درمان دارویی جذام به صورت رایگان در تمام مراکز بهداشتی درمانی در اختیار بیماران قرار میگیرد. در زمانهای دور مبتلایان به جذام از دیگر بیماران جدا میشدند و در مکانهایی با عنوان "جذام خانه" و به صورت متمرکز تحت درمان قرار میگرفتند. مکانهایی که امروز نامی از آنها شنیده نمیشود و حتی اذهان نسل جدید با این واژه بیگانه است. دکتر شیزرپور در این باره میگوید: در گذشته درمان جذام به صورت متمرکز صورت میگرفت و مکانهایی به نام جذام خانه برای مبتلایان در نظر گرفته شده بود. سازمان بهداشت جهانی تصمیم بر جمع کردن مراکز جذام خانه و ادغام تشخیص و درمان جذام در سیستمهای بهداشتی - درمانی گرفت. در ایران نیز از سال ۱۳۷۰ این امر انجام شد و سازمان مبارزه با جذام به تدریج حذف شد و تشخیص و درمان جذام را در شبکههای بهداشتی ادغام کرد؛ چرا که شبکههای بهداشتی درمانی در همه نقاط کشور حتی دورترین روستاها هم در دسترسند. این در حالی است که سازمان جذام این امکان را نداشت. علاوه بر آن نوعی داغ اجتماعی در این بیماری وجود داشت؛ به این ترتیب که افراد از ترس طرد شدن از جامعه به جذام خانهها مراجعه نمیکردند. جذام که روزی «خوره» نامیده میشد و جوامع از جمله سازمان بهداشت جهانی را در تب و تاب و چارهاندیشی انداخته و آنها را با چالشهایی روبرو کرده بود، امروز با کاهش شیوع بیماری از ذهنها حتی اذهان پزشکان هم دور مانده و کمتر سخنی از آن شنیده میشود. بر این اساس تشخیص موارد جدید مبتلایان این بیماری میتواند به تاخیر بیفتد. دکتر شیزرپور در این باره میگوید: در حال حاضر شیوع جذام در ایران بسیار کاهش یافته و تقریبا بروز آن بسیار نادر شده است. طبق تعریف سازمان بهداشت جهانی زمانی که شیوع بیماری در کشوری به یک در هر ده هزار مورد برسد، بیماری حذف شده تلقی میشود. ایران سالهاست که به این عدد رسیده است. وی به تاخیر افتادن تشخیص بیماری را از جمله مشکلات امروزی جذام میداند و میگوید: از آنجا که در ایران شیوع جذام بسیار کاهش یافته و حتی از مرحله حذف هم گذشته است، اکثر پزشکان این بیماری را فراموش کردهاند. به این ترتیب معدود بیمارانی هم که وجود دارند بسیار دیر تشخیص داده میشوند. بنابراین اگر عوارضی از این بیماری ایجاد شود به دلیل همین تشخیص دیرهنگام است. جذام روزی به بیماری فقر شهرت داشت. این در حالی است که امروز هم با وجود شعارهای رنگارنگ سازمانهای بینالمللی و ادعای صرف هزینههای کلان در کنترل بیماریها باز هم جذام در ملتهای فقیر به دلیل عدم برخورداری از ابزارهای تشخیصی و درمانی مطلوب، شایع است. دکتر شیزرپور در این باره میگوید: در حال حاضر جذام در مناطق فقیری مانند هند، نپال و برزیل همچنان با شیوع بالا همراه است. علت آن است که در مناطق فقیر امکانات تشخیصی و درمانی مناسبی در این بیماری وجود ندارد. این در حالی است که در مناطق مرفهنشین بیماران سریع تشخیص داده شده و درمان میشوند. وی میافزاید: درمان سه دارویی شامل سه عدد آنتی بیوتیک و به مدت یک سال برای درمان جذام به کار گرفته میشود که از سال ۱۹۷۹ توسط سازمان بهداشت جهانی به صورت رایگان در اختیار همه کشورها قرار گرفت. از سال ۱۹۷۹ که آغاز درمان چند دارویی جذام در سراسر دنیا بود تا سال ۱۹۹۰ شیوع بیماری در دنیا به میزان ۹۰درصد کاهش یافت. بنایراین دیگر نیازی به تهیه واکسن در مقابله با جذام نبود. به این ترتیب برنامههای سازمان بهداشت جهانی برای تهیه واکسن