اسامی شهدای دفاع مقدس ( ع )

احمد در سال 1345 ديده به جهان هستي گشود.
روزهاي کودکي‌اش را در روستاي ريز سپري کرد، زمان به تندي مي‌گذشت و او در جلسات ذکر اهل بيت (ع) با فرهنگ ايثارگري و شهادت آشنا شد.
در 6 سالگي به مدرسه رفت و در تعطيلات تابستان در کلاس‌هاي قرآن شرکت مي‌کرد. بعد از طي دوران دبستان وارد مدرسه راهنمايي شد و با شروع جنگ تحميلي در تشکيل انجمن اسلامي در مدرسه راهنمايي و تشکيل جلسات مذهبي و پخش نوارها و کتاب‌هاي مذهبي نقش عمده‌اي ايفا نمود.
احمد در زمان تحصيل در دوره‌ي راهنمايي در سال 1361 نداي امام امت را لبيک گفت و در 16 سالگي براي گذراندن دوره‌ي آموزشي يک ماه راهي سرزمين نور شد.
عارفي دلاورانه از کيان ايران اسلامي دفاع نمود و سرانجام در جبهه کوشک هنگام تکميل نمودن خط مقدم جبهه با ماشين عازم آن‌جا شد. نرسيده به نقطه مقصود خمپاره‌ي 160 از سوي دشمن به سوي آنان پرتاب شد و از ناحيه‌ي سر مورد اصابت ترکش قرار گرفت.
روز 18 مرداد ماه سال 1361 روز عروج احمد بود و بالاخره در 16 سالگي در جنت‌الشهدا بخش ريز به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب اسطوره هاي جاويد   -  صفحه: 193

علي عاشقي در پاييز سال 1346 در روستاي رمضان قلعه از توابع شهرستان درگز در خانوادهاي روستايي و کشاورز متولد شد.
او که اولين فرزند خانواده بود همراه پدر و مادر بار سنگين تأمين مخارج زندگي را به عهده داشت و اين مانع بزرگ او براي ادامه تحصيل بود اما هيچ‌گاه شکوه‌اي از اين بابت نداشت زيرا کمک به والدين و تلاش براي روزي را مقدس مي‌شمرد.
پس از رسيدن به سن قانوني براي دفاع از عزت و شرف اين مملکت عازم جبهه‌هاي نبرد شد. او که مي‌دانست شهادت بهترين پايان و خوشترين سرانجام هر مسلماني مي‌باشد هنگام وداع با مادرش از او خواست حضرت زينب (س) را الگوي خود قرار دهد.
علي عاشقي در تاريخ 21/1/67 بر اثر اصابت خمپاره و تنها بيست روز پس از اولين اعزامش به پنجوين در سن 21 سالگي به ديار باقي شتافت و هيچ اثري از پيکر پاکش باقي نماند و 6 سال بعد از شهادتش تنها يادگارش (پلاک شناسايي) در مناطق عملياتي يافت و به خانواده‌اش تحويل داده شد. مزاري در گلزار شهداي روستاي رمضان قلعه و به ياد شهيد بنا نمودند.

منبع:كتاب گلواژه هاي شهادت جلد 10 صفحه 70

محمد در روز اول آذر ماه سال 1344 در خانواده‌اي روحاني در شهر کنگان چشم به جهان گشود. از 7 سالگي قدم به محيط مدرسه گذاشت و تا کلاس دوم راهنمايي تحصيل کرد. در سال 1357 از محضر آيت‌اله مدني (ره) که توسط رژيم منحوس پهلوي به کنگان تبعيد شده بود، بهره‌هاي فراوان برد و مورد تفقد و محبت فوق‌العاده ايشان قرار گرفت.
با اوج‌گيري انقلاب، عاشوري در صف مجاهدين راه يافت و بخش اعلاميه‌هاي حضرت امام (ره) را پذيرفت. با پيروزي انقلاب در ايام تعطيلي مدارس در کميته امداد امام (ره) در بخش فرهنگي فعاليت افتخاري داشت.
از آغاز جنگ محمد در عمليات‌هاي بزرگ شرکت کرد و در گردان زرهي خط‌‌‌‌‌‌‌ ‌شکن و در عمليات ثامن‌الائمه (ع)، بيت‌المقدس و فتح‌المبين آرپي‌جي‌زن بود. در عمليات محرم همراه گردان ضد زرهي به عين‌خوش رفت و در آنجا در تاريخ 18/8/1361 در سن 17 سالگي به سوي کوي دوست پر کشيد.
مزار پاکش در شهرستان کنگان قرار دارد.

