کاربران در این تاپیک شرکت کنند : بیماری های پوست و مو

برای درخشنده کردن پوست

▪ ماسک صورت ساخته شده از سفیده تخم مرغ و عسل به ملایمت تیرگی پوست شما را برطرف خواهد کرد.
▪ جو و عسل، ماست و بادام زمینی را با هم ترکیب کنید و آنرا روی پوست خود بمالید، ۵ دقیقه نگه دارید و بعد با آب ولرم بشویید.
▪ خیار یک پاک کننده طبیعی است. آب خیار را با شیر مخلوط کرده و به جای شیر پاک کن از آن استفاده کنید.
▪ ۳/۱ فنجان نارگیل، سه قاشق چایخوری خامه، ۳/۱ فنجان انبه رسیده، ۴/۱ فنجان عسل و سه قاشق چایخوری پودر جو را با هم ترکیب کنید و روی پوست خود بمالید. پس از ۱۰ دقیقه پوستتان را با آب گرم بشویید. این ترکیب برای پوست های چرب بسیار عالی عمل می کند.
▪ برای پوست های چرب، می توانید از ترکیبی از انگور، لیمو، و سفیده تخم مرغ استفاده کنید. ۲۰ دقیقه آنرا روی پوستتان نگاه دارید و بعد با آب گرم شستشو دهید. لیمو نوعی پاک کننده طبیعی به شمار می رود، انگور پوستتان را نرم میکند و سفیده تخم مرغ هم آنرا سفت می کند. اگر پوستتان احساس خارش کرد نگران نشوید.
▪ یک عدد لیمو را بریده و آنرا روی پوستتان بمالید. ۲۰ دقیقه نگه دارید و بعد با آب سرد شستشو دهید. اینکار پوستتان را شاداب می کند. البته اگر پوستتان از نوع خشک است از انجام آن خودداری کنید.
▪ عسل، لیمو و روغن گیاهی را با هم مخلوط کنید. این ترکیب مرطوب کننده ای عالی برای پوست های خشک به حساب می آید. این ماسک را ۱۰ دقیقه روی پوستتان نگه دارید.
▪ ترکیبی از عسل و شیر را روی پوست صورتتان بمالید. اینکار باعث درخشنده شدن پوستتان خواهد شد.
یک قطعه کدو تنبل را با زرده تخم مرغ و شیر مخلوط کنید و برای درخشنده شدن پوستتان آنرا ۳۰ دقیقه روی پوستتان نگه دارید.
▪ نصف فنجان عسل را به آب حمامتان اضافه کنید تا پوستتان نرم و صاف شود.
▪ برای نرم شدن پوست کمی برگ نعناع را با بادام مخلوط کنید. آنرا با آب گرم ترکیب کرده و به همه جای بدنتان بمالید. تا موقع خشک شدن آن را روی پوستتان نگه دارید و بعد با آب گرم بشویید.
▪ تر کردن پوست با آبدوغ به مدت ۱۵ دقیقه چربی پوستتان را بدون اینکه آنرا کاملاً خشک کند، می گیرد.
مالیدن آب هویج روی پوست به صورت روزانه لکه های پوست را برطرف خواهد کرد.
▪ برای رفع تیرگی پوست زیربغل و گردن، آبلیمو را با آب خیار و کمی زردچوبه مخلوط کرده و به مدت ۲۰ دقیقه روی پوستتان نگه دارید.
▪ برای از بین بردن موهای صورت کمی از مخلوط سفیده تخم مرغ و شکر و پودر ذرت را روی آن بمالید. زمانیکه خشک شد، به ملایمت آن را از روی صورت کنده و اینکار را سه الی چهار مرتبه در هفته تکرار کنید.
مالیدن تکه های سیب بر روی پوست های مرطوب درخشندگی آنرا کنترل می کند.
▪ برای پوست های نرم، روزانه یک عدد موز رسیده له شده را برای ۲۰ دقیقه روی پوستتان بمالید.
مالیدن مرتب آب گل کلم روی زگیل، باعث افتادن آن می شود.
▪ برای پوست های حساس از این ماسک طبیعی استفاده کنید. پودر پوست پرتقال خشک شده را با شیر مخلوط کنید و این ترکیب را به مدت ۲۵ دقیقه روی صورتتان نگاه دارید و بعد شستشو دهید.
▪ مخلوطی از آب گوجه فرنگی را با عسل روی پوست صورت و گردن خود بمالید و بعد از ۱۵ دقیقه شستشو دهید.
▪ دو قاشق چایخوری آب گوجه فرنگی را با ۴ قاشق چایخوری کشک مخلوط کرده و آنرا روی پوستتان بمالید.
▪ کمی مخمر را با ۲ قاشق چایخوری آب کلم مخلوط کرده و روی پوستتان بمالید.
▪ یک قاشق غذاخوری پودر جو را با نصف قاشق چایخوری آب لیمو و یک قاشق چایخوری عسل مخلوط کنید. آنرا روی پوستتان مالیده و بعد از ۲۰ دقیقه بشویید.
▪ آب آناناس را با آب هویج مخلوط کرده و روی پوست صورتتان بمالید و بعد از ۱۵ دقیقه شستشو دهید.
▪ سرکه را با گلاب مخلوط کنید و روی پوستتان بمالید.
▪ کشک و آب خیار را مخلوط کرده و روی پوستتان بمالید.
▪ مخلوطی از آب نارگیل و آب آناناس را روی پوستتان بمالید.
▪ با ½ قاشق چایخوری پودر شیر، ۴/۱ قاشق چایخوری سفیده تخم مرغ و ½ قاشق چایخوری آبلیمو ماسکی بسازید و روی پوستتان بمالید.
▪ برای پوست های خشک، با زرده تخم مرغ، روغن زیتون و آبلیمو ماسک بسازید و آنرا روی پوست صورت و گردن خود بمالید و بعد از ۱۰ دقیقه آنرا بشویید.
▪ برای پوست های چرب، ترکیبی از جو دوسر و سفیده تخم مرغ را روی صورت و گردن خود بمالید.
ترکیبی از زردچوبه خام را با خامه شیر روی پوست صورت بمالید و بعد از ۲۰ دقیقه آن را بشویید. این ترکیب پوستتان را نرم و لطیف خواهد کرد.
▪ از ترکیبی از عسل، خامه شیر و روغن زیتون بعنوان ماسک صورت استفاده کنید.
ترکیبی از شنبلیله را با شیر روی پوست صورتتان بمالید و بگذارید خشک شود. بعد آنرا با آب ولرم شستشو دهید.
▪ با چوب صندل قرمز ماسک بسازید و برای درخشنده شدن پوست آنرا هر روی روی صورتتان بمالید.
برای نرم شدن پوست ترکیبی از چوب صندل قرمز را با شیر نارگیل روی پوستتان بمالید.
● برای از بین بردن لکه های سیاه پوست
▪ با ½ قاشق چایخوری آبلیمو و گلیسرین ترکیبی بسازید و آن را روی لکه ها بمالید.
▪ ترکیب حاوی پودر زردچوبه و برگ های کاری را روی صورت مالیده و بعد از ۱۵ دقیقه شستشو دهید.
برگ های خرد شده و ساییده شده ریحان را با نعناع مخلوط کنید (۱۰۰ گرم از هر کدام)، کمی پودر زردچوبه و گلاب به آن اضافه کنید و ترکیب حاصل را روی لکه های پوست بمالید.
▪ یک نان چاپاتی را شب درشیر خیس کنید. بعد آن را روی لکه های پوست بمالید. اینکار را چند روز تکرار کنید.
▪ ماسکی از زعفران و کمی عسل بسازید و برای از بین بردن لکه های سیاه آنرا روی پوست بمالید.
▪ برای از بین بردن لکه های پوست مخلوطی از پودر چوب صندل را با گلاب و گلیسرین روی پوست مالیده و بعد از چند دقیقه با آب سرد بشویید.
● برای از بین بردن جوش های پوستی
▪ مخلوطی از برگ نعناع خرد شده و جو دوسر می تواند جوش های پوستی را کاهش دهد. این مخلوط را ۲۰ دقیقه روی پوست نگه داشته و بعد با آب گرم شستشو دهید.
کمی کشک را با زردچوبه و دو قطره روغن مخلوط کنید و آن را هر روز روی پوستتان بمالید تا جوش هایتان برطرف شوند.
▪ با چوب صندل و زردچوبه ماسکی درست کرده و آنرا روی پوست بمالید.

توضیحی در رابطه با انواع پوست

پوست ها بسته به ترشحات طبیعی و مرطوب کنندگی خود به ۴ دسته تقسیم می شوند :
▪ پوســت چــرب : این نوع پوست در بین نوجـوانان و جــوانان شـایع است. در این نوع پوست ترشحات غــدد چــربی زیاد می باشد. افزایش ترشحات غـدد چربی به ارث و فعالیت هورمون های جنسی مربوط می شود.

▪ پوســـت خشــک : در افراد با سنین بالاتر، این نوع پوست شایع است. به دلیل کاهش ترشحات چربی و عدم فعالیت مرطوب کننده طبیعی پوست ، این حالت از پوست دیده می شود.
▪ پوسـت طبیعی و نرمال : ترشحات چربی و فعالیت مرطوب کننده پوست در حد طبیعی است.
▪ پوســت مخلوط : ترشحات چربی و مرطوب کنندگی در ناحیه ای از پوست با ناحیه دیگر فرق می کند. مثلاً : در روی گونه خشک ، و در کنار بینی چرب است .

بسته به نوع پوست، بهترین مراقبت های روزانه شامل :

۱) انتخاب محصولات آرایشی و بهداشتی با در نظر گرفتن نوع پوست .
۲) پاک کردن صورت از آلــودگــی های محـیطی و ترشحـات پوســتی ( عرق – چربی ) و پوسـته ریزی طبیعی پوست.
۳ ) استفاده از مرطوب کننده جهت اصلاح و کمک به مرطوب کننده طبیعی پوست .
۴ ) محــافظت پوســت از نور خــورشید جهــت حـذف رسیدن اشعه ماوراء بنفش به پوست توسط ضدآفتاب مکانیکی و یا شیمیایی ( در قسمت ضدآفتاب قسمت چهارم توضیح داده شده ).
۵ ) درمان هر نوع ناراحتی و ضایعات پوستی .

● حساسیت پوستی چیست؟

هرگونه تغییری که در پوست افراد در تـماس با مـاده خاصی ایجاد شود را می توان ساده ترین تعریف برای این مسئله عنوان کرد.
انواع و اقسام مواد که در محیط وجود دارند و انسان روزانه با آنها در تماس است می تواند در افراد خاص ، که از نظر ژنتیکی زمینه مساعد دارند ایجاد حساسیت کند .

●● شایعترین حساسیت زاها شامل :

● گـرده گـیاهان ( با گرده افـشانـی گــیاهان در فـصل بهار، این نوع حساسـیت بیشــتر دیده می شود که می تواند همراه با عطسه و آبریزش از بینی و ریزش اشک باشد ).
● پوشاک و پوشیدنی ها ( انواع لباس هایی که در آنها نایلون، چرم و غیره- به جز پوشاک نخی- استفاده شده باشد می تواند در افراد مستعد ایجاد حساسیت کند ؛ در این افراد ضایعات بیشتر در نواحی که بیشتر با لباس در تماسند دیده می شود)
● غذاها ( از جمله : غذاهای دریایی ، گوجه ، بادمجان و خوراکی هایی که مواد رنگی در آن استفاده شده است و… )
● تنقلات
۵) نیکل: این فلز، در انواع فلزات ناخالص و خاک دیده می شود و شایعترین علت حساسیت از بین حساسیت زاهاست (افرادی که به این فلز حساسیت دارند با در دست کردن ساعت هایی که بند آنها فلزی است و یا عایق پشت ساعت پاک شده باشد، پوشیدن جواهرات بدلی و طلا با عیار پایین ، دچار ضایعات پوستی در ناحیه تماس می شوند )
●عوامل دیگر
موارد زیادی در محـیط وجود دارند که باعث حساسـیت پوستــی می شوند و ذکر تـمام آنها مقدور نیست. البـته ذکر این نکته الـزامی است که موارد گفـته شده فقـط در افراد مستعد ایـجاد حـساسـیت می کنند.
● روزنه پوستی چیست؟
روزنه یا همان منافذ پوستـی در حقیقت محل خـروج چربـی از غدد چربی است. در افرادی که تا حدودی این غدد فعال می باشند و پوست چـربی دارند این منافذ دیده می شود ( در همه افراد این منافذ وجود دارد ). نبایـد هـیچـوقـت به فکر بستن این منافـذ بود، چـون با بستن این منافـذ، محـل خـروجی این غـدد بسـته می شـود و جـوش صورت ایجاد می شود. روش هایی وجود دارد که می توان این منافذ را غیرقابل دید کرد تا دیده نشوند. وقــتی ترشحات چــربی در این منافــذ وجود داشته باشند به علت اکسیده شدن، مواد چربی در این منافذ به رنگ تیره دیده می شوند. راحــت ترین روش این است که این ترشحـات چــربی را با شستشو از بین برد. شستشوی مکرر با صابون های ضد جوش به این امر کمک می کند .
● روش دیگر: با استفاده از کرم و ژل های حاوی AHA است که مقداری لایه برداری می کنند و لوسیون و کرم ترتینوئین (که نیاز به تجویز پزشک دارند). می توان با این کار این منافـذ را غـیرقابل رؤیـت کرد. روش های دیگری نیز وجود دارد که احتیاج به پزشک مجرب دارد و در اینجا از ذکر آنها خودداری می کنیم.

