ليست شهداي دفاع مقدس (م)

مجيد مبارکي فرزند عباس در سحرگاه روز بيست ‌و ‌نهم شهريورماه سال 1346 در بندر بوشهر به دنيا آمد. پدر و مادر براي تربيت اسلامي او تلاش وافري انجام دادند و او در سنّ 6 سالگي آموختن علم را تجربه نمود.
سال اول راهنمايي بود که مادرش را از دست داد و به دليل اين ضربه‌ي روحي از ادامه‌ي تحصيل وا ماند.
با اوج‌گيري انقلاب، مجيد در صف تظاهر‌کنندگان قرار گرفت و با آغاز جنگ به عضويت بسيج در گروه مقاومت جند‌الله پايگاه امام حسين(ع) درآمد و با گروهک‌ها به مبارزه پرداخت.
هنوز 15 سال بيشتر نداشت که عازم ميدان جنگ شد و در روز اول خردادماه سال 1361 قدم به خاک رزم نهاد و 45 روز با مزدوران عراقي جنگيد. صداقت و تلاش مجيد باعث شد فرمانده‌ي کميته‌ي انقلاب اسلامي بوشهر در تاريخ 15/3/1364 از او قدرداني کند.
مجيد خدمت در سپاه را نوعي عبادت مي‌دانست و لذا به عنوان پاسدار وظيفه در تاريخ 5/8/1365 وارد نيروي دريايي بوشهر شد و به دليل داشتن تجربيات غني در جنگ‌هاي آبي-خاکي مورد توجه مسئولان قرار گرفت.
وي به عنوان سکان‌دار نيروي دريايي سپاه در يکي از مأموريت‌ها حاضر شد و به ياري همکارانش توانست ناو آمريکايي بريجتون را منفجر سازد؛ با موفقيت آن‌ها او و هم‌راهانش به زيارت حضرت امام(ره) مشرف شدند.
سرانجام در حالي‌که در آب‌هاي خليج‌فارس مشغول نگهباني بودند، از سوي بال‌گرد‌هاي جنايت‌کاران آمريکايي مورد حمله قرار گرفتند و اين دلاورمرد نيروي دريايي سپاه در تاريخ 16/7/1366 در سنّ 20 سالگي به شهادت رسيد.
مزار پاکش در بهشت صادق(ع) قرار دارد.

منبع:ويژه نامه كاروان راهيان نوربشري

پدرش رعيت مردم بود و روي زمين‌هاي کشاورزي کار مي‌کرد. او مجبور بود براي به دست آوردن کار سفر کند. به همين خاطر کريم، دور از وطن پدري در تاريخ 2/6/1349 در محله‌ي «خطيبي» لامرد متولد شد.
خانواده‌ي وي بعدها به روستاي کوشک رفتند و کريم توانست همانطور که کار مي‌کند، تا کلاس اول راهنمايي درس بخواند. وقتي برادرش رضا در جنگ به شهادت رسيد، کريم تقريباً بزرگ شده بود و تصميم گرفت راه برادرش را ادامه دهد.
درس را رها کرد و در پايگاه مقاومت احمدآباد به يادگيري فنون نظامي پرداخت. قدي بلند و چهره‌اي سيه‌چرده داشت که چشماني چون خورشيد در آن خودنمايي مي‌کرد. يک‌بار به دنبال راه برادر تا شيراز رفت ولي پدر که داغ فرزند در سينه داشت، او را بازگرداند.
سرانجام بدون اطلاع خانواده بار سفر بست و راهي سرزمين حماسه‌ها شد. مدت دو ماه در جبهه‌هاي جنوب، کمک آرپي‌جي‌زن بود. تا اينکه لحظه موعود فرا رسيد.
دود انفجار مهيبي از سنگر به آسمان برخاست و کتف چپش با ترکش درهم شکست. اندکي بعد در حالي که لبخندي بر لب داشت در تاريخ 4/3/67 در سن 18 سالگي ستاره‌ي آسمان شهادت گرديد.