منبع:ماهنامه عرشيان   -  شماره مجله: 26

در روز نهم ارديبهشت ماه سال 1332 در شب ولادت امام زمان (عج) زمين و آسمان غرق در شادی بودند که کودکی آسمانی با نام زيبای مهدی همنام با آخرين امام شيعيان در شهرري تهران چشم به جهان گشود. مهدی کودکی نه ساله بود که پدرش در آخرين روز حيات برايش از ظلم و جور حکومت پهلوی گفت و از دنيا رفت او هيچگاه آن شب را از ياد نبرد، تا يک روز انتقام تمام مظلومين را از حکومت بگيرد. مهدی پس از اخذ مدرک ديپلم به سربازی اعزام شد اما با شنيدن پيام تاريخی امام (ره) از پادگان فرار کرد.
دادگاه نظامی شاهنشاهی او را به علت فرار به همراه چند سرباز ديگر به اعدام محکوم کرد پس از پيروزی انقلاب اسلامی به همراه شهيد سپهبد قرنی به محافظت از ستاد مشترک ارتش پرداخت، و مدتي بعد خود را به پادگان سنندج معرفی کرد. عاصی تهرانی پس از اتمام دوره خدمت سربازی در شهريور ماه سال 1358 در جهادسازندگی شهرری مشغول به کار شد. او، به علت توانايی بسيار و لياقت و کاردانی مسئوليت های بسياری از جمله: عضو شورای مرکزی شهرری، مسئول جها دسازندگی شهرری، عضو شورای سرپرستی ستاد پشتيبانی جنگ جهادسازندگی تهران در دزفول، مسئول ستاد نوح نبی (ع) در استان هرمزگان، مسئول شورای جهاد ورامين، را بر عهده گرفت. عاصی تهرانی در سال 1359 با دوشيزه ای مؤمنه ازدواج نمود، او بيشتر وقت خود را در جبهه گذراند و سرانجام در حاليکه فرماندهی مهندسی رزمي ستاد پشتيبانی جنگ جهادسازندگی استان تهران را بر عهده داشت، در عمليات کربلای 1 در سال 1365 در اولين شب حمله بر اثر اصابت ترکش به گوشه چشم و کتف، جان خويش را از دست داد، تا جوانان غيور ميهنش سربلند و سرافراز زندگی کنند.
از مهدی عاصی تهرانی دو فرزند به يادگار مانده است.
مزار پاک عاصي تهراني در بهشت زهرا (س) قطعه 53 قرار دارد.

منبع:كتاب ره‌يافتگان وصال

سال 1337 اصفهان فرزند ديگري را از تبار خاندان وحي در آغوش گرفت.سيد اصغر در ميان مردم صميمي زادگاهش پرورش يافت و بعد از اتمام دوره دبستان روزها به کار مشغول شد و تحصيلاتش را با حضور در کلاسهاي شبانه ادامه داد.او چندي بعد از ادامه تحصيل انصراف داد و تمام وقت خويش را مصروف کار و فعاليت نمود اما هيچ‌گاه از مطالعه کتابهاي اسلامي غافل نشد، در زمان مبارزات امام امت (ره) او نيز همچون مردم غيور ايران فرياد عدالتخواهي سرداد و در اکثر راهپيمايي ها شرکت کرد.بعد از پيروزي انقلاب، مرتضوي به عضويت سپاه پاسداران درآمد و با طي دورة آموزشي و فرا گرفتن فنون نظامي عازم جبهه‌هاي حق عليه باطل شد. سيد در طول اين مدت يک مرتبه به ديدار خانواده رفت او در آخرين اعزام براي اعضاي خانواده جداگانه نامه‌اي نوشت و ضمن خداحافظي با آنان از مادرش به خاطر اجازه حضور در ميدان جهاد تشکر نمود. سيداصغر سرانجام در روز بيست و يکم خردادماه (1) سال 1360 به همراه دوستانش در 6 گروه 22 نفري در ساعت 3:30 صبح به ميدان رزم شتافت و پس از نبردي مردانه و تن به تن در منطقه دارخوئين بر اثر اصابت ترکش خمپاره به شکم به زمين افتاد.عالم مرتضوي در سن 22 سالگي لقاءالله را به حيات دنيا ترجيح داد زمين را به خاکيان سپرد و خود همراه عرشيان به آسمان پر گشود. 1-ممکن است شهيد مرتضوي روز بعد به شهادت رسيده باشند.

