اسامی شهدای دفاع مقدس ( غ )

بهرام در سال 1345 متولد شد و در «محله‌ي جفره ماهيني» شهر بوشهر رشد نمود. او فرامين دين مبين نبي‌اکرم (ص) را از مادر آموخت و با شور و اشتياق به مدرسه رفت تا توشه‌اي از علم روز بردارد.
بهرام با پيروزي انقلاب به عضويت بسيج درآمد و ضمن نگهباني در بسيج، همراه پدر در جلسات مذهبي مسجد و حسينيه محل نيز شرکت مي‌کرد. غريبي علاقه‌ي زيادي به امام (ره) داشت و عاشقانه فرمان ايشان را اجرا مي‌کرد. تحصيلاتش را تا اخذ مدرک ديپلم از دبيرستان اميرکبير ادامه داد.
با شهيد حسين خسرواني دوستي نزديکي داشت و به همراه او و ديگر جوانان محل، گروه مقاومت «جفره ماهيني» را تأسيس کرد. با شروع جنگ، مردانه سلاح بر دوش گرفت و دلاورانه جنگيد. يک مرتبه به دليل اصابت ترکش به کمر و ستون فقراتش مجروح شد و به مدت سه ماه بستري گشت، به گونه‌اي که حتي قادر به حرکت نبود. بار دوم از ناحيه ران مصدوم گرديد اما خبر شهادت مجيد بشکوه باعث شد بستر بيماري را ترک کند و به ميدان رزم بازگردد تا انتقام خون مجيد و ديگر شهدا را از بعثيان بگيرد. غريبي حماسه‌هاي بي‌نظيري در عمليات بدر، خيبر، والفجر8 و کربلاي 5 از خود به جا گذاشت.
و سرانجام در روز سوم بهمن‌ماه سال 1365 در سن 20 سالگي در شلمچه و در عمليات کربلاي 5 آسماني شد و نامش در دفتر شاهدان ايران ثبت گرديد.
پيکر مطهرش را 11 سال بعد در بهشت صادق (ع) به خاک سپردند.

منبع:كتاب بيرق افراشته

ليلا در سال 1355 در شهر تهران پا به عرصه هستي گذارد. از همان سالهاي آغازين زندگي علاقه زيادي نسبت به پدرش غلامعلي داشت و سعي مي کرد رضايت او را در تمام امور به دست آورد او که به تازگي به سن تکليف رسيده بود و حجاب موازين شرعي را کاملاً رعايت مي‌کرد. ليلا در روز دوازدهم فروردين ماه سال 1364 بواسطه بغض و نفرت بعثيان به شهادت رسيد او به همراه پدر و برادرش مهدي و خواهرش طيبه به آسمان پر گشود وقتي پيکرش را از زير خروارها خاک بيرون آوردند هنوز روسري‌اش بر سرش بود.

منبع:كتاب آينه و شقايق جلد2ص96

عباس در سال 1332 در دمشهر از توابع شهرستان ميناب در خانواده‌اي نسبتاً مستمند به دنيا آمد.
وي که از همان کودکي در هاله‌يي از نور و ايمان قرار داشت، از کاستي‌هاي زندگي خم به ابرو نمي‌آورد و علي‌رغم وجود مشکلات طاقت‌فرساي مالي، دوره‌ي شش ساله‌ي ابتدايي را در زادگاهش به پايان رساند اما فقر مالي اجازه‌ي ادامه‌ي تحصيل به او نداد. با اين حال هيچ‌گاه دست از مطالعه به خصوص در مقوله‌هاي مذهبي برنداشت. پانزده سال بيشتر نداشت که از نعمت داشتن پدر محروم شد.
عباس نوجوان، سرپرستي خانواده را در کنار والده‌ي زحمتکش خويش به عهده گرفت. مردانه و شرافتمندانه در پي کسب معيشت حلال جهت اداره‌ي خانواده تلاش مي‌کرد. در اين مدت چند سال را در شيخ‌نشين‌هاي خليج‌فارس به کار و کسب گذراند. تا اين‌که – بالاخره – به عنوان پيک اداره‌ي پست شهرستان ميناب به استخدام شرکت پست درآمد. با وجود مشکلات فراوان شغلي، هيچ‌گاه از انجام برنامه‌هاي مذهبي غفلت نمي‌کرد و در مساجد و روضه‌خواني‌ها حضور فعال داشت. به همين دليل مشوق و مربي خستگي‌ناپذيري براي جوانان در اين زمينه بود و همين ويژگي‌ها او را امين مردم کرده بود.
او در سنّ 26 سالگي ازدواج کرد که ثمره‌ي اين ازدواج يادگاري‌ست به نام محمد. دوران انقلاب عزيزترين دوران عمر کوتاه او بود و عشق به امام (ره)، در تمام وجود او موج مي‌زد. در سال 1361 – از طريق بسيج سپاه – عازم جبهه‌هاي حق عليه باطل شد و در عمليات رمضان – در تاريخ 23/4/1361 – در سنّ 29 سالگي در حالي که در پيکار با خصم دون، کبوترِ سبکبالِ پيام‌رسانِ رزم‌آوران هم‌رزمش بود، ديگر کسي او را نديد!