بیماری جذام کنار گذاشته شد؛ چرا که بهترین راه کنترل جذام، تشخیص و درمان به موقع است. به این ترتیب چرخه انتقال بیماری قطع و شیوع آن در جوامع کاهش مییابد. دکتر شیزرپور با اشاره به مشکلات کنونی بیماران مبتلا به جذام میافزاید: در حال حاضر تعداد معدودی از بیماران از ادامه درمان به دلیل ترس از عوارض دارویی و طولانی بودن دوره درمان امتناع میکنند، این در حالی است که داروها تقریبا بدون عارضه بوده و ایمن هستند. تداوم وجود داغ اجتماعی ناشی از جذام در اذهان عمومی جامعه، تردد مهاجرین خارجی به ویژه افاغنه و همچنین فراموش شدن بیماری در ذهن پزشکان به علت کاهش شیوع بیماری از دیگر مشکلات کنونی در شناسایی و درمان بیماران است. دکتر شیزرپور در رابطه با علائم بروز جذام، میگوید: معمولا جذام با گروهی از علائم پوستی و حسی خود را نشان میدهد. ضایعات پوستی ناشی از جذام بسیار متنوعند که میتواند شامل لکههای سفید، قرمز و خشکی پوست باشد، اما این ضایعههای پوستی برخلاف دیگر ضایعات پوستی شایع، حس یا علامت دیگری مانند خارش ندارند. هر چند در سالهای دور بیماریهای دیگری مانند سل و طاعون نیز شایع بودند؛ اما این بیماریهای عفونی، فرد مبتلا را از بین میبردند و ظاهر بیمار تحت تاثیر قرار نمیگرفت. این در حالی است که جذام خطر مرگ نداشته اما فرد را معلول و شکل ظاهری وی را از بین میبرد. به همین علت تصور ناخوشایندی از بیماری در اذهان عموم ملتها شکل گرفت. متاسفانه هنوز هم داغ اجتماعی ناشی از جذام در جوامع وجود دارد. امروزه با وجود درمان صد در صد جذام و چه بسا درمانی بسیار راحتتر از سایر بیماریها، لازم است تصورات ذهنی قدیمی جذام از خاطرهها پاک شود. |
| سایت ایسنا |
| روزنامه اطلاعات |
|
با جذامیها مهربان باشید...
|
| هشتم بهمنماه هر سال ۲۸ ژانویه به نام روزجهانی کمک به جذامیان نامگذاری شده است. جذام یکی از قدیمیترین بیماریهای شناخته شده در جهان است که امروزه در اغلب کشورها تقریباً حذف شده است و تنها در ۵ کشور جهان بطور عمده وجود دارد. در کشور ما هم بیماری جذام در گذشته پر رنگتر از امروز بوده، بطوریکه در سال ۱۳۶۲ تعداد مبتلایان به این بیماری در حدود ۱۲ هزار نفر بوده است، اما در حال حاضر با پیشگیری، پیگیری و درمان جذام، این بیماری خطرناک در کشور در حال ریشهکنی است. به بهانه روز جهانی کمک به جذامیان با دکتر الهام حسینی پزشک متخصص جذام گفت و گو کرده ایم : برای شروع تعریفی خلاصه از بیماری جذام داشته باشید. اگر بخواهم تعریفی برای این بیماری داشته باشم باید بگویم جذام یک عفونت باکتریایی است و اولین نشانههای بروزش هم لکههای روی پوست و بیحسی موضعی است. ابتلا به جذام روی اعصاب زیرپوستی اثر میگذارد و به همین دلیل است که حساسیت را در مقابل درد کاهش میدهد. تورم از دست دادن یا تغییر شکل انگشتان دست و پا را هم در پی دارد. فکر میکنم تعریف خلاصه شده و فشردهیی از این بیماری بود. این بیمای از چه زمانی شایع شد؟ در کتب مختلف، تاریخ و زمان مشخصی برای ابتلا به این بیماری وجود ندارد، اما همانطور که حتماً خود شما هم شنیدهاید، یکی از قدیمیترین و خطرناکترین بیماریها بوده و آنطور که نوشتهاند قبل از میلاد مسیح این بیماری وجود داشته. در حال حاضر وضعیت ایران از نظر تعداد مبتلا به این بیماری چگونه است؟ از این نظر ایران در وضعیت خوبی قراردارد. تا آنجایی که اطلاع دارم از طرف سازمان جهانی بهداشت کشور ما جزو کشورهایی است که بیماری در آن حذف شده است. یعنی یک نفر بیمار جذامی در کشور نیست؟ البته که نه! سازمان بهداشت جهانی ایران را جزو کشورهایی جذام خیز تلقی نمیکند. این تقسیمبندی هم اینگونه است که اگر تعداد مبتلایان به این بیماری در کشوری از یک در ده هزار نفر کمتر باشد آن کشور جذام خیز نیست. کشور ما، ۱۲/۰ در ده هزار نفر جذامی دارد. بنابراین جزو این دسته است. تعداد جذامیان در حال حاضر به چند نفر میرسد؟ طبق آخرین اطلاعاتی که از این موضوع دارم، در سال ۸۳ حدودا ۷۰۰ بیمار در کشور ما وجود داشته که مطمئناص این تعداد امسال رو به کاهش است. این موضوع جای خوشحالی بسیار دارد، چراکه در ایران از نظر کنترل و جلوگیری به ابتلا روند رو به رشدی طی شده است. این آمار در مقایسه با آمار و ارقامی که سالهای گذشته وجود داشته آمار فوقالعادهیی است. برای اطلاع بیشتر باید بگویم در سال ۱۳۶۲، ۱۲ هزار نفر جذامی در کشور ما بوده و اگر خدا یاری کند تا سال ۲۰۲۰ که سازمان بهداشت جهانی برای ریشهکنی کامل این بیماری در جهان اعلام کرده، ما در ایران یک نفر هم جذامی نداشته باشیم. در مجموع این بیماری در کشور ما کنترل شده است. چه برنامههایی برای همین تعداد کم جذامی وجود دارد و آیا اصلاً مراکز درمانی خاص برای درمان این بیماری در کشور وجود دارد. ببینید اگر درمان و پیشگیری و پیگیریها مداوم و برنامهریزیها نبود، امکان نداشت این کنترل و کاهش تعداد جذامیها صورت پذیرد. با توجه به اینکه بیماری جذام قابل درمان است، بسیاری از بیماران مبتلا علاج شده و بهبود کامل حاصل میکنند. ضمن اینکه باید گفت همین تعداد کم هم تحت درمانهای تخصصی هستند و نظارت کافی به آنها میشود. درخصوص قسمت دوم سوال شما هم تا آنجایی که اطلاع دارم دو مرکز تخصصی یکی در مشهد و دیگری در تبریز بدین منظور وجود دارد. کمی هم از درمان این بیماری بگویید. عدهیی تصور میکنند جذام علاج ندارد. سابقاً از داروهای فراوانی برای درمان استفاده میشد که امروزه دیگر استفاده نمیشوند. درمان بیماری جذام، بسته به اینکه این بیماری در چه مرحله و نابودیهای حاصل از آن در بدن فرد بیمار تا چه حد است صورت میگیرد.داروهای معالج مثل آنتی بیوتیکها مهمترین داروهای درمان این بیماری هستند و سپس روشهای ترمیمی، همچون جراحی پلاستیک و در صورت لزوم استفاده از پروتزهای مصنوعی هم بعضاً انجام میگیرد. استفاده از انواع دارویی سولفونها هم رایج است. اشارهیی به سال ۲۰۲۰ و ریشهکنی این بیماری در جهان داشتید، از نظر شما ریشهکنی کامل این بیماری در کشور ما چه زمانی رخ میدهد؟ اگر بتوانیم با برنامهریزیهای علمی و بهداشتی در مناطق آلوده کشور بیماریابی کنیم، در زمان اندکی به ریشهکنی بیماری خواهیم رسید. آن زمان است که دیگر هیچ جذامی در کشور ما نخواهد بود. برخورد جامعه با این بیماری چگونه بوده و هست؟ متاسفانه بعضی از مردم اطلاعات چندانی نسبت به این بیماری ندارند و تا کلمه «جذام» را میشنوند، فکر میکنند سرطان است. از جذامی فاصله میگیرند و طردش میکنند. البته این عدم آگاهی در سالهای اخیر کمتر شده، اما لازم است که نسبت به ارتقای سطح اطلاعاتی مردم درخصوص این بیماری کوشش و تلاش بیشتری کرد. در مجموع احساس میکنم برخورد خوبی از جانب مردم و جامعه در این مورد وجود ندارد. بسیاری از مردم از این بیماری هنوز وحشت دارند، در صورتی که جذام فقط یک بیماری است و با داروهای مناسب و رسیدگی کامل و تحت نظر قرار گرفتن درمانپذیر است. بیماران جذامی در مواجهه با این بیماری چه عکسالعملی دارند؟ سابقاً چون اطلاعی در این خصوص نبود، وقتی کسی مبتلا میشد طوری با او رفتار میکردند که تصور میکرد سرطان دارد و چون توسط جامعه طرد میشد، روحیه خود را به کلی از دست داده و آماده مرگ بود. این موضوع امروزه کم و کمتر شده و با تغییر نگرشها و مطلع بودن اکثر بیمارها، درمان نیز سادهتر انجام میشود. وقتی بیماران جذامی، یکدیگر را میبینند که درمان قطعی میشوند، روحیه خوبی پیدا کرده و تلاش میکنند تا آنها هم در درمان خود موثر باشند. به عنوان آخرین سوال فکر میکنید کمک به بیماران جذامی در وضعیت ایدهآلی است؟ فکر میکنم با یکی دو روز نامگذاری و گذاشتن نشستها و سمینارهای پژوهشی مشکل حل نمیشود. توجه به این بیماری به یکی دو روز نباید خلاصه شود. بنابراین امیدوارم با برنامهریزی مناسب و پیگیری بیشتر و کمک همه اقشار جامعه هرچه زودتر شاهد ریشهکنی این بیماری در کشور باشیم. |
|
بچه ها و سرماخوردگی
|
● چه زمانی باید به پزشك مراجعه كرد برای هر نوع سرماخوردگی در یك كودك سالم طبیعی، نیازی به مراجعه به پزشك نیست، مگر اینكه علائم زیر بروز كنند: از دست رفتن اشتها تا حدی كه كودك از نوشیدن مایعات هم امتناع كند، استفراغ، درد شكم، بی قراری مداوم، خواب آلودگی غیرمعمول، سردرد شدید، گریه مداوم، گلودرد، اشكال در بلع یا تنفس، گوش درد یا دندان درد، برجستگی غده های لنفاوی، از دست رفتن آب بدن، سرفه همراه با خلط سبز یا زرد، تب بالای ۹۳ درجه كه برای ۴۲ ساعت ادامه یابد، لرز، كبودی لب ها، پوست و ناخن ها، درد در صورت در ناحیه سینوس ها، بثورات یا دانه های پوستی. زمانی كه این علائم برای یك تا دو هفته بدون بهبودی ادامه یابند، حتی اگر علائم رایج سرماخوردگی مانند احتقان بینی و سرفه باشند، میبایست به پزشك مراجعه كرد. سرماخوردگی طول كشیده یا عودكننده میتواند نشاندهنده این واقعیت باشد كه كودك شما دچار بیماری جدی تری مانند سینوزیت، عفونت با میكروب استرپتوكوك، آبله مرغان، آلرژی یا آسم شده است كه با درمان های معمولی سرماخوردگی از میان نرفته است. ● درمانها تنها برای تسكین علائم است سرماخوردگی درمانی ندارد و هیچ یك از داروهای موجود نمیتوانند بهبود بیماری را تسریع بخشند. داروها به كاهش علائم بیماری كمك میكنند اما به هر حال باید مراقب بروز عوارض احتمالی باشید. برای اینكه فرزندتان دوره بیماری را راحت تر طی كند، او را وادارید كه: به اندازه كافی استراحت كند، در اتاقی گرم <و نه داغ> كه هوایش توسط دستگاه مرطوب كننده یا مولد بخار مرطوب شده باشد، استراحت كند، مقدار زیادی مایع بنوشد تا به شل و رقیق شدن ترشحات دستگاه تنفس وی كمك كند، برای تسكین گلودرد، روزانه چندین بار با آب ولرم و نمك غرغره كند. در مورد كودكان بزرگتر، مكیدن آب نبات یا استعمال قطره سرفه می تواند در تسكین درد گلو موثر باشد. از دادن آب نبات، قطره سرفه یا قرص مكیدنی به كودكان زیر ۴ سال بپرهیزید . در كودكان نوپا این چیزها به آسانی در حلق كودك پریده، باعث خفگی وی میشوند، جهت نرم كردن سرفهها و گلو و كمك به خروج ترشحات، نوشیدنی های گرم بنوشد، لباس های راحت و سبك مناسب برای دمای اتاق بپوشد، حتی اگر تب و یا اندكی لرز دارد، برای نرم كردن پوست اطراف بینی، از وازلین استفاده كند، مرتب بینی اش را خالی كند تا از شر ترشحات خلاص شود، از استرس بپرهیزد و بیشتر به استراحت و آرامش بپردازد. |