منبع:كتاب اسوه‌هاي شهادت در اصفهان

حسين عالي در سال 1345 در روستاي ورمال زابل در خانواده‌اي مستضعف و مذهبي ديده به جهان گشود. به علت مشکلات مالي به همراه خانواده به گرگان، سپس به زابل و سرانجام به زاهدان مهاجرت کرد. تحصيلات ابتدايي و راهنمايي و دبيرستان را در گرگان، زابل و زاهدان گذراند. در قبال پدر و مادر، متواضع و در تمامي دوران‌هاي سخت زندگي يار و ياورشان بود. با اوج‌گيري انقلاب،‌ به همراه پدر و مادر و ديگر وابستگان در راهپيمايي‌ها شرکت فعال داشت.
از فعالين انجمن اسلامي و اتحاديه انجمن اسلامي دانش‌آموزان شهر بود. عشق و علاقه‌ي عجيبي به انقلاب و امام داشت. براي حراست از انقلاب از ابتداي پيروزي، ارتباط تنگاتنگي با بسيج داشت و در تمام مراسم و برنامه‌هاي مذهبي حضوري فعال داشت و مشوق ديگران نيز بود. او عاشق امام (ره) بود و همه رابه اطاعت از ايشان سفارش مي‌کرد. با وجود کمي سن و جثه کوچکش، به جبهه شتافت. بعد از شهادت برادرش ابراهيم و تعدادي ديگر از دوستان، جز به جهاد و شهادت، به هيچ چيز فکر نمي‌کرد. دوستان و همرزمان، خاطرات حماسي بسياري از او به ياد دارند. شجاعت، تقوا و اخلاص او زبانزد فاميل و همرزمان بود. سرانجام بعد از چهار سال حضور پيوسته در جبهه و شرکت در عمليات‌هاي متعدد، سرانجام در عمليات «والفجرهشت» در سال 1364 در سن 19 سالگي به فيض شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 2 صفحه 188

احمد عالي در سال 1340 در خانواده‌ي نسبتاً فقير در جنوب تهران به دنيا آمد و از همان اوان کودکي علاقه‌ي وافري به مذهب داشت و سعي مي‌کرد که به فرامين الهي عمل کند. او به مدرسه رفت و تا ديپلم اقتصاد خواند. در دوران دبيرستان رفته رفته در جريان انقلاب قرار گرفت. در اوايل سال 1357 فعاليت زيادي در محل و دبيرستان داشت؛ هر شب در تظاهرات خياباني محل و محل‌هاي ديگر شرکت مي‌کرد. در دبيرستان هم بسيار فعال بود. او هميشه براي تظاهرات پيشقدم بود؛ بچه‌ي مظلومي بود، به کسي در محل آزار نمي‌رساند. هميشه به روحانيت مبارز و رهبر انقلاب امام خميني احترام مي‌گذاشت و در روز 22 بهمن نيز فعالانه شرکت نمود تا اين‌که انقلاب پيروز شد.
او در سنگر دبيرستان به تحصيل ادامه داد و ديپلم خود را با معدل بالايي گرفت. بعد از انقلاب عظيم جمهوري اسلامي، به دانشگاه راه يافت. هميشه در دانشگاه با منافقين بحث مي‌کرد زيرا او هميشه کتاب‌هاي اسلامي و کتاب‌هاي زيادي درباره‌ي انقلاب مي‌خواند. آرزو داشت که انقلاب ما به پيروزي برسد. هر جمعه به نماز جمعه مي‌رفت. بعد از انقلاب هيمشه مي‌گفت: «الآن وقت تلاش و کوشش است بايد ساکت نباشيم. »‌ و تصميم داشت به جهادسازندگي برود که به علت شروع جنگ تحميلي، شرکت در جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل را مقدم شمرد بي آن‌که به خانواده‌ي خود بگويد به سربازي رفت. مي‌گفت: «مي‌خواهم به سربازي بروم چون من از ارتش بعد از انقلاب خيلي راضيم، مي‌خواهم به کمک برادران ارتشي و سپاهي و مردم مظلوم خود در نبرد حق عليه باطل بروم و اين دشمن متجاوز را از اين سرزمين اسلامي بيرون برانم و خطر آمريکا را در منطقه دفع کنم.»‌ و در دي 1359 به خدمت مقدس سربازي رفت و نزديک يک سال و اندي در جبهه‌هاي دزفول و شوش و فکه بود.
هر وقت که به مرخصي مي‌آمد، اگر ده روز مرخصي داشت، 7 و 8 روز بيشتر نمي‌ماند؛ مي‌گفت: «در جبهه حالات روحي و معنوي حاکم است. » او که مدت‌ها در جبهه‌هاي مختلف با دشمن بعثي جنگيده و از خود رشادت‌ها نشان داده بود، سرانجام در عمليات فتح‌المبين با رمز يا زهرا به ياران پاک حسين (ع) پيوست و سرانجام در روز 8/1/1361 در جبهه‌ي شوش در نبرد باز پس گرفتن سايت‌هاي 3 و 5 در سنّ 21 سالگي به شهادت رسيد.