نشانه‌های پیری پوست


قاب چهره ما، حکایت از فراز و نشیب‌هایی دارد که در طول زندگی با آن مواجه بوده‌ایم. هر چه این قاب درخشان‌تر باشد فرد از سلامت درونی و روانی بیشتری برخوردار بوده و هر چه رنگ خزان به خود گرفته باشد، حکایت از مشکلاتی دارد که سر راه او قرار گرفته است.
پوست انسان در طول حیات تحت تأثیر عوامل گوناگونی قرار می‌گیرد و دچار تغییراتی می‌شود، این تغییرات فرد را نگران می‌کند و ممکن است او را به سمت درمان سوق دهد، اما میزان تأثیر درمان و آگاهی از عوارض ناخواسته شاید یکی از مهمترین جنبه‌های درمان باشد تا فرد با اطلاعات کافی، نوع درمان خود را انتخاب کند.

● تغییرات پوست
گذشت زمان باعث می‌شود ضخامت لایه‌های زیرین پوست افزایش پیدا کند و ترمیم آن کندتر صورت گیرد. هر چه خاصیت ارتجاعی و چربی‌های لایه‌های زیرین پوست کاهش پیدا کند، به دنبال آن شادابی، طراوت و زیبایی پوست کمتر می‌شود. چروک‌های ریزی بر سطح پوست ظاهر می‌شود و ممکن است پوست دچار افتادگی شود.
دکتر محمود الماسی، متخصص پوست و مو در این رابطه می‌گوید: چین و چروک خصوصاً در ناحیه صورت دو نوع است. چروک‌های ریزی که در اثر تابش نور آفتاب و گذشت زمان به‌وجود آمده است و بیشتر در افرادی با سن بالاتر از ۳۰ سال مشاهده می‌شود و نوع دیگر چروک‌هایی که حاصل انقباضات عضلانی است در اثر عواملی مانند خنده یا اخم کردن در صورت ظاهر می‌شود.

● عوامل مؤثر
اواخر دهه سوم زندگی، زمانی است که پوست شروع به تحلیل می‌کند و چروک‌هایی روی آن ظاهر می‌شود. در این میان عواملی می‌توانند روند پیری را در آن تسریع کنند و بر زیبایی و تازگی آن اثر بگذارند.
دکتر الهام ابن‌احمدی، متخصص پوست و مو عوامل مختلفی را بر زیبایی پوست مؤثر می‌داند و می‌گوید: علاوه بر عوامل ارثی و محیطی، تابش اشعه آفتاب، باد، تنش‌های عصبی و استرس، سیگار، آلودگی‌های محیطی و حتی حرکات عضلانی بیش از حد مانند اخم کردن زیاد بر شروع زودرس پیری پوست تأثیرگذار است.
وی در ادامه می‌افزاید: روند پیر شدن پوست بر اساس پیدایش علائمی مانند چروک‌های عمقی و سطحی، تغییرات رنگدانه‌ای پوست به صورت لکه‌های قهوه‌ای و خشونت سطحی پوست، پیدایش عروق سطحی قرمز رنگ و از بین رفتن قوام و سختی پوست تشدید می‌شود.

● استروژن و زنان
یائسگی از جمله عواملی است که باعث افزایش چین و چروک در پوست می‌شود. استروژن، هورمونی است که در سنین باروری از تخمدان‌ها ترشح می‌شود و جوان‌سازی پوست را به عهده دارد.
به گفته دکتر ابن احمدی،‌ پس از یائسگی فعالیت تخمدان‌ها و به دنبال آن میزان ترشح هورمون استروژن در خون کاهش پیدا می‌کند، در نتیجه پوست شادابی و قوام خود را از دست داده و خشک و پوسته پوسته می‌شود. در این زمان به دلیل خشکی مفرط پوست، استفاده از مرطوب‌کننده‌های قوی برای حفظ رطوبت پوست رواج پیدا می‌کند. مرطوب‌کننده‌هایی با پایه وازلین و حاوی اسیدهای آلفا هیدروکسی و اوره این نیاز را به صورت رضایت‌بخشی برطرف می‌کنند. همچنین کاهش دفعات شست‌وشوی صورت و استفاده از صابون‌های ملایم می‌تواند خشکی و چروک پوست را کاهش دهد.اسید‌های آلفاهیدروکسی در واقع اسید‌های ارگانیک طبیعی هستند که در انواع میوه‌ها مانند سیب (اسید مالیک)، آناناس و مرکبات (اسید سیتریک)، نیشکر (اسید گلیکولیک) و دیگر میوه‌ها وجود دارند. اسیدهای میوه با رسوخ در لایه‌ شاخی پوست با اثرات شاخی و ضخیم شدن این لایه مقابله می‌کنند و باعث رطوبت و شادابی پوست می‌شوند. همچنین کرم‌های حاوی رتینوئیک اسید می‌توانند قوام سطحی پوست را بهبود بخشند، بنابراین کرم‌های ضدچروک حاوی این دو ماده اثرات بهبوددهنده‌ای دارند.
دکتر ابن احمدی نکته مهم در مصرف کرم‌های موضعی را مربوط به نوع، غلظت و زمان مصرف آن می‌داند و می‌گوید: کرم‌های ضدچروک باید با توجه به معاینات پزشکی و نوع پوست توسط پزشک متخصص تجویز شوند تا عوارض جانبی آن قابل کنترل باشد. بنابراین لازم است قبل از هر نوع خوددرمانی با پزشک متخصص مشورت شود.
دکتر الماسی در مورد عوارض این قبیل کرم‌ها می‌گوید: درمان به وسیله کرم، بیشتر برای چروک‌های ریزی استفاده می‌شود که در اثر تابش نور آفتاب و گذشت زمان در چهره به‌وجود می‌آید. اغلب در ترکیب این نوع کرم‌ها، علاوه بر اسیدهای میوه، رینول یا تریتنوئین وجود دارد که لایه‌بردار هستند. چنانچه کرم‌ها طبق دستور پزشک مصرف نشوند و یا با غلظت بیشتری مورد استفاده قرار گیرند، می‌توانند باعث عوارضی از قبیل تحریک، قرمزی، سوزش، کم‌آبی و خارش پوست شده و با قرار گرفتن در معرض نور مستقیم خورشید لکه‌های تیره رنگی را روی پوست بر جا بگذارند، لذا توصیه می‌شود هنگام مصرف آنها از قرار گرفتن در تابش نور آفتاب پرهیز شود.

● کرم‌های ضدچروک
این روزها تبلیغات زیادی در مورد مصرف انواع کرم‌ها، ژل‌ها و جراحی‌ها انجام می‌گیرد. کرم‌های حاوی کلاژن نیز سهم زیادی از این تبلیغات را به خود اختصاص داده است و مردم هزینه‌های زیادی را برای خرید آن پرداخت می‌کنند.
دکتر الماسی در مورد مصرف این قبیل کرم‌ها می‌گوید: کلاژن در حفظ شادابی و طراوت پوست تأثیر به‌سزایی دارد ولی از آنجا که کلاژن از طریق پوست جذب نمی‌شود اثر مفیدی بر پوست نخواهد داشت و کرم آن فقط خاصیت نرم‌کنندگی دارد.
وی مصرف کرم‌های مخصوص دور چشم را بدون تجویز پزشک خطرناک می‌داند و می‌گوید: کرم‌های دور چشم حاوی مقادیری مرطوب‌کننده و مواد لایه‌بردار هستند و به دلیل آنکه پوست ناحیه دور چشم نازک و حساس است مصرف خودسرانه آن می‌تواند خطرناک باشد. ضمن اینکه کرم‌هایی که برای برطرف کردن تیرگی دور چشم استفاده می‌شود معمولاً اثری ندارد و به دلیل امکان بروز حساسیت برای افراد جوان توصیه نمی‌شود.

● پرکننده‌ها
پرکننده‌ها موادی هستند که در زیر پوست تزریق می‌شود تا منافذی را که ایجاد خط و خطوطی بر پوست کرده‌ است، پر کند.
دکتر ابن احمدی می‌گوید: این مواد را برای پرکردن چروک‌های عمیق مانند خطی که از بینی به لب کشیده شده است، استفاده می‌کنند. در صورتی که تزریق ژل توسط پزشک متخصص انجام نشود و یا نوع ژل مرغوب نباشد پس از مدتی ژل‌ها از منافذ پوست خارج می‌شوند و چین و چروک دوباره ظاهر می‌شوند. این قبیل پرکننده‌ها کاربرد بیشتری در افراد مسن دارند و در افراد جوان‌تر برای زیبایی‌ بیشتر و افزایش حجم گونه استفاده می‌شود. پرکننده‌ها برحسب نوع آنها یک تا چند سال در پوست مانده و پس از آن نیاز به تزریق مکرر دارند. تزریق ژل بوتاکس نیز به‌عنوان یک درمان شناخته شده ضدچروک و پیری به کار گرفته می‌شود. این ماده یک سم قوی است که از فعالیت فیبرهای عصبی جلوگیری می‌کند.به گفته دکتر ابن احمدی، در حال حاضر این نوع سم در امریکا و اروپا مورد استفاده قرار می‌گیرد و در صورتی که نحوه تزریق آن و یا نوع ژل استاندارد نباشد، می‌تواند باعث عوارض بسیاری از جمله افتادگی پلک و ورم صورت شود.
در روش لیزر درمانی بخشی از لایه بیرونی پوست برداشته می‌شود تا ترمیم دوباره آن آغاز شود. دکتر ابن احمدی می‌گوید: لیزر درمانی نیز باید توسط پزشک متخصص و ماهر انجام شود و در صورتی که به شیوه صحیحی انجام نشود باعث لک و یا زخم‌هایی بر صورت می‌شود.

● پیشگیری و نقش تغذیه
همواره پیشگیری بر درمان ارجحیت داشته و دارد، بنابراین می‌توان با رعایت چند اصل ساده در زندگی و مراقبت بیشتر از ایجاد چروک بر صورت و یا دست‌ها جلوگیری کرد.دکتر الماسی توصیه می‌کند به دلیل آنکه در فصل زمستان رطوبت هوا کم است، پوست بیشتر دچار خشکی می‌شود و نیاز به مراقبت بیشتری دارد، بنابراین لازم است در روز چند مرتبه از کرم‌های مرطوب‌کننده استفاده شود. نور آفتاب نیز به دلیل دارا بودن اشعه ماورای بنفش باعث پیدایش چین و چروک بر پوست می‌شود، بنابراین علاوه بر مصرف کرم‌های ضدآفتاب باید گردن، دست‌ها و دیگر قسمت‌های بدن که در معرض آفتاب قرار دارد، پوشانیده شود.برنزه کردن پوست مخصوصاً در فصل تابستان که نور آفتاب شدیدتر است احتمال بروز چین و چروک و سرطان پوست را افزایش می‌دهد.دکتر ناهید آریائیان، متخصص تغذیه و عضو هیئت علمی دانشگاه ایران، رژیم غذایی را یکی از مهم‌ترین راه‌های حفظ شادابی پوست می‌داند و می‌گوید: آنتی‌اکسیدان‌ها موادی هستند که رادیکال‌های آزاد و مضر را در بدن کاهش می‌دهند. این مواد در انواع سبزیجات و گیاهانی که صورتی و یا قرمز رنگ هستند مانند گوجه، کلم قرمز، پیاز قرمز، انواع توت، انار، آلبالو، گیلاس، آلوی قرمز، مرکبات و کیوی وجود دارند. همچنین مصرف سبزیجاتی مانند سیر، انواع کلم، اسفناج، هویج، چغندر، انواع کاهو، میوه‌ها، حبوبات و آجیل به دلیل داشتن ویتامین توصیه می‌شود و بهتر است آنها را تازه استفاده کرد تا ویتامین(ث) موجود در آنها که نوعی آنتی‌اکسیدان است حفظ شود. بررسی‌ها نشان داده است دریافت زیاد کالری باعث تسریع در روند پیری پوست می‌شود. اضافه وزن و به دنبال آن کاهش وزن نقش بسزایی در پیری پوست دارد. بنابراین توصیه می‌شود مصرف چربی‌ها و قندها در رژیم غذایی محدود شود و از روغن‌های گیاهی و یا روغن زیتون به جای روغن حیوانی و مارگارین استفاده شود. از طرفی حرارت دادن بیش از حد روغن‌ها و یا استفاده مکرر از آنها باعث تولید رادیکال‌های آزاد در بدن می‌شود که سرطان‌زاست.
نوشیدن حداقل هشت تا ۱۰ لیوان آب در روز یکی از نیازهای اساسی بدن است که به حفظ رطوبت پوست کمک می‌کند ولی این نیاز نباید با نوشیدن قهوه یا چای تأمین شود، زیرا این قبیل نوشیدنی‌ها ادرارآور هستند.

