ليست شهداي دفاع مقدس (ي)

اللهيار يعقوب‌پور فرزند غلام‌حسين در سال 1320 در روستاي كوشكك در خانواده‌اي مذهبي و زحمتكش ديده به جهان گشود.
دوران كودكي و تحصيلات ابتدايي را در زادگاهش سپري نمود. با وجود سواد كم، اشعاري درباره‌ي ائمه‌ي اطهار عليهم‌السلام و مسايل مذهبي سروده و با خطي خوش نوشته بود.
نماز را اول وقت و با جماعت اقامه مي‌كرد و در نماز جمعه شركت مي‌نمود.
او پيوسته در خصوص اسلام، اهل‌بيت عليهم‌السلام و انقلاب و قرآن و نماز به فرزندانش سفارش مي‌كرد و آرزو داشت كه فرزندانش در راه خدا حركت كنند. اوقات فراغت را به مطالعه‌ي كتب مذهبي مي‌گذراند و در وصيت‌نامه‌ي خويش سفارش نموده بود كه تعدادي از كتاب‌هاي شخصي او را به كتابخانه‌ي روستا هديه نماييد.
وي در بحبوحه‌ي انقلاب در مشهد مقدس سكونت داشت و فعالانه در مسايل جريان انقلاب شركت مي‌كرد.
در سال 1360 به خيل جان بركفان سپاه پاسداران انقلاب اسلامي پيوست. او در سانحه‌ي رانندگي همسرش را از دست داد و طفل شيرخواري از همسرش به يادگار داشت و علي‌رغم مخالفت بستگان و مشكلات فراوان، عازم جبهه شد. انگيزه‌اش از رفتن به جبهه اداي تكليف بود. ديگران را نيز جهت اعزام به جبهه تشويق و ترغيب مي‌نمود. در سال‌هاي 1361 و 1362 مسئول انبار تداركات تيپ ويژه‌ي شهدا و مدتي فرمانده‌ي دسته و در موقع شهادت غواص بود.
در تاريخ چهاردهم فروردين‌ماه سال 1362 در منطقه‌ي هورالعظيم در سن 42 سالگي به شهادت لبخند زد و به نداي معبود خويش لبيك گفت. پيكر مطهرش مدت‌ها مفقود بود.
سرانجام پس از 13 سال انتظار در تابستان سال 1376 توسط گروه تجسس شناسايي شد و پس از تشييع در زادگاهش به خاك سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستاي بيرجند جلد2   -  صفحه: 814

علي در تاريخ 16/3/1338 در تاکستان قزوين متولد شد و بعد از چند سال به شهريار عزيمت نمود او تحصيلات خود را در اين شهر به پايان رساند و سپس وارد آموزش و پرورش شد و به عنوان يکي از موفق‌ترين مربيان پرورشي و قرآن خدمت نمود.وي در امر گسترش کتابخانه‌ها و کتابخواني و نشر فرهنگ اسلامي در منطقه تلاش وافري انجام داد با آغاز جنگ تحميلي به جبهه رفت وبه شهادت رسيد.پيکر پاکش را سالها بعد در سال 1374 به خاک سپردند.