منبع:مجله صف   -  تاریخ:  1364/11 -  شماره مجله: 74-  صفحه: 50

احمد عالي‌زاده فرزند دوست‌علي در تاريخ 4/8/1346 در شهر اردبيل پا به عرصه‌ي وجود نهاد.
وي پس از طي دوران کودکي قدم به مدرسه نهاد و در کنار تحصيل از کار و کوشش براي کمک به پدر در تأمين بخشي از هزينه‌هاي زندگي غافل نگرديد. او پس از پايان مقطع ابتدايي، در دوران جنگ تحميلي به استخدام ارتش درآمد و پس از طي دوره‌هاي آموزشي لازم در تهران و شيراز به لشکر 88 زاهدان پيوست و عازم مناطق جنگي جنوب کشور گرديد و به مبارزه با دشمن متجاوز بعثي پرداخت.
او در جريان حمله‌ي سراسري عراق در تاريخ 31/4/1367 در منطقه‌ي عملياتي سومار، ضمن نشان دادن شجاعتي بي‌مثال و جسارتي بي‌نظير، در حالي که به شدت زخمي شده بود، در سنّ 21 سالگي به اسارت دشمن درآمد و در اثر شدت جراحات وارده و رفتار رژيم به مقام شهادت نايل آمد و نام او نيز در زمره‌ي شهداي مظلوم ايران به ثبت رسيد و پيکر پاکش در گلزار بهشت فاطمه اردبيل به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب شوق پرواز   -  صفحه: 333

محمود عاليشوندي در سال 1335 در شهرستان فراشبند از توابع استان فارس ديده به جهان گشود. با پيروزي انقلاب شكوهمند اسلامي و با آغاز جنگ تحميلي او نيز همچون ساير ايرانيان و مشتاقان دفاع از اسلام و انقلاب به جمع سربازان روح‌الله پيوست و با فداكاري‌هاي فراوان در جبهه‌هاي حق عليه باطل خوش درخشيد.
او با پذيرفتن مسئوليت‌هاي مختلف در جبهه‌ها در ايفاي نقش دفاع از مرزهاي ايران اسلامي بسيار كوشيد. وي در لشگر 33 المهدي به عنوان جانشين گردان فتح رهبري گردان را پذيرفت تا سرانجام در سن 27 سالگي در منطقه عملياتي جفير در عمليات خيبر در اسفندماه سال 62 نداي حق را لبيك گفته و به ديدار دوست شتافت.
از اين شهيد بزرگوار يك فرزند به يادگار بر جاي مانده است.