● پروتئین‌ها از مواد ضروری برای سلامتی بدن به شمار می‌روند
بهترین نوع پروتئین در ماهی، حبوبات، سویا و گوشت مرغ یافت می‌شود. اسید چرب امگا ۳ نیز برای بدن ضروری است که در ماهی‌های دریایی یافت می‌شود که با سرخ‌کردن ماهی از بین می‌رود.
رنگ‌ها و افزودنی‌ها در مواد غذایی برای بدن بار اضافی محسوب می‌شوند که احتمال ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهند، بنابراین مصرف پفک، سوسیس، کالباس، نوشابه‌ها، سس‌ها و اسانس‌های خوراکی توصیه نمی‌شود. اجتناب از سیگار، خواب کافی و مناسب، ورزش منظم و دوری از استرس نیز از دیگری مواردی است که به شادابی پوست کمک می‌کند.

نگرانی درباره تغییرات غیر طبیعی پوست


مقاله زیر اطلاعاتی درباره سرطان پوست، علایم آن، تشخیص و درمان آن به شما ارائه می‌دهد. به‌جز نوعی از سرطان پوست که ملانوم بدخیم گفته می‌شود، در سایر موارد میزان بهبودی سرطان پوست بیش از۹۵ درصد است.

● پوست
پوست عامل محافظ بدن در مقابل ضربه و صدمات وارده است. همچنین دریافت‌کننده تحریکات حسی، ترشح‌کننده عرق و تنظیم‌کننده دمای بدن است. این اعمال در پوست از طریق ساختارهای تخصصی مثل اعصاب، مو، ناخن، منافذ عرق و غدد ترشحی انجام می‌گیرد. پوست به طور مداوم تحت تأثیر صدمات خارجی و داخلی مثل نور خورشید، باد و مواد شیمیایی قرار دارد. عوارض ایجاد شده توسط این عوامل عموماً به سرطان منجر نمی‌شود، ولی در بعضی موارد ممکن است زمینه‌ساز سرطان باشد.
شایعترین عارضه پیش سرطانی پوست، کراتوز آکتینیک (وابسته به نور خورشید) است که به صورت ضخیم شدن پوست همراه با پوسته‌ریزی است. این عارضه که می‌تواند در مناطق کوچکی از پوست صورت، گردن یا دست‌ها خود را نشان دهد معمولاً در افراد مسن که پوست آنها سالها تحت تأثیر اشعه ماورای بنفش نور خورشید قرار گرفته است، دیده می‌شود.

● سرطان پوست
براساس نوع سلول اصلی ایجادکننده سرطان، سرطان‌های پوست در سه دسته اصلی تقسیم‌بندی می‌شوند که عبارتند از:
ـ سرطان سلول‌های پایه‌ای
ـ سرطان سلول‌های سنگفرشی
ـ ملانوم (سرطان سلول‌های رنگدانه‌ای)
بیش از ۹۰درصد انواع سرطان‌های پوست در دو دسته اول قرار می‌گیرند. بیشتر سرطان‌های پوست فقط به طور موضعی رشد کرده و بافت‌های مجاور خود را گرفتار می‌کنند، ولی بعضی از آنها به‌خصوص ملانوم که نادرترین نوع سرطان پوست است، ممکن است از طریق سیستم گردش خون یا لنفاتیک گسترش یابد. چون ملانوم خصوصیات متفاوتی نسبت به دو نوع دیگر سرطان پوست دارد، در بخش جداگانه‌ای به آن خواهیم پرداخت.
شایعترین نوع سرطان پوست، سرطان سلول‌های پایه‌ای است که به آهستگی رشد کرده و به ندرت گسترش می‌یابد، ولی اگر این بیماری درمان نشود می‌تواند به استخوان‌های زیرین یا پوست اطراف گسترش یابد و مشکلات جدی ایجاد کند.
سرطان سلول‌های سنگفرشی که کمتر از سرطان با سلول‌های پایه‌ای دیده می‌شود به‌ندرت می‌تواند رشد سریع داشته باشد. چون هر دو نوع این سرطان در صورت تشخیص زودهنگام به‌ راحتی قابل درمان هستند، بنابراین کشف زودرس و درمان مناسب اهمیت ویژه‌ای دارد.
گرچه این سرطان‌های پوست تقریباً در تمامی نقاط پوست بدن می‌توانند ایجاد شوند، ولی شایع‌ترین محل‌های ایجاد این تومورهای مناطق باز بدن مثل صورت، گردن، ساعد و پشت دستها است.

● علل ایجاد سرطان پوست
مهمترین عامل شناخته شد ه سرطان پوست، تماس‌های مکرر با اشعه ماورای بنفش در طی سالهای طولانی است. هیچکس از ابتلا به سرطان پوست مصون نیست، ولی کسانی که در معرض خطر بیشتری هستند عبارتند از:
مردان و زنان با پوست روشن که به‌راحتی دچار آفتاب سوختگی می‌شوند، افرادی که مدت زمان طولانی را در آفتاب سپری می‌کنند مثل کشاورزان و فروشندگان دوره‌گرد. گرچه تماس با نورخورشید به طور مطلق قابل جلوگیری نیست، ولی باید در افراد با پوست روشن به حداقل کاهش یابد.
افراد با پوست روشن به علت فقدان مقادیر کافی ملانین که رنگدانه پوست است و در مقابل نورخورشید به صورت یک صافی عمل می‌کند، مستعد ابتلا به صدمات پوستی ناشی از تابش آفتاب هستند. هرچه پوست تیره‌تر باشد، میزان ملانین آن بیشتر است.
در سیاهپوستان به علت وجود مقادیر کافی ملانین، سرطان پوست نادر است. از طرف دیگر افراد آلبینو (زال) که در پوست خود فاقد ملانین هستند و محافظی در برابر اشعه ماورای بنفش نورخوشید ندارند، بسیار مستعد ابتلا به سرطان پوست هستند. کسانی که به علل شغلی یا فعالیت‌های ورزشی در معرض نور آفتاب شدید قرار می‌گیرند، باید از کرمهای محافظ آفتاب و در صورت امکان کلاه و دستکش‌های بلند استفاده کنند. سایر عوامل مستعدکننده سرطان پوست که کمتر شایع بوده ولی معمولاً در تماس‌های شغل اهمیت دارند، عبارتند از تماس طولانی مدت با زغال، قطران، آرستیک، روغن پارافین و رادیوم.

● تشخیص
همه افراد باید نسبت به تغییرات غیرطبیعی پوست مثل زخم‌هایی که بهبود نمی‌یابند حساس باشند و با پزشک مشورت کنند. فقط پزشک می‌تواند تشخیص دهد که کدام ضایعه خوش‌خیم، کدامیک پیش سرطانی و کدام بدخیم است.
در بسیاری از موارد پزشک برای رسیدن به تشخیص از ضایعه نمونه‌برداری می‌کند. نمونه‌برداری یک اقدام جراحی نسبتاً بدون درد است که در طی آن قسمت کوچکی از بافت منطقه مشکوک برداشته می‌شود و در زیر میکروسکوپ بررسی می‌شود. اگر ضایعه به حد کافی کوچک باشد ممکن است کل آن در هنگام بیوپسی برداشته شود.
نمونه‌برداری تنها راه تشخیص سرطان است.
نمونه‌برداری از ضایعات خوش‌خیم باعث تبدیل شدن آن به ضایعه بدخیم نخواهد شد. همچنین نمونه‌برداری باعث گسترش بیماری به سایر نقاط نیز نمی‌شود.

● درمان
اگر نمونه‌برداری وجود سرطان یا ضایعات پیش سرطانی را نشان دهد، پزشک راجع به بهترین درمان آن ضایعه تصمیم‌گیری خواهد کرد. چهار روش کلی درمان ضایعات پوستی شامل جراحی، تخریب ضایعه با حرارت ناشی از جریان الکتریسیته، تخریب ضایعه به وسیله یخ زدن آن یا رادیوتراپی (اشعه درمانی) است. اندازه ضایعه و محل آن مشخص‌کننده نوع درمان آن می‌باشد. تمام این روش‌ها با ۹۵ درصد موفقیت همراه است.
در بعضی از موارد ترکیبی از این روش‌های درمانی استفاده می‌شود و گاهی نیز تکرار درمان ضروری به نظر می‌رسد. در سالهای اخیر استفاده از پمادها یا محلول‌های دارویی در درمان بعضی از ضایعات پوستی توصیه شده است.
میزان موفقیت در درمان سرطان پوست بستگی به اندازه، گسترش و نوع آن دارد. در سرطان‌های سلول‌های پایه‌ای و سلول‌های سنگفرشی با تشخیص و درمان به موقع می‌توان به بهبودی کامل دست یافت.

● ملانوم بدخیم
ملانوم بدخیم که به‌ ندرت دیده می‌شود، نسبت به سایر سرطان‌های پوست در سنین پایین‌تری اتفاق می‌افتد و ممکن است به اعضای دیگر گسترش یابد. ملانوم معمولاً خود را به صورت یک منطقه قهوه‌ای تیره که با مناطق سفید، صورتی، آبی یا خاکستری مخلوط شده است، نشان می‌دهد.
معمولاً این بیماری به‌صورت یک ضایعه زگیل یا خال مانند شروع می‌شود که شکل، اندازه و رنگ آن در حال تغییر است. ممکن است خارش و حتی در موارد نادر در اثر صدمات خفیف نیز خونریزی داشته باشد. هرگونه تغییر در خال‌های سابق یا ایجاد خال‌های بزرگتر از یک سانتی‌متر بلافاصله باید مورد مشورت پزشکی قرار بگیرد.
ملانوم ممکن است به‌طور ناگهانی ایجاد شده، یا در نزدیکی یا برروی خال‌ها و سایر نقاط تیره‌رنگ پوست ظهور یابد. بنابراین ضروری است که محل و شکل خال‌های خود را به‌طور کامل بدانیم تا متوجه تغییرات آن شویم. نکات زیر می‌تواند علامت یک ملانوم باشد به این دلیل با مشاهده هر ضایعه رنگی با این خصوصیات باید سریع به پزشک مراجعه کرد:
ـ قرینه نبودن، عدم مشابهت یک طرف ضایعه با طرف دیگر
ـ حاشیه نامنظم یا غیرمشخص
ـ تغییر رنگ از یک نقطه به نقطه دیگر (در منطقه ضایعه)
ـ قطر بیشتر از ۶ میلی‌متر
پزشک ممکن است برای اطمینان از تشخیص مانند سایر انواع سرطان پوست، نمونه‌برداری انجام دهد.
اگر ملانوم تشخیص داده شود، در این صورت مؤثرترین درمان عمل جراحی است ولی سایر روش‌های درمانی نیز ممکن است استفاده شود.
گرچه وسعت جراحی لازم برای ملانوم بیشتر از سایر انواع سرطان‌ پوست است، ولی از لحاظ زیبایی نتایج بسیار خوبی خواهد داشت. اگر ملانوم در مراحل اولیه تشخیص داده و درمان شود نتیجه درمان بسیار خوب خواهد بود، ولی در مراحل پیشرفته‌تر معمولاً به اعضای دوردست منتشر شده و نتیجه درمانی مناسبی نخواهد داشت. سایر اعضای خانواده فرد مبتلا به ملانوم شانس بیشتری برای ابتلا به این بیماری دارند، به این دلیل باید به طور مرتب توسط متخصص پوست معاینه گردند.

● چگونه خود را در مقابل ابتلا به سرطان پوست محافظت کنیم؟
ـ بین ساعت ۱۱ صبح تا ۴ بعدازظهر در معرض نور خورشید قرار نگیرید.
ـ دست‌ها و پاهای خود را با پوشیدن لباس مناسب بپوشانید.
ـ از کرم‌های محافظ آفتاب مناسب استفاده کنید.
ـ از لامپ‌های مخصوص برنزه کردن استفاده نکنید.
ـ کودکان خود را در معرض نور شدید آفتاب قرار ندهید.
ـ محافظت از آفتاب را به فرزندان خود بیاموزید.
کلید حفظ سلامت در مقابل سرطان پوست ابتدا پیشگیری از آن و در صورت بروز، کشف زودهنگام و درمان مناسب آن می‌باشد.

برنزه شدن بیش از حد با اشعه ی خورشید و یا استفاده مداوم از دستگاه‌های سولاریوم دارای عوارض بسیار زیاد برای پوست است .

عامل اصلی برنزه شدن پوست، اشعه ی ماورای بنفش خورشید (UV)است که به ۳جزء UVA، UVB و UVC تقسیم می‌شود. این اشعه با وجود فایده‌هایی مثل تولید ویتامینD در بدن می ‌تواند بسیار مضر باشد.

