نجوم در قرآن
لغت نامه ی قرآنی
« آیههایی از قرآن که در آن کلمهای «الشمس» بکار رفته است:
سورهی مبارکه بقره آیهی 258
سورهی مبارکه انعام آیهی 78
سورهی مبارکه انعام آیهی 96
سورهی مبارکه اعراف آیهی 54
سورهی مبارکه یونس آیهی 5
سورهی مبارکه یوسف آیهی 4
سورهی مبارکه رعد آیهی 2
سورهی مبارکه ابراهیم آیهی 33
سورهی مبارکه نحل آیهی 12
سورهی مبارکه اسراء آیهی 78
سورهی مبارکه مبارکه کهف آیهی 17
سورهی مبارکه کهف آیهی 86
سورهی مبارکه کهف آیهی 90
سورهی مبارکه طه آیهی 130
سورهی مبارکه انبیاء آیهی 33
سورهی مبارکه حج آیهی 18
سورهی مبارکه فرقان آیهی 45
سورهی مبارکه نمل آیهی 24
سورهی مبارکه عنکبوت آیهی 61
سورهی مبارکه لقمان آیهی 29
سورهی مبارکه فاطر آیهی 13
سورهی مبارکه یس آیهی 38
سورهی مبارکه یس آیهی 40
سورهی مبارکه زمر آیهی 5
سورهی مبارکه فصلت آیهی 37
سورهی مبارکه فصلت آیهی 37
سورهی مبارکه ق آیهی 39
سورهی مبارکه الرحمن آیهی 5
سورهی مبارکه نوح آیهی 16
سورهی مبارکه قیامه آیهی 9
سورهی مبارکه تکویر آیهی 1
سورهی مبارکه شمس آیهی 1
سورهی مبارکه انسان آیهی 13
سورهی مبارکه انعام آیهی 77
سورهی مبارکه انعام آیهی 96
سورهی مبارکه اعراف آیهی 54
سورهی مبارکه یونس آیهی 5
سورهی مبارکه یوسف آیهی 4
سورهی مبارکه رعد آیهی 2
سورهی مبارکه ابراهیم آیهی 23
سورهی مبارکه نحل آیهی 12
سورهی مبارکه انبیاء آیهی 23
سورهی مبارکه حج آیهی 18
سورهی مبارکه عنکبوت آیهی 61
سورهی مبارکه لقمان آیهی 29
سورهی مبارکه فاطر آیهی 13
سورهی مبارکه یس آیهی 39
سورهی مبارکه یس آیهی 40
سورهی مبارکه زمر آیهی 5
سورهی مبارکه فصلت آیهی 37
سورهی مبارکه فصلت آیهی 37
سورهی مبارکه قمر آیهی 1
سورهی مبارکه الرحمن آیهی 5
سورهی مبارکه نوح آیهی 16
سورهی مبارکه المدثر آیهی 32
سورهی مبارکه قیامه آیهی 1
سورهی مبارکه قیامه آیهی 9
سورهی مبارکه انشقاق آیهی 18
سورهی مبارکه شمس آیهی 2
سورهی مبارکه فرقان آیهی 61
2ــ روزی انسان فواصلستارگان را اندازهخواهد گرفت و آنها را خواهد دانست:
3ــ قرآن کتاب پرباری است:
نکات آيه:
1ـــ آسمانی کهمی بينيم آسمان نزديک به ما است:
2ـــ ستارگان به شيطانها شليک می شوند:
مخفی های پاککننده فضا
«سوگند یاد می کنم به آنکه در هم شکسته و پنهان می شود ـــ آنکه سطح را پاک میکند».
«خُنُوس»
«کَنس»: بمعنی رُفتن و جارو نمودن است، و کُنَّس بمعنی چيزی است زياد می روبد و جارو می کند.
مـنـظـومـه شـمـسـی
آفرينش منظومه شمسی
«آيا آفرينش شما مشکل تر است يا منظومه شمسی؟ جوانب آن را بهم آورده غلظت آنرا بالا برد و آنرا ساخت ـــ و شب و روز را برای آن درست سيارات را نوآوری نمود».
(واژه «سَـمْـک» به معنی: غـلظت و تراکم و کـلـفــتیِ بهـم برآمده است. يعنی جمع و جور و کلفـت و متراکم شده. و واژه «رَفع» در آيه نيز به معنی: "بالا بردن وافزايش دادن" است که از معانی آن است).