منبع:كتاب خلاصه خوبيها جلد 4

علي‌رضا عامري در سال 1344 در روستاي هفت‌خانه کاشمر ديده به جهان گشود. او ششمين فرزند خانواده‌اش بود که در خانواده‌اي مذهبي باليد و رشد کرد. اهالي روستا خانواده‌ي عامري را به عنوان افرادي متديّن، مذهبي و مداح اهل بيت (ع) مي‌شناسند. حبيب‌الله و همسرش به نام «علي» علاقه‌ي وافري داشتند، به اين سبب نام بيشتر پسران آن‌ها همراه نام علي است.
علي‌رضا از همان کودکي با مفاهيم و معارف اسلامي آشنا شد و در حضور پدر و مادر دلسوز و متديّن خود به فراگيري اصول دين اسلام پرداخت. در 6 سالگي وارد مدرسه شد و دوران دبستان را در روستاي هفتخانه سپري نمود. سپس براي ادامه‌ي تحصيل به خليل‌آباد رفت و مدت سه سال اتاقي را در منزل يکي از دوستان خانوادگي اجاره نمود. علي‌رضا، روزهاي پاياني هفته به هفت‌خانه برمي‌گشت و به کمک پدر و مادر مي‌شتافت. ايام تحصيلش در مقطع راهنمايي مصادف با قيام مردمي عليه رژيم طاغوت بود. وي در 13 سالگي، فعاليت سياسي خود را با توزيع اعلاميه و ديوار نوشته‌هايي عليه شاه آغاز کرد.
مدتي بعد براي ادامه‌ي تحصيل در مقطع دبيرستان به شهرستان کاشمر عزيمت نمود. در اين زمان ،دامنه‌ي فعاليت‌هاي سياسي – مذهبي خود را گسترش داد و به عضويت انجمن اسلامي دانش‌آموزان کاشمر درآمد. در آن دوران با شهيدان: سبيليان، هادوي، توانگر، صادقيان، حيدري و ... آشنا شد. فعاليت‌هاي منافق‌ستيزانه‌ي علي‌رضا و دوستانش در کاشمر و توابع آن بسيار گسترده بود تا آن‌جا که تحقيقات و پيگيري آن‌ها منجر به کشف توطئه‌هاي مجاهدين خلق در اين شهرستان شد. يکي از دوستانش – علي‌رضا عباسي – مي‌گويد: « صبح که بيدار مي‌شديم، مي‌رفتيم دنبال نوشتن شعار روي در و ديوار. » در طول فعاليت‌هاي فرهنگي و مبارزات منافق‌ستيزانه‌اش، وي يکي از شاگردان ممتاز دبيرستان نيز محسوب مي‌شد.
خلق و خوي نيک و برخورد منطقي و صادقانه علي‌رضا، دوستان زيادي را مجذوب او کرده بود. با اين‌که به ورزش واليبال علاقه داشت، شرکت در جلسات و محافل مختلف، فرصت پرداختن به ورزش را به او نمي‌داد. علي‌رضا با شرکت در جلسات نقد و بررسي آثار مذهبي از جمله کتب شهيد مطهري، سخنراني‌ها، روزنامه‌ها و ساير مطبوعات و نيز ارتباط با روابط عمومي سپاه کاشمر و مراجعه به کتابخانه‌ها، سعي در بالا بردن بينش سياسي – مذهبي خود داشت تا به اين وسيله خود را به سلاح علم و بينش، مجهز و بتواند در مقابل حيله و نيرنگ منافقين و ضد انقلاب ايستادگي کند.
با شروع جنگ تحميلي، نداي ملکوتي امام خميني (ره) جوانان را به جبهه‌ها فرا خواند. علي‌رضا با آن‌که نوجوان بود، براي مدتي کوتاه درس را رها کرد و به بسيج پيوست. ابتدا به علت سن و سال کم و جثه‌ي ريزش از پذيرش او امتناع مي‌شد اما با ترفندي توانست به جبهه اعزام شود. وي دوره‌ي آموزشي خود را در بيرجند گذراند و سپس به گروه تخريب پيوست. در تخريب با دوستاني نظير: شهيد علي يغمايي، شهيد حسين شيدايي، شهيد عاشوري و ... آشنا شد و مدت 2 سال همراه آن‌ها در عمليات‌هاي مختلف حضور يافت و در عمليات‌هاي والفجر 1 تا 3 و پيش‌تر از آن، محرم و رمضان نقش به سزايي داشت. هم‌زمان با حضور در جبهه همه‌ي تلاش خود را به کار بست تا تحصيلاتش را نيز به پايان برساند. به اين ترتيب همراه با ساير دانش‌آموزان رزمنده در شهرهاي شوش و دزفول به ادامه‌ي تحصيل پرداخت.
سرانجام در تاريخ 9/5/1362 در عمليات آزادسازي مهران ( والفجر 3 ) در ارتفاعات کله‌قندي، در حالي که مسئوليت دسته‌ي تخريب لشکر پنج نصر را بر عهده داشت، داوطلب سرکوب نمودن سنگر تيربار نيروهاي عراقي شد و پس از خاموش کردن سنگر دشمن با گلوله‌ي تيربار سنگري ديگر، در سنّ 18 سالگي به شهادت رسيد.
مزار شهيد عامري در آرامگاه شهيد مدرس کاشمر است.