منبع:كتاب منظومه ملكوت جلد 2   -  صفحه: 141

محمدرحيم غفارزاده در دي‌ماه 1302 در خانواده‌يي محقر و مذهبي پا به عرصه‌ي وجود نهاد.
بعد از طي دوران کودکي در يکي از دبستان‌ها دوران ابتدايي را طي کرد.
اما به علت فقر مالي نتوانست ادامه‌ي تحصيل دهد. در يک مغازه‌ي خياطي مشغول به کار شد. چندين سال به اين کار ادامه داد؛ اما به علت ضعف جسماني – به توصيه‌ي پزشکان – تغيير شغل داد و يک حجره‌ي پارچه‌فروشي باز کرد. در اين ايام با صداقت کامل کار مي‌کرد و از نوجواني در مساجد و هيأت‌هاي مذهبي و جلسات قرآن و دعاي کميل و ندبه شرکت مي‌کرد به طوري‌که در آن زمان به شيخ رحيم معروف شده بود و اکثر فاميل براي رفع اشکالات شرعي و خواندن حمد و سوره به ايشان مراجعه مي‌کردند.
و در سال 1352 به فرمان حضرت آيت‌الله نجفي بروجردي صندوق اعانه‌ي يتيمان بي‌بضاعت بروجرد تأسيس شد و غفارزاده از جمله بنيانگذاران و عضو هيأت رئيسه‌ي اين انجمن محسوب مي‌شد و تا آخرين لحظه‌ي حيات در اين امر خير پيشقدم بود و مواقع بيکاري خود را به جمع‌آوري اعانه براي يتيمان در سطح شهر مشغول بود. در سال 1355 اولين کلاس راهنمايي شبانه در بروجرد داير شد. او بلافاصله دراين کلاس ثبت‌نام کرد و با جديت و علاقه‌ي فراوان با مشکلات زيادي که سر راه داشت، به تحصيلات خود ادامه مي‌داد و در حين تحصيل به استخدام اداره‌ي پست بروجرد به عنوان نامه‌رسان مشغول شد.
بالاخره در همان سال‌هاي اول جنگ موفق به اخذ ديپلم بازرگاني شد. در زمان موشک‌باران، لحظه‌اي در کار خود کوتاهي نمي‌کرد و در اسرع وقت نامه‌هاي مردم را به ايشان مي‌رساند. او علاقه‌ي شديدي به عزاداري اباعبدالله الحسين (ع) داشت و در منزل خود سقاخانه برپا کرده بود. يک روز با خط خوش روي يک ورق کاغذ نوشت: « در بزم عزاي حسين (ع) جاي شهدا خالي! » گويا مي‌دانست که روزي خود به جمع آنان خواهد پيوست. پس از گذشت سال‌ها از شهادت وي آن نوشته، زينت‌بخش سقاخانه است.
وي عضو هيأت رئيسه‌ي صندوق ايتام، عضو اصلي شوراي اسلامي مسجد محل، رئيس انجمن اسلامي اداره‌ي پست و رئيس صندوق انتخابات بود. او در دوم بهمن سال 1365در بمباران شهر در سنّ 63 سالگي به خيل شهيدان پيوست. از او سه فرزند به يادگار مانده که فرزند بزرگش در سالگرد شهادت ايشان موفق به اخذ دکتراي دندانپزشکي گرديد که براي شهيد يک کانون قرض‌الحسنه‌ي فاميلي به نام شهيد محمدرحيم غفارزاده تأسيس کرده است.