منبع:كتاب حديث عاشقان صفحه 417

احمدرضا مبيني در سال 1339 در شهرستان خوانسار در خانواده‌اي مذهبي چشم به جهان گشود. از همان اوان كودكي آثار هوش و ايمان در چهره‌اش هويدا بود. در سال 1346 تحصيلات خود را در دوره‌ي ابتدايي آغاز نمود و پس از طي اين دوره به همراه خانواده عازم تهران گرديد. دوران راهنمايي نيز در اين شهر پشت‌سر گذاشته شد و بالاخره در سال 1355 وارد دبيرستان گرديد.
در سال 1357 احمدرضا نقش فعالي در آگاه ساختن مردم و حضور در راهپيمايي‌ها داشت. در كنار تحصيل و مبارزه، به مطالعه‌ي كتاب‌هاي سياسي، اجتماعي همت مي‌گماشت و آگاهي‌هاي خود را در اين زمينه‌ها افزايش مي‌داد. او سعي وافري در خودسازي به عنوان جهاد اكبر داشت و در اين راه اعتقاد راسخش به معاد، وي را ياري مي‌نمود. هميشه مي‌گفت: « اگر كاري مربوط به آخرت برايتان پيش آمد، عجله كنيد چون مرگ در يك قدمي شماست و از رگ گردن به شما نزديك‌تر است. » او معتقد بود كه بايستي جامعه‌ي ايران را از فرهنگ مبتذل غربي و آمريكايي پاك نمود و آن را به يك جامعه‌ي اسلامي مبدل ساخت.
سال 1359 سالي بود كه احمدرضا پس از كسب مدرك ديپلم به طور داوطلب وارد خدمت مقدس سربازي گرديد و هنگامي كه دوران آموزشي را پشت‌سر گذاشت، به شهر شيراز و از آن‌جا به پادگان لويزان تهران منتقل گرديد و از همين پادگان در قالب لشكر 16 زرهي عازم جنوب شد و در جبهه‌ي كرخه‌ي نور به خدمت ادامه داد. هميشه به اطرافيان مي‌گفت: «‌ دعا كنيد كه من شهيد شوم. » و خانواده‌اش مي‌گفتند دعا مي‌كنيم كه سالم و پيروز برگردي و به مردم خدمت كني.
سرانجام اين سرباز رشيد اسلام در جبهه‌ي كرخه‌ي نور در عمليات شهيد رجايي و باهنر در سال 1360 در سنّ 21 سالگي به لقاالله پيوست و خود جزو معدود كساني قرار گرفت كه معتقد بود هر كسي به مقام آنان نمي‌رسد. پيكر مطهر اين شهيد در بهشت‌زهرا (س) به خاك سپرده شد و روح او شاهدي است بر اعمال ما.

منبع:كتاب سيماي مسجدآل محمد(ص)   -  صفحه: 139

سال 1333 به دنيا آمد. هنوز کودک بود که پشت نيمکت کلاس درس نشست تا توشه‌اي از علم روز بردارد و توانست تا اخذ مدرک کارشناسي فيزيوتراپي تحصيل کند؛ اهل خانه به وجودش افتخار مي‌کردند. جواني پاک و رشيد بود. انقلاب که پيروز شد، دل به امام (ره) بست و با آغاز جنگ تحميلي به عنوان پزشکيار به جانبازان آسايشگاه ثارالله که آن زمان تحت نظارت سپاه پاسداران بود، خدمت نمود. اما گويي تقدير بر آن بود که او در سال 1362 در سن 29 سالگي در سقز آسماني گردد.