نکات آيات: 1ــ بالا بردن غلظت منظومه شمسی و درست کردن آن.2ــ مرده بودن و دوباره پا گرفتن منظومه شمسی. 3ـــ درست کردن شب و روز برای منظومه شمسی.
1ــ بالا بردن غلظت منظومه شمسی و درست کردن آن:
مـنـظـومـه گاز و خاکستر و غبار و برخی عناصر بوده، و در فضای منظومه شمسی پراکنده بوده است. بعد بادی که ظاهراً مـوج ناشی از که کلفـت تر بوده، نـيروی جاذبه مـواد بيشتری را گرفـتـه است. و در اطراف آن حـلـقـه هـای ديگری از گاز و غـيره به چرخش در آمده که رفـته رفـته به کره های بزرگتری تبديل شده اند که همان سيارات
در سوره انبياء آيه 56 می خوانيم:«رَبُّـکُـمْ رَبُّ السَّـمـواتِ وَ الْاَرْضِ الـَّـذی فـَطـَرهُـنَّ = آفريدگار شـما آفريدگار سيارات و زمين است که آنها را از درون (از مرکز) درست هر کره ای نيز وقتی می خواهد درست بشود، در ابتدا در مرکز آن نيروی جاذبه آغاز به جذب مواد بدور خود می کند و رفته رفته بزرگ و بزرگ تر مـی شود و به اين شکـل کره شکل می گيرد.
2ــ مرده بودن و پا گرفتن منظومه شمسی:
کسانی که به خدا معتقد نبوده و نيستند از جمله می گفـته اند و می گويند که: وقـتی مـا می ميرويم ديگر زنده نمی شويم. خدا زنده نمودن موارد گوناگونی را در قرآن برای آنها مـثال زده است. در ايـنجا زنده نـمـودن مـنظـومه شمسی را مثال زده و گـفـته: آيا آفـرينش شما مشکـل تر است يا منظومه شمسی؟ اين به اين معنی است که مـنـظـومـه شمسی مردهبوده و دوباره به حيات و زندگی برگردانده شده است.
و در آيه 101 سوره انعام نيز گفته که خدا بديع زمين و سيارات است. بديع بمعنی: نوساز، نوآور، نوين پرداز و مواردی از اين قبيل است (هم خانواده واژه «ابداع» است). و اين موضوع از جنبه ضمنی و تلويحی به اين معنی است که زمين و سيارات پيش از اين چيزِ ديگری بوده اند و وضعيت فعلی آنها، شکل نوآوری شده آنست.
مـنـظـومـه شمسی در واقـع در اصـل جـرم و انرژی مربوط به لاشه يک ستاره بسيار بزرگ غول آسائی بوده که مرده و لاشه آن بصورت ابر در فضای مـنظومه شمسی پراکنده شده بوده است. و منظومه شمسی فعلی نوآوری آن است.
3ـــ درست کردن شب و روز برای منظومه شمسی:
منظور از شب و روز درست کردن برای منظومه شمسی شب و روز درست کردن برای سيارات آنست. و شب و روز در سيارات ناشی از گردش آنها بدور خود ووضعيت محور آن نسبت به خورشيد است. وقتی محور سياره به موازات خورشيد قرار می گيرد با چرخش سياره بدور خود باعث ايجاد شب و روز می شود. ولی در صورتی که محور زمين يا هر سياره ديگری عمود بر خورشيد قرار می گرفت شب و روز ايجاد نمی شد هر چند سياره بدور خود نيز می چـرخيد. مثلاً اگر قطب شمال
مطرح کردنِ "درسـت کـردن" شب و روز برای منظومه شمسی برای استدلال به حساب و کتاب داشتن و برنامه ريزی شده بودنِ ايجاد "شب و روز" در آنست. و اين چيزی است که با عـلـم نجوم عـصر محمد کـه در آن زمين مرکز عالم بود و خورشيد بـدورآن می چرخيد نمی خواند. چون در صورت گردش خورشيد بدور زمين ايجاد شب و روز امری طبيعی می نمود، ولی در صورت گردش زمين بدور خود و بدور خورشيد است که در صورت قرار نگرفـتن درست محور زمين و سيارات نسبت به خورشيد شب و روز در آنها ايجاد نخواهد شد.