منبع:كتاب مرزآسمان بين   -  صفحه: 73

اصغر در روز دوم مهرماه سال 1336 در شهر بهبهان ديده بر دنياي خاكي گشود. كودكي مهربان كه در سايه‌سار دستان خسته و پينه‌بسته‌ي پدر و نگاه نوازشگر مادر، بزرگ شد. او همانند ديگر كودكان شهر به مدرسه رفت و آموختن را تا اخذ مدرك ديپلم ادامه داد.
اصغر در سال‌هاي جواني به استخدام آموزش و پرورش درآمد و به عنوان معلم، دانش‌آموزان را با علم و معارف الهي آشنا ساخت.
عابدنژاد در زمان جنگ تحميلي در كنار غيورمردان لشكر اسلام قرار گرفت و بعد از نبردي مردانه در عمليات خيبر شهد شيرين شهادت نوشيد و در تاريخ 5/12/1362 در سرزمين هورالهويزه در سنّ 26 سالگي به شهادت رسيد.

منبع:كتاب ميان مدرسه وعشق   -  صفحه: 81

ذبيح‌الله در سال 1334 در سرزمين پاک ايران متولد شد، پدر با شوق به تربيت اسلامي او همت گماشت و ذبيح‌الله در سايه‌ي اين تلاشها به درک عميقي از اسلام دست يافت. سالها بعد در اوج جواني به همراه چند تن از دوستانش يک گاوداري به راه انداخت اما با تأسيس سپاه پاسداران به عضويت اين نهاد درآمد وبا مخالفان انقلاب به مبارزه برخاست. شوق او به آبادي ايران اسلامي باعث شد هر از گاهي با جهادسازندگي نيز همکاري داشته باشد. با شروع جنگ تحميلي در عمليات‌هاي طريق القدس، رمضان و بيت‌المقدس حضور يافت و توانمندي و ذکاوت عابدي باعث شد مسؤولين او را به عنوان جانشين معاونت سپاه پاسداران معرفي کردند. وي در بهمن ماه سال 1361 ازدواج کرد. با شنيدن آغاز عمليات خيبر با وجوديکه 20 روز از تولد فرزندش مي‌گذشت، همراه گردان خط‌شکن لشگر 17 علي بن ابيطالب (ع) به ميدان رزم شتافت و در روز يازدهم اسفندماه سال 1362 در جزيره‌ي مجنون (عمليات خيبر) جان به جان آفرين تسليم کرد و در سن 28 سالگي شهيد راه حق شد.

منبع:پرونده شهيد در گروه تحقيقاتي فتح الفتوح

رحيم در سال 1342 چشم بر جهان هستي گشود. كودكي او در سايه پرمهر خانواده سپري گشت و تعليمات دين مبين اسلام را از آنان فراگرفت. رحيم خيلي زود درس ايثار و جوانمردي را از مكتب سرخ سيدالشهدا آموخت و دل‌بسته‌ي سيره اهل‌بيت (ع) گشت.
وي با آغاز جنگ‌تحميلي در جرگه سربازان لشكر اسلام به مصاف با بعثيان پرداخت و سرانجام در سال 1363 در جزيره‌‌ي مجنون از شربت طهور بهشتي نوشيد و در سن 21 سالگي شهيد راه حق شد.