منبع:بهداري ستاد كل سپاه پاسداران  

سيد علي در يکي از روزهاي زيباي سال 1329 در يکي از روستاهاي شهر مشهد چشم به جهان گشود.کودکي را در کنار خانواده‌اي از تبار اهل‌بيت (ع) و عاشق ولايت و امامت گذراند.سيدعلي تحصيلات خود را از سن 7 سالگي آغاز نمود و تا اخذ مدرک ديپلم رياضي ادامه داد و پس از آن براي گذراندن دوره نظامي وارد دانشکده افسري شد.با شروع انقلاب اسلامي به رهبري خميني کبير (ره) او که دل در گرو عشق حسين زمان امام خميني (ره) نهاده بود. با تمام وجود براي پيروزي اين قيام الهي تلاش کرد پس از پيروزي انقلاب اسلامي و با شروع تجاوز وحشيانه رژيم بعث به مرزهاي ميهن اسلامي سرگرد متولي فرماندة اولين واحدي بود که در لبيک به نداي رهبر، شبانه از قوچان راهي جبهه‌هاي نبرد غرب شد و در ستاد عملياتي کردستان نقش فعالي ايفاء نمود.متولي در عملياتهاي موفق نگهداري فرودگاه سنندج، باز کردن جاده کامياران سنندج و فتح دزلي مريوان نقش بسيار مؤثري داشت طوريکه براي کشتن او جايزه تعيين کرده بودند.سرانجام پس از سه سال حضور درخشان و مؤثر در منطقه کردستان و در حين عمليات پاکسازي شيخان در ماه مبارک رمضان در شب شهادت حضرت علي‌بن‌ابيطالب (ع) در تاريخ 16/4/1361 شربت نوشين شهادت را از دست مولايش نوشيد و در سن 32 سالگي به سوي عرش برين پر گشود مزار مطهرش در گلزار شهداي مشهد واقع است.

منبع:كتاب صحيفه ابرار

محمد حجازي در سال 1342 در روستاي شانجان از توابع شهرستان شبستر واقع در استان آذربايجان شرقي در خانواده‌اي صميمي و مهربان ديده به جهان گشود دوران کودکي در دامان مادري مهربان و عفيفه پرورش يافت.مادري که شيره جان خويش را با کلام الله در نهاد کودکش مي‌نشاند و تار و پود وجود محمد را با عشق به اهل بيت عجين مي‌ساخت.با فرا رسيدن هفتمين بهار زندگي‌ جهت آموختن علم و دانش راهي مدرسه شد و تحصيلات خود را تا اخذ مدرک سيکل ادامه داد. او در کنار درس و مدرسه به هنر خطاطي نيز مي‌پرداخت و آئينه روح را با هنر صيقل مي‌داد.
با اوج‌گيري مبارزات انقلابي مردم بر عليه رژيم پهلوي محمد نيز در صفوف مبارزان روح‌الله قرار گرفت و در اکثر راهپيمائي‌ها و تظاهرات حضوري فعال داشت آن زمان ايشان به همراه خانواده‌شان در شهريار سکونت داشتند و از سن 14 تا 15 سالگي مغازه‌اي را اجاره نمود تا با کاردر مغازه در جهت تأمين معاش خود و خانواده‌اش سهمي داشته باشد با آغاز جنگ تحميلي و شکست حصر آبادان و فتح خرمشهر براي نخستين بار به جبهه‌هاي نبرد اعزام شد و بدين ترتيب سرآغاز حضور او در جبهه‌هاي نبرد عمليات بيت‌المقدس بود .
مهرماه سال 1361 بود به همراه تعدادي از دوستان در پادگان امام حسين (ع) آموزش نظامي ديد و اين در حالي بود که به شوق خدمت به جبهه تحصيلات خود را تا سال سوم دبيرستان در رشته اقتصاد رها کرد و با اشتياقي وصف‌ناشدني به جبهه‌هاي نبرد شتافت.با رشادتهاي فراوان در ميدان جنگ مسئوليت معاونت گروهان و مسئوليت گردان مسلم بن عقيل و فرماندهي محور عمليات تيپ 3 لشگر 27 محمدرسول‌الله (ص) را بر عهده داشت. اهميت فوق‌العاده او به فرامين امام خميني به حدي بود که با وجود بستري بودن پدر بزرگوارشان در بيمارستان و سپري شدن آخرين لحظات زندگي بيمارستان را به قصد جبهه‌هاي نبرد ترک گفت و حتي در زمان خاک سپاري پدر در ميدان نبرد ماند ،در طول حضور فعال خود در جبهه 8 مرتبه مجروح گرديد و از ناحيه چشم دچار آسيب شيميايي شد در بيشتر نقاط بدنش ترکش وجود داشت و حتي مدتي قبل از شهادت از ناحيه پا مجروح گرديد.
سرانجام با وجود رشادتهاي فراوان در تاريخ 5/5/1367 در سن 25 سالگي در عمليات مرصاد در حاليکه صورتش به طور کامل سوخته بود به درجه رفيع شهادت نايل آمد از اين شهيد عزيز تنها يک يادگار به نام ميثم باقي مانده است.مزار اين شهيد گرانقدر در قطعه 40 بهشت‌زهراي تهران قرار دارد.