فـاصـلـه گـرفـتـن سـيـارات و زمـيـن از هـمـديـگـر
«آيا کسانيکه بخدا ايمان ندارند نمی توانند ببينند کـه زمين و سيارات منظومهشمسی در آغاز "بهم چسبيده" بـودند بعد آنها را با نيرو از هم باز کرديم»؟
«خدا آنست که سيارات منظومه شمسی
«و سيارات منظومه شمسی را بلند کرد و در آن ( در منظومه شمسی) تعادل ايجاد نمود».
نکات آيات: 1ـــ زمين و سيارات در ابتدا به هم متصل بوده اند، بعد از هم باز کرده شده و بلند کرده شده اند. 2ـــ ميان سيارات ستونهای نامرئی وجود دارد. 3ـــ ميانسيارات تعادل وجود داد.
1ـــ زمين و سيارات در ابتدا به هم متصل بوده اند و بعد از هم باز کرده شده و بلند کرده شده اند:
سيارات منظومه شمسی در ابتدا در کـنـار هـم شکـل گرفته بوده اند و بعدها از هم فاصله گرفته اند. علت اينکه قرآن دور شدن آنها را "بلند کردنِ"آنها توصيف نموده اين است که بالای ما
سيارات منظومه شمسی با نيروی جاذبه که انسان آنرا بصورت ستونهای از موج تصور می کند و به شکـل سـتـون آنـرا رسم می کند با هم نگـهـداشته شده اند.
3ـــ ميان سيارات تعادل وجود دارد:
عـلـتِ کشيده نشدن سيارات بطرف همديگر و يا هل ندادنهمديگر وجود نيروی جذب و دفع متعادل ميان آنها است. مثلاً خورشيد زمين را بـطرف خود می کشد و
«يوسف به پدر خود گفت: پدرم! من يازده سياره ديدم و خورشيد و مـاه را ديدم که برای من سجده مي کرده اند».
نکـتـه آيـه: يوسف 11 سياره ديده ست:ا
"خورشيد" و "ماه" که يوسف در خواب ديده پدر و مادر وی (کـه مادر وی در واقع خالـه وی بوده) می باشد. و 11 سياره 11 برادر وی می باشد، ولی ديدن 11 سياره الـزاماً به اين معنیاست کـه يازده سياره برای ديده شدن می بايست وجود داشـته باشد.
(يعـنی 2000 سال پيش از ميلاد مسيح)، تا زمان محمد و همينطور تا پيش از اختراع تلسکوپ، انسان فـقـط سياراتی را که بچشم می ديد می شناخت. يعنی عـطارد، زهره، مريخ و مشتری.
هـفتمين سياره (اورانوس) در سال 1781 کشف شد ــــ نپتون (هشتمين سياره) در سال 1846 ـــ و پلوتون (نهمين سياره) در سال 1930. مجموع سيارات منظومه شمسی که فعلاً انسان آنهارا می شناسد 9 تا است.
در سال 1992 انـسـان يـک سـياره يخی کوچکی را در خارج از حومه پلوتون کشف کرد. و از آن پس 15 سياره کوچک ديگر را در همان نواحی پيدا کرده، ولی فعلاً مشغـول بررسی آنهاست
در سال 2003 سياره ديگری کشف شد که بعدها بعنوان دهمين سياره شناخته شد. جرم آن حداقل به اندازه پلوتون است و فاصله آن از خورشید بیش از دو برابر فاصله پلوتون از خورشید است.
« خدا سیارات و زمین را نگه می دارد که فرونپاشند، اگر فروبپاشند کس دیگری غیر خدا نیست که بخواهد آنها را بگیرد. خدا خیلی بردباراست و مسائل را برای تعیین تکلیف شدن به آینده موکول می کند».
هـمانطور که آیـه مطرح خورشید است. و اینکه آیه می گوید
(هیچیک از علومی که ما در این کتاب از آن صحبت می کنیم در زمان محمد وجود نداشتهاست. و منظور از موکول نمودن مسائل به آینده برای تعیین تکلیف شدن" اینست که خدا به هر کسی و هر مردمی فرصت یک زندگی می دهد، و مجموع اعمال آنها را در نهایت حسابرسی می کند، و به خاطر ستمگری کسی یا کسانی یا حاکمیتی نظام هستی را به هم نمی ریزد و همه چیز را نابود کند).
با سلام و تشکر از شما کابر فعال راسخون
مطالب مفید و جالبی بودند. إن شاالله برای سوال مسابقه روزانه نیز آن ها استفاده خواهیم کرد. فقط اگر سوره و آیه نیز ذکر می شد، بهتر بود.
موفق باشید.