در دستگاه‌های سولاریوم هم که ادعا می ‌کنند کم‌ خطرتر از تابش مستقیم آفتاب است، از اشعه ی ماورای بنفش استفاده می‌ شود. به خاطر مضر بودن این اشعه و استفاده ی بی‌ رویه ی بعضی افراد از آن، سازمان بهداشت جهانی قوانینی برای کنترل این پدیده تعریف کرده و به چند گروه درباره ی برنزه کردن پوستشان هشدار داده است :

- یکی افرادی که دارای پوست شماره ی ۱ و ۲ هستند، یعنی کسانی که معمولا موهای بور و چشم‌های روشن دارند و اشعه ی ماورای بنفش، به پوست آنها بیشتر از بقیه آسیب می ‌رساند.

- دومین گروه، افراد زیر ۱۸سال هستند که نباید از دستگاه‌های سولاریوم استفاده کنند یا حمام آفتاب بگیرند.

- همچنین کسانی که کک و مک و خال‌های زیاد، زخم‌های پوستی یا سابقه ی آفتاب سوختگی در بچگی و در هر مرحله‌ای از زندگی ‌شان داشته‌اند.

- در ضمن افرادی که داروی خاصی مصرف می ‌کنند، باید قبل از برنزه کردن با پزشک معالج‌شان مشورت کنند.

-سازمان بهداشت جهانی به خانم‌ها هم توصیه کرده که موقع برنزه کردن از لوازم آرایشی استفاده نکنند، چون ممکن است اشعه ی ماورای بنفش برایشان ایجاد حساسیت کند.

با همه ی این احوال، همچنان بر تعداد کسانی که پوست خود را برنزه می کنند، اضافه می‌ شود.

* برنزه کردن چگونه رواج پیدا کرد ؟
در گذشته رنگ پوست افراد، طبقه ی اجتماعی آنها را تعیین می ‌کرد. سفید پوست‌ها متعلق به طبقه ی بالای اجتماع و سیاه‌ پوست‌ها و رنگین‌ پوست‌ها جزء طبقه ی پایین و کارگر بودند. در یونان باستان و روم، زن‌ها برای اینکه سفیدتر و رنگ پریده‌تر به نظر برسند، صورتشان را با سرب رنگ می ‌کردند، تا جایی که حتی به این خاطر مسموم می ‌شدند!

در اواسط قرن دهم میلادی هم از آرسنیک برای سفید کردن صورت استفاده می ‌شد که آن هم نتایج مرگباری به دنبال داشت! در بریتانیا ملکه الیزابت و بانوان اشرافی از خانه خارج نمی‌ شدند تا چهره رنگ پریده ی خود را حفظ کنند! ولی این وضعیت مدتی بعد عوض شد.

سال ۱۹۳۰ مدهای جدید به تدریج جای خود را بین خانم‌ها باز کرد. خانم کوکوکانل (از طراحان مد) در حین سفر از پاریس به کن برای شرکت در یک فستیوال مد، به ‌طور تصادفی زیر آفتاب برنزه شد و به زودی همه جای دنیا، طرفداران مد دنبال این بودند که برنزه شوند.

سال ۱۹۷۰ گروه‌های مختلف از هر رده ی سنی، خودشان را زیر آفتاب کباب می ‌کردند، بدون اینکه بدانند برنزه شدن می ‌تواند زمینه ‌ساز ابتلا به سرطان در ۱۰ تا ۲۰ سال بعدی عمرشان باشد.

سال ۲۰۰۵ میزان سرطان پوست شدیدا در حال افزایش است، ولی طرفداران خورشید همچنان به برنزه کردن خود مشغول‌اند! لایه ی اوزن در سرتاسر کره ی زمین نازک ‌تر شده است و حفره‌های موجود در آن، که تهدیدی برای پوست به شمار می ‌روند، همچنان در حال افزایش هستند.

هر کسی مختار است که با دانستن عواقب هر کاری، آن را انجام دهد، اما افرادی که علاقه ‌مند به برنزه کردن هستند، باید بدانند که در سال‌های آینده، حتی اگر به سرطان پوست دچار نشوند، نسبت به هم‌سن و سال هایشان پوست پیرتر و شکسته ‌تری خواهند داشت.
هشدار : برنزه نکنید !
کسانی که شیفته ی برنزه شدن هستند، مثل سیگاری‌ها، هرچه از مضرات اشعه ی ماورای بنفش بشنوند و بخوانند، باور نمی ‌کنند یا اگر هم باورشان شود، آن روز را دورتر از آن می ‌بینند که بخواهند از ترسش پا روی دلشان بگذارند و قید تیره کردن پوستشان را بزنند.

اما پزشکان راجع به عوارض اشعه ی ماورای بنفش خورشید، با اطمینان‌تر از مضرات سیگار کشیدن حرف می ‌زنند.

* آیا اشعه ی ماورای بنفش واقعا باعث سرطان پوست می ‌شود؟

یک قسمت از اشعه ی UV می ‌تواند سرطان پوست ایجاد کند. UVB که بین ۲۹۰ تا ۳۲۰ نانومتر طول موج دارد، در صورت تماس مکرر با پوست این تأثیر را می‌ گذارد.

UVA هم که طول موجش بین ۳۲۰ تا ۴۰۰ نانومتر است، خاصیت انعطاف ‌پذیری پوست را از بین می‌ برد و باعث پیری پوست می ‌شود.

UVA، سریع ‌تر باعث تغییر رنگ پوست می ‌شود، به طوری که در عرض یکی دو ساعت تماس با آن، رنگدانه‌های پوست زیاد می شود و قهوه‌ای شدن اولیه ی پوست، ناشی از همین اثر است.

اما تأثیر UVB دیرتر مشخص می‌ شود، اگر میزان اشعه زیاد باشد، UVB هم رنگدانه‌های پوست را با دو سه روز تأخیر تحریک می ‌کند. تأثیر این اشعه و دوامش هم بیشتر است و از همین مکانیزم است که در سالن‌های سولاریوم برای تحریک رنگدانه‌های پوست استفاده می ‌شود.

* آیا می ‌توان گفت چند بار استفاده از سولاریوم یا حمام آفتاب، می ‌تواند منجر به این عوارض شود؟

قدر مسلم با یکی دو بار برنزه کردن، عوارض شدیدی ایجاد نمی ‌شود. اما اگر این کار در درازمدت ادامه پیدا کند و دفعات تکرار تماس با UV زیاد شود، اثر تجمع رنگدانه‌ها باعث ایجاد سرطان پوست و قبل از سرطان، باعث از بین رفتن قوام پوست می‌ شود. در نتیجه پوست فرد، لطافت خودش را از دست می ‌دهد.

* آیا می ‌شود به افرادی که قصد برنزه کردن دارند توصیه کرد این کار را انجام ندهند؟

به دفعات محدود ضرر ندارد. اما کسی که این کار را انجام می ‌دهد، قطعا این رنگ را برای پوستش می ‌‌پسندد و دوست دارد که باز هم تکرارش کند و همین تکرار است که مشکل ایجاد می‌ کند. هر کسی مختار است با دانستن عواقب هر کاری، آن را انجام دهد، اما افرادی که علاقه ‌مند به برنزه کردن هستند، باید بدانند که در سال‌های آینده – حتی اگر به سرطان پوست دچار نشوند – نسبت به هم‌سن و سال هایشان پوست پیرتر و شکسته ‌تری خواهند داشت.

رنگ پریدگی پوست نشانهٔ چیست؟
جریان خون در زیر پوست به گونه‌ها رنگ گلگون می‌دهد که نشانهٔ سلامت به حساب می‌آید. اگر این جریان خون کاهش یابد رنگ پوست پریده به‌نظر می‌رسد.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، تنش‌های شدید جسمانی و هیجانی بر جریان خون در زیر پوست تأثیر می‌گذارند. وقتی یک شوک هیجانی، آسیب شدید، یا عفونت روی دهد یا در معرض سرمای شدید قرار گیرید، بدن با تنگ کردن رگ‌های خونی زیر پوست خون را به مرکز خود می‌کشد تا دمای بدن را بالا برده و اکسیژن و مواد مغذی به اندام‌های حیاتی برساند.
تنش گرمائی، وقتی بدن بیش از حد گرم شود، نیز با دور کردن خون از پوست رنگ آن را سفید می‌کند. در این حالت، عرق کرده و احساس غش می‌کنید.
کم تحرکی علاوه بر بیماری‌های دیگر باعث رنگ‌پریدگی پوست هم می‌شود. رنگ و روی افراد کم حرکت کمتر گلگون می‌شود، چون قلب آنها خون کمتری تلمبه می‌کند. ورزش زیاد هم ممکن است تعداد گویچه‌های سرخ خون را بیشتر کرده و اکسیژن بیشتری به پوست برساند.
رنگ پریدگی (همراه با خستگی و تنگی نفس) هم علامت کم‌خونی کمبود آهن است. آهن در ساخت گویچه‌های سرخ که رنگ قرمز به خون می‌دهند و اکسیژن را به تمام بدن می‌برند دخالت دارد. کم‌خونی کمبود آهن معمولاً ناشی از کمبود شدید یا طولانی خون در اثر قاعدگی، زخم‌های گوارشی، التهاب معده، بواسیر، مصرف زیاد آسپیرین، و گاهی تومورهای روده بزرگ است.
علاوه بر این، کمبود آهن در هنگام بارداری، شیردهی یا رژیم غذائی نخوردن مواد دارای آهن، مثل گوشت قرمز، دیده می‌شود.
همچنین رنگ‌پریدگی گاهی نشانهٔ کم‌خونی‌های ناشی از اختلالات خونی یا بیماری‌های مزمن است. برخی از این کم‌خونی‌ها ارثی هستند.
بالاخره، رنگ پریدگی یکی از زنگ‌های خطر حملهٔ قلبی است. اگر ناگهان غرق عرق می‌شوید، ضربان قلبتان تند می‌شود، دچار تنگی نفس می‌شوید، و رنگتان می‌پرد، فوراً به بخش اورژانس مراجعه کنید.

- درمان رنگ‌پریدگی پوست
آزمایش کنید. آزمایش خون برای اندازه‌گیری فریتین (پروتئین ذخیره کننده آهن) مقدار آهن موجود در بدن را معلوم می‌کند. و اگر دچار کمبود آهن باشید، پیش از بروز کم‌خونی شدید آن را درمان می‌کنید. اگر میزان فریتین در مرز کمبود آهن باشد، پزشک رژیم غذائی پرآهن یا قرص‌های آهن تجویز می‌کند.
ورزش کنید. پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری، و نرمشی که با حرکات دست و پا همراه باشد به ساخت گویچه‌های قرمز خون کمک کرده و جریان خون را بیشتر می‌کند. ورزش منظم رنگ و رو از ظرف چند هفته گلگون می‌کند.
از اسید میوه کمک بگیرید. اگر در اثر عفونت دچار رنگ‌پریدگی شده‌اید، به‌جای استفاده از روژگونه، از محلول‌های دارای اسیدهای آلفا هیدروکسی استفاده کنید که از میوه‌ها گرفته می‌شود. این ماده التهاب مختصری ایجاد کرده، سلول‌های کهنه را می‌ریزاند، و سلول‌های تازه را به‌جای آنها می‌آورد.
سر را بین زانوان بگیرید. اگر ناگهان رنگتان می‌پرد، عرق می‌کنید و دچار گیجی می‌شوید، خم شده و سرتان را پائین‌تر از قلبتان بگیرید. این کار به جریان خون در مغز کمک کرده و رنگ صورت را بر می‌گرداند. سپس نوشیدنی خنکی بخورید، لباس‌های اضافی را درآورید، و به سایه بروید.
- چه وقت به پزشک مراجعه کنیم؟
- احساس ضعف، خستگی، یا تنگی نفس وجود دارد.
- اگر رنگ‌پریدگی ناگهانی و همراه با عرق، نبض تند، و تنگی نفس باشد، فوراً به پزشک مراجعه کنید.

بوی بدن نشانهٔ چیست؟
کسانی که با انواع مختلف موجودات سر و کار دارند می‌دانند که بوی بدن انسان نیز مشخص کننده‌ٔ نوع او در سلسهٔ تکامی است. بوی بدن در میان حیوانات رایحه‌ای برای انتخاب جفت است، اما در دنیای متمدن امروز چیزی همتای بوی عطر یا خوشبو کننده به حساب نمی‌آیند.



به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، بروم هیدروزیس(bromhidrosis) یا بوی بد بدن اصولا در زمان بلوغ اتفاق می افتد، زیرا ترشح هورمون هایی به نام آندروژن در بدن افزایش می یابند. این هورمون ها تا زمان بلوغ غیر فعال هستند و به همین دلیل بوی عرق بدن در زمان کودکی مشکل ساز نیست.