منبع:كتاب يادياران

اول خردادماه سال 1343، روستا ساکت و آرام بود که صداي گريه‌ي نوزادي سکوت روستا را شکست و به دنبال آن صداي شادي و پاي‌کوبي از منزل يعقوبي برخاست. همسايگان و دوستان که همه در منزل يعقوبي جمع بودند، قدم نورسيده را به اين خانواده تبريک مي‌گفتند و هر يک براي سلامت و سعادت کودک دعا مي‌کردند؛ به راستي دعايي که از دل‌هاي پاک و باصفاي مردم زحمت‌کش روستا برخيزد، به ثمر مي‌نشيند.
حسين دوران کودکي را در دامان طبيعت زيباي روستا گذراند. شش سال داشت که به مدرسه رفت و تحصيلات خود را تا پايان دوره‌ي ابتدايي ادامه داد و سپس ترک تحصيل کرد و به کار کشاورزي و دامداري مشغول شد.
در بحبوبه‌ي حوادث انقلاب، او چهارده سال بيشتر نداشت؛ اما با وجود سنّ کم، به جمع مبارزان بر عليه رژيم پهلوي پيوسته بود و عکس‌ها و اعلاميه‌هاي امام خميني (ره) را در ميان مردم تقسيم مي‌کرد.
با شروع جنگ براي طي دوره‌ي سربازي، خود را به حوزه‌ي نظام‌وظيفه معرفي کرد و بعد از گذراندن دوره‌ي آموزشي، لباس فاخر ارتش را بر تن کرد و به جبهه‌هاي نور عليه ظلمت رهسپار شد.
پايان روز بود و روستاييان از مزارع خود به خانه باز مي‌گشتند؛ غروبي غم‌انگيز بود و خورشيد هم‌چون صيدي نيمه‌جان با صورت خونين‌فام آرام‌آرام خود را در پشت سينه‌ي ستبر کوه‌ها مخفي مي‌کرد. باد زوزه‌کشان صورت خود را بر در و ديوار مي‌کوفت؛ انگار خبر از حادثه‌اي شگرف تا بي‌کران عمق جانش را سوخته بود. گرد و خاک از جاده‌ي روستا بلند شد؛ انگار قاصدي به سمت روستا مي‌آمد. در کنار چند تن از مردان روستا ايستاد و آدرس محل زندگي حسين يعقوبي را جويا شد.
قاصد خبر خويش را به نجوا گفت و رفت. ناگهان هنگامه‌اي در روستا به پا خاست و غم فراق حسين با صداي شيون و زاري اهالي روستا جلوه‌گر شد. همسايه‌ها بر گرد خانواده‌ي يعقوبي جمع شده بودند و اين حادثه را به ايشان، تبريک و تسليت مي‌گفتند؛ آري خبر اين بود:
« حسين يعقوبي، مرد مردستان ايران، سرباز دلاور ارتش، بعد از ماه‌ها حضور در مناطق مختلف عملياتي و دلاوري‌ها و رشادت‌هاي فراوان، سرانجام در تاريخ بيست و پنجم مهرماه سال 1362 در مناطق عملياتي سردشت در اثر اصابت ترکش خمپاره در سنّ 19 سالگي اين خاکدان پرصداع را وداع گفت و به خيل افلاکيان پيوست.
مزار پاکش در روستاي دولت‌آباد قرار دارد.

منبع:كتاب گلواژه هاي شهادت جلد10 صفحه 50

نوزده روز بود که طبيعت زمستاني اردبيل شروع به شکوفايي ودرخشش کرده بود، عطر گل‌هاي بهاري با نسيم‌هاي دل انگيزش، روح وجان هرعاشقي را در هر کوي و برزنش نوازش مي کرد.
فروردين ماه سال 1334 شاهپور يعقوبي هم زمان با تولد دوباره طبيعت متولد گشت وحضور گرمش لبخند دلنشيني را برلبان پدرش عبدالله...نقش زد.
کانون پر مهر وعطوفت خانواده، بهترين مأمن براي دوران کودکي‌اش بود. او تحصيلاتش را تا پايان سوم راهنمايي در زادگاه خويش ادامه داد وبه دليل مشکلات مالي ضمن ترک تحصيل به کار مشغول شد.
در سال 1353 به استخدام ارتش درآمد در سال 1359 ازدواج نمود که ثمره اين ازدواج تنها يک پسر بود که از او به يادگارماند.
شاهپور در لشکر شانزده زرهي قزوين ايفاي وظيفه نمود،هم زمان با تهاجم رژيم بعث عراق به مرزهاي کشور، رهسپار عرصه‌ي نبرد جنوب کشور شد وبه مبارزه با متجاوزان پرداخت ودر اين راه نيز ازخويش رشادتي بي نظير نشان داد وحماسه‌هايي خارق العاده خلق نمود.
اودر سال 1365 در منطقه سومار، درسن 31 سالگي با نثار خون پاکش به دين وميهن به فيض شهادت نائل گشت.
گلزار شهداي ججين، آرامگاه ابدي او دراردبيل مي باشد.