منبع:پرونده شهيد در لشگر27 محمدرسول‌الله

حسين در اولين روز از فروردين‌ماه 1329 در حالي كه نقاش طبيعت همه‌جا را غرق گل و شكوفه كرده بود، ديده به جهان گشود و وجودش عيدي بزرگ خانواده شد. هفت ساله بود كه وارد دبستان شد و تا كلاس پنجم ابتدايي ادامه‌ي تحصيل داد اما بعدها به علت مشكلات مالي خانواده مجبور به ترك تحصيل گرديده به عنوان خدمتگزار مدرسه در دبستان كاشاني ناحيه‌ي يك به استخدام آموزش و پرورش درآمد و مشغول خدمت شد.
حسين هميشه و در همه حال كمك و ياور بزرگ خانواده بود و هر كسي دمي ميهمان كرسي صفاي او مي‌شد، صداقت و يك‌رنگي و مهرباني‌اش را مي‌ستود؛ وي اولين فرزند خانواده بود و تربيت برادرش را خود بر عهده گرفت و براي بزرگ كردن و تربيت صحيح او تمام همت خود را به كار بست. حسين بيست و پنج ساله بود كه بنا به سنت پيامبر با دختري عفيفه پيوند مبارك ازدواج بست و دو سال بعد صاحب فرزند دختري به نام آرزو شد.
عشق در خانه‌ي كوچك اما پررونق و با صفاي او چرخ مي‌زد و او در كنار دختر و همسرش خود را خوشبخت‌تر از هميشه مي‌يافت تا اين‌كه دشمن بعثي خاك پاك ميهنمان را به قدوم شوم‌اش لگدمال كرد و چون زهر زخم رشادت‌هاي رزمندگان مسلمان ايراني را چشيد، براي تلافي، شهرها را زير بمباران وحشيانه‌ي خود گرفت. هر روز خانه‌اي، كوچه‌اي در گوشه‌اي از شهر گور پيرمردان و پيرزنان، جوانان و كودكان بي‌گناه اين خطه مي‌شد.
آن روز شوم بيست و دوم بهمن‌ماه 1363 هم يكي از روزهايي بود كه دشمن عقده‌ي شكست‌هاي پي در پي‌اش را در جبهه با بمب روي سر شهر مي‌ريخت و حسين كه همراه دخترش آرزو خواب بهار نيامده مي‌ديد و باران نباريده، قرباني اين خشم شيطاني دشمن شد و همراه دخترش آرزو در سنّ‌ 34 سالگي به قافله‌ي راهيان نور پيوست و درخت سبز وجودش به شكوفه‌ي سرخ جاودانگي آذين گرفت.

منبع:كتاب آموزگاران شهادت جلد 2   -  صفحه: 345