عرق بدن به تنهایی بدون بو است، اما باکتری ها از آن به عنوان محیط کشت استفاده نموده و سریعا شروع به تکثیر می کنند. بنابر این آنچه شما استشمام می کنید، نتیجه تکثیر باکتری روی سطح بدن است .
تصور عامه در اینکه بوی بدن به‌علت وجود عرق است تا حدی درست است. بدن ما عملاً دو نوع عرق تولید می‌کند: اکرین که عرق روشن بی‌بوئی است که روی پوست تمام بدن ترشح می‌شود و نقش حیانی تنظیم دمای بدن را به‌عهده دارد، آپوکرین که ماده‌ای غلیظ‌تر است و از غدد نواحی زیر بغل و کشالهٔ ران ترشح می‌شود. عرق آپوکرین باقی‌ماندە‌ای از دوران انسان‌های اولیه است و کار خاصی انجام نمی‌دهد. این عرق نیز بدون پوست، ولی باکتری‌های روی سطح پوست برآن اثر کرده و حاصل عمل آنها همان بوی بدن است.
شدت بوی بدن برخی افراد آنها را نگران وجود گرفتاری‌های جسمانی می‌کند، اما در بیشتر موارد فقط ژنتیکی یا به خاطر رعایت نکردن بهداشت است. بیشتر اینها با غدد آپوکرین بزرگ‌تر و فعال‌تر به دنیا می‌آیند، یا در پاک کردن پوست خود از باکتری‌های تولید کنندهٔ بو سعی کافی نمی‌کنند.
بیمارئی که باعث بوی ناشی از عرق آپوکرین باشد وجود ندارد، ولی برخی بیماری‌ها ایجاد انواع دیگر بوی بدن می‌کنند. ناهنجاری‌های گوارشی بوی غیر عادی به پوست می‌دهند. پوست مبتلایان به دیابت و عفونت‌های ادراری نیز گاهی بوی شیرینی ‌می‌دهد. بیماری‌هائی مثل کمبود ویتامین C و حصبه هم با بوی غیر طبیعی پوست همراهند.
در دوران نوجوانی، بوی بدن علامت بلوغ است و غدد آپوکرین شروع به فعالیت می‌کنند. پیری و تغییرات سوخت و سازی هم فعالیت این غدد را بالا می‌برند. و بوی بعضی مواد غذائی تند (مثل سیر) سرانجام به منافذ پوست و سوراخ‌های بینی دیگران راه پیدا می‌کنند.

تنها زیر بغل محل ایجاد بوی ناخوشایند نیست، بلکه هر نقطه از بدن که فضایی مرطوب، تاریک و مناسب برای رشد باکتری باشد، نیز ایجاد بوی ناخوشایند می کند؛ مثل کشاله ران و پاها. بنابراین بهتر است بدن خود را با کیسه حمام و صابون مرتب شست و شو دهید، به خصوص مناطقی از بدن که مستعد تعریق است. این امر مانع از تولید بوی ناخوشایند در بدن می شود.

* بوی بدن از کجا می آید ؟



عرق چیزی جزب آب و نمک نیست که از غده‌های تعرق برای کنترل دمای بدن ترشح می‌شود. باکتریهای روی پوست فرد می‌توانند با عرق بدن ترکیب شده و بوی نا مطبوع تولید کنند.

بوی بدن حتما گاهی اوقات می‌تواند نشانه‌ مشکلات مهمتر پزشکی باشد. وقتی کسی از بوی بدن خود شکایت دارد، پزشک به اطلاعات بیشتری برای حل این مشکل نیاز دارد.

برخی از سوالاتی که پزشک مربوطه ممکن است در این موارد از شما بپرسد عبارتند از: چه وقت تولید بوی بدن شروع می‌شود؟ آیا می‌توانید درباره آن توضیح دهید؟ این بو ظاهرا از کدام قسمت بدن ناشی می‌شود؟

( مانند تمام بدن، تنفس، زیر بغل، ادار یا اندامهای تناسلی) آیا این بو دائمی است یا در زمانهای خاصی بروز می‌کند؟ آیا عاملی وجود دارد که تولید آن را کمتر یا تشدید کند؟ یا در خانواده سابقه این مشکل را دارید؟ چه روشهای طبی برای درمان آن به کار گرفته‌اید؟ (اگر اینطور است) از چه داروهای شیمیایی، گیاهی، یا روش دیگری برای معالجه‌ آن استفاده می‌کنید؟ آیا هیچ علائم دیگری نیز به همراه آن دارید؟

دلایل بروز بوی نامطبوع بدن شامل داروها، مواد سمی یا مواد گیاهی از قبیل الکل، سم آرسنیک، سم کیانید یا کشیدن سیگار، خوردن برخی مواد خاص مثل پیاز باشد که باعث بروز بوی بدن دهان می‌شود و در متابولیسم اختلال ایجاد می‌کند.

همچنین عفونتهایی از قبیل عفونتهای ریوی، عفونتهای پوستی، عفونتهای مهبل، بیماریهای مقاربتی یا عفونت مجاری اداری میتوانند باعث بروز این بوی نا مطبوع شوند.

به این ترتیب در محل عفونت بوی بد تولید می‌شود. برای مثال عفونت ریه باعث بوی بد دهان می‌شود، نقص در فعالیت کبد و کلیه‌ها، حالت‌های روانی خاص که فرد تصور می‌کند تمام بدنش بوی نامطبوع تولید می‌کند در حالی که این گونه نیست، مشکلات دهان و دندان مانند، بیماریهای لثه، دندان و پوسیدگی دندانی و یا عفونت و التهاب لثه‌ها همگی بوی نامطبوع دهان را ایجاد می‌کنند.

از سوی دیگر تومورها و سرطان‌ها نیز ممکن است باعث بروز بوی نا مطبوع در اطراف تومور شوند. برای مثال، تومورهای دهان یا معده باعث بوی بد دهان می‌شوند. سرطان لوله رحم باعث ترشحات بد بو می‌شوند.

نحوه‌ پیشگیری از بروز این حالت مربوط به علت بروز آن است. برای مثال جلوگیری از مصرف داروها یا مواد سمی می‌تواند از تولید بوی نا مطبوع پیشگیری کند.

مصرف داروهای تجویز شده و کنترل میزان قند خون در منزل یک روش پیشگیری به ویژه برای افراد مبتلا به دیابت غیر قابل کنترل است.

مراجعه‌ منظم به دندانپزشک و مسواک کردن منظم دندانها با خمیر دندان مناسب که از بروز بیماریهای دهان و دندان جلوگیری می‌کند.

نقش پزشک در این زمینه اطمینان از این امر است که فرد مشکل یا بیماری خاصی ندارد. تشخیص علت بروز بوی بدن با مراجعه به تاریخچه‌ پزشکی و آزمایشات فیزیکی صورت می‌گیرد.

در برخی موارد خاص آزمایشات بیشتر مورد نیاز خواهد بود. موارد ناشی از عفونتها معمولا با درمان آن عفونت برطرف می‌شوند و معمولا اثرات جانبی بلند مدت ندارند.

بوی بد بدن مسری نیست و به دیگران منتقل نمی‌شود. البته اگر علت بروز این حالت عفونت خاصی باشد آن عفونت می‌تواند مسری باشد که از آن جمله می‌توان به عفونتهای بیماریهای مقاربتی اشاره کرد.

حالتهای وراثتی نیز ممکن است به طور ژنتیکی از والدین به فرزندانشان منتقل شود. از مهمترین روشهای درمان این حالت شست‌وشوی روزانه با آب و صابون است.

گاهی اوقات ممکن است فرد از دئودورانت و اسپری خاص برای جلوگیری از تعرق استفاده کند. داشتن یک رژیم غذایی مناسب نیز در برخی موارد توصیه می‌شود. در مورد بیماریهای مولد بوی نامطبوع درمان بیماری تحت نظر پزشک توصیه می‌شود.

در مورد اثرات جانبی بیماری باید گفت، که این امر با نوع درمان در ارتباط است؛ برای مثال برخی افراد نسبت به برخی اسپریهای بدن حساسیت پوستی دارند.

برخی آنتی بیوتیکها نیز ممکن است باعث بروز حساسیتهای آلرژیک یا مشکلات معده شود. در موارد جراحی نیز خطر خونریزی و عفونت وجود دارد.

بوی بدن نشانه چیست؟
کسانی که با انواع مختلف موجودات سر و کار دارند، می دانند که بوی بدن انسان نیز مشخص کننده نوع او در سلسله تکامل است. بوی بدن در میان حیوانات رایحه ای برای انتخاب جفت است، اما در دنیای متمدن امروز، چیزی همتای بوی عطر یا خوشبو کننده به حساب نمی آید.

تصور عامه در این که بوی بدن به علت وجود عرق است تا حدی درست است. بدن ما عملاً دو نوع عرق تولید می کند:

اِکرین که عرق روشن بی بویی است که روی پوست تمام بدن ترشح می شود و نقش حیاتی تنظیم دمای بدن را به عهده دارد.

آپوکرین که ماده ای غلیظ تر است و از غدد نواحی زیر بغل و کشاله ران ترشح می شود.

عرق آپوکرین باقی مانده ای از دوران انسان های اولیه است و کار خاصی انجام نمی دهد. این عرق نیز بدون بوست، ولی باکتری های روی سطح پوست بر آن اثر کرده و حاصل عمل آن ها همان بوی بدن است.

شدت بوی بدن برخی افراد، آن ها را نگران وجود گرفتاری های جسمانی می کند، اما بعضی موارد فقط ژنتیکی است، بیشتر این افراد با غدد آپوکرین بزرگ و فعال به دنیا می آیند. عده ای نیز بهداشت را رعایت نمی کنند، و در پاک کردن پوست خود از باکتری های تولید کننده بو، سعی کافی نمی کنند.

بیماری هایی که باعث بوی ناشی از عرق آپوکرین باشد، وجود ندارد. ولی برخی بیماری ها نوعی دیگر از بوی بدن را ایجاد می کنند. ناهنجاری های گوارشی نیز بوی غیر عادی به پوست می دهند. بیماری هایی مثل کمبود ویتامین C و حصبه هم با بوی غیر طبیعی پوست همراهند.

در دوران نوجوانی، بوی بدن علامت بلوغ است و غدد آپوکرین شروع به فعالیت می کنند. پیری و تغییرات سوخت و سازی هم فعالیت این غدد را بالا می برند.

درمان بوی بدن

راه مقابله با بوی بدن جلوگیری از تولید عرق آپوکرین، کاهش تعداد باکتری‌های مؤثر بر عرق، یا از بین بردن علت دیگر بو است. این چیزها را رعایت کنید تا خود و اطرافیانتان ببینید که بر بوی بد بدنتان غلبه کرده‌اید. راه مقابله با بوی بدن، جلوگیری از تولید عرق آپوکرین، کاهش تعداد باکتری های مؤثر بر عرق، یا از بین بردن علت دیگر بوست.

موارد پیشنهادی ما را رعایت کنید تا خود و اطرافیانتان ببینید که بر بوی بد بدنتان غلبه کرده اید:

بدن را هر روز با صابون ضد بو بشویید
استفاده از صابون های ضد باکتری موجود در داروخانه ها، باکتری های تولید کننده بو را از بین می برد. کیسه کشیدن یا ساییدن پوست لزومی ندارد، چون صابون به صورت عادی، باکتری ها را نابود می کند. هر روز یکبار، و در صورت امکان دو بار، بدن را با آن بشویید. اگر این کار، بو را از بین نبرد، صابون های قویتری برای آن ها وجود دارد.

از مواد باکتری کش استفاده کنید
اگر صابون های ضد باکتری مؤثر نشدند، نواحی بدبو را با پاک کننده های جوش، مثل موادی که دارای بنزوئیل پِراُکسید هستند، بشویید، چون این ها خواص ضد باکتریایی قوی دارند.



ولی مراقب باشید:

استفاده زیاد از این مواد، ممکن است باعث خشکی و تحریک پوست شود. اگر این کار هم مؤثر واقع نشد، می توانید از کرم های ضد باکتری استفاده کنید.

پوست را تر و تمیز کنید
اگر می توانید، در طول روز، زیر بغل را چند بار با یک پارچه یا حوله خیس پاک کنید. به این ترتیب، مواد بودار زیر بغل و بسیاری از باکتری های تولید کننده بو را از بین می برید.

از ضد بو استفاده کنید
ضد بوهایی که بدون نسخه فروخته می شوند، در از بین بردن بوی بدن مؤثر هستند. به برچسب آن ها توجه کنید؛ ضد بو باید دارای نمک های فلزی ضد باکتری (مثل آلومینوم یا روی) برای کشتن آن ها باشد. غلطک ها و میله ها بهتر از افشانه ها هستند و اثر طولانی تری دارند.



از ضد عرق استفاده کنید
ضد عرق های موجود در داروخانه ها، تولید عرق آپوکرین را کم می کند. این ضد عرق ها باید دارای کلریدات آلومینیم و اغلب همراه با مواد ضد بو باشند.



ناحیه بد بو را پودر بزنید
پاشیدن کمی گرد جوش شیرین، تالک، یا پودر بچه یا نشاسته ذرت بر روی پوست زیر بغل یا اطراف بدن، مقدار زیادی از بو را می گیرد.