منبع:كتاب منظومه ملكوت جلد 2   -  صفحه: 145

علي غفاري به سال 1347ش در شهر همدان به دنيا آمد. تحصيلاتش را تا اول راهنمايي ادامه داد و به دليل مشکلات زندگي موفق به ادامه تحصيل نشد و مشغول به کار شد.
عمده فعاليت او در دوران انقلاب در بسيج مسجد بود و قبل از آن به کشاورزي مي‌پرداخت. با شروع جنگ تحميلي تمايل داشت حضوري فعال و مؤثر در دفاع عليه رژيم بعثي عراق داشته باشد از اين رو از طريق پادگان ابوذر عازم جبهه شد.
تا اينکه در تاريخ 19/12/62 در عمليات خيبر به عنوان امدادگر حضور يافت و بر اثر اصابت ترکش خمپاره به سرش در منطقه طلائيه شربت شهادت را نوشيد. علي 15 ساله بود اما روحي بزرگ در وجود خود داشت و با از خودگذشتگي سعي داشت از ميهن، ملت و دين خود دفاع کند و نيروي مهاجم عراقي را منهدم کند.

منبع:يادنامه5600 شهيد دانش آموز و شهيد فهميده  

روز دوم اولين تابستان گرم و شرجي سال 1343 در محله‌ي " قطب‌الدين " شهرستان لامرد چشم به جهان گشود. نوبهار زندگي را با شادي‌هاي کودکانه در گهواره‌ي مردمي خون‌گرم و صميمي سپري کرد. در دوران انقلاب، چهارده ساله بود که به درياي خروشان نهضت پيوست.
پس از پيروزي انقلاب براي ادامه‌ي تحصيل در مقطع متوسطه، به شيراز رفت و در دبيرستان خرد مشغول تحصيل شد. با آگاهي از کار تشکيلاتي و براي مقابله با ضدانقلاب به عضويت حزب جمهوري اسلامي درآمد و با شرکت در انجمن اسلامي دبيرستان، به آگاه کردن دانش‌آموزان و مبارزه با عناصر گروهک‌ها پرداخت. در ايام فراغت از تحصيل به زادگاهش بازمي‌گشت و با سخنراني‌هاي دلنشين خود، جوانان را به پاسداري از انقلاب فرا مي‌خواند. در سال 1361 دل به درياي ايثار و حماسه سپرد و پس از نطقي حماسي در مقابل بسيج لامرد، رهسپار جبهه شد.
در عمليات رمضان، در حالي که با پايي آماسيده مشغول فتح دژهاي دفاعي دشمن بود، به محاصره‌ي خفاشان بعثي درآمد و مظلومانه در تاريخ 23/4/1361 در سن 18 سالگي به شهادت رسيد. روز بعد، خورشيد در حالي از افق خونين شلمچه سر برآورد که دشت از پيکر سترگ قهرمانان، ستاره‌باران بود.

منبع:كتاب حديث عاشقان صفحه 352

محمدحسن غفاري در سال 1340 در يک خانواده‌ي متوسط و مذهبي چشم به جهان گشود.
تحصيلات ابتدايي، راهنمايي و دبيرستان خود را در سايه‌ي تعليمات و کوشش‌هاي پي‌گير خانواده‌اش پشت‌سر گذاشت. دست تقدير وجود نازنين پدر را در ايامي که او سرمست از اتمام دوران ابتدايي و راهنمايي بود، گرفت و اين‌گونه او را در مسير خطير و پرفراز و نشيب مسئوليت و نگهداري از خانواده تنها گذارد و او نيز به نحوي شايسته از عهده‌ي اين امر مهم برآمد.
با شروع نهضت پرشور امام خميني (ره) در کنار توجه به امور خانواده، چشم از حوادث جاري به ويژه تأکيدات رهبري انقلاب مبني بر محو حکومت طاغوت فرو نگذاشت و به وسع خويش و بر اساس درک و آگاهي ويژه‌اي که از حرکت مقدس انقلاب به مرور زمان پيدا نمود، در راستاي تحقق حکومت اسلامي کوشيد. پس از پيروزي انقلاب به شکل گسترده‌اي در تشکيل بسيج مستضعفين همت گمارد که از ايشان مي‌توان جزو نخستين گروه‌هايي ياد کرد که از محله‌ي " سرپيرگرگان" با هدف فراگيري آموزش‌هاي نظامي عازم شدند. پس از اتمام دوره‌ي آموزشي با شور و ولع خاص آموخته‌هاي خود را در اختيار بسيجيان عاشق قرار داد.
غفاري در زمان فعاليت‌هاي مسلحانه‌ي منافقين وابسته به استکبار، با آگاهي و بينش خاص عليه فعاليت‌هاي آنان مقاومت نمود و خاري گشت در چشم آناني که درصدد بودند نعمت امنيت را که انقلاب به مردم ارزاني داشت از دست آنان بازگيرند. روح ناآرام وي در طلب کمال، لحظه‌اي آرام نداشت؛ لذا سپاه پاسداران انقلاب اسلامي را مأمني يافت براي رسيدن به آمال و آرزوهاي معنوي خود، از اين رو عضو رسمي اين نهاد مقدس شد و در همان ايام نخستين با قبول فرماندهي گروهي از عزيزان سپاه عازم جنگل‌هاي آمل شد تا خواب را بر چشم کوردلان منافق حرام نمايد. در سال 1361 عازم جبهه‌هاي نور عليه ظلمت شد و در سمت معاونت واحد طرح و عمليات، دور جديدي از فعاليت‌هاي جهادي و انقلابي خود را آغاز کرد و تا سمت معاونت اطلاعات و عمليات لشکر 25 کربلا پيش رفت که اين توفيق تنها در سايه‌ي همت و استعداد سرشارش قابل توجيه و ارزيابي است.
محمدحسن سرانجام پس از سال‌ها مجاهدت در مرحله‌ي ششم عمليات غرورآفرين کربلاي 5 بر اثر حملات هوايي بعثيون عراق سال 1365در سنّ 25 سالگي به فيض عظيم شهادت نايل شد و به ديار معبود شتافت.