منبع:كتاب شوق پرواز   -  صفحه: 496

ابراهيم در سال 1338 در ميان خانواده‌اي مذهبي و متدين در شهرستان ساوه قدم بر خاک نهاد و دوران کودکي را در ميان مردم صميمي روستا سپري کرد، در هفتمين پائيز زندگي همگام با بچه‌هاي روستا قدم در عرصه علم و دانش نهاد و همزمان با تحصيل همراه با پدر به کار کشاورزي پرداخت.با شروع جريان پيروزي انقلاب اسلامي صفوف به هم پيوسته مردم مبارز او را به اعتراض عليه رژيم ستمکار پهلوي فرا خواندند لذا صميمانه به مردم پيوست و با حضور در راهپيمائي‌ها و پخش اعلاميه‌هاي امام (ره) به ياري انقلاب پرداخت. يعقوبي به منظور ارج نهادن به سنت نبوي با دوشيزه‌اي پارسا ازدواج کرد که حاصل اين پيوند آسماني 4 فرزند مي‌باشد.ابراهيم علاقه فراواني به شرکت در محافل مذهبي، خصوصاً مجالس حضرت سيدالشهدا (ع) داشت و به همين دليل در برپائي خيمه عزاي امام حسين (ع) پيشقدم بود.با شروع جنگ تحميلي ابتدا در شمار بي‌قراران بسيج در سال 1359 به جبهه‌هاي نبرد شتافت و پس از مدتي حضور در مناطق عملياتي به جمع جان بر کفان دشت شقايق سپاه پاسداران پيوست وي در سالهاي حضورش در جبهه مسئوليت‌هاي مختلفي همچون مسئول آموزش و عمليات سپاه پاوه، فرماندهي گردان را عهده‌دار شد، و در عمليات‌هاي فراواني مانند محرم و کربلاي 1حضور يافت. فرمانده گردان پياده لشگر 17 علي‌بن‌ابيطالب (ع) در تاريخ 22/4/1367 پس از 29 سال هجرت بر اثر انفجار گلوله در منطقه مريوان به ديدار حق شتافت.

منبع:كتاب عرشيان

صداي گام‌هاي تند و هراسان مردي که بر روي برگ‌هاي زرد پاييزي کوچه مي‌دويد، آرامش خيابان را بر هم ‌زد، عبادالله نفس‌نفس‌زنان در خانه را باز کرد و با شنيدن صداي گريه‌ي نوزاد آرام گرفت. سپس نامش را عيسي نهاد و اذان و اقامه را در گوشش زمزمه نمود.
عيسي در سايه‌ي پدري فرزانه و مادري مهربان بزرگ شد. آموختن را از سنّ 7 سالگي شروع کرد و با اخذ مدرک ديپلم به دانشگاه تهران راه يافت و در رشته‌ي علوم گياهي ادامه‌ي تحصيل داد.
با آغاز جنگ عيسي دلاورمرد استان آذربايجان‌شرقي مردانه به ميدان رزم شتافت و دلاورانه جنگيد تا اين‌که هماي سعادت بر شانه‌اش نشست و او در روز بيست و دوم دي‌ماه سال 1365 به آرزوي ديرينه‌اش دست يافت و در سنّ 19 سالگي در عمليات کربلاي 5 پاسگاه زيد آسماني شد.

منبع:مطالب ارسالي از دانشگاه تهران

آفاق در سال 1290 در شهرستان صومعه‌سرا (استان گيلان) متولد شد، کودکي او در سايه‌ي دستان پر مهر پدرش ميرآقا سپري گشت. او در سالهاي جواني ازدواج کرد و صاحب 5 فرزند گرديد. روز پانزدهم اسفندماه سال 1366 نويد رفتن به سوي نور بود. آفاق در سن 76 سالگي به همراه دخترش فاطمه شراب طهور شهادت را نوشيد و حمله‌ي موشکي رژيم بعثي به تهران هزاران گل چون او را به شهادت رساند.

منبع:كتاب آينه و شقايق جلد1   -  صفحه: 153