|
بررسی بیماری کزاز و علایم آن ؛ ّرعشه ای در اندام ها
|
كزاز، میكروب خاصی است كه در انتهای آن «اسپور» وجود دارد ( سنجاق مانند ) در محیط خارج مقاومت زیادی از خود نشان می دهد و «اسپوری» تولید می كند كه مقاومتش خیلی زیادتر است. اثرات میكروب به واسطه سم بسیار قوی است كه ترشح می كند و از راه لنف و خون به مراكز عصبی می رود. با سم میكروب كزاز توانسته اند علایم بیماری را تولید كنند. میكروب كزاز در خاك، مدفوع اسب و گاو و آب و گرد و خاك وجود دارد . ابتلا به كزاز ایمنی كاملی ایجاد نمی كند، لذا بهترین وسیله برای جلوگیری از آن واكسیناسیون است. از سوی دیگر، سرم ضد كزاز برای پیشگیری سودمند است، ولی برای درمان به ویژه پس از بروز نشانه های بیماری مفید نیست. ● نشانه های كزاز دوران پنهانی متوسط این بیماری ۸ تا ۷ روز است، هر قدر دوران نهفتگی كوتاهتر باشد، عاقبت بیماری خطرناكتر است. گاهی در مرحله نهایی چرك زخم كم شده و سوزش و انقباض عضلانی ظاهر می شود. امكان ابتلای دوباره در غیاب واكسیناسیون وجود دارد و هر اندازه فاصله بین شروع و انقباض عمومی حاصل از سم بیشتر باشد، پیش آگهی بهتر است . اولین نشانه كزاز دشواری بلع و كلید شدن دهان است . بیمار خیلی به زحمت دهان خود را باز می كند، عضلاتی كه برای جویدن به كار می رود در موقع انقباض دردناك و سفت هستند، سپس انقباض در عضلات گردن، صورت و ستون فقرات و شكم و... فرا می رسد ( انقباض عمومی ) . انقباض عضلات صورت، شكل مخصوصی به مبتلا می دهد و مانند این است كه بیمار خنده بی نمكی به لب دارد ( خنده شیطان ) در حالت حمله، عضلات جونده منقبض شده و به واسطه گرفتاری ماهیچه های ستون فقرات بدن به عقب خم می شود ( نظیر كمان )؛ یعنی سطح اتكا تنها پشت سر و پاشنه ها می باشد. هر گاه انقباض عضلات یك طرف بدن زیاد شود، بدن به همان طرف خم می شود و اگر تمام عضلات بدن به طور یكنواخت دچار شده باشند، تمام بدن كشیده و به شكل خبردار در می آید. در شیرخواران و افراد خیلی پیر كزاز خطرناك است . انقباض عضلات عمومی به صوت حمله ای ظاهر می شود؛ یعنی بر اثر تحریك بیمار با روشنایی و صدا، تزریق و یا لمس بدن، جمع شدن عمومی بدن فرا می رسد، فكها سخت به هم فشرده شده و سایر عضلات نیز سفت می شوند. انقباض عضلات حنجره و شكم و دیافراگم وعضلات تنفسی باعث خفگی می شود. اگر انقباض ماهیچه های تنفس طولانی باشد موجب كبودی رنگ می گردد. حملات انقباضی بیمار را فرسوده و خسته می كند . كلید شدن دهان سبب تشنگی، اتلاف شدید انرژی، عرق (دفع الكترولیتها) آسیب ماهیچه ها (پارگی) و گرسنگی می شود . تب در ابتدای بیماری درحدود ۳۸ درجه بوده و به تدریج بالا میرود و به ۴۰ و بالاتر می رسد. نبض سریع نیست تعداد تنفس در خارج از حملات تند است و اگر به ۴۰ بار در دقیقه برسد تقریباً وقوع مرگ حتمی است. در كزاز تعریق زیاد و فشار خون پایین است و بی خوابی در بیمار وجود دارد. گاه بیماری شدت می یابد و بیمار در مدت ۳ تا ۲ روز در حالت سكته قلبی یا خفگی یا وارد شدن مواد غذایی در ریه ها تلف می شود و یا برعكس در مدت چند هفته انقباض عضلانی تخفیف یافته، بهبودی حاصل می گردد . انواع خیلی سخت و سبك بیماری هم وجود دارد . فلج یك پا و یا دو پا و فلج صورت و چشم به تنهایی دیده می شود. اگر فاصله بین اولین علامت كزاز با شروع انقباض عمومی ماهیچه ها كمتر از ۴۸ ساعت باشد، بیماری خیلی جدی و بدخیم است. |
| روزنامه قدس |