منبع:ماهنامه سبز سرخ   -  شماره مجله: 44

حميد غفاري دلاورمردي از تبار يلان شهرستان اروميه استان آذربايجان غربي بود.
او در سال 1339 در آغوش امن مادر جاي گرفت و از آغازين سال‌هاي حيات به آيين اسلام علاقمند گشت.
حميد اندک زماني بعد به تحصيل علوم اسلامي روي آورد و ملبس به لباس روحانيت شد.
با پيروزي انقلاب در جرگه سبزپوشان لشکر توحيد قرار گرفت و همراه سپاهيان اسلام به ميدان رزم شتافت و سرانجام در تاريخ 24/4/1361 در سن 22 سالگي به بيکران آسمان بال گشود.

منبع:مجله شاهد   -  شماره مجله: 271-  صفحه: 16

سال 1336 مهمان شهر تبريز شد؛ کودکي پرشور و مهربان که در سايه‌سار دستان پرمهر خانواده رشد نمود و آموختن را همانند ديگر هم‌سالان خود آغاز کرد. حسن بعد از اخذ مدرک ديپلم در آموزش و پرورش استخدام شد و به عنوان مدير مدرسه‌ي يکي از روستاها مشغول فعاليت شد.
او به ياري کودکان روستا مدرسه‌ي کوچکي ساخت و خود آخرين درس را براي بچه‌ها خواند. در اين زمان حسن تصميم گرفت سلاح به زمين افتاده‌ي سه پسرخاله و يک پسر عموي شهيد خود را بردارد و با لباس خاکي بسيج، راهي جبهه شود.
غفاريان همراه تيپ زرهي لشکر 31 عاشورا با سمت فرمانده‌ي گروهان شهيد مدني، قدم بر عرصه‌ي ايثار نهاد.
وي سرانجام پس از 6 ماه نبرد دلاورانه در عمليات خيبر در جزيره‌ي مجنون عاشقانه در خون سرخ خود غلطيد و پرواز سرخ را در تاريخ 7/12/1362 تفسير کرد.
پيکر اين دلاورمرد 26 ساله عرصه‌ي عشق و جهاد سال‌ها بعد به خاک وطن بازگشت.

منبع:كتاب آموزگاران شهادت جلد2 صفحه 255

ابراهيم غفراني فرزند غفور در سال 1342 در روستاي (سراب تخته جان) از توابع شهرستان بيرجند ديده به جهان گشود. در سه سالگي مادرش را از دست داد و از محبت مادري محروم گرديد. دوره ابتدايي را در مدرسه روستا گذراند و چون امکان تحصيل بيشتر در زادگاهش نبود، ترک تحصيل کرد. پس از آن همراه پدر به کشاورزي و دامداري پرداخت.
فقر مادي و کارهاي سخت کشاورزي از او جواني مقاوم و صبور ساخت. در پانزده سالگي براي پيدا کردن کار به بندرعباس و پس از مدتي به قم رفت. در قم در يک مرغداري مشغول به کار شد. ضمن کار از امور معنوي و آموختن قرآن غافل نمي‌شد و قرآن را با صوت زيبايي تلاوت مي‌کرد. در هنر خطاطي نيز مهارت داشت.
از آغاز انقلاب به امام (ره)‌علاقمنند شد. اين علاقه به عشقي مبدل شد هنگامي که به سن سربازي رسيد جهت آموزش وارد پادگان 04 بيرجند شد. و پس از پايان دوره آموزشي عازم جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل گرديد. وي در منطقه «ابوغريب» سمت ديده‌باني داشت.
هنوز دو هفته از خدمتش در جبهه نمي‌گذشت که در سنگر ديده‌باني از ناحيه ران مورد اصابت ترکش خمپاره قرار گرفت و بر اثر خونريزي شديد در تاريخ بيست و نهم شهريورماه سال 1364 در سن 22 سالگي به لقاء الله پيوست.
پيکر پاک شهيد پس از تشييع در بيرجند به زادگاهش انتقال يافت و در آرامگاه ابديش به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجند جلد 2 صفحه 535