منبع:مجله‌ي اوج

سرشت تاريخ ايران‌زمين همواره آميخته به خون سرخ دلاوراني است که در هجوم ظلم و ستم، نه حنجره سکوتشان که برق شمشيرشان چشم خصم دون را کور کرده؛ انديشه تجاوز را از ذهن آنان بيرون برد. "ابوالقاسم عابدي" دلاوري از تبار دليران خراسان است که آسايش امروز ما مرهون رزم خونبار ديروز او و امثال اوست. او در يکم بهمن‌ماه سال 1347 در خانواده‌اي مذهبي و زحمتکش در شهرستان درگز ديده به جهان گشود. همچون ديگر مردمان آن ديار، ساده بود و بي‌آلايش و به دور از هياهوي شهرهاي بزرگ،‌ زندگاني را آغاز کرد. در دوران پيروزي خون بر شمشير کودکي ده ساله بود که تنها سرود سبز پيروزي را بر بام اين کشور بزرگ شنيد و او نيز واله و شيداي نام خميني رحمه الله عليه گشت.
پدر بزرگوار عابدي افتخار خادمي مسجد را داشت و سرشت خانواده خويش را بر پايه علاقه به مذهب و دين نهاده بود، از همين روي «ابوالقاسم» پس از اخذ مدرک سيکل، روح حقيقت‌جو و تشنه خويش را به ساحل پربار حوزه و علوم حوزوي رساند و در مدرسه علميه اميرالمؤمنين (ع) درگز مشغول به تحصيل گشت. اخلاق خوب و کريمانه، تقيّد بسيار نسبت به مسايل مذهبي و انقلابي و حضور فعال در عرصه‌هاي مختلف اجتماعي و سياسي، خاطرات ماندگاري است که دوستان و هم‌کلاسان آن روزهاي ابوالقاسم از او به يادگار دارند.
عابدي در اولين اعزام به ميادين عشق و ايثار، مدال جانبازي بر گردن آويخت. پس از سلامتي مجدّد بار ديگر و اين بار به قصد شهادت در تاريخ 16/4/1366 شاهد زيباي شهادت را در «چنگوله» به آغوش کشيد.
پيکر پاک اين دلاور شهر درگز چندي در آن ديار به امانت باقي ماند و سپس به زادگاه بازگشت و تشييع شد.

منبع:روزنامه جمهوري اسلامي

در سال 1340 ه.ش در شهر مقدس قم نوزادي پا به عالم خاک نهاد، پدر و مادرش او را جواد ناميده و لحظه‌هاي شيرين کودکي‌اش را مملو از معنويت نمودند. پس از گذشت هفت بهار از عمرش وارد مدرسه شد و پله‌پله مراحل تحصيل را با موفقيت گذراند. او تحصيلات دبيرستاني را طي مي‌کرد که نداي قيام از حنجره امام امت برخاست. او که تشنه حقيقت بود با شرکت در راهپيمائي ها و پخش اعلاميه، نهضت را ياري رساند.
بارها ديده شد که جواد با پاي برهنه و زبان روزه بساط شب پرستان طاغوت را در هم پيچيد.
او پس از پيروزي انقلاب اسلامي به تحصيل ادامه داد، و در سال 1359موفق به اخذ مدرک ديپلم اقتصاد شد. جواد سپس به عضويت، سپاه درآمد، و با حضور دائمي خود در جنگ به نداي امام (ره) لبيک گفت. عابدي در عمليات‌هاي مختلف از جمله رمضان، والفجر4، خيبر، عاشورا و بدر، با مسئوليت‌هاي فرمانده محور و فرمانده گردان و فرمانده تيپ حضور داشت و چندين بار به سختي مجروح شد. در سال 1364 دوره عالي فرماندهي پياده را در پادگان خاتم‌الانبياء (ص) تهران گذراند.
سرانجام فرمانده تيپ يکم لشگر 17علي‌بن‌ابيطالب (ع) در تاريخ 7/12/1365 در سن 25 سالگي در منطقه شلمچه و در عمليات تکميلي کربلاي5 بر اثر اصابت ترکش و قطع دست از حضيض عالم فاني به اوج عالم باقي پرواز نمود.

منبع:كتاب علمداران سرافراز