لباس ها را مرتب بشویید
لباس هایتان را با مواد شوینده دارای مواد ضد بو بشویید. اگر لازم می دانید، هنگام رفتن به مدرسه یا محل کار، لباس هایتان را عوض کنید.



کمی الکل بمالید
به عنوان یک مراقبت اضافی، می توانید کمی الکل در طول روز به زیر بغل یا نواحی بودار که محل تجمع باکتری هاست، بمالید تا آن ها را از بین ببرید.



غذاهای تند و ادویه دار نخورید
خوردن زیاد مواد غذایی حاوی سیر، کاری یا زیره، ممکن است به پراکنده شدن بوی آن ها (اغلب تا ۲۴ ساعت بعد خوردن) از منافذ پوست منجر شود. اگر مؤثر است، کمتر از این غذاها بخورید.



با امید به آن که پوستی سالم و پاکیزه داشته باشید.



بیماری که باعث بوی ناشی از عرق آپوکرین باشد، وجود ندارد. ولی برخی بیماری ها چون کمبود ویتامین Cو حصبه نوع دیگری از بوی بدن را ایجاد می کنند.



ضد بوهایی که بدون نسخه پزشک فروخته می شوند، در از بین بردن بوی بدن مؤثر هستند.



پاشیدن کمی گرد جوش شیرین، تالک، پودر بچه و یا نشاسته ذرت بر روی پوست زیر بغل، مقدار زیادی از بوی بد بدن را می گیرد.



غذاهای تند و ادویه دار حاوی سیر، کاری یا زیره کمتر بخورید.

بدن را هر روز با صابون ضدبو بشوئید. استفاده از صابو‌ن‌های ضدباکتری موجود در داروخانه‌ها باکتری‌های تولید‌کنندهٔ بو را از بین می‌برد. کیسه کشیدن یا سائیدن پوست لزومی ندارد، چون صابون به صورت عادی آنها را می‌کشد. یک بار، و در صورت امکان دو بار، در روز بدن را با آن بشوئید. اگر این کار بو را از بین نبرد، صابون‌های قوی‌تری برای آنها وجود دارد.
از مواد باکتری‌کش استفاده کنید. اگر صابو‌ن‌های ضدباکتری مؤثر نشدند، نواحی بدبو را با پاک‌کننده‌های جوش، مثل موادی که دارای بنزوئیل پراکسید هستند، بشوئید، چون اینها خواص ضدباکتریائی قوی دارند. ولی مراقب باشید: استفادهٔ زیاد از این مواد ممکن است باعث خشکی و تحریک پوست شود. اگر این کار هم مؤثر واقع نشد، می‌توانید از کرم‌های ضدباکتری استفاده کنید.
پوست را تر و تمیز کنید. اگر می‌توانید، در طول روز زیر بغل را چند بار یا یک پارچه یا حولهٔ خیس پاک کنید. به این ترتیب، مواد بودار زیر بغل و بسیاری از باکتری‌های تولید کنندهٔ بو را از بین می‌برید.
از ضدبو استفاده کنید. ضدبوهائی که بدون نسخه فروخته می‌شوند در از بین بردن بوی بدن مؤثر هستند. به برچسب آنها توجه کنید؛ ضدبو باید دارای نمک‌های فلزی ضدباکتری (مثل آلومینیوم یا روی) برای کشتن آنها باشد. غلطک‌ها و میله‌ها بهتر از افشانه‌ها هستند و اثر طولانی‌تری دارند.
از ضد عرق استفاده کنید. ضدعرق‌های موجود در داروخانه‌ها تولید عرق آپوکرین را کم می‌کنند. این ضدعرق‌ها باید دارای کلریدرات آلومینیم و اغلب همراه با مواد ضدبو باشند.
ناحیهٔ بدبو را پودر بزنید. پاشیدن کمی گرد جوش شیرین، تالک، یا پودر بچه یا نشاستهٔ ذرت بر روی پوست زیر بغل یا اطراف بدن مقدار زیادی از بو را می‌گیرد.
لباس‌ها را مرتب بشوئید. لباس‌هایتان را با مواد شویندهٔ دارای مواد ضدبو بشوئید. اگر لازم می‌دانید، هنگام رفتن به مدرسه یا محل کار لباس‌های زیر را عوض کنید.
کمی الکل بمالید. به‌عنوان یک مراقبت اضافی، می‌توانید کمی الکل در طول روز به زیر بغل یا نواحی بودار که محل تجمع باکتری‌هاست بمالید تا آنها را از بین ببرد.
غذاهای تند و ادویه‌‌دار نخورید. خوردن زیاد مواد غذائی حاوی سیر، کاری، یا زیر ممکن است به پراکنده شدن بوی آنها (اغلب تا ۲۴ ساعت بعد از خوردن) از منافذ پوست منجر شود. اگر مؤثر است، کمتر از این غذاها بخورید.
موهای زائد را بتراشید. چون بوی زیر بغل در مردان بیشتر است، بهتر است موهای زیر بغل را بتراشید. این موها مقدار زیادی عرق در خود نگاه می‌دارند و مکان خوبی برای رشد باکتری‌ها هستند.

مزایا و معایب ژل‌های ضدعفونی‌کننده
ژل ضدعفونی‌کننده جای صابون را نمی‌گیرد

صابون‌های معمولی، ترکیبی از اسیدهای چرب، روغن‌ها و مواد ضدعفونی هستند؛ در حالی که صابون‌های آنتی‌باکتریال حاوی موادی هستند مانند تریکلوزان (یک ترکیب آلی محلول د‌ر آب که باکتری‌زداست)، الکل و گاهی ماده‌ای که از رشد باکتری‌ها جلوگیری می‌کند. صابون‌های آنتی‌باکتریال، باکتری‌ها را از بین می‌برند؛ در حالی که صابون‌های معمولی با شستشو باعث جدا شدن و دفع باکتری‌ها از محل می‌شوند. با دکتر حسین طباطبایی، متخصص پوست و مو، درباره همین موضوع گفتگو کرده‌ایم.

چرا صابون‌های آنتی‌باکتریال این‌قدر طرفدار دارند؟

ببینید؛ بیشترین اثر آنتی‌باکتریال‌ها در کشتن باکتری‌هاست. با این وجود، در مورد استفاده درازمدت از آنها اختلاف نظر وجود دارد. صابون‌های معمولی باکتری‌ها را از پوست جدا می‌کنند و سپس این باکتری‌ها شسته می‌شوند و یا هنگام خشک کردن دست، به دستمال یا حوله می‌چسبند، در حالی که محصولات آنتی‌باکتریال، باکتری‌ها را در همان محل از بین می‌برند.
استفاده از صابون‌های آنتی‌باکتریال ممکن است بتواند در صورت ایجاد بریدگی، از عفونت تا حدی جلوگیری کند (هرچند این مساله ثابت نشده است)، همچنین به علت کشته شدن باکتری‌ها، گسترش و انتقال فرد به فرد بیماری‌هایی نظیر سرماخوردگی‌ و آنفلوآنزا و گسترش باکتری‌ سالمونلا که ممکن است در گوشت ماکیان خام وجود داشته باشد، کاهش می‌یابد. پیشگیری از گسترش عفونت‌ها در اماکن بهداشتی از دیگر مزایای این صابون‌هاست. این محصولات برای افرادی که دچار نقص یا ضعف سیستم ایمنی هستند نظیر کسانی که مبتلا به سرطان هستند، می‌تواند مفید باشد.

و چه معایبی دارند؟

خب، درباره معایب استفاده از صابون‌های آنتی‌باکتریال، طبق مطالعه‌ای که نتایج آن توسط مرکز کنترل بیماری‌ها در آمریکا منتشر شده، می‌شود گفت که استفاده از این صابون‌ها مزیتی به صابون‌های معمولی در کاهش میزان سرماخوردگی ندارد. برخی از محصولات آنتی‌باکتریال، به خصوص آنهایی که به جای الکل یا سفیدکننده، از مواد سنتتیک استفاده می‌کنند، خطر ایجاد ارگانیسم‌های مقاوم در برابر آنتی‌باکتریال‌ها و آنتی‌بیوتیک‌ها را دارند. عده‌ای از محققان بر این باورند که صابون‌های آنتی‌باکتریال نباید برای افراد سالم خانواده مصرف شوند و مصرف آنها باید محدود به مکان‌هایی باشد که مورد نیاز است مانند بیمارستان‌ها و خانواده‌هایی که در آنها افراد بیماری وجود دارند که خطر ابتلا به عفونت باکتریال در آنها بالاست. برخی محققان معتقدند که آنتی‌باکتریال‌‌ها مزیتی نسبت به صابون‌های معمولی در کاهش میزان عفونت و بیماری ندارند. مطالعاتی مانند آنچه روی 224 نفر از افراد خانواده‌های مختلف انجام گرفت، نشان داد که میزان مقاومت باکتریال در گروه آنتی‌باکتریال نسبت به صابون‌های معمولی افزایش نیافته. همچنین اثبات نشد که استفاده از این صابون‌ها به جای صابون‌های معمولی باعث ایجاد فضایی سالم‌تر در خانه‌ها شود. مواد شیمیایی سنتتیک موجود در این صابون‌ها بعد از شسته شدن و دفع در فاضلاب، ممکن است برای محیط زیست خطرناک باشند. همچنین مشخص نیست که آیا رشد در محیطی بیش از حد تمیز برای کودکان مفید است و یا اینکه حدی از مواجهه میکروبی برای تکامل سیستم ایمنی کودکان لازم است. ضمنا این صابون‌ها باکتری‌های مفید روی پوست را نیز از بین می‌برند و قیمت بیشتری نیز دارند.

ژل ضدعفونی‌کننده دست که نیاز به شستشو ندارد، چطور؟

این ژل، مایعی است که معمولا برای از بین بردن سریع باکتری‌ها و ویروس‌های موجود روی پوست دست به کار می‌رود. کلا ژل‌های ضدعفونی کننده، صابون نیستند. آنها حاوی الکل هستند که نسبت به تریکلوزان و ژل گزیلنول سریع‌تر روی باکتری‌ها اثر می‌کنند. این ژل‌ها نیازی به آب‌کشی و خشک کردن ندارند. به سرعت تبخیر می‌شوند و نیازی به استفاده از آب یا حوله و دستمال کاغذی برای خشک کردن آنها نیست. اغلب از این ژل‌ها زمانی استفاده می‌شود که شستشوی دست‌ها با صابون و آب امکان‌پذیر نیست. این ژل‌ها می‌توانند باکتری‌ها را از بین ببرند اما قادر به از بین بردن آلودگی و چرک قابل مشاهده روی دست‌ها نیستند. مرکز کنترل بیماری‌ها در آمریکا مصرف این ژل‌ها را زمانی مناسب می‌داند که دست‌ها آلودگی‌ قابل مشاهده ندارند. این مرکز همچنین گزارش کرده است که بهترین راه ضدعفونی دست‌ها، شستن آنها با آب و صابون به مدت 20 ثانیه است و مصرف ژل‌ها را در صورت عدم امکان این شستشو، مناسب می‌داند.

ژل‌ها از چه موادی تشکیل شده‌اند؟

انواع ژل‌ها، الکل، عامل ضخیم‌کننده، حلال الکل، نوعی مرطوب کننده، مواد معطر و رنگ. برای اینکه یک ژل ضدعفونی کننده موثر باشد، باید حاوی حداقل 60 درصد الکل باشد. هر قدر درصد الکل بیشتر باشد، ژل تاثیر بیشتری در نابود کردن میکروب‌ها دارد.

معایب این ژل‌ها چیست؟

الکل می‌تواند باعث خشک شدن پوست دست‌ها شود. به همین دلیل برخی از این ژل‌ها حاوی نوعی مرطوب کننده هستند که از این خشکی جلوگیری نمایند. شستشوی دست‌ها در صورتی که به روش صحیح انجام شود، یعنی تمام سطوح دست‌ها و ناخن‌ها به مدت 15 تا 20 ثانیه با آب و صابون شسته شود، به همان اندازه موثر است. ژل‌ها نیاز به زمان کمتری دارند؛ تا حدی که برای یک پرستار آی‌سی‌یو که در یک شیفت 8 ساعته مشغول به کار است، استفاده از ژل باعث یک ساعت صرفه‌جویی در زمان می‌شود. اگر ناخن‌ها به خوبی کوتاه نشده باشند و اگر زیورآلات استفاده شده باشد، ژل‌های ضدعفونی‌کننده نمی‌توانند به اندازه شستشوی با آب و صابون موثر باشند. مطالعات نشان داده‌اند که ژل‌های حاوی الکل، به نحو قابل اطمینانی روتاویروس را از بین می‌برند. مطالعه دیگری نشان داده است که مصرف مرتب ژل‌ها می‌تواند ابتلا به بیمار‌ی‌های گوارشی را تا حد 59 درصد کاهش دهد.