مهديه در سال 1354 در شهر تهران متولد شد، مادر سر از پا نمي‌شناخت. با توکل به خدا به پرورش او همت گماشت.
تا اين‌که خزان روزگار گل او را پرپر ساخت.
مهديه در سن 12 سالگي به علت حمله‌ي موشکي رژيم بعثي عراق به همراه پدر(محمد علي) مادر (عذرا مجدآبادي) خواهر (کبري) برادر (هادي) ، در تاريخ 18/12/1366 به مقام رفيع شهادت نايل آمد و به وصال محبوب رسيد.

منبع:كتاب آئينه و شقايق جلد 1 صفحه 136

قدم‌علي در سال 1344 در آغوش خسته محمدعلي جاي گرفت، پدر از جور زمان بر فرزندش مي‌ترسيد لذا به درگاه الهي سر تعظيم فرود آورد و از خدا خواست تا اين فرزند به حقيقت رهرو اميرمؤمنان (ع) گردد، گرچه علي کوچک بود، که قدم در رکاب علم نهاد و تا اخذ مدرک سيکل تحصيل نمود.
سپس حرفه برق‌کاري را آموخت و بعد از تبحر در اين حرفه به کسب معاش پرداخت. انقلاب که به پيروزي رسيد. شور تازه‌اي در زندگي او دميده شد، او در انجمن‌هاي اسلامي خصوصاً انجمن اسلامي دانش‌آموزان حضور يافت و کم‌کم در پايگاه مقاومت بسيج ثبت‌نام کرد، علي گاهي اوقات به همراه پدر به صحرا مي‌رفت تا پدر را در شغل دامپروري ياري رساند، صبر و استقامتش آنجا به امتحان گذاشته شد، در اثر حادثه‌اي لباسش آتش گرفت و پايش به شدت سوخت، او با اينکه مجبور شد يک‌ماه از مدرسه غيبت کند، اما هيچ‌کس را از درد و رنج خود آگاه نساخت.
امتحانات خود را با موفقيت پشت سر گذاشت، او در امتحاني بزرگ‌تر برنده شد، جنگ سخت‌ترين آزمايش الهي براي مؤمنين بود، علي در سنين نوجواني پا در ميدان جهاد نهاد و در عمليات محرم (16/8/1361) به حقيقت ايمان دست يافت موسيان قتلگاه او گشت و براي هميشه در گلزار شهداي زادگاهش در منطقه رهنان (اصفهان) آرميد.

منبع:كتاب سرگذشت سرافرازان جلد 1 صفحه 307

محمد کلوخ‌غلامي فرزند محمد در سال 1343 در روستاي تخته‌جان از توابع شهرستان بيرجند چشم به جهان گشود. دوران طفوليت و کودکي را در آغوش پدر و مادري مؤمن و مهربان پشت‌سر گذاشت. وي به دليل مشکلات اقتصادي، از تحصيل محروم ماند و همراه پدر و مادرش به کار کشاورزي و دامداري مشغول شد. بعدها با عشقي که به تحصيل داشت، در کلاس‌هاي شبانه شرکت کرد و دو سال درس خواند.
علاقه‌ي زيادي به پوشيدن لباس مقدس سربازي داشت و همين امر باعث شد به خدمت سپاه‌پاسداران درآيد. او دوره‌ي آموزشي را در بيرجند گذراند. سپس به لشگر ويژه‌ي شهدا انتقال يافت و مدت 9 ماه همراه لشگر ويژه‌ي شهدا در جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل به عنوان آرپي‌جي‌زن حضور يافت و دلاورانه با دشمن متجاوز به نبرد پرداخت. سرانجام در تاريخ پنجم آذرماه سال 1362 در منطقه سردشت هدف دشمن قرار گرفت و در سن 19 سالگي به همراه 3 نفر ديگر از همرزمانش به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمدند. پيکر پاک او پس از تشييع در شهرستان بيرجند به زادگاهش منتقل و به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجند ج 2 صفحه 539