یکی از شهرستان‌های استان یزد در مرکز ایران است. مرکز این شهرستان شهر بهاباد می‌باشد. شهرستان بهاباد در سال ۱۳۸۸ خورشیدی از شهرستان بافق مستقل شد.جمعیت این شهرستان ۳۲۵۰۰ نفر است.

تقسیمات کشوری

  • بخش مرکزی
    • دهستان جلگه

شهرها: بهاباد

  • بخش اسفیچ
    • دهستان اسفیچ
    • دهستان بنستان

پیشینه

در تاریخ ۱۸ مرداد ماه ۱۳۸۸ شهرستان بهاباد به مرکزیت شهر بهاباد از ترکیب بخشهای مرکزی به مرکزیت شهر بهاباد مشتمل بر دهستان جلگه و بخش اسفیچ در تابعیت استان یزد ایجاد و تأسیس شد.

در آن تاریخ هیئت وزیران بنا به پیشنهاد وزارت کشور با انتزاع سی و پنج (۳۵) روستا، مزرعه و مکان شامل بشگان، خوسف، دشتخان، اسپی‌دران، رضوان، عزیزآباد، حسین‌آباد، ده بالا، محمدآباد، علی‌آباد، لطف‌آباد، ده احمدی، جنت‌آباد، بنزشگون، ده ملک، خرماتو، مورو، کبو، چناروئیه، چرمیز، بیدو، خرم‌آباد، ترشی‌شو، جوزوپایین، زیدآباد، جوزو بالا، منصوریه، اکبرآباد، بیدون پنج، ده لردو، بهجت‌آباد، بنه بید، برکان و معدن سرب چاه بنیز از دهستان سبزدشت بخش مرکزی شهرستان بافق و الحاق آنها به دهستان اسفیچ بخش بهاباد همان شهرستان در استان یزد موافقت کرد. بر اساس این مصوبه، بخش اسفیچ به مرکزیت روستای اسفیچ شامل دهستانهای بنستان و اسفیچ در تابعیت شهرستان بافق ایجاد و تأسیس شد.

بیشتر مردم این شهرستان به کشاورزی و دامپروری مشغول بوده و دین مردم، اسلام (شیعه) می‌باشد.بهاباد به نقل از «مقدسی» در ۱۱۰۰ سال قبل شهری آباد با باغات بسیار و خوش آب و هوا بوده‌است که توتیای آن به شهرهای دیگر صادر می‌شده‌است.در زمان مغول‌ها این شهر به کلی نابود شده و دوباره بازسازی شده‌است این شهر در حدود ۷۰۰ سال قبل در زمان سلطنت آل مظفر ولایت مستقلی به نام ولایت بهاباد بوده‌است مردم غیور آن در حدود ۳۰۰ سال قبل در قلعه بهاباد در مقابله با محمود افغان آنها را متحمل شکست سختی می‌کنند.از محصولات کشاورزی این منطقه می‌توان به گندم, جو, زیره, پسته, انگور, انار و اخیرا زعفران با کیفیت بالا نام برد. مقبره عالم بزرگ اسلامی ملا عبدالله بهابادی در این شهر قرار دارد.این شهر یکی از شهرهای کویری ایران است که در حاشیه دشت لوت واقع شده ولی با این حال شهری سرسبز است و بارندگی آن نسبتاً زیاد است. در قدیم انگور بهاباد بسیار معروف بوده‌است ولی اکنون بیشتر باغات این منطقه مربوط به پسته‌است. نام قدیم این شهر تالی بوده‌است و دارای آبهای زیرزمینی فراوان می‌باشد که مقدار زیادی از آن به معدن چادرملو می‌رود که سبب پایین آمدن سطح آب و در نتیجه تلخ شدن آن شده‌است. بنابر اسناد تاریخی محدوده معدن چادرملو همواره متعلق به این شهرستان بوده‌است که به دلیل اعمال نفوذ تنی چند به شهرستان اردکان پیوسته‌است. گویش محلی مردم این منطقه بیشتر به گویش مردم استان کرمان نزدیک می‌باشد. از غذای محلی این شهر می‌توان نون کوتو را نام برد. در روستاهای اطراف این شهر به دلیل سردی آب و هوا گردو و بادام پرورش داده می‌شود.