اگر توسط کودکانی که دست‌شان را زیاد به دهان‌شان می‌برند، مصرف شود؛ چه؟

در صورت بلع، این ژل‌ها می‌توانند مسمومیت با الکل ایجاد کنند. در آمریکا سالانه بیش از 12 هزار مورد مسمومیت با الکل ناشی از این ژل‌ها گزارش می‌شود. یک قاشق چای‌خوری از این ژل‌ها برای مسموم کردن یک طفل نوپا کافی است. این ژل‌ها قابل اشتعال هستند. احتیاطات لازم باید در موارد مذکور به عمل آید.

نحوه استفاده از ژل‌های ضدعفونی‌کننده چیست؟

جواهرات و زیورآلات باید از دست خارج شوند و بعدش چند قطره از ژل را (به میزان کافی و تا حدی که دست‌ها کاملا مرطوب شوند) روی کف یک دست می‌ریزیم. دست‌ها را به هم می‌مالیم. به مدت 25 ثانیه ژل را روی تمام سطوح دست‌ها و انگشتان می‌مالیم (یا تا زمانی که دست‌ها کاملا خشک شوند). اگر دست‌ها واضحا آلوده‌اند (آلودگی قابل مشاهده دارند)، شستشوی با آب و صابون الزامی است. برای ضدعفونی کامل، توجه به تمام سطوح دست‌ها، اطراف ناخن‌ها، لابه‌لای انگشتان و پشت شست و اطراف مچ ضروری است.

يك متخصص بيماري‌هاي پوست و مو با بيان اينكه ليزر براي درمان لك‌هاي صورت آخرين گزينه درماني است، گفت: بهتر است، لك‌هاي پوستي صورت با دارو درمان شوند.

دكتر سيما رسايي در گفت‌وگو با ايسنا اظهار كرد: استفاده از ليزر براي درمان مشكلات پوستي سودمند است اما نبايد فراموش كرد كه در استفاده از ليزر بايد به مسايلي توجه شود تا پوست به عوارضي دچار نشود.

وي افزود: به عنوان مثال افرادي با پوست سبزه تيره و يا پوست روشن كه براي درمان لك ناشي از حاملگي از ليزر استفاده مي‌كنند، ممكن است دچار عوارض پس از ليزر شوند.

رسايي با بيان اينكه ليزر انواع گوناگوني دارد، گفت: ليزر CO2 كه معمولا براي درمان آكنه، چين و چروك صورت و افتادگي پوست به كار مِي رود در صورتي كه با مراقبت‌هاي خاص انجام نشود عوارضي به همراه دارد.

عضو هيات علمي دانشگاه علوم پزشكي جندي‌شاپور اهواز خاطرنشان كرد: در زمان استفاده از ليزر لايه‌اي از پوست برداشته مي‌شود كه اسكار و جاي زخم آن باقي مي‌ماند و زخم بعد از دو هفته التيام مي‌يابد. در زمان بهبودي زخم ناشي از ليزر اگر مراقبت‌هاي ويژه‌اي مانند استفاده از كرم ضدآفتاب انجام نشود، ممكن است لك‌هاي قهوه‌اي رنگ در پوست ايجاد شود.

اين متخصص بيماري‌هاي پوست و مو ادامه داد: همچنين انتخاب صحيح نوع درمان از سوي پزشك براي انجام ليزر بسيار مهم است. برخي بيماري‌هاي پوستي مانند لك صورت با دارو درمان مي‌شوند و ليزر آخرين درمان براي اين نوع بيماري‌ها است.

رسايي با تاكيد بر ضرورت استفاده از كرم ضدآفتاب پس از استفاده از ليزر گفت: همچنين بايد در فصل تابستان تردد در زير نور مستقيم خورشيد كاهش يابد.

وي افزود: ليزر‌هاي عميق پوستي سبب ايجاد حالت سوختگي و گوشت اضافي مي‌شود. هرچند اين عارضه كمتر مشاهده مي‌شود اما بايد به آن توجه شود.

اين متخصص بيماري‌هاي پوست ومو تصريح كرد: با توجه به اين ‌كه واكنش متفاوت پوست افراد به ليزر بهتر است براي درمان لك صورت ابتدا به صورت آزمايشي از ليزر بر روي پوست بيمار استفاده شود و اگر موفقيت‌آميز بود و لك كم رنگ شد به صورت وسيع از ليزر در مورد آن بيماري خاص استفاده شود.

اگر شما هم از آن دسته از افراد هستید که لب هایشان ترک می خورد و خشک هستند این مطلب را مطالعه بفرمایید...
ترک خوردن لب‌ها مشکلی است که برخی از افراد با آن مواجه هستند. از دست رفتن رطوبت و خشکی سبب ترک لب‌ها می‌شود. اما لب‌ها چه‌گونه رطوبت خود را از دست می‌دهند؟ اگر شما هم عادت شایع زبان زدن به لب‌ها را دارید، شرایط مناسب برای ترک‌خوردن لب‌ها را فراهم کرده‌اید.
در هوای خشک، مثل اتاق دارای دستگاه حرارت مرکزی، رطوبت لب‌ها تبخیر می‌شود و شما به طور ناخودآگاه خشکی لب‌ها را احساس کرده و با زبان آنها را مرطوب می‌کنید. وقتی این رطوبت هم تبخیر شود، باز هم رطوبت بیشتری از لب‌ها خارج می‌شود. آفتاب سوختگی لب‌ها نیز شما را وادار به مرطوب کردن آنها کرده و بالاخره ترک خوردن آنها را به‌دنبال دارد.

از علل شایع دیگر واکنش آلرژیائی به رنگ های رژ لب‌ها است.
برخی افراد عمدتاً در گوشه‌های لب دچار ترک‌خوردگی می‌شوند که احتمالاً به‌خاطر شکل لب‌هایشان است. اگر در حالت استراحت صورت گوشه‌های لب‌ها پائین می‌افتند، بزاق دهان در آنجا جمع شده و باعث ترک خوردن آنها می‌گردد.درمان ترک خوردن لب، ترک خوردن لب‌ها آنها را تحریک‌پذیر و ناخوشایند می‌کند. اما همیشه راهی برای درمان آنها وجود دارد.

· آب نمک بزنید.
درمان نهائی ترک خوردن لب کمپرس کردن روزانه آنها با آب نمک سرد است. یک قاشق مرباخوری نمک را در نیم لیتر اب حل کنید. حوله‌ای را در آن خیسانده و چند دقیقه روی لب‌ها بگذارید. این کار را به مدت یک هفته هنگام رفتن به رختخواب انجام دهید.

· رطوبت را حبس کنید.
بلافاصله بعد از کمپرس کردن لب‌ها لایه‌ای ضخیم‌ نرم‌کننده لب، مثل وازلین یا لانولین روی لب بزنید تا رطوبت را در آن حفظ کند.

· کورتیزون بزنید.
اگر یک هفته کمپرس آب نمک و وازلین ترک لب‌ها را درمان نکرد، می‌توانید پماد هیدروکورتیزون یک درصد هم به آن اضافه کنید. پماد را زیر نرم‌کننده بزنید. این کار را دو هفته تکرار کنید.

· زبان نزنید.
خیس کردن لب‌ها با زبان کاری غیر ارادی مثل پلک زدن است.اما خودداری از آن اولین قدم در درماند ترک لب است. باید متوجه باشید که زبان زدن لب‌ها اولین عامل ترک‌خوردن آنهاست.

- چه وقت به پزشک مراجعه کنیم؟- ترک‌های لب تبدیل به چاک‌های بزرگ و شقاق شده است.

7 روش مفيد براي کاهش چين و چروک پوست

پوست ما به دلايل مختلفي دچار چروکيدگي مي شود. از
سرماي زياد و خشکي هوا گرفته تا بدي تغذيه و افزايش
سن و قرارگيري زياد در مقابل نور آفتاب. شايد تاکنون
شيوه هاي گوناگوني را براي جلوگيري از چروکيدگي
پوستتان امتحان کرده باشيد اما براي کاهش چروک هاي
پوست خود اين چند نکته را هم به خاطر داشته باشيد

;1 به پشت بخوابيد: انجمن علمي پوست آمريکا هشدار
مي‌دهد اگر مي‌‌خواهيد پوست‌تان دچار چروکيدگي نشود
به وضعيت صحيحي بخوابيد. چرا که بد خوابيدن يا
خوابيدن به شکم سبب ايجاد چروکيدگي پوست
مي‌شود.چروک‌هايي که در اثر خوابيدن به شکم روي پوست
ايجاد مي‌شود حتي ممکن است مدت‌ها بعد هم از بين
نرود.خوابيدن به يک پهلو چروک‌ها را افزايش داده و
چين‌هاي روي گونه‌ها و چانه را بيشتر مي‌کند.
2 بيشتر ماهي بخوريد: مخصوصا سالموننه تنها ماهي
سالمون بلکه ساير ماهي‌هايي که در آب‌هاي سرد زندگي
مي‌کنند منبع غني از پروتئين بوده و امگا3 فراوان
دارند. پروتئين‌هاي موجود در ماهي براي ساخت مجدد
سلول‌هاي پوستي لازم هستند. روغن امگا3 يکي از
مغذي‌ترين غذاها براي پوست بوده و براي جواني و
شادابي پوست بسيار مفيد و موثر هستند و به کاهش
چروکيدگي پوستي کمک شاياني مي‌کنند.;
3- اگر عينک لازم داريد، عينک بزنيد!انجمن پوست
آمريکا معتقد است چشمک زدن مداوم و مالش پوست اطراف
چشم سبب ايجاد چروک‌هايي در اطراف چشم و تغيير عضلات
صورت مي‌شود و حتي موجب ايجاد شيارهايي روي سطح پوست
مي‌شود. اين شيارها نهايتا به چروک پوستي منجر
مي‌شود. بنابراين در صورتي که براي کتاب خواندن نياز
به عينک داريد، حتما عينک بزنيد.همچنين وقتي
مي‌خواهيد در هواي آفتابي بيرون برويد از عينک
آفتابي استفاده کنيد چرا که عينک پوست اطراف چشم شما
را از آسيب‌هاي ناشي از آفتاب و بستن چشم‌ها محافظت
مي‌کند.;
4- استفاده از آلفاهيدروکسي:
اسيدآلفاهيدروکسي‌اسيد که نوعي اسيد ميوه طبيعي است،
موجب از بين رفتن لايه مرده سلول‌هاي پوستي مي‌شود و
اين سبب کاهش خطوط پوست و چين و چروک‌ها مخصوصا در
اطراف چشم مي‌شود. تازه‌ترين مدارک نشان مي‌دهد که
اين ماده با غلظت بالا به توليد کلاژن‌هاي پوستي کمک
زيادي مي‌کند.
5- کاکائو: در يک مطالعه در نشريه تغذيه منتشر شده
است محققان ابراز مي‌کنند کوکا حاوي دوفلاونيد مهم
به نام کاتيشن و اپي‌کاتيشن است که پوست را در مقابل
صدمات پوستي ناشي از آفتاب محافظت مي‌کند اين ماده
همچنين گردش خون سلول‌هاي پوستي را نيز بهبود بخشيده
و موجب آب‌رساني بهتر و صاف‌تر شدن ظاهر پوست
مي‌شود.
6- زياد از حد پوست‌تان را نشوييدبراساس مطالعات
مرکز پوست دانشگاه ميرلند شستشوي مدام پوست صورت با
آب شير سبب از بين رفتن روغن‌هاي پوستي که نوعي سد
محافظتي پوست محسوب مي‌شوند مي‌شود.همچنين سبب از
بين رفتن رطوبت پوست که پوست را در برابر چين و چروک
محافظت مي‌کند مي‌شود. صورت را بشوييد اما نبايد
شستشوي زياد انجام دهيد. مگر اينکه صابون‌هاي شما
حاوي مرطوب‌کننده و محافظ پوست باشد. سعي کنيد بيشتر
دستمال‌هاي مرطوب را به جاي صابون براي پاک کردن
پوست استفاده کنيد.
7- از ويتامين C موضعي استفاده کنيد: مطالعات
تازه در دانشگاه تولان نشان مي‌دهد مصرف ويتامين C
مي‌تواند موجب توليد کلاژن ‌شود و پوست را از اثرات
اشعه UV و UA محافظت مي‌کند. استفاده از ويتامين C
همچنين بيماري‌هاي التهابي پوست را برطرف مي‌کند و
از ايجاد چروکيدگي پوست جلوگيري مي‌کند.

مهر: چنانچه مادران باردار در سه ماهه اول بارداري به‌طور مرتب از مواد آرايشي استفاده کنند بر احتمال ناباروري فرزندان در آينده مي‌افزايند.


به گزارش نچرال نيوز، محققان اسکاتلندي اعلام کرده اند که چنانچه جنين در 12 هفته اول زندگي در رحم در معرض استفاده از مواد آرايشي باشد احتمال بروز ناباروري در سال‌هاي بعد در وي افزايش مي‌يابد و اين مورد صرف‌نظر از جنسيت جنين بوده و هم در دختران و هم در پسران ديده مي‌شود. با توجه به اينکه پوست بزرگ‌ترين ارگان در کل بدن است، هر نوع ماده‌اي از روي آن به سرعت جذب شده و با ورود به جريان خون تاثيرات خود را روي اندام‌هاي داخلي جنين مي‌گذارد. مشخص شده که استفاده از برخي مواد شيميايي موجود در انواع محصولات آرايشي و بهداشتي مي‌تواند توليد و ترشح طبيعي هورمون‌ها را به تعويق انداخته و يا اينکه متوقف کند و همين امر موجب بروز اختلالاتي در سيستم توليدمثل نيز خواهد شد. به همين دليل کارشناسان به مادران باردار توصيه مي‌کنند در اين دوران به ويژه سه ماهه اول کمتر از مواد آرايشي استفاده کنند و حتي‌الامکان از محصولات گياهي و طبيعي استفاده کنند تا صدمه اي به جنين نرسد.

ماسک ها با جدا کردن قسمت های خارجی سطح پوست ، سبب پاک سازی ان و لایه برداری سطحی پوست می شوند و از این رو پوست را شاداب و با طراوت می کنند .

دکتر "غلامحسین غفار پور " با بیان این مطلب افزود : آثار مثبت ماسک های میوه بر روی پوست محرز است زیرا این ماسک ها از ترکیبات غیرسمی متشکل از میوه ها هستند و این مواد با ایجاد پیوند بین سلول های پوست در خارجی ترین بخش پوست، موجب ریزش سطحی ترین قسمت آن و سبب طراوت و مرطوب تر شدن پوست می شوند.

وی خاطرنشان کرد: ماسک های میوه ای با تحریک سلول های بافت همبند موجب افزایش تولید کلاژن و الاستیک بخش میانی پوست می شوند و این امر باعث افزایش استحکام پوست می شود و در نتیجه چین و چروک پوست را کمتر می کند.

همچنین تولید رنگدانه های پوست را کمتر و پوست را روشن تر می کند.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران گفت : این ماسک های میوه به صورت طبیعی در نیشکر به صورت اسید کیلوکلیک ، در شیر ترش به شکل اسید لاکتیک ، در سیب درختی به نام اسید مالیک ، در میوه های ترش مانند پرتغال ، لیمو ترش و نارنج به صورت اسید سیتریک و در شیره تخمیر شده انگور به شکل اسید تارتاریک وجود دارند.

غفارپور تاکید کرد که استفاده از ماسک های میوه ای به تنهایی و یک تا دوبار در هفته برای پوست کافی است و افراد می توانند مخلوطی از سیب رنده شده، آب پرتغال یا نارنج و یا لیموترش را با آب ماست ترش مخلوط کنند و به مدت نیم ساعت روی پوست صورتشان قرار دهند و سپس با آب گرم شست و شو دهند ، بدین ترتیب پوستی روشن تر، شفاف تر و باطراوت تر خواهند داشت .

این متخصص در مورد تهیه ماسک های شیمیایی پوست توصیه کرد که مردم در هنگام خرید ماسک های شیمیایی از داروخانه ها به برچسب مجوز وزارت بهداشت ، درمان و اموزش پزشکی و طریقه مصرف بر روی آن ها توجه کنند.

● پاسخ به برخی باورهای غلط پیرامون تیغ های اصلاح
متخصصان پوست و مو همواره با بیمارانی مواجه می شوند که در نتیجه استفاده از تیغ (برای اصلاح موها) به عوارضی دچار شده اند، مثل جوش های پس از اصلاح در ناحیه گردن آقایان و جوش ها و لک های بعد از آن در ناحیه ساق پای خانم ها. اصلاح با تیغ (یا به اصطلاح shave کردن) عبارت است از برداشتن موهای صورت یا بدن توسط یک تیغ تیز به گونه یی که بتواند موها را همسطح پوست قطع کند.
اصلاح با تیغ عموماً در آقایان برای برداشتن موهای صورت و در خانم ها برای برداشتن موهای ساق پا و ساعد به کار می رود، منتها گاهی دیده می شود که خانم ها و آقایان موهای صورت، سینه، شکم، ساق پا، ران، ساعد، ناحیه شرمگاهی و دیگر قسمت های بدن را با تیغ اصلاح می کنند. در بیشتر جوامع، در خانم ها وجود موی صورت پسندیده نیست و یکی از راه های حذف این موها تیغ زدن است.
تاریخچه اصلاح کردن به صد هزار سال قبل از میلاد مسیح برمی گردد. در آن زمان انسان ها برای کندن موهای خود از دو تا گوش ماهی (صدف) استفاده می کردند، به گونه یی که موها را بین آنها گیر می انداختند و می کندند. اما استفاده از تیغ برای زدودن موها به سه هزار سال قبل از میلاد مسیح برمی گردد که در آن زمان از سنگ چخماق برای درست کردن تیغ های یکبار مصرف استفاده می کردند.
از همان زمان ها با به کارگیری فلزات، ساخت تیغ های دائمی از جنس مس شروع شد. امروزه تیغ های مسی هنوز هم در هند و مصر یافت می شوند. در یونان در پانصد سال قبل از میلاد، اصلاح کردن صورت در مردان بسیار رایج بوده است. امروزه اصلاح صورت با تیغ یکی از کارهای روزمره بسیاری از آقایان است که از دوران جوانی این کار را آغاز می کنند. برای بسیاری از آنها، داشتن صورتی صاف و اصلاح شده، برای آغاز یک روز خوب کاری اعتماد به نفس خاصی را به فرد می دهد.
در حال حاضر دو نوع کلی از تیغ های اصلاح وجود دارد، تیغ های مستقیم که در پیرایشگاه های مردانه به کرات مورد استفاده قرار می گیرند؛ بدین ترتیب که در یک وسیله فلزی خاص تیغ های یکبار مصرف برای هر بار استفاده جایگزین می شوند. دیگری تیغ های ایمنی هستند که در انواع مختلف ساخته می شوند، مانند تیغ های دولبه، تیغ های کارتریج و یکبار مصرف که در این میان تیغ های کارتریج گران ترین و تیغ های یکبار مصرف ارزان ترین انواع تیغ ها هستند.
کرم ها و صابون های اصلاح؛ کرم ها و صابون های اصلاح به عنوان یک لغزنده کننده (لوبریکانت) و مرطوب کننده عمل می کنند، همچنین نشان دهنده نواحی هنوز اصلاح نشده هستند. ژل های اصلاح ممکن است پوست را خشک کنند. اخیراً کرم های اصلاحی به بازار عرضه شده است که غنی از مواد نرم کننده و روغن هستند (مثل روغن TEA TREE که نقش ضدعفونی کننده دارد). روش ارزان تر از اینها، استفاده از صابون و درست کردن کف صابون با آب گرم و سپس استفاده از فرچه مخصوص اصلاح است.
ماشین های اصلاح؛ ماشین های اصلاح به وسیله تیغ های دوار که پشت یک صفحه فلزی سوراخ سوراخ قرار دارند، کار می کنند. این صفحه از برخورد مستقیم پوست با تیغ جلوگیری می کند. امروزه مدل های مختلف و متعددی از این ماشین ها وجود دارند که هدف همگی آنها اصلاح راحت تر، سریع تر و موثرتر است. جهت حرکت ماشین روی پوست بسته به نوع تیغ های شان متفاوت است. برای تیغ های مدور بهتر است حرکت دایره یی و برای تیغ های سیلندری یا نوسانی بهتر است به صورت حرکات بالا و پایین رونده باشد.
معمولاً ماشین های اصلاح نیازی به استفاده از لوسیون قبل یا بعد از اصلاح ندارند و می توان خشک استفاده کرد. نکته یی که وجود دارد این است که این ماشین ها باید برای هر فرد به صورت شخصی استفاده شود، چرا که تماس مستقیم این ماشین ها با پوست صورت می تواند عوامل عفونی میکروبی و قارچی را به راحتی به فرد دیگر منتقل کند. به همین دلیل توصیه می کنیم که حتی در صورت استفاده شخصی از دستگاه پس از هر بار استفاده صفحه فلزی با کمی الکل پاک شود.
برخی شرکت های سازنده، محلول های ضدعفونی کننده خاصی را برای استفاده بعد از اصلاح عرضه می کنند که می توان از آنها نیز استفاده کرد. پس از هر چند بار اصلاح صفحه فلزی دستگاه را جدا کرده، اولاً از لابه لای تیغ ها، قطعات مو را با فرچه های مخصوص کوچک پاک کنید و ثانیاً صفحه فلزی را با آب و صابون شسته و خشک کنید. اگر فردی موهای ریشش بلند باشد، باید ابتدا با قیچی یا یک دستگاه پیرایشگر الکتریکی موها را به حد کافی کوتاه کرده و سپس از ماشین های اصلاح استفاده کند.

● آیا تیغ موجب ضخیم شدن و افزایش رشد مو می شود
تیغ زدن موها تاثیری بر ضخیم شدن و افزایش رشد موها ندارد، اما موجب می شود موی در حال استراحت به فاز فعال برود و این همان چیزی است که متخصصان پوست و مو از آن هنگام لیزردرمانی استفاده می کنند، بدین ترتیب خانمی که می خواهد برای درمان موهای زائد صورت از لیزردرمانی استفاده کند باید قبل و حین درمان با لیزر، موهای زائدش را با تیغ اصلاح کند.

● آیا زدودن موهای زیر بغل به ویژه در خانم ها با سرطان سینه ارتباط دارد
پاسخ به این سوال بسیار مشکل است. در تحقیقی که در سال ۲۰۰۳ در مجله اروپایی پیشگیری از سرطان به چاپ رسید بین مصرف مکرر ضدعرق ها و خوشبوکننده ها و زدودن موهای زیر بغل با تیغ و به ویژه شروع سرطان سینه در سنین پایین ارتباطی وجود داشته است. در این تحقیق علت این مساله جذب بیشتر املاح آلومینیوم به دنبال تیغ زدن ناحیه مطرح شده است. املاح آلومینیوم مکرراً در ترکیبات خوشبوکننده و ضدتعریق زیر بغل به کار می روند.

● اصلاح با تیغ چه عوارضی را ایجاد می کند
بریدگی، خراشیدگی، تحریک و احساس گم کردن چیزی از عوارض اصلاح با تیغ محسوب می شوند. برخی افراد که دارای موهای مجعد هستند پاسخ التهابی نامناسبی به اصلاح با تیغ می دهند که به آن سودوفولیکولیت ریش یا RAZER BUMPS گفته می شود که ناشی از فرورفتن نوک موهای بریده شده با تیغ، داخل پوست و ایجاد جوش های التهابی است. بسیاری از عوارض را می توان با استفاده از تیغ تازه، مصرف زیاد لوبریکانت و پرهیز از فشار زیاد تیغ روی پوست و همچنین استفاده از فرچه اصلاح به حداقل رساند.
از عوارض دیگر تیغ خونریزی و نیز بر جا ماندن (گاهی از مواقع) جوشگاه های بدشکل روی پوست است. اگر افراد برای اصلاح از تیغ های شخصی استفاده نکنند امکان انتقال بیماری های ویروسی مثل ایدز و هپاتیت وجود دارد. به همین دلیل افراد هنگام مراجعه به پیرایشگاه ها و آرایشگاه ها، باید دقت کنند تیغ های مصرفی نو باشند. از دیگر مشکلات شایع استفاده از تیغ، سوختگی با تیغ است. در این حالت یک خراش خفیف قرمز رنگ ظاهر شده و معمولاً پس از چند ساعت، تا یکی دو روز (بسته به شدت آن) رفع می شود. در موارد شدید، سوختگی می تواند با جوش هایی در اطراف موهای اصلاح شده یا جوش های چرکی همراه شود.
سوختگی به ویژه در افرادی که موهای ضخیم را در نواحی با پوست حساس تیغ می زنند (مثل کشاله ران، زیر بغل، سینه و ریش) شایع تر است. از دیگر علل سوختگی با تیغ، تیغ زدن های پشت سر هم، استفاده از تیغ کند، اصلاح با تیغ به صورت خشک، فشار زیاد هنگام اصلاح، اصلاح بیش از حد سریع یا خشن و اصلاح در خلاف جهت رویش موها است. راه های پیشگیری از این سوختگی عبارتند از مرطوب کردن صورت، استفاده از فرچه اصلاح و کف صابون، استفاده از ژل مرطوب کننده، اصلاح در جهت رویش موها، اجتناب از اصلاح کردن های مکرر و پشت سر هم، پرهیز از خاراندن یا تحریک بعد از اصلاح، پرهیز از فرآورده های محرک مثل ادکلن و عطرها روی ناحیه اصلاح شده و استفاده از کرم های after shave حاوی نرم کننده ها و مرطوب کننده.

● آیا تیغ های مصرفی خانم ها با آقایان تفاوتی دارد
برخی از کارخانه ها تیغ هایی طراحی کرده اند که کارتریج آنها با ظرافت خاصی روی پوست قرار می گیرد، اصلاح کاملاً نزدیک پوست انجام می شود و حداقل تحریک را روی پوست حساس خانم ها به دنبال دارد و به آسانی نیز قابل استفاده است.